Esoterism Academy: Η Θέα Του Θεού

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, October 14, 2018

Η Θέα Του Θεού

Ο Φωτισμένος Άνθρωπος έχει φθάσει ήδη σε όλες τις απαντήσεις και δεν χρειάζεται να ρωτήσει κανέναν και τίποτα. Είναι οι άλλοι άνθρωποι που θέτουν ερωτήματα, συχνά χωρίς να εξετάζουν ούτε ποιος ρωτά, ούτε αν ρωτά με τον σωστό τρόπο, το σωστό πράγμα. Κι έτσι, συνήθως, απλά παραμένουν στην άγνοια.

Ρωτάνε συχνά οι άνθρωποι: «Υπάρχει Θεός; Πως μπορώ να Γνωρίσω τον Θεό; Πως μπορώ να Ενωθώ με τον Θεό;».

Η Εμπειρία της Ύστατης Πραγματικότητας (του Θεού στην δυτική μεταφυσική ορολογία) έχει περιγραφεί σε διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις. Τι ακριβώς λένε οι Σοφοί των Αιώνων και πως μπορούμε να ελέγξουμε την αλήθεια αυτών που λένε, εμπειρικά, βιωματικά, εμείς οι ίδιοι;… γιατί μόνο η προσωπική εμπειρία μπορεί να μας αποδείξει την αλήθεια του «λόγου».

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ είναι απλός και περιλαμβάνει διάφορες βαθμίδες, σύμφωνα πάντα με την Παράδοση. Το Ερώτημα λοιπόν δεν είναι «Τι Είναι Θεός; Και πως Βιώνουμε τον Θεό, την Θεότητα;», αλλά, το Πραγματικό Ερώτημα, είναι «Είμαστε διατεθειμένοι να το Κάνουμε»; να το δοκιμάσουμε αυτό;

Η Πρώτη Βαθμίδα της Πορείας μας προς τον Θεό σχετίζεται με τον εξωτερικό κόσμο κι είναι η Πραγμάτωση της Απόλυτης Ακτημοσύνης . Δεν πρέπει να δενόμαστε με τίποτα υλικό, ούτε καν με την ζωή του σώματος, γιατί όλα είναι φθαρτά, που σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να εγκαταλείψουμε τον κόσμο ακόμα κι αυτή την στιγμή, τούτη την στιγμή. Μπορούμε να το Κάνουμε;

Η Δεύτερη Βαθμίδα της Πορείας μας προς τον Θεό σχετίζεται με τον ψυχικό (ψυχολογικό, συναισθηματικό, συγκινησιακό) κόσμο κι είναι η Πραγμάτωση της Πραγματικής Απάθειας. Δεν πρέπει να προσκολλούμαστε σε τίποτα, ούτε ον, ούτε κατάσταση, ούτε αντικείμενο, γιατί είναι όλα παροδικά. Μπορούμε να το Κάνουμε;

Η Τρίτη Βαθμίδα της Πορείας μας προς τον Θεό σχετίζεται με τον κόσμο της σκέψης κι είναι η Πραγμάτωση της Αληθινής Ησυχίας του Νου. Πρέπει ο Νους, (η σκέψη) να Καθαρισθεί από όλες τις λανθασμένες συμπεριφορές, να εγκαταλείψει την «συμβολική σκέψη», την εννοιολογική δραστηριότητα… δηλαδή το σύνολο της ανθρώπινης γνώσης, τις αντιλήψεις, τις προκαταλήψεις, τις πεποιθήσεις. Μόνον ο Καθαρός Νους, ο Απλούς Νους, ο Νους που Μετουσιώνεται σε Καθαρό Πνεύμα, μπορεί να Δεχθεί την ΑΛΗΘΕΙΑ. Μπορούμε να το Κάνουμε;

Οι περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν στην Πρώτη Βαθμίδα, λιγότεροι φτάνουν στην Δεύτερη Βαθμίδα και ελάχιστοι φτάνουν στην Τρίτη Βαθμίδα. Κι από αυτούς τους ελάχιστους μετριούνται στα δάχτυλα αυτοί που φτάνουν στην Τέταρτη Βαθμίδα της Πορείας μας προς τον Θεό, στην Απελευθέρωση από την Σκέψη, από το εγώ, στην Πραγμάτωση της Παγκόσμιας Συνείδησης.

Σε αυτούς τους ανθρώπους που Πέρασαν το Κατώφλι της Αιωνιότητας, που Εισήλθαν στο Βασίλειο του Θείου, απευθύνονται αυτά που λέγονται παρακάτω.

Είναι αλήθεια πως ο άνθρωπος, όσο εμπλέκεται σε λανθασμένες δραστηριότητες, δεν έχει ξεπεράσει τις ψευδαισθήσεις που κατασκευάζει η σκέψη, δεν μπορεί να Απελευθερωθεί, να ξεπεράσει τους περιορισμούς, να μετουσιωθεί σε Παγκόσμια Συνείδηση.

Το ότι Αυτή η «Κατάσταση» είναι Δυνατή και Βιώνεται από οποιονδήποτε είναι αποφασισμένος να το κάνει, έχει εξηγηθεί πολλές φορές.

Εκείνο που θέλουμε να διευκρινίσουμε είναι αυτό: Όταν ο Άνθρωπος Απελευθερωθεί από την περιοριστική (και περιορισμένη) σκέψη και Λειτουργεί σαν Απεριόριστη Αντίληψη, σαν Ενιαίος Χώρος Αντίληψης που Περιλαμβάνει τα Πάντα, δεν έχει Φτάσει στο Τέρμα αλλά είναι στην Αρχή της Ατελείωτης Πορείας Μέσα στον Θεό. Ας το εξηγήσουμε αυτό.

Σε Θεωρητικό Επίπεδο η Διδασκαλία, σε Όλες τις Παραδόσεις, μιλά για μια Τριπλή Εμπειρία της Θεότητας, (για Τρεις Όψεις της Θεότητας, Τρεις Αντιλήψεις, έτσι το «συλλαμβάνουν» αυτοί που έχουν έρθει στην ύπαρξη). Αν και το «Απόλυτο» Παραμένει Πάντα Έξω από το Γίγνεσθαι Ταυτόχρονα Εκδηλώνεται και Μέσα στο Γίγνεσθαι, Όχι με την «Ουσία» Του, αλλά με την «Δραστηριότητά» Του, με τις «Ενέργειές» Του.

Στη Βεδάντα, το Βράχμαν Ορίζεται σαν Σατ, Τσιτ, Ανάντ. Κι ενώ σαν Σατ-Τσιτ-Ανάντ Παραμένει έξω από κάθε μεταβολή, Ταυτόχρονα σαν «Τσιτ» και «Ανάντ» Διαπερνά το Γίγνεσθαι.

Στον Ύστερο Βουδισμό, η Ύστατη Πραγματικότητα Ορίζεται σαν Ταθάτα (το Ως Έχει), Αλάγια Βιτζνάνα στην Αγνή Μορφή της, και Αλάγια Βιτζνάνα στην Σχετική Μορφή της.

Στον Χριστιανισμό ο Θεός Ορίζεται σαν Πατέρας, Υιός Λόγος, και Πνεύμα. Κι ενώ σαν Τριαδική Θεότητα Παραμένει σαν Άκτιστο έξω από κάθε Δημιουργία, Ταυτόχρονα σαν «Λόγος» και «Πνεύμα» Διαποτίζει την Δημιουργία.

Και στις Άλλες Παραδόσεις γίνονται ανάλογες διακρίσεις, δεν χρειάζεται να επεκταθούμε, νομίζουμε γίνεται κατανοητό τι θέλουμε να πούμε.

Γιατί όμως γίνονται αυτές οι διακρίσεις; Και τι σημαίνουν; Είναι αποτέλεσμα, καταγραφή της Εμπειρίας κάποιων εξαιρετικών ανθρώπων που τα Βίωσαν όλα αυτά; Ή πρόκειται για θεωρητικά (εννοιολογικά) παιχνίδια της σκέψης; Για κάποιους είναι Εμπειρία, κάποιοι άλλοι έχουν μόνον νοητική πληροφόρηση. Πάντως έχουν γραφτεί χιλιάδες τόμοι –σε όλες τις Παραδόσεις – για να τα εξηγήσουν. Όσοι μιλούν από Εμπειρία μιλούν ουσιαστικά (οι λέξεις τους έχουν περιεχόμενο). Όσοι θεωρητικολογούν απλά φλυαρούν και παραπλανούν και τους άλλους. Όπως κι αν έχει Ελάχιστοι Έχουν Εμπειρία Θεού και Κατανοούν τι σημαίνουν αυτές οι «Διακρίσεις».

Αλλά όλα αυτά δεν είναι ωραίες θεωρίες γιατί σε Τεχνικό Επίπεδο, δηλαδή σε Πρακτικό Επίπεδο, Πραγμάτωσης, Εφαρμογής, Εμπειρίας, έχουν περιγραφεί οι Εμπειρίες Αυτών των «Καταστάσεων», με τεχνικούς όρους.

Στην Βεδάντα η Μόκσα (η Ύστατη Εμπειρία) που Αναφέρεται στο Σατ (το Είναι)-Τσιτ-Ανάντ διαφοροποιείται από το Νιρβικάλπα Σαμάντι που Αναφέρεται στο «Τσιτ» και Πραγματώνεται σαν Απεριόριστη Χωρίς Ιδιότητες Παρουσία κι αυτά τα δύο διαφοροποιούνται από το Σαρβικάλπα Σαμάντι που Αναφέρεται στο «Ανάντ» και Πραγματώνεται σαν Παγκόσμια Ενότητα της Ύπαρξης, σαν Ενιαία Αντίληψη Χωρίς Εμπόδια, όλων των φαινομένων.

Στο Σαμκύα Γιόγκα, του Πανταζάλι οι αντίστοιχοι όροι είναι Καϊβαλγία, Απελευθέρωση, Ασαμπράτζνατα Σαμάντι και Σαμπράτζνατα Σαμάντι. Μονάχα αυτοί που έχουν Εμπειρία μπορούν να εξηγήσουν τι είναι όλα αυτά.

Στον Ύστερο Βουδισμό το Ταθάτα (το Ως Έχει) είναι μια Εμπειρία έξω από τον Τόπο και τον Χρόνο, έξω από το Κοσμικό Γίγνεσθαι. Η Εμπειρία της Αγνής Αλάγια Βιτζνάνα (το Χωρίς Ιδιότητες Απεριόριστο), ο τεχνικός όρος «η Όψη της Φώτισης», παραμένει στην σφαίρα του Γίγνεσθαι, ενώ η Εμπειρία της Σχετικής Αλάγια Βιτζνάνα, ο τεχνικός όρος «η Όψη της Μη-φώτισης», είναι η Αντίληψη της Ενότητας όλων των φαινομένων, η Χωρίς Εμπόδια Αντίληψη που τα Αγκαλιάζει όλα.

Στον Χριστιανισμό ο Καθαρός Νους ( ο Ήσυχος Νους, ο Απλούς Νους, που δεν εμπλέκεται στην εννοιολογική δραστηριότητα) είναι η προϋπόθεση για το Άνοιγμα προς το «Πνεύμα», προς την Αρχική Ένωση με το Πνεύμα του Θεού, που Έρχεται και Κατοικεί μέσα στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος από ψυχικός καθίσταται πνευματικός κι Ενώνεται με τον Θεό σε Μια Ατελείωτη Πορεία προς τα Βάθη της Θείας Ύπαρξης… Η Εμπειρία του Πνεύματος είναι η Εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης, που Ουσιώνεται σε Αγάπη, η Οποία διαλύει όλα τα Εμπόδια κι Ενώνει τα Πάντα σε Ένα… Το Πνεύμα Αποκαλύπτει τον «Λόγο», την Ουσία του Λόγου, το Είναι Χωρίς Ιδιότητες, από το Οποίο Προέρχονται Όλα και στο Οποίο Στηρίζονται Όλα και στο Οποίο Αναφέρονται και «Επιστρέφουν» Όλα… Κι είναι Ακριβώς η Ένωση με τον Λόγο που μας Οδηγεί στον Θεό Πατέρα, γιατί μόνον ο Λόγος είναι Κοντά στον Θεό Πατέρα και μόνον μέσω του Λόγου μπορούμε να Φτάσουμε στον Πατέρα, που Είναι Έξω Από Όλα. Είναι ακριβώς σε αυτό το Ύστατο Στάδιο Τελείωσης που μας Αποκαλύπτεται Ολοκληρωτικά ο Τριαδικός Θεός.

Τι ακριβώς σημαίνει λοιπόν η Εμπειρία του Πνεύματος; Τι είναι Ένωση με τον Λόγο και Πορεία προς τον Πατέρα; Και γιατί η Εμπειρία του Πατέρα (που γίνεται μέσω του Λόγου) Είναι Τελείως Έξω Από Όλα; Και τι σημαίνει «Έξω Από Όλα»; Σαφώς υπάρχουν διαφοροποιήσεις της Εμπειρίας του Θεού από το Ένα Στάδιο στο Άλλο. Πρέπει όμως κάποιος να έχει προσωπική εμπειρία για να τα διαπιστώσει όλα αυτά και να εξηγήσει με λόγια τι συμβαίνει ακριβώς (όσο είναι δυνατόν να περιγραφούν Εμπειρίες Ζωής, γιατί εδώ μιλάμε για Βιώματα κι όχι για έννοιες που συλλαμβάνει και συσχετίζει η σκέψη). Και πάλι, θα περιγράψει κάτι που ο άλλος δεν έχει ζήσει κι είναι αδύνατο να καταλάβει… Αναγκαστικά θα το συλλάβει νοητικά, πράγμα που για την Ζωντανή Πραγματικότητα, την Αληθινή Ζωή, δεν έχει καμιά χρησιμότητα… αντίθετα αυτό μπερδεύει χειρότερα.

Υπάρχει κάτι ακόμα που μπορούμε να πούμε. Θα το πούμε με επιφύλαξη, γιατί κάποιοι μπορεί να κατασκευάζουν θεωρίες από τις εμπειρίες των άλλων και να τις χρησιμοποιούν για να προβληθούν ή να παραπλανήσουν τους άλλους… Δεν φοβόμαστε όμως γιατί όσοι δεν έχουν Εμπειρία Θεού δεν μπορούν να εξηγήσουν την Ζωντανή Πραγματικότητα, αναγκαστικά διολισθαίνουν στη σκέψη, στην συμβολική συλλογιστική, και στην χρήση εννοιών (δηλαδή διανοητικών απολιθωμάτων της ζωντανής πραγματικότητας).

Η ΥΣΤΑΤΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (το ΣΑΤ της Βεδάντα, το ΤΑΘΑΤΑ του Ύστερου Βουδισμού, ο ΠΑΤΕΡΑΣ των Χριστιανών) Είναι ΑΚΙΝΗΤΗ, Έξω από το Γίγνεσθαι.

Είναι οι Άλλες Όψεις της ΘΕΟΤΗΤΑΣ που Εμπλέκονται (Σχετίζονται) με το Γίγνεσθαι, το Ουσιώνουν, το Ζωοποιούν, το Στηρίζουν, και το Καθοδηγούν προς την Τελείωση.

Η Εμπειρία του «Πνεύματος», για να μιλήσουμε με χριστιανικούς όρους, είναι η Εμπειρία της Ενότητας της Ύπαρξης, το Είναι σαν Ύστατη Ουσία Όλων των Φαινομένων, η Ουσία της Αγάπης, δηλαδή της Βαθύτερης Σχέσης Ενότητας των Πάντων.

Η Εμπειρία του «Λόγου» είναι η Εμπειρία της Αληθινής Ουσίας της Κίνησης του Θεού, Χωρίς Ιδιότητες, Απεριόριστη, Αιώνια, Αγνή Παρουσία.

Αλλά η Εμπειρία του Πατέρα είναι η Εμπειρία της ΑΚΙΝΗΣΙΑΣ, Όπου Όλα Είναι Παρόντα Αιωνίως, Έξω από Τόπο και Χρόνο… αφού ΕΔΩ, στο ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, δεν Χρειάζεται Καμία Κίνηση… Ακόμα κι ο Λόγος «Χάνεται Μέσα στον Πατέρα», για αυτό Πρέπει να Γεννάται Αενάως (όσο υπάρχει Δημιουργία), για να Διατηρείται το Γίγνεσθαι στην Πορεία του προς την Ολοκλήρωση στο Σημείο ΑΩ.

(Αλλά υπάρχουν κι άλλα, πολλά ακόμα, για να πούμε… θα τα πούμε σιγά-σιγά).

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, October 14, 2018

Η Θέα Του Θεού

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright