Esoterism Academy: ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 7

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

The Nature of Consciousness

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

The Duality of Perception: Objective and Subjective

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

The One Unique Reality

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

The Path to Objective Awareness

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

Breaking the Walls of Subjectivity

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

The Eternal Now

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

Conclusion: Embracing the Great Space

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

Η Φύση της Συνείδησης

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

Το Αιώνιο Τώρα

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.

Sunday, March 8, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 7

ΑΥΤΟ που Ονομάζουμε Θεό, Απόλυτο, Πραγματικότητα, Ουσία (της Ύπαρξης), Πνεύμα, Ψυχή, είναι η Υπέρτατη Πραγματικότητα κι όλοι αυτοί οι Όροι δείχνουν (και «περιγράφουν») το ίδιο πράγμα. ΑΥΤΟ, σαν Ουσία, είναι το Σταθερό Υπόβαθρο κάθε αντίληψης ύπαρξης, δραστηριότητας, δράσης και «φαινομένου». Υπάρχει Πάντα, Παντού, πίσω από κάθε ύπαρξη, δραστηριότητα, δράση και φαινόμενο.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ «ΚΕΝΤΡΩΝ»

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ

Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΙ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ
Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΟΣΜΩΝ

ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο «Θάνατος» σαν απλό φυσικό γεγονός γίνεται αντιληπτός σαν «απουσία της ανθρώπινης συνειδητότητας», της προσωπικής ψυχικής ενέργειας στο σώμα, το οποίο μένει ακίνητο, χωρίς καμία δραστηριότητα, ενώ αρχίζει η διαδικασία της αποσύνθεσης της «βιολογικής δομής». Αυτό είναι που παρατηρούν οι ζωντανοί άνθρωποι, από την «εδώ μεριά». Δεν γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτόν που «φεύγει». Μονάχα όταν κάποιος, ο ίδιος, «φύγει» αντιλαμβάνεται να του συμβαίνει κι έχει προσωπική αντίληψη του φαινομένου.

Από την άλλη μεριά το φυσικό γεγονός του θανάτου «ερμηνεύεται» και γίνεται αντιληπτό, πέρα από το απλό φυσικό γεγονός, στα πλαίσια της κοσμοαντίληψης που έχουν οι άνθρωποι, ανάλογα με την κοινωνία στην οποία έχουν ανατραφεί και τις αντιλήψεις που επικρατούν στο περιβάλλον τους σχετικά με το φαινόμενο του θανάτου. Στα πλαίσια αυτής της αντιμετώπισης εντάσσονται και οι διάφορες πεποιθήσεις των ανθρώπων, ταφικές τελετουργίες, έθιμα, κλπ.

Όμως τι συμβαίνει πραγματικά; Όλα αυτά που αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, που πιστεύουν, που κάνουν, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με το γεγονός, αυτό καθ’ εαυτό, του θανάτου. Στην πραγματικότητα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που «φαντάζονται» οι άνθρωποι. Για να κατανοήσουμε ακριβώς τι είναι ο θάνατος πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε τι είναι Ζωή, τι είναι η ζωή. Τι είναι πραγματικά η ζωή. Όχι τι αντιλαμβάνονται ή τι νομίζουν ή τι πιστεύουν οι άνθρωποι. Αν δεν έχεις πλήρη αντίληψη του Φαινομένου της Ζωής, αν δεν είσαι πλήρως αφυπνισμένος, πως μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει όταν η ζωή «υποχωρεί» κι εκδηλώνεται το φαινόμενο του θανάτου;

Όλα στην ζωή είναι λάθος. Ό,τι αντιλαμβανόμαστε, ό,τι σκεφτόμαστε, ό,τι αισθανόμαστε, ό,τι κάνουμε, είναι λάθος. Γιατί; Επειδή τα βιώνουμε όλα αυτά χωρίς πραγματική επίγνωση. Τα αντιλαμβανόμαστε και τα ερμηνεύουμε μέσα από την άγνοια και την σύγχυση. Έτσι η ίδια η ζωή στην γη είναι μεταφυσικό (υπαρξιακό) λάθος. Είναι προϊόν άγνοιας. Εξαιτίας της μεταφυσικής άγνοιας ερχόμαστε εδώ κι εξαιτίας της άγνοιας ξαναερχόμαστε (δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες φορές). Πρέπει να κατανοήσουμε λοιπόν τι είναι ζωή για να μπορέσουμε να δούμε τι ακριβώς είναι ο θάνατος.

Όπως αποδεικνύεται από την εμπειρία (κι όχι από κάποια φιλοσοφική θεωρία ή στα πλαίσια κάποιου θεολογικού «αφηγήματος» για την ύπαρξη) αυτό που ονομάζουμε Ανώτερη Οντότητα, Συνείδηση (σαν Ουσία), Ψυχή, κλπ. προϋπάρχει του ερχομού στην γη. Έχουν δίκηο οι Αρχαίοι Έλληνες (οι Ορφικοί, οι Πυθαγόρειοι, οι Φιλόσοφοι, ο Πλάτωνας κι οι άλλοι φιλόσοφοι μέχρι τον Πλωτίνο) καθώς και οι Ανατολικοί Λαοί που πιστεύουν στην Προΰπαρξη των Ψυχών (πριν έρθουν στην γη). Στην Χριστιανική Αντίληψη, αυτή την άποψη την ακολουθούσαν Μεγάλοι Πατέρες, όπως ο Ωριγένης, μέχρι την Ε΄ Οικουμενική Σύνοδο που συγκάλεσε το 553 μ.Χ. ο Ιουστινιανός Α΄ (αυτός που αιματοκύλισε την Κωνσταντινούπολη το 532 μ.Χ. στην «Στάση του Νίκα», σφάζοντας 30.000 ανθρώπους στον Ιππόδρομο, σε μία νύχτα, την νύχτα που το ποτάμι του αίματος έφτασε μέχρι την θάλασσα). Σε αυτή την Σύνοδο ο Ωριγένης κι όσοι ακολουθούσαν αυτή την αντίληψη αφορίσθηκαν. Άραγε οι αντιλήψεις που υιοθετήθηκαν από τον εγκληματία αυτοκράτορα και τους φωτισμένους ρασοφόρους ήταν οι σωστές; Σήμερα οι αφελείς χριστιανοί πιστεύουν και ισχυρίζονται πως η Ψυχή δημιουργείται από τον Θεό την στιγμή που δημιουργείται το σώμα, λες κι ο «Θεός» (που πιστεύουν αυτοί) είναι κάποιος μεταφυσικός ληξίαρχος που μοιράζει ψυχές σε σώματα. Αυτή η αφελής άποψη εντάσσεται στη γενικότερη χριστιανική μυθολογική αντίληψη περί ύπαρξης, που κάποιοι, στα πανεπιστήμια, διδάσκουν σαν θεολογική επιστήμη. Δυστυχώς για αυτούς δεν επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα. Τα γεγονότα δικαιώνουν τον Ωριγένη, τον Ευάγριο και τους άλλους αφορισμένους.

Αυτό που ονομάζουμε Ατομικότητα, Οντότητα, Συνείδηση (σαν Ουσία), Ψυχή, υπάρχει στο δικό της Πεδίο Ύπαρξης και κατά την «κάθοδό» της στους Κατώτερους Κόσμους προσλαμβάνει έναν νοητικό φορέα (στο Νοητικό Πεδίο) κι ένα ψυχοδυναμικό φορέα (στο Αστρικό Πεδίο) πριν ενσαρκωθεί σε ένα υλικό σώμα. Ασφαλώς όλα αυτά γίνονται με φυσικό τρόπο κι απαιτούν εύλογο χρόνο. Η Οντότητα συνδέεται με τον ανθρώπινο εγκέφαλο (είναι «παρούσα», ελέγχει και αλληλοεπιδρά με τον εγκέφαλο) ενώ η νοητική «ικανότητα» εκδηλώνεται σαν νόηση στον εγκέφαλο και ο ψυχικός δυναμισμός σαν ενέργεια αισθητική και «βουλητική» στο νευρικό σύστημα. Το υλικό σώμα με την δομή του εξασφαλίζει την υλική εμπειρία, την επαφή με την υλική πραγματικότητα και τα υλικά πράγματα.

Όταν ο Άνθρωπος, η Ατομικότητα, η Οντότητα, η Συνείδηση (σαν Ουσία), η Ψυχή, ενσαρκώνεται στην γη ασφαλώς και δεν έρχεται «τυχαία» στις όποιες συνθήκες και καταστάσεις γεννιέται. Η Κοινωνία στην οποία έρχεται επηρεάζει και διαμορφώνει την αντίληψη του ανθρώπου που γεννιέται στους κόλπους της. Βεβαίως βοηθά στην αφομοίωση της ανθρώπινης εμπειρίας αλλά ταυτόχρονα λειτουργεί ανασταλτικά στην εξέλιξη του ανθρώπου πέρα από τα κοινωνικά καθιερωμένα και αποδεκτά. Οι κοινωνίες αλλάζουν πολύ αργά. Έρχεται κάποια στιγμή που το άτομο πρέπει να προχωρήσει (αν θέλει να προχωρήσει) μόνο του, πέρα από την κοινωνία.

Ο άνθρωπος στην γη, ο κάθε άνθρωπος, στην διάρκεια της ζωής του, πραγματοποιεί την όποια επίγνωση πραγματοποιεί, μέσα από την οποία βιώνει την ύπαρξη. Οι άνθρωποι στον πλανήτη γη βρίσκονται σε διάφορα επίπεδα επίγνωσης. Η ανθρώπινη νόηση λειτουργεί γενικεύοντας και (αναγκαστικά) αφαιρώντας για να γενικεύσει, για να σχηματίσει κατηγορίες κι έννοιες των πραγμάτων που αντιλαμβάνεται. Η ζωή όμως, η φύση, δεν λειτουργεί έτσι. Λέμε ο άνθρωπος, οι άνθρωποι, είμαστε όλοι άνθρωποι. Αυτή η «γενίκευση» μας εμποδίζει να δούμε την φυσική πραγματικότητα και τις ιδιαιτερότητες που εμφανίζουν οι άνθρωποι λόγω της διαφορετικής εξέλιξής τους.

Αν εξετάσουμε (φιλοσοφικά, ψυχολογικά) το φαινόμενο της νόησης βλέπουμε πως πρόκειται για μια λειτουργία που μέσα στην λειτουργική της ενότητα, μέσα στην ενοποιημένη δραστηριότητά της, περιλαμβάνει επιμέρους δραστηριότητες ή «λειτουργίες» ή «λειτουργεί» σε πολλά επίπεδα. Σε αυτό το απλό γεγονός οφείλεται το ότι χρησιμοποιούνται πολλοί όροι για την νοητική δραστηριότητα, ή την νοητική λειτουργία. Συνείδηση, Αντίληψη (γενικά), Αντικειμενική Αντίληψη, Διανόηση, Ενστικτώδης νοημοσύνη, Αίσθηση, Επιθυμία, υλική εμπειρία.

Από την άλλη μεριά είμαστε αναγκασμένοι να δούμε την ιδιαιτερότητα αυτών των λειτουργιών γιατί εντοπίζονται σε διαφορετικά «σημεία» (πάντα στα πλαίσια μιας ολικής αντίληψης της ύπαρξης) του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος. Παρατηρώντας την βιολογική εξέλιξη των ειδών και του ανθρώπου βλέπουμε ότι ο εγκέφαλος ξεκινά από τον «βασικό πυρήνα της αντίληψης της ύπαρξης», την «παρουσία» (στην βιολογική δομή) κι αναπτύσσεται κατά στάδια. Πρώτα σχηματίζεται ο αρχικός εγκέφαλος των ερπετών (από τότε που τα θαλάσσια ζώα, τα «ψάρια», βγήκαν στην στεριά, πριν εκατομμύρια χρόνια), η ενστικτώδης νοημοσύνη. Μετά σχηματίστηκε ο εγκέφαλος των θηλαστικών, στην διάρκεια εκατομμυρίων χρόνων, η «διανοητική» λειτουργία. Τέλος, στην διάρκεια των τελευταίων εκατομμυρίων ετών σχηματίστηκε ο εγκέφαλος του Homo Simian που το πιο εξελιγμένο είδος οι επιστήμονες ονόμασαν Homo Sapiens (αλλά στην πραγματικότητα φέρνει τα πιο πολλά χαρακτηριστικά του Homo Simian), η έλλογη αντικειμενική αντίληψη. Ο σύγχρονος άνθρωπος ανέπτυξε περισσότερο, καλύτερα, ποιοτικά, τον εγκέφαλο (τις τελευταίες εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια) και λόγω αυτής της ανάπτυξης μπορεί να «Αφυπνιστεί» (να «αυτοαναγνωριστεί») ο «βασικός πυρήνας αντίληψης της ύπαρξης» στο κέντρο του εγκεφάλου.

Έτσι πρέπει να κατανοήσουμε ότι οι άνθρωποι στον πλανήτη βρίσκονται σε διάφορα στάδια ανάπτυξης της επίγνωσης και λειτουργούν σε διάφορα νοητικά επίπεδα. Αυτό είναι απλά μια ανθρωπολογική διαπίστωση και δεν περιέχει κανένα «ρατσιστικό» υπαινιγμό. Πολλοί άνθρωποι λειτουργούν με τον εγκέφαλο των ερπετών στην βάση του εγκεφάλου, την ενστικτώδη νοημοσύνη, σαν ζώα, για αυτό εκδηλώνουν κτηνώδη εγωισμό, βία και άγρια συμπεριφορά (και μην πείτε δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, κοιτάξτε γύρω σας). Πολλοί άνθρωποι λειτουργούν με τον εγκέφαλο των θηλαστικών στον μετωπιαίο φλοιό, με την «διανόηση», που όμως παραμένει προσωπική, εγωιστική και συχνά επηρεάζεται από τα κατώτερα ένστικτα. Λιγότεροι είναι οι άνθρωποι (δυστυχώς πολύ λιγότεροι) που λειτουργούν με την Ανώτερη Αντικειμενική (Συναισθηματική) Νοημοσύνη, με βάση την Λογική, την Αντικειμενικότητα, το Δίκαιο, την Ισότητα κι όλες τις Ανώτερες Πνευματικές Αξίες. Κι ασφαλώς Ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι, σαν τον Βούδα ή τον Ιησού, που Αφυπνίζουν τον Βασικό Πυρήνα Αντίληψης της Ύπαρξης, στο Κέντρο του Εγκεφάλου (το Άτζνα Τσάκρα) και λειτουργούν με Μη-Δυαδική Συνειδητότητα, με Επίγνωση της Ενότητας της Ύπαρξης που στους Κόλπους της τα Συμπεριλαμβάνει Όλα. Αν θέλετε να δείτε περισσότερα για την Ψυχική, Ψυχολογική, Βιολογική Εξέλιξη (Ανάπτυξη) του Ανθρώπου διαβάστε τον Richard Bucke (Cosmic Consciousness: A Study in the Evolution of the Human Mind is a 1901 book by the psychiatrist Richard Maurice Bucke, in which the author explores the concept of cosmic consciousness, which he defines as "a higher form of consciousness than that possessed by the ordinary man", Wikipedia). Μολονότι το βιβλίο γράφτηκε μέσα στους «θεοσοφικούς κύκλους» πριν 100 χρόνια είναι επιστημονικά άρτιο, αντικειμενικό κι απόλυτα «σύγχρονο».

Αυτό που θέλουμε να πούμε τελικά είναι ότι ένας άνθρωπος βρίσκεται, στην διάρκεια της ζωής του, σε κάποιο στάδιο νοητικής βιολογικής εξέλιξης και λειτουργεί σε κάποιο συγκεκριμένο επίπεδο επίγνωσης (ανώτερο ή κατώτερο νοητικό, αισθητηριακό ή σωματικό). Μέσα από αυτή την επίγνωση στην οποία βρίσκεται στην παρούσα στιγμή αντιλαμβάνεται, ζει και δρα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό να το κατανοήσουμε και να το θυμόμαστε γιατί έχει σημασία για την μεταθανάτια ύπαρξη.

Η όποια επίγνωση έχει ο άνθρωπος την στιγμή του θανάτου του συνεχίζει να υπάρχει μετά τον αποχωρισμό από το υλικό σώμα. Το τι συμβαίνει ακριβώς στον «αποχωρισμό» είναι γνωστό στους Εσωτερικούς Κύκλους των Μυημένων στα Μυστήρια της Ζωής και του Θανάτου κι αποκαλύπτεται στους Μυούμενους, ακριβώς για να κατανοήσουν τι συμβαίνει όταν συμβαίνει και να αντιμετωπίσουν ορθά, με νηφαλιότητα», την μετάβαση στους άλλους κόσμους.

Στην εξωτερική πληροφόρηση απλά επιβεβαιώνεται η «επιβίωση» του ανθρώπου μετά τον αποχωρισμό από το υλικό σώμα. Ο άνθρωπος «βρίσκεται» σε ένα Άλλο Πεδίο Ύπαρξης, με ένα άλλο σώμα. Σκοπός των Μυστηρίων, της Μύησης (και της Μύησης στο Μυστήριο του Θανάτου) είναι να φωτίσει πλήρως την «διαδικασία» της μετάβασης. Οι εξωτερικοί άνθρωποι απλά φαντάζονται κι έχουν λανθασμένες απόψεις για το τι συμβαίνει.

Αυτό που έχει σημασία είναι να κατανοήσουμε ότι επειδή ο Άνθρωπος είναι (στην πραγματικότητα) Ατομικότητα (που Προϋπάρχει σαν Ψυχή) κι εκδηλώνεται στα Κατώτερα Πεδία Ύπαρξης, προσλαμβάνοντας έναν ανάλογο φορέα (στο Νοητικό Πεδίο ένα νοητικό σώμα, στο Αστρικό Πεδίο ένα ψυχοδυναμικό σώμα και στο Υλικό Πεδίο ένα υλικό σώμα), με τον θάνατο ακολουθεί μια αντίστροφη πορεία. Αποχωρίζεται σταδιακά από το υλικό σώμα, μετά από το αστρικό σώμα και τέλος από το νοητικό σώμα. Αν η Εξέλιξη ενός ανθρώπου είναι υψηλή τότε, επειδή εν ζωή αποχωρίστηκε συνειδησιακά, αντιληπτικά και πρακτικά από τους κατώτερους φορείς-λειτουργίες, δεν νοιώθει κάποια πραγματική απώλεια, αφού ο ίδιος αντιλαμβάνεται ότι «Παραμένει» σαν Υπαρξιακός Πυρήνας, κάποια μορφή ύπαρξης. Αν όμως ο άνθρωπος έχει χαμηλή ανάπτυξη κι είναι προσκολλημένος είτε στο σώμα είτε στην αισθητηριακή δραστηριότητα είτε λειτουργεί σε κάποιο κατώτερο νοητικό επίπεδο, τότε ο αποχωρισμός είναι οδυνηρός. Ο άνθρωπος που συνήθισε να λειτουργεί, να «υπάρχει», με τους κατώτερους φορείς, νοιώθει ότι τώρα δεν μπορεί να εκδηλωθεί κι αυτή η «στέρηση» λειτουργεί βασανιστικά, είναι αληθινή κόλαση.

Αν ένας άνθρωπος Μυηθεί στα Μυστήρια της Ζωής και του Θανάτου και Αφυπνισθεί εν ζωή στην Μη-Δυαδική Συνειδητότητα, στην Επίγνωση της Ενότητας της Ύπαρξης, (ή και στις Βαθύτερες Καταστάσεις της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ), τότε εγκαταλείποντας τους κατώτερους φορείς Απελευθερώνεται για πάντα στο Πεδίο της Ατομικότητας, στα Ηλύσια Πεδία των Αρχαίων. Αν όμως ένας άνθρωπος δεν Αφυπνίστηκε στην διάρκεια της ζωής του και λειτουργεί σε ένα κατώτερο νοητικό επίπεδο ή κάποιο κατώτερο φορέα τότε μετά τον αποχωρισμό και από το νοητικό σώμα (με όλη την συσσωρευμένη νοητική εμπειρία και γνώση) έρχεται σε μια «Ενδιάμεση Κατάσταση (Ησυχίας, σαν αυτή των Ηλυσίων Πεδίων) όπου όλα «ξεχνιούνται» και μένει μόνο η αντικειμενική εμπειρία που αποκόμισε ο άνθρωπος από την ζωή του στους κατώτερους κόσμους. Οι βαθύτερες όμως τάσεις και επιθυμίες του ανθρώπου (εφόσον υπάρχουν) μπορεί να «αμβλύνονται» να «λησμονιούνται» υποχωρώντας στο Βάθος της Μνήμης, αλλά δεν σβήνουν ολοκληρωτικά. Μετά από μια περίοδο «ανάπαυλας» που είναι σαν μεταφυσικός ύμνος, ήρεμος, χωρίς κοσμικά όνειρα, οι σπόροι της κατώτερης ζωής «ξαναβλασταίνουν». Μια νέα νοητική προσωπικότητα γεννιέται που θα σχηματίσει μια νέα ψυχοδυναμική παρουσία η οποία θα φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα ενσάρκωση στην γη.

Στην πραγματικότητα μπορεί κάποιος άνθρωπος και μετά τον υλικό θάνατο να εξελιχθεί και στο Αστρικό Πεδίο και στο Νοητικό Πεδίο και να Απελευθερωθεί. Αλλά συνήθως είναι τόσο έντονη η μνήμη της κατώτερης ζωής που ελάχιστοι έχουν ουσιαστική πρόοδο. Επίσης κατά την «κάθοδο» στους κατώτερους κόσμους μπορεί κάποιος, είτε στο Νοητικό Πεδίο είτε στο Αστρικό Πεδίο, να ανακόψει την κάθοδο και να αντιστρέψει την πορεία. Αλλά συνήθως είναι τόσο έντονη η τάση για την κατώτερη ζωή των μορφών που σχεδόν κανένας δεν το κάνει. Συνήθως όλοι οι άνθρωποι ακολουθούν το παγκόσμιο ρεύμα της ζωής που τους παρασέρνει μέσα στους κόσμους. Έρχονται και ξαναέρχονται στην γη μέχρι να Αφυπνισθούν και να Απελευθερωθούν οριστικά.

Ο Άνθρωπος είναι ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που «Περιορίζεται» μέσα στην Κοσμική Αντίληψη, στο Παγκόσμιο Σώμα της Ύπαρξης σε Ατομικότητα, που Εκδηλώνεται στους Κατώτερους Κόσμους κι ενσαρκώνεται στην γη σε ένα υλικό σώμα. Ο Αληθινός Προορισμός του Ανθρώπου είναι αφού Αφυπνισθεί πρώτα σαν Ατομικότητα κι Απελευθερωθεί Οριστικά από τον Αέναο Κύκλο της Μετενσάρκωσης, να Αναδυθεί στην Αντικειμενική Παγκόσμια Ύπαρξη. Μετά να Περάσει Πέρα από το Όριο της Δημιουργίας στο Κοσμικό Πεδίο. Τέλος να Βυθιστεί στον ΑΧΑΝΗ ΘΕΙΟ ΩΚΕΑΝΟ. Όσο όμως ο άνθρωπος παραμένει προσκολλημένος στους κατώτερους εξωτερικούς κόσμους των μορφών και περιπλανιέται στα κατώτερα πεδία ύπαρξης από ζωή σε ζωή, δεν μπορεί να Εισέλθει στους Ανώτερους Ουρανούς ή να Προσεγγίσει Πραγματικά, Βιωματικά την Θεία Πραγματικότητα, το Απόλυτο, τον Αληθινό Εαυτό στο Αχανές Βάθος. Δεν έχει σημασία πως θα ονομάσουμε την ΥΠΕΡΤΑΤΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, σημασία έχει να φτάσουμε ΕΔΩ, σαν Ταύτιση με την ΖΩΗ, μια Εμπειρία Ακατάληπτης Ζωής, κι όχι κάποια βιωματική ή αντιληπτική εμπειρία.

Απλά πρέπει να κατανοήσουμε ότι όχι μόνο η Υπαρξιακή Ουσία μας, το Όριο και το Τέλος της Αντίληψης αλλά κι ο Υπέρτατος Σκοπός, η Παραδεισένια Μακαριότητα της Αληθινής Ζωής είναι ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΟΛΑ.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, March 8, 2020

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, ΟΥΣΙΑ, ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ-ΔΡΑΣΕΙΣ, ΕΠΙΓΝΩΣΗ 7

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright