Η Υπέρβαση του εγώ

 

ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Η Εσωτερική Θεώρηση

ΑΥΤΟ που Έχει «Αίσθηση» της Ύπαρξης, που «Αντιλαμβάνεται» (που «Αντιλαμβάνεται» γενικά κι όχι κάποιο «περιεχόμενο» της Αντίληψης), δεν έχει Ιδιότητες, ούτε εξαρτάται από κάποιο «περιεχόμενο» της Αντίληψης. Έχει ένα Απέραντο Βάθος που Προσεγγίζεται μόνο Βιωματικά και στην Απόλυτη Σιγή της Αντίληψης, σαν «ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ». Το Ονομάζουμε Συνείδηση. Ο όρος είναι από το Αρχαιοελληνικό «Συν+Οίδα». Σημαίνει: Γνωρίζω καλά ότι, έχω πλήρη γνώση, συναισθάνομαι κάτι ενδόμυχα, αναγνωρίζω. Όλες οι λέξεις σημαίνουν την καθαρή γνώση (σαν δυνατότητα) κι όχι την γνώση κάποια «αντικειμένου». Με άλλα λόγια η γνώση αναφέρεται στην Εσωτερική Ύπαρξη, αφορά  την Εσωτερική Ύπαρξη κι όχι μια εξωτερική γνώση (κάποιου «αντικειμένου»). Μιλάμε λοιπόν για μια Γνώση Αυθόρμητη, Πηγαία κι Ανεμπόδιστη, μια Γνώση Αντικειμενική. Τι «περιέχει» αυτή η Γνώση; Μόνο την Αυτογνωσία, καμία άλλη Ιδιότητα ή Χαρακτηριστικό. Ό,τι λέγεται είναι πλεονασματική αναφορά, περιγραφική προσέγγιση, μακριά από την βιωματική εμπειρία.

Αυτό που Αντιλαμβάνεται είναι η Αληθινή Γνώση, η Βάση της Γνώσης, πάνω στην Οποία «Χτίζεται» οποιαδήποτε Αντικειμενική Αντίληψη ή Υποκειμενική Σύλληψη. Έχουμε μιλήσει για τις «Ποικιλίες» του Συνειδέναι.

Η Συνείδηση (έτσι όπως την προσδιορίζουμε εδώ) είναι από Μόνη της μια Υπέρτατη Κατάσταση, Υπερέχει οποιασδήποτε άλλης κατάστασης. «Περιέχει» κάθε άλλη κατάσταση, στηρίζει οποιαδήποτε κατάσταση αλλά δεν «ταυτίζεται» απόλυτα μαζί της.  Θέλουμε να πούμε πως οποιαδήποτε άλλη κατάσταση Εμπεριέχεται στην Αρχή, Στηρίζεται κι Εξαρτάται από αυτήν. Ταυτόχρονα είναι Ολογραφική Κατάσταση του Όλου καθώς είναι Εν Δυνάμει το Όλον και μπορεί να «Αναπτυχθεί» στο Όλον.

Έχουμε αναφέρει κι άλλες φορές το παράδειγμα του Λευκού Φωτός που Εμπεριέχει Άπειρες Ακτινοβολίες (που η Αντίληψη χονδρικά «Διακρίνει» σε «Χρώματα»), Σχετίζεται με όλες αλλά δεν ταυτίζεται απόλυτα με καμιά. Από την άλλη μεριά οποιαδήποτε Ακτινοβολία είναι εν δυνάμει το Λευκό Φως.

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά; Ότι μπορούμε να Δούμε το Όλον πάνω στο Οποίο «Χτίζεται» Οποιαδήποτε Κατάσταση (που δεν είναι παρά μια «Κατασκευή») ή μπορούμε να Δούμε Διακριτές Καταστάσεις. Αυτό «οδηγεί» σε διαφορετικές «Προοπτικές» της Πραγματικότητας.

…

Στην Εσωτερική Παράδοση πάντα (εδώ και χιλιάδες χρόνια) μιλάμε για την Υπέρτατη Κατάσταση και την περιορισμένη αντίληψη. Αν Δούμε από την Προοπτική της Πραγματικότητας τότε η Πραγματικότητα Είναι Μία, Είναι Πάντα Εδώ, Λειτουργεί και δεν χρειάζεται απολύτως τίποτα για να «πραγματοποιηθεί».  Ζούμε Μέσα στην Πραγματικότητα. Οποιαδήποτε άλλη, περιορισμένη αντίληψη, δεν είναι παρά μια «αλλοίωση» της αντίληψης της Πραγματικότητας, μια θολή εικόνα της Πραγματικότητας, μια άλλη «πραγματικότητα», (που αναγκαστικά πρέπει να «διαλυθεί» για να Αναδυθεί η Πραγματικότητα σε όλη της την Λαμπρότητα).

Αυτό που κάποιοι άνθρωποι βίωσαν, εμπειρικά, οδηγεί σε μια θεωρητική γνώση, σε μια «θεωρία της πραγματικότητας».

Παράδειγμα η Αντβάιτα Βεδάντα. Στην Αντβάιτα πάντα τονιζόταν ότι η Προσέγγιση του Απολύτου πρέπει να γίνεται Βιωματικά, στην απόλυτη σιγή της αντίληψης. Η θεωρητική κατανόηση της «Μιας Πραγματικότητας» δεν είναι η Πραγματικότητα. Η «Μια Πραγματικότητα» που αντιλαμβανόμαστε δεν είναι παρά μια «αντίληψη». Κι αυτό είναι τελείως διαφορετικό και μακριά από την Αλήθεια. Το να κατανοεί κάποιος θεωρητικά ότι Υπάρχει Μόνο το Βράχμαν, ότι Είναι Βράχμαν, δεν σημαίνει ότι είναι Βράχμαν, Όλα αυτά δεν τα Βιώνει, απλά τα «αντιλαμβάνεται». Αυτό μπορεί να «ηρεμεί» τον δυαδικό νου, αλλά δεν είναι η Πραγματικότητα.

Στον Βουδισμό, από την Αρχική Διδασκαλία του Βούδα μέχρι την Μαντυαμάκα, την Γιογκακάρα, το Τσαν (Ζεν) και τις άλλες Σχολές της Διδασκαλίας, πάντα, απέφευγαν να μιλήσουν για το Αληθινό Υπόβαθρο της Ύπαρξης (το Ασαμσκρίτα) ακριβώς για να μην ιδεοποιηθεί, να μην γίνει μια θεωρητική αντίληψη. Περιορίζονταν πάντα στο να «διαλύσουν» τις σχετικές θεωρήσεις της Πραγματικότητας. Τότε μόνον μπορούσε να Βιωθεί η Πραγματικότητα. Μιλώντας «ψυχολογικά» αυτή η «διαδικασία» (ή η παύση των διαδικασιών που παραμορφώνουν την αντίληψη) βιώνεται σαν Απελευθέρωση, σαν Φώτιση, σαν Ανάδυση στην Πραγματικότητα. Γιατί; Επειδή η Αντίληψη απελευθερώνεται, γίνεται Ανεμπόδιστη, γίνεται Αντικειμενική, και Φανερώνει την Πραγματικότητα Όπως Είναι.

…

Πως μπορεί λοιπόν να ξεπερασθεί η περιορισμένη αντίληψη, η υποκειμενική θεώρηση, η εγωική θέαση της Πραγματικότητας;

Όπως είπαμε πιο πάνω από την Προοπτική της Πραγματικότητας, απλά πρέπει να «διαλυθούν» όλες οι «συνθέσεις» της αντίληψης, όλες οι «κατασκευές» της νοημοσύνης και να Αποκατασταθεί η Φύση, η Αντικειμενικότητα.

Όμως κάποιος που είναι εγκλωβισμένος μέσα σε μια ιδιαίτερη αντίληψη έχει μια τελείως διαφορετική προοπτική της Πραγματικότητα, βιώνει μια «άλλη πραγματικότητα». Για τον περιορισμένο νου δεν μπορεί να θεμελιωθεί μια ολική αντίληψη της Πραγματικότητας. Το «περιορισμένο» πάντα νοιώθει ότι υπάρχει το «Εξω», το Πλατύτερο, το «Περιέχον». Αυτό το «Περιέχον» δεν μπορεί να συλληφθεί, να γίνει «περιεχόμενο» της αντίληψης γιατί τότε καταντά μια ιδέα, κάτι ψεύτικο.

Πως μπορεί λοιπόν κάποιος να απελευθερωθεί σε αυτή την περίπτωση; Όχι με ενέργειες της περιορισμένης αντίληψης ή με διαδικασίες ή πρακτικές ή πειθαρχίες. Όλοι οι δρόμοι είναι αδιέξοδοι.

Είτε το Κατανοεί κάποιος είτε όχι πρέπει να «Αποδεχθεί» την Αντικειμενική Υπαρξιακή Βάση του (ακόμα κι αν δεν την «αντιλαμβάνεται»), να κατανοήσει ότι όλοι οι αντιληπτικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιεί παραποιούν την πραγματικότητα και να αποδεσμευθεί από όλες αυτές τις διαδικασίες. Άλλωστε όλες οι Πραγματικές Πρακτικές, όπως ο Διαλογισμός, το Γιόγκα, η Περισυλλογή, η Νήψις, δεν έχουν άλλο στόχο από να οδηγήσουν στην σιγή της αντίληψης (ή πιο σωστά στην διάλυση των μηχανισμών παρέμβασης στην αντίληψη. Μέσα στην ακινησία, την ησυχία, την σιγή της σκέψης, στην διάλυση της εγωικής αντίληψης, η Αντίληψη Γίνεται Αντικειμενική, Αναδύεται η Πραγματικότητα, Βιώνεται η Αλήθεια.

Δεν υπάρχει άλλος Δρόμος.

…

Δείτε αυτά τα βιβλία:

Καρλ Γιάσπερς (Karl Jaspers), Χρήστος Μαλεβίτσης (μετάφραση) - Εισαγωγή στη φιλοσοφία-Δωδώνη (1983)

Ramesh Chandra Pradhan - Metaphysics of Consciousness_ The Indian Vedantic Perspective-Springer Singapore_Springer (2020)

 

Η Ερμηνεία της Εικόνας

Η Πραγματικότητα Είναι το ΟΛΟΝ που τα Εμπεριέχει Όλα, όλες τις Ιδιαιτερότητες, κάθε Ιδιαιτερότητα.

Το Λευκό Φως της Πραγματικότητας Εμπεριέχει Όλες τις Ακτινοβολίες του Κόσμου, Όλους τους Κόσμους, τους Ανώτερους Ουρανούς του Απείρου και τους Κατώτερους Κόσμους της Μορφής.

Η Ολογραφική Ανθρώπινη Συνείδηση (Πράσινος Κύκλος) Έχει την Δυνατότητα να Εκδηλωθεί σε όλες τις Πραγματικότητες (το Εξάκτινο Λουλούδι στον Πράσινο Κύκλο). Η Ανθρώπινη Συνείδηση Επεκτείνεται στο Εξάκτινο Λουλούδι Έξω από ον Πράσινο Κύκλο, στους Κόσμους, στην Πραγματικότητα.

Η Ανάδυση της Ανθρώπινης Συνείδησης στην Πραγματικότητά της, στην Αληθινή Φύση της, στον Πραγματικό Εαυτό, Γίνεται Μόνο με την «Διάλυση» Όλων των Ακτινοβολιών στο Λευκό Φως της Πραγματικότητας. Τότε το Λουλούδι της Πραγματικότητας Ανθίζει μέσα στην Λαμπρότητα της Αλήθειας.

Η Ελευθερία Είναι η Αληθινή Φύση της Συνείδησης. Τότε Όλα Είναι Δυνατά. Όλα Είναι Ανεμπόδιστα.

 

Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Η Υπέρβαση του εγώ

Αγαπητοί φίλοι... Αν λέμε ότι η ύπαρξη χρειάζεται μία αγωγή και μία ορισμένη συμπεριφορά για να αντιληφθεί και να κατανοήσει με ένα τρόπο διαφορετικό από εκείνον του συνηθισμένου ανθρώπου, την Πραγματικότητα,... γιατί θέλετε να το κάνετε χωρίς εκπαίδευση; (που μπορεί να είναι ατομική, προσωπική, ιδιαίτερη, ή ό,τι άλλο θέλετε...)... Μήπως ζητήσαμε  από κανέναν να ασπαστεί κάποια θρησκεία, ή θεωρία; Να δείτε τις δυνατότητες της ανθρώπινης φύσης μας, ζητήσαμε, έτσι απλά, φιλικά...

Η «διαφορετική λειτουργία της επίγνωσης» που αναφέραμε (και κάποιοι εξεγέρθηκαν επειδή την χαρακτηρίσαμε «ανώτερη επίγνωση»), και αντικειμενική είναι και σε αντικειμενική αντίληψη οδηγεί... στο Ευρύτερο Αντικειμενικό... Μέχρι εδώ... μόνο μέχρι εδώ... Είναι ανθρωπίνως αδύνατο να προχωρήσουμε σε όλη την παγκόσμια εξέλιξη, κι εδώ μιλάμε για θεωρίες...

Νομίζουμε αγαπητοί φίλοι, ότι η κοινή λογική λέει ότι κανείς δεν μπορεί να αρθρώσει μία αγγλική φράση αν πρώτα δεν έχει εκπαιδευτεί, ως ένα βαθμό, στην αγγλική γλώσσα, στις λέξεις, στην γραμματική, στο συντακτικό (δεν χρειάζεται οπωσδήποτε σχολείο, μπορεί και να μάθει κάποιος την γλώσσα εμπειρικά...)... Λέμε κάτι παράλογο;

Ποτέ δεν μιλήσαμε για «εκπαίδευση» στο πως θα επικοινωνήσουμε με τον Θεό ... Μιλάμε ακριβώς για την αντίθετη διαδικασία, στην οποία πρέπει να μάθεις να «αφαιρείς»....

1) Να αφαιρείς την επιλεκτική διαδικασία, στην αντίληψη (για να φτάσεις στην αντίληψη αυτού που είναι πραγματικά,... ή «φαίνεται» χωρίς παρεμβολές, αν προτιμάτε...)...

2) Να αφαιρείς την διανοητική διάχυση στην μηχανική σκέψη, στην μνήμη, την φαντασία, κλπ. (για να αντιλαμβάνεσαι αυτό που είναι, τώρα, εδώ...)...

3) Να αφαιρείς την διαδικασία «εγώ», γιατί είναι πολύ περιορισμένη (για να αντιληφθείς τον κόσμο από μία «πλατύτερη» σκοπιά, χωρίς εγώ...)...

Αυτό είναι που οδηγεί στην «ανώτερη επίγνωση»...

Για να κάνει κάποιος κάτι τέτοιο δεν χρειάζεται να έχει κάνει σπουδές θρησκειολογίας, ούτε να έχει απομονωθεί για χρόνια σε κάποιο ερημητήριο... πολλοί χριστιανοί μυστικοί ήταν τελείως αγράμματοι... κι ο δάσκαλος του Ζεν Χούι-Νεγκ, δεν ήξερε καν ανάγνωση...

Αληθινός Εαυτός

Σκοπός... αγαπητοί εν τω κόσμω αδελφοί... κάθε αληθινής, θρησκευτικής, φιλοσοφικής, η διαφωτιστικής, συμπεριφοράς, δεν είναι να οδηγήσει τον άνθρωπο σε μία ζωή, γεμάτη αρετές, εξαλείφοντας, ή καταπνίγοντας, τις «κακές» επιθυμίες, εμμονές, ιδεοληψίες...

Κάθε «σοβαρή» προσπάθεια (είτε πρόκειται για θρησκευτική πρακτική, είτε φιλοσοφική ενασχόληση, είτε απλά, διαφωτιστική προσωπική προσπάθεια), αποσκοπεί και προσδοκά, πως οι «κακές» επιθυμίες, εμμονές, ιδεοληψίες... θα λιώσουν και θα εξαφανιστούν, κάτω από το φως και την θέρμη μίας διαφωτισμένης, διευρυμένης επίγνωσης...

Ο στόχος λοιπόν κάθε ανθρώπινης προσπάθειας (στα πλαίσια της πιο πάνω δραστηριότητας)... βρίσκεται πέρα από την ηθική με τη γενική έννοια, ή την λογική με την γενική έννοια... αλλά ταυτόχρονα αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς μία ηθική μεταμόρφωση, και μία λογική μεταμόρφωση....

Ο αληθινός στόχος κάθε τέτοιας προσπάθειας είναι να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην επίγνωση του αληθινού εαυτού του, πέρα από την ψεύτικη συνείδηση που έχει διαμορφώσει η φύση, το περιβάλλον, ο χρόνος...

Ο «αληθινός εαυτός» (μία «ανώτερη επίγνωση») δεν έχει σχέση με το εγώ και τις επιφανειακές δραστηριότητες που διαστρεβλώνουν την αντίληψή μας...

Τελικά, πρέπει να οδηγηθούμε από τις καταστάσεις του Είναι, από το «γίγνεσθαι», στο Αληθινό Είναι μας (σε μία άμεση, απευθείας συνολική σύλληψη της Πραγματικότητας... ξεφεύγοντας από την ψεύτικη, μέσα από το εγώ, την διανόηση και την επιλεκτική αντίληψη, σύλληψη όχι της Πραγματικότητας, αλλά μίας «φαντασίας...)...

Κι εδώ είναι η Είσοδος στον Αληθινό κόσμο...

Είναι λάθος να νομίζουν κάποιοι ότι μπορούμε, σαν άνθρωποι, να ξεφύγουμε από την αναγκαιότητα, την εξέλιξη, και τον προορισμό της φύσης μας...

Το βασικό πρόβλημα... αγαπητοί εν τω κόσμω αδελφοί... είναι ένα, και σε αυτό πρέπει να απαντήσουμε: «ποιος είμαι; τι είμαι, που πάω; γιατί πάω; πως πάω;»... όλα αυτά τα ερωτήματα έχουν απάντηση μόνο στην επίγνωση του Είναι...