CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Mystical Unity of Reality and Consciousness
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 29 June, 2025

Sunday, August 14, 2022

Αντικειμενική Πραγματικότητα

 
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΟΛΑ 
(ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΣΥΝΕΙΔΕΝΑΙ, ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ)


Η Εσωτερική Θεώρηση: Η Συνείδηση

Οντολογία

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Είναι Βιωματικά, Εμπειρικά, «Εκ των πραγμάτων» (κι επομένως Αυταπόδεικτα) η Αρχή της Ύπαρξης, της Γνώσης, της Ζωής (της Δράσης, της Κίνησης).

Τι είναι Συνείδηση; Ποιος «ρωτά»; Προφανώς η Συνείδηση. Ποιος μπορεί να «γνωρίσει»; Η Συνείδηση. Ποιος το «πραγματοποιεί»  αυτό; Η Συνείδηση.

Η Συνείδηση, από Μόνη της, Αυθόρμητα, Πηγαία, έχει Άμεση Γνώση (Άμεση Θέαση), του Εαυτού, γιατί αυτή η Γνώση αφορά τον «Τρόπο» που υπάρχει. Αυτή η Γνώση είναι Άμεση, Συμβαίνει κι είναι Ανόθευτη. Είναι Απόλυτη, Αντικειμενική κι Αληθινή (Πραγματική) Γνώση. Αυτή η Γνώση δεν δημιουργείται, δεν παράγεται, δεν «κατασκευάζεται». Είναι Αληθινή Αυτογνωσία.

Έτσι, η Συνείδηση, έχοντας Άμεση Γνώση του Εαυτού τι «γνωρίζει»; Το Μόνο που Γνωρίζει (Απόλυτα, Αντικειμενικά, Πραγματικά) είναι ότι «ΕΙΝΑΙ», ότι «ΥΠΑΡΧΕΙ» κι ότι «ΓΝΩΡΙΖΕΙ» ότι Υπάρχει κι αυτή η Γνώση είναι ήδη Ζωή (Δράση, Κίνηση). Για αυτό λέμε ότι η Συνείδηση είναι η Αρχή της Ύπαρξης, της Γνώσης, της Ζωής.

Η Συνείδηση, έχοντας Αυτογνωσία Γνωρίζει απλά και μόνο ότι «Είναι». Δεν υπάρχει καμία άλλη Ιδιότητα, κανένα άλλο Χαρακτηριστικό, που να Αναδύεται αυτόματα. Δεν υπάρχει, Χώρος, Χρόνος, οποιοδήποτε άλλο φαινόμενο. Έτσι αυτή η «Γνώση» του Εαυτού (η Αυτογνωσία) Καλύπτεται από το Μυστήριο των Μη-Ιδιοτήτων, από το Σκοτάδι της Αγνωσίας, του Ακατάληπτου, του Ανέγγιχτου. Συνεπώς η Μόνη Οντολογία που μπορεί να Θεμελιωθεί Εδώ είναι η Αποφατική Οντολογία, τίποτα. Για αυτό λέμε ότι η Συνείδηση δεν έχει «Οντολογία». Είναι ένα Μυστήριο. Η Συνείδηση είναι το Μόνο που Υπάρχει και δεν υπάρχει καμία «γνώση» (πέρα από το ότι Υπάρχει, ότι Είναι το «Είναι») για αυτό που «Είναι» (γιατί απλά είναι περιττή, δεν χρειάζεται να υπάρχει).

Έτσι Αληθινή Οντολογία, «Λόγος περί του Όντος», είναι αδύνατη και δεν υπάρχει, ό,τι λέγεται είναι ανοησίες των ανθρώπων. Πρόσφατα «διαβάσαμε» πάνω από τριάντα βιβλία (πανεπιστημιακές εκδόσεις και άλλα, Oxford, Cambridge, Columbia, SUNY,  Princeton, MIT, Routledge, Blackwell, Macmillan, Sambhala, και άλλα) σχετικά με την Συνείδηση (Consciousness), την Οντολογία της Συνείδησης, τις Θεωρίες Συνείδησης, την «Λειτουργία», την «σχέση» με τον ανθρώπινο εγκέφαλο, κλπ. Πραγματικά λυπόμαστε για το επίπεδο γνώσης ή για το μέγεθος της άγνοιας που υπάρχει. Σε άλλους κύκλους γνωρίζουν περισσότερα.

Πάντως δείτε κάποια από αυτά τα βιβλία:

Robert K. C. Forman - The Problem of Pure Consciousness_ Mysticism and Philosophy-Oxford University Press, USA (1997)

Robert K. C. Forman - The Innate Capacity_ Mysticism, Psychology, and Philosophy-Oxford University Press (1997)

Robert K. C. Forman - Mysticism, Mind, Consciousness  -SUNY Press (1999)

Louis Roy - Mystical Consciousness_ Western Perspectives and Dialogue With Japanese Thinkers (2003, State University of New York Press)

Larry Dossey MD - One Mind, How Our Individual Mind Is Part of a Greater Consciousness and Why It Matters - Hay House, Inc. - (2013)

Consciousness in Advaita Vedanta by William M. Indich - Motilal Banarsidass - (1980)

Sthan Timalsina - Consciousness in Indian Philosophy_ The Advaita Doctrine of Awareness Only (Routledge Hindu Studies Series) (2008)

James Swartz – The Essence of Enlightenment  - Vedanta, the Science of Consciousness - Sentient Publications-  (2015)

Tagawa Shun’ei, Charles Muller - Living Yogacara_ An Introduction to Consciousness-only Buddhism (2009, Wisdom Publications)

Fernando Tola, Carmen Dragonetti - Being as Consciousness_ Yogacara Philosophy of Buddhism (2004, Motilal Banarsidass)

Γνωσιολογία

Όταν η Συνείδηση «Αναγνωρίζει» Ιδιότητες, «Χαρακτηριστικά», στην Συνείδηση, στις Καταστάσεις, σε Ό,τι Συμβαίνει δεν μιλάμε πια για Άμεση Θέαση του Εαυτού (για Άμεση, Απόλυτη, Αντικειμενική, Πραγματική Γνώση) αλλά για «Αντίληψη» της Συνείδησης, για Διαδικασία Γνώσης. Αυτή η Γνώση δεν έχει οντολογικό χαρακτήρα, είναι διαδικασία, φαινόμενο. Ανήκει στην Γνωσιολογία. Ο Όρος Συνείδηση έχει Οντολογικό Χαρακτήρα (έστω κι αν μιλάμε για μια Αποφατική Οντολογία) και πρέπει, μόνο αυτός ο όρος να χρησιμοποιείται με οντολογικό νόημα και περιεχόμενο. Η Αντίληψη του Όντος (που Αποδίδει Χαρακτηριστικά στην Συνείδηση),  σαν Διαδικασία Γνώσης, είναι κάτι που δημιουργείται, παράγεται, «κατασκευάζεται». Έτσι δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε λέξη-ουσιαστικό για να αναφερθούμε σε αυτή. Ο πιο σωστός όρος είναι ο ονοματικός τύπος του ρήματος που περιγράφει αυτό που συμβαίνει (απαρέμφατο), το «ΣΥΝΕΙΔΕΝΑΙ».

Το Συνειδέναι (η Αντιληπτική Αναγνώριση της Συνείδησης), Λογικά, Ξεκινά από την Απλή Αντανάκλαση της Συνείδησης στην Αντίληψη (από την Καθαρή Εικόνα, Απεικόνιση, στην Αντίληψη) κι είναι έτσι το Χωρίς Ιδιότητες, Χαρακτηριστικά. Αυτό είναι το Όριο του Συνειδέναι, το Όριο  του οτιδήποτε γίνεται αντιληπτό. Αυτή είναι η Πρώτη Αντίληψη του Όντος.

Μέσα σε Αυτό το Λευκό (ή Σκοτεινό) Φόντο μπορούν να Σχηματιστούν Διάφορες Αντιλήψεις του Όντος. Η Άπειρη Ενότητα του Όντος, ο Χώρος του Όντος, το Υποκείμενο και το Αντικείμενο, ο Περιορισμός του Υποκειμένου σε Ατομικότητα, η Εμπειρία του Χρόνου και της Ζωής σε αντικειμενικούς κόσμους της Μορφής. Με άλλα λόγια το Συνειδέναι Λαμβάνει Πολλές Καταστάσεις και Δημιουργεί Πολλά Πεδία Εκδήλωσης, και Επίπεδα  ύπαρξης και ζωής. Αλλά ενώ όλα αυτά φαίνεται να έχουν «οντολογικό χαρακτήρα» στην πραγματικότητα είναι μόνο «γνωσιολογικά φαινόμενα». Δεν μιλάμε για Οντολογία, μιλάμε για Γνωσιολογία, για αντιληπτικά φαινόμενα.

Όλο αυτό που Εμφανίζεται μέσα στο Όριο του Συνειδέναι είναι Αντιληπτικά Φαινόμενα, Φαινόμενα εξαρτημένα, Φαινόμενα. Εδώ «Τοποθετούν» οι διάφορες Παραδόσεις, τον Θεό, τον Προσωπικό Θεό, τους Κόσμους, Ουράνιο, Αόρατο Κόσμο, Κόσμο  της Μορφής, κι όλο το Φαινόμενο της Δημιουργίας.

Πρέπει να διευκρινίσουμε ότι όταν μιλάμε για Αντίληψη μιλάμε για κάτι διαφορετικό από την εμπειρία του ανθρώπου κι αυτό που νομίζει ή φαντάζεται ότι είναι η Αντίληψη. Η Αντίληψη δεν είναι απλά «Σύλληψη» κάποιου πράγματος (κατάστασης ή μορφής, κλπ.). Είναι Ενέργεια που δίνει «υπόσταση» σε αυτό που συλλαμβάνει, που το «Δημιουργεί» και το «Υποστηρίζει» και το «Αφομοιώνει» τελικά. Έτσι «Δημιουργούνται» οι Κόσμοι, οι καταστάσεις και τα όντα. Έτσι η Αντιληπτική Ενέργεια υλοποιείται σε Μορφή (και υλική μορφή). Η ανθρώπινη αντίληψη είναι απλά νοητική σύλληψη ή εσωτερική αναπαράσταση των πραγμάτων που συλλαμβάνονται με τις αισθήσεις. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό.

Ηθική

Το Συνειδέναι (Αντίληψη) δεν είναι μια Ουσία (με οντολογικό χαρακτήρα) αλλά μια διαδικασία (με γνωσιολογικό χαρακτήρα), ένα ρεύμα αντίληψης που ρέει στην Αιωνιότητα και στον Χρόνο. Τα Ανώτερα Πεδία του Συνειδέναι Ρέουν Χωρίς να Αλλοιώνονται κι έχουν τον χαρακτήρα του Χώρου. Εδώ γίνεται η Μετάβαση από το Αντικειμενικό στο Υποκειμενικό, Δημιουργείται η Πολλαπλότητα κι Αναδύεται η Ατομικότητα. Τα κατώτερα πεδία ρέουν συνεχώς στο Παρόν της Στιγμής, μετασχηματίζονται συνέχεια και δημιουργούν την ψευδαίσθηση του γραμμικού χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον). Είναι οι κατώτεροι κόσμοι της Νόησης, της Ενέργειας και της Μορφής.

Στην πραγματικότητα, το Συνειδέναι (σαν Αντιληπτική Διαδικασία) είναι ένα Συνεχές Ρεύμα Αντίληψης που «Διαφοροποιείται» σε Συγκεκριμένες («Σταθερές») Καταστάσεις, που «Φαίνονται» διαφορετικές «ποιοτικά» (όταν η «ποσότητα» της Αντιληπτικής Ενέργειας, φτάνει σε κάποια «όρια»). Έτσι   «Δημιουργούνται» οι «Κόσμοι» και Ξεδιπλώνεται η Ζωή κι Ανανεώνεται η Εμπειρία. Είναι ακριβώς όπως το Φως όταν «Αναλύεται» στις Ακτινοβολίες του (Χρώματα), όπως στο Ουράνιο Τόξο.

Οι Διάφορες Καταστάσεις που Διαμορφώνονται στο Συνειδέναι έχουν «αντικειμενικό χαρακτήρα» και «συμπεριφέρονται» σαν ξεχωριστές πραγματικότητες.

Όταν το Συνειδέναι, είτε σαν Αντικειμενικό Συμβαίνειν, είτε σαν Υποκειμενική Αντίληψη κι Ατομικότητα
Εστιάζεται σε μια Συγκεκριμένη Κατάσταση (Εκδηλώνεται σε κάποιο Πεδίο, ή «γεννιέται» στον Κοσμο της Μορφής) Απορροφιέται σε αυτή την Εμπειρία, σαν να είναι η μόνη παρούσα. Στην πραγματικότητα όλα Υπάρχουν Ταυτόχρονα, η Συνείδηση (με τον Οντολογικό Χαρακτήρα της), το Συνειδέναι (με τον Γνωσιολογικό Χαρακτήρα του) και η Εμπειρία της Δεδομένης Κατάστασης. Η Εστίαση στην Δεδομένη Κατάσταση ονομάζεται ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ή ΕΠΙΓΝΩΣΗ, Συναίσθηση της δεδομένης πραγματικότητας, πλήρης γνώση μιας συγκεκριμένης πραγματικότητας.

Το Συνειδέναι λειτουργεί σαν Γενική Αντιληπτική Όραση (όπως στο ρήμα «βλέπω»). Η Συνειδητότητα ή Επίγνωση λειτουργεί σαν εστιασμένη όραση (όπως στο ρήμα «κοιτάζω»).

Είναι χρήσιμη η ετυμολογική ανάλυση του ρήματος «επιγιγνώσκω» από το οποίο προέρχεται η λέξη «επίγνωση». Επιγιγνώσκω σημαίνει: 1) Θεώμαι, κοιτάζω, γίνομαι αυτόπτης μάρτυς, παρατηρώ. 2) Αναγνωρίζω ανομολογώ (δέχομαι κατηγορηματικά κάτι). 3) Λαμβάνω «συνείδηση» (συναίσθηση) πράγματος τινός, αντιλαμβάνομαι τι, διακρίνω τι.

Η Συνειδητότητα ή Επίγνωση είναι Εστίαση, Απορρόφηση σε μια Συγκεκριμένη Κατάσταση του Συνειδέναι. Είναι δηλαδή ένας τεχνητός «περιορισμός» σε ένα συγκεκριμένο αντιληπτικό περιεχόμενο. Αυτό σημαίνει ότι αποκλείοντας τις άλλες Καταστάσεις του Συνειδέναι και λειτουργώντας μέσα από το «περιεχόμενο» της συγκεκριμένης αντιληπτικής κατάστασης έχουμε μια περιορισμένη αντίληψη της πραγματικότητας. Συνεπώς το να έχουμε Συνειδητότητα ή Επίγνωση, πλήρη συναίσθηση μιας συγκεκριμένης κατάστασης ύπαρξης, δεν σημαίνει πραγματικά Πλήρη Γνώση. Η Επίγνωση είναι πάντα περιορισμένη, λειτουργεί πάντα μέσα στα όριά της κι ερμηνεύει τα πάντα μέσα από την δική της προοπτική, μέσα από το δικό της αντιληπτικό περιεχόμενο. Ακόμα κι όταν διερευνά την πιθανότητα, ή το πιθανό περιεχόμενο άλλων καταστάσεων Συνειδητότητας το κάνει μέσα από και μέσα στην δική της περιορισμένη αντίληψη.

Στην πραγματικότητα είναι όλα παρόντα, Συνείδηση  Συνειδέναι, Τοπική Επίγνωση. Αλλά ο περιορισμός στην Συγκεκριμένη Συνειδητότητα ή Τοπική Επίγνωση, ούτε έχει αντίληψη των πάντων, ούτε μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα. Για να έχουμε μια άλλη Θέαση της Πραγματικότητας, μια πιο Ολοκληρωμένη Αντίληψη ή μια Πλήρη Ανττίληψη της Πραγματικότητας θα πρέπει να Υπερβούμε την συγκεκριμένη δεδομένη συνειδητότητα ή κατάσταση επίγνωσης, να Διευρύνουμε την Συνειδητότητά μας, να Βαθύνουμε την Επίγνωσή μας.

Κι εφόσον η Κατάσταση Συνειδητότητας ή Επίγνωσης «Ορίζεται», «Προσδιορίζεται», «Χαρακτηρίζεται» και «Καθορίζεται» από το «αντιληπτικό περιεχόμενό» της θα πρέπει ακριβώς να υπερβούμε αυτό το «αντιληπτικό περιεχόμενο». Αυτό μπορεί να σημαίνει είτε την απόσυρση από κάποιες διαδικασίες αντίληψης ή την κατάργηση κάποιων λειτουργιών για να Αποκατασταθεί η Φυσική Αντικειμενική Λειτουργία των πραγμάτων. Άλλος τρόπος υπέρβασης δεν υπάρχει.

Η Υπέρβαση (σαν Αποκατάσταση της Φύσης) στην πραγματικότητα δεν οδηγεί στην απομόνωση της Συνειδητότητας αλλά σε ένα Διευρυμένο Τρόπο Λειτουργίας, στην Απελευθέρωση. Απλά Βλέπουμε την Πραγματικότητα από ένα Υψηλότερο (ή Βαθύτερο) Σημείο με Διευρυμένους Ορίζοντες.

Με αυτή την έννοια η Συνειδητότητα μπορεί να Διευρυνθεί και να Αναδυθεί στην ίδια την Ουσία του Συνειδέναι και να Απορροφηθεί στην Αρχική Κατάσταση της Συνείδησης.

Μετάβαση

Η Συνείδηση Υπάρχει από Μόνη της. Το Συνειδέναι είναι μια Έμφυτη Δυνατότητα, Διαδικασία, Λειτουργία της Συνείδηση. Η Συνειδητότητα ή Επίγνωση είναι ένας Τοπικός Περιορισμός του Συνειδέναι. Όλα αυτά Υπάρχουν ταυτόχρονα. Η Πραγματικότητα τα Περιλαμβάνει όλα στην Ενότητά της. Δεν υπάρχουν δύο ή περισσότερες πραγματικότητες. Αυτά είναι φαντασιώσεις του δυαδικού νου.

Ο Περιορισμός της Συνειδητότητας είναι Φυσικός κι έχει να κάνει με την «Τοπικότητα» της Αντίληψης κι όχι με την «αλήθεια» ή το «ψεύδος» του νοητικού περιεχομένου. Η Συνειδητότητα έχει Έμφυτη την δυνατότητα και την ικανότητα να έχει ορθή αντίληψη της τοπικής πραγματικότητας. Αλλά συνήθως δεν συμβαίνει αυτό. Για παράδειγμα ο ενσωματωμένος άνθρωπος γεννιέται σε μια κοινωνία και διαμορφώνεται από την κοινωνία με την κοινωνικοποίησή του. Το νοητικό περιεχόμενό του καθορίζεται από το πολιτιστικό περιβάλλον, προσδιορίζεται από την γλώσσα (που εκφράζει τις αντιλήψεις της κοινωνίας) και κατευθύνεται από την «εκπαίδευση» και την «κοινωνική συμμετοχή».

Το ότι υπάρχουν κι άλλες καταστάσεις Συνειδητότητας, πέρα από αυτή του συνηθισμένου ανθρώπου, είναι σχεδόν αυταπόδεικτο. Το ότι η Συνειδητότητα μπορεί να Διευρυνθεί, να Φωτισθεί, να Ελευθερωθεί, μπορεί να υποδειχτεί. Ο Μόνος Δρόμος τελικά είναι η εγκατάλειψη του κατασκευασμένου εγώ, του κατασκευασμένου εννοιολογικού περιεχομένου. Πρέπει να εγκαταλείψουμε τον παλιό «τόπο» για να αναδυθούμε σε ένα Ευρύτερο Τοπίο.

Στην πραγματικότητα όλες οι Διδασκαλίες δείχνουν την Ίδια Κατεύθυνση. Κι όλες οι Πνευματικές Πρακτικές, είτε περιλαμβάνουν κάποιου είδους δράση, είτε περιλαμβάνουν εγκατάλειψη, απόσυρση, αποκοπή από αντιλήψεις και συμπεριφορές προσδιορίζουν τον ίδιο Στόχο, την Μετάβαση σε μια άλλης ποιότητας Συνειδητότητα, Ευρύτερη, Βαθύτερη.

Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η Μετάβαση, η Διεύρυνση της Συνειδητότητας, η Εμβάθυνση της Επίγνωσης, έχει σχέση με την Φύση της Συνειδητότητας κι όχι με το πολιτιστικό περιβάλλον, τις ανθρώπινες αντιλήψεις ή τον ιστορικό χρόνο. Είναι πέρα από τα ανθρώπινα.

Το άλλο χαρακτηριστικό της Ανώτερης Συνειδητότητας είναι ότι είναι Αντικειμενική, Συμβαίνει (καθώς δεν εμπλέκεται το περιορισμένο αντιληπτικό περιεχόμενο). Παρόλα αυτά δεν εμποδίζεται καμιά από τις φυσικές λειτουργίες του ανθρώπου, σκέψη, αίσθηση, δράση, απλά όλα συμβαίνουν μόνα τους.

Τέλος η Εμπειρία της Διευρυμένης Συνειδητότητας αποκαλύπτει τις    άλλες διαστάσεις της Πραγματικότητας, είναι ένα Άνοιγμα προς τον Κόσμο του Απείρου.

Η Ερμηνεία της Εικόνας

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (Λευκό) είναι η Μόνη Σταθερή Πραγματικότητα, Θεμέλιο των Πάντων, Πηγή, Υποστήριγμα και Καταφύγιο όλων των πραγμάτων.

Όλα Όσα Εμφανίζονται μέσα στον Ορίζοντα του ΣΥΝΕΙΔΕΝΑΙ (Μαύρος Κύκλος) είναι Φαινόμενα που Έρχονται και Φεύγουν.

Τα Φαινόμενα που Αποκαλύπτονται στα Όρια της ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑΣ είναι Παροδικά και δεν αφήνουν ίχνη αλλά «συνεχίζονται» στα φαινόμενα που τα αντικαθιστούν.

Η Μεγάλη «Διάρκεια» του Φαινομένου της «Δημιουργίας» δίνει την αίσθηση της αντικειμενικής υπόστασης (που όμως είναι ψεύτικη). Το Γεγονός όμως ότι όλα τα Φαινόμενα (Αντικειμενικές Καταστάσεις ή Υποκειμενικές Εμπειρίες) Υφίστανται Μόνο στο Απόλυτο Παρόν που Ρέει Μετασχηματίζοντας τα Φαινόμενα κι αφήνοντας την Ζωή να Πηγαίνει προς τον Προορισμό της,  αποκαλύπτει τον παροδικό χαρακτήρα τους. Ισορροπούμε, κυριολεκτικά, στην Κόψη της Στιγμής, δεν μπορούμε να «κρατηθούμε» από «πουθενά».

Διακρίνονται, τέλος, οι Τρεις Κόσμοι, ο Ευρύτερος Πνευματικός Κόσμος (Μπλε), ο Διευρυμένος Κόσμος της Μη-Δυαδικής Συνειδητότητας (Πράσινο) κι ο Κατώτερος Κόσμος, της Νόησης-Ενέργειας-Μορφής ((Κίτρινο, Πορτοκαλί, Κόκκινο), Η Ίδια Εικόνα της Πραγματικότητας, που συνεχώς «διευρύνεται» (ή «περιορίζεται»).

Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Κατ’ αρχήν, αγαπητοί φίλοι, όλα αυτά που λέω, δεν αποτελούν προσωπικές αντιλήψεις... Αυτά που λέω υποστηρίζονται από όλες τις θρησκείες, κι όλες οι θρησκείες συμφωνούν σε αυτά (πέρα από παραλλαγές στην περιγραφή και την ορολογία...)...

Η επίγνωση (η οποιαδήποτε επίγνωση) περικλείνει μέσα της την δυνατότητα της ανάπτυξής της, της απελευθέρωσής της: την δυνατότητα να αλλάξει και να μεταμορφωθεί: την δυνατότητα να δει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο... να βιώσει την Αντικειμενική Πραγματικότητα...

Η ανώτερη επίγνωση που πραγματοποιούν όλοι οι (σοβαροί) οπαδοί του εσωτερισμού:

1) Μεταμορφώνει τελείως τη αντίληψη της ατομικότητας.

2) Φέρνει την επίγνωση σε επικοινωνία με την Υποκρυπτόμενη Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα.

3) Αποτελεί (εφ’ όσον πραγματοποιηθεί), μία μόνιμη μεταμόρφωση, κατάσταση ζωής και δράσης: Δεν μιλάμε για κάποιου είδους έκσταση στην οποία ο άνθρωπος αποκόπτεται από την φυσική πραγματικότητα και μετά επανέρχεται στην κατάσταση του συνηθισμένου ανθρώπου...

4) Η επίγνωση μεταμορφώνεται, διευρύνεται και συμπεριλαμβάνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο... Δεν καταργούνται οι διανοητικοί μηχανισμοί και οι αισθήσεις: Λειτουργούν διαφορετικά...

5) Αυτό που συμβαίνει πραγματικά είναι ότι η ανώτερη επίγνωση αντιλαμβάνεται σε μία ευρύτερη σύνθεση και την Υποκρυπτόμενη Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο...

Στην παρούσα φάση η επίγνωση είναι απελευθερωμένη και συμμετέχει ταυτόχρονα και στην Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα και είναι παρούσα, μέσω εγκεφάλου, στον φυσικό κόσμο: Και, Υπερβαίνει (λόγω της πραγματοποίησης) τον εγκέφαλο και συμμετέχει στην Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα... και λειτουργεί μέσα στον κόσμο (μέσω του εγκεφάλου), αλλά με ένα τρόπο τελείως διαφορετικό από του συνηθισμένου ανθρώπου (λόγω της ευρύτερης αντίληψής της)... Αποτελεί μία νέα ατομικότητα (όχι υποκειμενικότητα) στα πλαίσια όμως μίας Ευρύτερης Πραγματικότητας, που περιλαμβάνει και την Υποκρυπτόμενη Αντικειμενική Πραγματικότητα και τον φυσικό κόσμο.

Αποτελεί ένα κέντρο επίγνωσης του Παγκόσμιου Αντικειμενικού, Κοινωνεί με το Όλον, δεν είναι το Όλον: Υπάρχει μία ολόκληρη εσωτερική πορεία για να φτάσουμε στο Όλον (ποτέ δεν είπαμε ότι η ανώτερη επίγνωση είναι το τέρμα... αντίθετα πάντα υπογραμμίζαμε ότι είναι η Αρχή της Αληθινής Πνευματικής Ζωής):

Επειδή όμως με την ανώτερη επίγνωση συμμετέχουμε σε Μία Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα, στην Οποία συμμετέχουν κι άλλοι (όσοι φτάνουν σε αυτή την κατάσταση), η ατομικότητα υποχωρεί χάριν της Αντικειμενικής Αντίληψης. Μέσα σε αυτή την επίγνωση εκφράζεται το Αντικειμενικό, που είναι Ζωντανό κι όχι «νεκρά φύση», (είναι ο Ζωντανός Θεός): Για υποκειμενικότητα μιλάμε σε αυτό το επίπεδο επίγνωσης; Καταλαβαίνετε τι λέω; Κοινωνούμε και συμμετέχουμε στο Αντικειμενικό, στον Αντικειμενικό Θεό, στο Ζωντανό Θεό: Επηρεαζόμαστε από Αυτό, εκφράζουμε Αυτό, ζούμε Αυτό: Που είναι η υποκειμενικότητα;

Αγαπητοί φίλοι, αυτό για το Οποίο μιλάμε, δεν είναι απλά εμπειρία μίας ανώτερης πραγματοποίησης, μία μεταφυσική εμπειρία, είναι το επόμενο στάδιο στην εξέλιξη του ανθρώπου...

Εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια ξεκίνησε αυτό με την εμφάνιση κάποιων εξαιρετικών ανθρώπων, όπως του Βούδα, του Λάο Τσε, του Ιησού, κλπ... Η άνοδος της ανθρωπότητας σε αυτό το επίπεδο, βρίσκεται βαθιά στο μέλλον...

Αν ξεκινήσουμε από την απλή ενέργεια-ύλη, βλέπουμε πως, από την ανόργανη ύλη αναδύθηκε η Ζωή... Η Ζωή, με την οργάνωσή της, έφτασε μέσω κατάλληλων οργάνων, όπως το νευρικό σύστημα κι ο εγκέφαλος, στην ανάδυση της Επίγνωσης. Η Επίγνωση είναι κάτι διαφορετικό από τον εγκέφαλο (έστω κι αν δεν μπορούμε ακόμα να το δούμε). Η ανάπτυξη της Επίγνωσης θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα (αλλά σίγουρα), στην επίτευξη μίας «ανώτερης επίγνωσης» από τον άνθρωπο, που θα ξεπερνά την ύλη και θα συμμετέχει στο Υπερβατικό.

Η Επίγνωση στο απώτερο μέλλον, θα απελευθερωθεί από την ύλη (που δεν είναι παρά μία κατώτερη λειτουργία της Επίγνωσης)...

Ενέργεια-ύλη, Ζωή, Επίγνωση, Παγκόσμιο, Θεός, δεν είναι παρά στάδια σε μία εξέλιξη στην οποία βλέπουμε μόνο ένα μέρος, εμείς οι άνθρωποι...

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 14. The Invisible Thread: A Journey Beyond the Veil of Being
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 14. The Buddha (The Awakened)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Radiance of the Self: From Purity to Immortality (Verses 66-68)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / 14. The Flame of True Learning
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

 

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

 

The Ruins That Stand Beyond Time

 

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

 

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

 

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

 

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

 

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

 

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

 

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

 

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

 

The Ancient Secrets Unveiled

 

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

 

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

 

A Pilgrimage of the Spirit

 

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

 

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

 

The Temple’s Legacy

 

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

 

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

 

 

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

 

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

 

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

 

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

 

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

 

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

 

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

 

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

 

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

 

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

 

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

 

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

 

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

 

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

 

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

 

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

 

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

 

Η Κληρονομιά του Ναού

 

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

 

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.


 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~