Esoterism Academy: Ο Αληθινός Διαλογισμός είναι μη-διαλογισμός

Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

Sunday, December 2, 2018

Ο Αληθινός Διαλογισμός είναι μη-διαλογισμός

Ο Αληθινός Διαλογισμός είναι μη-διαλογισμός.

Αυτή (η παραπάνω) δήλωση δεν είναι λογικό παράδοξο (που ταυτίζει τα αντίθετα), ένα λογοπαίγνιο εντυπωσιασμού, οτιδήποτε… είναι μια βαθιά αλήθεια. Μπορούν να το κατανοήσουν όσοι ήδη είναι στην διαδικασία του διαλογισμού, δηλαδή της διαχείρισης του περιεχομένου της Συνείδησης: Στην πραγματικότητα ο Αληθινός Διαλογισμός (ο μη-διαλογισμός) είναι η ολοκλήρωση, η κατάληξη, όλης της δραστηριότητας, της προσπάθειας, διαχείρισης του περιεχομένου της Συνείδησης, το αναπόφευκτο τέρμα της διαδικασίας του διαλογισμού (μιας δραστηριότητας που «αποδεικνύεται» αδιέξοδη). Αυτό θα το εξηγήσουμε πιο κάτω.

Υπάρχουν τυπολογικά (αλλά και πραγματικά) τρεις καταστάσεις της Συνείδησης:

1. Η Απελευθερωμένη Συνείδηση που είναι Καθαρή Συνείδηση, Χωρίς Όρια, που έχει επίγνωση του περιεχομένου (ή της έλλειψης περιεχομένου) χωρίς να σχετίζεται με αυτό, χωρίς να «συμμετέχει», χωρίς να παρασύρεται μέσα στην κοσμική διαδικασία, είναι απλός θεατής. Μια τέτοια Συνείδηση είναι ένας Ανοιχτός Χώρος Επίγνωσης όπου όλα λειτουργούν ανεμπόδιστα. Για μια τέτοια Συνείδηση δεν υπάρχει καμία διάκριση, Συνείδησης-περιεχομένου, υπερβατικού-σχετικής ύπαρξης, υπερκόσμιου-κοσμικού, έσω-έξω, πνεύματος-ύλης… οποιασδήποτε διάκρισης. Είναι Ένα Ενοποιημένο Πεδίο Επίγνωσης όπου όλα είναι Επίγνωση (Αντίληψη). Όλα όσα οι μη-φωτισμένες συνειδήσεις ονομάζουν Θεό, ύπαρξη, πνεύμα, νου, ψυχή, ενέργεια, ύλη, όλα είναι συνειδησιακά φαινόμενα, επίγνωση (αντίληψη), φαινόμενα περισσότερο ή λιγότερο σταθερά… όχι «κάποια σταθερή ουσία, υλικό». Ολόκληρη η ύπαρξη είναι πνευματικής υφής.

2. Η άλλη κατάσταση της Συνείδησης είναι αυτή όπου η Συνείδηση σχετίζεται (με κάποιο, οποιονδήποτε, τρόπο) με το «περιεχόμενό» της και προσπαθεί να το διαχειριστεί.

Η Συσχέτιση είναι Επίγνωση και κάτι πρόσθετο, που αποτελεί την αιτία, την ουσία, και το περιεχόμενο, της κοσμικής εξέλιξης. Είναι η ανάδυση του «εγώ» και της «προσωπικής συμμετοχής» σε αυτό που συμβαίνει. Είναι το στοιχείο της «προσωπικής αντίληψης», η «μέσα από το εγώ αντίληψη». Κοσμική Αντίληψη (Κοσμικό Εγώ) στην αρχή και ατομική αντίληψη (ατομικό εγώ) στην συνέχεια…

Λέγοντας διαχείριση του περιεχομένου της Συνείδησης εννοούμε την προσπάθεια να ελεγχθεί το περιεχόμενο, να παρατηρηθεί, να κατευθυνθεί, να ακινητοποιηθεί, να εξαλειφθεί… προσπάθεια που συχνά (όταν η Συνείδηση είναι «αδύναμη») καταλήγει στην «παράδοση» της Συνείδησης στο κοσμικό φαινόμενο, (πράγμα που συμβαίνει στην πλειονότητα των ανθρώπων). Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις υπάρχει πάντα σχέση με το περιεχόμενο «συμμετοχή» σε αυτό που συμβαίνει: έχουμε την «αντίληψη» ότι «μας» συμβαίνει αυτό, είμαστε σε εξέλιξη, σε διαδικασία, στο γίγνεσθαι, στη ζωή.

Στις διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις έχουν χρησιμοποιηθεί όλοι αυτοί οι τρόποι διαχείρισης του περιεχομένου της Συνείδησης, επικεντρωμένη επίγνωση, συγκέντρωση σε κάτι, σαμάντι με περιεχόμενο ή χωρίς περιεχόμενο, εξάλειψη της δραστηριότητας…

Στην πραγματικότητα όσο υπάρχει συσχέτιση της Συνείδησης με το περιεχόμενό της, υπαρξιακό (προσωπικό) γίγνεσθαι, οποιαδήποτε διαχείριση του περιεχομένου της Συνείδησης – έστω κι αν αυτό το ονομάζουμε «διαλογισμό» - αυτό δεν είναι διαλογισμός. Η Αληθινή Φώτιση, (η Αληθινή Επίγνωση), δεν μπορεί να κατακτηθεί μέσω οποιασδήποτε δραστηριότητας. Αυτό δεν είναι Αληθινός Διαλογισμός. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κι εντελώς φυσιολογικά (γιατί η Επίγνωση, η Αντίληψη, το να «δούμε», είναι πράξη) να παραιτηθούμε από όλες αυτές τις μάταιες δραστηριότητες. Το Αληθινό Τέρμα (η Ολοκλήρωση) της διαδικασίας, αυτό που ονομάζουμε «διαλογισμό», είναι να σταματήσουμε να συμμετέχουμε σε όλη αυτή την δραστηριότητα, να παραιτηθούμε από όλες τις προσπάθειες να επιτύχουμε οτιδήποτε: Η Βαθιά, Ειλικρινής, κι Ολοκληρωτική, Παραίτηση από όσα «αρπαζόμαστε», το Ξάνοιγμα στα Βαθιά Άγνωστα Νερά της Καθαρής Συνείδησης, της Ελεύθερης Συνείδησης, που «βλέπει» αλλά δεν «σχετίζεται» με τίποτα.

Αυτή η Κατάσταση της Ανεξαρτητοποίησης, της Απελευθέρωσης, της Απομόνωσης, από το περιεχόμενο της Συνείδησης, δεν είναι μια κατάσταση του τίποτα. Είναι Κενότητα γιατί είναι Καθαρή Επίγνωση, χωρίς προσδιορισμούς, και χωρίς συσχέτιση με οτιδήποτε, χωρίς όρια, χωρίς εμπόδια, σε ό,τι συμβαίνει: Είναι Απουσία προσωπικής ύπαρξης και ανεμπόδιστη ύπαρξη, είναι Σιωπή του νου και ανεμπόδιστη σκέψη, είναι Ησυχία της ψυχής και ανεμπόδιστη δραστηριότητα, είναι Ελευθερία από την ψυχοσωματική ζωή και ανεμπόδιστη ζωή στο σώμα, στις αισθήσεις, στο κόσμο.

Υπάρχουν δύο ποικιλίες εμπειρίας μιας τέτοιας Συνείδησης. Η μία είναι όπου η Συνείδηση είναι Ελεύθερη αλλά έχει αντίληψη κάποιου περιεχόμενου, της σκέψης, των αισθήσεων, του κόσμου. Αλλά υπάρχει μια Βαθύτερη Κατάσταση όπου η Συνείδηση είναι Καθαρή Επίγνωση της Αληθινής Φύσης της χωρίς περιεχόμενο. Αυτή η υπερβατική εμπειρία είναι η Αληθινή Φύση μας, η Αληθινή Φύση του Θεού, η Απεριόριστη Πραγματικότητα.

Όταν μια Συνείδηση βρίσκεται (φτάνει, πετυχαίνει) αυτή την Κατάσταση της Απελευθέρωσης από το περιεχόμενό της δεν κάνει κάποια προσπάθεια, ούτε διαχειρίζεται το περιεχόμενό της, απλά το «αντιμετωπίζει». Δεν διαλογίζεται, είναι σε κατάσταση μη-διαλογισμού. Τότε Διαλογίζεται Πραγματικά. Αυτό είναι ο Αληθινός Διαλογισμός όπου δεν γίνεται καμία προσπάθεια, καμία διαδικασία, καμία επίτευξη. Στην πραγματικότητα είναι θέμα κατανόησης, αντίληψης: να συνειδητοποιήσουμε ότι σαν Συνειδήσεις δεν (χρειάζεται και δεν) σχετιζόμαστε με το περιεχόμενό μας, που εξελίσσεται σύμφωνα με τους «δικούς» του νόμους… Έτσι αν και λέμε ότι είναι μια Κατάσταση που πρέπει να πραγματοποιηθεί, στην πραγματικότητα αντιλαμβανόμαστε απλά, την Αληθινή Φύση μας. Δεν αλλάζουμε, δεν πετυχαίνουμε κάτι, δεν γινόμαστε κάτι (που δεν είμαστε). Είμαστε Ήδη και για Πάντα Αυτό που Είμαστε. Απλά «φωτίζεται» η κατάσταση και κατανοούμε τι μας συμβαίνει.

Αυτή η Κατάσταση του μη-διαλογισμού (του Αληθινού Διαλογισμού) όμως, μπορεί να αφομοιωθεί, να βιωθεί από κάποιον που ήδη βρίσκεται σε κατάσταση διαχείρισης του περιεχομένου της Συνείδησης, δηλαδή κάποιου που προσπαθεί να διαλογιστεί, ή που διαλογίζεται, με την τρέχουσα έννοια του όρου. Ο Αληθινός Διαλογισμός είναι το τέλος όλων των διαλογιστικών προσπαθειών: Είναι η Κατάσταση της Πραγματικότητας της Αληθινής Φύσης μας, Απουσία μέσα στην οποία αναδύεται η ύπαρξη (χωρίς να «υιοθετείται»), Σιωπή μέσα στην οποία ξεφυτρώνουν οι σκέψεις (χωρίς να «ακολουθούνται»), Ησυχία μέσα στην οποία οι δραστηριότητες βρίσκουν το δρόμο τους (χωρίς να μας «ταράζουν»), Ελευθερία μέσα στην οποία ανθίζει η ζωή, η ψυχοσωματική σκέψη, οι αισθήσεις, κι οι υλικές εμπειρίες. Αυτή η Κατάσταση είναι μόνιμη (αν «επιτευχθεί») και διαρκεί: Η ζωή δεν διαχωρίζεται σε περιόδους που διαλογιζόμαστε και ώρες που δεν διαλογιζόμαστε: Είμαστε διαρκώς σε Διαλογισμό, είτε υπάρχει κάποιο περιεχόμενο στη Συνείδηση, είτε όχι.

3. Υπάρχει τέλος μια Τρίτη κατάσταση της Συνείδησης στην οποία βρίσκεται σχεδόν το σύνολο της ανθρωπότητας, όπου η Συνείδηση ταυτίζεται με το περιεχόμενό της, με την (προσωπική) ύπαρξη, την ψυχοσωματική σκέψη, τις δραστηριότητες της ζωής. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όχι μόνο δεν προσπαθούν να διαχειριστούν το περιεχόμενο της Συνείδησής τους, αλλά ταυτισμένοι με αυτό «φέρονται» εδώ ή εκεί, ανάλογα με το που φυσάει ο άνεμος του κάρμα, της μοίρας, του πεπρωμένου.

Οι κοινωνίες παρόλο τον ψευτοπολιτισμό που έχουν αναπτύξει βρίσκονται σε κατάσταση αγριότητας. Κι αυτό αποδεικνύεται από την παγκόσμια κατάσταση, τα προβλήματα των κοινωνιών, την έλλειψη Δικαιοσύνης, την οικονομική ανισότητα, την εκμετάλλευση, την φτώχεια και την δυστυχία… όλα αυτά όχι κάπου μακριά, αλλά κι εδώ, δίπλα μας.

Κυριαρχεί η μεταφυσική άγνοια, ο εγωισμός, το προσωπικό κι ομαδικό συμφέρον, η κοινωνική κι οικονομική ανισότητα κι εκμετάλλευση, ο διχασμός κι η αντιπαλότητα, και τελικά η αδικία κι η δυστυχία.

Τα προβλήματα που αναδύονται στις κοινωνίες τα δημιουργούν οι ίδιες οι κοινωνίες, με την ποιότητα των ανθρώπων που τις απαρτίζουν. Κι είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που πρέπει να βρουν τις λύσεις. Αν είναι ανώριμοι και δεν μπορούν, απλά πρέπει να υποστούν τις συνέπειες της ανωριμότητάς τους. «Όλοι», (ηγετικές ομάδες και λαός), νομίζουν πως γνωρίζουν κι είναι ικανοί να οδηγήσουν την κοινωνία στο σωστό και το δίκαιο… αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι μια κοινωνία σύγχυσης, διαμάχης, αδικίας, μια κοινωνία ζούγκλα. Ανίκανοι κι άχρηστοι πολιτικοί, κεφαλαιοκράτες σε ξέφραγο αμπέλι, αποχαυνωμένοι θρησκευόμενοι, λαός ηλιθίων που τρέχουν πίσω από το ψέμα, ή το συμφέρον, ή την σκοπιμότητα… δεν φτιάχνουν κοινωνία. Η ψευτοδημοκρατία, η «δικαιοσύνη της αδικίας», κι η «ζωή της ανισότητας» δεν φτιάχνουν «κράτος». Ο «πολιτισμός της σαβούρας» δεν είναι «εξέλιξη», είναι οπισθοδρόμηση. Τούτος ο πλανήτης δεν κατοικείται από τον Homo sapiens (τον Άνθρωπο τον σοφό, τον έμφρονα), όπως αφελώς πιστεύουν επιστήμονες κι απλοί άνθρωποι (που διαψεύδονται από την κατάσταση των κοινωνιών)… αλλά από τον Homo simian (τον Άνθρωπο πίθηκο)… Δεν έχουμε την απαίτηση βέβαια οι πολιτισμένοι συνάνθρωποί μου να δεχτούν τις απόψεις μας (άλλωστε δεν μας διαβάζουν)… Αυτοί έχουν την καταγωγή τους, την περιουσία τους, την καριέρα τους, πηγαίνουν στην Λυρική να παρακολουθήσουν όπερα, είναι καθώς πρέπει… Εμείς είμαστε ευχαριστημένοι που ανασαίνουμε, που βλέπουμε τον ουρανό (έστω και συννεφιασμένο), που περπατάμε στους δρόμους (κι ας είναι γεμάτοι από ανθρώπινα σκουπίδια και σκουπίδια των ανθρώπων)…

Βέβαια υπάρχουν κι άνθρωποι αληθινοί σε τούτο τον κόσμο (λίγοι, αλλά υπάρχουν). Είτε σπάνε το τσόφλι της άγνοιας και βγαίνουν στο Φως, είτε αποδέχονται την μοίρα τους, είτε καταριούνται τον Θεό που δεν κυβερνά τον κόσμο.

Αλλά… Αλλά ο Θεός Είναι Μέσα μας, Εμείς Είμαστε ο Θεός, ο καθένας μας (στον βαθμό που το «συνειδητοποιούμε»). Όχι μόνο μπορούμε να βιώσουμε το Απόλυτο Μέσα μας, αλλά έχουμε και ηθική υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας και στους άλλους, στα παιδιά μας και στις μελλούμενες γενιές, να το κάνουμε: Να «αναπτυχθούμε» πνευματικά, να φωτίσουμε την σκοτεινή φύση μας με το Αγνό Φως που βρίσκεται θαμμένο Μέσα μας, και να φωτίσουμε και τους άλλους γύρω μας.

Εσύ Άνθρωπε, μόνος, πρέπει να σωθεί!, Κι εσύ, μόνος, θα πρέπει να σώσεις τον κόσμο, με το να γίνεις παράδειγμα και δρόμος και πρότυπο και μνήμη των ανθρώπων, όπως έκαναν κι άλλοι πριν από σένα, κι όπως θα κάνουν κι άλλοι μετά από σένα. Πέτα τα αγάλματα του Βούδα και τις εικόνες του Χριστού στα σκουπίδια, Εσύ είσαι ο Βούδας, Εσύ είσαι ο Χριστός… Δεν βλέπεις την Νέα Αυγή που Χαράζει; Δεν βλέπεις ότι μόνος προορισμός για όσους ήρθαν σε τούτο τον κόσμο είναι να συνειδητοποιήσουν ότι Είναι Θεός, ότι Μόνο Θεός Υπάρχει, ότι Όλα Είναι Θεός;… όλα τα άλλα είναι σκιές στην ύπαρξη, σκουπίδια στον χρόνο, άνεμος που φύσηξε κι έφυγε μακριά αφήνοντας μόνο τη σιωπή.

Ξύπνα Αδελφέ! Είναι Ώρα! Ξημερώνει!

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, December 2, 2018

Ο Αληθινός Διαλογισμός είναι μη-διαλογισμός

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright