Esoterism Academy: ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ / Το Πρόβλημα της σκέψης

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, February 28, 2021

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ / Το Πρόβλημα της σκέψης

Όποια αντίληψη κι αν έχουμε για την προέλευση και την ανάπτυξη του ανθρώπου, το μόνο βεβαιωμένο γεγονός από την ιστορία, και τις επιστήμες που την υποστηρίζουν, είναι ότι ο άνθρωπος βγήκε από το προσυνειδητό χάος εδώ και 500000 χρόνια. Αλλά μόνο τα τελευταία 50000 χρόνια έκανε πραγματική πρόοδο. Μάλιστα καθώς πλησιάζουμε προς την σύγχρονη εποχή τόσο αυξάνονται οι ρυθμοί της ανάπτυξης της ανθρώπινης νοημοσύνης. Παρόλα αυτά, στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος βρίσκεται ακόμα σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης, ακόμα μπουσουλάει μέσα στην ιστορία. Ο πολιτισμός που έχει αναπτύξει μέχρι σήμερα δεν είναι παρά μια αρχή, αν σκεφτούμε το «άπειρο» μέλλον μπροστά μας.

Ο άνθρωπος παρόλο που έχει μια καταγραμμένη ιστορία πολιτισμού αρκετών χιλιάδων χρόνων, δεν μπορεί να περηφανευθεί για τον πολιτισμό του. Ίσως μπορεί μόνο για την τεχνολογική ανάπτυξη. Και δεν εξετάζουμε το θέμα από μεταφυσική άποψη αλλά από καθαρά ανθρώπινη ιστορική πλευρά. Δέκα χιλιετηρίδες ιστορία κι ο άνθρωπος έχει τα ίδια πολιτικά, κοινωνικά, και οικονομικά προβλήματα που είχε και πριν 10000 χρόνια που άρχισε ουσιαστικά ο αστικός πολιτισμός με την εγκατάσταση του ανθρώπου σε μόνιμες περιοχές, πόλεις και χωριά.

Κι αν αναρωτηθεί κάποιος σήμερα για την Οργάνωση της κοινωνίας, έτσι όπως έχει οργανωθεί, για την Δικαιοσύνη, την Θρησκεία, τον Πνευματικό πολιτισμό, τα πράγματα είναι απογοητευτικά. Η Οργάνωση της κοινωνίας είναι τελείως άδικη, Δικαιοσύνη δεν υπάρχει, η Θρησκεία έχει ξεφτίσει σε μεταφυσική απάτη κι ο πνευματικός πολιτισμός έχει ξεπέσει σε διανοητική φλυαρία.

Κι όλα αυτά τα ανθρώπινα προβλήματα είναι φυσικά γιατί είπαμε ότι ο άνθρωπος βρίσκεται ιστορικά ακόμα στο ξεκίνημά του. Ίσως σε δύο, τρεις χιλιάδες χρόνια ο ανθρώπινος πολιτισμός να είναι διαφορετικός. Σήμερα όμως υπάρχει πρόβλημα.

Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι το ότι είμαστε σε αυτή την κατάσταση. Είπαμε, είμαστε ακόμα σαν είδος στο ξεκίνημα της ιστορίας μας. Το πρόβλημα είναι γιατί έχουμε «κολλήσει» εδώ, γιατί δεν προχωράμε πνευματικά, γιατί δεν προοδεύουμε πολιτισμικά; Γιατί δεν μπορούμε να φτιάξουμε μια πιο δίκαια κοινωνία, γιατί δεν μπορούμε να λύσουμε βασικά κοινωνικά προβλήματα, γιατί τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται καθημερινά, σε ολόκληρο τον πλανήτη; Γιατί υπάρχει τέτοια κοινωνική πολιτική οικονομική ανισότητα, γιατί είμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα κοινωνικό σύστημα που δεν έχει διεξόδους; Γιατί υπάρχει τόση αγριότητα, τόση αδιαφορία και τόση δυστυχία στον κόσμο;

Το πραγματικό πρόβλημα είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε, ο τρόπος που σκεφτόμαστε, ο τρόπος που ενεργούμε. Η Ανάδυση της Αυτοσυνείδησης στον Άνθρωπο, του έδωσε την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει την Αντίληψη, την σκέψη, για να κατευθύνει τις δραστηριότητές του και να προχωρήσει μέσα στην ιστορία. Όμως η χρήση της σκέψης που ήταν πριν χιλιάδες χρόνια κοσμοϊστορική ανακάλυψη, έγινε με τις χιλιετηρίδες παγίδα που φυλάκισε τον άνθρωπο σε ένα πλαστό πολιτισμό που σήμερα αποδεικνύεται ανεπαρκής γιατί δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα του σημερινού ανθρώπου.

Τι συνέβη ακριβώς; Αυτό πρέπει να δούμε. Κι ίσως έτσι όχι μόνο να βρουν απάντηση όλα τα ερωτήματά μας για τον άνθρωπο και την κοινωνία, ίσως έτσι προσανατολιστούμε και διακρίνουμε τον Δρόμο που πρέπει να πάρουμε σαν ανθρωπότητα.

Η Ανάδυση της Αυτογνωσίας άνοιξε απέραντους ορίζοντες στην χρήση της Νοημοσύνης και απεριόριστες επιλογές στην χρήση της σκέψης. Από τα πολύ παλιά χρόνια ο άνθρωπος έμαθε να αυτοματοποιεί την αντίληψή του, να κατασκευάζει σταθερές εικόνες για την πραγματικότητα. Αυτό έγινε κατά βάση για λόγους επιβίωσης. Η «αυτοματοποίηση της αντίληψης» κι η χρήση της σκέψης για την κατασκευή πρότυπων της πραγματικότητας απελευθέρωσε τον άνθρωπο για να μπορεί να συγκεντρώνεται, να δίνει προσοχή σε επιμέρους συγκεκριμένα προβλήματα που αντιμετώπιζε στο άμεσο παρόν. Αυτό όμως ταυτόχρονα τον απέσπασε από την Άμεση Παρατήρηση του όλου περιβάλλοντος και τον κατηύθυνε στα τρέχοντα προβλήματα. Έτσι η γνώση του περιβάλλοντος αφού δεν ήταν πιά αυθόρμητη ζωντανή σε πραγματικό χρόνο έπρεπε να βασιστεί στην μνήμη, στην μάθηση, στην γνώση και στις γνώσεις.

Έτσι σιγά-σιγά οι άνθρωποι έχτισαν τις κοσμοθεωρίες τους, τον πολιτισμό τους, την γνώση τους. Η κοινωνικοποίηση, δηλαδή η ένταξη νέων ατόμων που γεννιόνταν μέσα στην κάθε κοινωνία, ήταν κι είναι ακόμα «μύηση» στις αντιλήψεις της κοινωνίας, στην γλώσσα που χρησιμοποιεί για να περιγράψει την πραγματικότητα και στις δραστηριότητές της. Με άλλα λόγια οι άνθρωποι «ξέχασαν» να έχουν μια άμεση ζωντανή φρέσκια αντίληψη αυτού που συμβαίνει γύρω τους, υιοθετούσαν την έτοιμη αντίληψη της κοινωνίας και ασχολούνταν μόνο με τα τρέχοντα μερικά ζητήματά τους. Έπαψαν να είναι ζωντανοί δημιουργικοί άνθρωποι και να ζουν στο Παρόν και έμαθαν να είναι προγραμματισμένοι από την κοινωνία, με αυτοματοποιημένες αντιλήψεις και στερεότυπες δραστηριότητες. Αντί να χρησιμοποιούν την Άμεση Αντίληψη και να έχουν την σκέψη σαν εργαλείο βοηθητικό, βασίστηκαν στην μνήμη, στην πληροφορία, στο παρελθόν.

Με αυτόν τον τρόπο οι κοινωνίες απολιθώθηκαν. Κι ενώ η ζωή τρέχει κι εμφανίζει νέες απαιτήσεις, δηλαδή καινούργια αντίληψη, αναθεώρηση των σταθερών κοινωνικών απόψεων, οι κοινωνίες αλλάζουν με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς.

Θέλουμε να πούμε ότι η «αυτοματοποίηση της αντίληψης» κι η χρήση της σκέψης και της μνήμης, και της μύησης στην κοινωνική γνώση, ενώ στην αρχή, πριν χιλιετηρίδες, εξυπηρέτησε τον άνθρωπο στην επιβίωσή του σιγά σιγά έγινε τροχοπέδη στην εξέλιξή του.

Όλα τα θρησκευτικά κινήματα, αν κάνουμε μια σοβαρή ιστορική μελέτη, υπήρξαν επαναστατικά κοινωνικά κινήματα, πραγματικά επαναστατικά κοινωνικά κινήματα. Στην πραγματικότητα τι δίδαξαν όλοι οι Μεγάλοι Σοφοί της Ανθρωπότητας; Ο Ορφέας, ο Λάο Τσε, ο Βούδας, οι Δάσκαλοι των Ουπανισάδ, ο Ιησούς… Έδειξαν στους ανθρώπους τον Δρόμο να απελευθερωθούν από την αυτοματοποιημένη αντίληψη και τα κοινωνικά στερεότυπα, να Αφυπνισθούν στην Άμεση Αντίληψη της Πραγματικότητας, αυτού που συμβαίνει εδώ, τώρα, στην στιγμή που ρέει, σε απόλυτα πραγματικό χρόνο. Να Δουν, με προσωπική εμπειρία την Ροή της Ζωής, την Συνεχή Αλλαγή, να συνειδητοποιήσουν ότι η Ζωή είναι Διαδικασίες κι όχι σταθερά πράγματα όπως τα παρουσιάζει η απολιθωμένη σκέψη, να Συντονιστούν και να Πορευτούν με το Ρεύμα της Ζωής που τώρα τους έφερε εδώ κι αύριο θα τους πάει σε άλλους κόσμους. Γιατί το Βαθύτερο Μήνυμα όλων των θρησκευτικών κινημάτων ήταν να ανοίξει τα μάτια των ανθρώπων να δουν ότι υπάρχει μόνο Αλλαγή κι όχι Απώλεια της Ενέργειας… ότι ο Άνθρωπος είναι Αιώνιος, και είναι κάτι πιο Ουσιαστικό από το σώμα, τις αισθήσεις, τις σκέψεις, τις αντιλήψεις, την προσωπική ύπαρξη… Ο Άνθρωπος Έχει Θεϊκή Ουσία, είναι ο Θεός που μπήκε μέσα στους περιορισμούς, το όνειρο, τις αυταπάτες… Αλλά αργά ή γρήγορα θα αναδυθεί από το σκοτάδι της ύπαρξης στο Φως της Αιώνιας Ζωής.

Όλοι οι Μεγάλοι Σοφοί της Ανθρωπότητας Έδειξαν τον Πλατύ Ανοιχτό Δρόμο της Εξέλιξης του Ανθρώπου στο Μέλλον που τον Οδηγεί Πίσω στην Πατρίδα του, στον Ουρανό, στους Κόλπους του Ακατάληπτου Αγνώστου που τα Στηρίζει όλα αυτά που βλέπουμε ή αντιλαμβανόμαστε.

Κι ενώ όλοι οι Σοφοί της Ανθρωπότητας Δίδαξαν την Αφύπνιση του Ανθρώπου στην Πραγματικότητα… οι οπαδοί τους έφτιαξαν από το Αρχικό Μήνυμα ξανά θεωρίες, θρησκείες, διδασκαλίες, παραδόσεις. Δηλαδή τι έκαναν; Ερμήνευσαν το Ζωντανό Μήνυμα των Διδασκάλων με την σκέψη, το ενέταξαν μέσα στην σκέψη, σαν πληροφορία, γνώση, μνήμη, παράδοση, και τελικά το έφεραν πάλι στα μέτρα τους, στον αυτοματοποιημένο κόσμο τους, το έκαναν κι αυτό «γνώση» τους.

Όμως το Αιώνιο Μήνυμα των Διδασκάλων είναι ότι πρέπει ακριβώς να Αφυπνιστούμε από την Αυτοματοποιημένη Δράση, την σκέψη, την μνήμη, την παράδοση, την γνώση, να Αναδυθούμε στην Άμεση Ζωντανή Αντίληψη της Πραγματικότητας, στην Ζωντανή Φρέσκια Αντίληψη αυτού που συμβαίνει αυτή την στιγμή μέσα μας, γύρω μας, να ξαναγίνουμε Ζωντανοί Άνθρωποι, και να πάψουμε να είμαστε κοινωνικά αυτόματα.

Αυτό, η Αφύπνιση στην Πραγματικότητα, είναι κάτι που πρέπει να κάνει ο καθένας προσωπικά, μέσα του, μόνος του. Να Ανοίξει τα μάτια του και να Δει. Πρέπει να απαλλαχτεί από όλο το διανοητικό σκουπιδαριό που του έχει φορτώσει η κοινωνία, και να δει τελείως ελεύθερος, το τι συμβαίνει πραγματικά. Με άλλα λόγια πρέπει, για να Δούμε, να ξεκινήσουμε από μηδενική βάση, χωρίς θεωρίες, γνώσεις, μνήμες. Τότε ίσως να μπορέσουμε να απαντήσουμε στα αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου:

Ποιος Είμαι;

Τι Είμαι;

Τι κάνω;

Που Πάω;

Χρειάζεται να Αφήσουμε την Ίδια την Ζωή, Εδώ, Τώρα, να μας Απαντήσει, να Εμπιστευτούμε την Ζωή να μας Οδηγήσει, Εδώ, Τώρα… κι όχι να βασιζόμαστε σε γνώσεις, βιβλία, δασκάλους… γιατί όλα αυτά είναι σκέψη, κι η σκέψη, η γνώση, η πληροφορία δεν θα μας δώσει ποτέ απάντηση

Επιτέλους! Η Ζωή Τρέχει, είναι βιώματα, διαδικασίες. Δεν μπορούμε να την ακινητοποιούμε σε θεωρίες, δεν μπορούμε να την κλείνουμε σε λέξεις.

Την Ζωή Πρέπει να την Ζούμε! Όχι να την σκεφτόμαστε, ή να λειτουργούμε μέσα από την αυτοματοποιημένη σκέψη.

Το Αιώνιο Μήνυμα των Διδασκάλων, η Αφύπνιση στην Πραγματικότητα είναι πάντα εδώ. Το φέρνει η Ζωή μπροστά μας. Η μόνη απάντηση που μπορούμε να δώσουμε στο «Ποιος Είμαι;» είναι μέσα μας. Είναι η προσωπική επιλογή μας. Κι η απάντηση που θα δώσουμε είτε θα μας βγάλει έξω στο Φως ή θα μας αφήσει να περιπλανιόμαστε ακόμα στους λαβύρινθους της σκέψης. Τελικά ο καθένας είναι απόλυτα υπεύθυνος του εαυτού του και της πορείας του.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, February 28, 2021

ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ / Το Πρόβλημα της σκέψης

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright