Όταν,
πριν από ένα αιώνα, ο Ρίτσαρντ Μπακ (Dr. Richard Maurice Bucke, 1877-1902,
Καναδός Ψυχίατρος, Αγγλικής Καταγωγής) μιλούσε για την Κοσμική Συνείδηση
(απόψεις που κατέγραψε στο βιβλίο του
«Cosmic Consciousness – A Study in the Evolution of the Human Mind»),
αναφερόταν σε Μια Κατάσταση Ύπαρξης Απεριόριστη, πέρα από το εγώ, όχι απλά σαν
μια Κατάσταση που είχαν βιώσει κάποιοι εξαιρετικοί άνθρωποι, όπως ο Βούδας ή ο
Ιησούς (κι ο Ίδιος σε κάποια στιγμή της ζωής του) και προς την οποία
εξελίσσεται το ανθρώπινο είδος, αλλά κυρίως σαν Μια Κατάσταση Ύπαρξης που όσο
περνούν τα χρόνια θα βιώνουν όλο και περισσότεροι άνθρωποι.
Οι
Μεγάλοι Σοφοί όλες τις εποχές με την Ελεύθερη Παρατήρηση όχι μόνο Γνώρισαν την
Ανθρώπινη Φύση (τον Άνθρωπο) αλλά Βίωσαν ως το Απεριόριστο Βάθος την Αλήθεια
της Ύπαρξής τους, τη Θεότητα.
Και
τις παλιές εποχές που ελάχιστοι άνθρωποι επιχειρούσαν αυτό το Εσωτερικό Ταξίδι και
Βίωναν Άμεσα την Πραγματικότητα – την Ενότητα Όλων, Εδώ, Τώρα – η Γνώση ήταν
περιορισμένη και μεταδίδονταν από Διδάσκαλο σε μαθητή. Έτσι δημιουργήθηκαν τα
θρησκευτικά κινήματα στην Ιστορία που εξελίχθηκαν όμως σε ανθρώπινες θρησκείες,
απογυμνωμένες από το Μυστικό Βίωμα, σκέτες θεωρίες, λόγια χωρίς ουσία… μέχρι τη
σημερινή διαφθορά.
Σήμερα
όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι Γνωρίζουν την Ανθρώπινη Φύση και Βιώνουν την
Ύστατη Πραγματικότητα της Ύπαρξής τους, την Ελεύθερη Ανοιχτή Συνείδηση που
Αγκαλιάζει τα Πάντα και δεν έχει εμπόδια. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι Ζουν όντως
στην Πραγματικότητα, στο Ιερό Βασίλειο της Κατανόησης, στην Χωρίς Όρια Χώρα της
Αλήθειας, Όπου Όλα Είναι Ένα.
Αυτή
ακριβώς η Κατάσταση Ύπαρξης είναι η Ιερή Κοινότητα, Μια Άμεση Εμπειρία της
Πραγματικότητας που Βιώνουν Όλοι Όσοι έχουν υπερβεί τον κόσμο της διττότητας
(της σκέψης, του εγώ), Μια Κοινή Συνείδηση που «Μοιράζονται» Όλοι, Όσοι
Εισέρχονται σε Αυτή την Κατάσταση.
Σε
αυτόν τον Κόσμο Ζούμε και σε αυτόν τον Κόσμο μπορεί να Ζει ο καθένας, όποιος το
επιθυμεί… πάνω από τον κόσμο των ανθρώπων, πέρα από τον ανθρώπινο πολιτισμό που
μόνο δυστυχία προκαλεί στους ανθρώπους.
Είτε
το θέλει είτε όχι, όποιος Βιώνει την Απόλυτη Πραγματικότητα είναι έξω από την
κοινωνία των ανθρώπων, έξω από τον τρόπο σκέψης τους, έξω από τις
δραστηριότητές τους. Ζει στο Φως, στην Ησυχία, στην Ηρεμία και Βιώνει την
Ενότητα των Πάντων. Είναι Ένα με τον Θεό, τον Ουρανό, τη θάλασσα, το πουλί που
πετάει, το χώμα, την πέτρα, το κάθε τι.
Αυτός
ο Άνθρωπος Ζει Μια Κατάσταση Ειρήνης. Γιατί Όλα Είναι Ένα και δεν υπάρχει παρά
μόνον Αυτό, η Αντίληψη, η Παρατήρηση. Δεν υπάρχει παρατηρητής, δεν υπάρχει
διαχωρισμός παρατηρητή-παρατηρούμενου, υποκειμένου-αντικειμένου, εγώ-κόσμου…
Όλα Είναι Ένα.
Σε
Αυτή την Κατάσταση Ζουν πάντα όλοι οι σοφοί του κόσμου κι όσοι ακολουθούν την
Σοφία της Ζωής, την Ανθρώπινη Φύση τους, την Ειρήνη, την Αγάπη.
Αυτό
είναι το «Μυθικό» Βασίλειο της Αιωνιότητας. Είναι Μια Πνευματική Κατάσταση που
Αγκαλιάζει τα Πάντα κι όχι ένας φυσικός τόπος κάπου στη γη.
Αυτό
είναι το Βασίλειο της Αλήθειας (του Αδημιούργητου) που Ζούσε ο Βούδας.
Αυτό
είναι το Βασίλειο του Θεού στο οποίο Ζούσε ο Ιησούς και στο οποίο καλούσε τους
ανθρώπους με το ευαγγέλιό του (τη χαρμόσυνη είδησή του).
Και
σε αυτό το Βασίλειο της Αλήθειας, όπου Όλοι οι Άνθρωποι μπορούν να Μπουν (γιατί
από την Φύση τους έχουν αυτή την Δυνατότητα) Ζουν και σήμερα πολλοί άνθρωποι.
Άνθρωποι που Ζουν την Ενότητα της Ύπαρξης κι έχουν εγκαταλείψει εγώ,
νοοτροπίες, συμφέροντα, περιουσίες… όλα τα εμπόδια. Όταν θέλεις να ανέβεις το
βουνό πρέπει να το κάνεις μόνος σου χωρίς βάρη. Θα ήταν ανόητο να φορτωθείς ένα
τσουβάλι πέτρες, άχρηστες, ασήκωτες και να θες να ανέβεις στην κορυφή… δεν θα
φτάσεις ούτε στις πλαγιές.
Για
να Εισέλθεις στον Ιερό Χώρο του Βασιλείου της Αλήθειας πρέπει να είσαι Μόνος
και Απόλυτα Ειλικρινής. Δεν μπορείς να φέρεις εδώ το «εγώ», το «θέλω», το
«δικό» μου. Θα φανεί αμέσως ότι είσαι κάλπικος. Πρέπει να τα εγκαταλείψεις όλα
πίσω σου αν θέλεις να Μπεις στο Βασίλειο του Θεού. Μόνο τότε θα Είσαι Θεός,
όταν δεν θα έχεις πιά τίποτα «ανθρώπινο». Είναι ο δύσκολος δρόμος που Οδηγεί
όμως στη Χαρά.
Ο
άλλος δρόμος είναι ο εύκολος δρόμος των ανθρώπων (του εγώ, του θέλω, του δικού
μου…) που οδηγεί όμως στην απώλεια…
Αυτά
είναι λόγια του Ιησού. Δεν είχε δίκηο;
Υπάρχει
ένα και μόνο μυστικό κριτήριο που ξεχωρίζει τον Αληθινά Φωτισμένο από τον
«δήθεν». Το Γνωρίζουν οι Φωτισμένοι κι έτσι μπορούν να αναγνωρίζονται μεταξύ
τους.
