Esoterism Academy: FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS / 2

Sunday, June 11, 2023

FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS / 2

(The Real Meditation, Unification of Existence, Observing without an "observer")

(From Individual Mind to Non-Dual Mind)

…..

1. Introduction to Meditation

2. Alertness during the perception of the external world

3. Overcoming the thought process

4. Transcending the ego

5. Non-Dual Awareness

…..

2. Alertness during the perception of the external world

(Wakefulness or Live Perception of the world and " false perception " of thought)

When we are alert (awake, active in the outside world) there is a constant two-way communication with the outside world. We perceive, our existence within the environment, the environment, and we react to the situations that enter our field of awareness. This Function of Perception is carried out by the Intellect with the help of the senses and consists of an internalization of the happenings in the external world, in a symbolic representation in the intellect, in an "understanding" of things. We conceive, we comprehend, we understand. Of course there needs to be primary information through the senses to achieve perception, but Perception as a phenomenon is a purely internal mental process.

Perception as a mental process is true when it depicts (in the mental field) exactly what is happening, at the moment it is happening. That is, it is real when it takes place in the absolute present, the Flowing Moment, and with the immediately existing data and without being altered by other factors (i.e. additional processing that we call "thought", or memories). In other words, Perception is a Live Process and only when it is Live (and not "loaded" with additives) does it reveal what it is, what is happening.

When Perception is Alive, i.e. manifested in the absolute present and with the real elements, it is a pure function that operates in a unified field of awareness that embraces everything: We perceive what is happening, in this moment, nothing else. It is precisely the “distortion” of Perception (the addition of “thought”, memory, i.e. “processing”) that creates the “splitting of the field”, duality, etc. It is precisely the “thought” that creates fossilized perceptions, ego, separation, duality, etc. We will see how and why this happens.

In the course of his long evolution man has learned and is teaching the new generations to "automate" the operation of Perception. For many reasons, survival, energy conservation, better energy and activity management, etc. "Automation" is good and useful, but to the point where we retain "control", otherwise it "sleeps" us, makes us "automatic", "standing sleepers". Thus, man (during the process of "automation") makes stable images of things, the environment, things, etc. He makes a stable image of himself (based on his "connection" with the body, on his dependence on body, his survival in the external world, etc.) and separates him from the environment, so that he can act better, etc. So, when man says that he is alert, that he perceives, he is actually working through the automated system that he has built, through ready-made mental patterns and operates automatically observing only any changes in the environment, and only those that interest him. He is completely immersed in his "personal" world.

If man is Aware that all these mental patterns (the "world", the ego, duality, and all the rest) are artificial constructions of "thought", he can use them "conventionally" without confusing Reality with all of them the artificial constructions of "thought". He lives Consciously using the "tools" of the intellect, and the senses, without being misled . But when he perceives all these mental constructs as realities then he perceives a false virtual reality. Where there are perceptions, constructs of "thought" people see substances, "real" objects.

And while in reality We Live within a Universal Energy Field, Manifesting in various dimensions (worlds) always remaining Unified, we, as beings, make separations, isolate the Energy in "nodal points" (creating a "special presence") and behave as if the perception of duality is the real world. Where Everything Is Related, and Inside and Outside is an artificial separation, we see separate states of being, separate entities, interacting , etc..

Being within this constructed perception, man lives within duality, in separation. What man experiences, everyday experience, is determined by three distinct (for human perception) terms: the Subject, the action of perception, the objects.

As this perception is a false, artificial construction of “thought”, man (within the religious tradition) has used practices, techniques, to transcend duality, the fallacy of “thought”. Meditation (at the level of duality) is (the Subject's) "concentration" on an object, the deepening of the process, to arrive at the "new perception" of the object as a living becoming, now (to cease to be an automated mental fossil). Samadhi achieved (when achieved) leads precisely to the liberation of the mind function from "thought" (which rests on immediate perception), from mental impressions, mental constants, and reveals to us a true all-living world flowing in the moment, at any moment. This is the One Reality.

If we are careful we will notice that during meditation awareness (attention, the center of gravity of consciousness) "shifts" from the object to the process of perception (during the deepening of our attention) and leads to an expanded perception of our presence which includes the object. We are "one" with the object. There is no separation. This is the Unified Field Experience.

The Practice of Concentration Meditation therefore leads to True Alertness during the process of perceiving the external world. The perception of what is happening, here, now, leads to the Perception of a Unified Field of Awareness, where there are no subject-object divisions, duality, leads to a Fully Unified Field of Existence.

Certainly, what we achieve occurs at the level of perception of the external world. And this is the First Stage, of the Three Stages of Concentration Meditation. And this Alertness that we conquer is the First External Samadhi. It is the liberation of perception of the external world from "thought".

The “Process” must be “repeated” on a more inner level, an inner level, the level of the intellect, as we shall see below, to rid the intellect of “thought”.

And even deeper, at the innermost level, Consciousness should be freed from "false memory".

This way that we have described is the Indirect Way to reach Awakening. It considers the Subject as a "true" point, the subject-object separation, and tries, through technique, to overcome duality.

There is a more Direct Way to Reach Alertness, the Unified Field of Perception, where there is no subject-object, observer-observed but only Observation.

To Observe With Full Attention, meaning Maximum Energy, Without Effort (which would mean "thought") what is happening: To See that the observer, the subject, the ego, is but a construct of "thought", as it is all the other things "we think about". The construction of a separate self, the adoption of this perception, the adoption of duality, and the distinction from things, is a false construction. Seeing it, Understanding what it means to fabricate it, what it means to want to save something fake, we just let go of all that nonsense. There is no real self to save, only our "imagination" exists. Just Observing. There is Just Observation. The observer has disappeared. The Field of Awareness Is Unified.

Consciousness is Alive and only informs us of what exists, what is happening in the moment it flows. We live in the Absolute Present, in Real Time.

Achieving Alertness at this level, which includes all three stages of Concentration Meditation, is Alertness to the Outer Field or the Perception of the Outer World as a Unified Field. There are also Deeper Fields of Experience, that of Impersonal Existence, and that of Full Reflection of the Real... And Beyond All These the Real.

GOES ON

3. Overcoming the thought process

4. Transcending the ego

5. Non-Dual Awareness

…..

ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ ΣΤΗ ΜΗ ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ

(Ο Πραγματικός Διαλογισμός, Ενοποίηση της Ύπαρξης, Παρατήρηση χωρίς «παρατηρητή»)

(Από το ατομικό μυαλό στο μη διπλό μυαλό)

…..

1. Εισαγωγή στον Διαλογισμό

2. Εγρήγορση κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου

3. Ξεπερνώντας τη διαδικασία της σκέψης

4. Υπέρβαση του εγώ

5. Μη Διπλή Επίγνωση

…..

2. Εγρήγορση κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου

(Εγρήγορση ή Ζωντανή Αντίληψη του κόσμου και «ψευδής αντίληψη» της σκέψης)

Όταν είμαστε σε εγρήγορση (ξύπνιοι, ενεργοί στον έξω κόσμο) υπάρχει μια συνεχής αμφίδρομη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Αντιλαμβανόμαστε, την ύπαρξή μας μέσα στο περιβάλλον, το περιβάλλον, και αντιδρούμε στις καταστάσεις που μπαίνουν στο πεδίο συνειδητοποίησής μας. Αυτή η Λειτουργία της Αντίληψης πραγματοποιείται από τη Διάνοια με τη βοήθεια των αισθήσεων και συνίσταται σε μια εσωτερίκευση των γεγονότων στον εξωτερικό κόσμο, σε μια συμβολική αναπαράσταση στη νόηση, σε μια «κατανόηση» των πραγμάτων. Αντιλαμβανόμαστε, κατανοούμε, καταλαβαίνουμε. Φυσικά χρειάζεται να υπάρχουν πρωτογενείς πληροφορίες μέσω των αισθήσεων για να επιτευχθεί η αντίληψη, αλλά η αντίληψη ως φαινόμενο είναι μια καθαρά εσωτερική διανοητική διαδικασία.

Η αντίληψη ως νοητική διαδικασία είναι αληθινή όταν απεικονίζει (στο νοητικό πεδίο) αυτό ακριβώς που συμβαίνει, τη στιγμή που συμβαίνει. Είναι δηλαδή πραγματικό όταν λαμβάνει χώρα στο απόλυτο παρόν, τη Ρέουσα Στιγμή, και με τα άμεσα υπάρχοντα δεδομένα και χωρίς να αλλοιώνεται από άλλους παράγοντες (δηλαδή πρόσθετη επεξεργασία που λέμε «σκέψη», ή μνήμες). Με άλλα λόγια, η Αντίληψη είναι μια Ζωντανή Διαδικασία και μόνο όταν είναι Ζωντανή (και όχι «φορτωμένη» με πρόσθετα) αποκαλύπτει τι είναι, τι συμβαίνει.

Όταν η Αντίληψη είναι Ζωντανή, δηλαδή εκδηλώνεται στο απόλυτο παρόν και με τα πραγματικά στοιχεία, είναι μια καθαρή λειτουργία που λειτουργεί σε ένα ενιαίο πεδίο επίγνωσης που αγκαλιάζει τα πάντα: Αντιλαμβανόμαστε αυτό που συμβαίνει, αυτή τη στιγμή, τίποτα άλλο. Είναι ακριβώς η «στρέβλωση» της Αντίληψης (προσθήκη «σκέψης», μνήμης, δηλ. «επεξεργασία») που δημιουργεί τη «διάσπαση του πεδίου», τη δυαδικότητα κλπ. Είναι ακριβώς η «σκέψη» που δημιουργεί απολιθωμένες αντιλήψεις, εγώ, χωρισμός, δυαδικότητα κλπ. Θα δούμε πώς και γιατί συμβαίνει αυτό.

Στην πορεία της μακρόχρονης εξέλιξής του ο άνθρωπος έμαθε, και διδάσκει στις νέες γενιές να «αυτοματοποιούν» τη λειτουργία της Αντίληψης. Για πολλούς λόγους, επιβίωση, εξοικονόμηση ενέργειας, καλύτερη διαχείριση ενέργειας και δραστηριοτήτων κλπ. Ο "Αυτοματισμός" είναι καλός και χρήσιμος, αλλά σε σημείο που διατηρούμε τον "έλεγχο", αλλιώς μας "κοιμίζει", μας κάνει "αυτόματους", " όρθιους κοιμώμενους». Έτσι, ο άνθρωπος (κατά τη διαδικασία του «αυτοματισμού») κάνει σταθερές εικόνες των πραγμάτων, του περιβάλλοντος, των πραγμάτων κ.λπ. Φτιάχνει μια σταθερή εικόνα του εαυτού του (με βάση τη «σύνδεσή» του με το σώμα, την εξάρτησή του από το σώμα, επιβίωση στον εξωτερικό κόσμο κ.λπ.) και τον διαχωρίζει από το περιβάλλον, ώστε να μπορεί να ενεργεί καλύτερα κλπ. Έτσι, όταν ο άνθρωπος λέει ότι είναι σε εγρήγορση, ότι αντιλαμβάνεται, στην πραγματικότητα εργάζεται μέσω του αυτοματοποιημένου συστήματος που έχει χτίσει, μέσα από έτοιμα νοητικά μοτίβα και λειτουργεί αυτόματα παρατηρώντας μόνο τις όποιες αλλαγές στο περιβάλλον, και μόνο αυτές που τον ενδιαφέρουν. Είναι εντελώς βυθισμένος στον «προσωπικό» του κόσμο.

Αν ο άνθρωπος έχει επίγνωση ότι όλα αυτά τα νοητικά πρότυπα (ο «κόσμος», το εγώ, η δυαδικότητα και όλα τα υπόλοιπα) είναι τεχνητές κατασκευές «σκέψης», μπορεί να τα χρησιμοποιήσει «συμβατικά» χωρίς να συγχέει την Πραγματικότητα με όλες τις τεχνητές κατασκευές της «σκέψης». Ζει Συνειδητά χρησιμοποιώντας τα «εργαλεία» της νόησης, και τις αισθήσεις, χωρίς να παραπλανηθεί. Όταν όμως αντιλαμβάνεται όλα αυτά τα νοητικά κατασκευάσματα ως πραγματικότητες τότε αντιλαμβάνεται μια ψεύτικη εικονική πραγματικότητα. Όπου υπάρχουν αντιλήψεις, κατασκευές «σκέψης» οι άνθρωποι βλέπουν ουσίες, «πραγματικά» αντικείμενα.

Και ενώ στην πραγματικότητα Ζούμε μέσα σε ένα Συμπαντικό Ενεργειακό Πεδίο, που εκδηλώνεται σε διάφορες διαστάσεις (κόσμους) παραμένοντας πάντα Ενωμένοι, εμείς ως όντα κάνουμε διαχωρισμούς, απομονώνουμε την Ενέργεια σε «κομβικά σημεία» (δημιουργώντας μια «ειδική παρουσία») και συμπεριφερόμαστε ως αν η αντίληψη της δυαδικότητας είναι ο πραγματικός κόσμος. Όπου όλα σχετίζονται, και το μέσα και το έξω είναι ένας τεχνητός διαχωρισμός, βλέπουμε ξεχωριστές καταστάσεις ύπαρξης, ξεχωριστές οντότητες, αλληλεπίδραση κ.λπ.

Όντας μέσα σε αυτήν την κατασκευασμένη αντίληψη, ο άνθρωπος ζει μέσα στη δυαδικότητα, στον χωρισμό. Το τι βιώνει ο άνθρωπος, η καθημερινή εμπειρία, καθορίζεται από τρεις διακριτούς (για την ανθρώπινη αντίληψη) όρους: το Υποκείμενο, η δράση της αντίληψης, τα αντικείμενα.

Καθώς αυτή η αντίληψη είναι μια ψευδής, τεχνητή κατασκευή της «σκέψης», ο άνθρωπος (μέσα στη θρησκευτική παράδοση) έχει χρησιμοποιήσει πρακτικές, τεχνικές, για να υπερβεί τη δυαδικότητα, την πλάνη της «σκέψης». Ο διαλογισμός (στο επίπεδο της δυαδικότητας) είναι η «συγκέντρωση» (του Υποκειμένου) σε ένα αντικείμενο, η εμβάθυνση της διαδικασίας, για να φτάσει στη «νέα αντίληψη» του αντικειμένου ως ζωντανό γίγνεσθαι, τώρα, (να πάψει να είναι αυτοματοποιημένο διανοητικό απολίθωμα). Το Samadhi που επιτυγχάνεται (όταν επιτυγχάνεται) οδηγεί ακριβώς στην απελευθέρωση της λειτουργίας του νου από τη «σκέψη» (η οποία βασίζεται στην άμεση αντίληψη), από νοητικές εντυπώσεις, νοητικές σταθερές και μας αποκαλύπτει έναν αληθινό ολοζώντανο κόσμο που ρέει τη στιγμή, στο οποιαδήποτε στιγμή. Αυτή είναι η Μία Πραγματικότητα.

Αν προσέξουμε θα παρατηρήσουμε ότι, κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, η επίγνωση (προσοχή, το κέντρο βάρους της συνείδησης) «μετατοπίζεται» από το αντικείμενο στη διαδικασία της αντίληψης (κατά την εμβάθυνση της προσοχής μας) και οδηγεί σε μια διευρυμένη αντίληψη της παρουσίας μας η οποία περιλαμβάνει το αντικείμενο. Είμαστε «ένα» με το αντικείμενο. Δεν υπάρχει χωρισμός. Αυτή είναι η Εμπειρία του Ενοποιημένου Πεδίου.

Επομένως, η πρακτική του διαλογισμού συγκέντρωσης οδηγεί σε αληθινή εγρήγορση κατά τη διαδικασία αντίληψης του εξωτερικού κόσμου. Η αντίληψη αυτού που συμβαίνει, εδώ, τώρα, οδηγεί στην Αντίληψη ενός Ενιαίου Πεδίου Επίγνωσης, όπου δεν υπάρχουν διαχωρισμοί υποκειμένου-αντικειμένου, δυαδικότητα, οδηγεί σε ένα Πλήρως Ενοποιημένο Πεδίο Ύπαρξης.

Σίγουρα, αυτό που πετυχαίνουμε συμβαίνει στο επίπεδο της αντίληψης του εξωτερικού κόσμου. Και αυτό είναι το Πρώτο Στάδιο, των Τριών Σταδίων του Διαλογισμού Συγκέντρωσης. Και αυτή η εγρήγορση που κατακτάμε είναι το Πρώτο Εξωτερικό Σαμάντι. Είναι η απελευθέρωση της αντίληψης του εξωτερικού κόσμου από τη «σκέψη».

Η «Διαδικασία» πρέπει να «επαναληφθεί» σε ένα πιο εσωτερικό επίπεδο, σε ένα εσωτερικό επίπεδο, στο επίπεδο της νόησης, όπως θα δούμε παρακάτω, για να απαλλαγεί η διάνοια από τη «σκέψη».

Και ακόμα πιο βαθιά, στο πιο εσώτερο επίπεδο, η Συνείδηση θα πρέπει να απελευθερωθεί από την «ψευδή μνήμη».

Αυτός ο τρόπος που περιγράψαμε είναι ο Έμμεσος Τρόπος για να φτάσουμε στην Αφύπνιση. Θεωρεί το Υποκείμενο ως «αληθινό» σημείο, τον διαχωρισμό υποκειμένου-αντικειμένου, και προσπαθεί, μέσω της τεχνικής, να ξεπεράσει τη δυαδικότητα.

Υπάρχει ένας πιο άμεσος τρόπος για να φτάσετε στην εγρήγορση, το Ενιαίο Πεδίο Αντίληψης, όπου δεν υπάρχει υποκείμενο-αντικείμενο, παρατηρούμενος-παρατηρητής αλλά μόνο Παρατήρηση.

Να Παρατηρείς με πλήρη προσοχή, που σημαίνει Μέγιστη Ενέργεια, Χωρίς Προσπάθεια (που θα σήμαινε «σκέψη») τι συμβαίνει: Να δεις ότι ο παρατηρητής, το υποκείμενο, το εγώ, δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα της «σκέψης», καθώς είναι όλο το άλλα πράγματα «σκεπτόμαστε». Η κατασκευή ενός ξεχωριστού εαυτού, η υιοθέτηση αυτής της αντίληψης, η υιοθέτηση της δυαδικότητας και η διάκριση από τα πράγματα, είναι μια ψεύτικη κατασκευή. Βλέποντάς το, καταλαβαίνοντας τι σημαίνει να το κατασκευάζεις, τι σημαίνει να θέλεις να σώσεις κάτι ψεύτικο, απλώς αφήσαμε όλη αυτή την ανοησία. Δεν υπάρχει πραγματικός εαυτός για να σώσουμε, μόνο η «φαντασία» μας υπάρχει. Απλώς παρατηρώντας. Υπάρχει απλά Παρατήρηση. Ο παρατηρητής εξαφανίστηκε. Το πεδίο της επίγνωσης είναι ενοποιημένο.

Η συνείδηση είναι Ζωντανή και μας πληροφορεί μόνο για το τι υπάρχει, τι συμβαίνει τη στιγμή που ρέει. Ζούμε στο Απόλυτο Παρόν, σε πραγματικό χρόνο.

Η επίτευξη εγρήγορσης σε αυτό το επίπεδο, που περιλαμβάνει και τα τρία στάδια του διαλογισμού συγκέντρωσης, είναι η εγρήγορση στο εξωτερικό πεδίο ή η αντίληψη του εξωτερικού κόσμου ως ενοποιημένου πεδίου. Υπάρχουν επίσης Βαθύτερα Πεδία Εμπειρίας, αυτό της Απρόσωπης Ύπαρξης, και αυτό της Πλήρους Αντανάκλασης του Πραγματικού... Και Πέρα από Όλα Αυτά το Πραγματικό.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

3. Ξεπερνώντας τη διαδικασία της σκέψης

4. Υπέρβαση του εγώ

5. Μη - Δυαδική Επίγνωση

…..

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, June 11, 2023

FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS / 2

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright