Esoterism Academy: ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ

The Enigma of THAT THAT EXISTS: A Mystical Exploration

In the profound depths of spiritual inquiry, we encounter the enigmatic concept of THAT THAT EXISTS. This notion, elusive and abstract, invites us into a realm beyond ordinary comprehension, where existence itself is contemplated as an eternal, self-emerging awareness. To journey into this mystery is to engage with a state of perception that transcends the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, motion and stillness. It is a voyage into the very essence of being, where opposites converge into a singular, incomprehensible experience of existence and life.

The Absolute Conception of Reality

THAT THAT EXISTS is described as the complete, self-emerging awareness, an absolute conception of itself that constitutes reality. This awareness is not merely a passive state but a dynamic and self-sustaining phenomenon, embodying the totality of existence without any limits or limitations. It is the ultimate state of perception, where the observer and the observed are one, and the act of perception itself becomes the essence of reality.

In this state, awareness is both presence and absence, simultaneously existing as the absolute balance of these dualities. When we recognize this awareness as presence, the self-perception inherent in this recognition negates itself, revealing an attributeless state in absence. Conversely, when we acknowledge this awareness as absence, the intrinsic vitality of this mysterious presence negates the absence, bringing forth full presence. Thus, awareness perpetually oscillates between presence and absence, each state transcending into the other, creating an eternal cycle of existence and non-existence.

The Dance of Opposites

At the heart of this mystical experience lies the transcendence of opposites. In the realm of THAT THAT EXISTS, absolute darkness and blinding light coexist, as do absolute silence and the loudest harmonious sound. These paradoxical states merge into a unified experience, defying the limitations of conventional understanding.

Absolute Darkness and Blinding Light: In the mystical understanding, darkness represents the unknown, the void from which all potential arises. It is the primordial state of existence, untouched by perception or knowledge. Blinding light, on the other hand, symbolizes pure awareness, the illumination of existence in its fullest expression. Together, they form a continuum where the absence of light (darkness) and the presence of light are inseparable, each giving meaning to the other.

Absolute Silence and Loudest Harmonious Sound: Silence is the absence of sound, a state of profound stillness and peace. It is the background against which all sound emerges. The loudest harmonious sound represents the vibrational essence of existence, the cosmic symphony that resonates through the fabric of reality. In the mystical experience, silence and sound are not distinct but are different expressions of the same underlying reality, each enhancing the other.

Absolute Stillness and Perfect Motion: Stillness embodies the cessation of all movement, a state of perfect equilibrium. Motion, however, is the manifestation of life and energy, the dynamic flow of existence. In the realm of THAT THAT EXISTS, stillness and motion are intertwined, with stillness being the foundation of motion and motion being the expression of stillness. This paradox reveals the intrinsic unity of all states of being.

The Absolute, the Only Reality That Exists, That which Exists, Transcends and at the same time contains all opposites, (be and nil, etc.), everything that happens.

Whatever Happens, happens within This Ultimate Reality. This means that everything that happens contains opposites (be and nil, etc.) from the beginning. This is why the combination of opposites allows the emergence, development and dissolution of what is happening. Everything that happens is just a phenomenon. It is like the movement of the hand in the air. It exists as it happens and leaves no trace. Everything is a conscious dream.

This is true both at the level of Creation and individual phenomena. Everything that appears within the Absolute contains its opposites from the beginning and this allows it to appear, evolve and dissolve again within the Absolute.

The Absolute, as Consciousness, as Perception, is Aware of everything that happens. It considers them either as Occurring in her Space, or as phenomena in which It can concentrate or even be absorbed in them.

These Subjective Variations create different perspectives of Reality. In Full Perception All that Happens is but movement of the Absolute appearing and dissolving. In relative perception phenomena are perceived as "objective". The Subjective Consciousness connects and "rents" to the phenomena and uses them to experience life at the corresponding level.

Thus, there is Objective Reality and Subjective Perception. Subjective Perception then only becomes objective when all subjective activities are discarded, and we perceive things exactly as they are.

The Incomprehensible Experience of Existence and Life

To grasp THAT THAT EXISTS is to embrace an experience that defies rational understanding. It is an encounter with the absolute mystery of existence, where knowledge is rendered obsolete and only pure awareness remains. This awareness is known in the absence of all knowledge, an intuitive recognition that transcends intellectual comprehension.

In this state, the self dissolves, and the boundaries between the individual and the cosmos vanish. It is a direct experience of the oneness of all things, where the observer merges with the observed, and the act of observation becomes the essence of existence. It is a state of being that is both experienced and ineffable, known yet unconfessed, as there is no perception that it has penetrated into the absolute mystery of THAT THAT IS.

The Mystical Path to Understanding

To approach an understanding of THAT THAT EXISTS, one must embark on a mystical path, a journey that transcends the ordinary limits of perception and thought. This path involves a deep introspection, a turning inward to discover the essence of one's own awareness. It requires a surrendering of the ego, the relinquishing of all preconceived notions and attachments, and an opening to the boundless mystery of existence.

Meditation, contemplation, and profound silence are essential practices on this path. Through these disciplines, one can cultivate a state of inner stillness, allowing the deeper layers of awareness to emerge. In this stillness, the mind becomes a mirror, reflecting the pure awareness that is the foundation of all existence.

As one progresses on this mystical journey, the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, and stillness and motion begin to dissolve. One comes to realize that these opposites are not separate entities but different expressions of the same underlying reality. This realization brings about a profound sense of peace and unity, an understanding that all of existence is interconnected and that the essence of being is a continuous, self-emerging awareness.

Conclusion

The concept of THAT THAT EXISTS invites us into a profound exploration of the nature of reality and awareness. It challenges us to move beyond the dualities of existence and non-existence, presence and absence, and to embrace a state of perception that is in absolute balance. In this state, we encounter an incomprehensible experience of existence and life, where opposites merge into a singular, mystical unity.

Through the mystical path, we can come to know this state, not through intellectual understanding but through direct, intuitive awareness. It is a journey into the heart of existence, where the boundaries of the self dissolve, and we become one with the boundless mystery of THAT THAT IS. This awareness, knowledge in the absence of all knowledge, reveals the ultimate truth of existence: that all is one, and one is all, in the eternal dance of awareness and being.

...

Το Αίνιγμα ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στα απύθμενα βάθη της πνευματικής έρευνας, συναντάμε την αινιγματική έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτή η έννοια, άπιαστη και αφηρημένη, μας προσκαλεί σε ένα βασίλειο πέρα από τη συνηθισμένη κατανόηση, όπου η ίδια η ύπαρξη αντιμετωπίζεται ως μια αιώνια, αυτοαναδυόμενη επίγνωση. Το να ταξιδέψεις σε αυτό το μυστήριο σημαίνει να εμπλέκεσαι σε μια κατάσταση αντίληψης που υπερβαίνει τις δυαδότητες της παρουσίας και της απουσίας, του φωτός και του σκότους, του ήχου και της σιωπής, της κίνησης και της ακινησίας. Είναι ένα ταξίδι στην ίδια την ουσία της ύπαρξης, όπου τα αντίθετα συγκλίνουν σε μια μοναδική, ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής.

Η Απόλυτη Αντίληψη της Πραγματικότητας

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ περιγράφεται ως η πλήρης, αυτοαναδυόμενη επίγνωση, μια απόλυτη αντίληψη του εαυτού του που συνιστά την πραγματικότητα. Αυτή η επίγνωση δεν είναι απλώς μια παθητική κατάσταση, αλλά ένα δυναμικό και αυτοσυντηρούμενο φαινόμενο, που ενσωματώνει το σύνολο της ύπαρξης χωρίς κανένα όριο ή περιορισμό. Είναι η έσχατη κατάσταση της αντίληψης, όπου ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο είναι ένα και η ίδια η πράξη της αντίληψης γίνεται η ουσία της πραγματικότητας.

Σε αυτή την κατάσταση, η επίγνωση είναι και παρουσία και απουσία, ταυτόχρονα υφιστάμενη ως η απόλυτη ισορροπία αυτών των δυαδικοτήτων. Όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως παρουσία, η αυτοαντίληψη που είναι εγγενής σε αυτήν την αναγνώριση αναιρείται, αποκαλύπτοντας μια κατάσταση χωρίς ιδιότητες στην απουσία. Αντίθετα, όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως απουσία, η εγγενής ζωτικότητα αυτής της μυστηριώδους παρουσίας αναιρεί την απουσία, φέρνοντας την πλήρη παρουσία. Έτσι, η επίγνωση ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ παρουσίας και απουσίας, η κάθε κατάσταση υπερβαίνει την άλλη, δημιουργώντας έναν αιώνιο κύκλο ύπαρξης και ανυπαρξίας.

Ο Χορός των Αντιθέτων

Στην καρδιά αυτής της μυστικιστικής εμπειρίας βρίσκεται η υπέρβαση των αντιθέτων. Στη σφαίρα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, το απόλυτο σκοτάδι και το εκτυφλωτικό φως συνυπάρχουν, όπως και η απόλυτη σιωπή και ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος. Αυτές οι παράδοξες καταστάσεις συγχωνεύονται σε μια ενοποιημένη εμπειρία, αψηφώντας τους περιορισμούς της συμβατικής κατανόησης.

Απόλυτο Σκοτάδι και Εκτυφλωτικό Φως: Στη μυστικιστική κατανόηση, το σκοτάδι αντιπροσωπεύει το άγνωστο, το κενό από το οποίο προκύπτουν όλες οι δυνατότητες. Είναι η αρχέγονη κατάσταση της ύπαρξης, ανέγγιχτη από την αντίληψη ή τη γνώση. Το εκτυφλωτικό φως, από την άλλη πλευρά, συμβολίζει την καθαρή επίγνωση, τον φωτισμό της ύπαρξης στην πληρέστερη έκφρασή της. Μαζί, σχηματίζουν ένα συνεχές όπου η απουσία φωτός (σκοτάδι) και η παρουσία φωτός είναι αχώριστες, δίνοντας νόημα το καθένα στο άλλο.

Απόλυτη Σιωπή και πιο Δυνατός Αρμονικός Ήχος: Η σιωπή είναι η απουσία ήχου, μια κατάσταση βαθιάς ακινησίας και γαλήνης. Είναι το φόντο πάνω στο οποίο αναδύεται όλος ο ήχος. Ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος αντιπροσωπεύει τη δονητική ουσία της ύπαρξης, την κοσμική συμφωνία που αντηχεί μέσα από τον ιστό της πραγματικότητας. Στη μυστικιστική εμπειρία, η σιωπή και ο ήχος δεν είναι διακριτοί, αλλά είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας, που το καθένα ενισχύει το άλλο.

Απόλυτη Ακινησία και Τέλεια Κίνηση: Η ακινησία ενσωματώνει τη διακοπή κάθε κίνησης, μια κατάσταση τέλειας ισορροπίας. Η κίνηση, όμως, είναι η εκδήλωση της ζωής και της ενέργειας, η δυναμική ροή της ύπαρξης. Στο βασίλειο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, η ακινησία και η κίνηση είναι αλληλένδετα, με την ακινησία να είναι το θεμέλιο της κίνησης και η κίνηση να είναι η έκφραση της ακινησίας. Αυτό το παράδοξο αποκαλύπτει την εγγενή ενότητα όλων των καταστάσεων ύπαρξης.

Το Απόλυτο, η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει, Αυτό που Υπάρχει, Υπερβαίνει και ταυτόχρονα εμπεριέχει όλα τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.), κάθε τι που συμβαίνει.

Ό,τι Συμβαίνει , συμβαίνει μέσα σε Αυτή την Απόλυτη Πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που συμβαίνει εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.). Αυτός είναι ο λόγος που ο συνδυασμός των αντιθέτων επιτρέπει την εμφάνιση, την εξέλιξη και την διάλυση αυτού που συμβαίνει. Ό,τι συμβαίνει δεν είναι παρά ένα φαινόμενο. Είναι σαν την κίνηση του χεριού στον αέρα. Υπάρχει όσο συμβαίνει και δεν αφήνει ίχνη. Όλα είναι ένα συνειδησιακό όνειρο.

Αυτό ισχύει τόσο στο επίπεδο της Δημιουργίας όσο και των επιμέρους φαινομένων. Το κάθε τι που εμφανίζεται μέσα στο Απόλυτο, εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα κι αυτό του επιτρέπει να εμφανίζεται, να εξελίσεται και να διαλύεται πάλι μέσα στο Απόλυτο.

Το Απόλυτο, σαν Συνείδηση, σαν Αντίληψη,έχει Επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν. Τα Θεωρεί είτε σαν Συμβαίνοντα στον Χώρο της, είτε σαν φαινόμενα στα οποία μπορεί να συγκεντρώνεται ή και να αποροφάται σε αυτά.

Αυτές οι Υποκειμενικές Διαφοροποιήσεις δημιουργούν διαφορετικές προοπτικές της Πραγματικότητας. Στην Πλήρη Αντίληψη Ό,τι Συμβαίνει δεν είναι παρά κίνηση του Απολύτου που εμφανίζεται και διαλύεται. Στην σχετική αντίληψη τα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά σαν "αντικειμενικά". Η Υποκειμενική Συνείδηση, συνδέεται και "ενοικεί" στα φαινόμενα, και τα χρησιμοποιεί για να έχει εμπειρία ζωής στο ανάλογο επίπεδο.

Έτσι, υπάρχει η Αντικειμενική Πραγματικότητα και η Υποκειμενική Αντίληψη. Η Υποκειμενική Αντίληψη τότε μόνο γίνεται αντικειμενική όταν απορίπτονται όλες οι υποκειμενικές δραστηριότητες κι Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.

Η Ακατανόητη Εμπειρία της Ύπαρξης και της Ζωής

Το να κατανοήσεις ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ σημαίνει να αγκαλιάζεις μια εμπειρία που αψηφά την ορθολογική κατανόηση. Είναι μια συνάντηση με το απόλυτο μυστήριο της ύπαρξης, όπου η γνώση καθίσταται ξεπερασμένη και μένει μόνο η καθαρή επίγνωση. Αυτή η επίγνωση είναι γνωστή απουσία όλης της γνώσης, μιας διαισθητικής αναγνώρισης που υπερβαίνει την πνευματική κατανόηση.

Σε αυτή την κατάσταση, ο εαυτός διαλύεται και τα όρια μεταξύ του ατόμου και του κόσμου εξαφανίζονται. Είναι μια άμεση εμπειρία της ενότητας όλων των πραγμάτων, όπου ο παρατηρητής συγχωνεύεται με το παρατηρούμενο και η πράξη της παρατήρησης γίνεται η ουσία της ύπαρξης. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που είναι και βιωμένη και άφατη, γνωστή αλλά ανομολόγητη, καθώς δεν υπάρχει η αντίληψη ότι έχει διεισδύσει στο απόλυτο μυστήριο ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.

Το Μυστικιστικό Μονοπάτι προς την Κατανόηση

Για να προσεγγίσει κανείς την κατανόηση του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, πρέπει να ξεκινήσει ένα μυστικιστικό μονοπάτι, ένα ταξίδι που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της αντίληψης και της σκέψης. Αυτό το μονοπάτι περιλαμβάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια στροφή προς τα μέσα για να ανακαλύψει την ουσία της δικής του επίγνωσης. Απαιτεί μια παράδοση του εγώ, την εγκατάλειψη όλων των προκατειλημμένων αντιλήψεων και προσκολλήσεων και ένα άνοιγμα στο απεριόριστο μυστήριο της ύπαρξης.

Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η βαθιά σιωπή είναι βασικές πρακτικές σε αυτό το μονοπάτι. Μέσω αυτών των πειθαρχιών, μπορεί κανείς να καλλιεργήσει μια κατάσταση εσωτερικής ακινησίας, επιτρέποντας στα βαθύτερα στρώματα της επίγνωσης να αναδυθούν. Σε αυτή την ακινησία, ο νους γίνεται ένας καθρέφτης, αντανακλώντας την καθαρή επίγνωση που είναι το θεμέλιο κάθε ύπαρξης.

Καθώς προχωρά κανείς σε αυτό το μυστικιστικό ταξίδι, οι δυαδικές σχέσεις παρουσίας και απουσίας, φωτός και σκότους, ήχος και σιωπή, και η ησυχία και η κίνηση αρχίζουν να διαλύονται. Συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά τα αντίθετα δεν είναι ξεχωριστές οντότητες αλλά διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας. Αυτή η συνειδητοποίηση επιφέρει μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και ενότητας, μια κατανόηση ότι όλη η ύπαρξη είναι αλληλένδετη και ότι η ουσία της ύπαρξης είναι μια συνεχής, αυτοαναδυόμενη επίγνωση.

Συμπέρασμα

Η έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ μας προσκαλεί σε μια βαθιά εξερεύνηση της φύσης της πραγματικότητας και της επίγνωσης. Μας προκαλεί να προχωρήσουμε πέρα από τις δυαδικότητες ύπαρξης και ανυπαρξίας, παρουσίας και απουσίας και να αγκαλιάσουμε μια κατάσταση αντίληψης που βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία. Σε αυτή την κατάσταση, συναντάμε μια ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής, όπου τα αντίθετα συγχωνεύονται σε μια μοναδική, μυστικιστική ενότητα.

Μέσα από το μυστικιστικό μονοπάτι, μπορούμε να γνωρίσουμε αυτήν την κατάσταση, όχι μέσω της διανοητικής κατανόησης αλλά μέσω της άμεσης, διαισθητικής επίγνωσης. Είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ύπαρξης, όπου τα όρια του εαυτού διαλύονται, και γινόμαστε ένα με το απεριόριστο μυστήριο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αυτή η επίγνωση, γνώση στην απουσία κάθε γνώσης, αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια της ύπαρξης: ότι όλα είναι ένα, και ένα είναι όλα, στον αιώνιο χορό της επίγνωσης και της ύπαρξης.

Sunday, December 8, 2019

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Λειτουργεί σε πολλά επίπεδα. Αυτά τα επίπεδα στα οποία λειτουργεί χαρακτηρίζονται, ανώτερα (βαθύτερα, ουσιαστικότερα) ή κατώτερα (επιφανειακά, φαινομενικά). Για μια ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ δεν υπάρχουν τέτοιες διακρίσεις καθώς έχει Επίγνωση όλων των επιπέδων, χωρίς αυτά να συγχέονται μεταξύ τους ή να εγκλωβίζεται ή να απορροφιέται σε κάποιο συγκεκριμένο επίπεδο. Για μια Συνείδηση όμως που λειτουργεί κυρίως σε κάποιο ιδιαίτερο επίπεδο, οι διαχωρισμοί των επιπέδων είναι πραγματικοί.

Συνήθως ο άνθρωπος (ή ο συνήθης άνθρωπος) λειτουργεί στα Επιφανειακά Επίπεδα της ΣΥΝΕΙΔΗΣ. Στην πραγματικότητα, όταν ο άνθρωπος (σαν ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ) λειτουργεί μέσα σε ένα υλικό (μέσα από ένα υλικό) φορέα, ένα σώμα, η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, που Υπερβατικά λειτουργεί σαν Συνείδηση Παγκόσμια, περιορίζεται σε συνείδηση ατομική και λειτουργεί σε ένα κέντρο ελέγχου, κέντρο ισορροπίας, στον εσωτερικό εγκέφαλο, από όπου ελέγχει τις περιφερειακές εξωτερικές λειτουργίες, που έχουν παράλληλη αντίστοιχη δράση στον περιφερειακό εγκέφαλο, στο νευρικό σύστημα, στο σώμα. Ο συνήθης άνθρωπος δεν είναι σε ισορροπία αλλά σε συνεχή δράση, στις εξωτερικές λειτουργίες. Βιώνει την ύπαρξη, την ζωή κι έχει «εμπειρία» και γνώση μέσα από την σκέψη, την συναίσθηση, την αίσθηση, το σώμα και την επαφή με τον εξωτερικό κόσμο.

Όλα αυτά είναι γνωστά κι έχουν περιγραφεί πολλές φορές, από πολλούς ανθρώπους, σε διάφορες εποχές. Το σημαντικό όμως δεν είναι να τα γνωρίζουμε όλα αυτά αλλά να συνειδητοποιήσουμε ΠΟΥ βρισκόμαστε, ΠΩΣ έχουμε εμπειρία της Ύπαρξης. Η ΦΩΤΙΣΜΕΝΗ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Είναι Απλά ΕΔΩ κι αυτό το ΕΔΩ συμπεριλαμβάνει το ΕΔΩ της Απόλυτης Κατάστασης, το Εδώ της Παγκόσμιας Συνείδησης, το εδώ της ατομικής συνείδησης κι όλες τις εμπειρίες (Αλλά μιλάμε για ΑΥΤΟ που τα Αγκαλιάζει Όλα, για τον Θεό, στην δυτική φιλοσοφική ορολογία). Μια Συνείδηση όμως που βρίσκεται μέσα στην Δημιουργία, μέσα στο Γίγνεσθαι, υπάρχουν Επίπεδα Συνείδησης, υπάρχει το ΕΔΩ, η Απόλυτη Κατάσταση, υπάρχει το Άχρονο Εδώ, ο Χώρος της Παγκόσμιας Συνείδησης, υπάρχει το εδώ της ατομικής συνείδησης, που κάθε συνείδηση το αντιλαμβάνεται από την δική της θέση, με τις δικές της αντιληπτικές προϋποθέσεις και περιορισμούς διαμορφώνοντας ένα προσωπικό σύμπαν (σύμφωνα με την προσωπική ερμηνεία της). Έτσι το ερώτημα για τον καθένα μας είναι ΠΟΥ είμαστε. Είμαστε ΕΔΩ, είμαστε ΕΔΩ, Εδώ, εδώ (κι εδώ, που ακριβώς;), ή είμαστε μόνο εδώ, σε ένα σώμα, κάπου στο σύμπαν, κάπου στον πλανήτη, σε κάποια ήπειρο, σε κάποια χώρα, σε κάποιο αστικό οικισμό ή στο ύπαιθρο, που; Και τι κάνουμε «εδώ»;

Χιλιάδες χρόνια τώρα η Θρησκεία (σαν Γενική Αντίληψη), η Φιλοσοφία (σαν Αντικειμενική Αναζήτηση), οι Εσωτερικές Παραδόσεις (κι όχι τα επιφανειακά θρησκεύματα ή οι εξωτερικοί θρησκευτικοί οργανισμοί) προσπάθησαν όχι απλά να απαντήσουν στο μεταφυσικό ερώτημα, στα φιλοσοφικά ερωτήματα του ανθρώπου, των ανθρώπων, αλλά κυρίως να χαράξουν ένα Δρόμο, προς την Πραγματικότητα, προς την Αλήθεια, προς την Απελευθέρωση (από τους υπαρξιακούς περιορισμούς). Έτσι δημιουργήθηκε ο Θρύλος της Οδού, η Οδός, η Ορθή Δράση που Οδηγεί στην Ολοκλήρωση του Όντος, του ανθρώπου, των ανθρώπων. Αλλά προφανώς εδώ δεν πρόκειται για κάποια πειθαρχία, για κάποια πνευματική δράση ή άσκηση. Η Αληθινή Οδός δεν είναι δράση αλλά είναι η φυσική δράση, το φυσικό γεγονός της εγκατάλειψης κάθε εξωτερικής επιφανειακής δράσης (στην σκέψη, στις αισθήσεις, στο σώμα, στον κόσμο). Αλλά ακόμα κι αυτή η περιγραφή είναι παραπλανητική. Τι θα πει εγκατάλειψη; ποιος εγκαταλείπει, τι εγκαταλείπει; Στην πραγματικότητα μιλάμε για την πραγματική ουσιαστική κι ολοκληρωτική «απόσπαση» από όλα αυτά, για την «ιερή αδιαφορία», για το λύσιμο από τα δεσμά της προσκόλλησης. Η Απελευθέρωση με αυτή την έννοια δεν σημαίνει αποκλεισμό των εξωτερικών λειτουργιών και των εξωτερικών εμπειριών, σημαίνει πιο σωστά την ορθή χρήση τους, την ορθή διαχείρισή τους και την ορθή χρησιμοποίησή τους (όταν είναι απαραίτητο). Αλλά παράλληλα αυτή η στάση μας επιτρέπει την πλήρη αποκοπή από τις εξωτερικές εμπειρίες όταν θέλουμε να ανυψωθούμε στα Εσωτερικά Ανώτερα Πεδία Ύπαρξης.

Η Απόσπαση που Οδηγεί στην Απελευθέρωση δεν είναι εύκολα κατανοητή για όσους είναι ήδη σε εξωτερική δραστηριότητα, απορροφημένοι στο εξωτερικό σύμπαν. Οι άνθρωποι που είναι στραμμένοι έξω προσπαθούν πάντα με εξωτερική δράση να βρουν, να προσεγγίσουν την Αλήθεια. Είναι επόμενο να αποτυγχάνουν όσες προσπάθειες κι αν κάνουν ,όσες ζωές κι αν ξοδεύουν, όσους αιώνες κι αν περιπλανηθούν. Δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η Αληθινή Δράση είναι Μη Δράση, ούτε μπορούν να εκτιμήσουν την απόσπαση, την μη δράση, την σιωπή της σκέψης, την ηρεμία, την απλή παρουσία, που θα τους οδηγούσε Πέραν του κόσμου και της σύγχυσης και της αυταπάτης. Η Ουσία της Οδού, η Πύλη προς την Αλήθεια, το Πραγματικό Περιεχόμενο της Δράσης, είναι ακριβώς η «παραίτηση» από όλα. Η Πύλη είναι Άπυλη, δεν υπάρχει Πύλη, υπάρχει μόνο το φυσικό γεγονός του τελειώματος, της διάλυσης κάθε προσκόλλησης , που απελευθερώνει.

Στην πραγματικότητα η Απελευθέρωση για την οποία μιλάμε εδώ μας οδηγεί απλά εδώ, στο κέντρο ισορροπίας της υλικής ύπαρξης, στο εσωτερικό του εγκεφάλου Από την άποψη της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ αυτό που βιώνουμε είναι η Μη Δυαδική Συνείδηση, η Επίγνωση που τα Αγκαλιάζει όλα χωρίς διαχωρισμούς υποκειμένου αντικειμένου, αντικειμένων, που όμως διατηρεί την διάκριση (την ιδιαιτερότητα) των πραγμάτων. Απλά αισθανόμαστε μέσα σε Μία Ολική Επίγνωση ότι όλα είναι Ένα. Το εδώ αυτής της εμπειρίας (της Μη Δυαδικής Συνείδησης), όσο ανώτερο και θεϊκό κι αν φαντάζει δεν είναι παρά η Πραγματική Κατάσταση του Ενσαρκωμένου Ανθρώπου. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι χαμένοι στους φανταστικούς κόσμους της σκέψης και στο χάος της εξωτερικής ζωής και της άθλιας κοινωνικής-πολιτικής οικονομικής βαρβαρότητας (του ανθρώπινου «πολιτισμού»).

Για όσους κατανοούν η διαδικασία (μη-διαδικασία) της εγκατάλειψης των εξωτερικών δραστηριοτήτων (ή πιο σωστά της απόσπασης από τα εξωτερικά, αντικείμενα, διαθέσεις δράσεις) οδηγεί τελείως φυσικά στην αφύπνιση (στην ενεργοποίηση, στην δραστηριοποίηση) των Εσωτερικών (ή πιο Εσωτερικών) Στρωμάτων της Συνείδησης. Αυτή η διαδικασία είναι τελείως φυσική (όπως είναι φυσική κι η αντίθετή της, της προσκόλλησης και της απορρόφησης στα εξωτερικά). Είναι Εγγενής Ιδιότητα και Δυνατότητα της Ανθρώπινης Ύπαρξης. Είναι Θέμα Βούλησης το τι αποφασίζει κάποιος. Κι είναι Θέμα Ηθικής γιατί κάποιος αποφασίζει ό,τι αποφασίζει. Οι άνθρωποι Στρέφονται προς το Φως ή προς το σκοτάδι του εγωισμού τους. Οι άνθρωποι είναι Ηθικοί ή κατρακυλάνε στις χαράδρες της ανηθικότητας. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν μια ζωή βαρβαρότητας. Κάποιοι το αποφασίζουν, κάποιοι σπρώχνονται και δεν αντιδρούν, κάποιοι σέρνονται μέσα στην αθλιότητα του ανθρώπινου «πολιτισμού».

Όσοι Ακολουθούν το Φως, όσοι Βαδίζουν την Οδό, όσοι Περνούν την Άπυλη Πύλη κι Εισέρχονται στα Βαθύτερα Στρώματα της Ύπαρξης, Μετατοπίζουν σιγά-σιγά το Κέντρο της Ύπαρξής τους σε Βαθύτερα, Ανώτερα, Υψηλότερα Επίπεδα Λειτουργίας της Συνείδησης. Από Εδώ, Υπάρχουν , Αντιλαμβάνονται και Λειτουργούν. Το Εδώ της Άχρονης Παγκόσμιας Συνείδησης είναι πέρα από τους κατώτερους εξωτερικούς (νοητικούς, ψυχικούς, υλικούς) κόσμους. Όταν αποκόπτεται κάποιος από τον εξωτερικό κόσμο και Εισέρχεται στην Εσωτερική Πραγματικότητα έχει μια τελείως διαφορετική εμπειρία της Ύπαρξης που δεν έχει καμία σχέση με την εξωτερική ζωή και την εμπειρία της επαφής με εξωτερικά αντικείμενα. Μιλάμε για Καταστάσεις Μιας Συνείδησης που Είναι Παντού, που Είναι Μόνο Αυτή, που Είναι Χωρίς Ιδιότητες και Περιορισμούς.

Κι ασφαλώς όλοι οι Οραματιστές της Αλήθειας Γνωρίζουν ότι πέρα από Αυτή την Άχρονη Ύπαρξη Υπάρχει η Απεραντοσύνη της Αληθινής Ουσίας, το ΕΔΩ του Θεού.

Έτσι, μετά από όλα αυτά που είπαμε (που συνέχεια λέμε και που τα λένε οι άνθρωποι από την Αυγή της Ανθρωπότητας) γίνεται φανερό γιατί είναι τόσο σημαντικό το να αναρωτηθούμε, να ρωτήσουμε τον εαυτό μας, ΠΟΥ είμαστε; Γιατί είμαστε «εδώ» που είμαστε; Τι κάνουμε «εδώ»; ΠΩΣ πρέπει να ζήσουμε, να δράσουμε; Τώρα, τώρα που βάζουμε το ερώτημα πρέπει να δώσουμε την απάντηση. Όμως οι άνθρωποι (με λύπη το λέμε) έχουν πάντα να κάνουν πιο σημαντικά πράγματα, έχουν την ζωή τους, τις ασχολίες τους, τα ενδιαφέροντά τους, τα προβλήματά τους. Απλά δίνουν την απάντηση έμπρακτα, με την ζωή τους, με τον τρόπο ζωής τους. Κι ασφαλώς, σε έναν Ανήθικο Κόσμο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Δικαίωμά του είναι. Κι όλοι έχουν δικαιώματα που μπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν συγκρούσεις και χάος.

Όμως υπάρχουν κι άνθρωποι που δεν θέλουν να ζουν στον Κόσμο της Βαρβαρότητας. Ούτε απομονωμένοι είναι, ούτε χαμένοι σε ονειροπολήματα. Απλά Ζουν πέρα από τον Χρόνο των ανθρώπων, τις υποθέσεις του και τον αλληλοσπαραγμό τους.

~~~~~

Το Χρονικό Διάστημα από τις 7 Δεκεμβρίου μέχρι τις 7 Ιανουαρίου θεωρείται, εδώ και χιλιάδες χρόνια στην Εσωτερική Παράδοση, σαν μια Ιερή Περίοδος Απομόνωσης, Περισυλλογής και Εσωτερικής Κατανόησης της Ύπαρξης.

Εξωτερικά είναι το Τέλος του Χρόνου Μιας Δημιουργίας κι Αρχή Μιας Νέας Δημιουργίας ή Ανανέωσης της Φύσης. Στον Φυσικό Κόσμο Αντιστοιχεί με το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και την Αναγέννηση της Υλικής Φύσης (λόγω της θέσης της γης σε σχέση με τον Ήλιο και την διαρκή μετακίνησή της προς την θέση της Ισημερίας). Μέσα στην Καρδιά του Χειμώνα Γεννιέται η Άνοιξη κι η Καλοκαιρία, μέχρι να αντιστραφεί πάλι η εξέλιξη στο Θερινό Ηλιοστάσιο.

Όμως το ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ είχε για τους Αρχαίους Έλληνες, για τους Μύστες των Δελφών, της Ελευσίνας και των άλλων Μυητικών Κέντρων της Αρχαιότητας, μια άλλη, πολύ βαθύτερη σημασία. Στους Δελφούς, στο ΑΝΩΤΕΡΟ ΜΥΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ της Αρχαίας Ελλάδας, αυτή την Ιερή Περίοδο τελούσαν την Ιερή Ομαδική Τελετουργία του ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ. Οι Μύστες (κι όλοι οι μύστες κι οι λάτρες, στο μέτρο που «μπορούσαν») βίωναν, σε ΠΕΡΙΣΣΥΛΟΓΗ, την κατάργηση του Χρόνου (της Εξωτερικής Δημιουργίας), την Εμπειρία του ΑΧΡΟΝΟΥ ΧΩΡΟΥ, της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, κι Αποσύρονταν στις 22 του (δικού μας) Δεκέμβρη στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΠΟΥΣΙΑ κάθε (Εξωτερικής) Αντίληψης, Πέραν της Δημιουργίας, στην Βίωση της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΟΥΣΙΑΣ, στην Απόλυτη Κατάσταση της ΘΕΪΚΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, Ενώνονταν (προσωρινά) μέσα στην ΕΚΣΤΑΣΗ με τον ΘΕΟ (τον ΔΙΑ).

Αυτή η Ιερή Κατάσταση της ΕΚΣΤΑΣΗΣ είναι η Πραγματική Ουσία της ΑΧΡΟΝΗΣ ΑΧΩΡΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ και το Περιεχόμενο της Θεϊκής Εμπειρίας μέσα στον Χώρο και τον Χρόνο της Δημιουργίας, το Αληθινό Νόημα της Ιερής Τελετουργίας του Νέου Έτους. Προφανώς οι Μύστες κι οι μύστες κι οι λάτρες της Αρχαίας Θρησκείας δεν γιόρταζαν μόνο την τοπική σημασία του Χειμερινού Ηλιοστασίου. Η Ιερή Γιορτή του ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ δεν ήταν απλά μια εποχική, ημερολογιακή γιορτή. Αυτοί που πιστεύουν πως οι Αρχαίοι Έλληνες ήταν πρωτόγονοι κι απολίτιστοι είναι αυτοί οι ίδιοι, προφανώς, απολίτιστοι κι ανόητοι.

Αλλά το ΝΕΟ ΕΤΟΣ για όλη την Μυστική Αρχαιότητα, δεν είναι μόνο η Πραγματική Κατάσταση του Όντος ή η Αρχή και το Τέλος της Δημιουργίας, είναι επίσης η ΙΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ της Εκκίνησης μιας Νέας Δημιουργίας, σε μια Αιώνια Επαναστροφή της Δημιουργίας, στο Φως, στην Ανάπτυξη, στην Άνθιση, στον Μαρασμό και στην Επιστροφή Πίσω, στην Αρχή. Οι Μυημένοι της Αρχαιότητας, βίωναν στην διάρκεια της ατομικής ζωής τους ολόκληρη την Δημιουργία, που επαναλαμβάνονταν ξανά και ξανά στο Ιερό Ημερολογιακό Έτος, με τις Εποχές. Το Ιερό Ημερολογιακό Έτος δεν είναι παρά μια μικρογραφία της ανθρώπινης ζωής που επαναλαμβάνεται σε κύκλο, καθώς προχωράμε προς την εξάντληση του ανθρώπινου χρόνου μας (της ζωής μας στην γη). Και κάθε Έτος υπάρχει η ευκαιρία να Μυηθούμε στην Αλήθεια, να Κατανοήσουμε την Αληθινή Σημασία της Ζωής και να Συμμετάσχουμε στις Ιερές Τελετουργίες (στο Πραγματικό Βίωμα της ΕΚΣΤΑΣΗΣ στην ΘΕΙΑ ΟΥΣΙΑ μας) του ΙΕΡΟΥ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ. Μπορεί η Αρχαία Θρησκεία να μην έχει πια εξωτερικές εκδηλώσεις αλλά στους Εσωτερικούς Κύκλους και σε κάποιες Εσωτερικές Ομάδες, η Ιερή Πράξη της ΕΚΣΤΑΣΗΣ στο ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ τελείται ακόμα με σεβασμό και απόδοση τιμής στους Αρχαίους Μύστες που μας Παρέδωσαν το ΙΕΡΟ ΜΥΣΤΙΚΟ.

Η Νέα Δημιουργία που (Συμβολικά) φέρνει το Νέο Έτος γιορτάζονταν στους Δελφούς (και στα άλλα Μυητικά Κέντρα της Αρχαιότητας) με τα «Θεούγεννα», την Γέννηση του Διονύσου Ζαγρέα, του Γιού του Διός, του Γιού του Θεού. Ήταν η «Γιορτή» του «Διονύσου Λικνίτη», του Θείου Βρέφους, μέσα στον λικνίτη, το λιχνιστήρι, (ένα πλατύ επίπεδο καλάθι με το οποίο κοσκίνιζαν οι Αρχαίοι Έλληνες το στάρι).

Προφανώς σε αυτή την Γιορτή που μετράει πολλούς αιώνες πριν τον Χριστό έχει την «καταγωγή» της η Γιορτή των Χριστουγέννων, της Γέννησης του Θείου Βρέφους, των χριστιανών.

~~~~~

Καλές Γιορτές σε Όλους, σε όποια θρησκεία κι αν θέλουν να ανήκουν. Καλές Γιορτές!

Εμείς θα Είμαστε Πάλι Μαζί, με νέες δημοσιεύσεις, στις 5 Ιανουαρίου.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, December 8, 2019

ΧΕΙΜΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright