CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Mystical Unity of Reality and Consciousness
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
*BOOKS*
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Sunday, 22 June, 2025

Saturday, March 4, 2017

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ



Ο Άνθρωπος, έτσι όπως αντιλαμβάνεται τον  εαυτό του, είναι Συνείδηση και σώμα ή Συνείδηση μέσα σε ένα σώμα (σαν μια γενική ασαφής αντίληψη). Το Βάθος της Συνείδησης («Αυτού» που Αντιλαμβάνεται) Είναι Απεριόριστο, Ανεξιχνίαστο και Χάνεται στο «Πέραν της Δημιουργίας», στο Αληθινό. Το μόνο συγκεκριμένο που έχουμε (που αναγνωρίζουμε, που «ελέγχουμε») είναι  η Παρούσα Συνείδηση, η Συνείδηση Εδώ, μέσα στο σώμα, μέσα στο συγκεκριμένο παρόν που ρέει, στις συγκεκριμένες εξωτερικές «ιστορικές» και «πραγματικές» συνθήκες. Ανάλογα με τον Βαθμό της Πνευματικής Κατανόησης (ή τον τρόπο που Βιώνουμε την ύπαρξη) προσδιορίζουμε μια Σχέση «Αυτού» που Αντιλαμβάνεται (της Συνείδησης) με το σώμα. Στην πραγματικότητα όλες οι αντιλήψεις (ή οι «σχέσεις» με το σώμα) είναι κατασκευασμένες, προσωρινές συλλήψεις αυτού που συμβαίνει. Η ίδια η ζωή ξετυλίγεται σύμφωνα με τους δικούς της «νόμους» και τα δικά της «πρότυπα» κι όχι σύμφωνα με όσα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος.

Ανεξάρτητα από την παρούσα κατάσταση, την σχέση που αντιλαμβανόμαστε, σαν Εαυτός, Εμείς, Εγώ, με το σώμα, η Συνείδηση Εδώ, στο σώμα, είναι, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά  Άχρονη, Μη-Τοπική και ταυτόχρονα τοπική, εδώ, στο σώμα. Που στο σώμα; Αυτό είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψουμε, να ξαναανακαλύψουμε, εδώ, τώρα, ανεξάρτητα από το τι βιώνουμε ή νομίζουμε ή αντιλαμβανόμασταν μέχρι τώρα. Μπορούμε να το δούμε, Εδώ, Τώρα, στο απόλυτο παρόν και να το ανακαλύψουμε μόνοι μας, εμείς οι ίδιοι, βιωματικά, εμπειρικά, πραγματικά; Αυτό είναι που έχει σημασία κι αξία. Στην πραγματικότητα, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά, Αυτό που Είμαστε, η Συνείδηση, λόγω της Πραγματικής Φύσης της (που Είναι Άχρονη, Μη-τοπική) Εμφανίζεται Εδώ, στο σώμα, σαν «Σημείο Συνείδησης» στο Μυστικό Κέντρο της Καρδιάς του Εγκεφάλου κι από «εδώ» Δρα και Αντιλαμβάνεται. Ούτε Ενώνεται με το σώμα, ούτε διαχέεται σαν Ουσία στο σώμα. Απλά Δρα κι Αντιλαμβάνεται μέσα στο σώμα και μέσω του σώματος στον εξωτερικό κόσμο. Έτσι, στην Πράξη (κι ανεξάρτητα από το τι βιώνουμε ή γνωρίζουμε ή νομίζουμε), αν παρατηρήσουμε προσεκτικά θα δούμε ότι η Συνείδηση Είναι από την Φύση της κι αντικειμενικά, πραγματικά, Ανεξάρτητη κι απλά «είναι εδώ», και λειτουργεί μέσα στο σώμα, και δρα μέσω της θέλησης ή  αντιλαμβάνεται. Μπορεί απλά να αντιλαμβάνεται και να αντιδρά. Μπορεί να σκέπτεται (δηλαδή να αναλύει και να επανασυνθέτει τα δεδομένα της αντίληψης για να σχηματίσει μια νέα αντίληψη, ένα εποικοδόμημα της αρχικής άμεσης αντίληψης). Μπορεί να ζυγίζει τα πράγματα  και να κάνει επιλογές ή να χαράζει προσανατολισμούς (ανάλογα με τα θετικά ή αρνητικά συναισθήματα και συγκινήσεις). Μπορεί, ασφαλώς, να δρα μέσω του σώματος, στο σώμα και στον εξωτερικό κόσμο.

Όλες οι Παραδόσεις, οι Θρησκείες, οι Φιλοσοφίες, έχουν σαν αντικείμενο την Ορθή Αντίληψη, την Ορθή Δράση, την Ορθή Ζωή. Αυτή είναι η Οδός της Αλήθειας. Και σε ένα σοβαρό επίπεδο (κι όχι απλά στο επίπεδο της διανοητικής θεώρησης) Αυτή η Οδός είναι ένας Τρόπος Ζωής, ο Τρόπος που Πρέπει να Ζούμε, για να Ζούμε Πραγματικά, Αληθινά κι Ουσιαστικά. Η Εσωτερική Παράδοση, η Αληθινή Θρησκεία, η Πραγματική Φιλοσοφία, δεν έχει άλλο στόχο από την Αληθινή Αυτογνωσία, δηλαδή την Αληθινή Γνώση  Αυτού που Είμαστε (της Συνείδησης) και της Πραγματικής Σχέσης με το σώμα και της Αληθινής Δράσης που Βιώνεται σαν Πραγματική Ζωή.

Πως θα Φτάσουμε στην Αληθινή Αυτογνωσία, στην Αληθινή Γνώση του Εαυτού ή στην Γνώση του Αληθινού Εαυτού, στην Αλήθεια, τελικά; Απλά πρέπει να παρατηρήσουμε προσεκτικά αυτό που συμβαίνει, αυτό που μας συμβαίνει. Η Προσεκτική Παρατήρηση, η Αναγνώριση Αυτού που Είμαστε, η Αναγνώριση της Ίδιας της Φύσης μας (Άχρονης, Μη-Τοπικής και ταυτόχρονα παρούσας εδώ, τώρα), σαν Κατανόηση Αυτού που Είμαστε (που Είμαστε Ήδη), είναι Πηγαία, Άμεση, Αυθόρμητη, Χωρίς Προσπάθεια ή διαδικασία, Μια Φυσική Αίσθηση. Δεν γίνεται έμμεσα, με κάποια δραστηριότητα (οποιαδήποτε δραστηριότητα, σκέψη, συναίσθηση, αίσθηση ή εξωτερική δραστηριότητα). Έτσι, Αρκεί να Μείνουμε Ήσυχοι, Σιωπηλοί, Ήρεμοι, «Ακίνητοι», για να Αναβλύσει από Μέσα μας, Τελείως Φυσικά, Αυτή η Πρωταρχική Πρωτογενής Άχρονη Αίσθηση Ύπαρξης, Εδώ, Τώρα. Επειδή όμως οι άνθρωποι έχουν μάθει να δραστηριοποιούνται συνεχώς (προς τα έξω) είναι δύσκολο να μείνουν ήσυχοι. Για αυτό τον λόγο δημιουργήθηκαν οι διάφορες πνευματικές πρακτικές, η «Περισυλλογή», ο «Διαλογισμός», η «Προσευχή», η «Πνευματική Προσπάθεια». Τι σκοπό έχουν όλα αυτά; Απλά να αναχαιτίσουν το σκόρπισμα της Ενέργειας έξω, να μειώσουν την εξωτερική δραστηριότητα, να «απαλείψουν»  την εξωτερική δραστηριότητα, ώστε να δοθεί «ευκαιρία», «χώρος», (μια εσωτερική αίσθηση ήσυχου ζωντανού κενού) για να Αναδυθεί η Φυσική Αίσθηση Ύπαρξης, που Είναι Άχρονη, Μη-Τοπική, Εδώ, στο σώμα, Τώρα. Στην πραγματικότητα, αφού αυτό που «ζητάμε» είναι να Νοιώσουμε την Αληθινή Φύση μας, Εδώ, Τώρα, δεν χρειάζεται καμιά προσπάθεια. Κι η Αληθινή Περισυλλογή (όπως εφαρμόστηκε από τους Ορφικούς και στα Μυστήρια και στους Μυστικούς Φιλοσόφους της Αρχαιότητας) δεν είναι παρά το σταμάτημα της διοχέτευσης της Ενέργειας προς τα έξω (Πλάτωνας, Φαίδων ή Περί Ψυχής, 67, c,d). Κι ο Αληθινός Διαλογισμός είναι ο Χωρίς Προσπάθεια Διαλογισμός, η παραίτηση από οποιαδήποτε προσπάθεια (να διαλογιστούμε, να εξελιχθούμε, να φωτιστούμε, οτιδήποτε, η πλήρης παραίτηση από όλα) που οδηγεί στην πραγματική βιωματική ησυχία. Έτσι ο Αληθινός Διαλογισμός είναι ο Μη-Διαλογισμός, η Μετατόπιση πέρα από τις δραστηριότητες (Κρισναμούρτι, Ο Κρισναμούρτι για τον Διαλογισμό). Κι η Αληθινή Προσευχή είναι η Πλήρης Κάθαρση (Κένωση, Άδειασμα) του «Νου» (σαν Οργάνου της Νοητικής Δράσης), η Πλήρης Σιωπή του «Νου» που Αποκαλύπτει την Αληθινή Πνευματική Φύση μας, που Απλώνεται στην Θεία Πραγματικότητα, δηλαδή η απόρριψη  όλου του «περιεχομένου» της Συνείδησης, για να μπορέσει η Συνείδηση να Αναγνωρίσει την Ίδια την Θεία Φύση της (Μάξιμος, Περί αγάπης κεφαλαίων εκατοντάς Τρίτη, 2, 40).

Στην πραγματικότητα, το να Αναγνωρίσεις Αυτό που Είσαι (Αυτό που Είσαι Ήδη), την Άχρονη, Μη-Τοπική και ταυτόχρονα τοπική παρουσία σου Εδώ, Τώρα, σημαίνει την ανεξαρτητοποίηση από τις εξωτερικές δραστηριότητες, την απόρριψη του περιεχομένου όλων αυτών των δραστηριοτήτων (της σκέψης, της συναίσθησης, της αίσθησης, των δράσεων στον κόσμο). Όταν Μένεις Ήσυχος στον Εαυτό σου, Τελείως Σιωπηλός στην σκέψη, Τελείως Άδειος από επιθυμίες, Τελείως Αδιάφορος για τον κόσμο των φαινομένων, στην πραγματικότητα έρχεσαι σε μια Νέα Κατάσταση Συνείδησης, Επαναπροσδιορίζεις την Ύπαρξή σου και την Σχέση με το σώμα κι από «εδώ» έχεις μια Νέα Όραση της Ζωής. Ξαναγεννιέσαι. Αυτή είναι η Πνευματική Γέννηση (ή η Αναγέννηση ή Παλιγγενεσία, η Γέννηση Άνωθεν για την οποία μιλούσε ο Ιησούς των Εσσαίων).

Η Επάνοδος στον Αιώνιο, στον Αληθινό Εαυτό, σημαίνει την Ανάδυση σε μια Νέα Θεϊκή Ύπαρξη, που Αγκαλιάζει την Ύπαρξη, το σώμα, τον κόσμο, σε μια Νέα Όραση του κόσμου. Βιώνεις την Ενότητα του κόσμου, των πραγμάτων (της αλληλοσύνδεσής τους) κι Όλα Λάμπουν σε ένα Νέο Φως, αποκτούν όλα ένα Νέο Νόημα. Μέσα στην Αίσθηση της Ενότητας, Όλα Είναι Ιερά, Σημαντικά και Δικαιολογημένα από μόνα τους, απλά επειδή συμβαίνουν (ακόμα και το κακό!). Όλα Ρέουν Ειρηνικά μέσα στην Ησυχία ή τους Στροβιλισμούς ή την Καταστροφή. Κι όμως ενώ όλα ρέουν και φεύγουν Αυτό που Μένει είναι η Βαθιά Αίσθηση της Αιωνιότητας, το Άχρονο Βάθρο των Πάντων, η Ζωή, η Αλήθεια, η Είσοδος στον Κόσμο του Πραγματικού, έτσι όπως προσπαθήσαμε να την περιγράψουμε. Είναι η Είσοδος στο Άχρονο, το Μη-Τοπικό που είναι ταυτόχρονα Εδώ, Τώρα, στο σώμα, στο κόσμο. Είναι η Αρχή της Φωτισμένης Ιερής Ζωής.

Η Ίδια η Φύση μας όμως (κι αυτό ισχύει για όλα τα πλάσματα) Είναι Άχρονη, Μη-Τοπική και τοπική κι όπως μπορεί να είναι Εδώ, μπορεί κάλλιστα να μην είναι Εδώ. Αυτό είναι το Περαιτέρω Βάθεμα της Κατανόησης της Φύσης μας, η Άνοδος στον Ουρανό ή στους Τρεις Ουρανούς του Χριστιανικού Μυστικισμού, (για την οποία μιλούσε ο Παύλος). Το Πνευματικό Βασίλειο είναι ένας Άλλος Κόσμος που δεν έχει καμία σχέση με τον κόσμο των φαινομένων. Μια Κατάσταση Ύπαρξης Πέρα από την Αλλαγή και τον Χρόνο και την Φθορά. Δεν έχει νόημα όμως να μιλάμε για τους Υψηλότερους Κόσμους όταν δεν μπορούμε να βγούμε από τον κόσμο της πλάνης, από το σκοτάδι και να αντικρύσουμε το Φως του Πραγματικού κα  να Βιώσουμε την Αλήθεια Εδώ, στη γη, στο σώμα, μέσα στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 14. The Invisible Thread: A Journey Beyond the Veil of Being
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 14. The Buddha (The Awakened)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Radiance of the Self: From Purity to Immortality (Verses 66-68)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / 14. The Flame of True Learning

14. The Flame of True Learning

 

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

 

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

 

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

 

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

 

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

 

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

 

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

 

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

 

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

 

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

 

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

 

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

 

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

 

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

 

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

 

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

 

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

 

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

 

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
The Shadow of Selfishness: A Mystical Reflection
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2025. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~