Sunday, September 8, 2024

The Holy Community

HOLY COMMUNITY is a Spiritual State.

It is the HOLY KINGDOM Experienced and Described by all the Great Men of Earth (Orpheus, Lao Tzu , the Masters of the Upanishads , Buddha, Jesus...): It is the Kingdom of Truth, the Kingdom of Reality, the Kingdom of Eternity , the Kingdom of Heaven.

THE HOLY COMMUNITY is the Spiritual State into which every human being can enter, when he is freed from the lower psyche, from the "formed mind", from the ego, and perceives with a Free Mind (No-mind) Reality, as One Unity, where all they are connected to each other, and to EVERYTHING.

THE SACRED COMMUNITY is (consists of, manifests and expresses) the Free Beings Experiencing Non-Dual Consciousness, whether they walk a solitary path, or form themselves into (unorganized) groups.

"Similar" are "similar" and act like "similar" even if they don't communicate.

HOLY COMMUNITY is the Common Place of Living Life as ONE UNITY. An Open Society of Freedom - Equality - Fraternity - Love - Offer.

In the SACRED COMMUNITY there are no Masters, Guides, no Teaching, Theories, Salvation Methods, Enlightenment Practices, lessons, any kind of transaction, psychological, practical, financial... There is only Shared Life, fellow travelers, brothers, nothing more... There is Open Human Communication only.

…

The Real World and the world of people:

There is Another, Different Reality, from the reality that people perceive and experience.

There is a Community of People (who are Real People, Authentic Humans) who Perceive Reality completely differently than what humans perceive.

There is a True World, beyond the world of men. It is a World of Light, a World of Love, a World More Real than the real world that people experience, every day, on the planet.

It's A World Where Natural Events Are Called By Their Names. Real is Real. Right Is Right. Beauty Is Beauty, Life Is Life.

…

People do not Live in the Real World, they live in a fake world, a manufactured world (by their intelligence and pseudo-culture ) according to the interests of a few...

People live in a prison made by their minds, society, circumstances.

People live in a fold, ideological-economic-political-social, which they want to call society and civilized world. Their world is a fold and their culture is a "culture of garbage".

In the world of men Truth is not Truth (truth is whatever suits us).

Law is fair when it supports our own interests.

Beauty is imposed by society and by "companies".

Everything is "transaction" - and everything, souls, feelings, life, survival, everything is tradable.

…

Our World, the "Kingdom of Nature" as Lao Tzu used to say, the "Kingdom of Truth" as Siddhartha used to say , the "Kingdom of Heaven" as Jesus used to say, is more real than the world of men.

We perceive Natural Events, "what they are", "what happens", and call them by their names. We do not hide behind ideologies and words.

We worship the Living God, not the god of thought or institutionalized religions which is an "idol". We are One with God, with everything, with everyone, with the world – because All Is One.

We do not fortify ourselves in an ego, we do not declare war on others and the universe, for personal interests.

We live "without ego" and go along with everything, even the evil that dominates the world. We see it, we don't ignore it, we don't fight it, we just avoid it, going our own way.

We do not live in mystical worlds, absorbed in personal subjective experiences (which are all fantasy). We live in the Objective World.

We live with a Free Mind (from the prejudices burdened by its restrictive nature, society, circumstances).

We live with Free Senses.

We are One with the World, Nature, Sky, Sea, People, Life, Earth. We go with the Stream of Life.

…

Of course dear brother (who are here right now) you have every right to think that we live in a fantasy world (which we may have created out of inability to live and struggle in the real world... and that your own world of everyday life is the real world.

Wrong!

We had the courage to go "beyond thought", to abandon the ego... to Unite with the Universal, with All.

We have Eternal Values that We Live and Defend.

Truth, Freedom, Knowledge,

the Unity of All, the Equality of All,

the Brotherhood of Beings,

Love Without Limits,

the Humble Offering.

It takes strength, effort, to defend these. You have disappointments - it is the weary road - the road that leads to Life, to True Life.

In what is the world of men real? They built it with the thought that misleads, they made a prison culture... Guards and prisoners all in the same prison...

What is the real world of people? In selfishness? Injustice? In slavery? In the conflict? At war? In misery?

No brother! Everything that is happening around us – and we allow it to happen – is all wrong.

…

The Real Life:

Life Is Here, Now, Self-Fulfilling Every Moment... Life does not evolve towards some purpose, some direction - time, history, technological development, neither add nor take anything away from Life Itself, from the Feeling of Life (like Life - not as a "way" of life through phenomena).

Every Consciousness, every Human Being, has the Ability and the Opportunity to See Reality As It Is, to Experience Life that is Self-fulfilling every moment and to Feel Complete, Integrated, Peaceful, Happy, in Life Itself and not in the phenomena of life - which they are transitory anyway.

But usually “Consciousness” (people) is not content with “That which is”, with Reality, which is One and Undivided and Whole as it Flows through phenomena - people act, see and perceive through the distorting action of the ego and live the reality they create with their thoughts, with their imagination. They see the world as fragmented, they think that life is evolving, that they are evolving, that they are realizing – and all of this is true, but only in the imaginary space they experience. All people "dream" and live the "dream" as if it were real.

"How" someone lives is a matter of personal choice, personal responsibility and ultimately concerns him and no one else.

There are People Who Experience Reality, the Unity of Reality, the Universal Consciousness, which is a Single Perceptual Space Involving Everything – Self, Perception, Action, Objects, World – as an Interrelated Flow of Phenomena.

In this Full Perception or Full Experience of Life, Life is Fulfilled in Life Itself and not in activities, not in passing phenomena.

Life Is Here, Now, Forever. This Here Includes Everything, the Absolute Reality, God, the Worlds, the action of perception, thought, the senses, the body and the material world – All.

Life (the Perception of Presence, of Existence) Is Here, Now, Forever, even when the worlds disappear – the material world and the invisible worlds – and the Eternal Emptiness of Life Remains.

Again, All That Emerges in the Here, Now, Forever, Neither Alters nor Affects Reality – They are like the passing clouds in the Vast Sky.

There are People Who Experience Reality This Way, who Experience Life in its Full Bloom, in its Full Fulfillment Every Moment – regardless of transitory phenomena.

Such a Life We Live, such a Life We Want to Live.

All the World's Religious and Philosophical Tradition in Such a Life Point. This Realm of Reality Everyone Has Talked About.

On the other hand, most people slip into the delusion of the ego (the delusion of being "separated" from the Essence of "Consciousness") and choose to live their delusion (which they build with their thinking). They want to be Something in the world, to conquer the world, to possess power, authority, people, objects. People build empires big or small, on the planet or in their local community or in their family, or just with themselves.

The world today looks (perhaps we see it this way) like an endless "Feast of Fools" (like the holidays of the European Middle Ages) where everyone is what he say, where everyone has the right to arbitrariness, irrationality, injustice, in strife, in war. What a beautiful world!

Honestly, we don't care what people do – as harsh as that sounds. Everyone is responsible for his choices. No one can plead ignorance, weakness or anything else – all this is childish.

The Truth Is Here. It speaks to us with thousands of voices, with thousands of messages, to see, to understand, to Live Truly - not in our imagination. Is anyone listening?

Do people want the Truth? the happiness? Good! Then why don't they leave all nonsense, quarrels, why don't they live quietly, like ordinary people?

The Wiser a man is the more Empty (of foolishness) he is, the Simpler (without complicated thoughts) he is, the more Human he is.

But people don't want to be Wise, they want to be Lords of the world. No one is stopping them. We give them their world because it is a false world.

All the Great Men, Lao Tzu, the Masters of the Upanishads, the Buddha, Orpheus, Jesus, turned their backs on the false world and the power in the false world.

The True Man Is One with All, Is Love, Lives in Love, cares not for the false world of men.

So, everyone is responsible for his choices.

And all this, Dear Brother, was written from within us, Deeply, from the Infinite Silence of Existence, From the Peace of Eternity, From the Love that is Always Active, for only one reason: To arrive at an Essential, Fundamental, Important Question:

YOU! WHAT LIFE DO YOU WANT TO LIVE?

Can You Look Inside, Deep and Give a Real Answer? An Answer that will be Authentic, Genuine, Alive, that will be both Integrated Knowledge and Integrated Action.

DO YOU WANT TO LIVE IN THE REAL WORLD? or in the world of thought, imagination?

It is the only Question We Need to Answer in our Life, Sincerely, Honestly, Here, Now.

Otherwise, brother, leave it! Go conquer your world, the galaxies, the universe and beyond the universe... And you will "leave empty-handed", like all of us.

...

Η Ιερή Κοινότητα

Η ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ είναι Πνευματική Κατάσταση.

Είναι το ΙΕΡΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ που Βίωσαν και Περιέγραψαν όλοι οι Μεγάλοι Άνθρωποι της Γης (ο Ορφέας, ο Λάο Τσε, οι Δάσκαλοι των Ουπανισάδ, ο Βούδας, ο Ιησούς…): Είναι το Βασίλειο της Αλήθειας, το Βασίλειο της Πραγματικότητας, το Βασίλειο της Αιωνιότητας, το Βασίλειο των Ουρανών.

Η ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ είναι η Πνευματική Κατάσταση στην Οποία Μπορεί να Εισέλθει κάθε άνθρωπος, όταν απελευθερωθεί από τον κατώτερο ψυχισμό, από το εγώ, τον «διαμορφωμένο νου» κι Αντιλαμβάνεται με Ελεύθερο Νου (Μη-νου) την Πραγματικότητα, σαν Μια Ενότητα, όπου όλα Συνδέονται Μεταξύ τους, και με το ΟΛΟΝ.

Η ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ είναι (αποτελείται, εκδηλώνεται και εκφράζεται) από τα Ελεύθερα Όντα που Βιώνουν την Παγκόσμια Συνείδηση, είτε έχουν μια μοναχική πορεία, είτε συγκροτούνται σε (μη-οργανωμένες) ομάδες.

Τα «όμοια» είναι «όμοια» και λειτουργούν σαν «όμοια» ακόμα κι αν δεν επικοινωνούν.

Η ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ είναι ο Κοινός Τόπος Βίωσης της Ζωής σαν ΜΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ. Μια Ανοιχτή Κοινωνία Ελευθερίας – Ισότητας – Αδελφοσύνης – Αγάπης – Προσφοράς.

Στην ΙΕΡΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ δεν Υπάρχουν Διδάσκαλοι, Καθοδηγητές, δεν υπάρχει Διδασκαλία, Θεωρίες, Μέθοδοι Σωτηρίας, Πρακτικές Φώτισης, μαθήματα, κανενός είδους συναλλαγή, ψυχολογική, πρακτική, οικονομική… Υπάρχει μόνο Κοινή Βίωση της Ζωής, συνοδοιπόροι, αδέλφια, τίποτα περισσότερο… Υπάρχει Ανοιχτή Ανθρώπινη Επικοινωνία μόνο.

...

Ο Αληθινός Κόσμος κι ο κόσμος των ανθρώπων

Υπάρχει Μια Άλλη, Διαφορετική Πραγματικότητα, από την πραγματικότητα που αντιλαμβάνονται και βιώνουν οι άνθρωποι.

Υπάρχει Μια Κοινότητα Ανθρώπων (που είναι Αληθινοί Άνθρωποι, Αυθεντικοί Άνθρωποι) που Αντιλαμβάνονται την Πραγματικότητα τελείως διαφορετικά από αυτό που αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι.

Υπάρχει Ένας Αληθινός Κόσμος, πέρα από τον κόσμο των ανθρώπων. Είναι Ένας Κόσμος Φωτός, Ένας Κόσμος Αγάπης, Ένας Κόσμος Πιο Πραγματικός από τον πραγματικό κόσμο που βιώνουν οι άνθρωποι, καθημερινά, στον πλανήτη.

Είναι Ένας Κόσμος Όπου τα Φυσικά Περιστατικά Ονομάζονται με το Όνομά τους. Το Αληθινό Είναι Αληθινό. Το Δίκαιο Είναι Δίκαιο. Η Ομορφιά Είναι Ομορφιά, η Ζωή Είναι Ζωή.

…

Οι άνθρωποι δεν Ζουν στον Αληθινό Κόσμο, ζουν σε ένα ψεύτικο κόσμο, σε ένα κατασκευασμένο κόσμο (από την διανόηση και τον ψευτοπολιτισμό τους) σύμφωνα με τα συμφέροντα λίγων…

Οι άνθρωποι ζουν σε μια φυλακή που φτιάχνει το μυαλό τους, η κοινωνία, οι περιστάσεις.

Οι άνθρωποι ζουν σε ένα μαντρί, ιδεολογικό-οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό, που θέλουν να ονομάζουν κοινωνία και πολιτισμένο κόσμο. Ο κόσμος τους είναι ένα μαντρί κι ο πολιτισμός τους είναι «πολιτισμός της σαβούρας».

Στο κόσμο των ανθρώπων η Αλήθεια δεν είναι Αλήθεια (αλήθεια είναι ό,τι μας συμφέρει).

Το Δίκαιο είναι δίκαιο όταν στηρίζει τα δικά μας συμφέροντα.

Η Ομορφιά επιβάλλεται από την κοινωνία κι από «εταιρείες».

Όλα είναι «συναλλαγή» - κι όλα, ψυχές, αισθήματα, ζωή, επιβίωση, όλα είναι εμπορεύσιμα.

…

Ο Κόσμος μας, το «Βασίλειο της Φύσης» όπως έλεγε παλιά ο Λάο Τσε, το «Βασίλειο της Αλήθειας» όπως έλεγε παλιά ο Σιντάρτα, το «Βασίλειο των Ουρανών» όπως έλεγε παλιά ο Ιησούς, είναι πιο αληθινός από τον κόσμο των ανθρώπων.

Αντιλαμβανόμαστε τα Φυσικά Περιστατικά, «αυτά που είναι», «αυτά που συμβαίνουν» και τα ονομάζουμε με το όνομά τους. Δεν κρυβόμαστε πίσω από ιδεολογήματα και λέξεις.

Λατρεύουμε τον Ζωντανό Θεό, όχι τον θεό της σκέψης ή των θεσμοποιημένων θρησκειών που είναι ένα «είδωλο». Είμαστε Ένα με τον Θεό, με όλα, με όλους, με τον κόσμο – γιατί Όλα Είναι Ένα.

Δεν οχυρωνόμαστε σε ένα εγώ, δεν κηρύσσουμε πόλεμο στους άλλους και στο σύμπαν, για προσωπικά συμφέροντα.

Ζούμε «χωρίς εγώ» και συμπορευόμαστε με όλα, ακόμα και με ο κακό που κυριαρχεί στον κόσμο. Το βλέπουμε, ούτε το αγνοούμε, ούτε το πολεμάμε, απλά το αποφεύγουμε, ακολουθώντας τον Δικό μας Δρόμο.

Δεν ζούμε σε μυστικιστικούς κόσμους, απορροφημένοι σε προσωπικά υποκειμενικά βιώματα (που όλα είναι φαντασία). Ζούμε στον Αντικειμενικό Κόσμο.

Ζούμε με Ελεύθερο Νου (από τις προκαταλήψεις που τον φορτώνει η περιοριστική φύση του, η κοινωνία, οι περιστάσεις).

Ζούμε με Ελεύθερες Αισθήσεις.

Είμαστε Ένα με τον Κόσμο, την Φύση, τον Ουρανό, τη Θάλασσα, τους Ανθρώπους, την Ζωή, την Γη. Συμπορευόμαστε με το Ρεύμα της Ζωής

…

Ασφαλώς αγαπητέ αδελφέ (που είσαι εδώ αυτή την στιγμή) έχεις κάθε δικαίωμα να νομίζεις ότι ζούμε σε ένα κόσμο φαντασίας (που ίσως φτιάξαμε από αδυναμία να ζήσουμε και να αγωνιστούμε στον πραγματικό κόσμο)… κι ότι ο δικός σου κόσμος της καθημερινής ζωής είναι ο πραγματικός κόσμος.

Λάθος!

Είχαμε το θάρρος να πάμε «πέρα από την σκέψη», να εγκαταλείψουμε το εγώ… για να Ενωθούμε με το Παγκόσμιο, με Όλα.

Έχουμε Αιώνιες Αξίες που τις Βιώνουμε και τις Υπερασπιζόμαστε.

Την Αλήθεια, την Ελευθερία, την Γνώση,

την Ενότητα των Πάντων, την Ισότητα Όλων,

την Αδελφοσύνη των Όντων,

την Αγάπη Χωρίς Όρια,

την Ταπεινή Προσφορά.

Θέλει Δύναμη, κόπο, για να τα Υπερασπιστείς αυτά. Έχεις απογοητεύσεις – είναι ο τεθλιμμένος δρόμος – ο δρόμος που Οδηγεί στην Ζωή, στην Αληθινή Ζωή.

Ο κόσμος των ανθρώπων σε τι είναι πραγματικός; Τον έχτισαν με την σκέψη που παραπλανά, έφτιαξαν ένα πολιτισμό φυλακή… Φύλακες και φυλακισμένοι όλοι στην ίδια φυλακή…

Σε τι είναι πραγματικός ο κόσμος των ανθρώπων; Στον εγωισμό; Στην αδικία; Στην σκλαβιά; Στη σύγκρουση; Στο πόλεμο; Στην δυστυχία;

Όχι αδελφέ! Όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας – και τα αφήνουμε να συμβαίνουν – είναι όλα λάθος.

…

Η Αληθινή Ζωή

Η Ζωή Είναι Εδώ, Τώρα, Αυτοεκπληρώνεται κάθε στιγμή… Η Ζωή δεν εξελίσσεται προς κάποιο σκοπό, κάποια κατεύθυνση – ο χρόνος, η ιστορία, η τεχνολογική εξέλιξη, ούτε προσθέτουν, ούτε αφαιρούν τίποτα στην Καθαυτό Ζωή, στην Αίσθηση της Ζωής (σαν Ζωής – όχι σαν «τρόπου» ζωής μέσα από τα φαινόμενα).

Κάθε Συνείδηση, κάθε Άνθρωπος, έχει την Δυνατότητα και την Ευκαιρία να Δει την Πραγματικότητα Όπως Είναι, να Βιώσει την Ζωή που Αυτοεκπληρώνεται κάθε στιγμή και να Νοιώσει Ολοκληρωμένος, Πλήρης, Ήσυχος, Ευτυχισμένος, στην Ίδια την Ζωή κι όχι στα φαινόμενα της ζωής – που είναι έτσι κι αλλιώς παροδικά.

Συνήθως όμως η «Συνείδηση» (οι άνθρωποι) δεν Αρκούνται σε «Αυτό που είναι», στην Πραγματικότητα, που Είναι Μια και Αδιαίρετη κι Ολοκληρωμένη καθώς Ρέει μέσα από τα φαινόμενα – οι άνθρωποι δραστηριοποιούνται, βλέπουν κι αντιλαμβάνονται μέσα από την παραμορφωτική δράση του εγώ και ζουν την πραγματικότητα που φτιάχνουν με την σκέψη, με την φαντασία τους. Θεωρούν τον κόσμο κομματιασμένο, νομίζουν ότι η ζωή εξελίσσεται, ότι αυτοί εξελίσσονται, ότι πραγματοποιούν – κι όλα αυτά είναι αληθινά, αλλά μόνο στον φανταστικό χώρο που βιώνουν. Όλοι οι άνθρωποι «ονειρεύονται» και ζουν το «όνειρο» σαν να είναι αληθινό.

Το «πως» ζει κάποιος είναι θέμα προσωπικών επιλογών, προσωπικής ευθύνης κι αφορά αυτόν τον ίδιο σε τελευταία ανάλυση και κανέναν άλλον.

Υπάρχουν Άνθρωποι που Βιώνουν την Πραγματικότητα, την Ενότητα της Πραγματικότητας, την Παγκόσμια Συνείδηση, που Είναι Ένας Ενιαίος Χώρος Αντίληψης Όπου Συμπεριλαμβάνονται Όλα – ο Εαυτός, η Αντίληψη, η Δράση, τα Αντικείμενα, ο Κόσμος – σαν Μια Αλληλένδετη Ροή Φαινομένων.

Σε Αυτή την Πλήρη Αντίληψη ή το Πλήρες Βίωμα της Ζωής, η Ζωή Εκπληρώνεται στην Ίδια την Ζωή κι όχι στις δραστηριότητες, όχι στα περαστικά φαινόμενα.

Η Ζωή Είναι Εδώ, Τώρα, για Πάντα. Αυτό το Εδώ Περιλαμβάνει τα Πάντα, την Απόλυτη Πραγματικότητα, τον Θεό, τους Κόσμους, την δράση της αντίληψης, την σκέψη, τις αισθήσεις, το σώμα και τον υλικό κόσμο – Όλα.

Η Ζωή (η Αντίληψη της Παρουσίας, της Ύπαρξης) Είναι Εδώ, Τώρα, για Πάντα, ακόμα κι όταν οι κόσμοι εξαφανίζονται – ο υλικός κόσμος κι οι αόρατοι κόσμοι – κι Απομένει η Αιώνια Αδειοσύνη της Ζωής.

Και πάλι Όλα αυτά που Αναδύονται στο Εδώ, το Τώρα, το Πάντα ούτε Αλλοιώνουν, ούτε Επηρεάζουν την Πραγματικότητα – Είναι σαν τα περαστικά σύννεφα στον Απέραντο Ουρανό.

Υπάρχουν Άνθρωποι που Βιώνουν την Πραγματικότητα με Αυτόν τον Τρόπο, που Βιώνουν την Ζωή στο Πλήρες Άνθισμά της, στην Πλήρη Εκπλήρωσή της Κάθε Στιγμή – ανεξάρτητα από τα παροδικά φαινόμενα.

Μια Τέτοια Ζωή Ζούμε, μια Τέτοια Ζωή Θέλουμε να ζούμε.

Όλη η Παγκόσμια Θρησκευτική και Φιλοσοφική Παράδοση σε μια Τέτοια Ζωή Δείχνουν. Γι’ Αυτό το Βασίλειο της Πραγματικότητας Μίλησαν Όλοι.

Από την άλλη μεριά οι περισσότεροι άνθρωποι γλιστράνε στην αυταπάτη του εγώ (στην αυταπάτη της «διαχωρισμένης» από την Ουσία της «Συνείδησης») και επιλέγουν να ζήσουν την αυταπάτη τους (που χτίζουν με την σκέψη τους). Θέλουν να είναι Κάτι στον κόσμο, να κατακτήσουν τον κόσμο, να κατέχουν δύναμη, εξουσία, ανθρώπους, αντικείμενα. Οι άνθρωποι χτίζουν μεγάλες ή μικρές αυτοκρατορίες, στον πλανήτη ή στην τοπική κοινωνία ή στην οικογένειά τους, ή μόνο με τον εαυτό τους.

Ο κόσμος σήμερα μοιάζει (ίσως να το βλέπουμε εμείς έτσι) σαν μια ατέλειωτη «Γιορτή των Τρελών» (σαν τις γιορτές του Ευρωπαϊκού Μεσαίωνα) όπου ο καθένας είναι ό,τι δηλώνει, όπου ο καθένας έχει δικαίωμα στην αυθαιρεσία, στον παραλογισμό, στην αδικία, στην διαμάχη, στον πόλεμο. Τι όμορφος κόσμος!

Ειλικρινά, δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άνθρωποι – όσο σκληρό κι αν ακούγεται αυτό. Καθένας έχει την Ευθύνη των Επιλογών του. Ναι την Έχει. Κανένας δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια, αδυναμία ή οτιδήποτε – όλα αυτά είναι παιδιάστικα.

Η Αλήθεια Είναι Εδώ. Μας Μιλάει με χιλιάδες φωνές, με χιλιάδες μηνύματα, να δούμε, να καταλάβουμε, να Ζήσουμε Αληθινά – όχι στην φαντασία μας. Ακούει κανένας;

Θέλουν οι άνθρωποι την Αλήθεια; την Ευτυχία; Καλά! Τότε γιατί δεν αφήνουν όλες τις ανοησίες, τις διαμάχες, γιατί δεν ζουν ήσυχα, σαν απλοί άνθρωποι;

Όσο πιο Σοφός είναι ένας άνθρωπος τόσο πιο Άδειος (από ανοησία) είναι, τόσο πιο Απλός (χωρίς περίπλοκες σκέψεις) είναι, τόσο πιο Άνθρωπος είναι.

Μα οι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι Σοφοί, θέλουν να είναι Άρχοντες του κόσμου. Δεν τους εμποδίζει κανένας. Τους χαρίζουμε τον κόσμο τους γιατί είναι ένας ψεύτικος κόσμος.

Όλοι οι Μεγάλοι Άνθρωποι, ο Λάο Τσε, οι Δάσκαλοι των Ουπανισάδ, ο Βούδας, ο Ορφέας, ο Ιησούς, γύρισαν την πλάτη στον ψεύτικο κόσμο και στην εξουσία στον ψεύτικο κόσμο.

Ο Αληθινός Άνθρωπος Είναι Ένα με Όλα, Είναι Αγάπη, Ζει με Αγάπη, δεν νοιάζεται για τον ψεύτικο κόσμο των ανθρώπων.

Έτσι καθένας είναι Υπεύθυνος για τις επιλογές του.

Κι όλα αυτά Αγαπητέ Αδελφέ γράφτηκαν από Μέσα μας, Βαθιά, από την Απέραντη Σιωπή της Ύπαρξης, Μέσα από την Γαλήνη της Αιωνιότητας, Μέσα από την Αγάπη που είναι Πάντα Ενεργή, μόνο για ένα λόγο: Για να καταλήξουμε σε ένα Ουσιαστικό, Θεμελιώδες, Σημαντικό Ερώτημα:

ΕΣΥ! ΠΟΙΑ ΖΩΗ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ;

Μπορείς να Ψάξεις Μέσα σου, Βαθιά και να Δώσεις μια Πραγματική Απάντηση; Μια Απάντηση που θα είναι Αυθεντική, Γνήσια, Ζωντανή, που θα είναι ταυτόχρονα Ολοκληρωμένη Γνώση κι Ολοκληρωμένη Δράση.

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΖΕΙΣ ΣΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΚΟΣΜΟ; ή στον κόσμο της σκέψης, της φαντασίας;

Είναι το μόνο Ερώτημα που Χρειάζεται να Απαντήσουμε στην ζωή μας, Ειλικρινά, Τίμια, Εδώ, Τώρα.

Αλλιώς, αδελφέ, άφησέ το! Πήγαινε να κατακτήσεις τον κόσμο σου, τους γαλαξίες, το σύμπαν και πιο μακριά από το σύμπαν… Κι εσύ με «άδεια χέρια» θα «φύγεις», όπως όλοι μας.

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES