Η Οδός των Μυστικών

Η Πραγματικότητα Είναι Πέρα από οποιαδήποτε αντίληψη, πέρα από την αντίληψη των ανθρώπων. Είναι (για την αντίληψη) το Απόλυτο Κενό, που Αποτελεί την ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ οποιασδήποτε μορφής ύπαρξης. Από Εδώ Πηγάζουν όλες οι υποκειμενικές διαφοροποιήσεις κι όλες οι αντικειμενικές εμπειρίες ύπαρξης. Όχι σαν Ουσία από Ουσία (σαν «διαφοροποιήσεις» κάποιας ουσίας) αλλά μονάχα σαν «δραστηριότητες», σαν φαινόμενα. Και σαν τέτοια («δραστηριότητες», «φαινόμενα») υπάρχουν μονάχα την στιγμή που συμβαίνουν, στο απόλυτο παρόν που ρέει. Έτσι η μόνη πραγματικότητα που μπορεί να συλλάβει η αντίληψη είναι η ροή των φαινομένων. Καμιά σταθερή ουσία δεν υπάρχει, καμιά σταθερή πραγματικότητα, παρά μόνο η αέναη εναλλαγή των φαινομένων, η ροή των φαινομένων, εδώ, τώρα (μέχρι την «εξάντληση» των αιτιών και των ίδιων των φαινομένων).

Από την Μία ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ αναδύεται κάθε περιορισμένη αντίληψη, κάθε αντίληψη προσωπικής ύπαρξης, στην οποία «αναφέρονται» όλες οι προσωπικές αντιλήψεις κι εμπειρίες ζωής και γνώση και γνώσεις. Η Συνείδηση που Βιώνει το ΒΑΘΟΣ της Ύπαρξης βιώνει την Ενότητα της ΒΑΣΗΣ, πέρα από δραστηριότητες και φαινόμενα. Η Συνείδηση που δομείται γύρω από μια προσωπική αντίληψη ύπαρξης, είτε μιλάμε για την Παγκόσμια Συνείδηση, είτε για το «εγώ» του ανθρώπου, είτε για την ζωώδη συνείδηση, αποτελεί πάντα μια δραστηριότητα, ένα φαινόμενο, που έχει τις αιτίες του, την «εξέλιξή» του, τους νόμους της εξέλιξής του και την τελική του ολοκλήρωση, στο τέλος του κύκλου του, μέσα στην Απόλυτη Σιωπή της Πραγματικότητας.

Είτε έτσι είτε αλλιώς η ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ των πάντων Είναι Μία. Από Αυτή την ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ ο άνθρωπος «απομονώνει» την αντίληψη της προσωπικής ύπαρξής του, χτίζει το εγώ με την σκέψη (με την παγίωση πληροφοριών, την συνεχή αναπροσαρμογή τους και την διαρκή αλληλεπίδραση με το υπαρξιακό περιβάλλον) και χαράζει τον δικό του βιωματικό δρόμο στην ζωή με τις δραστηριότητές του.

Στην πραγματικότητα ο άνθρωπος (σαν κάθε ύπαρξη) ποτέ δεν αποκόπτεται από την ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ του. Κι αυτό που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται σαν Ύπαρξή του, Ουσία του, Ψυχή του, δεν είναι κάτι Σταθερό αλλά δραστηριότητα που επικάθεται στην ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ, ένα φαινόμενο ύπαρξης μόνο, που υπάρχει μόνο στο απόλυτο παρόν. Συνήθως οι άνθρωποι δεν αντιλαμβάνονται την ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΒΑΣΗ τους αλλά αποροφιούνται στον προσωπικό χαρακτήρα της φαινομενικής ύπαρξής τους. Και μέσα από την αντίληψη που έχουν, σαν προσωπικές υπάρξεις, νοιώθουν ότι είναι «χωρισμένοι» από την Πραγματικότητα και φτιάχνουν θεωρίες για την Πραγματικότητα, σχεδιάζουν Προσεγγίσεις της Πραγματικότητας και ακολουθούν μια πορεία εξέλιξης προς την Πραγματικότητα, μέχρι να φτάσουν στην Ολοκλήρωση, στην Φώτιση, στην Ένωση με την Πραγματικότητα (ή τον Θεό όπως αποκαλούν πολλοί την Πραγματικότητα). Στην πραγματικότητα όμως όλη αυτή η ύπαρξη κι η πορεία της ύπαρξης κι η ολοκλήρωσή της κι επιστροφή της στην Πηγή της δεν είναι κάτι πραγματικό (που ανήκει στο Χώρο του Είναι). Συμβαίνει μόνο στον Χώρο των Φαινομένων. Είναι πορεία Συνειδητοποίησης της Ύπαρξής μας, Κατανόηση της ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΦΥΣΗΣ μας.

Οι άνθρωποι δεν μπορούν να Κατανοήσουν ότι  Υπάρχει Μία και Μόνο Πραγματικότητα, ούτε μπορούν να νοιώσουν την Ενότητα της Ύπαρξης. Δεν «αναγνωρίζουν» άμεσα τον ψεύτικο χαρακτήρα κάθε προσωπικής ύπαρξης που υφίσταται μόνο μέσα στην Παγκόσμια Ροή των Φαινομένων, σαν ροή, σαν κάτι προσωρινό, στο απόλυτο παρόν που ρέει. Χτίζουν με τον «νου» μια Σταθερή Πραγματικότητα, πιστεύουν στην αιωνιότητα της προσωπικής ύπαρξής τους (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο). Κι έτσι παγιδευμένοι μέσα σε μια ψεύτικη αντίληψη της πραγματικότητας επιζητούν μια σωτηρία, την φώτιση ή την Ένωση με τον Θεό.

Σε ένα φανταστικό κόσμο (σαν αυτόν που χτίζουν οι άνθρωποι με το «νου» τους, με την σκέψη τους) τα προβλήματα είναι φανταστικά κι οι λύσεις των προβλημάτων είναι επίσης φανταστικές. Όσες φωτίσεις ή απελευθερώσεις ή σωτηρίες ή ενώσεις με τον Θεό κι αν πραγματοποιήσει ο άνθρωπος, σαν εγώ, είναι μόνο στην φαντασία του.

Η Οδός των Μυστικών είναι διαφορετική. Οι Μυστικοί, χιλιάδες χρόνια τώρα (τουλάχιστον τέσσερις χιλιάδες χρόνια), «διαισθάνονται» την Πραγματικότητα της ΜΙΑΣ ΥΠΑΡΞΗΣ. Δεν φτιάχνουν φανταστικές θεωρίες για την Πραγματικότητα, ούτε Διδασκαλίες για την Πραγματικότητα (όπως την συλλαμβάνει η περιορισμένη αντίληψη), ούτε προσπαθούν να φτάσουν στη φώτιση ή να ενωθούν με τον Θεό. Όλα αυτά τα πιστεύουν και τα κηρύττουν οι άνθρωποι με την διαχωρισμένη συνείδηση που ζουν στον φανταστικό κόσμο τους. Οι Αληθινοί Μυστικοί, είτε «μόνοι» τους, είτε με την «υπόδειξη» κάποιου πραγματικού διδασκάλου, αναγνωρίζουν την πηγή κάθε δραστηριότητας και τον πλασματικό χαρακτήρα κάθε προσωπικής ύπαρξης και το ανώφελο κάθε εμπειρίας της εξωτερικής ζωής κι έτσι δεν παρασύρονται μέσα στην φαντασία και στο όνειρο του κόσμου. Κατανοούν ότι όλα όσα βιώνουν είναι δραστηριότητες, φαινόμενα που υπάρχουν μόνο στο απόλυτο παρόν. Δεν υπάρχει άλλη πραγματικότητα από αυτό που συμβαίνει εδώ, τώρα. Το να «δημιουργούμε» την αντίληψη μιας σταθερής πραγματικότητας κι ενός χρόνου που ρέει ανεξάρτητα από την συνείδηση είναι πολύ όμορφο όνειρο αλλά είναι μονάχα όνειρο.

Για όλους τους Αληθινούς Μυστικούς το μόνο πραγματικό (που μπορούμε να έχουμε) είναι η ροή των φαινομένων, η συνεχής αλλαγή. Η Μόνη Πύλη προς την Πραγματικότητα, η Πύλη της Αλήθειας, είναι Εδώ, Τώρα, στο Απόλυτο Παρόν. Κι επειδή απαιτεί μονάχα την Προσοχή και την Αναγνώριση αυτού που συμβαίνει, χωρίς παρέμβαση του ανθρώπου, χωρίς «προσπάθεια» δική του, χαρακτηρίζεται Άπυλη. Γιατί χαρακτηρίζεται Άπυλη Πύλη; Μπορούμε να μείνουμε «ακίνητοι», ήσυχοι; Όπως όταν κρατάμε την αναπνοή μας; Να Δούμε; Μονάχα τότε Ανοίγει η Πύλη. Βλέπουμε. Κατανοούμε. Βιώνουμε το ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, την Πραγματικότητα, την Αλήθεια. Αυτό που είναι ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ, που Ρέει από ΜΕΣΑ μας.

Βλέποντας, Κατανοώντας, και Αναγνωρίζοντας τον ψεύτικο χαρακτήρα όλων των δραστηριοτήτων, των προσωπικών υπάρξεων, των «εμπειριών», όλων των φαινομένων, μπορούμε να τα αφήσουμε όλα αυτά και να Βιώσουμε το ΑΚΙΝΗΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ. Αυτή η Πραγματικότητα, επειδή ακριβώς εδώ η ΖΩΗ Ρέει, Ανασαίνει, αλλά η αντίληψη είναι «ακίνητη» είναι Ασύλληπτη, Ακατανόητη, Θαυμαστή. ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΚΕΝΟ ΓΕΜΑΤΟ ΖΩΗ. Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Ο ΘΕΟΣ.

ΑΥΤΟ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, ΜΙΑ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Στέκεται Πάνω από την ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΘΟΥΣ, Πέρα από την Φαντασμαγορία των Φαινομένων, ΖΕΙ την ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Το πιο «μυστικό σάστρα» δόθηκε από τον Κρίσνα στον Αρζούνα, στο Δέκατο Πέμπτο Κεφάλαιο της Μπαγκαβάτ Γκίτα, ενός από τα πιο ιερά βιβλία των ανθρώπων. Ελάχιστοι άνθρωποι καταλαβαίνουν. Γιατί εδώ το πρόβλημα δεν είναι να συλλάβουμε νοητικά μια θεωρία αλλά να βιώσουμε την πραγματικότητα. Να αναγνωρίσουμε τον πραγματικό χαρακτήρα των φαινομένων, να Νοιώσουμε το Ακίνητο Βάθος της Ύπαρξης, να ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ. Εδώ που κάθε αντίληψη «πεθαίνει» ακόμα και να πεις «Αχάμ Μπράχμασμι» («Είμαι Μπράχμαν») είναι βλασφημία. Όταν Φτάνεις Μπροστά σε ΑΥΤΟ παύεις να «υπάρχεις». Υπάρχει μόνον ΑΥΤΟ. ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, «ΚΕΝΟ» ΧΩΡΙΣ ΤΕΛΟΣ, ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.