Αντί Προλόγου
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η Αντίληψη «Παρουσίας», «Ύπαρξης», είναι ΔΕΔΟΜΕΝΗ, κι Αποτελεί
τον Πρωταρχικό Βασικό Πυρήνα «Επίγνωσης της Ύπαρξης», από τον Οποίο Προέρχονται
και στον Οποίο Στηρίζονται «όλα», (κάθε αντίληψη και κάθε περαιτέρω βίωμα
ύπαρξης). Δεν γνωρίζουμε «πως» και «γιατί» «Υπάρχει» η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Αγνοούμε
παντελώς το ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟ ΒΑΘΟΣ της. Κι ίσως αυτό ακριβώς είναι το ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ
ΘΕΟΥ που «αναζητά ο άνθρωπος χιλιάδες χρόνια, με όλες τις δυνάμεις του.
Εμπειρικά, Βιωματικά Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Εκδηλώνεται μέσα από πολλές «Στάσεις
Αντίληψης», Επίπεδα Κατανόησης, Βάθη Επίγνωσης. Η Συνείδηση μπορεί να
Αντιλαμβάνεται Αυθόρμητα Άμεσα Αυτό που Συμβαίνει Πραγματικά, με μια άμεση
βιωματική επαφή που μένει ακριβώς στο επίπεδο της πρωταρχικής αγνής αντίληψης
κι ολοκληρωμένης και βέβαιης γνώσης, χωρίς περαιτέρω επεξεργασία. Μπορεί να
αντιλαμβάνεται διανοητικά, μέσω της εννόησης (της βαθιάς κατανόησης μέσω
εννοιών) και σε διαφορετικά βάθη, αναζητώντας δηλαδή το βαθύτερο νόημα των
πραγμάτων (που μπορεί να οδηγήσει κάποιον ακόμα και στην υπέρβαση της διανοητικής
διαδικασίας), ή μένοντας στην απλή διανοητική ερμηνεία των πραγμάτων, μέσω ενός
συστήματος αντιλήψεων, εννοιών, αξιών, κλπ. Μπορεί ακόμα να αντιλαμβάνεται (να «συναισθάνεται»),
μέσω ενός συστήματος διανοητικών εννοιών κι αξιών και με συναισθηματικό
δυναμισμό (φόρτιση) τα πράγματα. Μπορεί τέλος να αντιλαμβάνεται (να «αισθάνεται»)
μέσω της εξωτερικής επαφής, μέσω των αισθήσεων, τα πράγματα.
Με άλλα λόγια, προσπαθώντας να το πούμε πιο απλά, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ είναι όχι μια
Στατική Λειτουργία Αντίληψης, αλλά ένα Δυναμικό Φαινόμενο Εξελισσόμενης
Αντίληψης (και Κατανόησης, κι Επίγνωσης) που μπορεί να υιοθετήσει πολλές και
διαφορετικές προοπτικές όρασης των πραγμάτων, αντίληψης και κατανόησης των
πραγμάτων.
Έτσι, είναι ορθό να αναρωτηθούμε και για τον ίδιο τον εαυτό μας αλλά και
για τον οποιονδήποτε διαβάζουμε ή ακούμε, ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ, από Ποιο «Σημείο» «Αντιλαμβάνεται»
και «Μιλά» η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Αντιλαμβανόμαστε Πραγματικά Αυτό που Συμβαίνει, που «Υπάρχει»
απέναντί μας; Αντιλαμβανόμαστε διανοητικά; Και σε ποιο βάθος; Αντιλαμβανόμαστε
(με μια υποτυπώδη διανόηση) εξωτερικά, τα υλικά (πραγματικά όπως νομίζουμε)
πράγματα;
Τελικά! Τι είναι ΠΡΑΓΜΑΤΚΟ; Ποιος θα Απαντήσει; Από ποιο «Σημείο»; Για Μια
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που Βυθίζεται στα ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ (που Αντιλαμβάνεται ότι Είναι
ΥΠΕΡΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΕΑΥΤΟΣ κι όχι ένα «εγώ») ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ κι όχι τα
εξωτερικά φαινόμενα. Για μια συνείδηση διαποτισμένη και εγκλωβισμένη στην
διανόηση «πραγματικό είναι ό,τι σκέπτεται». Για μια συνείδηση προσανατολισμένη προς
τα έξω κι απορροφημένη στα εξωτερικά πράγματα «πραγματικά είναι μόνο όσα μπορεί να πιάσει με τα χέρια».
*
Η Ελληνική Θεώρηση (Όραση, Πραγματική Όραση) των Πραγμάτων, που Ξεκινά
ουσιαστικά πριν 29 αιώνες (βεβαίως πάνω σε πανάρχαιες ρίζες) με τον Ορφισμό,
διαποτίζει (μέσω του Ορφισμού) όλο τον «Ελληνικό Στοχασμό» και την Φιλοσοφία,
και την ελληνική σκέψη (των απλών ανθρώπων), για να περάσει μετά στον Απόκρυφο
Ερμητισμό, και να επηρεάσει, φανερά ή έμμεσα, όλη την Δυτική Σκέψη, είναι ένα
σπουδαίο ανθρωπολογικό (κι όχι μόνο ιστορικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό, ή
κοινωνικό) φαινόμενο.
Όμως Ποιος μπορεί και με ποιο δικαίωμα και από ποια «Θέση» να μιλήσει για
αυτό το φαινόμενο; Μπορούμε να Προσεγγίσουμε Βαθιά Πραγματικά το «φαινόμενο»; Η
θα το αντιμετωπίσουμε διανοητικά κι επιπόλαια, όπως κάνουν αιώνες τώρα (σε
ολόκληρο τον πλανήτη);
Ο Ορφισμός είναι, για ιδεολογικούς, ιστορικούς, λόγους κυριολεκτικά «θαμμένος».
Αυτό δεν είναι περίεργο. Όλοι αυτοί που είναι αναθρεμμένοι μέσα στην
χριστιανική ιδεολογία θεωρούν τον Ορφισμό θέμα «ταμπού». Γιατί; Επειδή ο «Χριστιανισμός
των Πατέρων» ανατράφηκε μέσα στο Ορφικό Φιλοσοφικό Ελληνικό Πνεύμα, κι έτσι θα
αποκαλύπτονταν πολλές ιστορικές ανακρίβιες κι απάτες.
Μετά υπάρχει απόλυτη ένοχη σιωπή για το γεγονός ότι Όλη η Ελληνική
Φιλοσοφία Πηγάζει, Στηρίζεται και Σχετίζεται Άμεσα με την Ορφική Αντίληψη και
Ζωή. Όλοι οι Μεγάλοι Φιλόσοφοι, από τον Πυθαγόρα, τον Παρμενίδη, τον Ηράκλειτο
και τον Πλάτωνα και τους Άλλους Μεγάλους, μέχρι τους Στωικούς και τους Νεοπλατωνιστές
με αποκορύφωμα (ιστορικό) τους Ερμητικούς, είναι όλοι, μα όλοι «Ορφικοί».
Κι ο Πλάτωνας! Από τους πιο Μεγάλους και Ξακουστούς (σε ολόκληρο τον
πλανήτη) Σοφούς μέχρι σήμερα, είναι ο Φιλοσοφικός Ερμηνευτής του Ορφισμού.
Αλήθεια! Τι γνωρίζουμε για τον Πλάτωνα; Ποιοι και Πως τον προσέγγισαν; Και από ποια
«Θέση»; Ποιος είναι ο Αληθινός Πλάτωνας; Ο Αιώνιος Πλάτωνας; Όχι απλά ο Ορφικός
Πλάτωνας, ο Μεγάλος Μύστης της Δελφικής Λατρείας και των Ελευσινίων Μυστηρίων,
ο Απόλυτος Δάσκαλος των Αιώνων, το Αιώνιο Πνεύμα της Ακαδημίας, αλλά κυρίως ο «Μυσταγωγός»,
που μπορεί να μας Οδηγήσει στο Μυστήριο του Θεού, του Υπέρτατου Αγαθού;
Θέλουμε λοιπόν να μιλήσουμε για τον ΠΛΑΤΩΝΑ, με ένα τρόπο τελείως
διαφορετικό από όσα έχουν ακούσει μέχρι τώρα οι άνθρωποι. Έτσι θα
Αποκαταστήσουμε όχι μόνο την Αλήθεια αλλά και την Ιστορική Πραγματικότητα, στις
πραγματικές διαστάσεις της. Το Οφείλουμε!
*
Θέλουμε να μιλήσουμε λοιπόν για τον Πλάτωνα.
Για τον Αληθινό Πλάτωνα, τον «Μυσταγωγό».
Για τον Αιώνιο Πλάτωνα (Αιώνιο επειδή Αποκαλύπτει και μας «Οδηγεί» στην
Αιωνιότητα).
Για το Μυστήριο του Θεού, το «ΤΕΛΕΙΩΣ ΕΙΝΑΙ», που Προσεγγίζεται Βιωματικά
σαν το «Χωρίς Ιδιότητες».
Για το «Είναι» σαν Υπόβαθρο του Φαινομενικού Γίγνεσθαι (για το «Είναι» και
το «Γίγνεσθαι»).
Για την Φύση της Ψυχής.
Για την Μυστηριώδη Υπερφύση.
Για την Σχέση Ψυχής και σώματος.
Για την Αληθινή Φιλοσοφία, την Φιλοσοφική Πειθαρχία και την «Λύσιν»
(Απελευθέρωση) της Ψυχής.
Για την Υπέρτατη Πραγμάτωση, που είναι ακριβώς Βάθεμα Κατανόησης, Πλάτεμα
Επίγνωσης, κι Απελευθέρωση της Αντίληψης, Βίωση του ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ.
Για όλα αυτά, και για άλλα.
Θέλουμε να μιλήσουμε με τρόπο διαφορετικό και θα Αποκαλύψουμε έναν ΠΛΑΤΩΝΑ
που δεν γνωρίζατε μέχρι σήμερα. Θα χρειαστούν λοιπόν, επειδή το θέμα είναι
σημαντικό, να δημοσιευθούν πολλά άρθρα… Όσοι ενδιαφέρονται κι έχουν υπομονή ας ακολουθήσουν
σε αυτό το ταξίδι διερεύνησης της Αλήθειας, στην Αλήθεια. Ίσως, κάτι να ωφεληθούν.
