Esoterism Academy: Buddha: Buddhist Metaphysics

Monday, September 18, 2023

Buddha: Buddhist Metaphysics

What the Buddha Experienced the Moment He Awakened (and Experienced from the Moment He Realized It) is that "That which Is", "That which We Really Are", i.e. Reality as Experience and as "Content of Experience", of Understanding, and not as a conception of some perception, as an objectified information, It is a Unique Reality that is Here, Now (not somewhere else or at some other time, in the future). This Reality (which We Are Ourselves, not something abstract that we perceive or are informed about) is Directly Perceived when we Stand Still and See Within (we will explain what this means below), not by some activity (which is always something "abroad"). Since We Are Already This, This Is Us, not something different. It doesn't happen. You just feel it or you don't. Beings are deluded into thinking they are something else by seeking to become something or by looking somewhere else (and not Within themselves).

This One Reality (which We Are, which is All) is the Assamskrita, the Uncreated, the Unmade, the Uncomposed. It is the True Nature, the True Essence. And This Is Without Properties. It is an Open Vast Living Presence that "Exists" Beyond Space, Evolution, Time, whatever. It is the Dharma, the Foundation of All (the Dharmakaya of later Buddhists).

At the same time, while That Is Thus, Infinite, It "is" at the most infinitesimal point that can be apprehended (by some perception), at infinitely infinitesimal points, everywhere. These Reflections of the Real, the All, in infinite infinitesimal points, everywhere, are the dharmas. Dharma Reflects in infinite dharmas, everywhere. This Everywhere is not Space, it is Beyond Space, precisely because it is everywhere. Space is something closed, something that closes in a perception or is perceived by a perception and has a local meaning even if it seems boundless, or "open".

Reality as experienced and perceived by the Buddha (and those who Experience Reality) is One and Unique and Holographic. The All is Reflected Whole, with all its "Properties" (or "Non-Properties"), everywhere, to the most infinitesimal point. Ontologically speaking there is no difference between the Dharma and its Reflections, the dharmas. It is Without Qualities, “Emptiness” (Sunyata), it is Just Thus (Tathata,”thusness”,”suchness”).

This Holographic Nature of Substance enables the Manifestation of Phenomena (all phenomena of existence, objective and subjective... The All, the Totality of dharmas, is the Ontological Basis of Phenomena. It is the Original Primal Essence, the Creative "Matter" from that from which Phenomena arise. Phenomena do not arise as ontological transformations of Essence (the Dharmadatu, the totality of dharmas). In fact, from the combination, selections, and "use" of dharmas (called to play a perceptual, mental, or formative role), are caused the Phenomena. In other words, what Appears as Creation (Samsara, with its planes of existence and beings) is not ontological in nature but functional. It is only activity, actions, flow. The Phenomenon, the phenomena, exist only at the moment that manifest. They have been caused by antecedents that are already lost and are lost by transmitting its "momentum" to subsequent ones that are born immediately after. They exist only here, now, in real-time, the absolute present. If we wanted to capture them, to immobilize them, they are already gone and there are only the ashes of memory. Thus, Phenomena as flowing and transitory do not have any essentiality, they have the Nature of Emptiness.

Thus, essentially the One Unique Reality Within Which Manifests the Activities, the Phenomena, the worlds, the existences, Remains One and Unique in its Depth. All Activities, all Phenomena, are not real, they are Only a Dream, an "eye trick". And the Worlds that are created on the Real Ontological Basis follow the same Holographic Paradigm. Even the Natural World that natural scientists investigate. All this has been explained in the context of the Avatamsaka School (and in the Avatamsaka Sutra and other texts, School commentaries). Modern physicists like Bohm and others are trying to apply the Holographic Paradigm to physical reality. This is the only way (for now) some phenomena like the findings of Aspect and others can be interpreted.

In reality, there is no ontological difference between what we experience as Asamskrita, Nirvana, Absolute and Samsara, Creation, Phenomena. They have the same Empty Nature (i.e. something inconceivable by any perception that cannot detect some "characteristics". Even what beings perceive as phenomena, substances, existences, events, experiences, all have the same empty nature.

On the other hand, Reality may be One and all phenomena may emerge (with Activity) from the Unique Ontological Basis as a "Dream", but beings who adopt Activity (Perception, Intellect, Sensation , external experience as the only reality and exclusive source of "information" because they do not feel its One Infinite Nature but are confined to their imaginary local existence they experience duality and separate themselves from the world and others. Beings (humans) live a vivid dream, they have experiences and walk in fictitious reality as the ultimate reality. They should just, as the Buddha taught, give up all these delusive activities and Experience their True Limitless Nature, Within, in Stillness and transcendence of senses, the intellect, perception itself.

...

Η Βουδιστική Μεταφυσική

Αυτό που Βίωσε ο Βούδας την Στιγμή που Αφυπνίσθηκε (και Βίωνε από την Στιγμή που το Ένοιωσε) είναι ότι «Αυτό που Υπάρχει», «Αυτό που Είμαστε Πραγματικά», δηλαδή η Πραγματικότητα σαν Βίωμα και σαν «Περιεχόμενο Βιώματος», Κατανόησης, κι όχι σαν σύλληψη κάποιας αντίληψης, σαν μια αντικειμενοποιημένη πληροφορία, Είναι Μια Μοναδική Πραγματικότητα που Είναι Εδώ, Τώρα (όχι κάπου αλλού ή σε κάποιο άλλο χρόνο, στο μέλλον). Αυτή η Πραγματικότητα (που Είμαστε Εμείς οι Ίδιοι, όχι κάτι αφηρημένο που συλλαμβάνουμε ή πληροφορούμαστε για αυτό) γίνεται Άμεσα Αντιληπτή όταν Παραμένουμε Ήσυχοι και Βλέπουμε Μέσα μας (θα εξηγήσουμε τι σημαίνει αυτό πιο κάτω), όχι με κάποια δραστηριότητα (που είναι πάντα κάτι «εξωτερικό»). Αφού Είμαστε Ήδη Αυτό, Αυτό Είμαστε Εμείς, όχι κάτι διαφορετικό. Δεν πραγματοποιείται. Απλά το Νοιώθεις ή δεν το νοιώθεις. Τα όντα παραπλανούνται νομίζοντας ότι είναι κάτι άλλο αναζητώντας να γίνουν κάτι ή ψάχνοντας κάπου αλλού (κι όχι Μέσα τους).

Αυτή η Μοναδική Πραγματικότητα (που Είμαστε, που Είναι Όλα) είναι το Ασαμσκρίτα, το Μη δημιουργημένο, το Μη κατασκευασμένο, το Μη συνθεμένο. Είναι η Αληθινή Φύση, η Αληθινή Ουσία. Κι Αυτό Είναι Χωρίς Ιδιότητες. Είναι Μια Ανοιχτή Αχανής Ζωντανή Παρουσία που «Υπάρχει» Πέρα από Χώρο, Εξέλιξη, Χρόνο, οτιδήποτε. Είναι το Ντάρμα, το Θεμέλιο των Πάντων (το Ντάρμακάγια των μετέπειτα βουδιστών).

Ταυτόχρονα, ενώ Αυτό Είναι Έτσι, Απεριόριστο, «Βρίσκεται» στο πιο απειροελάχιστο σημείο που μπορεί να συλληφθεί (από κάποια αντίληψη), σε άπειρα απειροελάχιστα σημεία, παντού. Αυτές οι Αντανακλάσεις του Πραγματικού, του Όλου, σε άπειρα απειροελάχιστα σημεία, παντού, είναι τα ντάρμας. Το Ντάρμα Αντανακλάται σε άπειρα ντάρμας, παντού. Αυτό το Παντού δεν είναι Χώρος, είναι Πέρα από τον Χώρο, ακριβώς γιατί είναι παντού. Ο Χώρος είναι κάτι κλειστό, κάτι που κλείνεται σε μια αντίληψη ή γίνεται αντιληπτός από μια αντίληψη κι έχει μια τοπική σημασία ακόμα κι αν φαίνεται απεριόριστος, ή «ανοιχτός».

Η Πραγματικότητα όπως βιώθηκε κι έγινε αντιληπτή από τον Βούδα (κι όσους Βιώνουν την Πραγματικότητα) Είναι Μια και Μοναδική κι Είναι Ολογραφική. Το Όλον Αντανακλάται Ακέραιο, με όλες τις «Ιδιότητές» του (ή «Μη-Ιδιότητες»), παντού, στο πιο απειροελάχιστο σημείο. Οντολογικά μιλώντας δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο Ντάρμα και τις Αντανακλάσεις του, τα ντάρμας. Είναι Χωρίς Ιδιότητες, «Κενότητα» (Σουνιάτα), είναι Απλά Έτσι (Ταθάτα).

Αυτή η Ολογραφική Φύση της Ουσίας επιτρέπει την Εμφάνιση των Φαινομένων (όλων των φαινομένων της ύπαρξης, αντικειμενικών και υποκειμενικών.. Το Όλον, το Σύνολο των ντάρμας, είναι η Οντολογική Βάση των Φαινομένων. Είναι η Αρχική Πρωτογενής Ουσία, η Δημιουργική «Ύλη» από την Οποία προκύπτουν τα Φαινόμενα. Τα Φαινόμενα δεν προκύπτουν σαν οντολογικοί μετασχηματισμοί της Ουσίας (του Νταρμαντάτου, του συνόλου των ντάρμας). Στην πραγματικότητα από τον συνδυασμό , τις επιλογές και την «χρήση» των ντάρμας (που καλούνται να παίξουν αντιληπτικό, νοητικό ή μορφοποιητικό ρόλο) προκαλούνται τα Φαινόμενα. Με άλλα λόγια αυτό που Εμφανίζεται σαν Δημιουργία (το Σαμσάρα, με τα επίπεδα ύπαρξης και τα όντα) δεν έχει οντολογικό χαρακτήρα αλλά λειτουργικό. Είναι μόνο δραστηριότητα, πράξεις, ροή. Το Φαινόμενο, τα φαινόμενα, υπάρχουν μόνο την στιγμή που εκδηλώνονται. Έχουν προκληθεί από προηγούμενα που έχουν χαθεί ήδη και χάνονται μεταδίδοντας την «ορμή» του σε επόμενα που γεννιούνται αμέσως μετά. Υπάρχουν μόνο εδώ, τώρα, στον πραγματικό χρόνο, το απόλυτο παρόν. Αν θέλαμε να τα συλλάβουμε, να τα ακινητοποιήσουμε, έχουν ήδη χαθεί κι υπάρχουν μόνο οι στάχτες της μνήμης. Έτσι τα Φαινόμενα σαν ρέοντα και παροδικά δεν έχουν κάποια ουσιαστικότητα, έχουν την Φύση της Κενότητας.

Έτσι, ουσιαστικά η Μία Μοναδική Πραγματικότητα Εντός της Οποίας Εκδηλώνονται οι Δραστηριότητες, τα Φαινόμενα, οι κόσμοι, οι υπάρξεις, Παραμένει Μία και Μοναδική στο Βάθος της. Όλες οι Δραστηριότητες, όλα τα Φαινόμενα, δεν είναι πραγματικά, είναι Μονάχα ένα Όνειρο, μια «οφθαλμαπάτη». Κι οι Κόσμοι που δημιουργούνται πάνω στην Πραγματική Οντολογική Βάση ακολουθούν το ίδιο Ολογραφικό Παράδειγμα. Ακόμα κι ο Φυσικός Κόσμος που ερευνούν οι φυσικοί επιστήμονες. Όλα αυτά έχουν εξηγηθεί στα πλαίσια της Σχολής Αβαταμσάκα (και στην Σούτρα Αβαταμσάκα και σε άλλα κείμενα, σχόλια της Σχολής). Οι σύγχρονοι φυσικοί σαν τον Μπομ κι άλλους προσπαθούν να εφαρμόσουν το Ολογραφικό Παράδειγμα στην φυσική πραγματικότητα. Μονάχα έτσι μπορούν (για την ώρα) μπορούν να ερμηνευθούν κάποια φαινόμενα όπως τα ευρήματα του Άσπεκτ κι άλλα.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά οντολογική διαφορά ανάμεσα σε αυτό που βιώνουμε σαν Ασαμσκρίτα, Νιρβάνα, Απόλυτο και το Σαμσάρα, την Δημιουργία, τα Φαινόμενα. Έχουν την Ίδια Κενή Φύση (δηλαδή κάτι ασύλληπτο από οποιαδήποτε αντίληψη που δεν μπορεί να ανιχνεύσει κάποια «χαρακτηριστικά». Ακόμα κι όσα τα όντα συλλαμβάνουν σαν φαινόμενα, ουσίες, υπάρξεις, γεγονότα, εμπειρίες, όλα έχουν την ίδια κενή φύση.

Από την άλλη μεριά, μπορεί η Πραγματικότητα να Είναι Μία και μπορεί όλα τα φαινόμενα να αναδύονται (με την Δραστηριότητα) από την Μοναδική Οντολογική Βάση σαν ένα «Όνειρο», όμως τα όντα που υιοθετούν την Δραστηριότητα (την Αντίληψη, την Διανόηση, την Αίσθηση, την εξωτερική εμπειρία σαν μοναδική πραγματικότητα και αποκλειστική πηγή «πληροφόρησης» επειδή δεν νοιώθουν την Μοναδική Απεριόριστη Φύση της αλλά περιορίζονται στην φανταστική τοπική ύπαρξή τους βιώνουν την δυαδικότητα και ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από τον κόσμο και τους άλλους. Τα όντα (οι άνθρωποι) ζουν ένα ζωντανό όνειρο, έχουν εμπειρίες και πορεύονται στην πλασματική πραγματικότητα σαν την απόλυτη πραγματικότητα. Θα πρέπει ακριβώς, όπως δίδαξε ο Βούδας, να εγκαταλείψουν όλες αυτές τις παραπλανητικές δραστηριότητες και να Βιώσουν την Πραγματική Απεριόριστη Φύση τους, Μέσα τους, στην Ησυχία και την υπέρβαση των αισθήσεων, της νόησης, της ίδιας της αντίληψης.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Monday, September 18, 2023

Buddha: Buddhist Metaphysics

Buddha: Buddhist Metaphysics

Η Βουδιστική Μεταφυσική

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

14. The Flame of True Learning

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright