Esoterism Academy: FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS / 2

The Eternal Dance of Awareness: Embracing the One Unique Reality

Consciousness Remains Consciousness, Awareness, Perception, regardless of whether any content is absent, or whether content is present. It is a Self-sufficient, Self-luminous and Self-sufficient Ability, it needs nothing else. It remains Eternal, living and Flowing Without Changing.

This Full Awareness is the One Unique Reality, regardless of conditions, absence of phenomena or presence of phenomena.

This Unique Awareness is the Essence and Support of all particular awareness with content. From the Basic Awareness all the special awarenesses with content arise and exhaust themselves in it, extinguish in it.

Thus, all are conscious phenomena. Creation exists within Consciousness, as a conscious phenomenon. There is no external creation, no separation from Basic Awareness, no "return. All these are born of ignorance and imagination.

Eternity is the Only Reality.

The Nature of Consciousness

Consciousness, in its purest form, is devoid of any content. It is a blank canvas, an empty vessel that holds the potential for all experiences yet is itself untainted by any particularity. This Basic Awareness is the source from which all specific awarenesses, imbued with content, emerge. These particular experiences, whether they be thoughts, emotions, or sensory perceptions, are transient phenomena. They arise from the wellspring of Basic Awareness, play out their roles in the grand theater of existence, and then dissolve back into the void from whence they came.

The cyclical nature of these phenomena—arising, existing, and then extinguishing—is a testament to the eternal flow of Consciousness. It is a continuous dance, a rhythmic pulsation of creation and dissolution that occurs within the boundless expanse of Awareness. In this dance, there is no separation between the dancer and the dance, between the phenomena and the Awareness that perceives them. They are one and the same, inseparable and indivisible.

The Illusion of Separation

The belief in an external creation, a reality separate from our inner Awareness, is a product of ignorance and imagination. It is a veil that obscures the true nature of existence and perpetuates the illusion of duality. This dualistic perception creates a false dichotomy between the self and the other, between subject and object, between the observer and the observed. In truth, there is no external creation; all phenomena exist within Consciousness, as manifestations of the same underlying reality.

This realization dissolves the boundaries that seemingly separate us from the world around us. It reveals the interconnectedness of all things, the seamless continuity of existence that binds us to the cosmos. In this state of heightened Awareness, we recognize that there is no need for a "return" to some primordial state of being, for we have never left it. The notion of a journey back to a lost paradise is but a figment of our imagination, a narrative constructed by the mind to make sense of the inexplicable.

The Timeless Reality

Eternity is the only reality. In the realm of Consciousness, time is but a fleeting shadow, a construct that holds no sway over the eternal now. The past and the future are mere abstractions, illusions that distract us from the present moment, which is the only true reality. In this eternal present, we find the essence of our being, the unchanging core that persists through all the vicissitudes of life.

This timeless reality is the foundation of our existence, the bedrock upon which the edifice of our lives is built. It is a source of infinite peace and tranquility, a refuge from the turmoil and strife of the transient world. In recognizing this truth, we free ourselves from the chains of time and space, from the illusion of separation and duality. We come to understand that we are not separate beings navigating a hostile universe, but integral parts of a single, unified whole.

The Path to Awakening

The journey to this realization is both simple and profound. It requires a shift in perception, a turning inward to explore the depths of our own Awareness. Through practices such as meditation, contemplation, and mindful living, we can peel away the layers of ignorance that obscure our true nature. We can cultivate a state of presence, an unwavering attention to the here and now, that allows us to glimpse the eternal within the mundane.

As we deepen our practice, we begin to see through the illusion of duality and recognize the oneness of all things. We come to understand that every thought, emotion, and perception is a transient wave on the ocean of Consciousness, a momentary expression of the eternal dance of creation and dissolution. In this Awareness, we find liberation from the cycles of birth and death, from the endless pursuit of fleeting pleasures and the avoidance of pain.

Living the Eternal Truth

To live in alignment with this eternal truth is to embody a state of grace and equanimity. It is to move through the world with a sense of ease and flow, unburdened by the weight of past regrets or future anxieties. It is to see the divine in every moment, to recognize the sacredness of all existence, and to act with compassion and wisdom in all our endeavors.

In this state of Full Awareness, we become beacons of light in a world shrouded in darkness. We radiate a presence that touches the hearts of those around us, inspiring them to awaken to their own true nature. We become instruments of the eternal, channels through which the boundless love and wisdom of the cosmos flow into the world.

Conclusion

Consciousness remains Consciousness, Awareness, Perception, regardless of the presence or absence of content. It is a self-sufficient, self-luminous, and eternal reality that underlies all existence. This Full Awareness is the one unique reality, the essence and support of all particular awareness with content. From this Basic Awareness, all special awarenesses arise and dissolve, creating the dance of creation and dissolution that characterizes our experience of life.

In embracing this truth, we transcend the illusion of separation and recognize our oneness with the cosmos. We find peace in the eternal now, liberation from the cycles of time, and a profound sense of connection to all that is. This is the path to awakening, the journey to realizing the eternal dance of Awareness that lies at the heart of all existence.

...

Ο Αιώνιος Χορός της Επίγνωσης: Αγκαλιάζοντας τη Μία Μοναδική Πραγματικότητα

Η Συνείδηση Παραμένει Συνείδηση, Επίγνωση, Αντίληψη, ανεξάρτητα αν απουσιάζει οποιοδήποτε περιεχόμενο, ή αν υπάρχει περιεχόμενο. Είναι μια Δυνατότητα Αυτοδύναμη, Αυτόφωτη κι Αυτάρκης, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Παραμένει Αιώνια, ζωντανή και Ρέει Χωρίς να Αλλάζει.

Αυτή η Πλήρης Επίγνωση είναι η Μία Μοναδική Πραγματικότητα, ανεξάρτητα από συνθήκες, απουσία φαινομένων ή παρουσία φαινομένων.

Αυτή η Μοναδική Επίγνωση είναι η Ουσία και το Στήριγμα κάθε ιδιαίτερης επίγνωσης με περιεχόμενο. Από την Βασική Επίγνωση αναδύονται όλες οι ιδιαίτερες επιγνώσεις με περιεχόμενο κι εξαντλούνται σε αυτήν, σβήνουν σε αυτήν.

Έτσι, όλα είναι συνειδησιακά φαινόμενα. Η Δημιουργία, υπάρχει μέσα στην Συνείδηση, σαν συνειδησιακό φαινόμενο. Δεν υπάρχει εξωτερική δημιουργία, αποχωρισμός από την Βασική Επίγνωση, ούτε “επιστροφή”. Όλα αυτά είναι γεννήματα της άγνοιας και της φαντασίας.

Η Αιωνιότητα είναι η Μόνη Πραγματικότητα.

Η Φύση της Συνείδησης

Η Συνείδηση, στην πιο αγνή της μορφή, στερείται οποιουδήποτε περιεχομένου. Είναι ένας κενός καμβάς, ένα άδειο δοχείο που έχει τη δυνατότητα για όλες τις εμπειρίες, αλλά το ίδιο είναι αμόλυντο από οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα. Αυτή η Βασική Επίγνωση είναι η πηγή από την οποία αναδύονται όλες οι συγκεκριμένες συνειδητοποιήσεις, εμποτισμένες με περιεχόμενο. Αυτές οι συγκεκριμένες εμπειρίες, είτε είναι σκέψεις, είτε συναισθήματα ή αισθητηριακές αντιλήψεις, είναι παροδικά φαινόμενα. Προκύπτουν από την πηγή της Βασικής Επίγνωσης, παίζουν τους ρόλους τους στο μεγάλο θέατρο της ύπαρξης και μετά διαλύονται ξανά στο κενό από όπου ήρθαν.

Η κυκλική φύση αυτών των φαινομένων - που αναδύονται, υπάρχουν και στη συνέχεια σβήνουν - είναι μια απόδειξη της αιώνιας ροής της Συνείδησης. Είναι ένας συνεχής χορός, ένας ρυθμικός παλμός δημιουργίας και διάλυσης που συμβαίνει μέσα στην απέραντη έκταση της Επίγνωσης. Σε αυτόν τον χορό, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του χορευτή και του χορού, μεταξύ των φαινομένων και της Επίγνωσης που τα αντιλαμβάνεται. Είναι ένα και το αυτό, αχώριστοι και αδιαίρετοι.

Η ψευδαίσθηση του χωρισμού

Η πίστη σε μια εξωτερική δημιουργία, μια πραγματικότητα ξεχωριστή από την εσωτερική μας Επίγνωση, είναι προϊόν άγνοιας και φαντασίας. Είναι ένα πέπλο που συσκοτίζει την αληθινή φύση της ύπαρξης και διαιωνίζει την ψευδαίσθηση της δυαδικότητας. Αυτή η δυαδική αντίληψη δημιουργεί μια ψευδή διχοτόμηση μεταξύ του εαυτού και του άλλου, μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει εξωτερική δημιουργία. Όλα τα φαινόμενα υπάρχουν μέσα στη Συνείδηση, ως εκδηλώσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας.

Αυτή η συνειδητοποίηση διαλύει τα όρια που φαινομενικά μας χωρίζουν από τον κόσμο γύρω μας. Αποκαλύπτει τη διασύνδεση όλων των πραγμάτων, την απρόσκοπτη συνέχεια της ύπαρξης που μας δένει με τον κόσμο. Σε αυτή την κατάσταση αυξημένης Επίγνωσης, αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μια “επιστροφή” σε κάποια αρχέγονη κατάσταση ύπαρξης, γιατί δεν την έχουμε εγκαταλείψει ποτέ. Η ιδέα ενός ταξιδιού πίσω σε έναν χαμένο παράδεισο δεν είναι παρά ένα αποκύημα της φαντασίας μας, μια αφήγηση που κατασκευάστηκε από το μυαλό για να κατανοήσει το ανεξήγητο.

Η διαχρονική πραγματικότητα

Η Αιωνιότητα είναι η μόνη πραγματικότητα. Στο βασίλειο της Συνείδησης, ο χρόνος δεν είναι παρά μια φευγαλέα σκιά, μια κατασκευή που δεν ασκεί καμία επιρροή στο αιώνιο τώρα. Το παρελθόν και το μέλλον είναι απλές αφαιρέσεις, ψευδαισθήσεις που μας αποσπούν από την παρούσα στιγμή, που είναι η μόνη αληθινή πραγματικότητα. Σε αυτό το αιώνιο παρόν, βρίσκουμε την ουσία της ύπαρξής μας, τον αμετάβλητο πυρήνα που επιμένει σε όλες τις αντιξοότητες της ζωής.

Αυτή η διαχρονική πραγματικότητα είναι το θεμέλιο της ύπαρξής μας, το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζεται το οικοδόμημα της ζωής μας. Είναι πηγή άπειρης γαλήνης και ηρεμίας, καταφύγιο από την αναταραχή και τις διαμάχες του παροδικού κόσμου. Αναγνωρίζοντας αυτή την αλήθεια, απελευθερωνόμαστε από τις αλυσίδες του χρόνου και του χώρου, από την ψευδαίσθηση του χωρισμού και της δυαδικότητας. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε ξεχωριστά όντα που περιηγούνται σε ένα εχθρικό σύμπαν, αλλά αναπόσπαστα μέρη ενός ενιαίου, ενοποιημένου συνόλου.

Το μονοπάτι προς την αφύπνιση

Το ταξίδι προς αυτή τη συνειδητοποίηση είναι τόσο απλό όσο και βαθύ. Απαιτεί μια αλλαγή στην αντίληψη, μια στροφή προς τα μέσα για να εξερευνήσουμε τα βάθη της δικής μας Επίγνωσης. Μέσω πρακτικών όπως ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η συνειδητή ζωή, μπορούμε να ξεφλουδίσουμε τα στρώματα της άγνοιας που συσκοτίζουν την αληθινή μας φύση. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια κατάσταση παρουσίας, μια αταλάντευτη προσοχή στο εδώ και τώρα, που μας επιτρέπει να δούμε το αιώνιο μέσα στο εγκόσμιο.

Καθώς εμβαθύνουμε την πρακτική μας, αρχίζουμε να βλέπουμε μέσα από την ψευδαίσθηση της δυαδικότητας και να αναγνωρίζουμε την ενότητα όλων των πραγμάτων. Καταλαβαίνουμε ότι κάθε σκέψη, συναίσθημα και αντίληψη είναι ένα παροδικό κύμα στον ωκεανό της Συνείδησης, μια στιγμιαία έκφραση του αιώνιου χορού της δημιουργίας και της διάλυσης. Σε αυτή την Επίγνωση, βρίσκουμε την απελευθέρωση από τους κύκλους της γέννησης και του θανάτου, από την ατελείωτη αναζήτηση φευγαλέων απολαύσεων και την αποφυγή του πόνου.

Ζώντας την Αιώνια Αλήθεια

Το να ζεις σε ευθυγράμμιση με αυτή την αιώνια αλήθεια σημαίνει να ενσωματώνεις μια κατάσταση χάρης και γαλήνης. Είναι να κινείσαι στον κόσμο με μια αίσθηση ευκολίας και ροής, χωρίς να επιβαρύνεσαι από το βάρος των τύψεων του παρελθόντος ή των μελλοντικών ανησυχιών. Είναι να βλέπουμε το θείο σε κάθε στιγμή, να αναγνωρίζουμε την ιερότητα κάθε ύπαρξης και να ενεργούμε με συμπόνια και σοφία σε όλες τις προσπάθειές μας.

Σε αυτή την κατάσταση Πλήρους Επίγνωσης, γινόμαστε φάροι φωτός σε έναν κόσμο τυλιγμένο στο σκοτάδι. Εκπέμπουμε μια παρουσία που αγγίζει τις καρδιές των γύρω μας, εμπνέοντάς τους να αφυπνιστούν στη δική τους αληθινή φύση. Γινόμαστε όργανα του αιώνιου, κανάλια μέσω των οποίων η απεριόριστη αγάπη και η σοφία του σύμπαντος ρέει στον κόσμο.

Συμπέρασμα

Η Συνείδηση παραμένει Συνείδηση, Επίγνωση, Αντίληψη, ανεξάρτητα από την παρουσία ή την απουσία περιεχομένου. Είναι μια αυτάρκης, αυτόφωτη και αιώνια πραγματικότητα που βρίσκεται κάτω από κάθε ύπαρξη. Αυτή η Πλήρης Επίγνωση είναι η μοναδική πραγματικότητα, η ουσία και η υποστήριξη κάθε συγκεκριμένης επίγνωσης με περιεχόμενο. Από αυτή τη Βασική Επίγνωση προκύπτουν και διαλύονται όλες οι ειδικές συνειδητοποιήσεις, δημιουργώντας τον χορό της δημιουργίας και της διάλυσης που χαρακτηρίζει την εμπειρία της ζωής μας.

Αγκαλιάζοντας αυτήν την αλήθεια, υπερβαίνουμε την ψευδαίσθηση του χωρισμού και αναγνωρίζουμε την ενότητά μας με τον κόσμο. Βρίσκουμε ειρήνη στο αιώνιο τώρα, απελευθέρωση από τους κύκλους του χρόνου και μια βαθιά αίσθηση σύνδεσης με ό,τι είναι. Αυτός είναι ο δρόμος προς την αφύπνιση, το ταξίδι προς την πραγματοποίηση του αιώνιου χορού της Επίγνωσης που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.

Sunday, June 11, 2023

FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS / 2

(The Real Meditation, Unification of Existence, Observing without an "observer")

(From Individual Mind to Non-Dual Mind)

…..

1. Introduction to Meditation

2. Alertness during the perception of the external world

3. Overcoming the thought process

4. Transcending the ego

5. Non-Dual Awareness

…..

2. Alertness during the perception of the external world

(Wakefulness or Live Perception of the world and " false perception " of thought)

When we are alert (awake, active in the outside world) there is a constant two-way communication with the outside world. We perceive, our existence within the environment, the environment, and we react to the situations that enter our field of awareness. This Function of Perception is carried out by the Intellect with the help of the senses and consists of an internalization of the happenings in the external world, in a symbolic representation in the intellect, in an "understanding" of things. We conceive, we comprehend, we understand. Of course there needs to be primary information through the senses to achieve perception, but Perception as a phenomenon is a purely internal mental process.

Perception as a mental process is true when it depicts (in the mental field) exactly what is happening, at the moment it is happening. That is, it is real when it takes place in the absolute present, the Flowing Moment, and with the immediately existing data and without being altered by other factors (i.e. additional processing that we call "thought", or memories). In other words, Perception is a Live Process and only when it is Live (and not "loaded" with additives) does it reveal what it is, what is happening.

When Perception is Alive, i.e. manifested in the absolute present and with the real elements, it is a pure function that operates in a unified field of awareness that embraces everything: We perceive what is happening, in this moment, nothing else. It is precisely the “distortion” of Perception (the addition of “thought”, memory, i.e. “processing”) that creates the “splitting of the field”, duality, etc. It is precisely the “thought” that creates fossilized perceptions, ego, separation, duality, etc. We will see how and why this happens.

In the course of his long evolution man has learned and is teaching the new generations to "automate" the operation of Perception. For many reasons, survival, energy conservation, better energy and activity management, etc. "Automation" is good and useful, but to the point where we retain "control", otherwise it "sleeps" us, makes us "automatic", "standing sleepers". Thus, man (during the process of "automation") makes stable images of things, the environment, things, etc. He makes a stable image of himself (based on his "connection" with the body, on his dependence on body, his survival in the external world, etc.) and separates him from the environment, so that he can act better, etc. So, when man says that he is alert, that he perceives, he is actually working through the automated system that he has built, through ready-made mental patterns and operates automatically observing only any changes in the environment, and only those that interest him. He is completely immersed in his "personal" world.

If man is Aware that all these mental patterns (the "world", the ego, duality, and all the rest) are artificial constructions of "thought", he can use them "conventionally" without confusing Reality with all of them the artificial constructions of "thought". He lives Consciously using the "tools" of the intellect, and the senses, without being misled . But when he perceives all these mental constructs as realities then he perceives a false virtual reality. Where there are perceptions, constructs of "thought" people see substances, "real" objects.

And while in reality We Live within a Universal Energy Field, Manifesting in various dimensions (worlds) always remaining Unified, we, as beings, make separations, isolate the Energy in "nodal points" (creating a "special presence") and behave as if the perception of duality is the real world. Where Everything Is Related, and Inside and Outside is an artificial separation, we see separate states of being, separate entities, interacting , etc..

Being within this constructed perception, man lives within duality, in separation. What man experiences, everyday experience, is determined by three distinct (for human perception) terms: the Subject, the action of perception, the objects.

As this perception is a false, artificial construction of “thought”, man (within the religious tradition) has used practices, techniques, to transcend duality, the fallacy of “thought”. Meditation (at the level of duality) is (the Subject's) "concentration" on an object, the deepening of the process, to arrive at the "new perception" of the object as a living becoming, now (to cease to be an automated mental fossil). Samadhi achieved (when achieved) leads precisely to the liberation of the mind function from "thought" (which rests on immediate perception), from mental impressions, mental constants, and reveals to us a true all-living world flowing in the moment, at any moment. This is the One Reality.

If we are careful we will notice that during meditation awareness (attention, the center of gravity of consciousness) "shifts" from the object to the process of perception (during the deepening of our attention) and leads to an expanded perception of our presence which includes the object. We are "one" with the object. There is no separation. This is the Unified Field Experience.

The Practice of Concentration Meditation therefore leads to True Alertness during the process of perceiving the external world. The perception of what is happening, here, now, leads to the Perception of a Unified Field of Awareness, where there are no subject-object divisions, duality, leads to a Fully Unified Field of Existence.

Certainly, what we achieve occurs at the level of perception of the external world. And this is the First Stage, of the Three Stages of Concentration Meditation. And this Alertness that we conquer is the First External Samadhi. It is the liberation of perception of the external world from "thought".

The “Process” must be “repeated” on a more inner level, an inner level, the level of the intellect, as we shall see below, to rid the intellect of “thought”.

And even deeper, at the innermost level, Consciousness should be freed from "false memory".

This way that we have described is the Indirect Way to reach Awakening. It considers the Subject as a "true" point, the subject-object separation, and tries, through technique, to overcome duality.

There is a more Direct Way to Reach Alertness, the Unified Field of Perception, where there is no subject-object, observer-observed but only Observation.

To Observe With Full Attention, meaning Maximum Energy, Without Effort (which would mean "thought") what is happening: To See that the observer, the subject, the ego, is but a construct of "thought", as it is all the other things "we think about". The construction of a separate self, the adoption of this perception, the adoption of duality, and the distinction from things, is a false construction. Seeing it, Understanding what it means to fabricate it, what it means to want to save something fake, we just let go of all that nonsense. There is no real self to save, only our "imagination" exists. Just Observing. There is Just Observation. The observer has disappeared. The Field of Awareness Is Unified.

Consciousness is Alive and only informs us of what exists, what is happening in the moment it flows. We live in the Absolute Present, in Real Time.

Achieving Alertness at this level, which includes all three stages of Concentration Meditation, is Alertness to the Outer Field or the Perception of the Outer World as a Unified Field. There are also Deeper Fields of Experience, that of Impersonal Existence, and that of Full Reflection of the Real... And Beyond All These the Real.

GOES ON

3. Overcoming the thought process

4. Transcending the ego

5. Non-Dual Awareness

…..

ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ ΣΤΗ ΜΗ ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ

(Ο Πραγματικός Διαλογισμός, Ενοποίηση της Ύπαρξης, Παρατήρηση χωρίς «παρατηρητή»)

(Από το ατομικό μυαλό στο μη διπλό μυαλό)

…..

1. Εισαγωγή στον Διαλογισμό

2. Εγρήγορση κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου

3. Ξεπερνώντας τη διαδικασία της σκέψης

4. Υπέρβαση του εγώ

5. Μη Διπλή Επίγνωση

…..

2. Εγρήγορση κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου

(Εγρήγορση ή Ζωντανή Αντίληψη του κόσμου και «ψευδής αντίληψη» της σκέψης)

Όταν είμαστε σε εγρήγορση (ξύπνιοι, ενεργοί στον έξω κόσμο) υπάρχει μια συνεχής αμφίδρομη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Αντιλαμβανόμαστε, την ύπαρξή μας μέσα στο περιβάλλον, το περιβάλλον, και αντιδρούμε στις καταστάσεις που μπαίνουν στο πεδίο συνειδητοποίησής μας. Αυτή η Λειτουργία της Αντίληψης πραγματοποιείται από τη Διάνοια με τη βοήθεια των αισθήσεων και συνίσταται σε μια εσωτερίκευση των γεγονότων στον εξωτερικό κόσμο, σε μια συμβολική αναπαράσταση στη νόηση, σε μια «κατανόηση» των πραγμάτων. Αντιλαμβανόμαστε, κατανοούμε, καταλαβαίνουμε. Φυσικά χρειάζεται να υπάρχουν πρωτογενείς πληροφορίες μέσω των αισθήσεων για να επιτευχθεί η αντίληψη, αλλά η αντίληψη ως φαινόμενο είναι μια καθαρά εσωτερική διανοητική διαδικασία.

Η αντίληψη ως νοητική διαδικασία είναι αληθινή όταν απεικονίζει (στο νοητικό πεδίο) αυτό ακριβώς που συμβαίνει, τη στιγμή που συμβαίνει. Είναι δηλαδή πραγματικό όταν λαμβάνει χώρα στο απόλυτο παρόν, τη Ρέουσα Στιγμή, και με τα άμεσα υπάρχοντα δεδομένα και χωρίς να αλλοιώνεται από άλλους παράγοντες (δηλαδή πρόσθετη επεξεργασία που λέμε «σκέψη», ή μνήμες). Με άλλα λόγια, η Αντίληψη είναι μια Ζωντανή Διαδικασία και μόνο όταν είναι Ζωντανή (και όχι «φορτωμένη» με πρόσθετα) αποκαλύπτει τι είναι, τι συμβαίνει.

Όταν η Αντίληψη είναι Ζωντανή, δηλαδή εκδηλώνεται στο απόλυτο παρόν και με τα πραγματικά στοιχεία, είναι μια καθαρή λειτουργία που λειτουργεί σε ένα ενιαίο πεδίο επίγνωσης που αγκαλιάζει τα πάντα: Αντιλαμβανόμαστε αυτό που συμβαίνει, αυτή τη στιγμή, τίποτα άλλο. Είναι ακριβώς η «στρέβλωση» της Αντίληψης (προσθήκη «σκέψης», μνήμης, δηλ. «επεξεργασία») που δημιουργεί τη «διάσπαση του πεδίου», τη δυαδικότητα κλπ. Είναι ακριβώς η «σκέψη» που δημιουργεί απολιθωμένες αντιλήψεις, εγώ, χωρισμός, δυαδικότητα κλπ. Θα δούμε πώς και γιατί συμβαίνει αυτό.

Στην πορεία της μακρόχρονης εξέλιξής του ο άνθρωπος έμαθε, και διδάσκει στις νέες γενιές να «αυτοματοποιούν» τη λειτουργία της Αντίληψης. Για πολλούς λόγους, επιβίωση, εξοικονόμηση ενέργειας, καλύτερη διαχείριση ενέργειας και δραστηριοτήτων κλπ. Ο "Αυτοματισμός" είναι καλός και χρήσιμος, αλλά σε σημείο που διατηρούμε τον "έλεγχο", αλλιώς μας "κοιμίζει", μας κάνει "αυτόματους", " όρθιους κοιμώμενους». Έτσι, ο άνθρωπος (κατά τη διαδικασία του «αυτοματισμού») κάνει σταθερές εικόνες των πραγμάτων, του περιβάλλοντος, των πραγμάτων κ.λπ. Φτιάχνει μια σταθερή εικόνα του εαυτού του (με βάση τη «σύνδεσή» του με το σώμα, την εξάρτησή του από το σώμα, επιβίωση στον εξωτερικό κόσμο κ.λπ.) και τον διαχωρίζει από το περιβάλλον, ώστε να μπορεί να ενεργεί καλύτερα κλπ. Έτσι, όταν ο άνθρωπος λέει ότι είναι σε εγρήγορση, ότι αντιλαμβάνεται, στην πραγματικότητα εργάζεται μέσω του αυτοματοποιημένου συστήματος που έχει χτίσει, μέσα από έτοιμα νοητικά μοτίβα και λειτουργεί αυτόματα παρατηρώντας μόνο τις όποιες αλλαγές στο περιβάλλον, και μόνο αυτές που τον ενδιαφέρουν. Είναι εντελώς βυθισμένος στον «προσωπικό» του κόσμο.

Αν ο άνθρωπος έχει επίγνωση ότι όλα αυτά τα νοητικά πρότυπα (ο «κόσμος», το εγώ, η δυαδικότητα και όλα τα υπόλοιπα) είναι τεχνητές κατασκευές «σκέψης», μπορεί να τα χρησιμοποιήσει «συμβατικά» χωρίς να συγχέει την Πραγματικότητα με όλες τις τεχνητές κατασκευές της «σκέψης». Ζει Συνειδητά χρησιμοποιώντας τα «εργαλεία» της νόησης, και τις αισθήσεις, χωρίς να παραπλανηθεί. Όταν όμως αντιλαμβάνεται όλα αυτά τα νοητικά κατασκευάσματα ως πραγματικότητες τότε αντιλαμβάνεται μια ψεύτικη εικονική πραγματικότητα. Όπου υπάρχουν αντιλήψεις, κατασκευές «σκέψης» οι άνθρωποι βλέπουν ουσίες, «πραγματικά» αντικείμενα.

Και ενώ στην πραγματικότητα Ζούμε μέσα σε ένα Συμπαντικό Ενεργειακό Πεδίο, που εκδηλώνεται σε διάφορες διαστάσεις (κόσμους) παραμένοντας πάντα Ενωμένοι, εμείς ως όντα κάνουμε διαχωρισμούς, απομονώνουμε την Ενέργεια σε «κομβικά σημεία» (δημιουργώντας μια «ειδική παρουσία») και συμπεριφερόμαστε ως αν η αντίληψη της δυαδικότητας είναι ο πραγματικός κόσμος. Όπου όλα σχετίζονται, και το μέσα και το έξω είναι ένας τεχνητός διαχωρισμός, βλέπουμε ξεχωριστές καταστάσεις ύπαρξης, ξεχωριστές οντότητες, αλληλεπίδραση κ.λπ.

Όντας μέσα σε αυτήν την κατασκευασμένη αντίληψη, ο άνθρωπος ζει μέσα στη δυαδικότητα, στον χωρισμό. Το τι βιώνει ο άνθρωπος, η καθημερινή εμπειρία, καθορίζεται από τρεις διακριτούς (για την ανθρώπινη αντίληψη) όρους: το Υποκείμενο, η δράση της αντίληψης, τα αντικείμενα.

Καθώς αυτή η αντίληψη είναι μια ψευδής, τεχνητή κατασκευή της «σκέψης», ο άνθρωπος (μέσα στη θρησκευτική παράδοση) έχει χρησιμοποιήσει πρακτικές, τεχνικές, για να υπερβεί τη δυαδικότητα, την πλάνη της «σκέψης». Ο διαλογισμός (στο επίπεδο της δυαδικότητας) είναι η «συγκέντρωση» (του Υποκειμένου) σε ένα αντικείμενο, η εμβάθυνση της διαδικασίας, για να φτάσει στη «νέα αντίληψη» του αντικειμένου ως ζωντανό γίγνεσθαι, τώρα, (να πάψει να είναι αυτοματοποιημένο διανοητικό απολίθωμα). Το Samadhi που επιτυγχάνεται (όταν επιτυγχάνεται) οδηγεί ακριβώς στην απελευθέρωση της λειτουργίας του νου από τη «σκέψη» (η οποία βασίζεται στην άμεση αντίληψη), από νοητικές εντυπώσεις, νοητικές σταθερές και μας αποκαλύπτει έναν αληθινό ολοζώντανο κόσμο που ρέει τη στιγμή, στο οποιαδήποτε στιγμή. Αυτή είναι η Μία Πραγματικότητα.

Αν προσέξουμε θα παρατηρήσουμε ότι, κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, η επίγνωση (προσοχή, το κέντρο βάρους της συνείδησης) «μετατοπίζεται» από το αντικείμενο στη διαδικασία της αντίληψης (κατά την εμβάθυνση της προσοχής μας) και οδηγεί σε μια διευρυμένη αντίληψη της παρουσίας μας η οποία περιλαμβάνει το αντικείμενο. Είμαστε «ένα» με το αντικείμενο. Δεν υπάρχει χωρισμός. Αυτή είναι η Εμπειρία του Ενοποιημένου Πεδίου.

Επομένως, η πρακτική του διαλογισμού συγκέντρωσης οδηγεί σε αληθινή εγρήγορση κατά τη διαδικασία αντίληψης του εξωτερικού κόσμου. Η αντίληψη αυτού που συμβαίνει, εδώ, τώρα, οδηγεί στην Αντίληψη ενός Ενιαίου Πεδίου Επίγνωσης, όπου δεν υπάρχουν διαχωρισμοί υποκειμένου-αντικειμένου, δυαδικότητα, οδηγεί σε ένα Πλήρως Ενοποιημένο Πεδίο Ύπαρξης.

Σίγουρα, αυτό που πετυχαίνουμε συμβαίνει στο επίπεδο της αντίληψης του εξωτερικού κόσμου. Και αυτό είναι το Πρώτο Στάδιο, των Τριών Σταδίων του Διαλογισμού Συγκέντρωσης. Και αυτή η εγρήγορση που κατακτάμε είναι το Πρώτο Εξωτερικό Σαμάντι. Είναι η απελευθέρωση της αντίληψης του εξωτερικού κόσμου από τη «σκέψη».

Η «Διαδικασία» πρέπει να «επαναληφθεί» σε ένα πιο εσωτερικό επίπεδο, σε ένα εσωτερικό επίπεδο, στο επίπεδο της νόησης, όπως θα δούμε παρακάτω, για να απαλλαγεί η διάνοια από τη «σκέψη».

Και ακόμα πιο βαθιά, στο πιο εσώτερο επίπεδο, η Συνείδηση θα πρέπει να απελευθερωθεί από την «ψευδή μνήμη».

Αυτός ο τρόπος που περιγράψαμε είναι ο Έμμεσος Τρόπος για να φτάσουμε στην Αφύπνιση. Θεωρεί το Υποκείμενο ως «αληθινό» σημείο, τον διαχωρισμό υποκειμένου-αντικειμένου, και προσπαθεί, μέσω της τεχνικής, να ξεπεράσει τη δυαδικότητα.

Υπάρχει ένας πιο άμεσος τρόπος για να φτάσετε στην εγρήγορση, το Ενιαίο Πεδίο Αντίληψης, όπου δεν υπάρχει υποκείμενο-αντικείμενο, παρατηρούμενος-παρατηρητής αλλά μόνο Παρατήρηση.

Να Παρατηρείς με πλήρη προσοχή, που σημαίνει Μέγιστη Ενέργεια, Χωρίς Προσπάθεια (που θα σήμαινε «σκέψη») τι συμβαίνει: Να δεις ότι ο παρατηρητής, το υποκείμενο, το εγώ, δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα της «σκέψης», καθώς είναι όλο το άλλα πράγματα «σκεπτόμαστε». Η κατασκευή ενός ξεχωριστού εαυτού, η υιοθέτηση αυτής της αντίληψης, η υιοθέτηση της δυαδικότητας και η διάκριση από τα πράγματα, είναι μια ψεύτικη κατασκευή. Βλέποντάς το, καταλαβαίνοντας τι σημαίνει να το κατασκευάζεις, τι σημαίνει να θέλεις να σώσεις κάτι ψεύτικο, απλώς αφήσαμε όλη αυτή την ανοησία. Δεν υπάρχει πραγματικός εαυτός για να σώσουμε, μόνο η «φαντασία» μας υπάρχει. Απλώς παρατηρώντας. Υπάρχει απλά Παρατήρηση. Ο παρατηρητής εξαφανίστηκε. Το πεδίο της επίγνωσης είναι ενοποιημένο.

Η συνείδηση είναι Ζωντανή και μας πληροφορεί μόνο για το τι υπάρχει, τι συμβαίνει τη στιγμή που ρέει. Ζούμε στο Απόλυτο Παρόν, σε πραγματικό χρόνο.

Η επίτευξη εγρήγορσης σε αυτό το επίπεδο, που περιλαμβάνει και τα τρία στάδια του διαλογισμού συγκέντρωσης, είναι η εγρήγορση στο εξωτερικό πεδίο ή η αντίληψη του εξωτερικού κόσμου ως ενοποιημένου πεδίου. Υπάρχουν επίσης Βαθύτερα Πεδία Εμπειρίας, αυτό της Απρόσωπης Ύπαρξης, και αυτό της Πλήρους Αντανάκλασης του Πραγματικού... Και Πέρα από Όλα Αυτά το Πραγματικό.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

3. Ξεπερνώντας τη διαδικασία της σκέψης

4. Υπέρβαση του εγώ

5. Μη - Δυαδική Επίγνωση

…..

Chapter 9

The Mystical Wisdom of Tao Te Ching: Embracing Moderation and the Way of Heaven

Introduction

Chapter 9 of the Tao Te Ching, attributed to the ancient sage Laozi, offers profound insights into the principles of moderation, impermanence, and the cyclical nature of life. This chapter emphasizes the importance of avoiding excess, recognizing the limitations of material wealth and status, and knowing when to withdraw. By aligning with the natural flow of the Tao, one can achieve harmony and fulfillment. Laozi’s teachings in this chapter serve as a timeless guide, reminding us that true wisdom lies in understanding the balance of life and embracing the way of heaven.

The Perils of Excess

"Better stop short than fill to the brim.

Over sharpen the blade, and the edge will soon blunt."

The opening lines of Chapter 9 highlight the dangers of excess. In the natural world, overfilling a vessel leads to spillage, and over-sharpening a blade results in a dull edge. These metaphors illustrate the principle that pushing beyond the natural limits of things can lead to deterioration and loss. This wisdom encourages us to practice moderation in all aspects of life, avoiding the pitfalls of overindulgence and overexertion.

In a broader sense, this teaching advises against the relentless pursuit of more—more wealth, more power, more success—recognizing that such pursuits often lead to imbalance and dissatisfaction. By understanding the importance of moderation, we can maintain a state of equilibrium and preserve the integrity of our endeavors.

The Illusion of Security in Wealth and Status

"Amass a store of gold and jade, and no one can protect it.

Claim wealth and titles, and disaster will follow."

These lines address the fleeting nature of material wealth and social status. Amassing treasures like gold and jade may seem to offer security, but such accumulation inevitably invites risk and vulnerability. Similarly, the pursuit of wealth and titles can lead to envy, conflict, and eventual downfall. Laozi warns that relying on external possessions and honors for a sense of security is illusory and ultimately precarious.

In Taoist philosophy, true security and contentment come from within, from a state of harmony with the Tao. By focusing on internal development and spiritual alignment rather than external acquisitions, one can achieve a lasting sense of peace and stability. This teaching encourages a shift in perspective from materialism to mindfulness, valuing inner richness over outer riches.

The Wisdom of Knowing When to Withdraw

"Retire when the work is done.

This is the way of heaven."

The concluding lines of Chapter 9 emphasize the importance of knowing when to step back and let go. Once a task is completed, it is wise to retire and refrain from further intervention. This principle reflects the cyclical nature of life and the understanding that all things have their time and place. By recognizing when a cycle has come to its natural conclusion, we can avoid unnecessary struggle and conflict.

This teaching aligns with the Taoist concept of wu wei (無為), or effortless action. Wu wei involves acting in harmony with the natural flow of events, knowing when to act and when to refrain from action. It is a practice of aligning with the Tao, allowing things to unfold naturally without force or interference. This approach leads to a state of balance and harmony, reflecting the way of heaven.

Mystical Implications: The Cyclical Nature of the Tao

The teachings of Chapter 9 invite us to contemplate the deeper, mystical aspects of the Tao, particularly its cyclical and self-regulating nature. The Tao, as the fundamental principle of the universe, operates through cycles of growth and decline, action and rest. By aligning with these natural rhythms, we can achieve a state of harmony and balance.

Embracing Moderation

The principle of moderation is central to Taoist philosophy. It teaches us to recognize the limits of our actions and desires, understanding that excess leads to imbalance and eventual decline. By practicing moderation, we can maintain a state of equilibrium, preserving our energy and resources for when they are truly needed. This approach fosters a sense of contentment and sufficiency, allowing us to appreciate the present moment without constantly striving for more.

Recognizing the Illusory Nature of Wealth and Status

Laozi’s warning about the perils of wealth and status encourages us to look beyond the superficial and transient aspects of life. Material possessions and social honors are subject to change and loss, and relying on them for security is ultimately futile. By shifting our focus to inner development and spiritual alignment, we can cultivate a sense of true and lasting security that is independent of external circumstances.

Understanding the Importance of Withdrawal

The wisdom of knowing when to withdraw is a key aspect of living in harmony with the Tao. This teaching emphasizes the importance of recognizing the natural conclusion of cycles and allowing things to end gracefully. By stepping back and letting go at the appropriate time, we can avoid unnecessary struggle and conflict, maintaining a state of balance and harmony. This approach reflects the Taoist ideal of wu wei, acting in accordance with the natural flow of events without force or interference.

Practical Applications: Living in Harmony with the Tao

The insights of Chapter 9 can be applied to various aspects of life, offering practical guidance for cultivating balance, contentment, and harmony.

1. Practicing Moderation: In daily life, practicing moderation involves being mindful of our consumption and actions. This can include managing our diet, work, and leisure activities to avoid excess and maintain balance. By recognizing our limits and practicing restraint, we can preserve our energy and resources, fostering a sense of well-being and equilibrium.

2. Shifting Focus from External to Internal: Recognizing the illusory nature of wealth and status encourages us to focus on inner development. This can involve cultivating mindfulness, self-awareness, and spiritual practices that nurture our inner richness. By valuing inner qualities such as compassion, wisdom, and integrity, we can achieve a sense of true and lasting security.

3. Knowing When to Withdraw: Understanding the importance of withdrawal involves recognizing the natural conclusion of cycles and allowing things to end gracefully. This can include knowing when to end a project, step back from a role, or let go of a relationship. By accepting the natural flow of events and practicing wu wei, we can maintain a state of balance and harmony, avoiding unnecessary struggle and conflict.

Conclusion

Chapter 9 of the Tao Te Ching offers profound and timeless wisdom for living in harmony with the Tao. By embracing moderation, recognizing the illusory nature of wealth and status, and understanding the importance of knowing when to withdraw, we can achieve a state of balance, contentment, and harmony. These teachings encourage us to align with the natural rhythms of the Tao, fostering a life of simplicity, mindfulness, and inner richness. By following the way of heaven, we can navigate the complexities of life with grace and wisdom, discovering the profound beauty and peace that come from living in accordance with the timeless principles of the Tao.

...

Η μυστικιστική σοφία του Tao Te Ching: Αγκαλιάζοντας το μέτρο και τον δρόμο του ουρανού

Εισαγωγή

Το Κεφάλαιο 9 του Tao Te Ching, που αποδίδεται στον αρχαίο σοφό Laozi, προσφέρει βαθιές γνώσεις για τις αρχές του μέτρου, της παροδικότητας και της κυκλικής φύσης της ζωής. Αυτό το κεφάλαιο τονίζει τη σημασία της αποφυγής της υπερβολής, της αναγνώρισης των περιορισμών του υλικού πλούτου και της θέσης και της γνώσης πότε πρέπει να αποσυρθούμε. Με την ευθυγράμμιση με τη φυσική ροή του Τάο, μπορεί κανείς να επιτύχει αρμονία και εκπλήρωση. Οι διδασκαλίες του Laozi σε αυτό το κεφάλαιο χρησιμεύουν ως ένας διαχρονικός οδηγός, υπενθυμίζοντάς μας ότι η αληθινή σοφία βρίσκεται στην κατανόηση της ισορροπίας της ζωής και στην αγκαλιά της οδού του ουρανού.

Οι κίνδυνοι της υπερβολής

«Καλύτερα να σταματήσεις εγκαίρως παρά να γεμίσεις μέχρι το χείλος.

Ακονίστε τη λεπίδα και η άκρη σύντομα θα αμβλύνει».

Οι αρχικές γραμμές του Κεφαλαίου 9 υπογραμμίζουν τους κινδύνους της υπερβολής. Στον φυσικό κόσμο, η υπερβολική πλήρωση ενός δοχείου οδηγεί σε διαρροή και το υπερβολικό ακόνισμα μιας λεπίδας έχει ως αποτέλεσμα μια θαμπή άκρη. Αυτές οι μεταφορές απεικονίζουν την αρχή ότι η ώθηση πέρα από τα φυσικά όρια των πραγμάτων μπορεί να οδηγήσει σε φθορά και απώλεια. Αυτή η σοφία μας ενθαρρύνει να ασκούμε το μέτρο σε όλες τις πτυχές της ζωής, αποφεύγοντας τις παγίδες της υπερβολικής τέρψης και της υπερέντασης.

Με μια ευρύτερη έννοια, αυτή η διδασκαλία συμβουλεύει να μην επιδιώκουμε περισσότερο -περισσότερο πλούτο, περισσότερη δύναμη, περισσότερη επιτυχία-, αναγνωρίζοντας ότι τέτοιες επιδιώξεις συχνά οδηγούν σε ανισορροπία και δυσαρέσκεια. Κατανοώντας τη σημασία της μετριοπάθειας, μπορούμε να διατηρήσουμε μια κατάσταση ισορροπίας και να διατηρήσουμε την ακεραιότητα των προσπαθειών μας.

Η ψευδαίσθηση της ασφάλειας στον πλούτο και στην σταθερή κατάσταση

«Γεμίστε μια αποθήκη με χρυσό και νεφρίτη και κανείς δεν θα μπορεί να την προστατεύσει.

Διεκδικήστε πλούτη και τίτλους και θα ακολουθήσει η καταστροφή».

Αυτές οι γραμμές αναφέρονται στη φευγαλέα φύση του υλικού πλούτου και της κοινωνικής θέσης. Η συγκέντρωση θησαυρών όπως ο χρυσός και ο νεφρίτης μπορεί να φαίνεται ότι προσφέρουν ασφάλεια, αλλά μια τέτοια συσσώρευση αναπόφευκτα προκαλεί κίνδυνο και ευπάθεια. Ομοίως, η επιδίωξη του πλούτου και των τίτλων μπορεί να οδηγήσει σε φθόνο, σύγκρουση και τελικά πτώση. Ο Λάοζι προειδοποιεί ότι το να βασίζεσαι σε εξωτερικές κτήσεις και τιμές για μια αίσθηση ασφάλειας είναι απατηλό και τελικά επισφαλές.

Στην Ταοϊστική φιλοσοφία, η αληθινή ασφάλεια και ικανοποίηση προέρχονται από μέσα, από μια κατάσταση αρμονίας με το Τάο. Εστιάζοντας στην εσωτερική ανάπτυξη και την πνευματική ευθυγράμμιση και όχι στα εξωτερικά αποκτήματα, μπορεί κανείς να επιτύχει μια διαρκή αίσθηση ειρήνης και σταθερότητας. Αυτή η διδασκαλία ενθαρρύνει μια αλλαγή της οπτικής γωνίας από τον υλισμό στην επίγνωση, εκτιμώντας τον εσωτερικό πλούτο έναντι του εξωτερικού πλούτου.

Η σοφία του να ξέρεις πότε πρέπει να αποσυρθείς

«Αποσυρθείτε όταν τελειώσει η δουλειά.

Αυτή είναι η οδός του ουρανού».

Οι καταληκτικές γραμμές του Κεφαλαίου 9 τονίζουν τη σημασία του να γνωρίζουμε πότε πρέπει να κάνετε πίσω και να αφεθείτε. Μόλις ολοκληρωθεί μια εργασία, είναι συνετό να αποσυρθείτε και να αποφύγετε περαιτέρω παρέμβαση. Αυτή η αρχή αντανακλά την κυκλική φύση της ζωής και την κατανόηση ότι όλα τα πράγματα έχουν τον χρόνο και τον τόπο τους. Αναγνωρίζοντας πότε ένας κύκλος έχει φτάσει στη φυσική του κατάληξη, μπορούμε να αποφύγουμε περιττούς αγώνες και συγκρούσεις.

Αυτή η διδασκαλία ευθυγραμμίζεται με την ταοϊστική έννοια του wu wei (無為), ή της αβίαστης δράσης. Το Γου Γουέι περιλαμβάνει δράση σε αρμονία με τη φυσική ροή των γεγονότων, γνωρίζοντας πότε πρέπει να ενεργούμε και πότε να αποφεύγουμε τη δράση. Είναι μια πρακτική ευθυγράμμισης με το Τάο, επιτρέποντας στα πράγματα να ξεδιπλώνονται φυσικά χωρίς δύναμη ή παρεμβολές. Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε μια κατάσταση ισορροπίας και αρμονίας, αντανακλώντας τον δρόμο του ουρανού.

Μυστικές επιπτώσεις: Η κυκλική φύση του Τάο

Οι διδασκαλίες του Κεφαλαίου 9 μας καλούν να αναλογιστούμε τις βαθύτερες, μυστικιστικές πτυχές του Τάο, ιδιαίτερα την κυκλική και αυτορυθμιζόμενη φύση του. Το Τάο, ως η θεμελιώδης αρχή του σύμπαντος, λειτουργεί μέσα από κύκλους ανάπτυξης και παρακμής, δράσης και ανάπαυσης. Ευθυγραμμίζοντας με αυτούς τους φυσικούς ρυθμούς, μπορούμε να επιτύχουμε μια κατάσταση αρμονίας και ισορροπίας.

Αγκαλιάζοντας τη μετριοπάθεια

Η αρχή του μέτρου είναι κεντρική στην ταοϊστική φιλοσοφία. Μας διδάσκει να αναγνωρίζουμε τα όρια των πράξεων και των επιθυμιών μας, κατανοώντας ότι η υπερβολή οδηγεί σε ανισορροπία και τελικά παρακμή. Με το μέτρο, μπορούμε να διατηρήσουμε μια κατάσταση ισορροπίας, διατηρώντας την ενέργεια και τους πόρους μας για όταν πραγματικά χρειάζονται. Αυτή η προσέγγιση καλλιεργεί μια αίσθηση ικανοποίησης και επάρκειας, επιτρέποντάς μας να εκτιμούμε την παρούσα στιγμή χωρίς να προσπαθούμε συνεχώς για περισσότερα.

Αναγνωρίζοντας την Απατηλή Φύση του Πλούτου και της Κατάστασης

Η προειδοποίηση του Laozi για τους κινδύνους του πλούτου και της θέσης μας ενθαρρύνει να κοιτάξουμε πέρα από τις επιφανειακές και παροδικές πτυχές της ζωής. Τα υλικά αγαθά και οι κοινωνικές τιμές υπόκεινται σε αλλαγές και απώλειες, και το να βασίζεσαι σε αυτά για ασφάλεια είναι τελικά μάταιο. Μετατοπίζοντας την εστίασή μας στην εσωτερική ανάπτυξη και την πνευματική ευθυγράμμιση, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια αίσθηση αληθινής και διαρκούς ασφάλειας που είναι ανεξάρτητη από τις εξωτερικές συνθήκες.

Κατανόηση της σημασίας της απόσυρσης

Η σοφία του να ξέρεις πότε να αποσυρθείς είναι μια βασική πτυχή του να ζεις σε αρμονία με το Τάο. Αυτή η διδασκαλία τονίζει τη σημασία της αναγνώρισης της φυσικής ολοκλήρωσης των κύκλων και του επιτρέποντος στα πράγματα να τελειώνουν με χάρη. Κάνοντας ένα βήμα πίσω και αφήνοντας να φύγουμε την κατάλληλη στιγμή, μπορούμε να αποφύγουμε περιττούς αγώνες και συγκρούσεις, διατηρώντας μια κατάσταση ισορροπίας και αρμονίας. Αυτή η προσέγγιση αντανακλά το ταοϊστικό ιδεώδες του wu wei, ενεργώντας σύμφωνα με τη φυσική ροή των γεγονότων χωρίς δύναμη ή παρεμβολή.

Πρακτικές εφαρμογές: Ζώντας σε αρμονία με το Τάο

Οι ιδέες του Κεφαλαίου 9 μπορούν να εφαρμοστούν σε διάφορες πτυχές της ζωής, προσφέροντας πρακτική καθοδήγηση για την καλλιέργεια ισορροπίας, ικανοποίησης και αρμονίας.

1. Εξάσκηση της μετριοπάθειας: Στην καθημερινή ζωή, η άσκηση μετριοπάθειας περιλαμβάνει να προσέχουμε την κατανάλωση και τις πράξεις μας. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη διαχείριση της διατροφής, της εργασίας και των ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων μας για να αποφύγουμε την υπερβολή και να διατηρήσουμε την ισορροπία. Αναγνωρίζοντας τα όριά μας και ασκώντας αυτοσυγκράτηση, μπορούμε να διατηρήσουμε την ενέργεια και τους πόρους μας, καλλιεργώντας μια αίσθηση ευεξίας και ισορροπίας.

2. Μετατόπιση της εστίασης από το εξωτερικό στο εσωτερικό: Η αναγνώριση της απατηλής φύσης του πλούτου και της θέσης μας ενθαρρύνει να επικεντρωθούμε στην εσωτερική ανάπτυξη. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την καλλιέργεια της επίγνωσης, της αυτογνωσίας και των πνευματικών πρακτικών που τρέφουν τον εσωτερικό μας πλούτο. Εκτιμώντας τις εσωτερικές ιδιότητες όπως η συμπόνια, η σοφία και η ακεραιότητα, μπορούμε να επιτύχουμε μια αίσθηση αληθινής και διαρκούς ασφάλειας.

3. Γνωρίζοντας πότε πρέπει να αποσυρθείτε: Η κατανόηση της σημασίας της απόσυρσης περιλαμβάνει την αναγνώριση της φυσικής ολοκλήρωσης των κύκλων και το να επιτρέψετε στα πράγματα να τελειώσουν με χάρη. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει το να γνωρίζετε πότε πρέπει να τερματίσετε ένα έργο, να αποχωρήσετε από έναν ρόλο ή να αφήσετε μια σχέση. Με την αποδοχή της φυσικής ροής των γεγονότων και την εξάσκηση στο wu wei, μπορούμε να διατηρήσουμε μια κατάσταση ισορροπίας και αρμονίας, αποφεύγοντας περιττούς αγώνες και συγκρούσεις.

Συμπέρασμα

Το Κεφάλαιο 9 του Τάο Τε Τσινγκ προσφέρει βαθιά και διαχρονική σοφία για να ζεις σε αρμονία με το Τάο. Αγκαλιάζοντας το μέτρο, αναγνωρίζοντας την απατηλή φύση του πλούτου και της θέσης και κατανοώντας τη σημασία του να γνωρίζουμε πότε πρέπει να αποσυρθούμε, μπορούμε να επιτύχουμε μια κατάσταση ισορροπίας, ικανοποίησης και αρμονίας. Αυτές οι διδασκαλίες μας ενθαρρύνουν να ευθυγραμμιστούμε με τους φυσικούς ρυθμούς του Τάο, καλλιεργώντας μια ζωή με απλότητα, επίγνωση και εσωτερικό πλούτο. Ακολουθώντας τον δρόμο του ουρανού, μπορούμε να περιηγηθούμε στην πολυπλοκότητα της ζωής με χάρη και σοφία, ανακαλύπτοντας τη βαθιά ομορφιά και την ειρήνη που προέρχονται από το να ζούμε σύμφωνα με τις διαχρονικές αρχές του Τάο.

Chapter 9. The Mystical Essence of Good and Evil in the Dhammapada

The Dhammapada, a revered text within the Theravada Buddhist tradition, offers profound insights into the nature of good and evil, guiding individuals toward a life of wisdom, compassion, and mindfulness. Chapter IX, which delves into the concept of evil, presents a series of verses that, when contemplated deeply, reveal the mystical relationship between our thoughts, actions, and the karmic outcomes that follow.

The Dual Paths: Hastening Towards Good or Delighting in Evil

The Dhammapada begins its exploration of evil with a stark admonition in verse 116: "If a man would hasten towards the good, he should keep his thought away from evil; if a man does what is good slothfully, his mind delights in evil." Here, the text highlights the importance of intention and mindfulness in our actions. The mind is like a garden, where thoughts are seeds. If one is not diligent in nurturing the seeds of goodness, the weeds of evil can easily take root and flourish.

The phrase "slothfully" suggests that spiritual laziness is a gateway to moral decay. The verse emphasizes that the pursuit of goodness is not passive; it requires active, consistent effort. When one becomes complacent, the mind naturally gravitates towards negative tendencies. This idea is echoed in many spiritual traditions, where the concept of vigilance over one’s thoughts and actions is seen as essential to maintaining a virtuous life.

The Ripple Effect of Sin and Virtue

Verses 117 and 118 present a dichotomy between the outcomes of sin and virtue. In verse 117, the Dhammapada warns, "If a man commits a sin, let him not do it again; let him not delight in sin: pain is the outcome of evil." Conversely, verse 118 advises, "If a man does what is good, let him do it again; let him delight in it: happiness is the outcome of good."

These verses remind us that every action we take, whether good or evil, sets into motion a chain of karmic consequences. The universe, in its infinite wisdom, does not forget; it merely waits. The outcomes of our actions may not be immediate, but they are inevitable. This is the mystical law of karma at work—a force that transcends time and space, ensuring that justice is meted out, whether in this life or the next.

The notion of "delight" in these verses is particularly significant. It suggests that our emotional response to our actions—whether we take joy in virtue or sin—further reinforces the karmic consequences. To delight in evil is to anchor oneself in future suffering; to delight in good is to secure future happiness.

The Unseen Ripening of Deeds

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, June 11, 2023

FROM MEDITATION TO NON-DUAL AWARENESS / 2

TAOΪSM

BUDDHISM