Esoterism Academy: Ουράνιες και Χθόνιες Λατρείες

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

The Nature of Consciousness

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

The Duality of Perception: Objective and Subjective

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

The One Unique Reality

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

The Path to Objective Awareness

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

Breaking the Walls of Subjectivity

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

The Eternal Now

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

Conclusion: Embracing the Great Space

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

Η Φύση της Συνείδησης

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

Το Αιώνιο Τώρα

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.

Sunday, February 21, 2016

Ουράνιες και Χθόνιες Λατρείες

Σύμφωνα με το Αρχαιοελληνικό Ημερολόγιο σήμερα είναι:

6η Αρχομένου ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΩΝΟΣ.

Σε λίγες μέρες, 11, 12, 13, Μεσούντος ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΩΝΟΣ γιορτάζονταν στην Αρχαία Αθήνα τα

ΑΝΘΕΣΤΗΡΙΑ, προς Τιμήν του ΔΙΟΝΥΣΟΥ, η Γιορτή της Άνοιξης.

Το Χριστιανικό Τριώδιο (οι Αποκριές) είναι ό,τι «απόμεινε» από τις Αρχαίες Γιορτές.

Από την στιγμή που η ανθρώπινη σκέψη, εδώ και χιλιάδες χρόνια, «διαχώρισε» το Υπερκόσμιο, Αόρατο, Άυλο, Θείο από το κοσμικό, ορατό, υλικό, ανθρώπινο, δεν έπαψε να συσχετίζει, να βρίσκει αναλογίες και να προσπαθεί να ανακαλύψει «γέφυρες» ανάμεσα στους δύο κόσμους.

Η Αντίληψη του Αόρατου κινήθηκε αναγκαστικά ανάμεσα στο Αφηρημένο Υπερβατικό και το Συγκεκριμένο Θείο που σχετίζεται Άμεσα με τον γήινο κόσμο. Δύο ειδών λοιπόν αντιλήψεις του Θείου «καθιερώθηκαν» εξ’ αρχής, που οδήγησαν σε δύο αντιλήψεις του Θεού, σε δύο είδη λατρείας, Υπερβατικές και Ουράνιες (που οδηγούν στην Υπέρβαση και στον Μυστικισμό…) και Συγκεκριμένες και Χθόνιες (που οδηγούν στην Αφοσίωση και την ψυχοσωματική λατρεία…).

Αυτές οι αντιλήψεις σχετίζονται διαλεκτικά και οδηγούν συχνά σε μια Θρησκευτική σύνθεση ή συγχώνευση που σκοπεύει στην Ολική αντίληψη του κόσμου.

Η Ιδέα του Θεού (ακόμα από τον καιρό της πολυθεΐας) διαφυλάχθηκε πάντα μέσα στον «Υπερβατικό Χαρακτήρα» της. Από την άλλη όμως καλλιεργήθηκε (ήδη εδώ και 4000 χρόνια πριν) η αντίληψη του «Θεού» που «Θυσιάζεται» («Κομματιάζεται») για την δημιουργία του κόσμου. Τέτοιοι κοσμικοί μύθοι (αλληγορίες) συναντώνται σε όλες σχεδόν τις θρησκευτικές παραδόσεις. Στην Ινδική Παράδοση ο Πρατζαπάτι (ή ο Κοσμικός Γίγαντας Πουρουσά) θυσιάζεται για να διαμορφώσει τον κόσμο, στην Γερμανική Παράδοση είναι ο Γίγαντας Υμίρ, στην Μεσσοποταμία είναι το Αρχέγονο Τέρας Τιαμάτ, στην Ιρανική Παράδοση ο Πρωτόγονος Ταύρος Εκβαντάτ, κλπ… Ο Κοσμογονικός Μύθος του Ζαγρέα ανήκει σε αυτή την κατηγορία αλληγοριών.

Ακόμα και εποχές που ο Θεός Ανυψώνεται ως τον Υπερβατικό, Ακατάληπτο κι Άρρητο Χώρο και συνεπώς δεν «Σχετίζεται Άμεσα» με την Δημιουργία, υπάρχει η αντίληψη Ενός Θεού, Ενός Γιού του Θεού, δια του Οποίου Γίνονται τα πάντα. Περνώντας από την αλληγορική γλώσσα του μύθου στον χώρο της καθαυτής θεολογίας, στο χώρο της φιλοσοφικής γλώσσας, η αντίληψη αυτή παίζει σημαντικό ρόλο:

Στην θρησκευτική γλώσσα έχουμε μια πανάρχαια παράδοση του «Γιού του Θεού»: Στην Ελλάδα είναι ο Διόνυσος (Διός-νύσος, Διός-κούρος, ο γιός του Δία… «επίθετο» που σιγά-σιγά εξελίσσεται σε «κύριο όνομα»…). Κι ακόμα αιώνες μετά την εποχή του Ορφέα για την οποία μιλάμε, ο Ιησούς (που ταυτίζεται με τον Κοσμικό Λόγο) είναι ο «Γιός του Θεού»…

Στην φιλοσοφική γλώσσα το Παγκόσμιο Πνεύμα που Προέρχεται από το Αόρατο Θείο, είναι η Αρχέγονη Πηγή των Πάντων. Η Βάση πάνω στην Οποία Στηρίζεται η Δημιουργία, οι κόσμοι, οι αόρατοι κι ο φυσικός ορατός κόσμος.

Στην γλώσσα της διαλεκτικής σκέψης είναι η αφηρημένη αντίληψη (ιδέα, έννοια, λέξη) του Είναι που προέρχεται από Το Ακατάληπτο Μηδέν, η οποία περικλείνει κάθε έννοια ύπαρξης…

…..

Ο Ορφέας (σαν όλους τους Μεγάλος Μύστες, τον Λάο Τσε, τον Βούδα, τον Ιησού αργότερα…) ήταν ένας Μεταρρυθμιστής που άντλησε από την Παγκόσμια Θρησκευτική Παράδοση (που πήγαινε πολλές χιλιετηρίδες πίσω…) τις θρησκευτικές ιδέες του, δίνοντας μια νέα σύνθεση, μια Ενιαία θεώρηση της ύπαρξης:

Η Αντίληψη για το Υπερβατικό (το Ακατάληπτο Άρρητο, κλπ.) του Θεού υπήρχε ήδη (και σε πολλές θρησκευτικές παραδόσεις, στην Ινδία, στην Κίνα, στην Εγγύς Ανατολή… και στην Ελλάδα. Το ίδιο κι «Κοσμογονικός Μύθος» της δημιουργίας από τον Θεό που «Θυσιάζεται». Καθώς κι οι αντιλήψεις για τους αόρατους κόσμους (το υπερπέραν) και τον υλικό κόσμο Επίσης οι αναλογίες ανάμεσα στο Κοσμικό Ον και τον άνθρωπο, οι σχέσεις, οι συσχετισμοί και ο προσανατολισμός της ανθρώπινης ζωής (εξαιτίας ακριβώς αυτών των σχέσεων).

Αυτό που έκανε ο Ορφέας ήταν να τα οργανώσει όλα αυτά σε ένα Θεολογικό Σύστημα: Στην Βάση Όλων Βρίσκεται ο Χωρίς Όρια Θεός, το Αρχέγονο Χάος των Μύθων που ενώ διατηρεί Ακέραιο τον Υπερβατικό και Άρρητο Χαρακτήρα του στην θεολογική γλώσσα γίνεται ο Άχρονος Ζευς, το Υπέρτατο Θείον. Ο Θεός «Δημιουργός» (που είναι η Συγκεκριμένη Όψη του Θείου) ταυτίζεται με τον Γιό του Θεού, τον Ζαγρέα του Κοσμογονικού και Τελετουργικού Μύθου, ή αλλιώς τον Διόνυσο, (τον Γονιμοποιό Θεό) των διαφόρων παραδόσεων που ήταν γνωστές σε ολόκληρο το Μεσογειακό Κόσμο. Οι Διάφοροι Μύθοι γύρω από το Πρόσωπο του Θεού Δημιουργού συμπλέκονται αριστοτεχνικά και συχνά ξεφεύγουν από την αυστηρά μυστική ερμηνεία των μυημένων που κατέχουν τον κώδικα της αλήθειας και γίνονται αντικείμενο λαϊκών διηγήσεων που σχετίζονται με την διδασκαλία ή τις λαϊκές γιορτές. Οι κόσμοι ιεραρχούνται και διακρίνεται ήδη ο κόσμους του νου από τον κατώτερο κόσμο της ψυχής και τον φυσικό κόσμο των αισθήσεων.

Όμως ο Ορφέας δεν εργάστηκε μόνο στο θεωρητικό επίπεδο της ερμηνείας του κόσμου και των διαφόρων μύθων μέσα από τους οποίους προσπάθησε ο άνθρωπος να ξεδιαλύνει, εδώ και χιλιάδες χρόνια, το μυστήριο της ύπαρξης. Παράλληλα προσπάθησε να διαφωτίσει, να προσδιορίσει και να καθορίσει, σε ένα καθαρά μυητικό (ανθρώπινο, ψυχικό, ψυχοσωματικό) επίπεδο την Σχέση του Υπερβατικού Θείου με την συγκεκριμένη ανθρώπινη ύπαρξη. Ο Θεός Δημιουργός, ο Ζαγρεύς, ο Διόνυσος, ο Βάκχος, είναι ο Δημιουργός όλων των όντων κι όλα τα όντα είναι προσωπεία του Θεού, και κάθε ον ο Ίδιος ο Θεός. Αυτό δεν ήταν αρκετό να γίνει θεωρητικά κατανοητό αλλά έπρεπε να πραγματωθεί μέσα από την θρησκευτική πρακτική. Η Ψυχή (με την έννοια της συνολικής οντότητας) έπρεπε να επιστρέψει στο Θεό. Αυτή δεν ήταν μια πρωτότυπη αντίληψη (αφού συναντάται και σε άλλες θρησκευτικές παραδόσεις). Ο Ορφέας μίλησε για την Λύσιν της Ψυχής από τα δεσμά του σώματος και την Ανύψωσή της Ως το Θεό. Ο Ορφέας δίδαξε την Ενότητα της Ύπαρξης κι ενοποίησε τον μυστικό χώρο του μεταφυσικού βιώματος. Ενοποίησε τον Χώρο του Ασύλληπτου Θείου με τον Χώρο της Έκστασης που Αποκαλύπτει την Ενότητα του Είναι, με τον χώρο της ανθρώπινης περισυλλογής (του νου), της ψυχικής πειθαρχίας και της ψυχοσωματικής πράξης.

Με άλλα λόγια (και με μια αντίστροφη πορεία και διάταξη) εξήγησε πολύ απλά στους μαθητές του (τους μετέπειτα μύστες) πως ο άνθρωπος βρίσκεται εξ’ αρχής στο Κέντρο της Θείας Ύπαρξης Ενωμένος Διαπαντός με τον Θεό μέσω της Ουσίας του, κι αυτό μπορούσε να το συνειδητοποιήσει, να το βιώσει, να το πραγματώσει ολοκληρωτικά περνώντας τις διάφορες βαθμίδες της μύησης.

Η Πρώτη Μύηση είναι η ψυχοσωματική Κάθαρση, σωματικοί καθαρμοί, αγνείες αποχές κι άλλες υλικές πράξεις (δηλαδή ένας εξορθολογισμός της υλικής ζωής).

Η Δεύτερη Μύηση έχει να κάνει με την απαλλαγή από τα πάθη της ψυχής (απάθεια).

Η Τρίτη Μύηση συνίσταται στην άσκηση της περισυλλογής του νου από όλες τις δραστηριότητες και την επίτευξη της εσωτερικής σιγής που μπορεί να μας αποκαλύψει τον Αληθινό Χαρακτήρα του Είναι.

Η Τέταρτη Μύηση είναι η Έκσταση, η Διάλυση του όντος μέσα στο Είναι, στην Απέραντη Ενότητα και στην Άχρονη Αιωνιότητα, η Ένωση με τον Θεό, ή η μετουσίωση του ανθρώπινου όντος σε Βάκχο.

Η Πέμπτη Μύηση είναι κάτι για το οποίο ελάχιστα μπορούμε να πούμε κι ελάχιστοι έχουν βιώσει, είναι η Διάλυση μέσα Στον Αιώνιο Δία, τον Πατέρα όλων των όντων.

Βεβαίως όλα αυτά ο Ορφέας τα εμπιστεύτηκε σε ελάχιστους έμπιστους ανθρώπους… Αλλά από εδώ θα πηγάσει αργότερα όλη η Ελληνική Θεολογία, η Θεολογία των Μυστηρίων και της Δελφικής Λατρείας και η Αλήθεια των Φιλοσόφων (Πυθαγόρας, Πλάτωνας, κλπ.) που δεν έκαναν τίποτα άλλο από να εκλαϊκεύσουν την Μυστική Γνώση και να την μεταφέρουν στην φιλοσοφική γλώσσα (υποκαθιστώντας όρους όπως Θεός, Δημιουργός, εξέλιξη, κόσμοι, κλπ. με όρους όπως Όντως Είναι, Είναι, νους, ψυχή, σώμα, κλπ.).

Όμως μια τέτοια Μυστική Γνώση, μια τέτοια εσωτερική προσέγγιση της ύπαρξης δεν μπορούσε να διδαχτεί δημόσια. Και ποτέ δεν έγινε αυτό. Η Μυστική Γνώση φυλάχθηκε καλά στην μοναχική πορεία των μυημένων ορφικών, ή στα ιερά της Ελευσίνας και των Δελφών, και κρύφτηκε κάτω από το μυστήριο. Κανένας δεν αποκλείστηκε από την Γνώση, αλλά και κανείς βέβηλος δεν μπορούσε να παραβιάσει τον Ιερό Περίβολο της Ορφικής Θεολογίας, τον Ιερό Ναό του Μυστικού Βιώματος και το Άδυτο της Θείας Έκστασης που μας Ενώνει με τον Θεό. Παρ’ όλα αυτά οι μυημένοι κι οι προϊστάμενοι των Μυστηρίων μετέδιδαν ένα μέρος της Διδασκαλίας, όσο μπορούσε να αντέξει ο απλός κόσμος.

Σαν δικλείδα ασφαλείας για την καθοδήγηση των ανθρώπων στην Αλήθεια ο Ορφέας που έδωσε μια καθαρά εσωτερική ερμηνεία της Διονυσιακής Θρησκείας, θέλησε να ενοποιήσει τον Μυστικό Χώρο του Βιώματος και τον Χώρο της Εξωτερικής Λατρείας. Συσχέτισε τα Μυστικά και Κοσμικά Γεγονότα, της Δημιουργίας και της Εξέλιξης, με το φυσικό περιβάλλον των ανθρώπων, με την κίνηση του Ήλιου (τα Ηλιοστάσια και της Ισημερίες) και με τις Φυσικές Γιορτές του Χειμώνα, της Άνοιξης, του Καλοκαιριού και του Φθινοπώρου. Ερμήνευσε συμβολικά τις διάφορες τελετουργίες (τον κατασπαραγμό, την ωμοφαγία, κλπ.). Έτσι αφομοιώνοντας την εξωτερική λατρεία του Διονύσου (όπως την αντιλαμβανόταν πολύς κόσμος) έδωσε την ευκαιρία ακόμα και στον απλό άνθρωπο να αφομοιώσει Υψηλές Αλήθειες, να υπηρετήσει Ηθικά Ιδεώδη και να Ανυψωθεί, στο μέτρο που του ήταν δυνατό Ως το Θεό. Αργότερα κάποιες από τις Γιορτές που αφομοίωσε ο Ορφισμός, είτε δίνοντάς τους ένα εσωτερικό νόημα, είτε μεταμορφώνοντάς το τελετουργικό τους θα γίνουν επίσημες γιορτές της Κλασσικής Αθήνας.

…..

Ο Ορφέας παρέδωσε το Θεολογικό του Όραμα, την Μυστική Εμπειρία του, τον Ιερό Λόγο του, την Διδασκαλία του στους λίγους μύστες στην αρχή που τον συνάντησαν στη Πατρίδα του στα Λείβηθρα, ή στις λίγες περιπλανήσεις του, όχι μακριά από την Πατρίδα του. Από αυτούς τους λίγους θα προέλθει ένα ολόκληρο κίνημα «θεολόγων» που όχι μόνο θα δώσει την Αληθινή Θρησκεία της Αρχαιότητας, τον Ορφισμό, αλλά θα επηρεάσει και την θρησκευτική ζωή γενικότερα, τη Θεολογία, τα Μυστήρια, και θα δώσει τους βασικούς φιλοσοφικούς όρους (Όντως Ον, Είναι, νους, ψυχή, δημιουργία, άνθρωπος, εξέλιξη, λύτρωση, κλπ.), την πρώτη ύλη, τα θεμέλια της φιλοσοφικής σκέψης.

Στην πραγματικότητα ο Ορφισμός έδωσε τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες θα στηριχθεί ολόκληρη η ελληνική σκέψη. Από αυτή την άποψη ο Ορφισμός αποτελεί ένα φαινόμενο της παγκόσμιας ιστορίας, το ίδιο σημαντικό (αν όχι το σημαντικότερο, όπως θα δείξουμε στην συνέχεια) με τις άλλες θρησκείες, τον Βουδισμό, τον Χριστιανισμό, κλπ.

…..

Γίνεται φανερό από όσα είπαμε μέχρι τώρα ότι η Παράδοση του Αρχέγονου Θεού Πατέρα, του Γιού του Θεού, δηλαδή του Δημιουργού, της Θεϊκής δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου, κλπ. πάει πολλές χιλιετηρίδες πίσω. Ήταν όμως ο Ορφέας, πριν 29 αιώνες, που διατύπωσε ξεκάθαρα μια Θεολογία του Γιού του Θεού, που συσχέτισε το Θείο με τον άνθρωπο και προσέφερε τα μέσα (εσωτερικά και μυστηριακά για όσους μπορούσαν, εξωτερικά και τελετουργικά για όσους μπορούσαν λιγότερο) για να ανυψωθεί ο άνθρωπος Ως τον Θεό.

Πάνω σε αυτή της Θεολογία του Γιού του Θεού (του Διονύσου) θα στηριχθεί αιώνες μετά η θεολογία του Γιού του Θεού των χριστιανών (του Ιησού). Στην πραγματικότητα ο Χριστιανισμός (όχι όπως τον κήρυξε ο Ιησούς και τον βίωσαν οι μυστικοί πατέρες, αλλά όπως τον διαμόρφωσαν οι χριστιανοί θεολόγοι κι η Ιστορία) δεν είναι παρά εκλαϊκευμένος Ορφισμός. Αυτό θα το αποδείξουμε στην συνέχεια (το υποσχόμαστε).

…..

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, February 21, 2016

Ουράνιες και Χθόνιες Λατρείες

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright