Esoterism Academy: Η ΜΥΘΙΚΗ ΣΚΕΨΗ / 1β. Χιλιάδες παραμύθια, ένα παραμύθι

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, July 12, 2020

Η ΜΥΘΙΚΗ ΣΚΕΨΗ / 1β. Χιλιάδες παραμύθια, ένα παραμύθι

Τα παραμύθια, το περιεχόμενο των μυθικών διηγήσεων, δεν είναι, όπως εσφαλμένα πιστεύουν πολλοί, παιδικά αφηγήματα, αυθαίρετα ή άστοχα, με σκοπό την απλή διασκέδαση και με κάποιο, ίσως, ηθικό συμβολισμό και συμπέρασμα. Αυτή είναι μια ευτελής, επιφανειακή άποψη. Αντίθετα, κι αυτό το σημειώσαμε ήδη πιο πάνω, τα παραμύθια είναι καταστάλαγμα ζωής, είναι η Σοφία χιλιάδων χρόνων ανθρώπινης ιστορίας, που κατέληξε σε κάποια βασικά συμπεράσματα για τον κόσμο, τις αξίες της ζωής, τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα. Είναι η Σοφία του Παρελθόντος, ένα σύνολο δεδομένων δοξασιακού χαρακτήρα που όμως επιβεβαιώνει η εμπειρία της ζωής. Αυτή η Σοφία του Παρελθόντος που κατέληξε σε ακλόνητες πεποιθήσεις για την ύπαρξη, την ζωή, την δράση στον κόσμο, διαμόρφωσε σιγά-σιγά κάποια σταθερά θέματα και μια ομοιόμορφη αντίληψη ζωής που διαπιστώνουν όλα τα παραμύθια. Όλα τα παραμύθια μιλάνε για τον ίδιο ηθικό κόσμο. Αυτό θα το αναλύσουμε πιο κάτω.

Αυτή η αποκρυστάλλωση της αντίληψης για την ζωή που είναι αποτέλεσμα σοφής εμπειρίας κι εμπειρικής διαπίστωσης της αλήθειας, προφυλάσσει το Παραμύθι, τα παραμύθια, από την διαστρέβλωση και την φθορά. Τα παραμύθια μιλάνε για τις αιώνιες αξίες της ζωής. Αν και φαίνεται ότι η αλήθεια, η Σοφία της Ζωής, κρύβεται μέσα σε διάφορες, διαφορετικές περιγραφές της ζωής, περιπέτειες της ζωής, στην πραγματικότητα το θέμα είναι πάντα ένα, η αποκατάσταση της αλήθειας, της ζωής, η Ίδια η Ζωή τελικά. Σε όλους τους λαούς ης γης βρίσκονται παραλλαγές των ίδιων θεμάτων για τα οποία οι ειδικοί μελετητές έχουν καταρτίσει και ευρετήρια. Κι όλα τα θέματα πάντα καταλήγουν στο ένα και μοναδικό θέμα, το ίδιο θέμα της ζωής. Όλες αυτές οι διηγήσεις δεν είναι παρά διατυπώσεις και επαναδιατυπώσεις του ίδιου βασικού προβλήματος του ανθρώπου, τι είναι αληθινή ζωή, πως πρέπει να ζει ο άνθρωπος. Όλες αυτές οι διηγήσεις δεν είναι παρά πρακτικές εφαρμογές αυτού του βασικού ερωτήματος. Κι όλες οι διηγήσεις διαπνέονται από την ίδια αντίληψη που διαμόρφωσε η Σοφία της Ζωής, η εμπειρία χιλιάδων χρόνων. Τα παραμύθια λοιπόν δεν είναι ούτε απλά σύμβολα ενός «ομαδικού ασυνειδήτου» (όπως υποστηρίζουν κάποιες ψυχολογικές σχολές) ούτε απλή προγονική μνήμη, όπως θέλουν κάποιες «ερμηνείες». Είναι κάτι πολύ πιο ουσιαστικό. Είναι η Αποκάλυψη της Ζωής όπως είναι, όπως θα έπρεπε να είναι κι όχι όπως την φτιάχνει ο άνθρωπος μέσα στην πολιτισμένη άγνοιά του.

Το Παραμύθι, τα παραμύθια, έχουν στην πραγματικότητα τον ίδιο ανώτερο προορισμό που έχει η Θρησκεία, η Φιλοσοφία κι η Ψυχολογία, να μας αποκαλύψουν την ζωή, την αλήθεια της ζωής. Απλά ακολουθούν άλλο δρόμο. Αντί να ακολουθούν τον δρόμο της άμεσης αποκάλυψης της Θρησκείας ή της εσωτερικής κατανόησης της Φιλοσοφίας και της Ψυχολογίας χρησιμοποιούν την αφηγηματική παραβολή. Αυτή την Ουσία του Παραμυθιού την αποκάλυψε κι ο Ίδιος ο Ιησούς Χριστός στις Παραβολές του. «Είναι σαν», «όπως συμβαίνει εκεί συμβαίνει κι εδώ». Δεν είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε μέσα στο Παραμύθι, μέσα σε όλα τα παραμύθια, το ίδιο Μυητικό Θέμα, την Αποκάλυψη της Αλήθειας, την Κατανόηση της Πραγματικότητας, την Πραγματοποίηση της Αληθινής Ζωής, την Ολοκλήρωση της Ύπαρξης. Σε όλες τις Παραδόσεις γίνεται λόγος για «κάτι που έχει χαθεί». Η ουράνια φύση του ανθρώπου, η επικοινωνία με τον Θεό, ο παράδεισος. Και σε όλες τις Παραδόσεις και τις Φιλοσοφίες αναζητείται ακριβώς αυτό το χαμένο αγαθό.

Εκεί όμως που οι Θρησκείες μιλούν για Μύηση και Μυστήρια και η Φιλοσοφία και η Ψυχολογία για Κατανόηση και Αυτοπραγμάτωση τα παραμύθια δείχνουν πρακτικούς τρόπους δράσης, ηθικές στάσεις και συμπεριφορές, ηρωικές πράξεις που οδηγούν στην Αληθινή Ζωή. Στην πραγματικότητα, κι αυτό έχει σημασία να το προσέξουμε ιδιαίτερα, τα παραμύθια μας μιλούν για κάτι που έχουμε χάσει για κάτι που μπορούμε να βρούμε με την ηθική επιλογή, με τον ηθικό τρόπο ζωής. Δεν είναι θέμα ούτε Γνώσης ή γνώσεων ή πολυμάθειας, αλλά καθαρά θέμα Ηθικής Επιλογής. Πάντα ο Ήρωας του Παραμυθιού, όποιες κι αν είναι οι εξωτερικές περιπέτειές του, φτάνει στο τέλος μπροστά στο δίλλημα μιας ηθικής επιλογής. Και μόνο η Ορθή Επιλογή μπορεί να μας βγάλει από τον λαβύρινθο της άγνοιας στο Φως της Αληθινής Ζωής, στην Αποκατάσταση της Ζωής. Στα παραμύθια, στις διάφορες παραλλαγές του Βασικού Θέματος, της Απώλειας και της Αποκατάστασης, ο Ήρωας πρέπει να αναζητήσει μια χαμένη χώρα, μια χαμένη κατάσταση, ένα πολύτιμο αντικείμενο, μια καλύτερη ζωή. Συχνά ο Ήρωας χάνει την ίδια την ανθρώπινη φύση του και μεταμορφώνεται σε ζώο και πάλι πρέπει να ξαναβρεί την αληθινή φύση του. Άλλοτε χάνει κάποια αίσθηση ή κάποιο μέλος του σώματός του. Στην πραγματικότητα όλα αυτά δεν είναι παρά σύμβολα της ίδιας μας της ζωής, της δικής μας ζωής, πράγματα που συμβαίνουν σε μας τους ίδιους. Κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το Μήνυμα του Παραμυθιού και η Λυτρωτική κι Εξαγνιστική Λειτουργία του. Ταυτιζόμενοι με τον Ήρωα μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις ηθικές επιλογές του και τον ορθό τρόπο δράσης του.

Στα παραμύθια, συχνά, ο Ήρωας βοηθιέται από «υπερφυσικές δυνάμεις», από μαγικά αντικείμενα, με τα οποία κατανικά τους εχθρούς του, ξεπερνά τα εμπόδια και φτάνει στο σκοπό του. Στην πραγματικότητα η Αληθινή Δύναμη, Ανεξάντλητη και Πάντα Διαθέσιμη, βρίσκεται Μέσα μας. Είτε σαν Πνευματική Συγγένεια με τον Δημιουργό κι Επίκληση της Θείας Πρόνοιας, είτε σαν Προσευχή ή Συγκέντρωση των πνευματικών δυνάμεων μας, είτε σαν πνευματική προσπάθεια και ηθική συμπεριφορά. Και τα μαγικά εργαλεία, σαν το μαγικό ραβδί, ή τον μαγικό λίθο ή το πολύτιμο πετράδι ή οτιδήποτε άλλο, δεν είναι παρά η ίδια μας η Θέληση, η Αγνή Καρδιά της Ύπαρξής μας, η Ηθική μας, το Φως που έχουμε μέσα μας και που όπως έλεγε ο Μέγας Διδάσκαλος των Παραβολών πρέπει να λάμπει και να μην το αφήσουμε να σβήσει, αλλά να το δυναμώσουμε για να φωτίσουμε τον κόσμο. Η Αληθινή Δύναμη που βρίσκεται Μέσα μας γίνεται το Θείο Πνεύμα, η Καλή Μάγισσα ή η Καλή Νεράιδα, ο Σοφός Γέροντας, ο Οδηγός της Οδού της Αλήθειας. Όλα αυτά τα σύμβολα δείχνουν απλά ένα πνευματικό προσανατολισμό και μια πνευματική επίδραση. Είναι πράγματα που βρίσκονται μέσα μας αλλά κρύβονται, μέσα στην αφήγηση, σε «αντικειμενικές» δυνάμεις. Εδώ ακριβώς χρειάζεται να αποσυμβολίσουμε την αφήγηση, να κατανοήσουμε το Μήνυμα, βλέποντας πως εκφράζεται αυτό σε μας τους ίδιους. Το Πνεύμα, ο Μάγος, η Νεράιδα, ο Σοφός, ο Οδηγός είναι η Ανώτερη Κατάσταση Έμπνευσης Μέσα μας κι όχι κάποια «εξωτερικά» όντα. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να κατανοήσουμε ότι η μαγική δύναμη που κρύβεται σε κάποιο αντικείμενο, στο διαμάντι του κόσμου, στο αθάνατο νερό, στο νερό της ζωής, στην ιερή φωτιά όλα είναι η αναζήτηση κι χρήση της Θέλησης μέσα μας. Είναι Εσωτερικές Στάσεις κι Επιλογές κι όχι «εξωτερικά» αντικείμενα.

Στις διάφορες παραλλαγές των παραμυθιών αυτό που αναζητάμε τελικά (αυτό που αναζητά ο Ήρωας) είναι η Ολοκλήρωση, η Ολοκληρωμένη Ζωή. Μπορεί να είναι ο Χαμένος Παράδεισος, η Ευτυχισμένη Ζωή, Η Αληθινή Σχέση, η Οικογένεια, Πολύτιμα Αντικείμενα, ένας Θησαυρός, ή ο ίδιος ο εαυτός μας (αν έχουμε γίνει «ζώα»), ή κάποια αίσθηση ή λειτουργία (η όραση, η φωνή, ο νους, η ομορφιά) ή κάποιο μέλος του σώματος που τον κάνει «ανάπηρο». Στην πραγματικότητα πάντα μιλάμε για την Αποκατάσταση της Ζωής στην Ολότητά της, στην Ενότητά της και στην Αλήθεια της.

Για κάποιον που θέλει πραγματικά να εισχωρήσει στον Μαγικό Κόσμο του Παραμυθιού και των παραμυθιών γίνεται κατανοητό ότι η Πορεία, το Ταξίδι προς τον Σκοπό, η Επίτευξη, δεν οδηγεί απλά σε μια καλύτερη ζωή, σε μια καλή ζωή ή σε μια αποκατάσταση της εξωτερικής ζωής. Οδηγεί στην Ηθική Επιλογή, σε μια Ηθική Λάμψη και σε μια Πνευματική Κατανόηση ταυτόχρονα. Ο άνθρωπος ολοκληρώνεται σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξής του και σε όλα τα πεδία της δράσης του. Ολοκληρώνεται πρακτικά στην εξωτερική ζωή, Ηθικά και Πνευματικά. Αν αυτό σε κάποια παραμύθια υπονοείται σε κάποια άλλα γίνεται σαφής αναφορά. Σαν τον Μυθικό Ερμή που διαθέτει τον πέτασο, το κηρύκειο και τα φτερωτά σανδάλια που του δίνουν κυριαρχία στον κόσμο του νου, στον κόσμο των ηθικών επιλογών και στον εξωτερικό κόσμο, κάθε ήρωας κατακτά τις δικές του δυνάμεις για να κυριαρχήσει στους Τρεις Κόσμους, και να Επιτύχει την Πνευματική Κατανόηση, την Ηθική Αγνότητα, την Ενάρετη Δράση. Στην Γλώσσα του Παραμυθιού αυτά τα σύμβολα γίνονται ο μαγικός σκούφος που σου δίνει την παντογνωσία, το μαγικό ραβδί που σου δίνει παντοδυναμία και οι μαγικές μπότες ή τα μαγικά παπούτσια που σου δίνουν πανταχού παρουσία, για να μπορείς να ενεργείς όπου υπάρχει ανάγκη κι είναι απαραίτητο.

Στην πραγματικότητα ο Λόγος του Παραμυθιού λέει με απλά λόγια αυτό που στον Θρησκευτικό Συμβολισμό λένε τα Μυστήρια (και η Μύηση), το Βάπτισμα, το Χρίσμα και η Θεία Κοινωνία. Βρίσκουμε αυτόν τον Συμβολισμό σε πολλά Μυητικά Τάγματα (Στέφανος, Σκήπτρο, Υποδήματα) ακόμα και στον Μεσαιωνικό Ιπποτισμό (Περικεφαλαία, Σπαθί, Μπότες με σπιρούνια). Τελικά, όλα τα παραμύθια είναι Ένα Παραμύθι, το Παραμύθι της Ζωής, Μύηση στην Αληθινή Ζωή.

(Βασιλική Προκοπίου)

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, July 12, 2020

Η ΜΥΘΙΚΗ ΣΚΕΨΗ / 1β. Χιλιάδες παραμύθια, ένα παραμύθι

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright