Esoterism Academy: ΜΕΤΑΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

ΜΕΤΑΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η Διανόηση, που αναπτύσσεται στην Βάση της Πρωτογενούς Αντίληψης, Εννόησης, της Εμπειρίας της Πραγματικότητας, είναι μια «υπερδομή», μια κατασκευή. Δημιουργεί την εικόνα της πραγματικότητας με βάση την «αποκρυσταλλωμένη αντίληψη της πραγματικότητας» (που έχει αποθηκεύσει στην μνήμη), με επιλογές και προσανατολισμούς, προς κάποιο υποτιθέμενο στόχο. Σαν «υπερδομή» και σαν εργαλείο αντίληψης και δράσης μπορεί να είναι χρήσιμο ως ένα σημείο, για πρακτικούς σκοπούς, αλλά δεν είναι η Ζωντανή Πραγματικότητα. Χώρια που, πολλές φορές, αυτή η «προσωπική οπτική» δεν έχει στέρεες βάσεις και παραπλανά. Ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπου, ολόκληρος ο ανθρώπινος πολιτισμός, μέχρι σήμερα, βασίζεται σε αυτήν την διανόηση.

Καθώς η διανόηση (σαν λειτουργία) πηγάζει από την ύπαρξη ενός αντιληπτικού κέντρου (που δημιούργησε η «άγνοια», σε κάποιο μεταφυσικό πεδίο) και λειτουργεί μέσα στην δυαδική σύλληψη της πραγματικότητας (εγώ-κόσμος) δεν μπορεί παρά να είναι «μεροληπτική». Στον χώρο της διανόησης δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Υπάρχουν απλά διαφορετικές θεωρήσεις, από διαφορετικά αντιληπτικά κέντρα. Ανάλογα την θέση, τις υπάρχουσες καταστάσεις και συνθήκες, όλες οι απόψεις είναι «σωστές» και ταυτόχρονα, σαν μεροληπτικές θεωρήσεις, όλες οι απόψεις της πραγματικότητας είναι «λάθος». Κι ασφαλώς, εννοείται, από μεταφυσική άποψη είναι όλα λάθος.

Οι άνθρωποι προσπαθούν χιλιάδες χρόνια να ερμηνεύσουν την πραγματικότητα μέσω της διανόησης. Και πάντα οι άνθρωποι αντιλαμβάνονταν και λειτουργούσαν στο πλαίσιο μιας «γενικής αντίληψης της πραγματικότητας» στην οποία εντάσσονται με την «κοινωνικοποίησή» τους κι η οποία εκφράζεται μέσα από την κουλτούρα της κοινωνίας στην οποία ανήκουν, την γλώσσα (που ερμηνεύει την πραγματικότητα), την εκπαίδευση (που «διαμορφώνει» νοοτροπίες), τα ήθη, τα έθιμα και τις κοινωνικές συμπεριφορές. Αλλά η επίσημη κοινωνική κοσμοθεωρία είναι πάντα πολύ επιφανειακή και προσανατολισμένη προς τον εξωτερικό κόσμο και τις πρακτικές ανάγκες της κοινωνίας και των ανθρώπων. Είναι χρήσιμη για την ζωή στην κοινωνία αλλά δεν δίνει πραγματικές απαντήσεις στα ερωτήματα του ανθρώπου για το «τι είναι η πραγματικότητα», η ύπαρξη, η ζωή, τι είναι πραγματικά ο άνθρωπος και προς τα που προσανατολίζεται κι ολοκληρώνεται. Ακόμα όλες οι μεταφυσικές θεωρήσεις, των θρησκειών, των φιλοσοφιών, είναι διανοητικές προσεγγίσεις (θεωρητικές) της πραγματικότητες κι οι θρησκευτικές ή παραθρησκευτικές πρακτικές τους λειτουργούν πάντα μέσα στην περιορισμένη δυαδική αντίληψη και δεν έχουν κανένα βιωματικό πραγματικό αποτέλεσμα.

Οι Πραγματικοί Σοφοί της ανθρωπότητας, εδώ και κάποιες χιλιάδες χρόνια, έχουν διαπιστώσει ότι η διανόηση έχει περιορισμένο χώρο δράσης και δεν μπορεί να απαντήσει στο τι είναι πραγματικότητα, πως βιώνουμε την πραγματικότητα, πως ζούμε αληθινά. Ο λόγος είναι απλός. Η διανόηση δεν μπορεί (σαν μέρος) να συλλάβει το Όλο μέσα στο οποίο εντάσσεται και λειτουργεί, γιατί υπάρχουν «περιοχές» της ύπαρξης που δεν «αγγίζει». Οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν από την ζωή και ξοδεύουν τον χρόνο τους μέσα στον διανοητικό λήθαργο, που τους πληροφορεί επίσης (παραπλανώντας τους) ότι ζουν πραγματικά, ότι ζουν την αληθινή ζωή. Αυτή είναι η δύναμη της Μάγια, της ψευδαίσθησης, του ονείρου, να σε πείθει ότι όλο αυτό είναι αληθινό. Για να Δούμε όμως την Αλήθεια, ή αλλιώς για να Αφυπνιστούμε στην Πραγματικότητα, πρέπει να «ξυπνήσουμε» από τον διανοητικό λήθαργο. Η διανόηση, η σκέψη, δεν μπορεί να σε πάει πέρα από τον εαυτό της κι ό,τι βρεις με την σκέψη, τον Θεό, την Αλήθεια, την Πραγματικότητα, την Ζωή, θα είναι όχι το Πραγματικό αλλά αυτό που έφτιαξε η σκέψη, αυτό που σκέφτηκες. Η Αντίληψη της Πραγματικότητας ανατέλλει εκεί που τελειώνει η σκέψη.

Μεταφιλοσοφία είναι να Αντιλαμβάνεσαι με ένα Τρόπο Ευρύτερο της διανόησης. Με ένα Τρόπο Άμεσο και Ανόθευτο, όπου δεν εισχωρεί η σκέψη. Είναι ακριβώς η Απελευθέρωση της Αντίληψης από όλες τις περιοριστικές λειτουργίες της σκέψης, της αίσθησης. Αυτή η Αντίληψη έχει ήδη την Ωριμότητα της εμπειρίας της σκέψης και των περιορισμών της. Την έχει δοκιμάσει κι έχει δει τα όριά της. Και την εγκαταλείπει γιατί είναι πολύ περιορισμένη και δεν μπορεί να της δείξει το Πραγματικό, την Αλήθεια. Είναι μια Θεώρηση Ανώτερη της διανόησης, πέρα από την σκέψη, τις αντιλήψεις μέσα από ένα αντιληπτικό κέντρο, πέρα από την δυαδικότητα, πέρα από την μνήμη, πέρα από τον χρόνο.

Η Μεταφιλοσοφία ξεκινάει εκεί που τελειώνει η σκέψη. Η Εμπειρία της «διάλυσης» του αντιληπτικού κέντρου, του εγώ, το οποίο κατασκευάζει η σκέψη και στο οποίο «αναφέρει» και συγκεντρώνει» όλες τις δυαδικές εμπειρίες, γίνεται αντιληπτή σαν Ανάδυση σε Μια Νέα Αντίληψη, σε Ένα Χώρο Ελευθερίας, Απεραντοσύνης, Αιωνιότητας, σε Μια Κατάσταση Ενότητας Όλης της Ύπαρξης κι όλων των πραγμάτων. Περιγράφεται συχνά στην Εσωτερική Παράδοση σαν Παγκόσμια Συνείδηση του Ανθρώπου. Είναι Γέννηση σε Μια Άλλη Διάσταση της Ύπαρξης, η Αληθινή Πνευματική Γέννηση του Αγιογραφικού Συμβολισμού, η Άνωθεν Γέννηση. Είναι η Αληθινή Ζωή, η Αιώνια Ζωή.

Ασφαλώς, Πρώτη Υποχρέωση της Μεταφιλοσοφίας είναι να Υποδείξει τι «είναι» η Πραγματικότητα, πως «λειτουργεί» η ζωή, τι είναι σκέψη, τι είναι απελευθέρωση από την σκέψη σε μια νέα ελεύθερη αντίληψη, ανοιχτή, ολική. Αυτή η Ανώτερη Αντίληψη, που είναι μια φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου, της ανθρώπινης συνειδητότητας, κηρύχτηκε σαν Ανώτερη Σοφία, σαν Θρησκεία, σαν κάτι Μυστικό (άσχετα από τις κοινωνικές διαστρεβλώσεις του Αρχικού Θρησκευτικού Μηνύματος). Στην πραγματικότητα είναι απλά η Αλήθεια. Η Αλήθεια που πρέπει να φανερωθεί στους ανθρώπους, που όταν γίνεται κατανοητή απελευθερώνει τους ανθρώπους. Αλλά οι άνθρωποι από το Αρχικό Κήρυγμα των Σοφών, του Ορφέα, του Λάο Τσε, του Βούδα, του Ιησού, μέχρι τον Κρισμαμούρτι, δημιουργούν διανοητικές θεωρίες, θεολογίες, διδασκαλίες. Καταλαβαίνουν ξανά την Ζωή, την Ζωντανή Αλήθεια, μέσα από την διανόηση κι αποκοιμίζονται με την σκέψη και τις ψευτοθρησκευτικές πρακτικές και πράξεις τους. Αλλά η Αλήθεια Είναι Πάντα Εδώ κι ο καθένας μπορεί να την Δει, αυτός ο ίδιος, άμεσα, τώρα, εδώ. Όλα τα άλλα είναι απλά διανοητικές φλυαρίες, σαν το μουρμούρισμα του αέρα στα φύλλα των δένδρων.

Το Αληθινό Μήνυμα, όλης της Εσωτερικής Παράδοσης, Όλων των Σοφών και των θρησκειών, είναι απλά να Δούμε την Ολοφάνερη Αλήθεια «Βλέποντας» αυτό που συμβαίνει, αυτό που συμβαίνει σε μας, έξω από εμάς. Να Δούμε πως εκδηλώνεται ή επηρεάζεται η αντίληψή μας και να μείνουμε Ξύπνιοι στην Αληθινή Ζωή, σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει στον πραγματικό χρόνο κι όχι να ονειρευόμαστε μέσα στις κατασκευές της σκέψης. Το Αληθινό Μήνυμα είναι η Άμεση Υπόδειξη κι Εφαρμογή της Αληθινής Ζωής, της Αληθινής Αντίληψης, της Αληθινής Δράσης. Η Υπόδειξη απλά υποβοηθά. Το σημαντικό είναι να Δει κάποιος. Να Αρχίσει να Ζει στην Πραγματική Ζωή, βγαίνοντας από τον διανοητικό λήθαργο. Βέβαια, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουμε όλες τις αγαπημένες αυταπάτες μας κι όλα όσα θεωρούσαμε χρήσιμα κι είχαμε στην κατοχή μας. Η Αληθινή Οδός είναι η Πλήρης Ελευθερία. Η Ίδια η Ουσία της Πραγματικότητας είναι η Ελευθερία, η Απόλυτη Βαθιά κι Ολοκληρωτική Ελευθερία, η Ελευθερία από όλα, μέσα στην Απεραντοσύνη του Αγνώστου όπου χτυπά η Καρδιά της Αληθινής Ύπαρξης.

Η Μεταφιλοσοφία είναι στην πραγματικότητα η «Φιλοσοφία της Αληθινής Ζωής» και το μόνο που έχει να πει, να μεταδώσει, είναι ζωή, να αρχίσουμε να ζούμε αληθινά. Κι αυτό γίνεται ζωντανά, μέσα στην Παράδοση, όπως ένα αναμμένο κερί μεταδίδει την φλόγα του σε άλλα κεριά. Η Ζωή είναι κάτι που ζούμε, όχι κάτι που σκεφτόμαστε ή θεωρητικολογούμε περί αυτού. Είναι Δράση, Ροή, Αλλαγή, Διάρκεια, Αιώνια Παρουσία πέρα από όλα τα φαινόμενα, Ελευθερία, Απόλυτη Βαθιά κι Ολοκληρωτική Ελευθερία, Θεία Ουσία, ο Θεός. Έτσι, μιλώντας για την Ζωή, Πως να Ζούμε, είναι κάτι Πρακτικό. Δεν είναι θεωρία, δεν είναι διδασκαλία. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την ζωή, την Ζωή την Ζεις. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την αναπνοή, απλά αναπνέεις κι όλοι αναπνέουν. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την όραση, απλά βλέπεις κι όλοι βλέπουν (εφόσον δεν υπάρχει σωματική βλάβη). Δεν υπάρχει διδασκαλία για το περπάτημα, απλά περπατάς κι όλοι οι σωματικά ακέραιοι περπατούν. Δεν υπάρχει διδασκαλία για την ζωή, απλά ζεις κι όλοι ζουν όσοι βρίσκονται εδώ. Αφήνεις την Ζωή Ελεύθερη να Εκδηλωθεί μέσα σου κι Ακολουθείς την Ροή της, Ισορροπείς στο Απόλυτο Παρόν και Ρέεις Μαζί του. Αφήνεις την Ζωή την Ίδια να σε Οδηγήσει στην Αλήθεια της. Τώρα, αν εξαιτίας της «κοινωνικοποίησής» σου, ή της «προσαρμογής» σου στην κοινωνία έχεις μια λανθασμένη αντίληψη, ή αν βρίσκεις πιο βολικό να ζεις όχι στην πραγματική ζωή αλλά μέσα στις ονειροπολήσεις σου, ασφαλώς είσαι ελεύθερος να το κάνεις. Η Ζωή περιλαμβάνει και το όνειρο. Η Ζωή δεν αδικεί κανέναν. Μόνοι τους οι άνθρωποι αποφασίζουν και μόνοι τους χαράζουν τον δρόμο τους και γίνονται αυτό ακριβώς που σκέφτονται. Αλλά αν θέλεις να αλλάξεις δρόμο μπορείς να το κάνεις, τώρα, εδώ, και να εισέλθεις στην πραγματική ζωή.

Για την Μεταφιλοσοφία η Ζωή η Ίδια Περιέχει από Μόνη της Όλη την Αλήθεια. Και την Αποκαλύπτει Ολόκληρη όταν ζεις αληθινά. Αυτή είναι η Αλήθεια, να Ζεις Αληθινά, χωρίς να παραπλανάσαι και χωρίς να περιπλανιέσαι στην χώρα του ονείρου. Ζωή Αληθινή είναι η Αφυπνισμένη Ζωή. Οι άνθρωποι μπορούν να ονειρεύονται όσο θέλουν, χιλιάδες ζωές, από ζωή σε ζωή και να ονειρεύονται ότι ζουν την αληθινή ζωή. Αλλά το όνειρο όσο κι αν πείθει ότι είναι αληθινό, είναι μονάχα όνειρο. Κι όσο και να το παρατείνεις όνειρο μένει. Η Αλήθεια Είναι Έξω από όλο αυτό, έξω από την ζωή του διανοητικού λήθαργου, έξω από την ιστορία των ανθρώπων, τον πολιτισμό τους, τις κοινωνίες τους και την καθημερινή ζωή τους, στον Απέραντο Χώρο της Ελευθερίας. Εκεί που ο Ήλιος της Αλήθειας δεν Δύει Ποτέ., στην Αιώνια Παρουσία, που Χωρίς Ιδιότητες, δεν εξαρτάται από Τίποτα, σε Αυτό που οι αμαθείς ονομάζουν Θεό αλλά δεν το έχουν αγγίξει ποτέ, γιατί μόνο οι Αληθινοί Άνθρωποι μπορούν να το βιώσουν, στον Ιερό Χώρο Όπου Εισέρχεσαι αφήνοντάς τα όλα απέξω, στον Αληθινό Ναό της Ύπαρξης, στην Ίδια την Ύπαρξη.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ΜΕΤΑΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright