Esoterism Academy: ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 3

Sunday, February 2, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 3

ΑΥΤΟ που Ονομάζουμε Θεό, Απόλυτο, Πραγματικότητα, Ουσία (της Ύπαρξης), Πνεύμα, Ψυχή, είναι η Υπέρτατη Πραγματικότητα κι όλοι αυτοί οι Όροι δείχνουν (και «περιγράφουν») το ίδιο πράγμα. ΑΥΤΟ, σαν Ουσία, είναι το Σταθερό Υπόβαθρο κάθε αντίληψης ύπαρξης, δραστηριότητας, δράσης και «φαινομένου». Υπάρχει Πάντα, Παντού, πίσω από κάθε ύπαρξη, δραστηριότητα, δράση και φαινόμενο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

Όταν η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ κι οι Ανώτερες Δραστηριότητες, ο Ανώτερος Ψυχισμός γενικά, Εκδηλώνεται σε ένα Κατώτερο Πεδίο Δραστηριότητας, τότε «Διοχετεύεται» Ενέργεια προς αυτό το Πεδίο κι «Εγκαθίσταται» μια «Σχέση». Ο Ανώτερος Ψυχισμός λειτουργεί σαν Αόρατος Εαυτός, Ανώτερες Λειτουργίες (άλλες Ασυνείδητες κι άλλες συνειδητές) ενώ το κατώτερο πεδίο λειτουργεί σαν φορέας εκδήλωσης.. Τι σημαίνει αυτό; Η «Προσοχή» του Ανώτερου Ψυχισμού στρέφεται προς το κατώτερο πεδίο, τον φορέα, υπάρχει μια «σύνδεση» και μια ροή «πληροφοριών» ανάμεσα σε Ανώτερο Ψυχισμό και τον φορέα. Αυτή η «σύνδεση», η ροή «πληροφοριών» κι η «συνέχεια» του φαινομένου είναι η εμπειρία της ζωής (στο κατώτερο πεδίο), η αίσθηση ζωής στο κατώτερο πεδίο. Η Επίγνωση είναι στραμμένη κι απορροφημένη στο κατώτερο πεδίο, εξαιτίας αυτής της «σύνδεσης». Ο Ανώτερος Ψυχισμός γίνεται Εσωτερική Δύναμη και Λειτουργία ενώ είναι εμφανές (λόγω της εξωτερικής πληροφόρησης) μόνο το κατώτερο πεδίο, ο φορέας εκδήλωσης. Προκειμένου για τον Ενσαρκωμένο Άνθρωπο στο υλικό πεδίο ο Ανώτερος Ψυχισμός υφίσταται και δραστηριοποιείται και γίνεται φανερός από την δράση του αλλά είναι αόρατος καθώς αποτελεί μια Ανώτερη Λειτουργία ενώ οι πληροφόρηση μας εμφανίζει μόνο το υλικό στοιχείο, το υλικό σύμπαν, τα πράγματα, το σώμα και τα αντικείμενα. Πάντα, σε όλα τα Πεδία Ύπαρξης το Ανώτερο Λειτουργεί σαν Αόρατη Ανώτερη Λειτουργία και το κατώτερο (λόγω της εξωτερικής πληροφόρησης) σαν απτή ουσία, κάτι χειροπιαστό. Αυτό σημαίνει ότι όσο ανερχόμαστε στα Πεδία Ύπαρξης ότι λειτουργεί σαν Ανώτερος Ψυχισμός θα είναι Αόρατη Δύναμη-Λειτουργία και ο κατώτερος φορέας θα είναι απτή ουσία. Έτσι στο Αστρικό Πεδίο ενώ ο Ανώτερος Ψυχισμός παραμένει Αόρατος, είναι απτή η αστρική ουσία. Στο νοητικό Πεδίο απτή είναι η νοητική ουσία, Στα Ανώτερα Πεδία γίνεται απτή η παγκόσμια ουσία, κλπ. Πέρα από τον Χώρο της Δημιουργίας Υφίσταται η ΑΛΗΘΙΝΗ ΟΥΣΙΑ, η Πηγή των Πάντων. Και πρέπει πάντα να έχουμε υπόψη μας ότι όταν μιλάμε για απτή ουσία ή «ύλη», υλική, αστρική, νοητική, παγκόσμια, μιλάμε για «δραστηριότητες» της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ κι όχι για πραγματικές ουσίες.

Στην Εσωτερική Παράδοση όταν μιλάμε για την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, για τις Δραστηριότητες της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, πρέπει να γνωρίζουμε ότι δεν μιλάμε απλά για κάτι αφηρημένο. Η Δραστηριότητα (πέρα από το ότι Ανιχνεύεται σαν «Κίνηση» της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ) είναι κάτι συγκεκριμένο, είναι Δύναμη, Πεδίο Ενέργειας και Διαμόρφωσης του Χώρου, Ενέργεια που Ανιχνεύεται (από την δράση και τα αποτελέσματά της), έχει μια «ιδέα», μια «όψη», «φαίνεται» κάπως, είναι «Φως». Για αυτό στις διάφορες Παραδόσεις όταν μιλούν για την Δραστηριότητα του Θείου αναφέρονται στο Φως. Όλη η Δημιουργία είναι Δραστηριότητα-Ενέργεια-Φως. Στην Αρχαιοελληνική Ορφική Παράδοση το Πρώτο Γέννημα της Κοσμικής Νύχτας είναι ο «Φάνης» (Αυτός που «Φανερώνει», το Φως). Στην χριστιανική παράδοση ο «Θεός» Είναι Φως κι ο «Λόγος» είναι Φως Εκ Φωτός και το «Πνεύμα» Φως που Φωτίζει. Στην Εβραϊκή Καμπάλα το Απόκοσμο «Άιν» Γεννά το Συνειδητό Άπειρο «Άιν Σοφ», από το Οποίο Εξαπλώνεται το Κοσμικό «Άιν Σοφ Άουρ», το Φως της Δημιουργίας. Και στην Ανατολική Παράδοση γίνεται αναφορά στο Φως. Το «Μπάρντο Τοντόλ» (η «Θιβετανική Βίβλος των Νεκρών») μιλά μονάχα για το Φως και τις «Διαφοροποιήσεις» του. Και στην Ινδική Παράδοση ο Θεός θεωρείται Φως. Έτσι όλα Είναι Φως και Διαφοροποιήσεις του Φωτός. Σύμφωνα με την Παράδοση αυτό που Συμβαίνει σε Παγκόσμιο Επίπεδο συμβαίνει σε όλα τα Επίπεδα και σε όλα τα Μέρη. Η Δημιουργία, το Ολικό Σύμπαν (Αόρατο και Ορατό) είναι Ολογραφικό. Δηλαδή οι Ιδιότητες του Όλου υπάρχουν εν δυνάμει παντού και στο πιο μικρό στοιχείο, κόκκο ουσίας ή ύλης. Μπορούμε να κατανοήσουμε τι συμβαίνει με το Φως βλέποντας πως φανερώνεται το υλικό φως (και πως διαφοροποιείται ανάλογα με την «συχνότητα» δράσης, στο ορατό φάσμα, στο «ουράνιο τόξο»).

Σύμφωνα με την Εσωτερική Παράδοση η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η ΟΥΣΙΑ, Αυτοαναγνωρίζεται (Αυθόρμητα, Πηγαία, Άμεσα, χωρίς διαδικασία) σαν ΦΩΣ ΧΩΡΙΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ένα ΛΕΥΚΟ Εκτυφλωτικό Φως (το «εκτυφλωτικό» σημαίνει ακριβώς, την μη αντίληψη, το χωρίς ανιχνεύσιμα στοιχεία), Μια ΖΩΝΤΑΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, πέρα από όλα τα αντιληπτικά όρια, που Είναι Πηγή των Πάντων, Χωρίς Χώρο ή Χρόνο, Μια Ασύλληπτη Κατάσταση. Το Κοσμικό Πεδίο γίνεται αντιληπτό σαν Φως Χωρίς Ιδιότητες, ένα Μαύρο Αχανές Φως, Μια Απουσία, ένα Δημιουργικό Κενό που αποτελεί το Υπόβαθρο των Πάντων, κάθε Αντίληψης, Φαινομένου και Μορφής (κι είναι Μαύρο για να μπορέσει να Υποδεχθεί οποιαδήποτε διαφοροποίηση του Φωτός). Είναι η Κοσμική Νύχτα των Παραδόσεων, η «Νύχτα», η Μάχα Σάκτι, το «Μηδέν» της χριστιανικής δημιουργίας, το Πρώτο Μεγάλο Χάσμα (πριν την Δημιουργία) της Καμπάλα.. Τα Ανώτερα Παγκόσμια Πεδία είναι Μπλε Φως (Βαθύ Ιώδες, Μπλε και Γαλάζιο). Είναι οι Ανώτεροι Ουρανοί. Το Μέσο μη Δυαδικό Πεδίο είναι Πράσινο Φως. Είναι τα Ηλύσια Πεδία των Ορφικών, ο Πράσινος Παραδεισένιος Κήπος του χριστιανικού συμβολισμού. Εδώ το Παγκόσμιο εκδηλώνεται σε άπειρες Ατομικότητες. Οι Ατομικότητες (πάντα Δραστηριότητες της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ) εκδηλώνονται σαν φωτεινές παρουσίες με την απόχρωση του Πεδίου. Πιο κάτω, στα Κατώτερα Πεδία Ύπαρξης το Φως Χρωματίζεται ανάλογα. Κίτρινο (ή Τρεις Αποχρώσεις του Κίτρινου) στο Νοητικό Πεδίο, Πορτοκαλί (σαν χρυσαφένιο ηλιοβασίλεμα) στο Αστρικό Πεδίο κι Ερυθρό στο Αιθερικό-Υλικό Πεδίο. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι όταν μιλάμε για «Φως με Χρώμα» εννοούμε Διάφανη Ακτινοβολία με μια «ελαφρά απόχρωση».

Στην πραγματικότητα το ότι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Εκδηλώνεται στις Δραστηριότητές της σαν Φως κι ότι ο Ανώτερος Ψυχισμός, η Ψυχή, στον Ενσαρκωμένο Άνθρωπο είναι Φως, μπορούμε να το διαπιστώσουμε, να το βιώσουμε, να έχουμε εμπειρία, μονάχα στα ανώτερα επίπεδα του Διαλογισμού, όταν βιώνουμε την Μη-Δυαδική Συνείδηση κι αποσυρόμαστε στα Εσωτερικά Πεδία. Μόνο τότε βλέπουμε, αναγνωρίζουμε ότι η Εσώτερη Ουσία μας είναι Φως.

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

Όταν η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ο Ανώτερος Ψυχισμός (δηλαδή η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ με τις Ανώτερες Δραστηριότητές της) Εκδηλώνεται σε μια Κατώτερη Δραστηριότητα (που λειτουργεί σαν Φορέας, σαν Απτή Ουσία μέσω των ανάλογων αισθήσεων, σαν «Μορφή») δημιουργεί , επηρεάζει, καταλαμβάνει κάποιο χώρο, για αυτό και λειτουργεί σαν Φορέας, όχημα εκδήλωσης της Ανώτερης Ουσίας, των Ανώτερων Λειτουργιών, αυτό που ονομάζουμε «σώμα». Από εδώ πηγάζει η «Αντίληψη» του Σώματος, των Πολλαπλών Σωμάτων του Όντος, του Ανθρώπου. Με αυτή την «έννοια» αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει ένα Κοσμικό Σώμα, το Σώμα της Νύχτας, από Απρόσιτο Μαύρο Φως, που είναι το Όλον της Δημιουργίας. Το Παγκόσμιο Σώμα (για την Ακρίβεια τα Τρία Παγκόσμια Σώματα, από Ιώδες Μπλε και Γαλάζιο Φως), είναι η Παγκόσμια Ατομικότητα, Κοινή σαν επίγνωση σε όλα τα όντα, το Ουράνιο Σώμα (Σώματα), η Αληθινή Ύπαρξη, είναι ό Χώρος, καταλαμβάνει όλο τον Χώρο. Το Ατομικό Σώμα όμως, σαν συμπύκνωση της Μη-Δυαδικής Νοητικής Ουσίας, καταλαμβάνει συγκεκριμένο χώρο (σαν «σφαίρα» ή μορφή σφαίρας). Αυτό ακριβώς το Ατομικό Σώμα είναι ο Αληθινός Ατομικός Άνθρωπος, η Ατομική Ψυχή. Στην Πραγματικότητα είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, με τις Ανώτερες Δραστηριότητες της Παγκόσμιας Αντίληψης που Περιορίζεται στον Αληθινό Νοητικό Χώρο, σε μια Αγνή Νοητική Μορφή και λειτουργεί σε αυτό το Πεδίο μέσα από αυτό το Αγνό Νοητικό Σώμα. Αυτή η Ατομικότητα, η Ανθρώπινη Ψυχή (όπως την ορίσαμε) προϋπάρχει στον Ενδιάμεσο Κόσμο, πριν κατέλθει στους Κατώτερους Κόσμους, στον Κατώτερο Νοητικό Κόσμο, στον Αστρικό Κόσμο και στον Αιθερικό-Υλικό Κόσμο (με ένα νοητικό σώμα, ένα αστρικό σώμα κι ένα αιθερικό-υλικό σώμα αντίστοιχα). Είχε δίκηο λοιπόν ο Ωριγένης που, ακολουθώντας τον Διδάσκαλο Πλάτωνα, μιλούσε για την προΰπαρξη των Ψυχών και είχαν άδικο οι αμαθείς χριστιανοί θεολόγοι που έλεγαν ότι η ψυχή δημιουργείται μαζί με το σώμα κατά την «σύλληψη», (κι επειδή υποστήριζαν αυτές τις ανοησίες για αυτό δεν παραδέχονταν και την μετεμψύχωση ή μετενσάρκωση ή μετενσωμάτωση).

Στην πραγματικότητα ο Αληθινός Άνθρωπος (ο Ολοκληρωμένος Άνθρωπος) Εκδηλώνεται στα Τρία Ανώτερα Πεδία, το Κοσμικό, το Παγκόσμιο (Τριπλό) και το Ατομικό Πεδίο, με ένα Κοσμικό Σώμα, ένα Παγκόσμιο (Τριπλό) κι ένα Ατομικό Σώμα, αντίστοιχα. Αυτά είναι τα Τρία Αιώνια Σώματα του Ανθρώπου. Οι Κατώτεροι Κόσμοι (Νοητικός, Αστρικός και Αιθερικός-Υλικός Κόσμος) είναι παροδικοί και φθαρτοί και τα Σώματα με τα οποία εκδηλώνεται ο Άνθρωπος σε αυτά τα Πεδία είναι παροδικά και φθαρτά. Το Ανώτερο Ατομικό Σώμα διατηρείται όσο υπάρχει Ατομική Αντίληψη όσες ζωές κι αν ζήσει ο Άνθρωπος στους Κατώτερους Κόσμους, λαμβάνοντας νέα κατώτερα σώματα κάθε φορά. Έτσι η Ατομικότητα (στην πραγματικότητα η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ με την Κοσμική Δραστηριότητα, και την Παγκόσμια Δραστηριότητα που Εκδηλώνεται σαν Ατομικότητα στο συγκεκριμένο Πεδίο), δηλαδή η Συνείδηση (η Αίσθηση) Ύπαρξης που έχουμε, παραμένει και μετά τον υλικό θάνατο, την διάλυση του αστρικού σώματος και την διάλυση του νοητικού σώματος, στον Ανώτερο Νοητικό Χώρο (στα Ηλύσια Πεδία των Αρχαίων, στον Παράδεισο των δυτικών θεολόγων). Η «Κόλαση» για την οποία μιλούν οι άνθρωποι είναι η «περιπλάνηση» έξω από το Μέσο Νοητικό Πεδίο μέχρι την τελική εξιλέωση που θα επιτρέψει μια ακόμα ενσάρκωση στους κατώτερους κόσμους, μήπως και μπορέσει ο Άνθρωπος να διδαχθεί τι είναι τελικά η ζωή και να γνωρίσει τον Αληθινό Προορισμό του που είναι η Απελευθέρωση προς τους Ανώτερους Ουράνιους Κόσμους.

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ «ΚΕΝΤΡΩΝ»

Όταν η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Εκδηλώνεται (με τις Δραστηριότητές της) στην Δημιουργία, σε Κατώτερα Πεδία, όταν ο Ανώτερος Ψυχισμός Εκδηλώνεται (σαν Ουσία, σαν Συνείδηση Ύπαρξης) σε ένα (και μέσα από ένα) κατώτερο φορέα (την Μορφή, το Σώμα), τότε εγκαθίσταται μια «Λειτουργική Σχέση» ανάμεσά τους. Είναι οι Ανώτερες Λειτουργίες που «Δραστηριοποιούνται» σαν Δυνάμεις μέσα στο Σώμα. Υπάρχει πλήρης αντιστοιχία. Αυτές οι Ανώτερες Λειτουργίες-Δυνάμεις εκδηλώνονται, «εκφράζονται» σε συγκεκριμένα σημεία, «κέντρα» μέσα στον φορέα. Στην βουδιστική παράδοση ονομάζονται πάντμας (λωτοί), στην ινδική και ταντρική παράδοση ονομάζονται τσάκρας (τροχοί) και στην ελληνική παράδοση αναφέρονται σαν κέντρα λειτουργίας. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι σε όλους τους φορείς που μπορεί να λάβει η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (όταν Εκδηλώνεται στην Δημιουργία, στους Κόσμους) υπάρχουν αντίστοιχα κέντρα και ανάμεσα στα κέντρα ενός ανώτερου φορέα και τα αντίστοιχα κέντρα του κατώτερου φορέα υπάρχει πλήρης «συγχρονισμός». Για παράδειγμα ανάμεσα στο Ανώτερο Νοητικό Κέντρο που υπάρχει στο Νοητικό Σώμα κι εκείνο που υπάρχει στο Αστρικό Σώμα κι εκείνο που υπάρχει στο Αιθερικό Σώμα (το Ατζνα Τσάκρα) κι εκείνο που υπάρχει στο υλικό σώμα (το «εσωτερικό» του εγκεφάλου) υπάρχει πλήρης συγχρονισμός. Έτσι δεν πρέπει να νομίζουμε ότι τα τσάκρας (το σύστημα των τσάκρας) υπάρχουν στο υλικό σώμα ή σε ένα λεπτό σώμα (το αιθερικό ή το αστρικό), υπάρχουν ανάλογα κέντρα σε όλα τα Σώματα.

Έτσι τι σημαίνει αφύπνιση της συνειδητότητας ή της «ενέργειας» στα κέντρα και τι συμβαίνει πραγματικά κατά την αφύπνιση των Κέντρων; Υπάρχει μεγάλη σύγχυση εδώ. Στην πραγματικότητα όταν μεταβαίνουμε από ένα κατώτερο κέντρο που εκπροσωπεί τον αντίστοιχο φορέα σε ένα ανώτερο κέντρο που εκπροσωπεί ένα ανώτερο φορέα ενεργοποιείται και το αντίστοιχο κέντρο στον ανώτερο φορέα. Για να το εξηγήσουμε, όταν ξεκινάμε από το Σβαντίσθανα Τσάκρα που εκπροσωπεί το Αιθερικό-Υλικό Σώμα κι Ανερχόμαστε στο Αναχάτα που εκπροσωπεί το Αστρικό Σώμα, αφυπνίζεται το Κέντρο στο Αιθερικό-Υλικό Σώμα και το Κέντρο στο Αστρικό Σώμα. Κι όταν ανερχόμαστε στο Άτζνα Τσάκρα που εκπροσωπεί το Νοητικό Σώμα αφυπνίζεται το Κέντρο στο Αιθερικό Σώμα, το Κέντρο στο Αστρικό Σώμα και το Κέντρο στο Νοητικό Σώμα. Έτσι ή «Άνοδος» στα Τσάκρα σημαίνει ταυτόχρονα την άνοδο στα Ανώτερα Σώματα, στα Ανώτερα Πεδία. Έτσι κάποιος που έχει Ανέλθει πραγματικά στο Άτζνα Τσάκρα και το έχει Αφυπνίσει Πλήρως βιώνοντας την Μη-Δυαδική Συνείδηση στην πραγματικότητα έχει συνειδητοποιήσει το Αιώνιο Ατομικό Σώμα (που υπάρχει πάντα πίσω από όλες τις παροδικές ενσαρκώσεις), έχει εμπειρία της Αθανασίας (ακόμα κι όταν καταστρέφεται το αιθερικό-υλικό σώμα, το αστρικό σώμα και το νοητικό σώμα).

Τι εννοούμε όμως πραγματικά όταν λέμε «αφύπνιση» κάποιου Κέντρου; Και τι συμβαίνει κατά την Άνοδο σε Ανώτερα Κέντρα; Στην πραγματικότητα τα Κέντρα υπάρχουν σε όλα τα Σώματα και Λειτουργούν (τουλάχιστον τα κατώτερα). Λέγοντας «αφύπνιση» εννοούμε τον πλήρη έλεγχο και την ηθελημένη απόσυρση από αυτό το πεδίο δραστηριότητας, την εγκατάλειψη των δράσεων σε αυτό το πεδίο. Με άλλα λόγια αφύπνιση του Σβαντίσθανα Τσάκρα σημαίνει να μπορούμε να «καθόμαστε» σε πλήρη σωματική χαλάρωση. Αφύπνιση του Αναχάτα Τσάκρα σημαίνει ότι έχουμε επιτύχει την πραγματική βαθιά «απάθεια». Αφύπνιση του Άτζνα Τσάκρα σημαίνει ότι βιώνουμε την «σιωπή» της σκέψης και στην ολοκλήρωση της «διαδικασίας» βιώνουμε την Μη-Δυαδική Συνείδηση. Η Άνοδος στο Σαχασράρα Τσάκρα σημαίνει την Αφύπνιση του αντίστοιχου Κέντρου σε όλα τα Κατώτερα Σώματα και την Αφύπνιση του Κέντρου στο Παγκόσμιο Σώμα (που είναι Τριπλό). Ουσιαστικά σημαίνει την Απελευθέρωση από την Ατομικότητα, από το Αγνό Νοητικό Σώμα και την «Διεύρυνση» στην Πανταχού Παρουσία, στο Παγκόσμιο Σώμα.

Από όσα είπαμε γίνεται κατανοητό ότι θεωρούμε (σε αντιστοιχία με τα Πεδία Εκδήλωσης και τα Αντίστοιχα Σώματα) ότι υπάρχουν συγκεκριμένα Κέντα Δράσης στον Άνθρωπο, το Τριπλό Σαχασράρα, το Άτζνα Τσάκρα (με διπλή λειτουργία, σαν Αγνό Νοητικό και κατώτερο νοητικό), το Αναχάτα Τσάκρα (που εκφράζει το Αστρικό) και το Σβαντίσθανα Τσάκρα (που εκπροσωπεί το Αιθερικό-Υλικό). Τα άλλα κέντρα που αναφέρονται στην σχετική βιβλιογραφία συχνά έχουν βοηθητική λειτουργία και σημασία (χρησιμεύουν σαν «σύνδεσμοι»).

Έτσι, για να γυρίσουμε στον Ενσαρκωμένο Άνθρωπο θα πρέπει να πούμε ότι στην πραγματικότητα ο Αληθινός Άνθρωπος είναι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που Εκδηλώνεται στην Δημιουργία, σε Πολλά Πεδία ταυτόχρονα, σε Πολλά Σώματα ταυτόχρονα και μέσα από Αντίστοιχα Κέντρα Λειτουργίας που συγχρονίζονται σε όλα τα Σώματα, σε όλα τα Πεδία. Ασφαλώς όταν κάποιος δεν έχει βιώσει τα Βαθύτερα Στρώματα της Ύπαρξης δεν είναι και δεν αισθάνεται Ολοκληρωμένος Άνθρωπος. Για αυτό λέμε ότι ο Άνθρωπος χρειάζεται να «εκπαιδευθεί», να συνειδητοποιήσει την Ύπαρξή του σε Όλα τα Πεδία, σε όλα τα Βάθη, να Κατανοήσει πως Λειτουργεί, σαν Ύπαρξη, τι είναι τελικά Ζωή και ζωή στη γη και ποιος είναι ο Αληθινός Προορισμός του Ανθρώπου.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΣΜΩΝ

ΘΑΝΑΤΟΣ

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, February 2, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 3

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright