Ο Άνθρωπος (σαν Ύπαρξη) είναι
κάτι πολύ Βαθύτερο, πολύ Ανώτερο, πολύ Περισσότερο, από όσο μπορεί να
αντιληφθεί, να σκεφθεί, να αισθανθεί, να διαπιστώσει εξωτερικά ο συνηθισμένος
άνθρωπος (με την συνηθισμένη ατομική δυαδική συνείδηση).
Υπάρχουν Σοφοί (σε διάφορες
Παραδόσεις) που από Βιωματική Εμπειρία (κι επειδή το Βίωσαν και το
Επιβεβαίωσαν, οπότε μπορούν να πουν ότι είναι πραγματικό, αληθινό) ισχυρίζονται
ότι Υπάρχει μόνο Μία Ουσία, Υπάρχει Μία Ψυχή, Μία Συνείδηση, Μία Πραγματικότητα,
που Εκδηλώνεται σε Πολλά Πεδία Συνείδησης, στο Υπερκοσμικό, στο Παγκόσμιο, στο
Ατομικό Πεδίο (που ξεδιπλώνεται στους Τρεις Κατώτερους Κόσμους, τον Νοητικό,
τον Αστρικό και τον Αιθερικό-Υλικό Κόσμο). Αυτό είναι απλά ένας ισχυρισμός κι
όσο κι αν προέρχεται από Μύστες της Εσωτερικής Πραγματικότητας, δεν παύει να
μένει απλός ισχυρισμός για όλους όσους και για όσο δεν το βιώνουν.
Μένοντας στους ισχυρισμούς των
Μυημένων Αυτό που Εκδηλώνεται σαν Ατομικότητα (σαν Παρούσα Συνείδηση Ύπαρξης
του Καθενός) Είναι το Απόλυτο που «Εισέρχεται» στο Κοσμικό και που από Παγκόσμιο Περιορίζεται στο Ατομικό το
οποίο λειτουργεί μέσα από κάποιο κατώτερο φορέα (στο αντίστοιχο Πεδίο).
Προκειμένου για τον Ενσαρκωμένο Άνθρωπο, ο Αληθινός Άνθρωπος (σαν Ολική Ύπαρξη)
Είναι το Απόλυτο, Παγκόσμιο, Ατομικό που χρησιμοποιεί την νοητική δύναμη στον
περιφερικό εγκέφαλο, την αισθητική δύναμη μέσα στο νευρικό σύστημα και την
ζωτικότητα μέσα στον συγκεκριμένο υλικό φορέα του (και μέσω του φορέα στον
υλικό κόσμο). Έτσι ο Άνθρωπος (που «αισθάνεται» περιορισμένος) έχει ήδη ένα
Ουσιαστικό, Πνευματικό και Αντικειμενικό Αντιληπτικό Υπόβαθρο που Υποστηρίζουν
την Παρούσα Συνείδηση στην Παρουσία της, στις δραστηριότητές της (διανοητική
σύλληψη των συμβαινόντων και αίσθηση) και στις δράσεις της στον εξωτερικό κόσμο.
Οι Μυημένοι λένε ότι Αυτό το
Ουσιαστικό και Πνευματικό Υπόβαθρο είναι Ασυνείδητα ενώ το Αντικειμενικό
Αντιληπτικό Υπόβαθρο νοθεύεται («θολώνει») με την χρήση της Σκέψης, της Αίσθησης
και της εξωτερικής εμπειρίας. Το Ασυνείδητο Υπόβαθρο όμως (στο Σύνολό του)
Υποστηρίζει και «παρεμβαίνει ανεπαίσθητα» στην ζωή της Περιορισμένης
Συνείδησης. Αυτό δεν είναι ένας απίθανος ισχυρισμός και μπορεί κάποιος με λογική
να το κατανοήσει.
Οι Ψυχολόγοι του Βάθους (όπως ο
Καρλ Γιούγκ) υποστηρίζουν ότι το Κύριο Σώμα της Ύπαρξης είναι Ασυνείδητο (το
Ασυνείδητο, Ουσιαστικό, Παγκόσμιο και Ατομικό) κι ότι από τον Παγκόσμιο Ωκεανό
του Ασυνειδήτου προβάλλει σαν «νησίδα» το Συνειδητό που αντιλαμβάνεται,
σκέπτεται, αισθάνεται και δρα στο σώμα και μέσω του σώματος στον εξωτερικό
κόσμο.
Αλλά ακόμα και εμπειρικά μπορεί
κάποιος να διαπιστώσει την αλήθεια όλων αυτών που περιγράφονται, παρατηρώντας
τον εαυτό του, την ζωή του, τον ημερονύκτιο κύκλο της ζωής του. Για πολλούς
λόγους, και Εσωτερικούς και Εξωτερικούς (κοσμολογικούς, αστρονομικούς και
τοπικούς) τα όντα στον πλανήτη γη ακολουθούν τον κύκλο του ημερονυκτίου (όπως ισχύει
τοπικά). Από την Νύχτα του Ασυνειδήτου ό άνθρωπος έρχεται (στην παιδική ηλικία
του) στην αντίληψη της ύπαρξής του, του εγώ και της ατομικής ζωής του, που
διατηρεί σε όλη την ζωή του στην γη. Την ημέρα είναι σε εγρήγορση και κάθε
νύχτα επιστρέφει σε Αυτό το Άγνωστο Ασυνείδητο για να αναδυθεί ξανά το επόμενο
πρωί στην περιορισμένη καθημερινή συνείδησή του. Μήπως την Νύχτα της Ασυνείδητης
Ύπαρξης και του Ύπνου (και του Θανάτου) παύουμε να υπάρχουμε; Όχι. Οποιαδήποτε
στιγμή, προκειμένου για τον ύπνο, μπορούμε να διακόψουμε αυτή την συνειδησιακή
ανάπαυλα και έτσι κι αλλιώς το επόμενο πρωί συνεχίζουμε σαν να μην υπήρξε καμία
διακοπή, κανένα «κενό», στην ζωή μας.
Τι συμβαίνει πραγματικά στον
Ύπνο; Απλά η Συνείδηση Επιστρέφει την
Νύχτα του Ύπνου στα Βαθύτερα Στρώματα της Ύπαρξης και το πρωί αναδύεται πάλι
στον περιορισμένο συνειδητό άνθρωπο. Εισερχόμαστε ασυνείδητοι (ασυνείδητα) στο
Βάθος της Ύπαρξης γιατί δεν γνωρίζουμε (δεν μάθαμε) πως να εισερχόμαστε
συνειδητοί (συνειδητά). Προφανώς η κοινωνία, η οικογένεια και τα σχολεία μας εκπαιδεύουν
για πιο σημαντικά κι ενδιαφέροντα πράγματα. Όσοι άνθρωποι Εισέρχονται Συνειδητά
(μέσα από την Εσωτερική Πνευματική Κατανόηση και τον Αληθινό Φυσικό Διαλογισμό
κι όχι τον ψευτοδιαλογισμό της δυαδικής συνείδησης, του εγώ), όσοι
απελευθερώνονται από τους περιορισμούς της ατομικής ύπαρξης κι εισέρχονται στην
Ελευθερία του Απείρου της Μη-Δυαδικής Συνείδησης στην αρχή, στην Παγκόσμια
Συνείδηση στην συνέχεια και πέρα από το Κοσμικό στο Απόλυτο Αχανές τέλος,
Βιώνουν και Κατανοούν το Βάθος της Ύπαρξης που είναι (το Μόνο) Πραγματικό,
Ελεύθερο κι Αιώνιο. Ο συνηθισμένος άνθρωπος που έχει συγκεκριμένη ενέργεια
(ποσό ενέργειας) να καταναλώσει στην συνειδητή ζωή του εισέρχεται αναγκαστικά
(μετά από κούραση κι εξάντληση) στον ασυνείδητο ύπνο, στο Βάθος της Ύπαρξης,
χωρίς να αντιλαμβάνεται,. Όσοι όμως έχουν Βιώσει την Ελευθερία έχουν μια Άλλη
Αντίληψη του Βάθους της Ύπαρξης,
Τελικά, οι Πραγματικά Μυημένοι
όταν αποσύρονται από την συνειδητή ζωή στον κόσμο αποσύρονται σε Βαθύ Διαλογισμό, σε ένα άλλο είδος
Συνειδητότητας που δεν έχει σχέση ούτε με τον ασυνείδητο ύπνο των ανθρώπων,
ούτε με την συνειδητή εμπειρία του εξωτερικού κόσμου. Εισέρχονται στον Αιώνιο
Χώρο και πιο Βαθιά στην Κοσμική Νύχτα που Υποστηρίζει τα Πάντα κι Εδώ Όπου δεν
υπάρχει ούτε Αντίληψη, ούτε Χώρος, ούτε Χρόνος παρά μόνο η Ζωή που Ρέει στην
Αιωνιότητα χωρίς να Αλλοιώνεται, στην Απόλυτη Κατάστασή της, Εδώ που
οποιαδήποτε «Γνώση» της Κατάστασης έρχεται από Μέσα, Αυθόρμητα, Πηγαία και δεν
έχει καμία σχέση με οτιδήποτε, τίποτα «εξωτερικό»
Έτσι, όταν λέμε ότι ο Αληθινός
Άνθρωπος είναι κάτι Βαθύτερο, Ανώτερο, Περισσότερο από την Παρούσα Συνείδηση
που βρίσκεται σε αυτό το σώμα και αντιλαμβάνεται, σκέπτεται, αισθάνεται και δρα
στο σώμα και στον κόσμο, μιλάμε για τον άνθρωπο που είμαστε, που είναι ο
καθένας μας. Ο καθένας μπορεί, έχει την δυνατότητα και «οφείλει» (στον εαυτό
του, στην φύση του) να αποκτήσει Εμπειρία του Βάθους της Ύπαρξής του, να
Ελευθερωθεί, Βιώνοντας την Μη-Δυαδική Συνείδηση, να Βιώσει την Παγκόσμια Ουσία της
Συνείδησης, την Καθαρότητα της Ύπαρξης, την Ζωή που Στηρίζει τα Πάντα.
Ο Άνθρωπος Είναι από την Φύση του
Θεϊκός. Θεός, για Όσους Κατανοούν, Είναι το Βάθος της Ύπαρξής μας, το Βάθος που
Είναι Κοινό για όλα τα όντα. Κι Αυτόν τον Θεό τον Βρίσκουμε Μέσα μας, τον
Βιώνουμε Μέσα μας. Ο Θεός δεν είναι κάτι Εξωτερικό, κάτι Υπεράνω, κάτι
Διαχωρισμένο από εμάς. Αν ήταν πραγματικά έτσι δεν θα είχαμε ποτέ καμία ελπίδα
να «ενωθούμε» Μαζί Του. Αυτή είναι μια στρεβλή αντίληψη της περιορισμένης,
ατομικής, δυαδικής, διαχωρισμένης συνείδησης. Ένας τέτοιος Θεός είναι προϊόν της
ανθρώπινης φαντασίας κι είναι μονάχα ένα είδωλο της σκέψης. Προφανώς στις θρησκείες
και στις εκκλησίες και στους ναούς σας διδάσκουν λάθος, λάθος πράγματα και
λάθος συμπεριφορές και λάθος πράξεις.
Πως λοιπόν θα βρούμε το Βασίλειο
του Θεού, τον Θεό, Μέσα μας όπως δίδασκε ο Μεγάλος Διδάσκαλος της Ερήμου των
Εσσαίων; Μα δεν υπάρχει τίποτα άλλο πιο κοντινό και πιο αληθινό και πιο στέρεο
από την Παρούσα Συνείδησή μας. Από Εδώ πρέπει να ξεκινήσουμε. Όπως κι αν
αντιλαμβανόμαστε ή σκεπτόμαστε ή νομίζουμε, ή αισθανόμαστε ότι είμαστε, σαν
άνθρωποι και σαν πολίτες του κόσμου και της κοινωνίας και σε όποιες καταστάσεις
και συνθήκες ζωής κι αν βρισκόμαστε,
μπορούμε, αν το θέλουμε, να Βιώσουμε (Συνειδητά) το Βάθος της Ύπαρξής μας. Οι
θρησκείες κι οι παραδόσεις κι οι διδασκαλίες λένε πολλά και έχουν γραφεί
χιλιάδες βιβλία και κείμενα, αλλά συνήθως η αλήθεια δεν είναι καθαρή, είναι
νοθευμένη με την φαντασία και το ψέμα (ασυνείδητο ή συνειδητό). Η Αλήθεια είναι
σαν το Νερό που Πηγάζει Καθαρό από την Πηγή αλλά στην πορεία του βρωμίζεται από
κάθε είδους σκουπίδια. Έτσι κι η Αλήθεια γίνεται «αλήθεια» και «ψέμα» και ψέμα
στην ιστορία των ανθρώπων.
Στην πραγματικότητα τα πράγματα
είναι τελείως απλά, όπως το να ζούμε, όπως το να αναπνέουμε, όπως το να κάνουμε
κάτι ή να καθόμαστε ακίνητοι. Αγαπητοί, αυτό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να
γνωρίσουμε αυτό που είμαστε, να παρατηρήσουμε πως λειτουργούμε σαν όντα, να
δούμε τις πραγματικές ανάγκες της ύπαρξης. Η Αληθινή Αυτογνωσία είναι να
Γνωρίσουμε Εμάς τους Ίδιους στο Βάθος μας κι όχι απλά να καταγράφουμε τις εξωτερικές
συμπεριφορές χωρίς να ξέρουμε καν από που πηγάζουν. Αυτό δεν είναι Αυτογνωσία,
είναι μελέτη της άγνοιας και της ανοησίας μας. Το Σημαντικό λοιπόν, το Πολύτιμο,
είναι η Αυτογνωσία, να γνωρίσουμε Εμάς τους Ίδιους. Θέλουμε να κάνουμε αυτό το «.αξίδι»
της Αυτογνωσίας, να δούμε τι είμαστε, πως λειτουργούμε και τι μπορούμε να
νοιώσουμε στο Βάθος, στα Εσώψυχα, στα Τρίσβαθα της Ψυχής μας, της Μίας Ψυχής
που Είμαστε Όλοι. Όσοι θέλουν (αν το θέλουν) μπορούν απλά να το δουν να
συμβαίνει μέσα τους. Το «Ταξίδι» αρχίζει. Χαλαρώστε. Αφεθείτε στην «θέα».
(συνέχεια)
