ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Η Πραγματικότητα Είναι Αυτό Που Υπάρχει Πραγματικά, Από Μόνο Του κι ανεξάρτητα από το αν το αντιλαμβάνεται κάποιος ή όχι ή πως το αντιλαμβάνεται. Είναι η Απόλυτη Αντικειμενικότητα. Εξορισμού η Πραγματικότητα Είναι το Όλον, Όλα, Περιλαμβάνει το κάθε τι. Κι Όλα, Όλα όσα υπάρχουν Μέσα της, είναι πραγματικά (ακόμα και το μη-αληθινό, σαν μη-αληθινό). Η Πραγματικότητα δεν είναι απλά αυτό που Υπάρχει στην Βάση, σαν Βάση Εκδήλωσης κάθε Φαινομένου αλλά και η Εκδήλωση, το Φαινόμενο στην πορεία του. Όλα είναι πραγματικά. Λόγω ακριβώς  αυτής της Δραστηριότητας, της Εκδήλωσης Φαινομένων, δημιουργούνται εκ των πραγμάτων καταστάσεις, ποικιλίες καταστάσεων, βαθμίδες ύπαρξης. Στην πραγματικότητα Όλα Είναι Μια Ενότητα, μια Πορεία κι όλα υπάρχουν ταυτόχρονα, Τώρα, στον μόνο πραγματικό χρόνο που υπάρχει. Έτσι, όχι μόνο η Άγνωστη Βάση των Φαινομένων, η Πηγή των Πραγμάτων, είναι πραγματική αλλά και η Εκδήλωση, η Δραστηριότητα, τα Φαινόμενα που Ρέουν είναι επίσης πραγματικά. Όλα είναι πραγματικά. Και στο Επίπεδο της Πραγματικότητας, του Αντικειμενικού δεν εισχωρεί ποτέ καμία αυταπάτη. Ο κόσμος των φαινομένων είναι απόλυτα πραγματικός, σαν δραστηριότητα, σαν στιγμιαία αλλαγή, σαν ροή φαινομένων, σαν κάτι παροδικό που μετασχηματίζεται συνεχώς, αλλά απόλυτα πραγματικό.

Όταν από την Ίδια την Πραγματικότητα, από το Αντικειμενικό, Αναδύεται η Αντίληψη του Πραγματικού, αυτό είναι κάτι «διαφορετικό». «Αυτό που αντιλαμβάνεται», το Υποκείμενο, μπορεί να Αντιλαμβάνεται Ακριβώς αυτό που συμβαίνει ή να μην αντιλαμβάνεται πλήρως. Η Πλήρης Αντίληψη αντιλαμβάνεται επακριβώς την Πραγματικότητα. Η Σχετική (μη πλήρης) Αντίληψη αντανακλά την Πραγματικότητα αλλοιωμένη, μια εικόνα της πραγματικότητας. Έτσι ανάλογα με τον Βαθμό Αντίληψης δημιουργούνται Καταστάσεις Συνείδησης (πολλά είδη συνείδησης) ή Βαθμίδες Επίγνωσης. Η Υποκειμενική Αντίληψη της Πραγματικότητας είναι μια Δραστηριότητα, μια Δυναμική Πορεία Κατανόησης, που μπορεί να Διευρύνεται ή να Περιορίζεται, ανάλογα με την απελευθέρωση ή τον περιορισμό της Ενέργειας, της Προσοχής, το Βάθος της Κατανόησης και το Μέγεθος της Απορρόφησης  σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε. Έτσι μπορούμε να βιώσουμε πολλές Καταστάσεις Συνείδησης ή να έχουμε διάφορες Βαθμίδες Επίγνωσης. Ανεξάρτητα λοιπόν από την Κατάσταση στην οποία αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ( σε όποιο πεδίο ή επίπεδο ύπαρξης κι αν εντοπίζουμε τον εαυτό μας), η Πραγματικότητα Αποκαλύπτεται πως έχει Βάθος στην Υποκειμενική Κατανόησή μας. Η Επίγνωσή μας μπορεί να είναι περιορισμένη ή να διευρυνθεί, να βιώσουμε μια Πλατύτερη Ανώτερη Υψηλότερη Κατάσταση Συνείδησης. Η Πλήρης Αντίληψη της Πραγματικότητας είναι ακριβώς η απελευθέρωση από όλους τους περιορισμούς αντίληψης, η Πλήρης Φυσική Ανόθευτη Σύλληψη του Αντικειμενικού, αυτού που είναι. Μόνο σε Αυτή την Κατάσταση της Πλήρους Αφύπνισης, όπου έχουν ξεπεραστεί όλοι οι περιορισμοί της Υποκειμενικής Αντίληψης Αντανακλάται Απόλυτα το Αντικειμενικό. Εδώ η Αντίληψη Παραδίδεται Πλήρως στο Αντικειμενικό. Το Υποκείμενο Διαλύεται και Υπάρχει μόνο Πραγματικότητα (που Βιώνεται Άμεσα κι όχι σαν αντίληψη).

Το Υποκείμενο που Έχει Πραγματική Εμπειρία του Αντικειμενικού διαλύεται αντιληπτικά, λειτουργικά, αλλά εφόσον έχει αυτή την Εμπειρία σε κάποια φάση της εξελικτικής πορείας του (σε κάποιον κατώτερο κόσμο) κι υπάρχουν κατάλοιπα ύπαρξης (μια πορεία σε εξέλιξη) επανέρχεται στην προηγούμενη κατάσταση ύπαρξης (σύνδεσης με τον φορέα στην κατάσταση ύπαρξης που εκδηλώνεται στο παρόν) αλλά Πλήρως Μεταμορφωμένο. «Αυτό Που Επιστρέφει» είναι το Αντικειμενικό, το Οποίο Εκδηλώνεται πλέον στο συγκεκριμένο πεδίο ύπαρξης. Σε αυτή την περίπτωση το Υποκείμενο που Έχει Εμπειρία του Αντικειμενικού Είναι Τελείως Ελεύθερο να Είναι Παντού και στο Αντικειμενικό (στο Απόλυτο, στο Απογυμνωμένο από κάθε υποκειμενικό περιορισμό) και στην κατάσταση ύπαρξης, σε κάποιο επίπεδο της δημιουργίας, Χωρίς να Δεσμεύεται. Καθώς έχουν καταλυθεί οι υποκειμενικές δραστηριότητες δεν υπάρχουν διακρίσεις Πραγματικού μη-πραγματικού, ανώτερου κατώτερου, εσωτερικού εξωτερικού. Η Πραγματικότητα Είναι Ένα Πεδίο κι Όλα Βιώνονται Εδώ, Τώρα, Ταυτόχρονα και το Απόλυτο Βάθος κι η επιφανειακή δραστηριότητα. Όλα απόλυτα πραγματικά, έτσι ακριβώς όπως είναι, όπως συμβαίνουν, η Αιώνια Ηρεμία του Βάθους, η Αιώνια Αλλαγή της Επιφάνειας, η Στιγμιαία Διαδοχή των Φαινομένων, το Φως και το Σκοτάδι, η ζωή κι ο θάνατος κι η αναγέννηση κι η ατέλειωτη πορεία της ζωής. Κι Ό,τι Συμβαίνει Είναι Πραγματικό. Κι η Αλλαγή, η απώλεια καταστάσεων ή πραγμάτων, η εμφάνιση πραγμάτων, όλα είναι πραγματικά. Η Πραγματικότητα Είναι Εδώ, όποιες αλλαγές κι αν γίνονται. Υπάρχει Απόλυτη Ελευθερία, Απόλυτη Σταθερότητα Πέρα από τις Αλλαγές, Μια Αιωνιότητα που Πορεύεται Μένοντας Συνεχώς Σταθερή, η Αληθινή Ζωή. Η Απόλυτη Ακινησία του Πραγματικού κι η Δραστηριότητα της Δημιουργίας Βιώνονται σε Ένα Ανώτερο Επίπεδο Ύπαρξης, σαν Απόλυτη Ελευθερία από Όλα, Περιλαμβάνοντας Όλα, κι Όλα Είναι Απόλυτα Πραγματικά.

Έτσι, για να συνοψίσουμε αυτό που αντιλαμβανόμαστε (όσο βαθιά το αντιλαμβανόμαστε και στην όποια έκταση το αναγνωρίζουμε) η Πραγματικότητα Είναι Μία, Αντικειμενική, τα Περιλαμβάνει Όλα κι Όλα Είναι Πραγματικά. Είναι το Υποκείμενο που μπορεί να έχει πλήρη ή μη-πλήρη αντίληψη της πραγματικότητας, να έχει μια ακριβή ή λιγότερο ακριβή αντίληψη των φαινομένων. Εδώ ακριβώς υπεισέρχεται η ερμηνεία, ο κίνδυνος λάθους, η αυταπάτη. Η μη-πλήρης αντίληψη, το ενδεχόμενο αυταπάτης δεν αναφέρεται στην Αντικειμενική Πραγματικότητα αλλά μόνο στην Υποκειμενική Αντίληψη (Κατανόηση) της Πραγματικότητας. Δεν είναι ο εξωτερικός (του Υποκειμένου) κόσμος απατηλός (αυτός είναι απόλυτα πραγματικός). Η εικόνα που έχουμε εμείς, που συλλαμβάνουμε εμείς, πιθανόν να είναι λανθασμένη. Επειδή χρησιμοποιούνται αντικειμενικά στοιχεία μοιάζει πραγματική. Η υποκειμενική παρέμβαση όμως, η πιθανότητα λανθασμένης ερμηνείας, την κάνει κατασκευασμένη, ψεύτικη, απατηλή.

Αλλά εφόσον η Υποκειμενική Αντίληψη είναι μια Δυναμική Πορεία Κατανόησης, Εμβάθυνσης της Συνείδησης, Επέκτασης της Επίγνωσης, σημαίνει ότι μπορεί να Βελτιωθεί. Αυτό είναι το Νόημα της Διαφώτισης, της Διεύρυνσης της Συνείδησης, της Απελευθέρωσης από τους περιορισμούς και το σφάλμα. Πως γίνεται αυτό; Πως Οδηγούμαστε στην Αφύπνιση; Στην Πλήρη Αφύπνιση; Στην πραγματικότητα, Εφόσον Όλα Είναι Εδώ, Τώρα, κι Εμείς, σαν Υποκείμενα, Έχουμε μια Αντικειμενική Βάση, Είμαστε Ήδη η Πραγματικότητα κι Έχουμε την Φυσική Δυνατότητα να Αντιλαμβανόμαστε Πλήρως την Πραγματικότητα. Αυτό που μας εμποδίζει είναι ακριβώς οι «δραστηριότητές» μας. Δεν χρειάζεται να γίνουμε κάτι, να κάνουμε κάτι, να επιτύχουμε κάτι, να εξελιχθούμε σε κάτι. Απλά μόνο να σταματήσουμε τις παρεμβάσεις στην Φυσική Λειτουργία της Αντίληψης. Να σταματήσουμε να παραποιούμε τα δεδομένα και να σχηματίζουμε μια ψεύτικη εικόνα για την πραγματικότητα.

Αυτό που πρέπει να απορρίψουμε  δεν είναι ο κόσμος, ο εξωτερικός κόσμος ίσως, αλλά μόνο ο τρόπος που βλέπουμε, ο τρόπος που λειτουργούμε. Το πρόβλημα δεν είναι αντικειμενικό, στον κόσμο. Είναι πρόβλημα υποκειμενικό, πρόβλημα κατανόησης και μόνο σαν υποκειμενικό πρόβλημα είναι πραγματικό. Έτσι όλες οι Πνευματικές Δράσεις, η Περισυλλογή, ο Διαλογισμός, το Γιόγκα, το Ντυάνα, η Προσευχή, οτιδήποτε, δεν είναι απόσυρση, απάρνηση του κόσμου ή οτιδήποτε αλλά μόνο απόσυρση της προσοχής, εγκατάλειψη της προσκόλλησης, απόρριψη της παρεμβατικής υποκειμενικής δραστηριότητας στην φυσική αντίληψη του κόσμου. Η υποκειμενική απελευθέρωση, η εγκατάλειψη των προσκολλήσεων στον εξωτερικό κόσμο, των επιθυμιών, των σκέψεων (της σκέψης), δεν σημαίνει απομόνωση από τον κόσμο αλλά μόνο Αποκατάσταση της Φυσικής Ανεμπόδιστης Λειτουργίας της Αντίληψης. Τότε όλα αποκτούν το νόημά τους και την θέση τους, απόλυτα πραγματικά, σεβαστά, ιερά.

Η Εγκατάλειψη της υποκειμενικής δραστηριότητας, των παρεμβάσεων στην Φυσική Αντίληψη της Πραγματικότητας, που δημιουργεί το εγώ (την εγωική αντίληψη), τον διαχωρισμό από τον κόσμο, την δυαδικότητα, οδηγεί στην Επίγνωση της Ενότητας της Πραγματικότητας, του Μη διαχωρισμού, της Συνύπαρξης με όλα, της Αλληλοσύνδεσης. Η Απελευθερωμένη Συνείδηση (από τους εξωτερικούς περιορισμούς των αισθήσεων, της επιθυμίας, της σκέψης) οδηγεί στην Αίσθηση της Ενότητας. Κι Αυτή η Απελευθερωμένη Συνείδηση Οδηγείται σιγά-σιγά στο Βάθος της Παγκόσμιας Συνείδησης, δηλαδή στην Βαθύτερη Ανεξαρτησία της από την Επιφανειακή Δραστηριότητα και την Αλλαγή σε μια Αίσθηση Ήρεμης Ύπαρξης που δεν απορρίπτει τους κυματισμούς αλλά παρόλα αυτά Παραμένει Πέρα από Όλα. Η Συνείδηση, στο Τέλος, Χάνεται στο Απύθμενο Βάθος της Πραγματικότητας, Γίνεται η Πραγματικότητα, Είναι η Πραγματικότητα.

Στην πραγματικότητα, για την Κατανόηση δεν υπάρχει πορεία προς την πραγματικότητα, διαχωρισμός εσωτερικού εξωτερικού, εξέλιξη. Η Εσωτερική Πορεία προς την Πραγματικότητα φαίνεται «εσωτερική» και «πορεία» μόνο στο περιορισμένο υποκείμενο που διαχωρίζεται από την πραγματικότητα, που ζει στην δυαδικότητα, σε μια εσφαλμένη αντίληψη του κόσμου. Στην πραγματικότητα, με την εγκατάλειψη του σφάλματος Διαφωτίζεται η Πραγματικότητα που Είναι Πάντα Εδώ, Συνεχώς. Είναι σαν να ανοίγουμε τα μάτια μας και να βλέπουμε. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε πραγματικά, αντί να αναζητάμε, να επιδιώκουμε, την απελευθέρωση, την φώτιση, οτιδήποτε, είναι να Μείνουμε Ήσυχοι. Να απορρίψουμε όλο το νοητικό οικοδόμημα, όλη την φαντασία, όλες τις επιδιώξεις. Όλα θα Αποκατασταθούν από μόνα τους. Αυτό που χρειάζεται είναι μονάχα να απαγκιστρωθούμε από τις προσκολλήσεις, τους εξωτερικούς προσανατολισμούς, τις σκέψεις, να Μείνουμε Ήσυχοι για να Επέλθει η Ισορροπία στην Φύση μας, στην Φυσική Πορεία των Πραγμάτων. Η Σιωπή, σε όλα τα επίπεδα, είναι η Μοναδική Οδός. Η Υπαρξιακή Ησυχία, η Υποκειμενική Μη-Παρέμβαση, η Μη-Δράση, είναι η Πιο Βαθιά, η Πιο Ορθή Δράση, που μπορεί να μας Οδηγήσει από τον λαβύρινθο της άγνοιας στο Ξέφωτο της Αληθινής Ζωής.

Στην πραγματικότητα αυτή η εγκατάλειψη της προσκόλλησης που Οδηγεί στην Φυσική Αποκατάσταση της Ζωής, δεν είναι μια μέθοδος, μια πρακτική, μια τεχνική. Είναι απλά ένας Τρόπος Ζωής, μια Επιλογή. Είναι τόσο απλό όσο το σφίξιμο της παλάμης σε γροθιά και η χαλάρωση (που εξαφανίζει την γροθιά). Ή όπως η εγκατάλειψη των δραστηριοτήτων στο τέλος μιας κουραστικής μέρας όπου απλά θέλουμε να ησυχάσουμε, να ξεκουραστούμε, να επανέλθουμε στον εαυτό μας, στην Πηγή της Ζωής. Έτσι δεν συζητάμε εδώ για την Αλήθεια, για την Αναζήτηση της Αλήθειας, για την Οδό της Ζωής, για την Απελευθέρωση, ή οτιδήποτε. Πέρα από όλες τις λέξεις και πίσω από όλες τις λέξεις στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο αυτό το Κάλεσμα να Επιλέξουμε. Αυτή η Επιλογή είναι το Μόνο Ερώτημα της Ζωής στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε. Είναι ταυτόχρονα η Πύλη που χωρίζει την δυστυχία μας από την Αιωνιότητα. Είναι το Βήμα που θα μας βγάλει από το σκοτάδι στο Φως. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πούμε, τίποτα άλλο να κάνουμε.

Η Πραγματικότητα Είναι έτσι κι αλλιώς Βαθιά Από Μόνη Της. Έχει Απέραντο Βάθος που κανένας (καμιά αντίληψη) δεν μπορεί να μετρήσει. Το Βάθος της Πραγματικότητας που αντιλαμβανόμαστε Φτάνει μέχρι εκεί που φτάνει η Κατανόησή μας. Δεν περιοριζόμαστε παρά μόνο από τις Επιλογές μας. Εμείς Είμαστε η Μοίρα μας, η Ζωή μας, το «Μέλλον» μας. Εμείς Είμαστε η Ζωή κι εμείς επιλέγουμε να Ζούμε Πραγματικά ή να σπαταλάμε τον «χρόνο» μας μέσα στην φαντασία και το όνειρο. Η Ζωή Είναι Εδώ, Τώρα, Ολόκληρη. Ξετυλίγεται Μέσα μας, Μπροστά μας. Το τι «νοιώθουμε» από την ζωή εξαρτάται μονάχα από εμάς.