CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration
Monday, 1 September, 2025

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

 

In the grand spectrum of existence, there lies a profound and enigmatic concept—one that defies the ordinary experience of reality and penetrates into the essence of what it means to be. This concept is the nature of Consciousness itself, which is simultaneously Non-Local and Local, and whose true nature cannot be captured by surface appearances or finite descriptions. To understand this dual aspect of Consciousness, we must embark on a mystical journey that delves deep into the nature of reality, beyond the constraints of mind and matter, to the very core of existence where Subjective Spirit dwells.

 

The Essence of Consciousness: Beyond Surface States

 

Consciousness, in its most authentic form, is not merely an epiphenomenon arising from brain activity, nor is it a simple state of awareness linked to sensory experience. Its essence lies far beyond the transient configurations of thought, emotion, and perception. It is, at its root, an undivided Space of Existence, a Pure Presence that exists prior to the emergence of form. To define Consciousness only by its surface states—such as thoughts, emotions, and sensory experiences—is akin to defining the vast ocean by the waves on its surface, or the boundless sky by the passing clouds.

 

This Pure Presence is Non-Local, unbounded by space or time. It is the existential background, the Ground of Being, from which all manifestations arise and into which they dissolve. It is the Space within which worlds of form, thought, and matter emerge like transient ripples on the surface of still waters. In this sense, Consciousness, when apprehended in its depth, transcends all particularities and becomes an Infinite Field—an expanse of Pure Awareness, unconditioned and indivisible. It is an awareness that is simultaneously within and beyond all things, for it is the very essence of all that is.

 

The Dual Nature: Local and Non-Local Consciousness

 

When Consciousness descends into the world of forms and takes on a particular embodiment, whether as a mind, a dynamic soul, or a material body, it assumes a Local aspect. It becomes situated, connected to a carrier of manifestation. This is the aspect of Consciousness that operates through the finite lenses of individuality—thinking thoughts, experiencing emotions, and engaging in actions within the temporal-spatial domain.

 

However, this localization does not negate its deeper nature as Non-Local. Even while it is enmeshed in the finite, the essence of Consciousness remains as the Infinite Space of Existence. It is like light passing through a prism: though it appears divided into various colors, it is still one light. In a similar manner, Consciousness is One and Non-Local, but it becomes expressed as Local through the prism of individuality and form.

 

Thus, Consciousness, when embodied, is both Non-Local and Local. It is Non-Local when it turns inward, withdrawing from its outward projections, and abides in its Existential Depth. In such a state, Consciousness experiences itself as the Space of Existence, as Pure Presence that is untouched by the flux of thoughts, feelings, or sensory experiences. This is the State of Non-Dual Consciousness, where the subject-object distinction dissolves, and the experiencer, the act of experiencing, and the experienced become one.

 

When Consciousness, through its embodied carrier, turns outward to engage with the world, it becomes Local. It thinks, feels, and acts through the confines of the body and mind. It becomes a subject that perceives an object, creating a sense of separation and duality. In this outward orientation, Consciousness experiences itself as bound to the temporal flow, subject to change and transformation. Yet, this localized aspect is but a fleeting expression, a surface appearance of the deeper, unchanging Reality.

 

The Experience of Simultaneity: The Timeless in Time

 

The true nature of Consciousness reveals itself when it experiences both its Non-Local and Local aspects simultaneously. This is the state of the Mystic, who, while perceiving the world and acting within it, abides in the Unchanging Presence that is the essence of Consciousness. It is a state where the Timeless and time coexist, where the Infinite is experienced within the finite, and where the Eternal Present flows without changing.

 

In this state of simultaneous Non-Local and Local awareness, Consciousness perceives all apparent changes and movements as mere transitory phenomena arising and dissolving within its boundless Self. The Eternal Present is not a static moment frozen in time, but a dynamic field of Presence that transcends the linear flow of past, present, and future. It is a Present that encompasses all temporal sequences while remaining itself unchanging.

 

The Mystic, abiding in this state, experiences a profound serenity and clarity. The intellect, senses, and body become transparent to the Light of Pure Awareness. Even as thoughts arise and dissipate, even as sensations and emotions pass through, there is an underlying awareness of the Non-Local Presence that remains untouched and unaffected. This awareness is not an abstraction or a concept; it is a living reality, a direct experience of the Unity of all that exists.

 

The Transcendental Reality: Non-Dual Consciousness

 

The realization of Non-Dual Consciousness is the culmination of the spiritual quest. It is a return to the Source, to the Ground of Being that underlies all manifestations. In this realization, the sense of separation between self and other, between subject and object, vanishes. There is only One Consciousness, manifesting as the multiplicity of forms yet remaining forever Whole and Unbroken.

 

To describe this state in words is challenging, for language is rooted in duality and cannot capture the non-dual reality of Pure Presence. Yet, through mystical symbols, metaphors, and paradoxes, we may attempt to point towards it. It is like the eye that cannot see itself, yet it is aware of all that it sees. It is like a mirror that reflects all things, yet remains unchanged by what it reflects. It is the Silent Witness that observes all experiences without being entangled in them.

 

This Non-Dual Consciousness is the true Self, the innermost essence of what we are. It is Non-Local, beyond space and time, yet it is also Local, present in every thought, sensation, and experience. It is the Stillness within movement, the Emptiness within form, and the Fullness within emptiness. It is the Timeless witnessing the flow of time, the Infinite abiding within the finite.

 

Conclusion: Embracing the Non-Local Local Consciousness

 

To live from the realization of Non-Local Local Consciousness is to live in harmony with the deepest truth of existence. It is to recognize that we are not merely finite beings bound by the limitations of body and mind, but are, in our essence, Infinite Presence expressing itself through the finite. It is to see all things as expressions of the One Consciousness, which is both immanent and transcendent.

 

In this realization, the Mystic is no longer caught in the web of duality, no longer swayed by the illusions of separation and division. He abides in the Eternal Present, witnessing the dance of life with equanimity and joy. He sees the world as a play of forms within the boundless Field of Consciousness and experiences all beings as reflections of the same Pure Awareness.

 

Thus, the journey into the depths of Consciousness is a journey into the heart of existence itself. It is a journey that transcends all boundaries, all dualities, and all limitations. It is the realization that Consciousness is both Non-Local and Local, Infinite and finite, Timeless and temporal—forever One, yet manifesting as the Many. This is the Mystical Truth, the essence of the Non-Local Local Consciousness.

...

 

Η Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

 

Στο μεγάλο φάσμα της ύπαρξης, υπάρχει μια βαθιά και αινιγματική έννοια - αυτή που αψηφά τη συνηθισμένη εμπειρία της πραγματικότητας και διεισδύει στην ουσία αυτού που σημαίνει να είσαι. Αυτή η έννοια είναι η φύση της ίδιας της Συνείδησης, η οποία είναι ταυτόχρονα Μη Τοπική και Τοπική, και της οποίας η αληθινή φύση δεν μπορεί να συλληφθεί από επιφανειακές εμφανίσεις ή πεπερασμένες περιγραφές. Για να κατανοήσουμε αυτή τη διπλή όψη της Συνείδησης, πρέπει να ξεκινήσουμε ένα μυστικιστικό ταξίδι που εμβαθύνει στη φύση της πραγματικότητας, πέρα από τους περιορισμούς του νου και της ύλης, στον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξης όπου κατοικεί το Υποκειμενικό Πνεύμα.

 

Η Ουσία της Συνείδησης: Πέρα από τις Επιφανειακές Καταστάσεις

 

Η Συνείδηση, στην πιο αυθεντική της μορφή, δεν είναι απλώς ένα επιφαινόμενο που προκύπτει από την εγκεφαλική δραστηριότητα, ούτε είναι μια απλή κατάσταση επίγνωσης που συνδέεται με την αισθητηριακή εμπειρία. Η ουσία του βρίσκεται πολύ πέρα από τις παροδικές διαμορφώσεις της σκέψης, του συναισθήματος και της αντίληψης. Είναι, στη ρίζα του, ένας αδιαίρετος Χώρος Ύπαρξης, μια Καθαρή Παρουσία που υπάρχει πριν από την εμφάνιση της μορφής. Ο ορισμός της Συνείδησης μόνο από τις επιφανειακές της καταστάσεις —όπως σκέψεις, συναισθήματα και αισθητηριακές εμπειρίες— μοιάζει με τον ορισμό του απέραντου ωκεανού από τα κύματα στην επιφάνειά του ή του απεριόριστου ουρανού από τα σύννεφα που περνούν.

 

Αυτή η Καθαρή Παρουσία είναι Μη Τοπική, απεριόριστη από χώρο ή χρόνο. Είναι το υπαρξιακό υπόβαθρο, το έδαφος του Είναι, από το οποίο προκύπτουν όλες οι εκδηλώσεις και στο οποίο διαλύονται. Είναι ο Χώρος μέσα στον οποίο οι κόσμοι της μορφής, της σκέψης και της ύλης αναδύονται σαν παροδικοί κυματισμοί στην επιφάνεια των ακίνητων υδάτων. Με αυτή την έννοια, η Συνείδηση, όταν συλληφθεί στο βάθος της, ξεπερνά όλες τις ιδιαιτερότητες και γίνεται ένα Άπειρο Πεδίο - μια έκταση Καθαρής Επίγνωσης, χωρίς όρους και αδιαίρετη. Είναι μια επίγνωση που βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα και πέρα από όλα τα πράγματα, γιατί είναι η ίδια η ουσία όλων όσων υπάρχουν.

 

Η Διπλή Φύση: Τοπική και Μη Τοπική Συνείδηση

 

Όταν η Συνείδηση κατεβαίνει στον κόσμο των μορφών και παίρνει μια συγκεκριμένη ενσάρκωση, είτε ως νους, είτε ως δυναμική ψυχή, είτε ως υλικό σώμα, προσλαμβάνει μια Τοπική όψη. Τοποθετείται, συνδέεται με έναν φορέα εκδήλωσης. Αυτή είναι η όψη της Συνείδησης που λειτουργεί μέσα από τους πεπερασμένους φακούς της ατομικότητας – σκέψης και σκέψεων, εμπειρίας συναισθημάτων και εμπλοκής σε ενέργειες εντός του χρονικού-χωρικού τομέα.

 

Ωστόσο, αυτός ο εντοπισμός δεν αναιρεί τη βαθύτερη φύση του ως Μη Τοπικού. Ακόμη και ενώ είναι εμπλεκόμενη στο πεπερασμένο, η ουσία της Συνείδησης παραμένει ως ο Άπειρος Χώρος της Ύπαρξης. Είναι σαν το φως που διέρχεται από ένα πρίσμα: αν και φαίνεται χωρισμένο σε διάφορα χρώματα, εξακολουθεί να είναι ένα φως. Με παρόμοιο τρόπο, η Συνείδηση είναι Μία και Μη Τοπική, αλλά εκφράζεται ως Τοπική μέσα από το πρίσμα της ατομικότητας και της μορφής.

 

Έτσι, η Συνείδηση, όταν ενσωματώνεται, είναι και Μη Τοπική και Τοπική. Είναι Μη Τοπική όταν στρέφεται προς τα μέσα, αποσύρεται από τις εξωτερικές προβολές της και μένει στο Υπαρξιακό της Βάθος. Σε μια τέτοια κατάσταση, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως Χώρο Ύπαρξης, ως Καθαρή Παρουσία που είναι ανέγγιχτη από τη ροή των σκέψεων, των συναισθημάτων ή των αισθητηριακών εμπειριών. Αυτή είναι η Κατάσταση της Μη Διπλής Συνείδησης, όπου η διάκριση υποκειμένου-αντικειμένου διαλύεται και ο βιωτής, η πράξη της εμπειρίας και ο βιωμένος γίνονται ένα.

 

Όταν η Συνείδηση, μέσω του ενσαρκωμένου φορέα της, στρέφεται προς τα έξω για να εμπλακεί με τον κόσμο, γίνεται Τοπική. Σκέφτεται, αισθάνεται και δρα μέσα από τα όρια του σώματος και του νου. Γίνεται ένα υποκείμενο που αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο, δημιουργώντας μια αίσθηση διαχωρισμού και δυαδικότητας. Σε αυτόν τον εξωτερικό προσανατολισμό, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως δεσμευμένη στη χρονική ροή, υπόκειται σε αλλαγές και μετασχηματισμούς. Ωστόσο, αυτή η εντοπισμένη πτυχή δεν είναι παρά μια φευγαλέα έκφραση, μια επιφανειακή εμφάνιση της βαθύτερης, Αμετάβλητης Πραγματικότητας.

 

Η Εμπειρία του Ταυτόχρονου: Το Άχρονο μέσα στον χρόνο

 

Η αληθινή φύση της Συνείδησης αποκαλύπτεται όταν βιώνει ταυτόχρονα τις Μη Τοπικές και Τοπικές της πτυχές. Αυτή είναι η κατάσταση του Μυστικού, ο οποίος, ενώ αντιλαμβάνεται τον κόσμο και ενεργεί μέσα του, μένει στην Αμετάβλητη Παρουσία που είναι η ουσία της Συνείδησης. Είναι μια κατάσταση όπου το Διαχρονικό και ο χρόνος συνυπάρχουν, όπου το Άπειρο βιώνεται μέσα στο πεπερασμένο και όπου το Αιώνιο Παρόν ρέει χωρίς να αλλάζει.

 

Σε αυτή την κατάσταση της ταυτόχρονης Μη Τοπικής και Τοπικής επίγνωσης, η Συνείδηση αντιλαμβάνεται όλες τις φαινομενικές αλλαγές και κινήσεις ως απλά παροδικά φαινόμενα που προκύπτουν και διαλύονται μέσα στον απεριόριστο Εαυτό της. Το Αιώνιο Παρόν δεν είναι μια στατική στιγμή παγωμένη στο χρόνο, αλλά ένα δυναμικό πεδίο Παρουσίας που υπερβαίνει τη γραμμική ροή του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι ένα Παρόν που περιλαμβάνει όλες τις χρονικές ακολουθίες ενώ παραμένει αμετάβλητο.

 

Ο Μύστης, μένοντας σε αυτή την κατάσταση, βιώνει μια βαθιά γαλήνη και διαύγεια. Η νόηση, οι αισθήσεις και το σώμα γίνονται διαφανή στο Φως της Καθαρής Επίγνωσης. Ακόμη και όταν οι σκέψεις προκύπτουν και διαλύονται, ακόμα και όταν περνούν αισθήσεις και συναισθήματα, υπάρχει μια υποκείμενη επίγνωση της Μη Τοπικής Παρουσίας που παραμένει ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη. Αυτή η επίγνωση δεν είναι μια αφαίρεση ή μια έννοια. είναι μια ζωντανή πραγματικότητα, μια άμεση εμπειρία της Ενότητας όλων όσων υπάρχουν.

 

Η Υπερβατική Πραγματικότητα: Μη Διττή Συνείδηση

 

Η συνειδητοποίηση της Μη Διπλής Συνείδησης είναι το αποκορύφωμα της πνευματικής αναζήτησης. Είναι μια επιστροφή στην Πηγή, στο Έδαφος του Είναι που βρίσκεται κάτω από όλες τις εκδηλώσεις. Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, η αίσθηση του διαχωρισμού μεταξύ εαυτού και άλλου, μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, εξαφανίζεται. Υπάρχει μόνο Μία Συνείδηση, που εκδηλώνεται ως η πολλαπλότητα των μορφών που παραμένουν για πάντα Ολόκληρη και Αδιάσπαστη.

 

Η περιγραφή αυτής της κατάστασης με λέξεις είναι πρόκληση, γιατί η γλώσσα έχει τις ρίζες της στη δυαδικότητα και δεν μπορεί να συλλάβει τη μη διττή πραγματικότητα της Καθαρής Παρουσίας. Ωστόσο, μέσα από μυστικιστικά σύμβολα, μεταφορές και παράδοξα, μπορούμε να επιχειρήσουμε να το δείξουμε. Είναι σαν το μάτι που δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, αλλά έχει επίγνωση όλων αυτών που βλέπει. Είναι σαν ένας καθρέφτης που αντανακλά τα πάντα, αλλά παραμένει αναλλοίωτος από αυτό που αντανακλά. Είναι ο Σιωπηλός Μάρτυρας που παρατηρεί όλες τις εμπειρίες χωρίς να μπλέκεται σε αυτές.

 

Αυτή η Μη Διπλή Συνείδηση είναι ο Αληθινός Εαυτός, η πιο εσώτερη ουσία αυτού που είμαστε. Είναι Μη Τοπικό, πέρα από χώρο και χρόνο, αλλά είναι επίσης Τοπικό, παρόν σε κάθε σκέψη, αίσθηση και εμπειρία. Είναι η ακινησία μέσα στην κίνηση, το κενό μέσα στη μορφή και η πληρότητα μέσα στο κενό. Είναι ο Διαχρονικός που παρακολουθεί τη ροή του χρόνου, το Άπειρο που μένει μέσα στο πεπερασμένο.

 

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τη Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση

 

Το να ζεις από την συνειδητοποίηση της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης σημαίνει να ζεις σε αρμονία με τη βαθύτερη αλήθεια της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε απλώς πεπερασμένα όντα που δεσμεύονται από τους περιορισμούς του σώματος και του νου, αλλά είμαστε, στην ουσία μας, Άπειρη Παρουσία που εκφράζεται μέσω του πεπερασμένου. Είναι να βλέπεις όλα τα πράγματα ως εκφράσεις της Μίας Συνείδησης, η οποία είναι και έμφυτη και υπερβατική.

 

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, ο Μύστης δεν είναι πλέον παγιδευμένος στον ιστό της δυαδικότητας, δεν επηρεάζεται πλέον από τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του διχασμού. Διαμένει στο Αιώνιο Παρόν, παρακολουθώντας τον χορό της ζωής με ηρεμία και χαρά. Βλέπει τον κόσμο ως ένα παιχνίδι μορφών μέσα στο απεριόριστο Πεδίο της Συνείδησης και βιώνει όλα τα όντα ως αντανακλάσεις της ίδιας Καθαρής Επίγνωσης.

 

Έτσι, το ταξίδι στα βάθη της Συνείδησης είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ίδιας της ύπαρξης. Είναι ένα ταξίδι που ξεπερνά όλα τα όρια, όλες τις δυαδικότητες και όλους τους περιορισμούς. Είναι η συνειδητοποίηση ότι η Συνείδηση είναι και Μη Τοπική και Τοπική, Άπειρη και πεπερασμένη, Διαχρονική και χρονική—για πάντα Μία, αλλά εκδηλώνεται ως τα Πολλά. Αυτή είναι η Μυστική Αλήθεια, η ουσία της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης.


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 31 August, 2025

Sunday, August 14, 2022

Αντικειμενική Πραγματικότητα

 
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΟΛΑ 
(ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΣΥΝΕΙΔΕΝΑΙ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ)


Η Εσωτερική Θεώρηση: Η Συνείδηση

Οντολογία

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Είναι Βιωματικά, Εμπειρικά, «Εκ των πραγμάτων» (κι επομένως Αυταπόδεικτα) η Αρχή της Ύπαρξης, της Γνώσης, της Ζωής (της Δράσης, της Κίνησης).

Τι είναι Συνείδηση; Ποιος «ρωτά»; Προφανώς η Συνείδηση. Ποιος μπορεί να «γνωρίσει»; Η Συνείδηση. Ποιος το «πραγματοποιεί»  αυτό; Η Συνείδηση.

Η Συνείδηση, από Μόνη της, Αυθόρμητα, Πηγαία, έχει Άμεση Γνώση (Άμεση Θέαση), του Εαυτού, γιατί αυτή η Γνώση αφορά τον «Τρόπο» που υπάρχει. Αυτή η Γνώση είναι Άμεση, Συμβαίνει κι είναι Ανόθευτη. Είναι Απόλυτη, Αντικειμενική κι Αληθινή (Πραγματική) Γνώση. Αυτή η Γνώση δεν δημιουργείται, δεν παράγεται, δεν «κατασκευάζεται». Είναι Αληθινή Αυτογνωσία.

Έτσι, η Συνείδηση, έχοντας Άμεση Γνώση του Εαυτού τι «γνωρίζει»; Το Μόνο που Γνωρίζει (Απόλυτα, Αντικειμενικά, Πραγματικά) είναι ότι «ΕΙΝΑΙ», ότι «ΥΠΑΡΧΕΙ» κι ότι «ΓΝΩΡΙΖΕΙ» ότι Υπάρχει κι αυτή η Γνώση είναι ήδη Ζωή (Δράση, Κίνηση). Για αυτό λέμε ότι η Συνείδηση είναι η Αρχή της Ύπαρξης, της Γνώσης, της Ζωής.

Η Συνείδηση, έχοντας Αυτογνωσία Γνωρίζει απλά και μόνο ότι «Είναι». Δεν υπάρχει καμία άλλη Ιδιότητα, κανένα άλλο Χαρακτηριστικό, που να Αναδύεται αυτόματα. Δεν υπάρχει, Χώρος, Χρόνος, οποιοδήποτε άλλο φαινόμενο. Έτσι αυτή η «Γνώση» του Εαυτού (η Αυτογνωσία) Καλύπτεται από το Μυστήριο των Μη-Ιδιοτήτων, από το Σκοτάδι της Αγνωσίας, του Ακατάληπτου, του Ανέγγιχτου. Συνεπώς η Μόνη Οντολογία που μπορεί να Θεμελιωθεί Εδώ είναι η Αποφατική Οντολογία, τίποτα. Για αυτό λέμε ότι η Συνείδηση δεν έχει «Οντολογία». Είναι ένα Μυστήριο. Η Συνείδηση είναι το Μόνο που Υπάρχει και δεν υπάρχει καμία «γνώση» (πέρα από το ότι Υπάρχει, ότι Είναι το «Είναι») για αυτό που «Είναι» (γιατί απλά είναι περιττή, δεν χρειάζεται να υπάρχει).

Έτσι Αληθινή Οντολογία, «Λόγος περί του Όντος», είναι αδύνατη και δεν υπάρχει, ό,τι λέγεται είναι ανοησίες των ανθρώπων. Πρόσφατα «διαβάσαμε» πάνω από τριάντα βιβλία (πανεπιστημιακές εκδόσεις και άλλα, Oxford, Cambridge, Columbia, SUNY,  Princeton, MIT, Routledge, Blackwell, Macmillan, Sambhala, και άλλα) σχετικά με την Συνείδηση (Consciousness), την Οντολογία της Συνείδησης, τις Θεωρίες Συνείδησης, την «Λειτουργία», την «σχέση» με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, κλπ. Πραγματικά λυπόμαστε για το επίπεδο γνώσης ή για το μέγεθος της άγνοιας που υπάρχει. Σε άλλους κύκλους γνωρίζουν περισσότερα.

Πάντως δείτε κάποια από αυτά τα βιβλία:

Robert K. C. Forman - The Problem of Pure Consciousness_ Mysticism and Philosophy-Oxford University Press, USA (1997)

Robert K. C. Forman - The Innate Capacity_ Mysticism, Psychology, and Philosophy-Oxford University Press (1997)

Robert K. C. Forman - Mysticism, Mind, Consciousness  -SUNY Press (1999)

Louis Roy - Mystical Consciousness_ Western Perspectives and Dialogue With Japanese Thinkers (2003, State University of New York Press)

Larry Dossey MD - One Mind, How Our Individual Mind Is Part of a Greater Consciousness and Why It Matters - Hay House, Inc. - (2013)

Consciousness in Advaita Vedanta by William M. Indich - Motilal Banarsidass - (1980)

Sthan Timalsina - Consciousness in Indian Philosophy_ The Advaita Doctrine of Awareness Only (Routledge Hindu Studies Series) (2008)

James Swartz – The Essence of Enlightenment  - Vedanta, the Science of Consciousness - Sentient Publications-  (2015)

Tagawa Shun’ei, Charles Muller - Living Yogacara_ An Introduction to Consciousness-only Buddhism (2009, Wisdom Publications)

Fernando Tola, Carmen Dragonetti - Being as Consciousness_ Yogacara Philosophy of Buddhism (2004, Motilal Banarsidass)

Γνωσιολογία

Όταν η Συνείδηση «Αναγνωρίζει» Ιδιότητες, «Χαρακτηριστικά», στην Συνείδηση, στις Καταστάσεις, σε Ό,τι Συμβαίνει δεν μιλάμε πια για Άμεση Θέαση του Εαυτού (για Άμεση, Απόλυτη, Αντικειμενική, Πραγματική Γνώση) αλλά για «Αντίληψη» της Συνείδησης, για Διαδικασία Γνώσης. Αυτή η Γνώση δεν έχει οντολογικό χαρακτήρα, είναι διαδικασία, φαινόμενο. Ανήκει στην Γνωσιολογία. Ο Όρος Συνείδηση έχει Οντολογικό Χαρακτήρα (έστω κι αν μιλάμε για μια Αποφατική Οντολογία) και πρέπει, μόνο αυτός ο όρος να χρησιμοποιείται με οντολογικό νόημα και περιεχόμενο. Η Αντίληψη του Όντος (που Αποδίδει Χαρακτηριστικά στην Συνείδηση),  σαν Διαδικασία Γνώσης, είναι κάτι που δημιουργείται, παράγεται, «κατασκευάζεται». Έτσι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε λέξη-ουσιαστικό για να αναφερθούμε σε αυτή. Ο πιο σωστός όρος είναι ο ονοματικός τύπος του ρήματος που περιγράφει αυτό που συμβαίνει (απαρέμφατο), το «ΣΥΝΕΙΔΕΝΑΙ».

Το Συνειδέναι (η Αντιληπτική Αναγνώριση της Συνείδησης), Λογικά, Ξεκινά από την Απλή Αντανάκλαση της Συνείδησης στην Αντίληψη (από την Καθαρή Εικόνα, Απεικόνιση, στην Αντίληψη) κι είναι έτσι το Χωρίς Ιδιότητες, Χαρακτηριστικά. Αυτό είναι το Όριο του Συνειδέναι, το Όριο  του οτιδήποτε γίνεται αντιληπτό. Αυτή είναι η Πρώτη Αντίληψη του Όντος.

Μέσα σε Αυτό το Λευκό (ή Σκοτεινό) Φόντο μπορούν να Σχηματιστούν Διάφορες Αντιλήψεις του Όντος. Η Άπειρη Ενότητα του Όντος, ο Χώρος του Όντος, το Υποκείμενο και το Αντικείμενο, ο Περιορισμός του Υποκειμένου σε Ατομικότητα, η Εμπειρία του Χρόνου και της Ζωής σε αντικειμενικούς κόσμους της Μορφής. Με άλλα λόγια το Συνειδέναι Λαμβάνει Πολλές Καταστάσεις και Δημιουργεί Πολλά Πεδία Εκδήλωσης, και Επίπεδα  ύπαρξης και ζωής. Αλλά ενώ όλα αυτά φαίνεται να έχουν «οντολογικό χαρακτήρα» στην πραγματικότητα είναι μόνο «γνωσιολογικά φαινόμενα». Δεν μιλάμε για Οντολογία, μιλάμε για Γνωσιολογία, για αντιληπτικά φαινόμενα.

Όλο αυτό που Εμφανίζεται μέσα στο Όριο του Συνειδέναι είναι Αντιληπτικά Φαινόμενα, Φαινόμενα εξαρτημένα, Φαινόμενα. Εδώ «Τοποθετούν» οι διάφορες Παραδόσεις, τον Θεό, τον Προσωπικό Θεό, τους Κόσμους, Ουράνιο, Αόρατο Κόσμο, Κόσμο  της Μορφής, κι όλο το Φαινόμενο της Δημιουργίας.

Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι όταν μιλάμε για Αντίληψη μιλάμε για κάτι διαφορετικό από την εμπειρία του ανθρώπου κι αυτό που νομίζει ή φαντάζεται ότι είναι η Αντίληψη. Η Αντίληψη δεν είναι απλά «Σύλληψη» κάποιου πράγματος (κατάστασης ή μορφής, κλπ.). Είναι Ενέργεια που δίνει «υπόσταση» σε αυτό που συλλαμβάνει, που το «Δημιουργεί» και το «Υποστηρίζει» και το «Αφομοιώνει» τελικά. Έτσι «Δημιουργούνται» οι Κόσμοι, οι καταστάσεις και τα όντα. Έτσι η Αντιληπτική Ενέργεια υλοποιείται σε Μορφή (και υλική μορφή). Η ανθρώπινη αντίληψη είναι απλά νοητική σύλληψη ή εσωτερική αναπαράσταση των πραγμάτων που συλλαμβάνονται με τις αισθήσεις. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Ηθική

Το Συνειδέναι (Αντίληψη) δεν είναι μια Ουσία (με οντολογικό χαρακτήρα) αλλά μια διαδικασία (με γνωσιολογικό χαρακτήρα), ένα ρεύμα αντίληψης που ρέει στην Αιωνιότητα και στον Χρόνο. Τα Ανώτερα Πεδία του Συνειδέναι Ρέουν Χωρίς να Αλλοιώνονται κι έχουν τον χαρακτήρα του Χώρου. Εδώ γίνεται η Μετάβαση από το Αντικειμενικό στο Υποκειμενικό, Δημιουργείται η Πολλαπλότητα κι Αναδύεται η Ατομικότητα. Τα κατώτερα πεδία ρέουν συνεχώς στο Παρόν της Στιγμής, μετασχηματίζονται συνέχεια και δημιουργούν την ψευδαίσθηση του γραμμικού χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον). Είναι οι κατώτεροι κόσμοι της Νόησης, της Ενέργειας και της Μορφής.

Στην πραγματικότητα, το Συνειδέναι (σαν Αντιληπτική Διαδικασία) είναι ένα Συνεχές Ρεύμα Αντίληψης που «Διαφοροποιείται» σε Συγκεκριμένες («Σταθερές») Καταστάσεις, που «Φαίνονται» διαφορετικές «ποιοτικά» (όταν η «ποσότητα» της Αντιληπτικής Ενέργειας, φτάνει σε κάποια «όρια»). Έτσι   «Δημιουργούνται» οι «Κόσμοι» και Ξεδιπλώνεται η Ζωή κι Ανανεώνεται η Εμπειρία. Είναι ακριβώς όπως το Φως όταν «Αναλύεται» στις Ακτινοβολίες του (Χρώματα), όπως στο Ουράνιο Τόξο.

Οι Διάφορες Καταστάσεις που Διαμορφώνονται στο Συνειδέναι έχουν «αντικειμενικό χαρακτήρα» και «συμπεριφέρονται» σαν ξεχωριστές πραγματικότητες.

Όταν το Συνειδέναι, είτε σαν Αντικειμενικό Συμβαίνειν, είτε σαν Υποκειμενική Αντίληψη κι Ατομικότητα
Εστιάζεται σε μια Συγκεκριμένη Κατάσταση (Εκδηλώνεται σε κάποιο Πεδίο, ή «γεννιέται» στον Κοσμο της Μορφής) Απορροφιέται σε αυτή την Εμπειρία, σαν να είναι η μόνη παρούσα. Στην πραγματικότητα όλα Υπάρχουν Ταυτόχρονα, η Συνείδηση (με τον Οντολογικό Χαρακτήρα της), το Συνειδέναι (με τον Γνωσιολογικό Χαρακτήρα του) και η Εμπειρία της Δεδομένης Κατάστασης. Η Εστίαση στην Δεδομένη Κατάσταση ονομάζεται ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ή ΕΠΙΓΝΩΣΗ, Συναίσθηση της δεδομένης πραγματικότητας, πλήρης γνώση μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας.

Το Συνειδέναι λειτουργεί σαν Γενική Αντιληπτική Όραση (όπως στο ρήμα «βλέπω»). Η Συνειδητότητα ή Επίγνωση λειτουργεί σαν εστιασμένη όραση (όπως στο ρήμα «κοιτάζω»).

Είναι χρήσιμη η ετυμολογική ανάλυση του ρήματος «επιγιγνώσκω» από το οποίο προέρχεται η λέξη «επίγνωση». Επιγιγνώσκω σημαίνει: 1) Θεώμαι, κοιτάζω, γίνομαι αυτόπτης μάρτυς, παρατηρώ. 2) Αναγνωρίζω ανομολογώ (δέχομαι κατηγορηματικά κάτι). 3) Λαμβάνω «συνείδηση» (συναίσθηση) πράγματος τινός, αντιλαμβάνομαι τι, διακρίνω τι.

Η Συνειδητότητα ή Επίγνωση είναι Εστίαση, Απορρόφηση σε μια Συγκεκριμένη Κατάσταση του Συνειδέναι. Είναι δηλαδή ένας τεχνητός «περιορισμός» σε ένα συγκεκριμένο αντιληπτικό περιεχόμενο. Αυτό σημαίνει ότι αποκλείοντας τις άλλες Καταστάσεις του Συνειδέναι και λειτουργώντας μέσα από το «περιεχόμενο» της συγκεκριμένης αντιληπτικής κατάστασης έχουμε μια περιορισμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Συνεπώς το να έχουμε Συνειδητότητα ή Επίγνωση, πλήρη συναίσθηση μιας συγκεκριμένης κατάστασης ύπαρξης, δεν σημαίνει πραγματικά Πλήρη Γνώση. Η Επίγνωση είναι πάντα περιορισμένη, λειτουργεί πάντα μέσα στα όριά της κι ερμηνεύει τα πάντα μέσα από την δική της προοπτική, μέσα από το δικό της αντιληπτικό περιεχόμενο. Ακόμα κι όταν διερευνά την πιθανότητα, ή το πιθανό περιεχόμενο άλλων καταστάσεων Συνειδητότητας το κάνει μέσα από και μέσα στην δική της περιορισμένη αντίληψη.

Στην πραγματικότητα είναι όλα παρόντα, Συνείδηση  Συνειδέναι, Τοπική Επίγνωση. Αλλά ο περιορισμός στην Συγκεκριμένη Συνειδητότητα ή Τοπική Επίγνωση, ούτε έχει αντίληψη των πάντων, ούτε μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα. Για να έχουμε μια άλλη Θέαση της Πραγματικότητας, μια πιο Ολοκληρωμένη Αντίληψη ή μια Πλήρη Ανττίληψη της Πραγματικότητας θα πρέπει να Υπερβούμε την συγκεκριμένη δεδομένη συνειδητότητα ή κατάσταση επίγνωσης, να Διευρύνουμε την Συνειδητότητά μας, να Βαθύνουμε την Επίγνωσή μας.

Κι εφόσον η Κατάσταση Συνειδητότητας ή Επίγνωσης «Ορίζεται», «Προσδιορίζεται», «Χαρακτηρίζεται» και «Καθορίζεται» από το «αντιληπτικό περιεχόμενό» της θα πρέπει ακριβώς να υπερβούμε αυτό το «αντιληπτικό περιεχόμενο». Αυτό μπορεί να σημαίνει είτε την απόσυρση από κάποιες διαδικασίες αντίληψης ή την κατάργηση κάποιων λειτουργιών για να Αποκατασταθεί η Φυσική Αντικειμενική Λειτουργία των πραγμάτων. Άλλος τρόπος υπέρβασης δεν υπάρχει.

Η Υπέρβαση (σαν Αποκατάσταση της Φύσης) στην πραγματικότητα δεν οδηγεί στην απομόνωση της Συνειδητότητας αλλά σε ένα Διευρυμένο Τρόπο Λειτουργίας, στην Απελευθέρωση. Απλά Βλέπουμε την Πραγματικότητα από ένα Υψηλότερο (ή Βαθύτερο) Σημείο με Διευρυμένους Ορίζοντες.

Με αυτή την έννοια η Συνειδητότητα μπορεί να Διευρυνθεί και να Αναδυθεί στην ίδια την Ουσία του Συνειδέναι και να Απορροφηθεί στην Αρχική Κατάσταση της Συνείδησης.

Μετάβαση

Η Συνείδηση Υπάρχει από Μόνη της. Το Συνειδέναι είναι μια Έμφυτη Δυνατότητα, Διαδικασία, Λειτουργία της Συνείδηση. Η Συνειδητότητα ή Επίγνωση είναι ένας Τοπικός Περιορισμός του Συνειδέναι. Όλα αυτά Υπάρχουν ταυτόχρονα. Η Πραγματικότητα τα Περιλαμβάνει όλα στην Ενότητά της. Δεν υπάρχουν δύο ή περισσότερες πραγματικότητες. Αυτά είναι φαντασιώσεις του δυαδικού νου.

Ο Περιορισμός της Συνειδητότητας είναι Φυσικός κι έχει να κάνει με την «Τοπικότητα» της Αντίληψης κι όχι με την «αλήθεια» ή το «ψεύδος» του νοητικού περιεχομένου. Η Συνειδητότητα έχει Έμφυτη την δυνατότητα και την ικανότητα να έχει ορθή αντίληψη της τοπικής πραγματικότητας. Αλλά συνήθως δεν συμβαίνει αυτό. Για παράδειγμα ο ενσωματωμένος άνθρωπος γεννιέται σε μια κοινωνία και διαμορφώνεται από την κοινωνία με την κοινωνικοποίησή του. Το νοητικό περιεχόμενό του καθορίζεται από το πολιτιστικό περιβάλλον, προσδιορίζεται από την γλώσσα (που εκφράζει τις αντιλήψεις της κοινωνίας) και κατευθύνεται από την «εκπαίδευση» και την «κοινωνική συμμετοχή».

Το ότι υπάρχουν κι άλλες καταστάσεις Συνειδητότητας, πέρα από αυτή του συνηθισμένου ανθρώπου, είναι σχεδόν αυταπόδεικτο. Το ότι η Συνειδητότητα μπορεί να Διευρυνθεί, να Φωτισθεί, να Ελευθερωθεί, μπορεί να υποδειχτεί. Ο Μόνος Δρόμος τελικά είναι η εγκατάλειψη του κατασκευασμένου εγώ, του κατασκευασμένου εννοιολογικού περιεχομένου. Πρέπει να εγκαταλείψουμε τον παλιό «τόπο» για να αναδυθούμε σε ένα Ευρύτερο Τοπίο.

Στην πραγματικότητα όλες οι Διδασκαλίες δείχνουν την Ίδια Κατεύθυνση. Κι όλες οι Πνευματικές Πρακτικές, είτε περιλαμβάνουν κάποιου είδους δράση, είτε περιλαμβάνουν εγκατάλειψη, απόσυρση, αποκοπή από αντιλήψεις και συμπεριφορές προσδιορίζουν τον ίδιο Στόχο, την Μετάβαση σε μια άλλης ποιότητας Συνειδητότητα, Ευρύτερη, Βαθύτερη.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η Μετάβαση, η Διεύρυνση της Συνειδητότητας, η Εμβάθυνση της Επίγνωσης, έχει σχέση με την Φύση της Συνειδητότητας κι όχι με το πολιτιστικό περιβάλλον, τις ανθρώπινες αντιλήψεις ή τον ιστορικό χρόνο. Είναι πέρα από τα ανθρώπινα.

Το άλλο χαρακτηριστικό της Ανώτερης Συνειδητότητας είναι ότι είναι Αντικειμενική, Συμβαίνει (καθώς δεν εμπλέκεται το περιορισμένο αντιληπτικό περιεχόμενο). Παρόλα αυτά δεν εμποδίζεται καμιά από τις φυσικές λειτουργίες του ανθρώπου, σκέψη, αίσθηση, δράση, απλά όλα συμβαίνουν μόνα τους.

Τέλος η Εμπειρία της Διευρυμένης Συνειδητότητας αποκαλύπτει τις    άλλες διαστάσεις της Πραγματικότητας, είναι ένα Άνοιγμα προς τον Κόσμο του Απείρου.

Η Ερμηνεία της Εικόνας

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (Λευκό) είναι η Μόνη Σταθερή Πραγματικότητα, Θεμέλιο των Πάντων, Πηγή, Υποστήριγμα και Καταφύγιο όλων των πραγμάτων.

Όλα Όσα Εμφανίζονται μέσα στον Ορίζοντα του ΣΥΝΕΙΔΕΝΑΙ (Μαύρος Κύκλος) είναι Φαινόμενα που Έρχονται και Φεύγουν.

Τα Φαινόμενα που Αποκαλύπτονται στα Όρια της ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ είναι Παροδικά και δεν αφήνουν ίχνη αλλά «συνεχίζονται» στα φαινόμενα που τα αντικαθιστούν.

Η Μεγάλη «Διάρκεια» του Φαινομένου της «Δημιουργίας» δίνει την αίσθηση της αντικειμενικής υπόστασης (που όμως είναι ψεύτικη). Το Γεγονός όμως ότι όλα τα Φαινόμενα (Αντικειμενικές Καταστάσεις ή Υποκειμενικές Εμπειρίες) Υφίστανται Μόνο στο Απόλυτο Παρόν που Ρέει Μετασχηματίζοντας τα Φαινόμενα κι αφήνοντας την Ζωή να Πηγαίνει προς τον Προορισμό της,  αποκαλύπτει τον παροδικό χαρακτήρα τους. Ισορροπούμε, κυριολεκτικά, στην Κόψη της Στιγμής, δεν μπορούμε να «κρατηθούμε» από «πουθενά».

Διακρίνονται, τέλος, οι Τρεις Κόσμοι, ο Ευρύτερος Πνευματικός Κόσμος (Μπλε), ο Διευρυμένος Κόσμος της Μη-Δυαδικής Συνειδητότητας (Πράσινο) κι ο Κατώτερος Κόσμος, της Νόησης-Ενέργειας-Μορφής ((Κίτρινο, Πορτοκαλί, Κόκκινο), Η Ίδια Εικόνα της Πραγματικότητας, που συνεχώς «διευρύνεται» (ή «περιορίζεται»).

Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Κατ’ αρχήν, αγαπητοί φίλοι, όλα αυτά που λέω, δεν αποτελούν προσωπικές αντιλήψεις... Αυτά που λέω υποστηρίζονται από όλες τις θρησκείες, κι όλες οι θρησκείες συμφωνούν σε αυτά (πέρα από παραλλαγές στην περιγραφή και την ορολογία...)...

Η επίγνωση (η οποιαδήποτε επίγνωση) περικλείνει μέσα της την δυνατότητα της ανάπτυξής της, της απελευθέρωσής της: την δυνατότητα να αλλάξει και να μεταμορφωθεί: την δυνατότητα να δει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο... να βιώσει την Αντικειμενική Πραγματικότητα...

Η ανώτερη επίγνωση που πραγματοποιούν όλοι οι (σοβαροί) οπαδοί του εσωτερισμού:

1) Μεταμορφώνει τελείως τη αντίληψη της ατομικότητας.

2) Φέρνει την επίγνωση σε επικοινωνία με την Υποκρυπτόμενη Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα.

3) Αποτελεί (εφ’ όσον πραγματοποιηθεί), μία μόνιμη μεταμόρφωση, κατάσταση ζωής και δράσης: Δεν μιλάμε για κάποιου είδους έκσταση στην οποία ο άνθρωπος αποκόπτεται από την φυσική πραγματικότητα και μετά επανέρχεται στην κατάσταση του συνηθισμένου ανθρώπου...

4) Η επίγνωση μεταμορφώνεται, διευρύνεται και συμπεριλαμβάνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο... Δεν καταργούνται οι διανοητικοί μηχανισμοί και οι αισθήσεις: Λειτουργούν διαφορετικά...

5) Αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι η ανώτερη επίγνωση αντιλαμβάνεται σε μία ευρύτερη σύνθεση και την Υποκρυπτόμενη Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο...

Στην παρούσα φάση η επίγνωση είναι απελευθερωμένη και συμμετέχει ταυτόχρονα και στην Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα και είναι παρούσα, μέσω εγκεφάλου, στον φυσικό κόσμο: Και, Υπερβαίνει (λόγω της πραγματοποίησης) τον εγκέφαλο και συμμετέχει στην Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα... και λειτουργεί μέσα στον κόσμο (μέσω του εγκεφάλου), αλλά με ένα τρόπο τελείως διαφορετικό από του συνηθισμένου ανθρώπου (λόγω της ευρύτερης αντίληψής της)... Αποτελεί μία νέα ατομικότητα (όχι υποκειμενικότητα) στα πλαίσια όμως μίας Ευρύτερης Πραγματικότητας, που περιλαμβάνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο.

Αποτελεί ένα κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου Αντικειμενικού, Κοινωνεί με το Όλον, δεν είναι το Όλον: Υπάρχει μία ολόκληρη εσωτερική πορεία για να φτάσουμε στο Όλον (ποτέ δεν είπαμε ότι η ανώτερη επίγνωση είναι το τέρμα... αντίθετα πάντα υπογραμμίζαμε ότι είναι η Αρχή της Αληθινής Πνευματικής Ζωής):

Επειδή όμως με την ανώτερη επίγνωση συμμετέχουμε σε Μία Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα, στην Οποία συμμετέχουν κι άλλοι (όσοι φτάνουν σε αυτή την κατάσταση), η ατομικότητα υποχωρεί χάριν της Αντικειμενικής Αντίληψης. Μέσα σε αυτή την επίγνωση εκφράζεται το Αντικειμενικό, που είναι Ζωντανό κι όχι «νεκρά φύση», (είναι ο Ζωντανός Θεός): Για υποκειμενικότητα μιλάμε σε αυτό το επίπεδο επίγνωσης; Καταλαβαίνετε τι λέω; Κοινωνούμε και συμμετέχουμε στο Αντικειμενικό, στον Αντικειμενικό Θεό, στο Ζωντανό Θεό: Επηρεαζόμαστε από Αυτό, εκφράζουμε Αυτό, ζούμε Αυτό: Που είναι η υποκειμενικότητα;

Αγαπητοί φίλοι, αυτό για το Οποίο μιλάμε, δεν είναι απλά εμπειρία μίας ανώτερης πραγματοποίησης, μία μεταφυσική εμπειρία, είναι το επόμενο στάδιο στην εξέλιξη του ανθρώπου...

Εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια ξεκίνησε αυτό με την εμφάνιση κάποιων εξαιρετικών ανθρώπων, όπως του Βούδα, του Λάο Τσε, του Ιησού, κλπ... Η άνοδος της ανθρωπότητας σε αυτό το επίπεδο, βρίσκεται βαθιά στο μέλλον...

Αν ξεκινήσουμε από την απλή ενέργεια-ύλη, βλέπουμε πως, από την ανόργανη ύλη αναδύθηκε η Ζωή... Η Ζωή, με την οργάνωσή της, έφτασε μέσω κατάλληλων οργάνων, όπως το νευρικό σύστημα κι ο εγκέφαλος, στην ανάδυση της Επίγνωσης. Η Επίγνωση είναι κάτι διαφορετικό από τον εγκέφαλο (έστω κι αν δεν μπορούμε ακόμα να το δούμε). Η ανάπτυξη της Επίγνωσης θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα (αλλά σίγουρα), στην επίτευξη μίας «ανώτερης επίγνωσης» από τον άνθρωπο, που θα ξεπερνά την ύλη και θα συμμετέχει στο Υπερβατικό.

Η Επίγνωση στο απώτερο μέλλον, θα απελευθερωθεί από την ύλη (που δεν είναι παρά μία κατώτερη λειτουργία της Επίγνωσης)...

Ενέργεια-ύλη, Ζωή, Επίγνωση, Παγκόσμιο, Θεός, δεν είναι παρά στάδια σε μία εξέλιξη στην οποία βλέπουμε μόνο ένα μέρος, εμείς οι άνθρωποι...

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 15. The Masters of the Ineffable Way: A Journey into Sacred Stillness
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 15. Happiness
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
Viveka Chudamani, by Adi Sankaracharya, 1-5
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / India: 15. The Timeless Gaze: A Journey into Pure Contemplation
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
15. The Ineffable Path: Toward the Experiential Heart of Reality
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~