Sunday, September 17, 2023

Buddha: Buddha’s Nature

The subject of "who was Buddha really", what he "taught", what is the real content of all that he did, said, "suggested", is perhaps one of the most difficult subjects in theology. And this is not because there is no information or because you have nothing new to say in the hundreds of thousands of books that have been written about Buddhism. The opposite happens. In the end, you need to say very little, because "what the Buddha is", "what he says" is extremely simple and immediately understood by all, by everyone. And that is that "whatever the Buddha realized", "whatever he experienced", "whatever happened" and "whatever is", is simply that there is One Unique Reality. Everything else, perceptions, subjective states, objective phenomena, are but "phenomena", glimmers of relative existence that spring, rest and dissolve again in the Universal Basis of One Reality. This is extremely simple and immediately understandable not to grasp it with the (human) mind (which belongs to the world of delusion and relative reality) but only to Experience it. In Reality, everything is, all of us we are, everyone is, One Reality, but we realize (and think we "are") exactly what we choose to be. This is exactly where lies, not only the real content of our Freedom (as "beings") but also the greatness of man, of every man. We are exactly what we perceive (what we choose to perceive). Every human being has a Unique Buddha Nature. It can't (really) be anything else. When we choose to be still, beyond limited perceptions "we are the True Buddha." When we choose to limit ourselves, to think, to imagine (immerse ourselves in delusion) we are simply the limiting Buddha, who “thinks”, who “imagines”, who “dreams”, the foolish Buddha. It's us, the Live Real Person doing all this. There is no other than us, nor is there any other reality to experience, other than what we experience here, now, in the absolute flowing present, in the only real time there is. And here, now, in the absolute present, we are exactly what we choose to be. We are exactly our choices. And here is precisely the magnitude of our human (ontological) responsibility. And here comes the issue of the "choice" we will make. And here comes the issue of Buddhist meditation, what true meditation is, beyond the nonsense people think they know, or think, or do. So, let's take things, again, from the beginning.

An Existence (Vijnana in Buddhist terminology, Something that is Conscious of Existence, that it is here, that something is happening), a mental being (Manas, in Buddhist terminology, Something that can be thought, that is, "think", that is, "create" an image of reality, of things), a "man" (in the Buddhist sense of the term, Something Transcendent, a Conscious Spiritual Energy, manifesting within this body, which is all of us who live embodied here on earth , not to speak of the hundreds of thousands of inhabited planets in the Universe), from the ontological state in which he finds himself and perceives, he perceives the obvious, the real, the true. And only the certainty that someone has and the trust in his perception, in his thinking, in his "feeling", in his own eyes is enough to make him admit that he lives in reality.

On the other hand, it is certain (from practical experience) that there are beings with different degrees of understanding (or immersion in what we perceive as reality, immersion in the "way" we perceive and not in what we perceive, the external object). And the same being can change state or position of seeing things and perceive reality from a different "perspective". This automatically leads to the conclusion that our previous conclusion (that we perceive reality immediately and obviously) is wrong. In other words, all views of reality, of things, are relative and depend on the position we are each time (on the position we "choose" to be). So, there is no absolute view of things, of reality, there is no absolute objective reality that applies anyway to everyone. Is this right?

It becomes clear, if we accept what we said above, that the question "what is reality", "what is the concrete thing", has no meaning. All opinions are relative and depend on our own perceptual, ontological, human condition. Who will answer? And for what?

With this "concept" the question "Who is, who was the Buddha?" does not make sense. Who understands? And what does he realize? After the Buddha, a vast tradition has been created, philosophical, religious, academic, social. Hundreds of thousands of books have been written. Millions of people have dealt with the issue. A myriad of answers have been given, as to who is, who was the Buddha. And all opinions are true in their particular considerations (from the point of view of the relative perspective) but in reality (absolutely speaking, if there is such a thing) they are relative and untrue. That's what our "logic" says.

Ultimately, to rephrase the question, we can answer who is, who was the Buddha? If we attempted to answer, we would be formulating one more point of view, among the thousands of points of view. After all, there isn't a completely objective true answer? It seems not. Definitely, no? Unless we let the Buddha himself, the Enlightened One, answer us in his own way, which is beyond the world of relativity, into the absolute world of reality (which we are invited to "enter").

But in order to understand what exactly is happening and not stay in a "theoretical" search, in descriptions and words, we should listen carefully to what the Buddha says and understand it in his way, in the way he "indicates" and not through our own personal limited situation and perspective. This means that perhaps we ourselves need to transcend ourselves, our present spiritual state, and delve into our perception, into spaces beyond what the ordinary man perceives. This means a direct, real, true approach to the truth and not just another mental conception of reality and things.

In fact, speaking of the True Buddha, through the words of the Buddha Himself (and not through what people think or imagine), what we want (according to the actual teaching of the Buddha) is exactly to show (as he wanted to show the Buddha) the True Buddha Nature within everything, within all of us, within everyone. This is the only way to understand "who the historical Buddha was", to understand what the Buddha is, what he taught, what we ourselves, each of us, can experience. As we will explain in the following articles every being, in whatever spiritual state it is in, is in a "position of balance" from which it acts. This means he has several options. So, the question is "what choices do we make".

...

Η Φύση του Βούδα

Το θέμα «ποιος ήταν πραγματικά ο Βούδας», τι «δίδαξε», ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο όλων αυτών που έκανε, που είπε, που «υπέδειξε», είναι ίσως από τα δυσκολότερα θέματα στην θρησκειολογία. Κι αυτό όχι γιατί δεν υπάρχουν πληροφορίες ή γιατί δεν έχεις τίποτα νέο να πεις μέσα στις εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία που έχουν γραφεί σχετικά με τον βουδισμό. Το αντίθετο συμβαίνει. Τελικά, χρειάζεται να πεις πάρα πολύ λίγα, γιατί «αυτό που είναι ο Βούδας», «αυτό που λέει» είναι εξαιρετικά απλό κι άμεσα κατανοητό από όλους, από τον καθένα. Κι αυτό είναι ότι «ό,τι συνειδητοποίησε ο Βούδας», «ό,τι βίωσε», «ό,τι έγινε» κι «ό,τι είναι», είναι απλά ότι υπάρχει Μια Μοναδική Πραγματικότητα. Όλα τα άλλα, αντιλήψεις, υποκειμενικές καταστάσεις, αντικειμενικά φαινόμενα, δεν είναι παρά «φαινόμενα», λάμψεις σχετικής ύπαρξης που πηγάζουν, στηρίζονται και διαλύονται πάλι στην Παγκόσμια Βάση της Μιας Πραγματικότητας. Αυτό είναι εξαιρετικά απλό κι άμεσα κατανοητό όχι για να το συλλάβεις με τον (ανθρώπινο) νου (που ανήκει στον κόσμο της αυταπάτης και της σχετικής πραγματικότητας) αλλά μονάχα για να το Βιώσεις. Στην Πραγματικότητα, όλα είναι, όλοι μας είμαστε, ο καθένας είναι, η Μια Πραγματικότητα, αλλά συνειδητοποιούμε (και νομίζουμε ότι «είμαστε») ακριβώς αυτό που επιλέγουμε να είμαστε. Εδώ ακριβώς βρίσκεται όχι μονάχα το πραγματικό περιεχόμενο της Ελευθερίας μας (σαν «όντων») αλλά και η μεγαλοσύνη του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου. Είμαστε ακριβώς αυτό αντιλαμβανόμαστε (που επιλέγουμε να αντιλαμβανόμαστε). Ο κάθε άνθρωπος έχει την Μια Μοναδική Βουδική Φύση. Δεν μπορεί να είναι (πραγματικά) κάτι άλλο. Όταν επιλέγουμε να Είμαστε Ήσυχοι, πέρα από περιορισμένες αντιλήψεις «είμαστε ο Αληθινός Βούδας». Όταν επιλέγουμε να περιορίζουμε τον εαυτό μας, να σκεφτόμαστε, να φανταζόμαστε (να βυθιζόμαστε μέσα στην αυταπάτη) είμαστε απλά ο Βούδας που περιορίζεται, που «σκέφτεται», που «φαντάζεται, που «ονειρεύεται», ο ανόητος Βούδας. Είμαστε εμείς, ο Ζωντανός Πραγματικός Άνθρωπος που τα κάνουμε όλα αυτά. Δεν υπάρχει κάτι άλλο από εμάς, ούτε υπάρχει κάποια άλλη πραγματικότητα που πρέπει να βιώσουμε, πέρα από αυτό που βιώνουμε εδώ, τώρα, στο απόλυτο παρόν που ρέει, στον μόνο πραγματικό χρόνο που υπάρχει. Κι εδώ, τώρα, στο απόλυτο παρόν είμαστε ακριβώς αυτό που επιλέγουμε να είμαστε. Είμαστε ακριβώς οι επιλογές μας. Κι εδώ βρίσκεται ακριβώς το μέγεθος της ανθρώπινης (οντολογικής) ευθύνης μας. Κι εδώ αναδύεται το θέμα της «επιλογής» που θα κάνουμε. Κι εδώ τίθεται το θέμα του βουδιστικού διαλογισμού, το τι είναι αληθινός διαλογισμός, πέρα από τις ανοησίες που νομίζουν ότι γνωρίζουν οι άνθρωποι, ή σκέπτονται, ή κάνουν. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα, ξανά, από την αρχή.

Μια Ύπαρξη (Βιτζνάνα στην βουδιστική ορολογία, Κάτι που έχει Συνείδηση ότι Υπάρχει, ότι είναι εδώ, ότι κάτι συμβαίνει), ένα νοητικό ον (Μάνας, στην βουδιστική ορολογία, Κάτι που μπορεί να διανοείται, να «σκέπτεται» δηλαδή, να «δημιουργεί» μια εικόνα της πραγματικότητας, των πραγμάτων), ένας «άνθρωπος» (με την βουδιστική έννοια του όρου, Κάτι Υπερβατικό, μια Συνειδητή Πνευματική Ενέργεια, που εκδηλώνεται μέσα σε αυτό εδώ το σώμα, κάτι που είμαστε όλοι μας, όσοι ζούμε ενσαρκωμένοι εδώ στην γη, για να μην μιλήσουμε για τις εκατοντάδες χιλιάδες κατοικημένους πλανήτες στο Σύμπαν), από την οντολογική κατάσταση που βρίσκεται και αντιλαμβάνεται, αντιλαμβάνεται το προφανές, το πραγματικό, το αληθινό. Και μόνο η βεβαιότητα που έχει κάποιος κι η εμπιστοσύνη στην αντίληψή του, στην σκέψη του, στην «αίσθησή» του, στα ίδια του τα μάτια αρκεί για να τον κάνει να παραδεχθεί πως ζει στην πραγματικότητα.

Από την άλλη μεριά, είναι βέβαιο (από την πρακτική εμπειρία) ότι υπάρχουν όντα με διαφορετικό βαθμό κατανόησης (ή εμβάθυνσης σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πραγματικότητα, εμβάθυνσης στον «τρόπο» που αντιλαμβανόμαστε κι όχι σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε, το εξωτερικό αντικείμενο).Ακόμα και το ίδιο ον μπορεί να αλλάξει κατάσταση ή θέση θεώρησης των πραγμάτων και να αντιληφθεί την πραγματικότητα από μια διαφορετική «προοπτική». Αυτό, αυτόματα, οδηγεί στο συμπέρασμα πως το προηγούμενο συμπέρασμά μας (ότι αντιλαμβανόμαστε άμεσα και προφανώς την πραγματικότητα) είναι λανθασμένο. Με άλλα λόγια όλες οι θεωρήσεις της πραγματικότητας, των πραγμάτων, είναι σχετικές κι εξαρτώνται από την θέση που είμαστε κάθε φορά (από την θέση που «επιλέγουμε» να είμαστε). Άρα δεν υπάρχει απόλυτη θεώρηση των πραγμάτων, της πραγματικότητας, δεν υπάρχει μια απόλυτη αντικειμενική πραγματικότητα που να ισχύει έτσι κι αλλιώς για όλους. Είναι αυτό σωστό;

Γίνεται κατανοητό, αν δεχθούμε αυτό που είπαμε πιο πάνω, ότι το ερώτημα «τι είναι πραγματικότητα», «τι είναι το συγκεκριμένο πράγμα», δεν έχει νόημα. Όλες οι απόψεις είναι σχετικές κι εξαρτώνται από την δική μας αντιληπτική, οντολογική, ανθρώπινη κατάστασή μας. Ποιος θα απαντήσει; Και για ποιο πράγμα;

Με αυτήν την «έννοια» το ερώτημα «Ποιος είναι, ποιος ήταν ο Βούδας;» δεν έχει νόημα. Ποιος αντιλαμβάνεται; Και τι αντιλαμβάνεται; Μετά τον Βούδα έχει δημιουργηθεί μια τεράστια παράδοση, φιλοσοφική, θρησκευτική, ακαδημαϊκή, κοινωνική. Έχουν γραφεί εκατοντάδες χιλιάδες βιβλία. Έχουν ασχοληθεί με το θέμα εκατομμύρια άνθρωποι. Έχουν δοθεί μυριάδες απαντήσεις για το ποιος είναι, ποιος ήταν ο Βούδας. Κι όλες οι απόψεις είναι αληθινές μέσα στις ιδιαίτερε θεωρήσεις τους (από την άποψη της σχετικής προοπτικής) αλλά στην πραγματικότητα (μιλώντας απόλυτα, αν υπάρχει κάτι τέτοιο) είναι σχετικές κι αναληθείς. Αυτό λέει η «λογική» μας.

Τελικά, για να ξαναδιατυπώσουμε το ερώτημα, μπορούμε να απαντήσουμε ποιος είναι, ποιος ήταν ο Βούδας; Αν επιχειρούσαμε να απαντήσουμε θα διατυπώναμε ακόμα μια άποψη, μέσα στις χιλιάδες απόψεις. Τελικά δεν υπάρχει μια απόλυτα αντικειμενική αληθινή απάντηση; Φαίνεται πως όχι. Σίγουρα όχι; Εκτός αν αφήσουμε να μας απαντήσει ο ίδιος ο Βούδας, ο Φωτισμένος, με τον δικό του τρόπο, που είναι πέρα από τον κόσμο της σχετικότητας, στον απόλυτο κόσμο της πραγματικότητας (στον οποίο καλούμαστε να «εισχωρήσουμε»).

Για να καταλάβουμε όμως τι ακριβώς συμβαίνει και να μην μείνουμε σε μια «θεωρητική» αναζήτηση, στις περιγραφές και στα λόγια, θα πρέπει να ακούσουμε προσεκτικά αυτό που λέει ο Βούδας και να το κατανοήσουμε με τον τρόπο του, με τον τρόπο που «υποδεικνύει» κι όχι μέσα από την δική μας προσωπική περιορισμένη κατάσταση και προοπτική. Αυτό σημαίνει πως ίσως χρειάζεται εμείς οι ίδιοι να υπερβούμε τον εαυτό μας, την παρούσα πνευματική κατάστασή μας και να εμβαθύνουμε στην αντίληψή μας, σε χώρους πέρα από αυτό που αντιλαμβάνεται ο συνηθισμένος άνθρωπος. Αυτό σημαίνει μια άμεση, πραγματική, αληθινή προσέγγιση της αλήθειας κι όχι απλά μια ακόμα διανοητική σύλληψη της πραγματικότητας και των πραγμάτων.

Στην πραγματικότητα, μιλώντας για τον Αληθινό Βούδα, μέσα από τα λόγια του Ίδιου του Βούδα(κι όχι μέσα από αυτά που σκέπτονται ή φαντάζονται οι άνθρωποι), αυτό που θέλουμε (κατά την πραγματική διδασκαλία του Βούδα) είναι ακριβώς να δείξουμε (όπως ήθελε να δείξει ο Βούδας) την Αληθινή Βουδική Φύση μέσα σε όλα, μέσα σε όλους μας, μέσα στον καθένα. Αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να κατανοήσουμε «ποιος ήταν ο ιστορικός Βούδας», να κατανοήσουμε το τι είναι ο Βούδας, τι δίδαξε, τι μπορούμε εμείς οι ίδιοι, ο καθένας, να βιώσουμε. Όπως θα εξηγήσουμε στα επόμενα άρθρα κάθε ον, σε όποια πνευματική κατάσταση κι αν βρίσκεται, είναι σε μια «θέση ισορροπίας» από την οποία δρα. Αυτό σημαίνει ότι έχει διάφορες επιλογές. Το ζήτημα λοιπόν είναι «τι επιλογές κάνουμε».

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES