The Liberation of Perception 

 

Real Meditation is the Liberation of Perception from fixed actions, from formed opinions, beliefs, knowledge, i.e., from all the "constructive" and "cumulative" mechanism of thought, so that Perception Works Immediately, in the Present, Renewed every moment, always New and always Ready to capture what is really happening, without distortions. 

Thinking that is based on repeated, consolidated actions, that uses ready solutions, memory, knowledge, the past, etc., always has a distorted (an artificial) perception of Reality. People instead of living, following the Stream of Life, Calmly, Peacefully, think, find solutions inside their minds and try (of course taking into account desires, pursuits, objective conditions) to "shape" the reality they perceive. And because everyone perceives in their "own" way, people rarely get along and "unite" only under some common (supposed) "interest". 

The Liberation of Perception can only happen when we "Stand", that is, when we suspend all "interpretive" and "cumulative" activity and Look with Attention. In Silence (from zero perceptual activity, literally holding our 'breath') we can begin to See. And we must Stay in Real Time, in the Flowing Moment, in Real Action, in the " Seeing ", which is True Life Flowing, the Ever-Renewing Eternal Current of Life, Balancing in the Now. If we make the "mistake" of grasping at anything, it petrifies into thought, memory, knowledge, past. And if we continue the "processing", we have already slipped to the level of thinking, we are "elsewhere"... Unfortunately, we have learned to function like this, with thinking, we are trained (by society) to function like this, and we may not know any other way of life from him, that is, to think, to map reality in our minds, to chart courses with thought and to act... But all this action is what keeps humanity in ignorance, delusion, and misery. 

Liberation of Perception cannot take place when we already adopt a false conception of self, when we separate ourselves from the world, when we seek as this (ultimately false) individuality to perceive the truth. What is a "self" anyway? It is Consciousness (the One Universal Consciousness that is All, that we all are) to which we "put" limitations, as if we wanted to lead the Ocean through a small channel. We do it. Life proves it. We are That Ocean of Consciousness that we "channel" through the small channel of the self, the brain, the psychosomatic being. From the Viewpoint of Free Consciousness this seems silly. But from the point of view of "limited consciousness " this is the only existence we have... Ultimately, however, all "limitations" are not real (that is, they do not occur on the Level of Reality), they are only "functional". And if we can operate "this way", we can also operate "otherwise". Thus, the Path of Liberation is Open. This is the Ancient Path of Life which all the Sages Tread, and this is the only way out of the world of ignorance, into the World of Reality. 

Ultimately Liberation is not a process, evolution, illumination, anything. It is simply Will, or Decision, to discard everything and start from zero (perceptual) base to See, Here, Now, at any time, without conditions. We Must Adopt This Attitude from the Start. It can neither be realized nor become the product of some evolution of the self, for it is the very perception of the self, the evolution of a self that must be rejected. We pass Straight into the Depths of Existence and begin to See. The "Shift" is Immediate, without development and time, without conditions. Any living person has by nature the ability to do so. We just have to Do It. Everything else is evasion. 

 ...

Η Απελευθέρωση της Αντίληψης 

 

Πραγματικός Διαλογισμός είναι η Απελευθέρωση της Αντίληψης από παγιωμένες δράσεις, από διαμορφωμένες απόψεις, πεποιθήσεις, γνώσεις, δηλαδή από όλο τον «κατασκευαστικό» και «σωρευτικό» μηχανισμό της σκέψης, έτσι ώστε η Αντίληψη να Λειτουργεί Άμεσα, στο Παρόν, Ανανεούμενη κάθε στιγμή, πάντα Νέα και πάντα Έτοιμη να συλλάβει αυτό που πραγματικά συμβαίνει, χωρίς παραμορφώσεις. 

Η σκέψη που στηρίζεται σε επαναλαμβανόμενες, παγιωμένες δράσεις, που χρησιμοποιεί έτοιμες λύσεις, την μνήμη, τις γνώσεις, το παρελθόν, κλπ., πάντα έχει μια διαστρεβλωμένη (μια τεχνητή) αντίληψη της Πραγματικότητας. Οι άνθρωποι αντί να ζουν, ακολουθώντας το Ρεύμα της Ζωής, Ήρεμα, Ειρηνικά, σκέπτονται, βρίσκουν λύσεις μέσα στο μυαλό τους και προσπαθούν (βεβαίως λαμβάνοντας υπόψιν επιθυμίες, επιδιώξεις, αντικειμενικές συνθήκες) να «διαμορφώσουν» την πραγματικότητα που αντιλαμβάνονται. Κι επειδή καθένας αντιλαμβάνεται με τον «δικό» του τρόπο, σπάνια οι άνθρωποι συνεννοούνται κι «ενώνονται» μόνο κάτω από κάποιο κοινό (υποτιθέμενο) «συμφέρον». 

Η Απελευθέρωση της Αντίληψης μπορεί να γίνει μόνο όταν «Σταθούμε», όταν δηλαδή αναστείλουμε κάθε «ερμηνευτική» και «σωρευτική» δραστηριότητα και Κοιτάξουμε με Προσοχή. Μέσα στην Σιωπή (από μηδενική αντιληπτική δραστηριότητα, κρατώντας κυριολεκτικά την «ανάσα» μας) μπορούμε να αρχίσουμε να Βλέπουμε. Και πρέπει να Μείνουμε στον Πραγματικό Χρόνο, στην Στιγμή που Ρέει, στην Πραγματική Δράση, στο «Βλέπειν», που είναι η Αληθινή Ζωή που Ρέει, το Αιώνιο Ρεύμα της Ζωής που Ανανεώνεται Συνεχώς, Ισορροπώντας στο Τώρα. Αν κάνουμε το «λάθος» να αρπαχτούμε από οτιδήποτε, αυτό απολιθώνεται γίνεται σκέψη, μνήμη, γνώση, παρελθόν. Κι αν συνεχίσουμε την «επεξεργασία», έχουμε ήδη γλιστρήσει στο επίπεδο της σκέψης, είμαστε «αλλού»… Δυστυχώς έχουμε μάθει να λειτουργούμε έτσι, με την σκέψη, εκπαιδευόμαστε (από την κοινωνία) να λειτουργούμε έτσι, κι ίσως να μην γνωρίζουμε άλλο τρόπο ζωής από αυτόν, δηλαδή να σκεπτόμαστε, να χαρτογραφούμε την πραγματικότητα στο μυαλό μας, να χαράζουμε πορείες με την  σκέψη και να δρούμε… Όλη αυτή η δράση όμως είναι που κρατά την ανθρωπότητα μέσα στην άγνοια, στην αυταπάτη, και στην δυστυχία. 

Η Απελευθέρωση της Αντίληψης δεν μπορεί να γίνει όταν ήδη υιοθετούμε μια πλαστή αντίληψη για τον εαυτό, όταν διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από τον κόσμο, όταν επιδιώκουμε σαν αυτή (η τελικά ψεύτικη) ατομικότητα να αντιληφθούμε την αλήθεια. Τι είναι τελικά ένας «εαυτός»; Είναι η Συνείδηση (η Μία Παγκόσμια Συνείδηση που Είναι Όλα, που είμαστε όλοι) στην οποία «βάζουμε» περιορισμούς, σαν να θέλουμε να οδηγήσουμε τον Ωκεανό μέσα από ένα μικρό κανάλι. Το κάνουμε. Το αποδεικνύει η ζωή. Είμαστε Αυτός ο Ωκεανός Συνειδητότητας που «διοχετεύουμε» μέσα από το μικρό κανάλι του εαυτού, του εγκεφάλου, της ψυχοσωματικής ύπαρξης. Από την Άποψη της Ελεύθερης Συνείδησης αυτό φαίνεται ανόητο. Από την άποψη όμως της «περιορισμένης συνειδητότητας» αυτό είναι η μόνη ύπαρξη που έχουμε… Τελικά όμως όλοι οι «περιορισμοί» δεν είναι πραγματικοί (δεν συμβαίνουν δηλαδή στο Επίπεδο της Πραγματικότητας) είναι μόνο «λειτουργικοί». Κι αν μπορούμε να λειτουργούμε «έτσι», μπορούμε να λειτουργήσουμε κι «αλλιώς». Έτσι είναι Ανοιχτός ο Δρόμος της Απελευθέρωσης. Αυτή είναι η Αρχαία Οδός της Ζωής που Βάδισαν όλοι οι Σοφοί, κι αυτή είναι η μόνη διέξοδος από τον κόσμο της άγνοιας, στον Κόσμο της Πραγματικότητας. 

Τελικά η Απελευθέρωση δεν είναι διαδικασία, εξέλιξη, φωτισμός, οτιδήποτε. Είναι απλά Θέληση, ή Απόφαση, να απορρίψουμε τα πάντα και να ξεκινήσουμε από μηδενική (αντιληπτική) βάση να Βλέπουμε, Εδώ, Τώρα, οποιαδήποτε στιγμή, χωρίς προϋποθέσεις. Πρέπει Εξαρχής να Υιοθετήσουμε αυτή την Στάση. Δεν μπορεί ούτε να πραγματοποιηθεί αυτό, ούτε να καταστεί προϊόν κάποιας εξέλιξης του εαυτού, γιατί είναι η ίδια η αντίληψη του εαυτού, της εξέλιξης ενός εαυτού που πρέπει να απορριφθεί. Περνάμε Κατευθείαν στα Βαθιά της Ύπαρξης κι αρχίζουμε να Βλέπουμε. Η «Μετατόπιση» είναι Άμεση, χωρίς εξέλιξη και χρόνο, χωρίς προϋποθέσεις. Οποιοσδήποτε ζωντανός άνθρωπος έχει από την φύση του την δυνατότητα να το κάνει. Απλά πρέπει να το Κάνουμε. Όλα τα άλλα είναι υπεκφυγές.