Buddha: Buddhist Metaphysics

 

Buddha: Buddhist Metaphysics

 

What the Buddha Experienced the Moment He Awakened (and Experienced from the Moment He Realized It) is that "That which Is", "That which We Really Are", i.e. Reality as Experience and as "Content of Experience", of Understanding, and not as a conception of some perception, as an objectified information, It is a Unique Reality that is Here, Now (not somewhere else or at some other time, in the future). This Reality (which We Are Ourselves, not something abstract that we perceive or are informed about) is Directly Perceived when we Stand Still and See Within (we will explain what this means below), not by some activity (which is always something "abroad"). Since We Are Already This, This Is Us, not something different. It doesn't happen. You just feel it or you don't. Beings are deluded into thinking they are something else by seeking to become something or by looking somewhere else (and not Within themselves).

This One Reality (which We Are, which is All) is the Assamskrita, the Uncreated, the Unmade, the Uncomposed. It is the True Nature, the True Essence. And This Is Without Properties. It is an Open Vast Living Presence that "Exists" Beyond Space, Evolution, Time, whatever. It is the Dharma, the Foundation of All (the Dharmakaya of later Buddhists).

At the same time, while That Is Thus, Infinite, It "is" at the most infinitesimal point that can be apprehended (by some perception), at infinitely infinitesimal points, everywhere. These Reflections of the Real, the All, in infinite infinitesimal points, everywhere, are the dharmas. Dharma Reflects in infinite dharmas, everywhere. This Everywhere is not Space, it is Beyond Space, precisely because it is everywhere. Space is something closed, something that closes in a perception or is perceived by a perception and has a local meaning even if it seems boundless, or "open".

Reality as experienced and perceived by the Buddha (and those who Experience Reality) is One and Unique and Holographic. The All is Reflected Whole, with all its "Properties" (or "Non-Properties"), everywhere, to the most infinitesimal point. Ontologically speaking there is no difference between the Dharma and its Reflections, the dharmas. It is Without Qualities, “Emptiness” (Sunyata), it is Just Thus (Tathata,”thusness”,”suchness”).

This Holographic Nature of Substance enables the Manifestation of Phenomena (all phenomena of existence, objective and subjective... The All, the Totality of dharmas, is the Ontological Basis of Phenomena. It is the Original Primal Essence, the Creative "Matter" from that from which Phenomena arise. Phenomena do not arise as ontological transformations of Essence (the Dharmadatu, the totality of dharmas). In fact, from the combination, selections, and "use" of dharmas (called to play a perceptual, mental, or formative role), are caused the Phenomena. In other words, what Appears as Creation (Samsara, with its planes of existence and beings) is not ontological in nature but functional. It is only activity, actions, flow. The Phenomenon, the phenomena, exist only at the moment that manifest. They have been caused by antecedents that are already lost and are lost by transmitting its "momentum" to subsequent ones that are born immediately after. They exist only here, now, in real-time, the absolute present. If we wanted to capture them, to immobilize them, they are already gone and there are only the ashes of memory. Thus, Phenomena as flowing and transitory do not have any essentiality, they have the Nature of Emptiness.

Thus, essentially the One Unique Reality Within Which Manifests the Activities, the Phenomena, the worlds, the existences, Remains One and Unique in its Depth. All Activities, all Phenomena, are not real, they are Only a Dream, an "eye trick". And the Worlds that are created on the Real Ontological Basis follow the same Holographic Paradigm. Even the Natural World that natural scientists investigate. All this has been explained in the context of the Avatamsaka School (and in the Avatamsaka Sutra and other texts, School commentaries). Modern physicists like Bohm and others are trying to apply the Holographic Paradigm to physical reality. This is the only way (for now) some phenomena like the findings of Aspect and others can be interpreted.

In reality, there is no ontological difference between what we experience as Asamskrita, Nirvana, Absolute and Samsara, Creation, Phenomena. They have the same Empty Nature (i.e. something inconceivable by any perception that cannot detect some "characteristics". Even what beings perceive as phenomena, substances, existences, events, experiences, all have the same empty nature.

On the other hand, Reality may be One and all phenomena may emerge (with Activity) from the Unique Ontological Basis as a "Dream", but beings who adopt Activity (Perception, Intellect, Sensation , external experience as the only reality and exclusive source of "information" because they do not feel its One Infinite Nature but are confined to their imaginary local existence they experience duality and separate themselves from the world and others. Beings (humans) live a vivid dream, they have experiences and walk in fictitious reality as the ultimate reality. They should just, as the Buddha taught, give up all these delusive activities and Experience their True Limitless Nature, Within, in Stillness and transcendence of senses, the intellect, perception itself.

...

Η Βουδιστική Μεταφυσική

 

Αυτό που Βίωσε ο Βούδας την Στιγμή που Αφυπνίσθηκε (και Βίωνε από την Στιγμή που το Ένοιωσε) είναι ότι «Αυτό που Υπάρχει», «Αυτό που Είμαστε Πραγματικά», δηλαδή η Πραγματικότητα σαν Βίωμα και σαν «Περιεχόμενο Βιώματος», Κατανόησης, κι όχι σαν σύλληψη κάποιας αντίληψης, σαν μια αντικειμενοποιημένη πληροφορία, Είναι Μια Μοναδική Πραγματικότητα που Είναι Εδώ, Τώρα (όχι κάπου αλλού ή σε κάποιο άλλο χρόνο, στο μέλλον). Αυτή η Πραγματικότητα (που Είμαστε Εμείς οι Ίδιοι, όχι κάτι αφηρημένο που συλλαμβάνουμε ή πληροφορούμαστε για αυτό) γίνεται Άμεσα Αντιληπτή όταν Παραμένουμε Ήσυχοι και Βλέπουμε Μέσα μας (θα εξηγήσουμε τι σημαίνει αυτό πιο κάτω), όχι με κάποια δραστηριότητα (που είναι πάντα κάτι «εξωτερικό»). Αφού Είμαστε Ήδη Αυτό, Αυτό Είμαστε Εμείς, όχι κάτι διαφορετικό. Δεν πραγματοποιείται. Απλά το Νοιώθεις ή δεν το νοιώθεις. Τα όντα παραπλανούνται νομίζοντας ότι είναι κάτι άλλο αναζητώντας να γίνουν κάτι ή ψάχνοντας κάπου αλλού (κι όχι Μέσα τους).

Αυτή η Μοναδική Πραγματικότητα (που Είμαστε, που Είναι Όλα) είναι το Ασαμσκρίτα, το Μη δημιουργημένο, το Μη κατασκευασμένο, το Μη συνθεμένο. Είναι η Αληθινή Φύση, η Αληθινή Ουσία. Κι Αυτό Είναι Χωρίς Ιδιότητες. Είναι Μια Ανοιχτή Αχανής Ζωντανή Παρουσία που «Υπάρχει» Πέρα από Χώρο, Εξέλιξη, Χρόνο, οτιδήποτε. Είναι το Ντάρμα, το Θεμέλιο των Πάντων (το Ντάρμακάγια των μετέπειτα βουδιστών).

Ταυτόχρονα, ενώ Αυτό Είναι Έτσι, Απεριόριστο, «Βρίσκεται» στο πιο απειροελάχιστο σημείο που μπορεί να συλληφθεί (από κάποια αντίληψη), σε άπειρα απειροελάχιστα σημεία, παντού. Αυτές οι Αντανακλάσεις  του Πραγματικού, του Όλου, σε άπειρα απειροελάχιστα σημεία, παντού, είναι τα ντάρμας. Το Ντάρμα Αντανακλάται  σε άπειρα ντάρμας, παντού. Αυτό το Παντού δεν είναι Χώρος, είναι Πέρα από τον Χώρο, ακριβώς γιατί είναι παντού. Ο Χώρος είναι κάτι κλειστό, κάτι που κλείνεται σε μια αντίληψη ή γίνεται αντιληπτός από μια αντίληψη κι έχει μια τοπική σημασία ακόμα κι αν φαίνεται απεριόριστος, ή «ανοιχτός».

Η Πραγματικότητα όπως βιώθηκε κι έγινε αντιληπτή από τον Βούδα (κι όσους Βιώνουν την Πραγματικότητα) Είναι Μια και Μοναδική κι Είναι Ολογραφική. Το Όλον Αντανακλάται Ακέραιο, με όλες τις «Ιδιότητές» του (ή «Μη-Ιδιότητες»), παντού, στο πιο απειροελάχιστο σημείο. Οντολογικά μιλώντας δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο Ντάρμα και τις Αντανακλάσεις  του, τα ντάρμας. Είναι Χωρίς Ιδιότητες, «Κενότητα» (Σουνιάτα), είναι Απλά Έτσι (Ταθάτα).

Αυτή η Ολογραφική Φύση της Ουσίας επιτρέπει την Εμφάνιση των Φαινομένων (όλων των φαινομένων της ύπαρξης, αντικειμενικών και υποκειμενικών.. Το Όλον, το Σύνολο των ντάρμας, είναι η Οντολογική Βάση των Φαινομένων. Είναι η Αρχική Πρωτογενής Ουσία, η Δημιουργική «Ύλη» από την Οποία προκύπτουν τα Φαινόμενα. Τα Φαινόμενα δεν προκύπτουν σαν οντολογικοί μετασχηματισμοί της Ουσίας (του Νταρμαντάτου, του συνόλου των ντάρμας). Στην πραγματικότητα από τον συνδυασμό , τις επιλογές και την «χρήση» των ντάρμας (που καλούνται να παίξουν αντιληπτικό, νοητικό ή μορφοποιητικό ρόλο) προκαλούνται τα Φαινόμενα. Με άλλα λόγια αυτό που Εμφανίζεται σαν Δημιουργία (το Σαμσάρα, με τα επίπεδα ύπαρξης και τα όντα) δεν έχει οντολογικό χαρακτήρα αλλά λειτουργικό. Είναι μόνο δραστηριότητα, πράξεις, ροή. Το Φαινόμενο, τα φαινόμενα, υπάρχουν μόνο την στιγμή που εκδηλώνονται. Έχουν προκληθεί από προηγούμενα που έχουν χαθεί ήδη και χάνονται μεταδίδοντας την «ορμή» του σε επόμενα που γεννιούνται αμέσως μετά. Υπάρχουν μόνο εδώ, τώρα, στον πραγματικό χρόνο, το απόλυτο παρόν. Αν θέλαμε να τα συλλάβουμε, να τα ακινητοποιήσουμε, έχουν ήδη χαθεί κι υπάρχουν μόνο οι στάχτες της μνήμης. Έτσι τα Φαινόμενα σαν ρέοντα και παροδικά δεν έχουν κάποια ουσιαστικότητα, έχουν την Φύση της Κενότητας.

Έτσι, ουσιαστικά η Μία Μοναδική Πραγματικότητα Εντός της Οποίας Εκδηλώνονται οι Δραστηριότητες, τα Φαινόμενα, οι κόσμοι, οι υπάρξεις, Παραμένει Μία και Μοναδική στο Βάθος της. Όλες οι Δραστηριότητες, όλα τα Φαινόμενα, δεν είναι πραγματικά, είναι Μονάχα ένα Όνειρο, μια «οφθαλμαπάτη». Κι οι Κόσμοι που δημιουργούνται πάνω στην Πραγματική Οντολογική Βάση ακολουθούν το ίδιο Ολογραφικό Παράδειγμα. Ακόμα κι ο Φυσικός Κόσμος που ερευνούν οι φυσικοί επιστήμονες. Όλα αυτά έχουν εξηγηθεί στα πλαίσια της Σχολής Αβαταμσάκα (και στην Σούτρα Αβαταμσάκα και σε άλλα κείμενα, σχόλια της Σχολής). Οι σύγχρονοι φυσικοί σαν τον Μπομ κι άλλους προσπαθούν να εφαρμόσουν το Ολογραφικό Παράδειγμα στην φυσική πραγματικότητα. Μονάχα έτσι μπορούν (για την ώρα) μπορούν να ερμηνευθούν κάποια φαινόμενα όπως τα ευρήματα του Άσπεκτ κι άλλα.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά οντολογική διαφορά ανάμεσα σε αυτό που βιώνουμε σαν Ασαμσκρίτα, Νιρβάνα, Απόλυτο και το Σαμσάρα, την Δημιουργία, τα Φαινόμενα. Έχουν την Ίδια Κενή Φύση (δηλαδή κάτι ασύλληπτο από οποιαδήποτε αντίληψη που δεν μπορεί να ανιχνεύσει κάποια «χαρακτηριστικά». Ακόμα κι όσα τα όντα συλλαμβάνουν σαν φαινόμενα, ουσίες, υπάρξεις, γεγονότα, εμπειρίες, όλα έχουν την ίδια κενή φύση.

Από την άλλη μεριά, μπορεί η Πραγματικότητα να Είναι Μία και μπορεί όλα τα φαινόμενα να αναδύονται (με την Δραστηριότητα) από την Μοναδική Οντολογική Βάση σαν ένα «Όνειρο», όμως τα όντα που υιοθετούν την Δραστηριότητα (την Αντίληψη, την Διανόηση, την Αίσθηση, την εξωτερική εμπειρία σαν μοναδική πραγματικότητα και αποκλειστική πηγή «πληροφόρησης» επειδή δεν νοιώθουν την Μοναδική Απεριόριστη Φύση της αλλά περιορίζονται στην φανταστική τοπική ύπαρξή τους βιώνουν την δυαδικότητα και ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από τον κόσμο και τους άλλους. Τα όντα (οι άνθρωποι) ζουν ένα ζωντανό όνειρο, έχουν εμπειρίες και πορεύονται στην πλασματική πραγματικότητα σαν την απόλυτη πραγματικότητα. Θα πρέπει ακριβώς, όπως δίδαξε ο Βούδας, να εγκαταλείψουν όλες αυτές τις παραπλανητικές δραστηριότητες και να Βιώσουν την Πραγματική Απεριόριστη Φύση τους, Μέσα τους, στην Ησυχία και την υπέρβαση των αισθήσεων, της νόησης, της ίδιας της αντίληψης.