Σύμφωνα
με όλες τις θρησκείες, η Πραγματικότητα (για όσους αντιλαμβάνονται πλήρως), η
Απώτερη Πραγματικότητα (για όσους διακρίνουν την Πραγματικότητα από το «σχετικό»),
η Ύστατη Πραγματικότητα (για όσους εξελίσσονται πέρα από όλες τις σχετικές
αντιλήψεις), το Απόλυτο (για κάθε περιορισμένη συνείδηση), αποτελεί το Υπόβαθρο
κάθε συνείδησης, το Κέντρο αναφοράς κάθε αντίληψης.
Κάθε
περιορισμένη συνείδηση προϋποθέτει πίσω της Αυτό το Υπόβαθρο, την
Υπερσυνείδηση, που την στηρίζει και εμπνέει και την καθοδηγεί προς την Ολική
Αντίληψη. Η περιορισμένη συνείδηση δεν μπορεί να βρει το αίτιο της ύπαρξης στον
εαυτό της, ούτε μπορεί να υποθέσει ότι υπάρχει Κάτι έξω από αυτήν (γιατί αυτό
είναι μονάχα μία σύλληψη, μία αντίληψη, μία ιδέα, που όταν υιοθετηθεί οδηγεί
όχι στην Αλήθεια, αλλά στην ειδωλολατρία). Η περιορισμένη συνείδηση λοιπόν,
μέσα της, στο Βαθύτερο Είναι της, στην Ουσία της, μπορεί να αποκαλύψει το
Αίτιο, το Υπόβαθρο, το Απόλυτο, κι όχι κάπου έξω. Ο Εσωτερικός Δρόμος είναι ο
μόνος δρόμος.
Όλες οι
θρησκείες μιλούν για την Εσωτερική Πραγματικότητα της συνείδησης, για την
ανάδυση της περιορισμένης συνείδησης προς το Όλον, για το άπλωμα της
περιορισμένης συνείδησης στο Άπειρο, στο Αιώνιο.
Όλες οι
πρακτικές που χρησιμοποιούν οι διάφορες θρησκείες (Διαλογισμός, Προσευχή, Γιόγκα,
κλπ.), δεν έχουν άλλο προορισμό από το να βοηθήσουν την συνείδηση να ξεπεράσει
όλες τις περιοριστικές και περιορισμένες αντιλήψεις, για να αντιληφθεί το
Άπειρο Βάθος της. Αυτό σημαίνει ότι η συνείδηση πρέπει να αποδομήσει κάθε
εγωική αντίληψη, για να φτάσει στην Καθαρή Αντίληψη, στο Καθαρό Είναι, στο
Χωρίς Ιδιότητες, στο Αμετάβλητο, στο Αληθινό.
Στην
πραγματικότητα,η Συνείδηση Είναι Μία, Αιώνια, κι όλοι οι περιορισμοί είναι
απατηλοί. Για όσους το αντιλαμβάνονται αυτό δεν υπάρχει «πτώση», «εξέλιξη»,
«φώτιση», τίποτα. Για όσους όμως εμπλέκονται μέσα στο σχετικό υπάρχει εξέλιξη,
βαθμίδες προς την Ολοκλήρωση, κλπ.
Πάντως
όπως κι αν έχει το Απόλυτο, αποτελεί την Αρχή και το Τέλος, το Όριο της
Συνείδησης και Τελικό Προορισμό κάθε συνείδησης.
