Η «Αντίληψη του Θεού» αναδύθηκε αυθόρμητα μέσα στην συνείδηση του
παλαιολιθικού ανθρώπου, μέσα από την ίδια τη φύση της συνείδησης: Πρόκειται για
σύλληψη της πραγματικής συνείδησης του ανθρώπου, κι όχι για μία «προβολή» (στο
χώρο του αντικειμενικού) «αυτού που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ότι είναι η
συνείδηση» (που οδηγεί σε τελείως λανθασμένα συμπεράσματα).
Για να το εξηγήσουμε: Η πραγματική συνείδηση του ανθρώπου είναι ανοιχτή
διευρυνόμενη επίγνωση (αντίληψη), δηλαδή μία δυναμική εξελισσόμενη διαδικασία,
που εξελίσσεται κι αλλάζει η ίδια κι αντιλαμβάνεται από την διευρυμένη
κατάσταση, (κι όχι μία «στατική» και «περιορισμένη» λειτουργία που συλλαμβάνει
μόνο νοητικά ιδέες καταστάσεις – που μπορεί και να μην ανταποκρίνονται στην
Πραγματικότητα).
Καθώς η πραγματική συνείδηση του ανθρώπου (κι όχι η «ψευδοσυνείδηση»
που έχει υπόψη του ο κοινός άνθρωπος) αναδύεται από το άλογο παρελθόν
αντιλαμβάνεται ότι η Συνείδηση Είναι Υπερβατική, Απεριόριστη, Άχρονη, Μία
Δύναμη πίσω από το άμεσα αντιληπτό (το εξωτερικό, το υλικό), η Αληθινή Φύση, ή
η Εσώτερη Φύση από την οποία πηγάζει ο φυσικός κόσμος… και με την Οποία
Συνείδηση συνδέεται η ανθρώπινη συνείδηση, έχει σχέσεις, κι εξελίσσεται προς
Αυτή την Συνείδηση, (όλες οι συνειδήσεις, και κάθε συνείδηση ξεχωριστά)…
Στην μετέπειτα εξέλιξή της (μέχρι σήμερα) η ανθρώπινη συνείδηση
«προσπαθεί», «διερευνώντας» ακριβώς την «ίδια την φύση» της, να ανυψωθεί, να
αναδυθεί, (διευρυνόμενη, διευρύνοντας την επίγνωσή της), στην Καθαρή Άχρονη
Συνείδηση…
Με αυτή την έννοια, είναι η Συνείδηση (που εκδηλώνεται μέσα σε όλα τα
όντα) που «Συνειδητοποιεί την «Φύση» της, ξεπερνώντας μέσα στα όντα (και στον
καθένα ξεχωριστά), την περιορισμένη χωριστική αντίληψη, το «εγώ», διευρυνόμενη
προς μία πλατύτερη, κοσμική, Μοναδική, Αντίληψη της Πραγματικότητας…
Είναι η Μία Μοναδική Συνείδηση
που Εκδηλώνεται μέσα στους αρχαϊκούς ανθρώπους, μέσα στους παλαιολιθικούς
ανθρώπους, μέσα στους νεολιθικούς ανθρώπους, μέσα στους ανθρώπους της ιστορικής εποχής, μέσα στους σύγχρονους
ανθρώπους… Υπάρχει Μία Μοναδική Συνείδηση που «λειτουργεί χωριστικά» μέσα στα
όντα και που σιγά-σιγά «διευρύνεται» ξεπερνώντας τους περιορισμούς της μέχρι να
Ανυψωθεί ως την Καθαρή Απόλυτη Συνείδηση…
Ήδη μέσα στην συνείδηση του παλαιολιθικού ανθρώπου αναδύεται αυθόρμητα
η Αντίληψη της Υπέρτερης Συνείδησης (του Θεού) που εκδηλώνεται μέσα σε όλα τα
όντα, σαν «συνειδητή δύναμη»…
Στην νεολιθική εποχή (στην εποχή του «πολυθεϊσμού»), η Αντίληψη Μίας
Παγκόσμιας Πηγής της Ύπαρξης διατηρείται, αλλά προβάλλονται έντονα διάφορες
«λειτουργικές όψεις» της, σαν θεότητες της φύσης, της γονιμότητας, κλπ…
Στην εποχή του χαλκού, ξεκινάει μια διαδικασία «ενοθεϊσμού» που θα
οδηγήσει στο τέλος της εποχής στις μονοθεϊστικές αντιλήψεις…
Ήδη από την αρχή της καθαρά ιστορικής εποχής (3.000 χρόνια πριν)
αναδύεται η Αντίληψη της Υπερβατικής Άχρονης Θεότητας με την Οποία έχουμε, τα
όντα, την Ίδια Φύση και με την Οποία πρέπει να «ενωθούμε», να «ταυτιστούμε»,
κλπ. Είναι η εποχή των ιστορικών θρησκειών…
Στην σύγχρονη εποχή, αρχίζει να επικρατεί η (θρησκευτική) αντίληψη,
Μίας και Μοναδικής Πραγματικότητας (που οι άνθρωποι αρχίζουν να
συνειδητοποιούν)…
…
Η εξέλιξη της πραγματικής συνείδησης του ανθρώπου, περιγράφηκε πιο
πάνω… Εν τούτοις το μεγαλύτερο μέρος του ανθρώπινου πληθυσμού δεν ακολουθεί
αυτή εξέλιξη, εξελίσσεται με πολύ πιο αργούς ρυθμούς…
Καταρχήν οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βιώνουν την «αυτοσυνειδησία» τους
σαν μία ανοιχτή δυναμική και εξελισσόμενη επίγνωση, αλλά σαν μία επίγνωση
στατική που δομεί την αντίληψη μέσα από το συνειδησιακό σύμπλεγμα ενός
«σταθερού εγώ» (που είναι απέναντι στον κόσμο) και μέσα από αποκρυσταλλωμένες
αντιληπτικές δομές και λειτουργίες: Έτσι η συνείδηση (αποκομμένη από την
Πραγματική Υπαρξιακή Βάση της, που Βρίσκεται στην Βάση όλων των όντων)
αντιλαμβάνεται ψευδώς ότι είναι μόνη, ριγμένη μέσα σε ένα αντικειμενικό κόσμο.
Μία τέτοια συνείδηση (εγκλωβισμένη σε μία «στατική» επίγνωση) «θεωρεί»
οποιαδήποτε σύλληψη του «υπερβατικού» σαν μία αντανάκλαση του εαυτού της (της
ίδιας της συνείδησης), σαν μία προβολή στο χώρο του αντικειμενικού της
αντίληψής της, της σκέψης της, των πεποιθήσεών της. Ο «Θεός» που συλλαμβάνει
μία τέτοια συνείδηση, είναι ένα «αντικείμενο απέναντί της», στην πραγματικότητα
μία ιδέα, ένα «είδωλο»…
Εδώ και 30.000 χρόνια, που άρχισε να «διαμορφώνεται» η θρησκευτική
αντίληψη του κόσμου, πλάι στους λίγους φωτισμένους ανθρώπους, που «ανοίγουν»
τον δρόμο στον άνθρωπο και τον πολιτισμό… «βαδίζει» η πλειονότητα των ανθρώπων
(που εξελίσσεται πιο αργά) που βιώνει όχι μία πραγματική επίγνωση αλλά μία
«μηχανική» , «αυτόματη», ψευδοσυνείδηση, που αντιλαμβάνεται (λόγω της δομής και
της λειτουργίας της) λανθασμένα την ύπαρξη, τον κόσμο, την ζωή…
Κι έτσι πλάι στην αληθινή θρησκεία
(που συλλαμβάνει) η πραγματική συνείδηση «δημιουργείται», μία «ψευδής
θρησκεία», που επικρατεί, αφού απευθύνεται στην περιορισμένη νοημοσύνη των
ανθρώπων (μιλά την γλώσσα των απλοϊκών ανθρώπων) και τους προσφέρει «απλές»
εξηγήσεις του κόσμου, και τους κατευθύνει, με «απλές» ηθικές εντολές… Μάλιστα
αυτή η «θρησκευτική» εξουσία (που είναι ενδοκοσμική, προσανατολισμένη στα γήινα
και στα ανθρώπινα) θα σταθεί πλάι στην «κοσμική» εξουσία αυτών που κυβερνούν
τις ανθρώπινες κοινότητες (οργανωμένα) ήδη από την νεολιθική εποχή. Έτσι η
«ψευτοθρησκεία» (στα χέρια των ιερατείων) θα αποβεί εχθρική για τον άνθρωπο και
τον πολιτισμό…
Μάταια, οι εκπρόσωποι της
ζωντανής συνείδησης και της αληθινής θρησκείας, προσπαθούν όλες τις εποχές, να
μιλήσουν για την Ζωντανή Πραγματικότητα. Οι περισσότεροι άνθρωποι ζουν σαν
υπνωτισμένοι, δεν μπορούν να οργανώσουν υγιείς κοινωνίες κι αφήνουν, μέχρι
σήμερα, την πολιτική, θρησκευτική κι οικονομική εξουσία να τους καταδυναστεύουν
και να τους χειραγωγούν σαν αγέλες ζώων…
Ποιος είναι ο ανθρώπινος πολιτισμός σήμερα; Υπάρχει πουθενά στον
πλανήτη μία ανθρώπινη, δίκαιη και ευημερούσα κοινωνία; Ζούγκλες υπάρχουν.
Οι σύγχρονοι άνθρωποι αφελώς πιστεύουν ότι είναι πολιτισμένοι, ότι ζουν
σε μία δίκαιη και σταθερή κοινωνία (όσοι δεν έχουν σοβαρά προβλήματα, γιατί οι
περισσότερες κοινωνίες είναι σε αναβρασμό), κι ότι έχουν σύγχρονες αντιλήψεις…
Τίποτα από αυτά δεν ισχύει…
Οι άνθρωποι σήμερα, ούτε πολιτισμό έχουν, ούτε πολιτική φιλοσοφία, ούτε
οικονομική δικαιοσύνη, ούτε ιστορική γνώση… ενώ οι «αντιλήψεις» τους για τον
κόσμο, όχι μόνο έχουν τις ρίζες τους στην παλαιολιθική και νεολιθική εποχή,
αλλά πολλές φορές δεν έχουν «διαφοροποιηθεί» καθόλου…
Πολλές θρησκευτικές αντιλήψεις, συνήθειες, έθιμα, ριζωμένες στον άνθρωπο
από την νέο-παλαιολιθική και νεολιθική εποχή πέρασαν και μέσα στις σύγχρονες
ψευτοθρησκείες, μέχρι σήμερα… Οι πανάρχαιοι μύθοι, του «δημιουργού θεού», του
«οργανωμένου κόσμου», της «κοινωνίας των ανθρώπων» υπνωτίζουν τους ανθρώπους
ακόμα… Θρησκευτικές πρακτικές κι έθιμα, (όπως η θυσία, η προσευχή, κλπ) έχουν
ελάχιστα διαφοροποιηθεί από την νεολιθική εποχή… Γιορτές όπως, η «ετήσια
γέννηση του Θεού», ( τα «θεούγεννα»), η «πρωτοχρονιά» ο «μάης», κι «αγροτικές
γιορτές» που πέρασαν στις σύγχρονες ψευτοθρησκείες είναι πανάρχαιες και
παγκόσμιες… Θρησκευτικές συνήθειες, όπως για παράδειγμα ο οικιακός βωμός (το
εικονοστάσι) έχει μία ιστορία 30.000 χρόνων… Ταφικά έθιμα και συνήθειες (όπως
το να βάλουμε κοντά στο νεκρό κάποια αγαπημένα πράγματά του) έχουν χιλιάδες
χρόνια παρελθόν… Τελικά οι «σύγχρονοι πολιτισμένοι άνθρωποι» εξακολουθούν να
ζουν σαν υπνωτισμένοι, όπως και οι «αρχαϊκοί απολίτιστοι άνθρωποι της
νεολιθικής εποχής» μέσα σε μία εικονική πραγματικότητα που «δημιουργούν» και «συντηρούν» κάποια
«ανθρώπινα θηρία» για να χειραγωγούν, να παραπλανούν και να εκμεταλλεύονται
τους συνανθρώπους τους… Όλοι αυτοί που «υπηρετούν» αυτό το βρώμικο σύστημα δεν
έχουν περισσότερη νοημοσύνη από αυτούς που εκμεταλλεύονται, αλλά η ανήθικη
συμπεριφορά τους δημιουργεί χάος και δυστυχία…
…
