11. Illusions and hallucinations on the Way
There is no lighting. There is no such
thing as a situation that one can have "experience" of. No matter how
much an ego searches, (i.e. the "constituted perception of a being",
or "a perceptual center"), no matter how it searches, either actively
by some processes, or passively as an "observer" it can find nothing
but his (ego's) own experiences…
What exists is precisely (and only) the
activities of thought, which structures the ego, organizes experiences, and
stabilizes perceptions and beliefs...
But all this is nothing more than a
"falsification" of Reality, a cosmic and personal dream... We dream
based on some objective elements, and this is common to everyone, it is the
cosmic dimension of the dream, and with personal choices, so everyone creates
the own view of reality... in fact, everyone, but all people, are convinced
that only we have a "correct perception" of Reality, we fortify
ourselves in this belief, and become autistic, psychologically ill...
Everyone, but everyone, if we observe
ourselves carefully, we will see that we rely very little on objectivity and
are much, much more personal, in the way we see things... we are trapped in
this fake, manufactured, fake, "personal vision" "... And in this
existential, psychological, perceptual , state, we wonder, seek, and try to
find, experience, realize, "God", "Reality",
"Truth"... What do we think we will find? ; What can we find beyond
what we ourselves will construct, with our experiences, memories,
imaginations?... Whatever we find will be false.
All our lives we chase after an
'Illusion', ('God', 'Reality', 'Truth')... but we usually stumble on our
'hallucinations', perceiving something limited that we have conceived, as the
Infinite, as the Without Limits, we take the fake as True.
On the Way we do not walk like this, on
the Way we do not chase "Illusions", nor do we perceive
"hallucinations" as reality... On the Way we "recognize"
only "what exists", and not the imaginary things that thought
constructs.
What exists is precisely (and only) the
activities of thought, which structures the ego, organizes experiences and
stabilizes perceptions and beliefs...
Thus, on the Way, we only recognize the
distorting process of thought, we see it, we understand it... we understand
that it creates "hallucinations" and can lead us to hunt for
"illusions"... And?... WE SEE IT?... And?... WHAT DO WE DO?...
we continue to support the “dream
function” ?…
IF WE REALLY SEE IT, all this stops… WE
ARE OUT OF IT… If we “doubt” even for a moment, we have lost it… we continue
our dream… Brother, as a Brother I speak… SEE IT! LEAVE IT! GET OUT OF THIS!
11. Ψευδαισθήσεις και παραισθήσεις στην Οδό
Φώτιση δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει σαν κατάσταση που μπορεί
κάποιος να έχει «εμπειρία» της. Όσο κι αν ψάχνει ένα εγώ, (δηλαδή η
«συγκροτημένη αντίληψη μιας ύπαρξης», ή «ένα αντιληπτικό κέντρο»), με όποιο
τρόπο κι αν ψάχνει, είτε ενεργητικά με κάποιες διαδικασίες, είτε παθητικά σαν
«παρατηρητής» δεν μπορεί να βρει παρά μόνο τις δικές του (του εγώ) εμπειρίες…
Αυτό που υπάρχει είναι ακριβώς (και μόνον) οι
δραστηριότητες της σκέψης, που δομεί το εγώ, οργανώνει τις εμπειρίες, και
σταθεροποιεί τις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις…
Αλλά όλο αυτό δεν είναι παρά μια «παραποίηση» της
Πραγματικότητας, ένα κοσμικό και προσωπικό όνειρο… Ονειρευόμαστε με βάση κάποια
αντικειμενικά στοιχεία, κι αυτό είναι κοινό σε όλους, είναι η κοσμική διάσταση
του ονείρου, και με προσωπικές επιλογές, οπότε ο καθένας δημιουργεί την δική του
άποψη της πραγματικότητας… μάλιστα, όλοι, μα όλοι οι άνθρωποι, είμαστε
πεπεισμένοι ότι μόνον εμείς έχουμε «ορθή αντίληψη» της Πραγματικότητας,
οχυρωνόμαστε σε αυτή την πεποίθηση, και γινόμαστε αυτιστικοί, ψυχολογικά
άρρωστοι…
Όλοι, μα όλοι, αν
παρατηρήσουμε τον εαυτό μας με προσοχή, θα δούμε ότι βασιζόμαστε ελάχιστα στην
αντικειμενικότητα κι είμαστε πολύ-πολύ περισσότερο προσωπικοί, στον τρόπο που
βλέπουμε τα πράγματα… είμαστε παγιδευμένοι μέσα σε αυτή την πλαστή,
κατασκευασμένη, ψεύτικη, «προσωπική όραση»… Και σε αυτή την υπαρξιακή,
ψυχολογική, αντιληπτική, κατάσταση, αναρωτιόμαστε, αναζητούμε, και προσπαθούμε,
να βρούμε, να βιώσουμε, να πραγματοποιήσουμε, τον «Θεό», την «Πραγματικότητα»,
την «Αλήθεια»… Τι νομίζουμε ότι θα βρούμε; Τι μπορούμε να βρούμε πέρα από αυτό
που θα κατασκευάσουμε εμείς οι ίδιοι, με τις εμπειρίες, τις μνήμες, τις
φαντασίες μας;… Ό,τι κι αν βρούμε θα είναι ψεύτικο.
Σε όλη μας την ζωή κυνηγάμε μια «Ψευδαίσθηση», (τον
«Θεό», την «Πραγματικότητα», την «Αλήθεια»)… αλλά συνήθως σκοντάφτουμε στις
«παραισθήσεις» μας, εκλαμβάνοντας κάτι περιορισμένο που έχουμε συλλάβει, σαν το
Απεριόριστο, σαν το Χωρίς Όρια, εκλαμβάνουμε το ψεύτικο σαν Αληθινό.
Στην Οδό δεν βαδίζουμε έτσι, στην Οδό δεν κυνηγάμε
«Ψευδαισθήσεις», μήτε εκλαμβάνουμε τις «παραισθήσεις» σαν πραγματικότητα… Στην
Οδό «αναγνωρίζουμε» μόνον «αυτά που υπάρχουν», κι όχι τα φανταστικά πράγματα
που κατασκευάζει η σκέψη.
Αυτό που υπάρχει είναι ακριβώς (και μόνον) οι
δραστηριότητες της σκέψης, που δομεί το εγώ, οργανώνει τις εμπειρίες και σταθεροποιεί
τις αντιλήψεις και τις πεποιθήσεις…
Έτσι, στην Οδό, αναγνωρίζουμε μόνον την διαστρεβλωτική
διαδικασία της σκέψης, την βλέπουμε, την κατανοούμε… κατανοούμε ότι δημιουργεί
«παραισθήσεις» και μπορεί να μας παρασύρει στο κυνήγι «ψευδαισθήσεων»… Και;… ΤΟ
ΒΛΕΠΟΥΜΕ;… Και;… ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;…
Συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε την «λειτουργία του ονείρου»;…
ΑΝ ΤΟ ΔΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, όλο αυτό σταματάει… ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΞΩ
από αυτό… Αν «αμφιβάλουμε» έστω και για μια στιγμή, το έχουμε χάσει…
συνεχίζουμε το όνειρό μας… Αδελφέ, σαν Αδελφός μιλώ… ΔΕΣ ΤΟ! ΑΦΗΣΕ ΤΟ! ΒΓΕΣ ΕΞΩ
ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ!