Esoterism Academy: Κοσμική Συνείδηση

Sunday, September 4, 2022

Κοσμική Συνείδηση

Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΠΟΥ ΤΑ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΟΛΑ

Η Εσωτερική Θεώρηση

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει αποδεκτή στους «ενημερωμένους» πανεπιστημιακούς κύκλους (όπου εργάζονται σοβαροί επιστήμονες) και τεκμηριώνεται επιστημονικά η άποψη ότι οι εμπειρίες των υποκειμένων τελικά θεμελιώνονται σε μια Αντικειμενική Κοσμική Συνείδηση (Αντίληψη). Δεν έχει σημασία αν το υποκείμενο έχει επίγνωση αυτού του γεγονότος. Στην πραγματικότητα οποιαδήποτε υποκειμενική αντίληψη δεν είναι παρά μια «διαμόρφωση» (και μια «αλλοίωση» ταυτόχρονα) μιας γενικής αντικειμενικής αντίληψης. Όλα τα υποκείμενα «αυτοσχεδιάζουν» πάνω στην ίδια Αντικειμενική Βάση Αντίληψης.

Κάποιος που το «συνειδητοποιεί» αυτό νοιώθει ότι είναι ευκολότερο να «διαχειριστεί» το περιεχόμενο της Αντίληψής του, να «δει», να «διακρίνει» και να «απομακρύνει» τις διαδικασίες ή τις αιτίες που αλλοιώνουν την αντικειμενική αντίληψή του. Γιατί; Επειδή ακριβώς «διαισθάνεται» το αντικειμενικό έδαφος της αντίληψής του.

Αντίθετα κάποιος που απορροφιέται ολοκληρωτικά στην παρούσα τρέχουσα αντίληψη της πραγματικότητας είναι εγκλωβισμένος στην περιορισμένη αντίληψή του. Καταρχήν θεωρεί (λανθασμένα) ότι έχει μια πλήρη αντίληψη ενώ ολοφάνερα, από τον τρόπο που «οικοδομείται» η αντίληψή του φαίνεται ότι είναι περιορισμένη, μεροληπτική και σχετική. Αν και νοιώθει «εγκλωβισμένος» εν τούτοις δεν μπορεί να προσεγγίσει το «Έξω». Όλοι οι δρόμοι που «επιχειρεί» είναι αδιέξοδοι. Η μόνη ανοιχτή οδός είναι η ολοκληρωτική «παραίτηση» από το περιεχόμενο της περιορισμένης και «περιοριστικής» αντίληψης και η εγκατάλειψη όλων των εγωικών διαδικασιών, προσπαθειών και επιδιώξεων. Μόνο έτσι μπορεί η περιορισμένη συνειδητότητα να «αισθανθεί» το αντικειμενικό έδαφος της λειτουργίας της, να απελευθερωθεί και να δει.

Όπως και να έχει, είτε «Διαισθανόμαστε» την Αντικειμενική Βάση της Αντίληψής μας, είτε την «Ανακαλύπτουμε» μέσα από την επίπονη εγκατάλειψη του εγώ, το γεγονός είναι ότι η συνειδητότητά μας Αναδύεται σε μια Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα που δεν έχει καμία σχέση με τις εγωικές «ονειροφαντασίες».

Για την «Φιλοσοφία της Συνείδησης» το σημαντικό είναι ότι οι άνθρωποι συνειδητοποιούν πλέον σήμερα ότι η συνηθισμένη συνείδηση που βιώνουν οι άνθρωποι «αναδύεται» από μια Αντικειμενική Κοσμική Βάση και πάλι, στην τελική εξέλιξή της «διαλύεται» μέσα στην Αντικειμενικότητα. Αυτή είναι μια Νέα Προσέγγιση της Πραγματικότητας για τον κόσμο της Δύσης. Στην Ανατολή είναι η Ουσία της κοσμοθεώρησής τους, στην Βεδάντα, στον Βουδισμό, στον Ταοϊσμό, κλπ. Φαίνεται ότι τελικά, στην Δύση, είχαν δίκηο οι Μυστικοί σαν τον Μάϊστερ Έκχαρτ κι είχαν άδικο όσοι ακολουθούν την θεολογία της δυαδικής αντίληψης που «τοποθετεί» τον Θεό έξω και μακριά από την ανθρώπινη ψυχή (συνείδηση, συνειδέναι, συνειδτότητα). Τελικά η «δυαδική θεολογία» είναι ήδη «ξεπερασμένη». Βέβαια, το πρόβλημα δεν το έχουν οι άνθρωποι της Δύσης, το έχουν οι σημαιοφόροι της δυαδικότητας και του απαρχαιωμένου τρόπου αντίληψης της πραγματικότητας.

Δίνοντας προτεραιότητα στην Οντολογία της Συνείδησης δεν απορρίπτουμε τον Θεό, τον «Βρίσκουμε» στην Βαθύτερη Ουσία της Συνείδησης, της Ανθρώπινης Ψυχής, της Αληθινής Ουσίας του Ανθρώπου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αναθεωρήσουμε τελείως ότι «γνωρίζαμε» για την Ανθρώπινη Συνείδηση. Η Συνείδηση όχι μόνο έχει Οντολογική Προτεραιότητα αλλά ταυτόχρονα αποτελεί το Άπειρο Βάθος του Είναι. Χωρίς Ιδιότητες, Χωρίς Χώρο, Χωρίς Χρόνο. Καθαρό Είναι. Αυτή η Συνείδηση όχι μόνο Είναι το Υπόβαθρο των Πάντων, κάθε Κατάστασης ή Αντίληψης αλλά είναι και το Αντικειμενικό Έδαφος της συνηθισμένης συνείδησης (συνειδητότητας). Είναι η Ουσία μας. Δεν είναι κάτι Έξω, κάτι Ξένο. Είναι η Πραγματικότητά μας. Ασφαλώς δεν πρέπει να περιμένουμε ότι αυτή η νέα (για την Δύση) αντίληψη της πραγματικότητας μπορεί να υιοθετηθεί από τους συνηθισμένους ανθρώπους. Ο πολιτισμός στην Δύση (τουλάχιστον στο νοητικό επίπεδο) έχει «χρονοκαθυστέρηση».

Η Συνείδηση (σαν το Απροσδιόριστο Βάθος του Είναι) είναι Ενυπάρχουσα σε όλη την «Δημιουργία», σε Όλο το Σύμπαν (της Μορφής) και «Εμποτίζει» με την Παρουσία της όλα τα πράγματα, από τον Άνθρωπο (της Αυτοσυνειδησίας) μέχρι τις προβιοτικές μικροσκοπικές οντότητες, ακόμα και αυτό που θεωρούμε «άψυχη» ύλη. Είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είτε το θέλουμε είτε όχι, είμαστε Αυτή η Συνείδηση, Είμαστε, μέσω της Φύσης μας, Συνδεδεμένοι με το Όλον, με Όλα, ακόμα και με το μόριο σκόνης. Η Ζωή Αναδύεται από την Συνείδηση, Στηρίζεται σε Αυτήν κι Ολοκληρώνεται σε Αυτήν. Δεν έχει προορισμό, εξέλιξη, ιστορία ή μέλλον και σκοπό. Είναι απλά το Άνθισμα της Συνείδησης κι η Επιστροφή στην Απόλυτη Ησυχία.

Τα Πεδία, τα Επίπεδα, οι Καταστάσεις της Συνειδητότητας «Εκτείνονται» από το Αχανές Βάθος μέχρι την Παγκόσμια Συνειδητότητα, την Ατομική Συνειδητότητα και την Ενσωμάτωση στην Μορφή. Είναι λογικό κι αναμενόμενο ότι ο περιορισμός της Επίγνωσης σε μια Συγκεκριμένη Κατάσταση απομονώνει την αντίληψη κι εμποδίζει την «όραση» άλλων καταστάσεων της Συνειδητότητας. Έτσι η Θεώρηση της Πραγματικότητας από ένα Σημείο δεν είναι ποτέ η Ολοκληρωμένη Ερμηνεία της Πραγματικότητας. Δεν μπορούμε να μιλάμε ή να υποθέτουμε για πράγματα που δεν έχουμε εμπειρία και δεν γνωρίζουμε. Το Βάθεμα της «Κατανόησης» οδηγεί σε πιο Διευρυμένες Καταστάσεις και σε Πλατύτερα Οράματα της Πραγματικότητας. Αυτή είναι η Μοναδική Εξέλιξη που υπάρχει. Κι είναι απλά η Διαδικασία της Ολοκλήρωσης που οδηγεί την ταύτιση του Ω με το Α στην Ολοκλήρωση του Κύκλου της Ζωής. Έτσι εξηγείται πως από τις πιο απλές στοιχειώδεις μορφές συνειδητότητας φτάνουμε στην Ανθρώπινη Αυτοσυνειδησία στην Κοσμική Συνειδητότητα που είναι το Θεμέλιο της Δημιουργίας και στο Αχανές Οντολογικό Βάθος της Ίδιας της Συνείδησης.

…

Το έχουμε πει κι άλλοτε. Κάποιος μπορεί να γνωρίζει περισσότερα από όσα λέει, ή αφήνει να εννοηθεί, ότι γνωρίζει. Έχει τους λόγους του που το κάνει. Και κάποιος μπορεί να υπονοεί ή να αφήνει να εννοηθεί, ότι γνωρίζει περισσότερα από όσα γνωρίζει πραγματικά. Είναι θέμα Ηθικής. Οι επιστήμονες που δουλεύουν στο Cambridge πάνω στο «πρόγραμμα του πανψυχισμού» (που συζητείται ευρύτερα τις τρεις τελευταίες δεκαετίες) προβληματίζονται και διερευνούν για το αν η Ανθρώπινη Συνείδηση δομείται κι οργανώνεται από στοιχειώδεις φυσικές «συνειδήσεις» ή αν προκύπτει από την «αποδόμηση» μιας Κοσμικής Συνείδησης.

Στην πραγματικότητα, σε άλλους κύκλους της «γνώσης», γνωρίζουν πολύ περισσότερα. Το πρόβλημα που τίθεται από τους πιο πάνω επιστήμονες είναι στην πραγματικότητα γλωσσικό, δεν είναι πρόβλημα πραγματικό, ή πρόβλημα της πραγματικότητας (είναι ένα ψευδοπρόβλημα). Γιατί; Ερευνούν νοητικά πως συμβαίνουν τα πράγματα ή πως μπορούν να ερμηνευθούν, να τεκμηριωθούν, για να διατυπωθεί μια «θεωρία της συνείδησης».

Στο βιωματικό εμπειρικό επίπεδο τα πράγματα εκτυλίσσονται διαφορετικά. Η Συνείδηση ούτε «δομείται» από πιο στοιχειώδεις μορφές, ούτε «αποδομείται» από μια ευρύτερη κατάσταση. Η Συνείδηση Είναι Μία και Μοναδική και «Δημιουργεί» όλα τα Φαινόμενα («Αντικειμενικές» Καταστάσεις και «Υποκειμενικές» Αντιλήψεις) σε μια «Κατάσταση Επαλληλίας». Είναι Όλα Ταυτόχρονα Εδώ, Τώρα. Η Συνείδηση «Περιορίζεται» ή «Απελευθερώνεται» από τους περιορισμούς της. Αυτή είναι μια Εγγενής Φυσική Διαδικασία που δημιουργεί όλα τα φαινόμενα. Δεν είναι μια «εξωτερική» «αντικειμενική» «εξέλιξη» όπως την βλέπει ο δυαδικός νους και η εννοιολογική σκέψη, όπου τα πράγματα δομούνται ή αποδομούνται.

Είναι διαφορετικό να Βλέπουμε και να Παρατηρούμε κάτι που Συμβαίνει στην Φύση και διαφορετικό να περιγράφουμε νοητικά τι αντιλαμβανόμαστε. Ο Πρώτος Δρόμος είναι η Οδός του Εσωτερισμού. Ο δεύτερος δρόμος είναι το μονοπάτι της επιστήμης. Το ποιος φτάνει στην Αλήθεια κρίνεται εκ των πραγμάτων.

Αυτό που γνωρίζουμε στους Εσωτερικούς Κύκλους και που δύσκολα γίνεται κατανοητό είναι αυτό: Η Μόνη Αληθινή Δύναμη, η Μόνη Εξέλιξη κι η Μόνη Ολοκλήρωση είναι η Αυτογνωσία. Είναι Αυτό που Μένει τελικά από την Εμπειρία της Ζωής. Μιλάμε για Μερική Αυτογνωσία, για Πλήρη Αυτογνωσία. Όλα τα άλλα Φαινόμενα είναι παροδικά και δεν αφήνουν ίχνη, σύννεφα που διαλύονται στον Ήλιο της Αυτογνωσίας, της Πλήρους Αυτογνωσίας της Θεότητας της Φύσης.

…

Δείτε αυτά τα βιβλία:

Andrew O. Fort - The self and its states_ A states of consciousness doctrine in Advaita Vedanta-Motilal Banarsidass Publishers, 1990

Charles T. Tart (Editor), Transpersonal Psychologies: Perspectives on the Mind from Seven Great Spiritual Traditions, HarperCollins Publisher, 1992

Charles T. Tart, Ph. D - States of Consciousness, iUniverse, 2001

The Cambridge Handbook of Consciousness (Philip David Zelazo, Morris Moscovitch etc.) Cambridge University Press, 2007

Self, No Self, Perspectives from Analytical, Phenomenological, and Indian Traditions (Mark Siderits (Editor), Evan Thompson (Editor) etc.), OUP Oxford, 2010

Η Ερμηνεία της Εικόνας

Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Είναι η Πραγματικότητα κάθε «Αντικειμενικής» Κατάστασης, κάθε «Υποκειμενικής» Διαφοροποίησης. Πάνω στην Υπαρξιακή Βάση της Κοσμικής Πραγματικότητας «Χτίζονται» όλα τα Παροδικά Φαινόμενα, που είναι Αληθινά μόνο όσο «Διαρκούν» και δεν Αφήνουν Ίχνη όταν «Διαλύονται» μέσα στην Υπαρξιακή Πραγματικότητά τους.

Η Κοσμική Συνείδηση είναι η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει. Περιέχει Μέσα της, σε Επαλληλία, όλα τα Παροδικά Φαινόμενα, όσο διαρκούν. Έτσι, Αυτό που «Εμφανίζεται» σαν «Δημιουργία» έχει Ολογραφικό Χαρακτήρα. Όλα τα Φαινόμενα, Αντικειμενικές Καταστάσεις, Υποκειμενικές «Δομές», είναι η Πραγματικότητα του Όλου που «Εμφανίζεται» σε ένα «Μέρος» της μόνο. Όλα, Εν Δυνάμει, Είναι το Όλον. Ακόμα κι ένα μόριο σκόνης. Το «Σύμπαν» είναι Ιερό σε όλες τις «Εκδηλώσεις του.

Όλα Είναι Παροδικά κι όλα «Ολοκληρώνονται» στην Ύστατη Πραγματικότητα. Το Μόνο «Σταθερό» Στοιχείο που Επιβιώνει της Παροδικότητας είναι η Αυτογνωσία (στον Όποιο Βαθμό Υπάρχει). Αυτή η «Αυτογνωσία» Βαθαίνει Συνεχώς μέσα στην Ροή της Φαινομενικής Πραγματικότητας κι όταν «Ολοκληρώνεται» Ταυτίζεται με την Πραγματικότητά της, την Κοσμική Συνείδηση.

Ο Μόνος Αληθινός Υπαρξιακός Πυρήνας είναι η «Αυτογνωσία». Κι Αυτή η «Αυτογνωσία» δεν είναι παρά το «Ταξίδι» της Κοσμικής Συνείδησης μέσα στην «Φαντασία» της Πραγματικότητας. Ένα «Ταξίδι» καθαρά «Γνωσιολογικό. Από όλα τα άλλα Φαινόμενα δεν μένει Τίποτα.

Η Θρησκειολογική Ανάλυση

Οι άνθρωποι που έχουν μία πιο ευρεία εμπειρία της Πραγματικότητας (μία «ανώτερη εμπειρία»)... κατανοούν ότι η Αντικειμενικότητα του Βιώματος βρίσκεται όχι στον εαυτό τους, στα μέσα τους, στον τρόπο τους... αλλά στο ίδιο το Βίωμα:

Το υποκείμενο υφίσταται μία βαθμιαία, φυσική αλλά τρομακτική μεταμόρφωση, σε σχέση με τον συνηθισμένο άνθρωπο... ( ο μεταμορφωμένος άνθρωπος απέχει τόσο από τον συνηθισμένο άνθρωπο... όσο ο άνθρωπος από τα άλλα πρωτεύοντα ζώα... όσο κι αν αυτό ακούγεται άσχημο για τον άνθρωπο... επειδή δεν λαμβάνεται υπόψη η προοπτική εξέλιξης του ανθρώπου που ανοίγεται μπροστά του...)...

Συνεπώς η αντίληψη της Αντικειμενικότητας, μετατοπίζεται από την ατομική εμπειρία, προς Αυτό που Βιώνεται... κι Αυτό Είναι Μία Ευρύτερη Πραγματικότητα, που ξεφεύγει από τον έλεγχό μας...

Αν λοιπόν όλα τα «υποκείμενα» που μετέχουν σε μία τέτοια εμπειρία, «υποχωρούν» για να Αναδυθεί Αυτό Το Άλλο, τότε γίνεται κατανοητό γιατί η Πραγματικότητα Είναι Μία...

Η νέα αυτή αντίληψη, αν και «ατομική» είναι σε συνεχή επικοινωνία με Κάτι Ευρύτερο... Είναι ένα νέο είδος συνείδησης που κάποιοι ονομάζουν κοσμική συνείδηση του ανθρώπου....

Ένας χριστιανός που έφτασε στον καθαρό νου κι έχει εμπειρία του Θεού (στο μέτρο που την έχει):

Δεν διαφέρει σε τίποτα από τον σούφι που βιώνει το Είναι (στο μέτρο που το βιώνει), κι οδηγείται προς το Καθαρό Είναι του Θεού.

Δεν διαφέρει σε τίποτα από τον βουδιστή που βιώνει τις εσωτερικές καταστάσεις της συνείδησης κι οδεύει προς το Ασαμσκρίτα (το μη-σύνθετο, το μη-γεννημένο...).

Δεν διαφέρει σε τίποτα από τον οπαδό της Καμπάλα που βιώνει τον Εαυτό ( στο Κέτερ της Ασίγια), κι επικοινωνεί... με τον Θεό.

Κλπ., κλπ,...

Όλοι αυτοί (εφόσον βιώνουν την εμπειρία), όχι μόνο συνεννοούνται μεταξύ τους, αλλά και κατανοούν ότι έχουν την ίδια εμπειρία, γιατί η εμπειρία τους έχει ξεφύγει, πέρα από την κουλτούρα στην οποία δομήθηκε, πέρα από την κοσμοαντίληψη μέσα στην οποία λειτούργησε, πέρα από ατομικές αντιλήψεις και περιγραφές: Βασίζεται στην Ίδια την Πραγματικότητα που Αποκαλύπτεται (κι Αυτή η Πραγματικότητα, δεν ελέγχεται από τον μικρό άνθρωπο...)...

Τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να κυκλοφορούν ανάμεσά μας και να ασχολούνται με πολύ ταπεινά πράγματα, όπως το να φτιάξουν πρωινό στο παιδί τους, ή να σταθούν στην ουρά για να πληρώσουν ένα λογαριασμό, ή να έχουν κάποιο οικονομικό πρόβλημα, ή κάποιο ατύχημα... αλλά όλα αυτά τα κάνουν, ή τα υφίστανται, με τελείως διαφορετικό τρόπο από εκείνον του συνηθισμένου ανθρώπου... Οι «άγιοι», δεν είναι στον ουρανό, κυκλοφορούν ανάμεσά μας...

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, September 4, 2022

Κοσμική Συνείδηση

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

14. The Flame of True Learning

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright