Τα ΒΑΘΗ του Πραγματικού

Ζεν είναι το Πραγματικό, να Βιώνεις το Πραγματικό. Επειδή, εκ των πραγμάτων, είναι διαπιστωμένο ότι η Ύπαρξη Εκδηλώνεται σε πολλά Πεδία και σε διάφορα Επίπεδα, σε κάθε Πεδίο, το Πραγματικό έχει «διαβαθμίσεις», Βάθη που επεκτείνονται μέχρι το Χωρίς Όρια.

Ας το εξηγήσουμε λίγο, αν και θα πρέπει κάποιος να το βιώσει για να το κατανοήσει σωστά. Μπορούμε, ενόσω είμαστε, σαν Πνευματικές Οντότητες, ενσαρκωμένοι στο σώμα να λειτουργούμε σε διάφορα Επίπεδα, μέσα από τις αισθήσεις στον εξωτερικό κόσμο, στο επίπεδο της ψυχικής ενέργειας-διάθεσης, στο επίπεδο της σκέψης, στο επίπεδο της βαθύτερης άμεσης αντίληψης, και πέρα από αυτό. Άρα, το Πραγματικό, η Βίωση του Πραγματικού, λαβαίνει εκάστοτε διαφορετικό περιεχόμενο, ανάλογα με το αν λειτουργούμε στο εξωτερικό επίπεδο ή στα εσωτερικά επίπεδα.

Τώρα, το σε ποιο Πεδίο βρίσκεται κάποιος, σε ποιο επίπεδο λειτουργεί ένα ενσαρκωμένο ον, φαίνεται από το σε ποια λειτουργία εκδηλώνεται η συνειδητότητα και φυσικά από την χρήση αυτής της λειτουργίας. Η απλή αίσθηση του κόσμου δεν αποκαλύπτει την ουσία των φαινομένων (παρά μόνο τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους). Η ψυχική επιλογή του καλού και του κακού δεν φανερώνει επίσης όλα αυτά που συμβαίνουν. Η σκέψη είναι μια αυθαίρετη ερμηνεία που επίσης μας αφήνει στο σκοτάδι. Πρέπει να Δούμε άμεσα το Πραγματικό με Πλατύτερη Κατανόηση. Κι αυτό όπως είπαμε δεν είναι παρά η Αρχή της Οδού, του Εσωτερικού Μονοπατιού.

Όταν λειτουργούμε μέσω των αισθήσεων στον εξωτερικό κόσμο Πραγματικό είναι να δούμε την πραγματική ουσία των φαινομένων, την ροή των φαινομένων (να «νοιώσουμε» την βαθύτερη ενέργεια που τα δημιουργεί), κι όχι με την σκέψη να πλάθουμε πλασματικές σταθερές ουσίες. Όλα αυτά που φαίνονται έξω δεν είναι ανύπαρκτα, συμβαίνουν. Είναι διαφορετικό όμως να βλέπουμε ότι αναδύονται και διαλύονται, σε μια Πλατύτερη Βάση, σαν φαινόμενα, από το να θεωρούμε, με την σκέψη, ότι υπάρχει μια σταθερή πραγματικότητα που αλλάζει εσωτερικά στους συσχετισμούς της, ότι όλα αυτά είναι πραγματικές ουσίες που εξελίσσονται.

Προχωρώντας στα Βαθύτερα Επίπεδα το Πραγματικό αποκαλύπτεται σαν Ψυχική Δύναμη που αγκαλιάζει τον κόσμο (κι από δω πηγάζει η «επιθυμία» του κόσμου). Κι ακόμα Βαθύτερα το Πραγματικό αποκαλύπτεται σαν Νόηση, Νους, που κατασκευάζει σύμφωνα με αιώνια πρότυπα (τις ιδέες του Πλάτωνα) τους κατώτερους κόσμους (κι εδώ βρίσκονται οι υπαρξιακοί πυρήνες όλων των κατώτερων κόσμων). Ακόμα βαθύτερα Βιώνουμε ότι Όλα Είναι Αντίληψη. Αυτή είναι η Πραγματική Ουσία της Ύπαρξης, κι η Δύναμη που Στηρίζει τον Νου, Ζωοποιεί την Ψυχή κι Αντανακλάται στα εξωτερικά φαινόμενα. Η Αντίληψη είναι σαν την Κίνηση του Ωκεανού, τους μετασχηματισμούς και τα κύματα.

Υπάρχει Εδώ Ένα Μυστικό που αποκαλύπτεται σε Όσους Φτάνουν σε Αυτό το Επίπεδο. Ένα Μυστικό που όταν Κατανοείται μας Οδηγεί Πέραν Όλων των Ορίων. Είναι το Μεγάλο Μυστικό Όλων των Μυστών, των Φωτισμένων Ψυχών που Έφτασαν ως Εδώ, μέσα από διάφορα εσωτερικά μονοπάτια. Το Μυστικό Αφορά το τι «Είναι» η Αντίληψη. Όταν Αποκαλύπτεται όλα γίνονται κατανοητά.

Όταν η Ψυχή (η Ανώτερη Πνευματική Οντότητα), το Πνεύμα, η Αληθινή Οντότητα, αποσύρεται από το σώμα το Πραγματικό Αποκαλύπτεται σαν ένας Άλλος Ανώτερος Φωτεινός Κόσμος. Διασχίζοντας τους Εσωτερικούς Κόσμους Φτάνουμε στο Ανώτατο Βασίλειο της Πλήρους Φώτισης, στο Βασίλειο του Θεού σύμφωνα με κάποιες παραδόσεις, η στο Αρχικό Χάος, στο Ακατάληπτο που Γεννά τα Πάντα, σύμφωνα με την ελληνική Παράδοση.

Αυτό που θέλουμε να πούμε τελικά, καταγράφοντας πραγματικές βιωματικές εμπειρίες, κι όχι διατυπώνοντας αυθαίρετες διανοητικές θεωρήσεις, είναι ότι η Εμπειρία του Πραγματικού έχει Βάθη, Άπειρο βάθος, Χωρίς Όρια. Η Βίωση του Πραγματικού στην επαφή μας με τον εξωτερικό κόσμο δεν είναι η Τελική Φώτιση. Αντίθετα είναι η Αρχή της Διαφώτισης. Όσο Βαθαίνει η Κατανόηση το Φως Απλώνεται σε Πλατύτερους Κύκλους μέχρι που δεν υπάρχει Κύκλος Φωτός, δηλαδή περιορισμένη περιοχή αντίληψης (ύπαρξης) αλλά Μια Απεραντοσύνη Φωτός.

Στην Παράδοση του Ζεν υπάρχουν δύο όροι για να φανερώσουν το Βίωμα του Πραγματικού, το «Κένσο» και το «Σατόρι». Οι αμαθείς δεν καταλαβαίνουν την διαφορά και συχνά τα χρησιμοποιούν σαν συνώνυμα. Στην πραγματικότητα το «Κένσο» (σαν Άμεση Επαφή με το Πραγματικό) έχει την φύση του «Σατόρι» αλλά δεν είναι «Σατόρι». Αν προσπαθούσαμε να διευκρινίσουμε την ουσία του «Σατόρι» θα λέγαμε είναι ότι η Διαρκής Επεκτεινόμενη Διαφώτιση μέχρι το Χωρίς Όρια, ή το «Επεκτεινόμενο Κένσο».

Ο προσεκτικός αναγνώστης θα πρέπει να διέκρινε ήδη (αλλιώς ας ξαναδιαβάσει όσα είπαμε) ότι μιλάμε:

1) Για μια Εξωτερική Ανύψωση ως την Αληθινή Όραση του Πραγματικού στον εξωτερικό κόσμο.

2) Για μια όλο Βαθύτερη Πλατύτερη Κατανόηση των Ψυχικών Λειτουργιών.

3) Για μια Πραγματική Απόσπαση της Ψυχής από το σώμα που Οδηγεί στους Εσωτερικούς Κόσμους.

4) για το «Πραγματικό» Πραγματικό που είναι πέρα από όλα τα όρια κι όχι για μια «αντίληψη» του Πραγματικού.

Όλη αυτή η Κίνηση, η «Εξέλιξη» είναι Μονάχα Βάθεμα της Κατανόησης Αυτού που Είμαστε κι όχι πραγματική εξέλιξη ή αλλαγή της Πραγματικής Ουσίας μας. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό.