The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

In the vast expanse of existence, there lies a boundless domain where everything transpires—a realm that transcends the finite constraints of time and space. This realm is Consciousness, the fundamental essence that pervades all phenomena, both seen and unseen. It is the canvas upon which the Universe paints its manifold expressions, the stage where the cosmic drama unfolds, and the undercurrent that unites all forms of existence. Consciousness is the Great Space, a timeless continuum that flows into the eternal now, embracing all that is, all that has been, and all that will ever be.

The Nature of Consciousness

Consciousness is the bedrock of reality, an omnipresent, all-encompassing presence that holds within it every possible manifestation. It is the silent witness to the dance of creation, the formless essence that gives rise to form. In its vast openness, Consciousness transcends all boundaries and distinctions, embodying an underlying unity that interconnects all beings and phenomena. Within this infinite expanse, every event, thought, and sensation finds its place, contributing to the rich tapestry of existence.

The Duality of Perception: Objective and Subjective

Objective Perception is the recognition of this vast, unified space of Consciousness in its entirety. It is the awareness that encompasses all dimensions and worlds, perceiving the interconnectedness and oneness of all things. In this state of awareness, there is no separation between the Seer and the seen, the observer and the observed. The Great Space reveals itself in its full splendor, a harmonious symphony of existence where everything flows together seamlessly.

Conversely, Subjective Perception is the experience of reality through a limited, fragmented lens. Here, the individual perceives only a portion of the Great Space, a confined perspective that distinguishes the subject from the objects of perception. This partial view creates the illusion of separation, a sense of being apart from the whole. It is akin to observing the world through a keyhole, catching glimpses of the vast landscape beyond but never fully experiencing its totality.

The One Unique Reality

Despite the myriad perceptions that arise, there is, in truth, only one unique reality—a singular space of existence that contains everything. This reality is akin to a rainbow, displaying various dimensions and sub-worlds that together form a cohesive whole. The outermost layer is the world of the senses, the tangible realm where physical interactions take place. Yet, beyond this sensory world lie deeper, more subtle dimensions that are also part of the unified field of Consciousness.

The Path to Objective Awareness

Objective Perception, the awareness of the entire space of existence, is not a state that evolves or progresses over time. It is an ever-present reality that simply is, always available to be realized. It flows effortlessly with what is happening here and now in the Great Space. This state of being is unbound by temporal or spatial constraints, transcending the need for any form of evolution or transition.

On the other hand, Subjective Perception, confined to a particular region of the Great Space, often senses its own limitations. The subject, aware of a larger reality beyond its immediate experience, yearns for growth, transformation, and a transition to a broader perspective. This longing, however, is a delusion born of limited awareness. The truth is that all beings, all subjects, reside within the Great Space from the beginning and for eternity. The perceived boundaries and confines are self-imposed illusions created by subjective distortions.

Breaking the Walls of Subjectivity

Imagine living in a small, enclosed room, aware that a vast world exists outside its walls. The desire to break free and explore the greater space is natural. However, the journey towards freedom is not one of outward exploration but of inner realization. By dismantling the walls of subjective perception—those barriers created by limited awareness—one can recognize the boundless expanse of the Great Space that has always been there.

In this realization, the trapped subject finds liberation. There is no need for evolution, for becoming something other than what one already is, or for traveling to a distant realm. The key lies in recognizing the true nature of one's situation, free from the distortions of subjective thought. This recognition dissolves the walls, merging the confined space with the infinite expanse of Consciousness.

The Eternal Now

In the unified Space of Existence, everything happens in the eternal now. There is no past to cling to, no future to aspire towards—only the present moment, rich with potential and alive with the unfolding of reality. Here, in this timeless presence, all beings are interconnected, all phenomena are intertwined, and the dance of existence plays out in perfect harmony.

Conclusion: Embracing the Great Space

The journey towards Objective Perception is not one of striving or seeking but of awakening to what already is. It is a return to the fundamental truth of our existence, the recognition of the boundless Consciousness that permeates all. By embracing this Great Space, we transcend the illusions of separation and limitation, entering into a state of harmonious unity with all that exists.

In this state of awareness, life becomes a flowing river of experiences, each moment a drop in the vast ocean of Consciousness. We come to see ourselves not as isolated entities but as integral parts of a greater whole, participants in the eternal dance of creation. This is the true essence of reality, the timeless truth that lies at the heart of all existence.

...

Το Αιώνιο Υφαντό της Συνείδησης: Αποκαλύπτοντας τον Μεγάλο Χώρο της Πραγματικότητας

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, υπάρχει ένας απεριόριστος τομέας όπου τα πάντα συμβαίνουν - ένα βασίλειο που υπερβαίνει τους πεπερασμένους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Αυτό το βασίλειο είναι η Συνείδηση, η θεμελιώδης ουσία που διαπερνά όλα τα φαινόμενα, ορατά και αόρατα. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο το Σύμπαν ζωγραφίζει τις πολλαπλές εκφράσεις του, το στάδιο όπου εκτυλίσσεται το κοσμικό δράμα και το υπόγειο ρεύμα που ενώνει όλες τις μορφές ύπαρξης. Η συνείδηση είναι ο Μεγάλος Χώρος, μια διαχρονική συνέχεια που ρέει στο αιώνιο τώρα, αγκαλιάζοντας ό,τι είναι, ό,τι υπήρξε και ό,τι θα υπάρξει ποτέ.

Η Φύση της Συνείδησης

Η συνείδηση είναι το θεμέλιο της πραγματικότητας, μια πανταχού παρούσα, ολόπλευρη παρουσία που κρατά μέσα της κάθε δυνατή εκδήλωση. Είναι ο σιωπηλός μάρτυρας του χορού της δημιουργίας, η άμορφη ουσία που γεννά τη μορφή. Στην απέραντη ανοιχτότητά της, η Συνείδηση υπερβαίνει όλα τα όρια και τις διακρίσεις, ενσωματώνοντας μια υποκείμενη ενότητα που διασυνδέει όλα τα όντα και τα φαινόμενα. Μέσα σε αυτή την απέραντη έκταση, κάθε γεγονός, σκέψη και αίσθηση βρίσκει τη θέση του, συμβάλλοντας στο πλούσιο υφαντό της ύπαρξης.

Η δυαδικότητα της αντίληψης: αντικειμενική και υποκειμενική

Η Αντικειμενική Αντίληψη είναι η αναγνώριση αυτού του τεράστιου, ενοποιημένου χώρου της Συνείδησης στο σύνολό του. Είναι η επίγνωση που περικλείει όλες τις διαστάσεις και τους κόσμους, αντιλαμβανόμενη τη διασύνδεση και την ενότητα όλων των πραγμάτων. Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του Βλέποντος και του ορατού, του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Ο Μεγάλος Χώρος αποκαλύπτεται στο πλήρες μεγαλείο του, μια αρμονική συμφωνία ύπαρξης όπου τα πάντα ρέουν μαζί ομαλά.

Αντίθετα, η υποκειμενική αντίληψη είναι η εμπειρία της πραγματικότητας μέσα από έναν περιορισμένο, κατακερματισμένο φακό. Εδώ, το άτομο αντιλαμβάνεται μόνο ένα μέρος του Μεγάλου Χώρου, μια περιορισμένη προοπτική που διακρίνει το υποκείμενο από τα αντικείμενα της αντίληψης. Αυτή η μερική θεώρηση δημιουργεί την ψευδαίσθηση του χωρισμού, την αίσθηση του να είσαι χωριστά από το σύνολο. Είναι παρόμοιο με το να παρατηρείς τον κόσμο μέσα από μια κλειδαρότρυπα, να τραβάς ματιές στο απέραντο τοπίο πέρα, αλλά ποτέ να μην βιώνεις πλήρως την ολότητά του.

Η Μία Μοναδική Πραγματικότητα

Παρά τις μυριάδες αντιλήψεις που προκύπτουν, υπάρχει, στην πραγματικότητα, μόνο μια μοναδική πραγματικότητα - ένας μοναδικός χώρος ύπαρξης που περιέχει τα πάντα. Αυτή η πραγματικότητα μοιάζει με ένα ουράνιο τόξο, που εμφανίζει διάφορες διαστάσεις και υποκόσμους που μαζί σχηματίζουν ένα συνεκτικό σύνολο. Το πιο εξωτερικό στρώμα είναι ο κόσμος των αισθήσεων, το απτό βασίλειο όπου λαμβάνουν χώρα οι φυσικές αλληλεπιδράσεις. Ωστόσο, πέρα από αυτόν τον αισθητηριακό κόσμο βρίσκονται βαθύτερες, πιο λεπτές διαστάσεις που αποτελούν επίσης μέρος του ενοποιημένου πεδίου της Συνείδησης.

Το μονοπάτι προς την αντικειμενική επίγνωση

Η Αντικειμενική Αντίληψη, η επίγνωση ολόκληρου του χώρου της ύπαρξης, δεν είναι μια κατάσταση που εξελίσσεται ή προοδεύει με την πάροδο του χρόνου. Είναι μια πανταχού παρούσα πραγματικότητα που απλά είναι πάντα διαθέσιμη να πραγματοποιηθεί. Κυλά αβίαστα με όσα συμβαίνουν εδώ και τώρα στον Μεγάλο Χώρο. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης δεν δεσμεύεται από χρονικούς ή χωρικούς περιορισμούς, υπερβαίνοντας την ανάγκη για οποιαδήποτε μορφή εξέλιξης ή μετάβασης.

Από την άλλη πλευρά, η Υποκειμενική Αντίληψη, που περιορίζεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του Μεγάλου Χώρου, συχνά αισθάνεται τους δικούς της περιορισμούς. Το υποκείμενο, έχοντας επίγνωση μιας ευρύτερης πραγματικότητας πέρα από την άμεση εμπειρία του, λαχταρά για ανάπτυξη, μεταμόρφωση και μετάβαση σε μια ευρύτερη προοπτική. Αυτή η λαχτάρα, ωστόσο, είναι μια αυταπάτη που γεννιέται από περιορισμένη επίγνωση. Η αλήθεια είναι ότι όλα τα όντα, όλα τα υποκείμενα, κατοικούν εντός του Μεγάλου Χώρου από την αρχή και για την αιωνιότητα. Τα αντιληπτά όρια και τα όρια είναι αυταπάτες που δημιουργούνται από υποκειμενικές παραμορφώσεις.

Σπάζοντας τα τείχη της υποκειμενικότητας

Φανταστείτε να ζείτε σε ένα μικρό, κλειστό δωμάτιο, έχοντας επίγνωση ότι ένας τεράστιος κόσμος υπάρχει έξω από τους τοίχους του. Η επιθυμία να απελευθερωθείς και να εξερευνήσεις τον ευρύτερο χώρο είναι φυσική. Ωστόσο, το ταξίδι προς την ελευθερία δεν είναι ταξίδι εξωτερικής εξερεύνησης αλλά εσωτερικής συνειδητοποίησης. Αποσυναρμολογώντας τα τείχη της υποκειμενικής αντίληψης -αυτά τα εμπόδια που δημιουργούνται από την περιορισμένη επίγνωση- μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την απεριόριστη έκταση του Μεγάλου Χώρου που ήταν πάντα εκεί.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, το παγιδευμένο υποκείμενο βρίσκει την απελευθέρωση. Δεν υπάρχει ανάγκη για εξέλιξη, για να γίνει κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι ήδη, ή για ταξίδι σε ένα μακρινό βασίλειο. Το κλειδί βρίσκεται στην αναγνώριση της αληθινής φύσης της κατάστασής του, απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις της υποκειμενικής σκέψης. Αυτή η αναγνώριση διαλύει τους τοίχους, συγχωνεύοντας τον περιορισμένο χώρο με την άπειρη έκταση της Συνείδησης.

Το Αιώνιο Τώρα

Στον ενιαίο Χώρο της Ύπαρξης, όλα συμβαίνουν στο αιώνιο τώρα. Δεν υπάρχει παρελθόν για να προσκολληθούμε, κανένα μέλλον για να φιλοδοξούμε - μόνο η παρούσα στιγμή, πλούσια σε δυνατότητες και ζωντανή με το ξεδίπλωμα της πραγματικότητας. Εδώ, σε αυτή τη διαχρονική παρουσία, όλα τα όντα είναι αλληλένδετα, όλα τα φαινόμενα συμπλέκονται και ο χορός της ύπαρξης παίζει σε τέλεια αρμονία.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τον Μεγάλο Χώρο

Το ταξίδι προς την Αντικειμενική Αντίληψη δεν είναι ένα ταξίδι προσπάθειας ή αναζήτησης αλλά αφύπνισης σε αυτό που ήδη υπάρχει. Είναι μια επιστροφή στη θεμελιώδη αλήθεια της ύπαρξής μας, την αναγνώριση της απεριόριστης Συνείδησης που διαπερνά τα πάντα. Αγκαλιάζοντας αυτόν τον Μεγάλο Χώρο, ξεπερνάμε τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του περιορισμού, μπαίνοντας σε μια κατάσταση αρμονικής ενότητας με όλα όσα υπάρχουν.

Σε αυτή την κατάσταση επίγνωσης, η ζωή γίνεται ένα ρέον ποτάμι εμπειριών, κάθε στιγμή μια σταγόνα στον απέραντο ωκεανό της Συνείδησης. Φτάνουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας όχι ως απομονωμένες οντότητες αλλά ως αναπόσπαστα μέρη ενός ευρύτερου συνόλου, συμμετέχοντες στον αιώνιο χορό της δημιουργίας. Αυτή είναι η αληθινή ουσία της πραγματικότητας, η διαχρονική αλήθεια που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης.

Sunday, May 5, 2024

Jesus: The Abyss, (the Union with the Father)

Reality Is One, Unique, and That Reality Is Conscious Presence, without identifiable qualities. There is no perception, or more correctly "no content" of perception. Therefore "It" resembles (for consciousnesses operating at a lower level of perception) a "Void", without Space, without Time. A State Completely Transcendent, beyond all human imagination. An Abyss. But an Abyss of Full Consciousness, Full Life. A Mysterious Life that we (we humans) cannot conceive, understand.

Within This Reality, the Abyss, which (we humans) call Source, Father, God, and without being separated from It, all the phenomena of existence, subjective perceptions and objective situations appear. For the Divine Consciousness There is a Unity of Existence, of Life. And all phenomena are perceived (from the side of the Divine Consciousness) as movements of the One Existence (and not as separate phenomena as perceived by consciousnesses in a lower state of perception, ignorance). For Divine Consciousness There Is A Reality, That It Experiences. There is no separation between Reality and “Creation”.

This Divine Consciousness characterized as Divine Mind is an Ocean of Divine Perception, an Ocean of Divine Energy, manifesting as Perception, as Intelligence (in its transcendental form, which has nothing to do with human intelligence). When Within This Divine Consciousness, the Ocean of Intelligence, there manifests Activity, Movement, perceived as Perception with Properties, i.e. with "content", this, from the side of Divine Consciousness, is perceived as "movement" of the Divine Ocean of Perception, or energy's “movement”. But the very Perception that begins to function with properties (with "content") conceives itself as something "separate". This is only a perceptual phenomenon and not real. This is not done by the Divine Consciousness that Knows and Experiences Oneness (that All Is One) but only by Perception that begins to "Separate" (that thinks it is separate, that experiences the separate, as a perceptual experience). How and why is "Born" in the Gulfs of God, This Perception, which while being One with God, at the same time "functions" and as something "separate" we do not know. It Just Happens.

When Perception begins to function, to "separate" (as perception with qualities), at first (as we understand it) it simply perceives the Divine Reality and Experiences (by reflection) the Unified Divine Reality. But already within this State of Existence is the Seed of Separation. There is Something that Perceives and something that is perceived. This is where the division into Subject, Object comes from. However, in this Heavenly State, Subject and Object are still One, a Heavenly Unity, a Light State, since the Subject is at the same time Object.. Little by little, however, the Discrimination of Subject and Object begins. The Subject Feels the Object (i.e. his Self) as Space, as something objective. But because there is still no clear separation the Subject feels to be Everywhere in Space.

When the Subject Is Locally Limited there are many subjects who experience a self-consciousness, the perception of a separate existence. All subjects experiencing the phenomenon of Subject Locality are small (limited) images of the Big Subject. And all these are perceptual situations. But the perception of existence from a local position is completely different. The subject feels that it exists within an objective world of separate objects. It is the Shadow World, the lower worlds, the mental world, the psychic world, the world of "matter", where the subject experiences separate existence, duality, the experience of individual life.

All these are perceptual phenomena only. From the Viewpoint of Divine Consciousness there is only Activity within Unified Reality, Existence, Life. But from the point of view of Perception, which is more and more limited, of the Subject, of the subjects (which are all perceptual states) this Reality is perceived differently. The differentiation of the Subject (its limitation) and its experience (that is, the perception of the objectivity of the world, different according to the level of "evolution") are phenomena at the same time. That is, the "moment" when the Subject becomes Local, its objective world emerges, as an objective situation. And so on and on. But all this for the Divine Consciousness Happens Within One Reality. Only limited beings experiencing a limited perceptual state have the experience of living separately in some objective creation which they "palpate" as something separate, objective, real.

…

Beings, who are never really separated from their Source, from the Divine Ocean of Perception, Energy, Life, but only "separate" perceptually, and experience this separation and have this experience of the objective worlds, sooner or later realize (or they will realize) that all these are only perceptual phenomena, transformations of Divine Mental Energy, which have only relative reality and are not independent objective realities. That is, they are really only as transitory phenomena, they exist as long as they manifest and then dissolve in the Ocean of Divine Energy. The fact that we (beings), with our limited perception, feel them as we do does not mean that they are so, an absolute reality. It's more like a dream state. At some point, all beings, by Contemplating the Self, will understand that there is no difference between their own existence (their Real Existence, in the Deep) and the Divine Existence. This Path to Full Awakening was taught by all the Sages of Humanity. This Way to the Source, to our Father, was taught by Jesus.

The Experience of Return (in Full Understanding) is perceived by limited consciousnesses as Liberation, as Realization of the Divine Depth of Existence. Liberation from the Shadow worlds is only liberation from the lower worlds. But even True Life in the Heavens is nothing but Life within a "False Creation". The Ultimate Step is the Abandonment of every quality of Perception, every "content" and the Dissolution Into the Abyss of Divine Reality. If this is perceived by the Subject as an Annihilation, it is only on the Subject's side. It is actually the Transition to the Divine Perception of One Reality. Ultimately what dissolves is only the sense of separation, ignorance. The moment when as a Subject we feel Annihilation at the same time we are Reborn as God. We do not actually lose the Continuity of Existence. We are simply "Transforming" into What We Always Are.

…

Consciousness, depending on its State has a different Experience of Reality. But there is only One Reality. All other states are only perceptual states, dream states (in the sense of transitory phenomenon and not false phenomenon). But even the biggest dream ends at some point. Even the longest night has its dawn. And the Moment Comes When for Everyone Who Lives in Ignorance the Light Rises and Realizes That He Is Always Here, In Eternity, He Himself, One with God, God By His Nature, God in His Full Understanding, the Complete Being, without Attributes, Beyond Time, Beyond Space, Within the Abyss, the Abyss Itself.

…

Ιησούς: Η Άβυσσος, (η Ένωση με τον Πατέρα)

Η Πραγματικότητα Είναι Μία, Μοναδική, Κι Αυτή η Πραγματικότητα Είναι Συνειδητή Παρουσία, χωρίς αναγνωρίσιμες ιδιότητες. Δεν υπάρχει καμία αντίληψη, ή πιο σωστά «κανένα περιεχόμενο» αντίληψης. Για αυτό «Αυτό» μοιάζει (για συνειδήσεις που λειτουργούν σε ένα κατώτερο επίπεδο αντίληψης) με «Κενό», χωρίς Χώρο, χωρίς Χρόνο. Μια Κατάσταση Τελείως Υπερβατική, έξω από κάθε φαντασία του ανθρώπου. Μια Άβυσσος. Όμως μια Άβυσσος Πλήρους Συνειδητότητας, Πλήρους Ζωής. Μια Μυστηριώδης Ζωή που δεν μπορούμε (εμείς οι άνθρωποι) να συλλάβουμε, να κατανοήσουμε.

Εντός Αυτής της Πραγματικότητας, της Αβύσσου, που (εμείς οι άνθρωποι) ονομάζουμε Πηγή, Πατέρα, Θεό, και χωρίς να διαχωρίζονται από Αυτή, εμφανίζονται όλα τα φαινόμενα της ύπαρξης, υποκειμενικές αντιλήψεις κι αντικειμενικές καταστάσεις. Για την Θεία Συνείδηση Υπάρχει Ενότητα Ύπαρξης, Ζωής. Κι όλα τα φαινόμενα γίνονται (από την πλευρά της Θείας Συνείδησης) αντιληπτά σαν κινήσεις της Μίας Ύπαρξης (κι όχι σαν ξεχωριστά φαινόμενα όπως τα συλλαμβάνουν συνειδήσεις σε μια κατώτερη κατάσταση αντίληψης, άγνοιας). Για την Θεία Συνείδηση Υπάρχει Μια Πραγματικότητα, που Βιώνει. Δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στην Πραγματικότητα και στην «Δημιουργία».

Αυτή η Θεία Συνείδηση που χαρακτηρίζεται σαν Θείος Νους είναι ένας Ωκεανός Θείας Αντίληψης, ένας Ωκεανός Θείας Ενέργειας, που εκδηλώνεται σαν Αντίληψη, σαν Νόηση (στην υπερβατική μορφή της, που δεν έχει καμία σχέση με την ανθρώπινη νοημοσύνη). Όταν Εντός Αυτής της Θείας Συνείδησης, του Ωκεανού της Νοημοσύνης, εκδηλώνεται Δραστηριότητα, Κίνηση, που γίνεται αντιληπτή σαν Αντίληψη με Ιδιότητες, δηλαδή με «περιεχόμενο», αυτό, από την πλευρά της Θείας Συνείδησης, συλλαμβάνεται σαν «κίνηση» του Θείου Ωκεανού της Αντίληψης, της Ενέργειας. Όμως η ίδια η Αντίληψη που αρχίζει να λειτουργεί με ιδιότητες (με «περιεχόμενο») συλλαμβάνει τον εαυτό της σαν κάτι «ξεχωριστό». Αυτά είναι μόνο αντιληπτικό φαινόμενο κι όχι πραγματικό. Αυτό δεν γίνεται από την Θεία Συνείδηση που Γνωρίζει και Βιώνει την Ενότητα (ότι Όλα Είναι Ένα) αλλά μόνο από την Αντίληψη που αρχίζει να «Διαχωρίζεται» (που νομίζει ότι διαχωρίζεται, που βιώνει την εμπειρία του ξεχωριστού, σαν μια αντιληπτική εμπειρία). Πως και γιατί «Γεννάται» στους Κόλπους του Θεού, Αυτή η Αντίληψη, που ενώ Είναι Ένα με τον Θεό, ταυτόχρονα «λειτουργεί» και σαν κάτι «ξεχωριστό» δεν γνωρίζουμε. Απλά Συμβαίνει.

Όταν η Αντίληψη αρχίζει να λειτουργεί, να «διαχωρίζεται» (σαν αντίληψη με ιδιότητες), στην αρχή (όπως το κατανοούμε εμείς) αντιλαμβάνεται απλά την Θεία Πραγματικότητα και Βιώνει (εξ’ αντανακλάσεως) την Ενοποιημένη Θεία Πραγματικότητα. Αλλά ήδη μέσα σε αυτή την Κατάσταση Ύπαρξης υπάρχει το Σπέρμα του Διαχωρισμού. Υπάρχει Κάτι που Αντιλαμβάνεται και κάτι που γίνεται αντιληπτό. Από εδώ πηγάζει ο διαχωρισμός σε Υποκείμενο, Αντικείμενο. Σε αυτή όμως την Ουράνια Κατάσταση Υποκείμενο και Αντικείμενο είναι ακόμα Ένα, μια Ουράνια Ενότητα, μια Φωτεινή Κατάσταση, αφού το Υποκείμενο είναι ταυτόχρονα Αντικείμενο.. Σιγά σιγά όμως αρχίζει η Διάκριση Υποκειμένου και Αντικειμένου. Το Υποκείμενο Νοιώθει το Αντικείμενο (δηλαδή τον Εαυτό του) σαν Χώρο, σαν κάτι αντικειμενικό. Επειδή όμως δεν υπάρχει ακόμα σαφής διαχωρισμός το Υποκείμενο νοιώθει να είναι Παντού μέσα στον Χώρο.

Όταν το Υποκείμενο Περιορίζεται Τοπικά εμφανίζονται πολλά υποκείμενα που βιώνουν μια αυτοσυνειδησία, την αντίληψη μιας ξεχωριστής ύπαρξης. Όλα τα υποκείμενα που βιώνουν το φαινόμενο της Τοπικότητας του Υποκειμένου είναι μικρές εικόνες (περιορισμένες) του Μεγάλου Υποκειμένου. Κι όλα αυτά είναι αντιληπτικές καταστάσεις. Η αντίληψη της ύπαρξης από μια τοπική θέση είναι όμως τελείως διαφορετική. Το υποκείμενο νοιώθει να υπάρχει μέσα σε ένα αντικειμενικό κόσμο με ξεχωριστά αντικείμενα. Είναι ο Κόσμος της Σκιάς, οι κατώτεροι κόσμοι, ο νοητικός κόσμος, ο ψυχικός κόσμος, ο κόσμος της «ύλης», όπου το υποκείμενο βιώνει την ξεχωριστή ύπαρξη, την δυαδικότητα, την εμπειρία της ατομικής ζωής.

Όλα αυτά είναι αντιληπτικά φαινόμενα μόνο. Από την Άποψη της Θείας Συνείδησης υπάρχει μόνο Δραστηριότητα μέσα στην Ενοποιημένη Πραγματικότητα, Ύπαρξη, Ζωή. Από την άποψη όμως της Αντίληψης, που περιορίζεται όλο και πιο πολύ, του Υποκειμένου, των υποκειμένων (που είναι όλα αντιληπτικές καταστάσεις) αυτή η Πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή διαφορετικά. Η διαφοροποίηση του Υποκειμένου (ο περιορισμός του) κι η εμπειρία του (δηλαδή η αντίληψη της αντικειμενικότητας του κόσμου, διαφορετική ανάλογα με το επίπεδο «εξέλιξης») είναι φαινόμενα ταυτόχρονα. Δηλαδή την «στιγμή» που το Υποκείμενο γίνεται Τοπικό αναδύεται ο αντικειμενικός κόσμος του, σαν αντικειμενική κατάσταση. Κι έτσι συνέχεια. Όλα αυτά όμως για την Θεία Συνείδηση Συμβαίνουν Μέσα στην Μία Πραγματικότητα. Μόνο τα περιορισμένα όντα που βιώνουν μια περιορισμένη αντιληπτική κατάσταση έχουν την εμπειρία ότι ζουν ξεχωριστά σε κάποια αντικειμενική δημιουργία την οποία «ψηλαφίζουν» σαν κάτι ξεχωριστό, αντικειμενικό, πραγματικό.

…

Τα όντα, που δεν αποχωρίζονται ποτέ πραγματικά από την Πηγή τους, από τον Θείο Ωκεανό Αντίληψης, Ενέργειας, Ζωής, αλλά «αποχωρίζονται» μόνο αντιληπτικά, και βιώνουν αυτόν τον διαχωρισμό κι έχουν αυτή την εμπειρία των αντικειμενικών κόσμων, αργά ή γρήγορα συνειδητοποιούν (ή θα συνειδητοποιήσουν) ότι όλα αυτά είναι μόνο αντιληπτικά φαινόμενα, μετασχηματισμοί της Θείας Νοητικής Ενέργειας, που έχουν μόνο σχετική πραγματικότητα και δεν είναι ανεξάρτητες αντικειμενικές πραγματικότητες. Είναι δηλαδή πραγματικά μόνο σαν παροδικά φαινόμενα, υπάρχουν όσο εκδηλώνονται και μετά διαλύονται μέσα στον Ωκεανό της Θείας Ενέργειας. Το ότι εμείς (τα όντα), με την περιορισμένη αντίληψή μας τα νοιώθουμε όπως τα νοιώθουμε δεν σημαίνει ότι είναι έτσι, μια απόλυτη πραγματικότητα. Πιο πολύ μοιάζει με ονειρική κατάσταση. Κάποια στιγμή, όλα τα όντα, με την Περισυλλογή στον «Εαυτό» θα κατανοήσουν ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στην δική τους ύπαρξη (την Πραγματική Ύπαρξή τους, στο Βάθος) και την Θεία Ύπαρξη. Αυτή την Οδό προς την Πλήρη Αφύπνιση δίδαξαν όλοι οι Σοφοί της Ανθρωπότητας. Αυτή την Οδό προς την Πηγή, προς τον Πατέρα μας, δίδαξε ο Ιησούς.

Η Εμπειρία της Επιστροφής (στην Πλήρη Κατανόηση) γίνεται αντιληπτή από τις περιορισμένες συνειδήσεις σαν Απελευθέρωση, σαν Συνειδητοποίηση του Θείου Βάθους της Ύπαρξης. Η Απελευθέρωση από τους κόσμους της Σκιάς είναι μονάχα απελευθέρωση από τους κατώτερους κόσμους. Αλλά και η Αληθινή Ζωή στους Ουρανούς δεν είναι παρά Ζωή μέσα σε μια «Ψεύτικη Δημιουργία». Το Ύστατο Βήμα είναι η Εγκατάλειψη κάθε ιδιότητας της Αντίληψης, κάθε «περιεχομένου» και η Διάλυση Μέσα στην Άβυσσο της Θείας Πραγματικότητας. Αν αυτό γίνεται αντιληπτό από το Υποκείμενο σαν μια Εκμηδένιση, είναι μόνο από την πλευρά του Υποκειμένου. Στην πραγματικότητα είναι η Μετάβαση στην Θεία Αντίληψη της Μιας Πραγματικότητας. Τελικά αυτό που διαλύεται είναι μόνο η αίσθηση του διαχωρισμού, η άγνοια. Την στιγμή που σαν Υποκείμενο νοιώθουμε να Εκμηδενιζόμαστε την ίδια στιγμή Αναγεννιόμαστε σαν Θεός. Δεν χάνουμε στην πραγματικότητα την Συνέχεια της Ύπαρξης. Απλά «Μεταμορφωνόμαστε» σε Αυτό που Είμαστε Πάντα.

…

Η Συνείδηση, ανάλογα με την Κατάσταση της έχει διαφορετική Εμπειρία της Πραγματικότητας. Υπάρχει όμως Μόνο Μία Πραγματικότητα. Όλες οι άλλες καταστάσεις είναι μονάχα αντιληπτικές καταστάσεις, ονειρικές καταστάσεις (με την έννοια του παροδικού φαινομένου κι όχι του ψεύτικου φαινομένου). Αλλά ακόμα και το πιο μεγάλο όνειρο κάποια στιγμή τελειώνει. Ακόμα κι η πιο μακριά νύχτα έχει το ξημέρωμά της. Κι έρχεται η Στιγμή που για καθένα που ζει μέσα στην άγνοια Ανατέλλει το Φως και Συνειδητοποιεί ότι Είναι Πάντα Εδώ, Μέσα στην Αιωνιότητα, Αυτός ο Ίδιος, Ένα με τον Θεό, Θεός Από Την Φύση Του, Θεός μέσα στην Πλήρη Κατανόησή του, του Ολοκληρωμένου Όντος, του Χωρίς Ιδιότητες, Πέρα από τον Χρόνο, Πέρα από τον Χώρο, Μέσα στην Άβυσσο, η Ίδια η Άβυσσος.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

The Eternal Tapestry of Consciousness: Unveiling the Great Space of Reality

ESOTERISM STUDIES