The Supreme Wisdom: The Emergence into Pure Being, into Pure Awareness
.
CONSCIOUSNESS (the present consciousness) is constantly in activity. Whether we are absorbed in this activity or try to control it, we are in the same state of activity. That's not the way. We must calmly look at the activities and let them develop without getting absorbed somewhere. After some indeterminate period of time all this ceases to matter. Then it's time to let them go. The First Exit from the imaginary is in the Pure Perception that embraces all of Existence. It is the World Spirit. But this is not the Ultimate Reality. And This will have to be abandoned in order to Emerge into ALL THAT IS.
We Are What We Are Forever. We don't have to become something. These notions (thinking that we must become something) are nonsense of thought. When all the futile activities of the mind are exhausted that Who We Really Are is revealed. We don't need to do anything. We simply have to surrender to What We Really Are by rejecting the activity of thought. So simply, to relax, to abandon ourselves, to emerge in the Infinite, in the Eternal. Misconceptions spur us into activity and we feel anxious to become something. Thus we remain in the cycle of activity and cannot "understand" What We Really Are. In the end it seems extremely difficult for us to do nothing. To sit quietly, just like that, to do nothing. This is the Supreme Wisdom. And while it's so simple, so easy and so comfortable and complete, we can't do it. Meditation is not activity, it is doing nothing, the end of activity.
...
Η Υπέρτατη Σοφία: Η Ανάδυση στο Καθαρό ον, στην Καθαρή επίγνωση
.
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (η παρούσα συνείδηση) είναι συνεχώς σε δραστηριότητα. Είτε απορροφηθούμε σε αυτή την δραστηριότητα, είτε προσπαθούμε να την ελέγξουμε, είμαστε στην ίδια κατάσταση της δραστηριότητας. Δεν είναι αυτός ο τρόπος. Πρέπει να ατενίσουμε ήρεμα τις δραστηριότητες και να τις αφήσουμε να εξελιχθούν χωρίς να απορροφιόμαστε κάπου. Μετά από κάποιο απροσδιόριστο διάστημα όλα αυτά παύουν να έχουν σημασία. Τότε είναι η στιγμή να εγκαταλειφθούν. Η Πρώτη Έξοδος από το φανταστικό γίνεται στην Καθαρή Αντίληψη που αγκαλιάζει όλη την Ύπαρξη. Είναι το Παγκόσμιο Πνεύμα. Αλλά αυτό δεν είναι η Τελική Πραγματικότητα. Κι Αυτό θα πρέπει να εγκαταλειφθεί για να Αναδυθούμε στο ΚΑΘΕΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ.
Είμαστε Αυτό που Είμαστε για πάντα. Δεν χρειάζεται να γίνουμε κάτι. Αυτές οι αντιλήψεις (το να νομίζουμε ότι πρέπει να γίνουμε κάτι) είναι ανοησίες της σκέψης. Όταν εξαντληθούν όλες οι μάταιες δραστηριότητες του νου αποκαλύπτεται Αυτό που Είμαστε Πραγματικά. Δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι. Απλά πρέπει να εγκαταλειφθούμε σε Αυτό που Είμαστε Πραγματικά απορρίπτοντας την δραστηριότητα της σκέψης. Έτσι απλά, να χαλαρώσουμε, να εγκαταλειφθούμε, για να αναδυθούμε στο Άπειρο, στο Αιώνιο. Οι λανθασμένες αντιλήψεις μας ωθούν σε δραστηριότητα και νοιώθουμε αγωνία να γίνουμε κάτι. Έτσι παραμένουμε στον κύκλο της δραστηριότητας και δεν μπορούμε να «νοήσουμε» Αυτό που Είμαστε Πραγματικά. Τελικά μας φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να μην κάνουμε τίποτα. Να καθίσουμε ήσυχα, έτσι απλά, να μην κάνουμε τίποτα. Αυτή είναι η Υπέρτατη Σοφία. Κι ενώ είναι τόσο απλό, τόσο εύκολο και τόσο αναπαυτικό και πλήρες, δεν μπορούμε να το κάνουμε. Ο Διαλογισμός δεν είναι δραστηριότητα, είναι να μην κάνουμε τίποτα, το τέλος της δραστηριότητας.