(The Real Meditation, Unification of Existence, Observing without an "observer")
(From Individual Mind to
Non-Dual Mind)
…..
1. Introduction to Meditation
2. Alertness
during the perception of the external world
3. Overcoming the thought
process
4. Transcending the ego
5. Non-Dual Awareness
…..
2. Alertness
during the perception of the external world
(Wakefulness or Live
Perception of the world and " false perception " of thought)
When we are alert
(awake, active in the outside world) there is a constant two-way communication
with the outside world. We perceive, our existence within the environment, the
environment, and we react to the situations that enter our field of awareness.
This Function of Perception is carried out by the Intellect with the help of
the senses and consists of an internalization of the happenings in the external
world, in a symbolic representation in the intellect, in an
"understanding" of things. We conceive, we comprehend, we understand.
Of course there needs to be primary information through the senses to achieve
perception, but Perception as a phenomenon is a purely internal mental process.
Perception as a
mental process is true when it depicts (in the mental field) exactly what is
happening, at the moment it is happening. That is, it is real when it takes
place in the absolute present, the Flowing Moment, and with the immediately
existing data and without being altered by other factors (i.e. additional processing
that we call "thought", or memories). In other words, Perception is a
Live Process and only when it is Live (and not "loaded" with
additives) does it reveal what it is, what is happening.
When Perception is
Alive, i.e. manifested in the absolute present and with the real elements, it
is a pure function that operates in a unified field of awareness that embraces
everything: We perceive what is happening, in this moment, nothing else. It is
precisely the “distortion” of Perception (the addition of “thought”, memory,
i.e. “processing”) that creates the “splitting of the field”, duality, etc. It
is precisely the “thought” that creates fossilized perceptions, ego,
separation, duality, etc. We will see how and why this happens.
In the course of
his long evolution man has learned and is teaching the new generations to
"automate" the operation of Perception. For many reasons, survival,
energy conservation, better energy and activity management, etc.
"Automation" is good and useful, but to the point where we retain
"control", otherwise it "sleeps" us, makes us
"automatic", "standing sleepers". Thus, man (during the
process of "automation") makes stable images of things, the
environment, things, etc. He makes a stable image of himself (based on his
"connection" with the body, on his dependence on body, his survival
in the external world, etc.) and separates him from the environment, so that he
can act better, etc. So, when man says that he is alert, that he perceives, he
is actually working through the automated system that he has built, through
ready-made mental patterns and operates automatically observing only any
changes in the environment, and only those that interest him. He is completely
immersed in his "personal" world.
If man is Aware
that all these mental patterns (the "world", the ego, duality, and
all the rest) are artificial constructions of "thought", he can use
them "conventionally" without confusing Reality with all of them the
artificial constructions of "thought". He lives Consciously using the
"tools" of the intellect, and the senses, without being misled . But
when he perceives all these mental constructs as realities then he perceives a
false virtual reality. Where there are perceptions, constructs of
"thought" people see substances, "real" objects.
And while in
reality We Live within a Universal Energy Field, Manifesting in various
dimensions (worlds) always remaining Unified, we, as beings, make separations,
isolate the Energy in "nodal points" (creating a "special
presence") and behave as if the perception of duality is the real world.
Where Everything Is Related, and Inside and Outside is an artificial
separation, we see separate states of being, separate entities, interacting ,
etc..
Being within this
constructed perception, man lives within duality, in separation. What man
experiences, everyday experience, is determined by three distinct (for human
perception) terms: the Subject, the action of perception, the objects.
As this perception
is a false, artificial construction of “thought”, man (within the religious
tradition) has used practices, techniques, to transcend duality, the fallacy of
“thought”. Meditation (at the level of duality) is (the Subject's)
"concentration" on an object, the deepening of the process, to arrive
at the "new perception" of the object as a living becoming, now (to
cease to be an automated mental fossil). Samadhi achieved (when achieved) leads
precisely to the liberation of the mind function from "thought"
(which rests on immediate perception), from mental impressions, mental
constants, and reveals to us a true all-living world flowing in the moment, at
any moment. This is the One Reality.
If we are careful
we will notice that during meditation awareness (attention, the center of
gravity of consciousness) "shifts" from the object to the process of
perception (during the deepening of our attention) and leads to an expanded
perception of our presence which includes the object. We are "one"
with the object. There is no separation. This is the Unified Field Experience.
The Practice of
Concentration Meditation therefore leads to True Alertness during the process
of perceiving the external world. The perception of what is happening, here,
now, leads to the Perception of a Unified Field of Awareness, where there are
no subject-object divisions, duality, leads to a Fully Unified Field of
Existence.
Certainly, what we
achieve occurs at the level of perception of the external world. And this is
the First Stage, of the Three Stages of Concentration Meditation. And this
Alertness that we conquer is the First External Samadhi. It is the liberation
of perception of the external world from "thought".
The “Process” must
be “repeated” on a more inner level, an inner level, the level of the
intellect, as we shall see below, to rid the intellect of “thought”.
And even deeper,
at the innermost level, Consciousness should be freed from "false
memory".
This way that we
have described is the Indirect Way to reach Awakening. It considers the Subject
as a "true" point, the subject-object separation, and tries, through
technique, to overcome duality.
There is a more
Direct Way to Reach Alertness, the Unified Field of Perception, where there is
no subject-object, observer-observed but only Observation.
To Observe With
Full Attention, meaning Maximum Energy, Without Effort (which would mean
"thought") what is happening: To See that the observer, the subject,
the ego, is but a construct of "thought", as it is all the other
things "we think about". The construction of a separate self, the
adoption of this perception, the adoption of duality, and the distinction from
things, is a false construction. Seeing it, Understanding what it means to
fabricate it, what it means to want to save something fake, we just let go of
all that nonsense. There is no real self to save, only our
"imagination" exists. Just Observing. There is Just Observation. The
observer has disappeared. The Field of Awareness Is Unified.
Consciousness is
Alive and only informs us of what exists, what is happening in the moment it
flows. We live in the Absolute Present, in Real Time.
Achieving
Alertness at this level, which includes all three stages of Concentration
Meditation, is Alertness to the Outer Field or the Perception of the Outer
World as a Unified Field. There are also Deeper Fields of Experience, that of
Impersonal Existence, and that of Full Reflection of the Real... And Beyond All
These the Real.
.
GOES ON
3. Overcoming the thought process
4. Transcending the ego
5. Non-Dual Awareness
…..
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟ ΣΤΗ ΜΗ ΔΥΑΔΙΚΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ
(Ο Πραγματικός Διαλογισμός, Ενοποίηση της Ύπαρξης, Παρατήρηση χωρίς
«παρατηρητή»)
(Από το ατομικό μυαλό στο μη διπλό μυαλό)
…..
1. Εισαγωγή στον
Διαλογισμό
2. Εγρήγορση
κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου
3. Ξεπερνώντας τη
διαδικασία της σκέψης
4. Υπέρβαση του εγώ
5. Μη Διπλή Επίγνωση
…..
2. Εγρήγορση κατά την αντίληψη του εξωτερικού κόσμου
(Εγρήγορση ή Ζωντανή Αντίληψη του κόσμου και «ψευδής αντίληψη» της σκέψης)
Όταν είμαστε σε εγρήγορση (ξύπνιοι, ενεργοί στον έξω κόσμο) υπάρχει μια
συνεχής αμφίδρομη επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Αντιλαμβανόμαστε, την ύπαρξή
μας μέσα στο περιβάλλον, το περιβάλλον, και αντιδρούμε στις καταστάσεις που
μπαίνουν στο πεδίο συνειδητοποίησής μας. Αυτή η Λειτουργία της Αντίληψης
πραγματοποιείται από τη Διάνοια με τη βοήθεια των αισθήσεων και συνίσταται σε
μια εσωτερίκευση των γεγονότων στον εξωτερικό κόσμο, σε μια συμβολική
αναπαράσταση στη νόηση, σε μια «κατανόηση» των πραγμάτων. Αντιλαμβανόμαστε,
κατανοούμε, καταλαβαίνουμε. Φυσικά χρειάζεται να υπάρχουν πρωτογενείς
πληροφορίες μέσω των αισθήσεων για να επιτευχθεί η αντίληψη, αλλά η αντίληψη ως
φαινόμενο είναι μια καθαρά εσωτερική διανοητική διαδικασία.
Η αντίληψη ως νοητική διαδικασία είναι αληθινή όταν απεικονίζει (στο
νοητικό πεδίο) αυτό ακριβώς που συμβαίνει, τη στιγμή που συμβαίνει. Είναι
δηλαδή πραγματικό όταν λαμβάνει χώρα στο απόλυτο παρόν, τη Ρέουσα Στιγμή, και
με τα άμεσα υπάρχοντα δεδομένα και χωρίς να αλλοιώνεται από άλλους παράγοντες
(δηλαδή πρόσθετη επεξεργασία που λέμε «σκέψη», ή μνήμες). Με άλλα λόγια, η
Αντίληψη είναι μια Ζωντανή Διαδικασία και μόνο όταν είναι Ζωντανή (και όχι
«φορτωμένη» με πρόσθετα) αποκαλύπτει τι είναι, τι συμβαίνει.
Όταν η Αντίληψη είναι Ζωντανή, δηλαδή εκδηλώνεται στο απόλυτο παρόν και με
τα πραγματικά στοιχεία, είναι μια καθαρή λειτουργία που λειτουργεί σε ένα
ενιαίο πεδίο επίγνωσης που αγκαλιάζει τα πάντα: Αντιλαμβανόμαστε αυτό που
συμβαίνει, αυτή τη στιγμή, τίποτα άλλο. Είναι ακριβώς η «στρέβλωση» της
Αντίληψης (προσθήκη «σκέψης», μνήμης, δηλ. «επεξεργασία») που δημιουργεί τη
«διάσπαση του πεδίου», τη δυαδικότητα κλπ. Είναι ακριβώς η «σκέψη» που
δημιουργεί απολιθωμένες αντιλήψεις, εγώ, χωρισμός, δυαδικότητα κλπ. Θα δούμε
πώς και γιατί συμβαίνει αυτό.
Στην πορεία της μακρόχρονης εξέλιξής του ο άνθρωπος έμαθε, και διδάσκει
στις νέες γενιές να «αυτοματοποιούν» τη λειτουργία της Αντίληψης. Για πολλούς
λόγους, επιβίωση, εξοικονόμηση ενέργειας, καλύτερη διαχείριση ενέργειας και
δραστηριοτήτων κλπ. Ο "Αυτοματισμός" είναι καλός και χρήσιμος, αλλά
σε σημείο που διατηρούμε τον "έλεγχο", αλλιώς μας
"κοιμίζει", μας κάνει "αυτόματους", " όρθιους κοιμώμενους».
Έτσι, ο άνθρωπος (κατά τη διαδικασία του «αυτοματισμού») κάνει σταθερές εικόνες
των πραγμάτων, του περιβάλλοντος, των πραγμάτων κ.λπ. Φτιάχνει μια σταθερή
εικόνα του εαυτού του (με βάση τη «σύνδεσή» του με το σώμα, την εξάρτησή του
από το σώμα, επιβίωση στον εξωτερικό κόσμο κ.λπ.) και τον διαχωρίζει από το
περιβάλλον, ώστε να μπορεί να ενεργεί καλύτερα κλπ. Έτσι, όταν ο άνθρωπος λέει
ότι είναι σε εγρήγορση, ότι αντιλαμβάνεται, στην πραγματικότητα εργάζεται μέσω
του αυτοματοποιημένου συστήματος που έχει χτίσει, μέσα από έτοιμα νοητικά
μοτίβα και λειτουργεί αυτόματα παρατηρώντας μόνο τις όποιες αλλαγές στο
περιβάλλον, και μόνο αυτές που τον ενδιαφέρουν. Είναι εντελώς βυθισμένος στον
«προσωπικό» του κόσμο.
Αν ο άνθρωπος έχει επίγνωση ότι όλα αυτά τα νοητικά πρότυπα (ο «κόσμος», το
εγώ, η δυαδικότητα και όλα τα υπόλοιπα) είναι τεχνητές κατασκευές «σκέψης»,
μπορεί να τα χρησιμοποιήσει «συμβατικά» χωρίς να συγχέει την Πραγματικότητα με
όλες τις τεχνητές κατασκευές της «σκέψης». Ζει Συνειδητά χρησιμοποιώντας τα
«εργαλεία» της νόησης, και τις αισθήσεις, χωρίς να παραπλανηθεί. Όταν όμως
αντιλαμβάνεται όλα αυτά τα νοητικά κατασκευάσματα ως πραγματικότητες τότε
αντιλαμβάνεται μια ψεύτικη εικονική πραγματικότητα. Όπου υπάρχουν αντιλήψεις,
κατασκευές «σκέψης» οι άνθρωποι βλέπουν ουσίες, «πραγματικά» αντικείμενα.
Και ενώ στην πραγματικότητα Ζούμε μέσα σε ένα Συμπαντικό Ενεργειακό Πεδίο,
που εκδηλώνεται σε διάφορες διαστάσεις (κόσμους) παραμένοντας πάντα Ενωμένοι,
εμείς ως όντα κάνουμε διαχωρισμούς, απομονώνουμε την Ενέργεια σε «κομβικά
σημεία» (δημιουργώντας μια «ειδική παρουσία») και συμπεριφερόμαστε ως αν η
αντίληψη της δυαδικότητας είναι ο πραγματικός κόσμος. Όπου όλα σχετίζονται, και
το μέσα και το έξω είναι ένας τεχνητός διαχωρισμός, βλέπουμε ξεχωριστές
καταστάσεις ύπαρξης, ξεχωριστές οντότητες, αλληλεπίδραση κ.λπ.
Όντας μέσα σε αυτήν την κατασκευασμένη αντίληψη, ο άνθρωπος ζει μέσα στη
δυαδικότητα, στον χωρισμό. Το τι βιώνει ο άνθρωπος, η καθημερινή εμπειρία,
καθορίζεται από τρεις διακριτούς (για την ανθρώπινη αντίληψη) όρους: το
Υποκείμενο, η δράση της αντίληψης, τα αντικείμενα.
Καθώς αυτή η αντίληψη είναι μια ψευδής, τεχνητή κατασκευή της «σκέψης», ο
άνθρωπος (μέσα στη θρησκευτική παράδοση) έχει χρησιμοποιήσει πρακτικές,
τεχνικές, για να υπερβεί τη δυαδικότητα, την πλάνη της «σκέψης». Ο διαλογισμός
(στο επίπεδο της δυαδικότητας) είναι η «συγκέντρωση» (του Υποκειμένου) σε ένα αντικείμενο,
η εμβάθυνση της διαδικασίας, για να φτάσει στη «νέα αντίληψη» του αντικειμένου
ως ζωντανό γίγνεσθαι, τώρα, (να πάψει να είναι αυτοματοποιημένο διανοητικό
απολίθωμα). Το Samadhi που επιτυγχάνεται (όταν επιτυγχάνεται) οδηγεί ακριβώς στην απελευθέρωση
της λειτουργίας του νου από τη «σκέψη» (η οποία βασίζεται στην άμεση αντίληψη),
από νοητικές εντυπώσεις, νοητικές σταθερές και μας αποκαλύπτει έναν αληθινό
ολοζώντανο κόσμο που ρέει τη στιγμή, στο οποιαδήποτε στιγμή. Αυτή είναι η Μία
Πραγματικότητα.
Αν προσέξουμε θα παρατηρήσουμε ότι, κατά τη διάρκεια του διαλογισμού, η
επίγνωση (προσοχή, το κέντρο βάρους της συνείδησης) «μετατοπίζεται» από το
αντικείμενο στη διαδικασία της αντίληψης (κατά την εμβάθυνση της προσοχής μας)
και οδηγεί σε μια διευρυμένη αντίληψη της παρουσίας μας η οποία περιλαμβάνει το
αντικείμενο. Είμαστε «ένα» με το αντικείμενο. Δεν υπάρχει χωρισμός. Αυτή είναι
η Εμπειρία του Ενοποιημένου Πεδίου.
Επομένως, η πρακτική του διαλογισμού συγκέντρωσης οδηγεί σε αληθινή
εγρήγορση κατά τη διαδικασία αντίληψης του εξωτερικού κόσμου. Η αντίληψη αυτού
που συμβαίνει, εδώ, τώρα, οδηγεί στην Αντίληψη ενός Ενιαίου Πεδίου Επίγνωσης,
όπου δεν υπάρχουν διαχωρισμοί υποκειμένου-αντικειμένου, δυαδικότητα, οδηγεί σε
ένα Πλήρως Ενοποιημένο Πεδίο Ύπαρξης.
Σίγουρα, αυτό που πετυχαίνουμε συμβαίνει στο επίπεδο της αντίληψης του
εξωτερικού κόσμου. Και αυτό είναι το Πρώτο Στάδιο, των Τριών Σταδίων του
Διαλογισμού Συγκέντρωσης. Και αυτή η εγρήγορση που κατακτάμε είναι το Πρώτο
Εξωτερικό Σαμάντι. Είναι η απελευθέρωση της αντίληψης του εξωτερικού κόσμου από
τη «σκέψη».
Η «Διαδικασία» πρέπει να «επαναληφθεί» σε ένα πιο εσωτερικό επίπεδο, σε ένα
εσωτερικό επίπεδο, στο επίπεδο της νόησης, όπως θα δούμε παρακάτω, για να
απαλλαγεί η διάνοια από τη «σκέψη».
Και ακόμα πιο βαθιά, στο πιο εσώτερο επίπεδο, η Συνείδηση θα πρέπει να
απελευθερωθεί από την «ψευδή μνήμη».
Αυτός ο τρόπος που περιγράψαμε είναι ο Έμμεσος Τρόπος για να φτάσουμε στην
Αφύπνιση. Θεωρεί το Υποκείμενο ως «αληθινό» σημείο, τον διαχωρισμό
υποκειμένου-αντικειμένου, και προσπαθεί, μέσω της τεχνικής, να ξεπεράσει τη
δυαδικότητα.
Υπάρχει ένας πιο άμεσος τρόπος για να φτάσετε στην εγρήγορση, το Ενιαίο
Πεδίο Αντίληψης, όπου δεν υπάρχει υποκείμενο-αντικείμενο,
παρατηρούμενος-παρατηρητής αλλά μόνο Παρατήρηση.
Να Παρατηρείς με πλήρη προσοχή, που σημαίνει Μέγιστη Ενέργεια, Χωρίς
Προσπάθεια (που θα σήμαινε «σκέψη») τι συμβαίνει: Να δεις ότι ο παρατηρητής, το
υποκείμενο, το εγώ, δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα της «σκέψης», καθώς είναι
όλο το άλλα πράγματα «σκεπτόμαστε». Η κατασκευή ενός ξεχωριστού εαυτού, η
υιοθέτηση αυτής της αντίληψης, η υιοθέτηση της δυαδικότητας και η διάκριση από
τα πράγματα, είναι μια ψεύτικη κατασκευή. Βλέποντάς το, καταλαβαίνοντας τι
σημαίνει να το κατασκευάζεις, τι σημαίνει να θέλεις να σώσεις κάτι ψεύτικο,
απλώς αφήσαμε όλη αυτή την ανοησία. Δεν υπάρχει πραγματικός εαυτός για να
σώσουμε, μόνο η «φαντασία» μας υπάρχει. Απλώς παρατηρώντας. Υπάρχει απλά
Παρατήρηση. Ο παρατηρητής εξαφανίστηκε. Το πεδίο της επίγνωσης είναι
ενοποιημένο.
Η συνείδηση είναι Ζωντανή και μας πληροφορεί μόνο για το τι υπάρχει, τι
συμβαίνει τη στιγμή που ρέει. Ζούμε στο Απόλυτο Παρόν, σε πραγματικό χρόνο.
Η επίτευξη εγρήγορσης σε αυτό το επίπεδο, που περιλαμβάνει και τα τρία
στάδια του διαλογισμού συγκέντρωσης, είναι η εγρήγορση στο εξωτερικό πεδίο ή η
αντίληψη του εξωτερικού κόσμου ως ενοποιημένου πεδίου. Υπάρχουν επίσης Βαθύτερα
Πεδία Εμπειρίας, αυτό της Απρόσωπης Ύπαρξης, και αυτό της Πλήρους Αντανάκλασης
του Πραγματικού... Και Πέρα από Όλα Αυτά το Πραγματικό.
.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
3. Ξεπερνώντας τη
διαδικασία της σκέψης
4. Υπέρβαση του εγώ
5. Μη - Δυαδική Επίγνωση
…..
