The Liberation
The – Through Careful Observation – Revelation of our True Nature, of
Free Unlimited Open Perception, this Experiential Experience of Reality, brings
about changes in our "consciousness", changes in the way we
"feel" our existence, our relationships with world, our action, our
life, society. We realize the Oneness of Existence – We are One with All – and
out of this LIVING RELATIONSHIP Emerges Love, True Virtue and Action, Real
Communion with All, a Mystical Relationship that Brings Us into Direct Contact
with All. This is the Essence of True Life.
On the contrary, a society – a civilization – based on forced (and often
coercive) symbiosis, exploitation of the other, conflict and destruction, shows
exactly the extent of the "sickness" of modern man.
LIBERATION – much more than a Metaphysical Request for Self-Realization
– is a need for healing from our diseased behavior. Although people consider
themselves healthy in reality, they have a neurotic (and often psychotic and
schizophrenic) sick behavior and this is proven by the state in which modern
societies are found, all over the planet.
Liberation is not a "mystical ecstasy" in transcendental
worlds. On the contrary, it has a certain character of liberation from the sick
limitation of the function of perception.
FREEDOM is the Principle, the Condition, to Understand and Live. Freedom
is the Beginning not the end (of a process). We must free ourselves from all
the cultural garbage that thousands of years of common life has burdened us
with. The DAWN that Carves is a Perfectly Pure Era, without the garbage of
time, of the human past. We have to start from scratch. To throw away what we
know, what burdened us - many times against our will - and to Face the World,
Life, from the Beginning.
WHO ARE WE? WHAT ARE YOU? WHERE DO WE WANT TO GO? HOW ARE WE GOING TO DO
IT? WHEN? We must answer all these questions NOW, in the Eternal Flowing
Present, beyond time, not in the future or sometime, Now.
.
TRUE SPACE OF EXISTENCE is Limitless, Centerless, without separations –
Only PERCEPTION. The "space" that thought creates around an ego (a
separate existence) and in front of the ego, is an imaginary space, an
illusion.
UNDERSTANDING the limiting workings of the mind (thought), RECOGNIZE
what is happening, dissolves the delusion. Only when the delusion of thought
ceases does SPACE prove to be WHAT IT IS, Free Boundless Open, AN IMMENSE
ONENESS Where All Is Within, Here, Now, Eternal.
Human civilization – in East and West – considered thinking as the
essence of man, the psychological center of the ego – a simple perceptual
complex to which experiences refer – and the body as its carrier. Many even
identified thought with the nervous system although they could not replace
(without problems, philosophically, scientifically, practically) the term
"thought" with the term "nervous system". This naive
misunderstanding has led humanity to its present state – its inhuman
civilization… In vain do the Wise Men of the World speak of another, Deeper,
Wider, Essence of Man, beyond the limitations of thought. Few listen.
.
For Descriptions (within our Perception) of Reality, of the world we
live in, we use terms of perception-activity-energy (not substance) and
describe what we perceive in terms of structural arrangement (how energy is
distributed and correlated) and not as solid objects. We refer to 'solid
objects' only when we cannot see 'how they are made'.
We ourselves are perception, functions, and organized material energy
(appearing as "material substance," so complex that we perceive it
simply as a body—a body, however, in which myriad processes take place that
normally escape our awareness): Perception, thought, senses, body and
environment, the natural world.
But how do we perceive all this? Do we see everything? Are we seeing
them, right? Do we have a complete, clear and accurate picture of Reality? Or
do we have a crude perception with many gaps and filled with assumptions? A
fictional image of Reality, a fantasy? So, a delusion?
Only with CAREFUL OBSERVATION of what happens (which happens to us) can
we reach REAL SELF-KNOWLEDGE and from Self-Knowledge to RESPONSIBLE ACTION and
from Responsible Action to TRUE LIFE.
It is a – sometimes – Long Journey that boils down to one essential
conclusion: WE ARE PERCEPTION (IN OUR TRUE NATURE) and all the limitations that
thought places are illusory… Some call it Religion, Philosophy, Self-Knowledge,
Meditation, it is simply “Perception of this what's going on', nothing more.
.
WE ARE AN INDIVISIBLE WHOLE. The Isolation of "parts" of this
Whole, ego, objects, separate things, is simply a "construction" of
thought. The "Separation" is artificial - often crude - and certainly
illusory.
Nothing in EXISTENCE is isolated. Everything works within the
environment and is influenced by the environment. Where is the "limit"?
Where do we set the boundaries that separate the "inside" from the
"outside"? When it's hot we get warm, when it's cold we get cold. We
are not independent of the environment, but adopt this view for practical reasons,
of psychological or biological survival. And this happens in all cases. Is This
Real Life?
On the contrary, when WE PERCEIVE THE UNITY OF EXISTENCE, when we are
One with All, we function without divisions, strife, rivalry... We get along
with All, follow the good, avoid the bad, quite naturally, because that is
where LIFE GOES to us - without worrying.
.
So how can we reach Self-awareness, Responsible Action, True Life?
Generally speaking, We are Just Humans, Living Beings, we do not belong
to any particular species, to any ethnicity, to any religion, to any ideology,
we are not obliged to have specific knowledge (unless we need them
practically), nor to follow habits, customs, customs, manners, behaviors.
We are FREE FROM THE BEGINNING and only when we act as FREE PEOPLE -
throwing away all the cultural garbage - can we liberate ourselves, SEE
REALITY, ACT RIGHT, LIVE TRUE.
Practically, however, HOW this is done is another matter. We are trapped
in the way of thinking, in mindsets, cultural stereotypes, ways of life. But if
we don't free ourselves from all this, we will never be able to Live Truly, as
Humans Among Humans.
.
This LIBERATION we are talking about must be done HERE, NOW, not
sometime in the future.
THE ONLY TRUE TIME IS THE FLOWING PRESENT with all Natural Events (those
happening).
The "time" created by thought is simply a construction,
something hypothetical, something imaginary.
TRUE LIFE IS HERE, NOW, COMPLETE EVERY MOMENT, NOT GOING ANYWHERE…
...
Η Απελευθέρωση
Η –Μέσα από την Προσεκτική Παρατήρηση –
Αποκάλυψη της Αληθινής Φύσης μας, της Ελεύθερης Απεριόριστης Ανοιχτής
Αντίληψης, αυτή Βιωματική Εμπειρία της
Πραγματικότητας, επιφέρει αλλαγές στην «συνείδησή» μας, αλλαγές στο τρόπο που
«αισθανόμαστε» την ύπαρξή μας, τις σχέσεις μας με τον κόσμο, την δράση μας, τη
ζωή μας, την κοινωνία. Αντιλαμβανόμαστε την Ενότητα της Ύπαρξης – Είμαστε Ένα
με Όλα – και μέσα από αυτή την ΖΩΝΤΑΝΗ ΣΧΕΣΗ Αναδύεται η Αγάπη, η Αληθινή Αρετή
και Δράση, η Πραγματική Κοινωνία με Όλα, μια Μυστηριακή Σχέση που μας Φέρνει σε
Άμεση Επαφή με Όλα. Αυτή είναι η Ουσία της Αληθινής Ζωής.
Αντίθετα, μια κοινωνία – ένας πολιτισμός –
που βασίζεται στην αναγκαστική (και πολλές φορές καταναγκαστική) συμβίωση, στην
εκμετάλλευση του άλλου, στην διαμάχη και στην καταστροφή, δείχνει ακριβώς το
μέγεθος της «αρρώστιας» του σύγχρονου
ανθρώπου.
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ – πολύ περισσότερο από
Μεταφυσικό Αίτημα Αυτοπραγμάτωσης –
είναι ανάγκη θεραπείας από την άρρωστη
συμπεριφορά μας. Μολονότι οι άνθρωποι θεωρού τους εαυτούς τους υγιείς στην
πραγματικότητα έχουν μια νευρωτική (και πολλές φορές ψυχωτική και σχιζοφρενική)
άρρωστη συμπεριφορά κι αυτό αποδεικνύεται από την κατάσταση στην οποία
βρίσκονται οι σύγχρονες κοινωνίες, σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η Απελευθέρωση δεν είναι «μυστηριακή έκσταση»
σε υπερβατικούς κόσμους. Αντίθετα, έχει ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα απελευθέρωσης
από τον άρρωστο περιορισμό της λειτουργίας της αντίληψης.
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι η Αρχή, η Προϋπόθεση, για
να Κατανοήσουμε και να Ζήσουμε. Η Ελευθερία είναι η Αρχή όχι το τέλος (μιας
διαδικασίας). Πρέπει να ελευθερωθούμε από όλα τα πολιτιστικά σκουπίδια που μας
φόρτωσε η κοινή ζωή (των ανθρώπων) χιλιάδων χρόνων. Η ΑΥΓΗ που Χαράζει είναι
μια Τελείως Καθαρή Εποχή, χωρίς τα σκουπίδια του χρόνου, του ανθρώπινου
παρελθόντος. Πρέπει να Ξεκινήσουμε από το Μηδέν. Να πετάξουμε όσα γνωρίζουμε,
όσα μας φόρτωσαν – πολλές φορές παρά την θέλησή μας – και να Αντικρύσουμε τον
Κόσμο, τη Ζωή, από την Αρχή.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ; ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ; ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ
ΠΑΜΕ; ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ; ΠΟΤΕ; Αι πρέπει να απαντήσουμε σε όλα αυτά τα
ερωτήματα ΤΩΡΑ, στο Αιώνιο Παρόν που Ρέει, πέρα από τον χρόνο, όχι στο μέλλον ή
κάποτε, Τώρα.
.
Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΥΠΑΡΞΗΣ είναι Απεριόριστος,
Χωρίς Κέντρο, χωρίς διαχωρισμούς – Μόνο ΑΝΤΙΛΗΨΗ. Ο «χώρος» που φτιάχνει η
σκέψη γύρω από ένα εγώ (μια ξεχωριστή ύπαρξη) κι απέναντι στο εγώ, είναι ένας
φανταστικός χώρος, μια αυταπάτη.
Η ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ της περιοριστικής λειτουργείας
του νου (της σκέψης), η ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ αυτού που συμβαίνει, διαλύει την αυταπάτη.
Μόνο όταν η παραπλάνηση της σκέψης πάψει, ο ΧΩΡΟΣ Αποδεικνύεται ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ,
Ελεύθερος Απεριόριστος Ανοιχτός, ΜΙΑ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ Όπου Όλα Βρίσκονται Μέσα
της, Εδώ, Τώρα, Αιώνια.
Ο ανθρώπινος πολιτισμός – σε Ανατολή και Δύση
– θεώρησε σαν ουσία του ανθρώπου την σκέψη, ο ψυχολογικό κέντρο του εγώ – ένα
απλό αντιληπτικό σύμπλεγμα στο οποίο αναφέρονται οι εμπειρίες – και το σώμα σαν
φορέα του. Πολλοί μάλιστα ταύτισαν τη σκέψη με το νευρικό σύστημα αν και δεν
μπόρεσαν να αντικαταστήσουν (χωρίς προβλήματα, φιλοσοφικά, επιστημονικά,
πρακτικά) τον όρο «σκέψη» με τον όρο «νευρικό σύστημα». Αυτή η αφελής
παρεξήγηση οδήγησε την ανθρωπότητα στην σημερινή κατάσταση – του απάνθρωπου
πολιτισμού της… Μάταια οι Σοφοί του Κόσμου μιλούν για μια Άλλη, Βαθύτερη, Πλατύτερη, Ουσία Του
Ανθρώπου, πέρα από τους περιορισμούς που βάζει η σκέψη. Ελάχιστοι ακούνε.
.
Για τις Περιγραφές (μέσα στην Αντίληψή μας)
της Πραγματικότητας, του κόσμου που ζούμε, χρησιμοποιούμε όρους
αντίληψης-δραστηριότητας-ενέργειας (όχι ουσίας) και περιγράφουμε αυτά που
αντιλαμβανόμαστε με όρους δομικής διάταξης (πως κατανέμεται και συσχετίζεται η
ενέργεια) κι όχι σαν στέρεα αντικείμενα. Αναφερόμαστε σε «συμπαγή αντικείμενα»
μόνο όταν δεν μπορούμε να δούμε «πως είναι φτιαγμένα».
Εμείς οι ίδιοι είμαστε αντίληψη, λειτουργίες
και οργανωμένη υλική ενέργεια (που εμφανίζεται σαν «υλική ουσία», τόσο
πολύπλοκη που την αντιλαμβανόμαστε απλά σαν σώμα – ένα σώμα όμως όπου γίνονται
μυριάδες διεργασίες που κατά κανόνα διαφεύγουν από την επίγνωσή μας): Αντίληψη,
σκέψη, αισθήσεις, σώμα και το περιβάλλον, ο φυσικός κόσμος.
Πως όμως τα αντιλαμβανόμαστε όλα αυτά; Τα
βλέπουμε όλα; Τα βλέπουμε σωστά; Έχουμε πλήρη, σαφή και ακριβή εικόνα της
Πραγματικότητας; Ή έχουμε μια χονδροειδή αντίληψη με πολλά κενά και
παραγεμισμένη με υποθέσεις; Μια φανταστική εικόνα της Πραγματικότητας, μια
φαντασία; Δηλαδή μια αυταπάτη;
Μόνο με ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ αυτού που
συμβαίνει (που μας συμβαίνει) μπορούμε να Φτάσουμε στην ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ
κι από την Αυτογνωσία στην ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΔΡΑΣΗ κι από την Υπεύθυνη Δράση στην
ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ.
Είναι ένα –μερικές φορές – Μακρινό Ταξίδι που
συμπυκνώνεται σε ένα ουσιαστικό συμπέρασμα: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΤΙΗΨΗ (ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ
ΦΥΣΗ ΜΑΣ) κι όλοι οι περιορισμοί που βάζει η σκέψη είναι απατηλοί… Κάποιοι το
λένε Θρησκεία, Φιλοσοφία, Αυτογνωσία, Διαλογισμό, είναι απλά «Αντίληψη αυτού
που συμβαίνει», τίποτα περισσότερο.
.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟ ΟΛΟ. Η Απομόνωση
«τμημάτων» αυτού του Όλου, εγώ, αντικειμένων, ξεχωριστών πραγμάτων, είναι απλά
μια «κατασκευή» της σκέψης. Ο «Διαχωρισμός» είναι τεχνητός – συχνά χονδροειδής
– κι οπωσδήποτε απατηλός.
Τίποτα στην ΥΠΑΡΞΗ δεν είναι απομονωμένο. Όλα
λειτουργούν μέσα στο περιβάλλον κι αλληλοεπηρεάζονται από το περιβάλλον. Που
είναι το «όριο»; Που θέτουμε τα όρια που χωρίζουν το «μέσα» από το «έξω»; Όταν
κάνει ζέστη ζεσταινόμαστε, όταν κάνει κρύο κρυώνουμε. Δεν είμαστε ανεξάρτητοι
από το περιβάλλον, αλλά υιοθετούμε αυτή την άποψη για πρακτικούς λόγους,
ψυχολογικής ή βιολογικής επιβίωσης. Κι αυτό συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις.
Είναι αυτό Αληθινή Ζωή;
Αντίθετα όταν ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ
ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ, όταν Είμαστε Ένα με Όλα, λειτουργούμε χωρίς διαχωρισμούς,
διαμάχες, αντιπαλότητα… Συμπορευόμαστε με Όλα, ακολουθούμε το καλό, αποφεύγουμε
το κακό, τελείως φυσικά, γιατί εκεί μας ΠΑΕΙ η ΖΩΗ – χωρίς να
προβληματιζόμαστε.
.
Πως λοιπόν μπορούμε να Φτάσουμε στην
Αυτογνωσία, στην Υπεύθυνη Δράση, στην Αληθινή Ζωή;
Τυπικά μιλώντας, Είμαστε Απλά Άνθρωποι,
Ζωντανά Όντα, δεν ανήκουμε σε κανένα ιδιαίτερο είδος, σε καμιά εθνότητα, σε
καμιά θρησκεία, σε καμιά ιδεολογία, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε
συγκεκριμένες γνώσεις (εκτός αν μας χρειάζονται πρακτικά), ούτε να ακολουθούμε
συνήθειες, ήθη, έθιμα, τρόπους, συμπεριφορές.
Είμαστε Εξ’ Αρχής ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και μόνο όταν
δράσουμε σαν ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ – πετώντας όλα τα πολιτισμικά σκουπίδια –
μπορούμε να απελευθερωθούμε, να ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, να ΕΝΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ,
να ΖΗΣΟΥΜΕ ΑΛΗΘΙΝΑ.
Πρακτικά όμως το ΠΩΣ γίνεται αυτό είναι μια
άλλη υπόθεση. Είμαστε εγκλωβισμένοι στην λειτουργία της σκέψης, σε νοοτροπίες,
πολιτισμικά στερεότυπα, τρόπους ζωής. Αν όμως δεν ελευθερωθούμε από όλα αυτά
δεν θα μπορέσουμε ποτέ να Ζήσουμε Αληθινά, σαν Άνθρωποι Ανάμεσα σε Ανθρώπους.
.
Αυτή την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ για την οποία μιλάμε
πρέπει να την κάνουμε ΕΔΩ, ΤΩΡΑ, όχι κάποτε στο μέλλον.
Ο ΜΟΝΟΣ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ που
Ρέει με όλα τα Φυσικά Περιστατικά (αυτά που συμβαίνουν).
Ο «χρόνος» που δημιουργείται από την σκέψη,
είναι απλά μια κατασκευή, κάτι υποθετικό, κάτι φανταστικό.
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΤΩΡΑ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ
ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ, ΔΕΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΚΑΠΟΥ…