Esoterism Academy: Η ΜΥΘΙΚΗ ΣΚΕΨΗ / 1δ. Ζωή και Παραμύθι

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, July 26, 2020

Η ΜΥΘΙΚΗ ΣΚΕΨΗ / 1δ. Ζωή και Παραμύθι

Ο άνθρωπος πάντα ζούσε σε κοινωνίες. Και κάθε άνθρωπος που γεννιέται σε μια κοινωνία ανατρέφεται με τις αντιλήψεις αυτής της κοινωνίας και μαθαίνει να συμπεριφέρεται όπως κι οι άλλοι γύρω του. Η κοινωνικοποίηση του κάθε νέου μέλους της κοινωνίας που έρχεται σε αυτή την ζωή, από την μια του εξασφαλίζει, ως ένα σημείο, το περιβάλλον της επιβίωσής του, από την άλλη όμως τον περιορίζει μέσα στα όρια της. Οι άνθρωποι, κι από παλιά, περηφανεύονται για τον πολιτισμό τους, για τις γνώσεις τους, για τις γνώσεις που μεταφέρουν μέσα από την αγωγή και την εκπαίδευση στις νέες γενιές. Αν κοιτάξουμε όμως προσεκτικά θα δούμε ότι τα πράγματα δεν είναι όπως τα πιστεύουν ή τα φαντάζονται οι άνθρωποι. Ποτέ, καμιά κοινωνία, ποτέ οι άνθρωποι, δεν έφτασαν στην απόλυτη γνώση, ούτε έζησαν ποτέ με την αλήθεια, το δίκαιο, μια αρμονική ζωή. Αυτά που γνωρίζουν οι άνθρωποι, ακόμα και σήμερα, ήταν πάντα λίγα και πολλά που πίστευαν ήταν μονάχα υποθέσεις ή απλά πεποιθήσεις χωρίς αποδείξεις. Στην πραγματικότητα ο κόσμος, το σύμπαν, η πραγματικότητα που ζουν οι άνθρωποι, είναι μυθολογική στο μεγαλύτερο ποσοστό της.

Αν κοιτάξουμε πέρα από την κοινωνία στην οποία γεννηθήκαμε, πέρα από αντιλήψεις στις οποίες μυηθήκαμε από μικρά παιδιά, θα δούμε ότι οι άνθρωποι έχουν διάφορες και διαφορετικές αντιλήψεις για την προέλευση του κόσμου. Έχουν πολλές θρησκείες κι αποδίδουν, ανάλογα με την θρησκεία τους, διάφορες Ιδιότητες ή Δράσεις στην Υπέρτατη Δύναμη ή στον Θεό. Επίσης έχουν διάφορες και διαφορετικές πεποιθήσεις για διάφορα πράγματα, διαφορετικές ηθικές συμπεριφορές, συνήθειες και καθημερινή ζωή. Τι σημαίνει όλη αυτή η «ποικιλία»; Ότι όλα όσα γνωρίζουν, αντιλαμβάνονται, πιστεύουν και κάνουν οι άνθρωποι, είναι σχετικά. Ισχύουν για κάποιους δεν ισχύουν για άλλους, δεν ισχύουν για όλους. Μόνο ένας αφελής θα πίστευε ότι επειδή ανατράφηκε σε μια δυτική χριστιανική κοινωνία, ή σε μια μουσουλμανική κοινωνία ή σε μια βουδιστική κοινωνία ή σε μια ινδοϊστική κοινωνία, ή σε μια μη-θρησκευτική κοινωνία, ότι κατέχει την αλήθεια και ζει την ορθή ζωή. Στην πραγματικότητα όλοι οι άνθρωποι ζουν μέσα στο μυθολογικό σύμπαν της κοινωνίας στην οποία έτυχε να γεννηθούν. Και σε αυτό το μισο-επιστημονικό, μισο-μυθολογικό πλαίσιο που διατηρούν όλες οι κοινωνίες του κόσμου, ο άνθρωπος, ο κάτοικος του πλανήτη, έρχεται να χτίσει την δική του προσωπική ιστορία, την δική του ζωή, με τις δικές του πεποιθήσεις, με τις δικές του εμπειρίες, τα δικά του όνειρα, τις δικές του κατακτήσεις κι απογοητεύσεις. Παρόλο όμως που η κοινωνική κοσμοθεωρία (κάθε κοσμοθεωρία, κάθε κοινωνίας) περιέχει πολλά μυθολογικά στοιχεία από την άλλη μεριά περιορίζεται στην δική της μυθολογία απορρίπτοντας τις άλλες ερμηνείες του κόσμου σαν ψεύτικες και περιορίζοντας ην διαμόρφωση της πραγματικότητας εκ μέρους κάθε μέλους της στην επικρατούσα ερμηνεία. Η πραγματικότητα είναι αυτό που μας λένε (η πολιτεία, η εκπαίδευση, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, τα ήθη και τα έθιμα, η πολιτική επικαιρότητα, κλπ.). Τα γεγονότα, υποτίθεται ότι είναι αυτά και όπως τα ερμηνεύουν οι κοινωνίες, η πολιτεία, οι πολιτικές δυνάμεις. Ο Θεός είναι έτσι όπως μας είπαν κι η θρησκεία και τα κοινωνικά ήθη όπως τα βρήκαμε. Η καθημερινή ζωή είναι αυτή που επιβάλλουν οι οικονομικοί όροι και οι πολιτικοί συσχετισμοί.

Έτσι οι άνθρωποι, οι σύγχρονοι άνθρωποι (και σε κάθε εποχή το ίδιο ισχύει) είναι παγιδευμένοι μέσα στην κοινωνία τους, μέσα στην μυθολογία της κοινωνίας τους και μέσα στην σκληρή απάνθρωπη πραγματικότητα, όπως την διαμορφώνουν τα γεγονότα. Η διέξοδος από μια τέτοια κατάσταση θα μπορούσε να γίνει με την «έξοδο» από όλο αυτό το παραμύθι της ζωής μέσα στο οποίο έχουν εγκλωβιστεί οι άνθρωποι. Με την Φιλοσοφική Διαφώτιση της Συνείδησης (όπως έδειξαν οι Σύγχρονοι Υπαρξιστές Φιλόσοφοι), με την Θρησκευτική Πραγματική Εμπειρία του Θεού (όπως την πραγματώνουν όλοι οι Μυστικιστές), με την Διανοητική Διαφώτιση της Συνείδησης (που ξεκίνησε με τον Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό κι ανάλογα κινήματα σε άλλες περιοχές του κόσμου) που απορρίπτει την άγνοια, τις προλήψεις και τις ανόητες πεποιθήσεις. Ακόμα και με κοινή επανάσταση, αν υποθέσουμε ότι θα υπήρχαν ώριμοι άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τι ακριβώς συμβαίνει και τι θα μπορούσε να γίνει. Αλλά όπως έδειξε ο Τζορτζ Όργουελ στο βιβλίο του «Η φάρμα των ζώων» (1945) όλες οι επαναστάσεις είναι ανώριμες. Ενώ όμως όλοι αυτοί οι τρόποι που δοκιμάστηκαν πολλές φορές μέσα στην ανθρώπινη ιστορία απαιτούν πολύ κόπο και πολλές δυνάμεις που οι άνθρωποι συνήθως δεν διαθέτουν, Η Αληθινή Μυθολογία, ο Μύθος, το Παραμύθι, έρχεται να χρησιμοποιήσει ένα πολύ πιο ανθρώπινο, φυσικό, απλό κι εύκολο τρόπο για να μεταφέρει το Μήνυμα μιας άλλης ζωής στους ανθρώπους και να τους διαπαιδαγωγήσει ηθικά. Ο Μύθος, το Παραμύθι, γνωρίζει πολύ καλά την ζωή, την ζωή της δυστυχίας, της απώλειας, της δυσκολίας. Αλλά δεν περιορίζεται σε αυτό, σαν μια απλή καταγραφή και καταγγελία ίσως (όπως κάνει η κοινωνική μυθολογία κι η κοινωνική ηθική). Μιλά για την αντίδραση σε αυτή την κατάσταση, για προσπάθεια να βγούμε από αυτή την κατάσταση, για τις δοκιμασίες, τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, μέχρι να φτάσουμε στον Τελικό Στόχο, στην Αληθινή Ζωή.

Η Αληθινή Μυθολογία, ο Μύθος, το Παραμύθι, δεν είναι μια «ανάπηρη μυθολογία», όπως η κοινωνική μυθολογία (η μυθολογία της κοινωνίας, που μόνο σκοπό έχει την διατήρηση της συνοχής της κοινωνίας, μιας κοινωνίας ανώριμων υποκριτών). Γνωρίζει ότι διαθέτει ανεξάντλητες δυνάμεις να Κατανοήσει τον κόσμο, να Διακρίνει την Αλήθεια από το ψέμα, το Καλό από το κακό, το Χρήσιμο από το βλαβερό κι άχρηστο, με άλλα λόγια να κάνει Ορθές Ηθικές Επιλογές. Ο Μύθος μπορεί να Ονειρευτεί, να Περιγράψει την ζωή όπως θα έπρεπε να είναι. Κι αυτό δεν γίνεται αυθαίρετα με την διήγηση αλλά με την αυστηρή και λογική εξιστόρηση συμπεριφορών και δράσεων που οδηγούν στο Αληθινό Τελικό Αποτέλεσμα. Ο Μύθος που Πάντα Προϋποθέτει μια Γενική Κοσμοαντίληψη (όπως έχει διαπιστωθεί από τους ανθρώπους χιλιάδες χρόνια τώρα) Ξαναπλάθει τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι. Αυτό δεν γίνεται απλά για να «παρηγορήσει» ή να διασκεδάσει τις αγωνίες και τις απογοητεύσεις μας. Δείχνει, μέσα από την δράση και τις περιπέτειες των ηρώων του παραμυθιού, ότι πραγματικά μπορεί ο κόσμος να αλλάξει, η ζωή να γίνει καλύτερη. Έτσι ο Μύθος, το Παραμύθι, γίνεται Υπόδειγμα Ζωής, Οδηγός Ορθής Δράσης, Ηθικής Συμπεριφοράς κι Ενάρετης Πράξης. Το Παραμύθι Δείχνει προς το Ξέφωτο της Αληθινής Ζωής μέσα στο σκοτάδι του κόσμου. Όλα αυτά σημαίνουν ότι το Παραμύθι όχι μόνο μπορεί να διδάξει, έτσι γενικά, στα πλαίσια μιας γενικότερης αγωγής του ανθρώπου, αλλά ότι είναι ένα θαυμαστό και θαυμάσιο εργαλείο παιδαγωγικής. Διαβάζοντας ορθά το Παραμύθι κι εννοώντας όσα υπονοούνται επίσης (γνωρίζοντας δηλαδή τα ιδεολογικά πλαίσια μέσα στα οποία γεννιέται κι αναπτύσσεται η ιστορία) και κατέχοντας το κλειδί της ερμηνείας, των διαφόρων συμβολικών πράξεων μπορούμε να ανακαλύψουμε το Αληθινό Ανθρώπινο Σύμπαν, την Ζωή όπως θα έπρεπε να είναι. Το Παραμύθι δεν είναι ποτέ το παραμύθι, η απλή αφήγηση γεγονότων. Είναι Κοσμοθεωρία, είναι Ανθρωπολογική Αντίληψη, είναι Ηθική, είναι Αξιολογία και Διάκριση του Αληθινού από το ψεύτικο, του Καλού από το κακό. Είναι Υπόδειγμα

Με αφορμή το Παραμύθι μπορούμε να μιλήσουμε για Φιλοσοφία, για Θρησκεία, για Ψυχολογία, για Ηθική και Ορθή Δράση στην ζωή. Το Πως και το Αν αξιοποιούνται όλα αυτά στις κοινωνίες και στα εκπαιδευτικά συστήματα και στην αγωγή των παιδιών είναι μια άλλη υπόθεση. Κάλλιστα όμως το Παραμύθι, ή ένα συγκεκριμένο παραμύθι, από τα χιλιάδες παραμύθια, θα μπορούσε να γίνει αντικείμενο συζήτησης σε μια πανεπιστημιακή αίθουσα, για να δούμε τις Φιλοσοφικές Προεκτάσεις, τα Θρησκευτικά Βιώματα, τις Ψυχολογικές Εμπειρίες και τα Λογικά Περιστατικά που κρύβονται στην αφήγηση. Όπως και να έχει το Παραμύθι, το κάθε παραμύθι, υπονοεί ένα κόσμο, ένα ανθρώπινο σύμπαν, υποδείχνει ηθικές αντιλήψεις κι αξίες, υποκρύπτει μέσα σε συμβολικές δράσεις πραγματικές ανθρώπινες δράσεις και συμπεριφορές. Και χρησιμοποιεί τον χρόνο της εξιστόρησης για να μας οδηγήσει μέσα από την λογοτεχνική ομορφιά στις Εκβολές της Αποκατάστασης, της Ολοκλήρωσης, της Ευτυχίας. Είπαμε ήδη ότι ο άνθρωπος μπορεί να βρει διέξοδο και μέσα από την Αληθινή Έμπρακτη Φιλοσοφία και μέσα από τα Βιώματα της Θρησκείας και μέσα από την Ψυχολογική Ολοκλήρωση και μέσα από άλλες δράσεις (όπως για παράδειγμα το θέατρο το οποίο παρακολουθούμε ή στο οποίο «συμμετέχουμε», κλπ.). Η Μυθολογία, ο Μύθος, το Παραμύθι, η Διδακτική Ιστορία, η Παραβολή, κλπ., είναι ακόμα ένας Δρόμος, ακόμα ένας Τρόπος, Διαφώτισης του Ανθρώπου και Πνευματικής Ανάπτυξης. Δεν πρέπει ούτε να αγνοείται, ούτε να παρεξηγείται. Ο άνθρωπος είναι ένα ον με πολλές δυνάμεις και δυνατότητες. Είναι Ύπαρξη, είναι Πνεύμα, είναι Διανόηση, λογική σκέψη και φαντασία, είναι Συναίσθηση, συναίσθημα κι ηθική, είναι Αρετή και κακία. Αν η Φιλοσοφία σκοπεύει στην Πνευματική Διαφώτιση (κι αν είναι υπέρβαση της απλής διανόησης), αν η Θρησκεία τελειώνεται στην θρησκευτική έκσταση και στην Ένωση με τον Θεό, έχει κι ο Μύθος, το Παραμύθι, τους δικούς του Σκοπούς και Στόχους μέσα στην ανθρώπινη ζωή. Να Διδάξει, να Διαπαιδαγωγήσει Ηθικά, να Καθοδηγήσει Αξιολογικά και να Υποδείξει Τρόπους Ζωής. Ποιος μπορεί να αρνηθεί τον Προορισμό του;

(Βασιλική Προκοπίου)

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, July 26, 2020

Η ΜΥΘΙΚΗ ΣΚΕΨΗ / 1δ. Ζωή και Παραμύθι

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright