Πραγματικότητα, Αντικειμενικότητα, Αλήθεια

 

Η Έσχατη Πραγματικότητα (η Απόλυτη Πραγματικότητα) κι όχι απλά «αυτό που αντιλαμβάνεται μία περιορισμένη συνείδηση σαν πραγματικότητα», δεν μπορεί να είναι ούτε υποκειμενική αντίληψη, ούτε αντικειμενική πραγματικότητα απροσπέλαστη από το υποκείμενο...

Η Πραγματικότητα στον Βουδισμό Ζεν (Ten Bulls by Kakuan: Zen Stages of Enlightenment: 8. Both Bull and Self Transcended / The Ox and the Man Both Forgotten

1. Η Έσχατη Πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι μία υποκειμενική αντίληψη. Γιατί αυτή η αντίληψη μπορεί (πιθανόν) να είναι μία αυθαίρετη κατασκευή που δεν ανταποκρίνεται στα «πράγματα», και δεύτερον αποκλείει τα άλλα υποκείμενα να την βιώσουν...

2. Η Έσχατη Πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι μία αντικειμενική πραγματικότητα (ανεξάρτητη του υποκειμένου), γιατί αν δεν υπάρχει «υποκείμενο» να την βιώσει δεν έχει νόημα (είτε υπάρχει, είτε όχι)...

3. Η Έσχατη Πραγματικότητα είναι Αυτό που το υποκείμενο (κι όλα τα υποκείμενα) αντιλαμβάνεται βασιζόμενο σε κάποια σταθερά πράγματα (δεδομένα, δραστηριότητες, αντιλήψεις, κοινά σε όλα τα υποκείμενα, και άμεσα επαληθεύσιμα), όταν ξεπερνά όλες τις «προσωπικές» δραστηριότητες (αφήνοντας έτσι να εκδηλωθεί η αντικειμενική φύση του)...

Η Έσχατη Πραγματικότητα είναι με άλλα λόγια και υποκειμενική και αντικειμενική ταυτόχρονα... ή αλλιώς η Έσχατη Πραγματικότητα είναι Μία Κατάσταση του Πραγματικού, όπου οι παλιές αντιλήψεις του «υποκειμενικού» και του «αντικειμενικού», αυτοαναιρούνται, ξεπερνιόνται στο φως μίας ανώτερης αντίληψης που είναι το Πραγματικό, το Πραγματικά Αντικειμενικό, το Αληθινό... κι όχι αντίληψη μίας περιορισμένης συνείδησης... Για να φτάσει το υποκείμενο να αντιληφθεί το Πραγματικό (που είναι Προσιτό σε όλα τα υποκείμενα), θα πρέπει να υπερβεί τον «διαμορφωμένο εαυτό» του, όλα τα «αυστηρά υποκειμενικά» στοιχεία και να αφήσει την «αντικειμενική φύση» του να λειτουργήσει...

Είναι φανερό, από τα παραπάνω, ότι αυτές οι αντιλήψεις θεμελιώνουν μια διαφορετική οντολογία, από αυτήν που επικρατεί στην Δύση χιλιάδες χρόνια τώρα (με εξαίρεση κάποιους μυστικούς κύκλους, ή κάποιους μοναχικούς φιλοσόφους...)... Η Συνείδηση, έχει ένα αντικειμενικό υπόστρωμα (που ταυτίζεται με το Καθαρό Είναι), και δεν ταυτίζεται με τις «λειτουργίες», τις «αντιλήψεις», το «περιεχόμενο»... δεν ταυτίζεται ούτε με το εγώ, ούτε με την διανόηση, ούτε με την αντίληψη, ή το υλικό σώμα... Μιλάμε λοιπόν για μία Συνείδηση που υπερβαίνει τα όρια του απλού υποκειμένου... ή αλλιώς για ένα Δυναμικό Υποκείμενο που εξελίσσεται ξεπερνώντας τα «προσωπικά» στοιχεία... η αλλιώς για Δυνατότητα να υπερβεί το υποκείμενο τον εαυτό του και να αναδυθεί σε μία Ευρύτερη Αντικειμενική Πραγματικότητα, που αποτελεί την Βάση, την Βαθύτερη Φύση της ύπαρξης... Μιλάμε για μία εξέλιξη της ύπαρξης προς μία Βαθύτερη Πραγματικότητα, που αποτελεί στην πραγματικότητα την Ουσία της.. Μιλάμε για μία ανώτερη επίγνωση, που είναι το ζητούμενο όλων των θρησκειών και κάθε σοβαρής μεταφυσικής...

Η Έσχατη Πραγματικότητα είναι μία Κατάσταση που βιώνουν όλα τα υποκείμενα... είναι «Κοινή», δηλαδή Αντικειμενική, δηλαδή Αληθινή... Η Έσχατη Πραγματικότητα βιώνεται από το υποκείμενο σαν προσωπική εμπειρία, όταν υπερβαίνει τον εαυτό του... οπότε ξεπερνά πιά τα όρια του «προσωπικού» και φτάνει στην Αντικειμενική Αντίληψη, στην Αντικειμενική Πραγματικότητα, που αποτελεί την Αντικειμενική Βαθύτερη Φύση όλων... Εδώ συγχωνεύονται όλα τα υποκείμενα μέσα στην Αντικειμενική Πραγματικότητα...Αυτή η Έσχατη Πραγματικότητα που βρίσκει το Υποκείμενο (το Δυναμικό Υποκείμενο, όχι το περιορισμένο υποκείμενο) στο Βάθος του, όταν υπερβαίνει τον εαυτό του (και λειτουργεί η «αντικειμενική φύση» του), σαν το Ευρύτερο Είναι, Είναι Κοινό για όλα τα υποκείμενα... Όλα Είναι Ένα. Όλα Συγχωνεύονται σε Αυτό. Είναι το Όλον που περικλείνει τα πάντα...