Esoterism Academy: ΜΕΤΑΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

ΜΕΤΑΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η Διανόηση, που αναπτύσσεται στην Βάση της Πρωτογενούς Αντίληψης, Εννόησης, της Εμπειρίας της Πραγματικότητας, είναι μια «υπερδομή», μια κατασκευή. Δημιουργεί την εικόνα της πραγματικότητας με βάση την «αποκρυσταλλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας» (που έχει αποθηκεύσει στην μνήμη), με επιλογές και προσανατολισμούς, προς κάποιο υποτιθέμενο στόχο. Σαν «υπερδομή» και σαν εργαλείο αντίληψης και δράσης μπορεί να είναι χρήσιμο ως ένα σημείο, για πρακτικούς σκοπούς, αλλά δεν είναι η Ζωντανή Πραγματικότητα. Χώρια που, πολλές φορές, αυτή η «προσωπική οπτική» δεν έχει στέρεες βάσεις και παραπλανά. Ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπου, ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός, μέχρι σήμερα, βασίζεται σε αυτήν την διανόηση.

Καθώς η διανόηση (σαν λειτουργία) πηγάζει από την ύπαρξη ενός αντιληπτικού κέντρου (που δημιούργησε η «άγνοια», σε κάποιο μεταφυσικό πεδίο) και λειτουργεί μέσα στην δυαδική σύλληψη της πραγματικότητας (εγώ-κόσμος) δεν μπορεί παρά να είναι «μεροληπτική». Στον χώρο της διανόησης δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Υπάρχουν απλά διαφορετικές θεωρήσεις, από διαφορετικά αντιληπτικά κέντρα. Ανάλογα την θέση, τις υπάρχουσες καταστάσεις και συνθήκες, όλες οι απόψεις είναι «σωστές» και ταυτόχρονα, σαν μεροληπτικές θεωρήσεις, όλες οι απόψεις της πραγματικότητας είναι «λάθος». Κι ασφαλώς, εννοείται, από μεταφυσική άποψη είναι όλα λάθος.

Οι άνθρωποι προσπαθούν χιλιάδες χρόνια να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα μέσω της διανόησης. Και πάντα οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν και λειτουργούσαν στο πλαίσιο μιας «γενικής αντίληψης της πραγματικότητας» στην οποία εντάσσονται με την «κοινωνικοποίησή» τους κι η οποία εκφράζεται μέσα από την κουλτούρα της κοινωνίας στην οποία ανήκουν, την γλώσσα (που ερμηνεύει την πραγματικότητα), την εκπαίδευση (που «διαμορφώνει» νοοτροπίες), τα ήθη, τα έθιμα και τις κοινωνικές συμπεριφορές. Αλλά η επίσημη κοινωνική κοσμοθεωρία είναι πάντα πολύ επιφανειακή και προσανατολισμένη προς τον εξωτερικό κόσμο και τις πρακτικές ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων. Είναι χρήσιμη για την ζωή στην κοινωνία αλλά δεν δίνει πραγματικές απαντήσεις στα ερωτήματα του ανθρώπου για το «τι είναι η πραγματικότητα», η ύπαρξη, η ζωή, τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος και προς τα που προσανατολίζεται κι ολοκληρώνεται. Ακόμα όλες οι μεταφυσικές θεωρήσεις, των θρησκειών, των φιλοσοφιών, είναι διανοητικές προσεγγίσεις (θεωρητικές) της πραγματικότητες κι οι θρησκευτικές ή παραθρησκευτικές πρακτικές τους λειτουργούν πάντα μέσα στην περιορισμένη δυαδική αντίληψη και δεν έχουν κανένα βιωματικό πραγματικό αποτέλεσμα.

Οι Πραγματικοί Σοφοί της ανθρωπότητας, εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια, έχουν διαπιστώσει ότι η διανόηση έχει περιορισμένο χώρο δράσης και δεν μπορεί να απαντήσει στο τι είναι πραγματικότητα, πως βιώνουμε την πραγματικότητα, πως ζούμε αληθινά. Ο λόγος είναι απλός. Η διανόηση δεν μπορεί (σαν μέρος) να συλλάβει το Όλο μέσα στο οποίο εντάσσεται και λειτουργεί, γιατί υπάρχουν «περιοχές» της ύπαρξης που δεν «αγγίζει». Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν από την ζωή και ξοδεύουν τον χρόνο τους μέσα στον διανοητικό λήθαργο, που τους πληροφορεί επίσης (παραπλανώντας τους) ότι ζουν πραγματικά, ότι ζουν την αληθινή ζωή. Αυτή είναι η δύναμη της Μάγια, της ψευδαίσθησης, του ονείρου, να σε πείθει ότι όλο αυτό είναι αληθινό. Για να Δούμε όμως την Αλήθεια, ή αλλιώς για να Αφυπνιστούμε στην Πραγματικότητα, πρέπει να «ξυπνήσουμε» από τον διανοητικό λήθαργο. Η διανόηση, η σκέψη, δεν μπορεί να σε πάει πέρα από τον εαυτό της κι ό,τι βρεις με την σκέψη, τον Θεό, την Αλήθεια, την Πραγματικότητα, την Ζωή, θα είναι όχι το Πραγματικό αλλά αυτό που έφτιαξε η σκέψη, αυτό που σκέφτηκες. Η Αντίληψη της Πραγματικότητας ανατέλλει εκεί που τελειώνει η σκέψη.

Μεταφιλοσοφία είναι να Αντιλαμβάνεσαι με ένα Τρόπο Ευρύτερο της διανόησης. Με ένα Τρόπο Άμεσο και Ανόθευτο, όπου δεν εισχωρεί η σκέψη. Είναι ακριβώς η Απελευθέρωση της Αντίληψης από όλες τις περιοριστικές λειτουργίες της σκέψης, της αίσθησης. Αυτή η Αντίληψη έχει ήδη την Ωριμότητα της εμπειρίας της σκέψης και των περιορισμών της. Την έχει δοκιμάσει κι έχει δει τα όριά της. Και την εγκαταλείπει γιατί είναι πολύ περιορισμένη και δεν μπορεί να της δείξει το Πραγματικό, την Αλήθεια. Είναι μια Θεώρηση Ανώτερη της διανόησης, πέρα από την σκέψη, τις αντιλήψεις μέσα από ένα αντιληπτικό κέντρο, πέρα από την δυαδικότητα, πέρα από την μνήμη, πέρα από τον χρόνο.

Η Μεταφιλοσοφία ξεκινάει εκεί που τελειώνει η σκέψη. Η Εμπειρία της «διάλυσης» του αντιληπτικού κέντρου, του εγώ, το οποίο κατασκευάζει η σκέψη και στο οποίο «αναφέρει» και συγκεντρώνει» όλες τις δυαδικές εμπειρίες, γίνεται αντιληπτή σαν Ανάδυση σε Μια Νέα Αντίληψη, σε Ένα Χώρο Ελευθερίας, Απεραντοσύνης, Αιωνιότητας, σε Μια Κατάσταση Ενότητας Όλης της Ύπαρξης κι όλων των πραγμάτων. Περιγράφεται συχνά στην Εσωτερική Παράδοση σαν Παγκόσμια Συνείδηση του Ανθρώπου. Είναι Γέννηση σε Μια Άλλη Διάσταση της Ύπαρξης, η Αληθινή Πνευματική Γέννηση του Αγιογραφικού Συμβολισμού, η Άνωθεν Γέννηση. Είναι η Αληθινή Ζωή, η Αιώνια Ζωή.

Ασφαλώς, Πρώτη Υποχρέωση της Μεταφιλοσοφίας είναι να Υποδείξει τι «είναι» η Πραγματικότητα, πως «λειτουργεί» η ζωή, τι είναι σκέψη, τι είναι απελευθέρωση από την σκέψη σε μια νέα ελεύθερη αντίληψη, ανοιχτή, ολική. Αυτή η Ανώτερη Αντίληψη, που είναι μια φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου, της ανθρώπινης συνειδητότητας, κηρύχτηκε σαν Ανώτερη Σοφία, σαν Θρησκεία, σαν κάτι Μυστικό (άσχετα από τις κοινωνικές διαστρεβλώσεις του Αρχικού Θρησκευτικού Μηνύματος). Στην πραγματικότητα είναι απλά η Αλήθεια. Η Αλήθεια που πρέπει να φανερωθεί στους ανθρώπους, που όταν γίνεται κατανοητή απελευθερώνει τους ανθρώπους. Αλλά οι άνθρωποι από το Αρχικό Κήρυγμα των Σοφών, του Ορφέα, του Λάο Τσε, του Βούδα, του Ιησού, μέχρι τον Κρισμαμούρτι, δημιουργούν διανοητικές θεωρίες, θεολογίες, διδασκαλίες. Καταλαβαίνουν ξανά την Ζωή, την Ζωντανή Αλήθεια, μέσα από την διανόηση κι αποκοιμίζονται με την σκέψη και τις ψευτοθρησκευτικές πρακτικές και πράξεις τους. Αλλά η Αλήθεια Είναι Πάντα Εδώ κι ο καθένας μπορεί να την Δει, αυτός ο ίδιος, άμεσα, τώρα, εδώ. Όλα τα άλλα είναι απλά διανοητικές φλυαρίες, σαν το μουρμούρισμα του αέρα στα φύλλα των δένδρων.

Το Αληθινό Μήνυμα, όλης της Εσωτερικής Παράδοσης, Όλων των Σοφών και των θρησκειών, είναι απλά να Δούμε την Ολοφάνερη Αλήθεια «Βλέποντας» αυτό που συμβαίνει, αυτό που συμβαίνει σε μας, έξω από εμάς. Να Δούμε πως εκδηλώνεται ή επηρεάζεται η αντίληψή μας και να μείνουμε Ξύπνιοι στην Αληθινή Ζωή, σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει στον πραγματικό χρόνο κι όχι να ονειρευόμαστε μέσα στις κατασκευές της σκέψης. Το Αληθινό Μήνυμα είναι η Άμεση Υπόδειξη κι Εφαρμογή της Αληθινής Ζωής, της Αληθινής Αντίληψης, της Αληθινής Δράσης. Η Υπόδειξη απλά υποβοηθά. Το σημαντικό είναι να Δει κάποιος. Να Αρχίσει να Ζει στην Πραγματική Ζωή, βγαίνοντας από τον διανοητικό λήθαργο. Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε όλες τις αγαπημένες αυταπάτες μας κι όλα όσα θεωρούσαμε χρήσιμα κι είχαμε στην κατοχή μας. Η Αληθινή Οδός είναι η Πλήρης Ελευθερία. Η Ίδια η Ουσία της Πραγματικότητας είναι η Ελευθερία, η Απόλυτη Βαθιά κι Ολοκληρωτική Ελευθερία, η Ελευθερία από όλα, μέσα στην Απεραντοσύνη του Αγνώστου όπου χτυπά η Καρδιά της Αληθινής Ύπαρξης.

Η Μεταφιλοσοφία είναι στην πραγματικότητα η «Φιλοσοφία της Αληθινής Ζωής» και το μόνο που έχει να πει, να μεταδώσει, είναι ζωή, να αρχίσουμε να ζούμε αληθινά. Κι αυτό γίνεται ζωντανά, μέσα στην Παράδοση, όπως ένα αναμμένο κερί μεταδίδει την φλόγα του σε άλλα κεριά. Η Ζωή είναι κάτι που ζούμε, όχι κάτι που σκεφτόμαστε ή θεωρητικολογούμε περί αυτού. Είναι Δράση, Ροή, Αλλαγή, Διάρκεια, Αιώνια Παρουσία πέρα από όλα τα φαινόμενα, Ελευθερία, Απόλυτη Βαθιά κι Ολοκληρωτική Ελευθερία, Θεία Ουσία, ο Θεός. Έτσι, μιλώντας για την Ζωή, Πως να Ζούμε, είναι κάτι Πρακτικό. Δεν είναι θεωρία, δεν είναι διδασκαλία. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την ζωή, την Ζωή την Ζεις. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την αναπνοή, απλά αναπνέεις κι όλοι αναπνέουν. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την όραση, απλά βλέπεις κι όλοι βλέπουν (εφόσον δεν υπάρχει σωματική βλάβη). Δεν υπάρχει διδασκαλία για το περπάτημα, απλά περπατάς κι όλοι οι σωματικά ακέραιοι περπατούν. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την ζωή, απλά ζεις κι όλοι ζουν όσοι βρίσκονται εδώ. Αφήνεις την Ζωή Ελεύθερη να Εκδηλωθεί μέσα σου κι Ακολουθείς την Ροή της, Ισορροπείς στο Απόλυτο Παρόν και Ρέεις Μαζί του. Αφήνεις την Ζωή την Ίδια να σε Οδηγήσει στην Αλήθεια της. Τώρα, αν εξαιτίας της «κοινωνικοποίησής» σου, ή της «προσαρμογής» σου στην κοινωνία έχεις μια λανθασμένη αντίληψη, ή αν βρίσκεις πιο βολικό να ζεις όχι στην πραγματική ζωή αλλά μέσα στις ονειροπολήσεις σου, ασφαλώς είσαι ελεύθερος να το κάνεις. Η Ζωή περιλαμβάνει και το όνειρο. Η Ζωή δεν αδικεί κανέναν. Μόνοι τους οι άνθρωποι αποφασίζουν και μόνοι τους χαράζουν τον δρόμο τους και γίνονται αυτό ακριβώς που σκέφτονται. Αλλά αν θέλεις να αλλάξεις δρόμο μπορείς να το κάνεις, τώρα, εδώ, και να εισέλθεις στην πραγματική ζωή.

Για την Μεταφιλοσοφία η Ζωή η Ίδια Περιέχει από Μόνη της Όλη την Αλήθεια. Και την Αποκαλύπτει Ολόκληρη όταν ζεις αληθινά. Αυτή είναι η Αλήθεια, να Ζεις Αληθινά, χωρίς να παραπλανάσαι και χωρίς να περιπλανιέσαι στην χώρα του ονείρου. Ζωή Αληθινή είναι η Αφυπνισμένη Ζωή. Οι άνθρωποι μπορούν να ονειρεύονται όσο θέλουν, χιλιάδες ζωές, από ζωή σε ζωή και να ονειρεύονται ότι ζουν την αληθινή ζωή. Αλλά το όνειρο όσο κι αν πείθει ότι είναι αληθινό, είναι μονάχα όνειρο. Κι όσο και να το παρατείνεις όνειρο μένει. Η Αλήθεια Είναι Έξω από όλο αυτό, έξω από την ζωή του διανοητικού λήθαργου, έξω από την ιστορία των ανθρώπων, τον πολιτισμό τους, τις κοινωνίες τους και την καθημερινή ζωή τους, στον Απέραντο Χώρο της Ελευθερίας. Εκεί που ο Ήλιος της Αλήθειας δεν Δύει Ποτέ., στην Αιώνια Παρουσία, που Χωρίς Ιδιότητες, δεν εξαρτάται από Τίποτα, σε Αυτό που οι αμαθείς ονομάζουν Θεό αλλά δεν το έχουν αγγίξει ποτέ, γιατί μόνο οι Αληθινοί Άνθρωποι μπορούν να το βιώσουν, στον Ιερό Χώρο Όπου Εισέρχεσαι αφήνοντάς τα όλα απέξω, στον Αληθινό Ναό της Ύπαρξης, στην Ίδια την Ύπαρξη.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ΜΕΤΑΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright