(… Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ)
Η ανύψωση πάνω από το σώμα, πάνω από την σκέψη, στον
Πραγματικό χώρο της Ύπαρξης (του Πνεύματος), διευρύνει και διαφωτίζει την
Συνείδηση, Αποκαλύπτει το Αόρατο που μας Περιβάλει...
Αν θέλουμε να μάθουμε την αλήθεια για τον Θεό, για
το τι είναι ψυχή, για το αν είναι δυνατή η Επικοινωνία με τον Θεό, για το τι
είναι αυτή η Επικοινωνία, τι είναι Εν Θεώ Ζωή, κι όλα αυτά... θα πρέπει να
διερευνήσουμε μόνοι μας... Ούτε με μεσολαβητές, ούτε με θεωρίες, ούτε με
αναφορές σε πληροφορίες άλλων... μπορούμε να βρούμε την αλήθεια... Αν με τις
δικές μας προσωπικές δυνάμεις δεν μπορούμε να βρούμε διέξοδο προς την αλήθεια,
ποτέ κανείς δεν θα μας βοηθήσει, με κανένα τρόπο... Ασφαλώς ο Θεός προηγείται
κάθε ύπαρξης και κάθε προσπάθειας... αλλά πρέπει και εμείς να κινηθούμε προς
τον Θεό...
Αυτό που μπορούμε να αντιληφθούμε σαν Ύπαρξη
(Είναι), Συνείδηση, Πνεύμα, Ψυχή (μολονότι οι όροι διαφέρουν ελαφρά μέσα στην
παράδοση, σημαίνουν περίπου το ίδιο πράγμα...), σε μας τους ίδιους, είναι ότι
αποτελεί ένα φαινόμενο, μία «επίγνωση παρουσίας», εδώ, σε ένα «χώρο»... Σε
φυσιολογικές συνθήκες (για τον συνηθισμένο άνθρωπο), κι ανεξάρτητα από το τι
είναι στην Ουσία της, στην Φύση της, η Συνείδηση (η Ψυχή), είναι συνδεδεμένη με
ένα σώμα (σαν ένα ψυχοβιολογικό όλο), διαχέεται «αντιληπτικά» σε ολόκληρο το
σώμα, και μέσω αυτού αποκτά εμπειρία του περιβάλλοντος φυσικού κόσμου...
Η Συνείδηση όμως, στην Ουσία της, στην φύση της,
στον τρόπο ύπαρξής της, μπορεί να είναι (και συμβαίνει να είναι) κάτι πολύ
περισσότερο από την λειτουργία της (μέσα στο σώμα)... Το αν η Συνείδηση (η
Ψυχή, το Πνεύμα), μπορεί να ανυψωθεί, πάνω από την σύνδεσή της με το σώμα, που
είναι ο φυσικός χώρος της (τις ψυχονοητικές λειτουργίες στον εγκέφαλο, τις
αισθήσεις στο νευρικό σύστημα, στο σώμα...)... ψηλά, προς τον Ελεύθερο,
Ανεμπόδιστο, Πνευματικό, Υπερβατικό, Χώρο, Μίας Ανώτερης Πραγματικότητας (Μίας
Θείας Πραγματικότητας, του Θεού)... αν αυτό αποτελεί μία δυνατότητα, και «πως»
γίνεται αυτό, πρέπει μόνοι μας, να το διερευνήσουμε... Δεν χρειάζεται να
ακούσουμε τον Ιησού που λέει ότι το «πνεύμα είναι ελεύθερο και πνέει όπου
θέλει»... ούτε να ακούσουμε όλες τις θεωρίες για απελευθέρωση της ψυχής μέσα
στην Ανώτερη Θεία Πραγματικότητα... Πρέπει μόνοι μας να διερευνήσουμε αν αυτό
είναι δυνατόν, «πως» γίνεται, και τι συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από αυτή
την Εμπειρία (εφ’ όσον βέβαια την βιώσουμε...)...
Πρέπει να αποφασίσουμε που θέλουμε να ζήσουμε, αν
θέλουμε να ζούμε απλά μία «σωματική» ζωή, αν θέλουμε να περιπλανιόμαστε στον
χώρο της σκέψης, νομίζοντας ότι εδώ θα βρούμε εξήγηση κι αλήθεια... ή αν
θέλουμε να αναδυθούμε, να ελευθερωθούμε, σε Μία Ανώτερη Πνευματική
Πραγματικότητα, όπου θα αντιληφθούμε την «πραγματική ύπαρξή» μας...
Αν θέλουμε να το κάνουμε αυτό (το τελευταίο) απλά
πρέπει να μετατοπίσουμε τα ενδιαφέροντά μας από τα υλικά πράγματα (στο μέτρο
του δυνατού), να εγκαταλείψουμε, σκέψεις, θεωρίες, μνήμες (διατηρώντας μόνο την
απαραίτητη νοημοσύνη που χρειαζόμαστε να πορευτούμε στην ζωή), και να στραφούμε
προς Αυτό που Βρίσκεται Πέραν, να Βρούμε τον «αληθινό χώρο» μας, πέρα από το
σώμα, πέρα από την σκέψη, σε μία «πνευματική ύπαρξη»... στον Υπερβατικό Χώρο
του Θεού...
Η ανύψωση πάνω από το σώμα, πάνω από την σκέψη, στον
Πραγματικό χώρο της Ύπαρξης (του Πνεύματος), διευρύνει και διαφωτίζει την
Συνείδηση, Αποκαλύπτει το Αόρατο που μας Περιβάλει... (η ανώτερη αυτή η
εμπειρία δεν μας αποκόπτει τελείως από το φυσικό σώμα... που πορεύεται την δική
του αλλοιωμένη ζωή...)... Αυτή η Κατάσταση είναι μία κατάσταση Διευρυμένης
Συνείδησης, μίας Συνείδησης που Ζει Εν Θεώ, σε Μία Πραγματικότητα που
Υπερβαίνει και περιλαμβάνει μέσα της τον φυσικό κόσμο...
Έτσι ο καθένας οφείλει να προβληματιστεί για το που
θέλει να ζήσει, για το ποιος είναι ο χώρος του, η αληθινή ζωή του... το σώμα,
οι λαβύρινθοι της σκέψης... ή ο Άπειρος Χώρος του Θεού που μας Περιβάλλει και
προς τον Οποίο μπορούμε να αναδυθούμε μεταμορφώνοντας όλη μας την ύπαρξη, την
ζωή μας, τις δραστηριότητές μας...
Η Συνείδηση, η «παρούσα συνείδηση», μέσα στις
παρούσες συνθήκες, φυσικές, οικογενειακές, πολιτισμικές, ιστορικές, είναι ο
χώρος της ύπαρξής μας, της ζωής μας... κι από μας εξαρτάται πως θα
διαχειριστούμε αυτή την ζωή, πως και που θα την ξοδέψουμε... Κάποιοι πιστεύουν
πως ο Θεός, η Θεία Πραγματικότητα, ο Υπερβατικός Χώρος, η Ουράνια
Πραγματικότητα, το Βασίλειο του Θεού, είναι ο αληθινός θησαυρός κι η αληθινή
κατοικία του ανθρώπου, κι αφιερώνονται (όπου κι αν βρίσκονται) στο να Ζήσουν Εν
Θεώ... Κάποιοι στρέφονται προς το Υπερβατικό Περιστασιακά (μη πετυχαίνοντας μία
μόνιμη Επίγνωση Θεού)... Κάποιοι νομίζουν πως όλα αυτά είναι δημιουργήματα
φαντασίας...
Αλλά όπως είπαμε και στην αρχή καθένας θα πρέπει
μόνος του να διερευνήσει το Βάθος και την Έκταση της Ύπαρξής του, της
Συνείδησης, της Ψυχής... να διερευνήσει όχι μόνο την Σχέση της Συνείδησης με
την σκέψη και το σώμα, αλλά και την πιθανότητα (κι ενδεχομένως δυνατότητα) της
Διεύρυνσης της Συνείδησης ώστε να Αντιληφθεί την Ύπαρξή της μέσα σε Μία
Ευρύτερη Πνευματική Πραγματικότητα... που είναι (στην πραγματικότητα) ο Χώρος
της Αληθινής Ζωής... την πιθανότητα (δυνατότητα), με άλλα λόγια, η ψυχή, σαν
φαινόμενο, να μπορεί να απελευθερωθεί από το σώμα, την σκέψη, και να Βιώσει Μία
Άλλη Πραγματικότητα, Πνευματική, Υπερβατική, Άχρονη, Μία Αληθινή Ζωή...
Είναι μέσα στην φύση του ανθρώπου, μέσα στις
δυνατότητές του να Αντιληφθεί το Θεό... τελείως απλά, χωρίς θεωρίες, τεχνικές,
προσπάθειες... Ο Δρόμος του Θεού είναι εύκολος, ελαφρύς γιατί μας ζητά να
πετάξουμε όλα τα φορτία... Αν ο Δρόμος είναι θλιμμένος είναι γιατί πολλά από
αυτά, σκέψεις, θεωρίες, αντιλήψεις, σώμα, υλικά αγαθά, τα αγαπάμε πολύ (έχουμε
δεθεί μαζί τους, είναι η ζωή μας), κι έτσι στενοχωριόμαστε να τα
αποχωριστούμε... Η απόφαση όμως είναι δική μας, κι η ευθύνη για την ζωή μας...
