Ήμουν μικρό παιδί, δεκατριών χρόνων,
δεκατεσσάρων… όταν Διδάχθηκα, από Σοφούς Ανθρώπους, (θα μιλήσω για αυτούς σε
κάποιο άλλο βιβλίο, στο άμεσο μέλλον)… τον Ιερό Λόγο, τον Ζωντανό Λόγο… κι από
τότε δεν έμαθα να μιλώ άλλη γλώσσα.
Συχνά με ακούνε οι Φίλοι να αναφέρομαι
στην Σιωπή, στον Λόγο που ξεπερνά τον εαυτό του για να «δείξει» κάτι άλλο (πέρα
από ξερές έννοιες)… και μερικοί παρεξηγούν.
Δεν είμαι ενάντια στο λόγο. Όχι! Είμαι
ενάντια στην κακή χρήση του λόγου, και στον ψεύτικο λόγο… κι αυτό είναι κάτι
τελείως διαφορετικό.
Το σημαντικότερο είναι από ΠΟΥ εκφέρεται ο
λόγος, και από ΠΟΥ «ακούγεται» ο λόγος. Αν εκφέρεται από την «Συνείδηση της
Ενότητας», ή αν εκφέρεται μέσα από ένα «εγώ»… και από «πού» ακούγεται.
Όταν ο Λόγος Εκφέρεται από μια Συνείδηση
που Βιώνει την Ενότητα της Ύπαρξης, Αντίληψη που Ενεργοποιεί την Αγάπη που τα
Ενώνει Όλα… κι ακούγεται από την ίδια «περιοχή»… τότε ό Λόγος είναι Ζωντανός… Τι
εννοούμε;
Όταν ο λόγος δεν «χάνεται» στην επιφάνεια
του νου (στο επίπεδο της σκέψης), αλλά πηγαίνει Βαθύτερα, στην Βαθύτερη Ύπαρξη
και Δονεί την Ύπαρξή μας, είναι Λόγος Αποκαλυπτικός, Ζωντανός, Ιερός, Κοινωνία
Συνειδήσεων, και Μετάδοση Ζωής, επειδή μεταφέρει το «Νόημα», που είναι βαθύτερα
από το τσόφλι της απλής έννοιας της επιφανειακής σκέψης.
Έτσι ο Λόγος μπορεί να σου δείξει αυτό που
πραγματικά συμβαίνει, την ομορφιά και την ασχήμια του κόσμου... Μπορεί να σου
αποκαλύψει την ομορφιά ενός λουλουδιού που δεν πρόσεξες... Να σου δείξει
πράγματα που είναι «μπροστά» σου και δεν τα βλέπεις… να σε πάει βαθύτερα από
αυτά που βλέπεις… Ή να σου Αποκαλύψει την Απεραντοσύνη της Θείας Ύπαρξης, που
είναι Όλα…
Αυτός είναι ο Ιερός Λόγος. Κάποιοι τον
Ακούνε να Δονεί την Βαθύτερη Ύπαρξή τους και τους κόβεται η ανάσα… λένε… «Τι
θαυμάσιο!»… Διαβάστε τα Λόγια των Σοφών,
του Λάο Τσε, του Βούδα και τόσων άλλων… και θα καταλάβετε τι λέω.
Κάποιοι που είναι αγκυροβολημένοι στον
επιφανειακό νου τους, στο μετωπιαίο
εγκέφαλό τους, δεν νοιώθουν τίποτα, συλλαμβάνουν μόνο έννοιες. Δεν ξέρουν από
«που» λέγονται, δεν νοιώθουν το «νόημά» τους, αλλά επειδή αναγνωρίζουν τις
έννοιες νομίζουν πως καταλαβαίνουν τι λέει ο άλλος.
Αυτή είναι η κακή χρήση του Λόγου, που δεν
οφείλεται στην φύση του Λόγου, αλλά σε αυτόν που τον εισπράττει, από λάθος
«μέρος» και με λάθος τρόπο… Κι εδώ αρχίζουν οι διανοητικές διαμάχες, οι
κονταρομαχίες των λέξεων, οι πόλεμοι, κι η εχθρότητα… γιατί, οι «περιορισμένης
ευθύνης και νόησης άνθρωποι», αγαπούν τον πόλεμο.
Από την άλλη μεριά, όταν ο λόγος εκφέρεται
από ένα εγώ, δεν περιέχει τίποτα περισσότερο από την έννοια, του λείπει η
«ζωή», η «δύναμη»… δεν μπορεί να Δονήσει την Βαθύτερη Ύπαρξή μας. Είναι ο
ψεύτικος λόγος, όπως ο λόγος των πολιτικών και των υποκριτών… Ακούστε τους
πολιτικούς να μιλάνε, ή παρακολουθείστε για λίγο (αν αντέχετε…) τα δελτία
ειδήσεων στα μέσα μαζικής αποβλάκωσης … και θα καταλάβετε τι λέω.
Οι άνθρωποι αυτοί «κατοικούν» μονίμως σε
ένα μικρό μέρος του εγκεφάλου τους, κι η κατάστασή τους λέγεται «μικρόνοια».
Επειδή αναπτύσσουν πολύ την επιφανειακή σκέψη, νομίζουν ότι γνωρίζουν τα πάντα,
ότι μπορούν να κρίνουν τα πάντα.
Πιάνοντας μόνο την εξωτερική επιφάνεια
όσων λέγονται και νομίζοντας ότι καταλαβαίνουν… απαξιώνουν, υποβιβάζουν,
ειρωνεύονται και βρίζουν.
Νομίζουν ότι κάτι κάνουν κι αισθάνονται
υπερήφανοι και δοξάζουν τον εαυτό τους… Αλλά δεν Επικοινωνούν (ούτε καν με τους
όμοιούς τους, γιατί είναι όλοι, σε πόλεμο, με τους πάντες…). Ο ψεύτικος λόγος
τους μένει στην επιφάνεια και δεν αγγίζει την Βαθύτερη Ύπαρξη… Μιλάνε για να
λένε «εξυπνάδες».
Σε αυτούς μπορείς να μιλήσεις ευγενικά, αν
και δεν θα σε ακούσουν, και να πεις «σιωπή»… ή να το πεις, λειτουργώντας στο
δικό τους επίπεδο, και με άσχημο τρόπο (ξέρετε την λέξη).
Έτσι, Αγαπητοί Φίλοι, πρέπει να ακούμε και
να μιλάμε μόνο τον Ιερό Λόγο, τον Ζωντανό Λόγο, τον Ουσιαστικό Λόγο, αυτόν που
Δονεί την Βαθύτερη Ύπαρξή μας.
Αυτή την Γλώσσα πρέπει να μιλάμε. Μόνο
έτσι μπορούμε να Επικοινωνήσουμε…
Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει Αληθινή Κοινωνία
των Υπάρξεων, κι ίσως μια καλύτερη κοινωνία.
Αγαπητοί Φίλοι, μην στέκεστε στον
επιφανειακό λόγο της σκέψης… και προπάντων μην ανοίγετε διάλογο με τους
μικρόνοες, που εγκλωβισμένοι σε ένα μικρό τμήμα του εγκεφάλου τους νομίζουν ότι
έχουν κατακτήσει το Όλον.
Το Όλον Είναι κάτι πολύ Πλατύτερο από το
μικρό μέρος του εγκεφάλου των ανθρώπων… Κάτι που δεν είναι απλά η «Όλη Ύπαρξή»
μας, αλλά ΟΛΗ Η ΥΠΑΡΞΗ, που Γεμίζει τον Χώρο, Όλους τους Χώρους, που τους
Υπερβαίνει, που Απλώνεται Πέρα από Όλα… που είναι ΘΕΟΣ.
Όλα αυτά έπρεπε να ειπωθούν, για πολλούς
λόγους, και να ακουστούν από όσους έχουν αυτιά να ακούσουν… γιατί πολλοί δεν
έχουν αυτιά, και δεν ακούνε… και πάλι θα ειρωνευθούν και πάλι θα βρίσουν… απλά
φτύνουν ενάντια στον άνεμο…
