Esoterism Academy: ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, March 19, 2017

ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Η Πραγματικότητα Είναι Αυτό Που Υπάρχει Πραγματικά, Από Μόνο Του κι ανεξάρτητα από το αν το αντιλαμβάνεται κάποιος ή όχι ή πως το αντιλαμβάνεται. Είναι η Απόλυτη Αντικειμενικότητα. Εξορισμού η Πραγματικότητα Είναι το Όλον, Όλα, Περιλαμβάνει το κάθε τι. Κι Όλα, Όλα όσα υπάρχουν Μέσα της, είναι πραγματικά (ακόμα και το μη-αληθινό, σαν μη-αληθινό). Η Πραγματικότητα δεν είναι απλά αυτό που Υπάρχει στην Βάση, σαν Βάση Εκδήλωσης κάθε Φαινομένου αλλά και η Εκδήλωση, το Φαινόμενο στην πορεία του. Όλα είναι πραγματικά. Λόγω ακριβώς αυτής της Δραστηριότητας, της Εκδήλωσης Φαινομένων, δημιουργούνται εκ των πραγμάτων καταστάσεις, ποικιλίες καταστάσεων, βαθμίδες ύπαρξης. Στην πραγματικότητα Όλα Είναι Μια Ενότητα, μια Πορεία κι όλα υπάρχουν ταυτόχρονα, Τώρα, στον μόνο πραγματικό χρόνο που υπάρχει. Έτσι, όχι μόνο η Άγνωστη Βάση των Φαινομένων, η Πηγή των Πραγμάτων, είναι πραγματική αλλά και η Εκδήλωση, η Δραστηριότητα, τα Φαινόμενα που Ρέουν είναι επίσης πραγματικά. Όλα είναι πραγματικά. Και στο Επίπεδο της Πραγματικότητας, του Αντικειμενικού δεν εισχωρεί ποτέ καμία αυταπάτη. Ο κόσμος των φαινομένων είναι απόλυτα πραγματικός, σαν δραστηριότητα, σαν στιγμιαία αλλαγή, σαν ροή φαινομένων, σαν κάτι παροδικό που μετασχηματίζεται συνεχώς, αλλά απόλυτα πραγματικό.

Όταν από την Ίδια την Πραγματικότητα, από το Αντικειμενικό, Αναδύεται η Αντίληψη του Πραγματικού, αυτό είναι κάτι «διαφορετικό». «Αυτό που αντιλαμβάνεται», το Υποκείμενο, μπορεί να Αντιλαμβάνεται Ακριβώς αυτό που συμβαίνει ή να μην αντιλαμβάνεται πλήρως. Η Πλήρης Αντίληψη αντιλαμβάνεται επακριβώς την Πραγματικότητα. Η Σχετική (μη πλήρης) Αντίληψη αντανακλά την Πραγματικότητα αλλοιωμένη, μια εικόνα της πραγματικότητας. Έτσι ανάλογα με τον Βαθμό Αντίληψης δημιουργούνται Καταστάσεις Συνείδησης (πολλά είδη συνείδησης) ή Βαθμίδες Επίγνωσης. Η Υποκειμενική Αντίληψη της Πραγματικότητας είναι μια Δραστηριότητα, μια Δυναμική Πορεία Κατανόησης, που μπορεί να Διευρύνεται ή να Περιορίζεται, ανάλογα με την απελευθέρωση ή τον περιορισμό της Ενέργειας, της Προσοχής, το Βάθος της Κατανόησης και το Μέγεθος της Απορρόφησης σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε. Έτσι μπορούμε να βιώσουμε πολλές Καταστάσεις Συνείδησης ή να έχουμε διάφορες Βαθμίδες Επίγνωσης. Ανεξάρτητα λοιπόν από την Κατάσταση στην οποία αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας ( σε όποιο πεδίο ή επίπεδο ύπαρξης κι αν εντοπίζουμε τον εαυτό μας), η Πραγματικότητα Αποκαλύπτεται πως έχει Βάθος στην Υποκειμενική Κατανόησή μας. Η Επίγνωσή μας μπορεί να είναι περιορισμένη ή να διευρυνθεί, να βιώσουμε μια Πλατύτερη Ανώτερη Υψηλότερη Κατάσταση Συνείδησης. Η Πλήρης Αντίληψη της Πραγματικότητας είναι ακριβώς η απελευθέρωση από όλους τους περιορισμούς αντίληψης, η Πλήρης Φυσική Ανόθευτη Σύλληψη του Αντικειμενικού, αυτού που είναι. Μόνο σε Αυτή την Κατάσταση της Πλήρους Αφύπνισης, όπου έχουν ξεπεραστεί όλοι οι περιορισμοί της Υποκειμενικής Αντίληψης Αντανακλάται Απόλυτα το Αντικειμενικό. Εδώ η Αντίληψη Παραδίδεται Πλήρως στο Αντικειμενικό. Το Υποκείμενο Διαλύεται και Υπάρχει μόνο Πραγματικότητα (που Βιώνεται Άμεσα κι όχι σαν αντίληψη).

Το Υποκείμενο που Έχει Πραγματική Εμπειρία του Αντικειμενικού διαλύεται αντιληπτικά, λειτουργικά, αλλά εφόσον έχει αυτή την Εμπειρία σε κάποια φάση της εξελικτικής πορείας του (σε κάποιον κατώτερο κόσμο) κι υπάρχουν κατάλοιπα ύπαρξης (μια πορεία σε εξέλιξη) επανέρχεται στην προηγούμενη κατάσταση ύπαρξης (σύνδεσης με τον φορέα στην κατάσταση ύπαρξης που εκδηλώνεται στο παρόν) αλλά Πλήρως Μεταμορφωμένο. «Αυτό Που Επιστρέφει» είναι το Αντικειμενικό, το Οποίο Εκδηλώνεται πλέον στο συγκεκριμένο πεδίο ύπαρξης. Σε αυτή την περίπτωση το Υποκείμενο που Έχει Εμπειρία του Αντικειμενικού Είναι Τελείως Ελεύθερο να Είναι Παντού και στο Αντικειμενικό (στο Απόλυτο, στο Απογυμνωμένο από κάθε υποκειμενικό περιορισμό) και στην κατάσταση ύπαρξης, σε κάποιο επίπεδο της δημιουργίας, Χωρίς να Δεσμεύεται. Καθώς έχουν καταλυθεί οι υποκειμενικές δραστηριότητες δεν υπάρχουν διακρίσεις Πραγματικού μη-πραγματικού, ανώτερου κατώτερου, εσωτερικού εξωτερικού. Η Πραγματικότητα Είναι Ένα Πεδίο κι Όλα Βιώνονται Εδώ, Τώρα, Ταυτόχρονα και το Απόλυτο Βάθος κι η επιφανειακή δραστηριότητα. Όλα απόλυτα πραγματικά, έτσι ακριβώς όπως είναι, όπως συμβαίνουν, η Αιώνια Ηρεμία του Βάθους, η Αιώνια Αλλαγή της Επιφάνειας, η Στιγμιαία Διαδοχή των Φαινομένων, το Φως και το Σκοτάδι, η ζωή κι ο θάνατος κι η αναγέννηση κι η ατέλειωτη πορεία της ζωής. Κι Ό,τι Συμβαίνει Είναι Πραγματικό. Κι η Αλλαγή, η απώλεια καταστάσεων ή πραγμάτων, η εμφάνιση πραγμάτων, όλα είναι πραγματικά. Η Πραγματικότητα Είναι Εδώ, όποιες αλλαγές κι αν γίνονται. Υπάρχει Απόλυτη Ελευθερία, Απόλυτη Σταθερότητα Πέρα από τις Αλλαγές, Μια Αιωνιότητα που Πορεύεται Μένοντας Συνεχώς Σταθερή, η Αληθινή Ζωή. Η Απόλυτη Ακινησία του Πραγματικού κι η Δραστηριότητα της Δημιουργίας Βιώνονται σε Ένα Ανώτερο Επίπεδο Ύπαρξης, σαν Απόλυτη Ελευθερία από Όλα, Περιλαμβάνοντας Όλα, κι Όλα Είναι Απόλυτα Πραγματικά.

Έτσι, για να συνοψίσουμε αυτό που αντιλαμβανόμαστε (όσο βαθιά το αντιλαμβανόμαστε και στην όποια έκταση το αναγνωρίζουμε) η Πραγματικότητα Είναι Μία, Αντικειμενική, τα Περιλαμβάνει Όλα κι Όλα Είναι Πραγματικά. Είναι το Υποκείμενο που μπορεί να έχει πλήρη ή μη-πλήρη αντίληψη της πραγματικότητας, να έχει μια ακριβή ή λιγότερο ακριβή αντίληψη των φαινομένων. Εδώ ακριβώς υπεισέρχεται η ερμηνεία, ο κίνδυνος λάθους, η αυταπάτη. Η μη-πλήρης αντίληψη, το ενδεχόμενο αυταπάτης δεν αναφέρεται στην Αντικειμενική Πραγματικότητα αλλά μόνο στην Υποκειμενική Αντίληψη (Κατανόηση) της Πραγματικότητας. Δεν είναι ο εξωτερικός (του Υποκειμένου) κόσμος απατηλός (αυτός είναι απόλυτα πραγματικός). Η εικόνα που έχουμε εμείς, που συλλαμβάνουμε εμείς, πιθανόν να είναι λανθασμένη. Επειδή χρησιμοποιούνται αντικειμενικά στοιχεία μοιάζει πραγματική. Η υποκειμενική παρέμβαση όμως, η πιθανότητα λανθασμένης ερμηνείας, την κάνει κατασκευασμένη, ψεύτικη, απατηλή.

Αλλά εφόσον η Υποκειμενική Αντίληψη είναι μια Δυναμική Πορεία Κατανόησης, Εμβάθυνσης της Συνείδησης, Επέκτασης της Επίγνωσης, σημαίνει ότι μπορεί να Βελτιωθεί. Αυτό είναι το Νόημα της Διαφώτισης, της Διεύρυνσης της Συνείδησης, της Απελευθέρωσης από τους περιορισμούς και το σφάλμα. Πως γίνεται αυτό; Πως Οδηγούμαστε στην Αφύπνιση; Στην Πλήρη Αφύπνιση; Στην πραγματικότητα, Εφόσον Όλα Είναι Εδώ, Τώρα, κι Εμείς, σαν Υποκείμενα, Έχουμε μια Αντικειμενική Βάση, Είμαστε Ήδη η Πραγματικότητα κι Έχουμε την Φυσική Δυνατότητα να Αντιλαμβανόμαστε Πλήρως την Πραγματικότητα. Αυτό που μας εμποδίζει είναι ακριβώς οι «δραστηριότητές» μας. Δεν χρειάζεται να γίνουμε κάτι, να κάνουμε κάτι, να επιτύχουμε κάτι, να εξελιχθούμε σε κάτι. Απλά μόνο να σταματήσουμε τις παρεμβάσεις στην Φυσική Λειτουργία της Αντίληψης. Να σταματήσουμε να παραποιούμε τα δεδομένα και να σχηματίζουμε μια ψεύτικη εικόνα για την πραγματικότητα.

Αυτό που πρέπει να απορρίψουμε δεν είναι ο κόσμος, ο εξωτερικός κόσμος ίσως, αλλά μόνο ο τρόπος που βλέπουμε, ο τρόπος που λειτουργούμε. Το πρόβλημα δεν είναι αντικειμενικό, στον κόσμο. Είναι πρόβλημα υποκειμενικό, πρόβλημα κατανόησης και μόνο σαν υποκειμενικό πρόβλημα είναι πραγματικό. Έτσι όλες οι Πνευματικές Δράσεις, η Περισυλλογή, ο Διαλογισμός, το Γιόγκα, το Ντυάνα, η Προσευχή, οτιδήποτε, δεν είναι απόσυρση, απάρνηση του κόσμου ή οτιδήποτε αλλά μόνο απόσυρση της προσοχής, εγκατάλειψη της προσκόλλησης, απόρριψη της παρεμβατικής υποκειμενικής δραστηριότητας στην φυσική αντίληψη του κόσμου. Η υποκειμενική απελευθέρωση, η εγκατάλειψη των προσκολλήσεων στον εξωτερικό κόσμο, των επιθυμιών, των σκέψεων (της σκέψης), δεν σημαίνει απομόνωση από τον κόσμο αλλά μόνο Αποκατάσταση της Φυσικής Ανεμπόδιστης Λειτουργίας της Αντίληψης. Τότε όλα αποκτούν το νόημά τους και την θέση τους, απόλυτα πραγματικά, σεβαστά, ιερά.

Η Εγκατάλειψη της υποκειμενικής δραστηριότητας, των παρεμβάσεων στην Φυσική Αντίληψη της Πραγματικότητας, που δημιουργεί το εγώ (την εγωική αντίληψη), τον διαχωρισμό από τον κόσμο, την δυαδικότητα, οδηγεί στην Επίγνωση της Ενότητας της Πραγματικότητας, του Μη διαχωρισμού, της Συνύπαρξης με όλα, της Αλληλοσύνδεσης. Η Απελευθερωμένη Συνείδηση (από τους εξωτερικούς περιορισμούς των αισθήσεων, της επιθυμίας, της σκέψης) οδηγεί στην Αίσθηση της Ενότητας. Κι Αυτή η Απελευθερωμένη Συνείδηση Οδηγείται σιγά-σιγά στο Βάθος της Παγκόσμιας Συνείδησης, δηλαδή στην Βαθύτερη Ανεξαρτησία της από την Επιφανειακή Δραστηριότητα και την Αλλαγή σε μια Αίσθηση Ήρεμης Ύπαρξης που δεν απορρίπτει τους κυματισμούς αλλά παρόλα αυτά Παραμένει Πέρα από Όλα. Η Συνείδηση, στο Τέλος, Χάνεται στο Απύθμενο Βάθος της Πραγματικότητας, Γίνεται η Πραγματικότητα, Είναι η Πραγματικότητα.

Στην πραγματικότητα, για την Κατανόηση δεν υπάρχει πορεία προς την πραγματικότητα, διαχωρισμός εσωτερικού εξωτερικού, εξέλιξη. Η Εσωτερική Πορεία προς την Πραγματικότητα φαίνεται «εσωτερική» και «πορεία» μόνο στο περιορισμένο υποκείμενο που διαχωρίζεται από την πραγματικότητα, που ζει στην δυαδικότητα, σε μια εσφαλμένη αντίληψη του κόσμου. Στην πραγματικότητα, με την εγκατάλειψη του σφάλματος Διαφωτίζεται η Πραγματικότητα που Είναι Πάντα Εδώ, Συνεχώς. Είναι σαν να ανοίγουμε τα μάτια μας και να βλέπουμε. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε πραγματικά, αντί να αναζητάμε, να επιδιώκουμε, την απελευθέρωση, την φώτιση, οτιδήποτε, είναι να Μείνουμε Ήσυχοι. Να απορρίψουμε όλο το νοητικό οικοδόμημα, όλη την φαντασία, όλες τις επιδιώξεις. Όλα θα Αποκατασταθούν από μόνα τους. Αυτό που χρειάζεται είναι μονάχα να απαγκιστρωθούμε από τις προσκολλήσεις, τους εξωτερικούς προσανατολισμούς, τις σκέψεις, να Μείνουμε Ήσυχοι για να Επέλθει η Ισορροπία στην Φύση μας, στην Φυσική Πορεία των Πραγμάτων. Η Σιωπή, σε όλα τα επίπεδα, είναι η Μοναδική Οδός. Η Υπαρξιακή Ησυχία, η Υποκειμενική Μη-Παρέμβαση, η Μη-Δράση, είναι η Πιο Βαθιά, η Πιο Ορθή Δράση, που μπορεί να μας Οδηγήσει από τον λαβύρινθο της άγνοιας στο Ξέφωτο της Αληθινής Ζωής.

Στην πραγματικότητα αυτή η εγκατάλειψη της προσκόλλησης που Οδηγεί στην Φυσική Αποκατάσταση της Ζωής, δεν είναι μια μέθοδος, μια πρακτική, μια τεχνική. Είναι απλά ένας Τρόπος Ζωής, μια Επιλογή. Είναι τόσο απλό όσο το σφίξιμο της παλάμης σε γροθιά και η χαλάρωση (που εξαφανίζει την γροθιά). Ή όπως η εγκατάλειψη των δραστηριοτήτων στο τέλος μιας κουραστικής μέρας όπου απλά θέλουμε να ησυχάσουμε, να ξεκουραστούμε, να επανέλθουμε στον εαυτό μας, στην Πηγή της Ζωής. Έτσι δεν συζητάμε εδώ για την Αλήθεια, για την Αναζήτηση της Αλήθειας, για την Οδό της Ζωής, για την Απελευθέρωση, ή οτιδήποτε. Πέρα από όλες τις λέξεις και πίσω από όλες τις λέξεις στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο αυτό το Κάλεσμα να Επιλέξουμε. Αυτή η Επιλογή είναι το Μόνο Ερώτημα της Ζωής στο οποίο καλούμαστε να απαντήσουμε. Είναι ταυτόχρονα η Πύλη που χωρίζει την δυστυχία μας από την Αιωνιότητα. Είναι το Βήμα που θα μας βγάλει από το σκοτάδι στο Φως. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να πούμε, τίποτα άλλο να κάνουμε.

Η Πραγματικότητα Είναι έτσι κι αλλιώς Βαθιά Από Μόνη Της. Έχει Απέραντο Βάθος που κανένας (καμιά αντίληψη) δεν μπορεί να μετρήσει. Το Βάθος της Πραγματικότητας που αντιλαμβανόμαστε Φτάνει μέχρι εκεί που φτάνει η Κατανόησή μας. Δεν περιοριζόμαστε παρά μόνο από τις Επιλογές μας. Εμείς Είμαστε η Μοίρα μας, η Ζωή μας, το «Μέλλον» μας. Εμείς Είμαστε η Ζωή κι εμείς επιλέγουμε να Ζούμε Πραγματικά ή να σπαταλάμε τον «χρόνο» μας μέσα στην φαντασία και το όνειρο. Η Ζωή Είναι Εδώ, Τώρα, Ολόκληρη. Ξετυλίγεται Μέσα μας, Μπροστά μας. Το τι «νοιώθουμε» από την ζωή εξαρτάται μονάχα από εμάς.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, March 19, 2017

ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright