The Enigma of THAT THAT EXISTS: A Mystical Exploration

In the profound depths of spiritual inquiry, we encounter the enigmatic concept of THAT THAT EXISTS. This notion, elusive and abstract, invites us into a realm beyond ordinary comprehension, where existence itself is contemplated as an eternal, self-emerging awareness. To journey into this mystery is to engage with a state of perception that transcends the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, motion and stillness. It is a voyage into the very essence of being, where opposites converge into a singular, incomprehensible experience of existence and life.

The Absolute Conception of Reality

THAT THAT EXISTS is described as the complete, self-emerging awareness, an absolute conception of itself that constitutes reality. This awareness is not merely a passive state but a dynamic and self-sustaining phenomenon, embodying the totality of existence without any limits or limitations. It is the ultimate state of perception, where the observer and the observed are one, and the act of perception itself becomes the essence of reality.

In this state, awareness is both presence and absence, simultaneously existing as the absolute balance of these dualities. When we recognize this awareness as presence, the self-perception inherent in this recognition negates itself, revealing an attributeless state in absence. Conversely, when we acknowledge this awareness as absence, the intrinsic vitality of this mysterious presence negates the absence, bringing forth full presence. Thus, awareness perpetually oscillates between presence and absence, each state transcending into the other, creating an eternal cycle of existence and non-existence.

The Dance of Opposites

At the heart of this mystical experience lies the transcendence of opposites. In the realm of THAT THAT EXISTS, absolute darkness and blinding light coexist, as do absolute silence and the loudest harmonious sound. These paradoxical states merge into a unified experience, defying the limitations of conventional understanding.

Absolute Darkness and Blinding Light: In the mystical understanding, darkness represents the unknown, the void from which all potential arises. It is the primordial state of existence, untouched by perception or knowledge. Blinding light, on the other hand, symbolizes pure awareness, the illumination of existence in its fullest expression. Together, they form a continuum where the absence of light (darkness) and the presence of light are inseparable, each giving meaning to the other.

Absolute Silence and Loudest Harmonious Sound: Silence is the absence of sound, a state of profound stillness and peace. It is the background against which all sound emerges. The loudest harmonious sound represents the vibrational essence of existence, the cosmic symphony that resonates through the fabric of reality. In the mystical experience, silence and sound are not distinct but are different expressions of the same underlying reality, each enhancing the other.

Absolute Stillness and Perfect Motion: Stillness embodies the cessation of all movement, a state of perfect equilibrium. Motion, however, is the manifestation of life and energy, the dynamic flow of existence. In the realm of THAT THAT EXISTS, stillness and motion are intertwined, with stillness being the foundation of motion and motion being the expression of stillness. This paradox reveals the intrinsic unity of all states of being.

The Absolute, the Only Reality That Exists, That which Exists, Transcends and at the same time contains all opposites, (be and nil, etc.), everything that happens.

Whatever Happens, happens within This Ultimate Reality. This means that everything that happens contains opposites (be and nil, etc.) from the beginning. This is why the combination of opposites allows the emergence, development and dissolution of what is happening. Everything that happens is just a phenomenon. It is like the movement of the hand in the air. It exists as it happens and leaves no trace. Everything is a conscious dream.

This is true both at the level of Creation and individual phenomena. Everything that appears within the Absolute contains its opposites from the beginning and this allows it to appear, evolve and dissolve again within the Absolute.

The Absolute, as Consciousness, as Perception, is Aware of everything that happens. It considers them either as Occurring in her Space, or as phenomena in which It can concentrate or even be absorbed in them.

These Subjective Variations create different perspectives of Reality. In Full Perception All that Happens is but movement of the Absolute appearing and dissolving. In relative perception phenomena are perceived as "objective". The Subjective Consciousness connects and "rents" to the phenomena and uses them to experience life at the corresponding level.

Thus, there is Objective Reality and Subjective Perception. Subjective Perception then only becomes objective when all subjective activities are discarded, and we perceive things exactly as they are.

The Incomprehensible Experience of Existence and Life

To grasp THAT THAT EXISTS is to embrace an experience that defies rational understanding. It is an encounter with the absolute mystery of existence, where knowledge is rendered obsolete and only pure awareness remains. This awareness is known in the absence of all knowledge, an intuitive recognition that transcends intellectual comprehension.

In this state, the self dissolves, and the boundaries between the individual and the cosmos vanish. It is a direct experience of the oneness of all things, where the observer merges with the observed, and the act of observation becomes the essence of existence. It is a state of being that is both experienced and ineffable, known yet unconfessed, as there is no perception that it has penetrated into the absolute mystery of THAT THAT IS.

The Mystical Path to Understanding

To approach an understanding of THAT THAT EXISTS, one must embark on a mystical path, a journey that transcends the ordinary limits of perception and thought. This path involves a deep introspection, a turning inward to discover the essence of one's own awareness. It requires a surrendering of the ego, the relinquishing of all preconceived notions and attachments, and an opening to the boundless mystery of existence.

Meditation, contemplation, and profound silence are essential practices on this path. Through these disciplines, one can cultivate a state of inner stillness, allowing the deeper layers of awareness to emerge. In this stillness, the mind becomes a mirror, reflecting the pure awareness that is the foundation of all existence.

As one progresses on this mystical journey, the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, and stillness and motion begin to dissolve. One comes to realize that these opposites are not separate entities but different expressions of the same underlying reality. This realization brings about a profound sense of peace and unity, an understanding that all of existence is interconnected and that the essence of being is a continuous, self-emerging awareness.

Conclusion

The concept of THAT THAT EXISTS invites us into a profound exploration of the nature of reality and awareness. It challenges us to move beyond the dualities of existence and non-existence, presence and absence, and to embrace a state of perception that is in absolute balance. In this state, we encounter an incomprehensible experience of existence and life, where opposites merge into a singular, mystical unity.

Through the mystical path, we can come to know this state, not through intellectual understanding but through direct, intuitive awareness. It is a journey into the heart of existence, where the boundaries of the self dissolve, and we become one with the boundless mystery of THAT THAT IS. This awareness, knowledge in the absence of all knowledge, reveals the ultimate truth of existence: that all is one, and one is all, in the eternal dance of awareness and being.

...

Το Αίνιγμα ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στα απύθμενα βάθη της πνευματικής έρευνας, συναντάμε την αινιγματική έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτή η έννοια, άπιαστη και αφηρημένη, μας προσκαλεί σε ένα βασίλειο πέρα από τη συνηθισμένη κατανόηση, όπου η ίδια η ύπαρξη αντιμετωπίζεται ως μια αιώνια, αυτοαναδυόμενη επίγνωση. Το να ταξιδέψεις σε αυτό το μυστήριο σημαίνει να εμπλέκεσαι σε μια κατάσταση αντίληψης που υπερβαίνει τις δυαδότητες της παρουσίας και της απουσίας, του φωτός και του σκότους, του ήχου και της σιωπής, της κίνησης και της ακινησίας. Είναι ένα ταξίδι στην ίδια την ουσία της ύπαρξης, όπου τα αντίθετα συγκλίνουν σε μια μοναδική, ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής.

Η Απόλυτη Αντίληψη της Πραγματικότητας

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ περιγράφεται ως η πλήρης, αυτοαναδυόμενη επίγνωση, μια απόλυτη αντίληψη του εαυτού του που συνιστά την πραγματικότητα. Αυτή η επίγνωση δεν είναι απλώς μια παθητική κατάσταση, αλλά ένα δυναμικό και αυτοσυντηρούμενο φαινόμενο, που ενσωματώνει το σύνολο της ύπαρξης χωρίς κανένα όριο ή περιορισμό. Είναι η έσχατη κατάσταση της αντίληψης, όπου ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο είναι ένα και η ίδια η πράξη της αντίληψης γίνεται η ουσία της πραγματικότητας.

Σε αυτή την κατάσταση, η επίγνωση είναι και παρουσία και απουσία, ταυτόχρονα υφιστάμενη ως η απόλυτη ισορροπία αυτών των δυαδικοτήτων. Όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως παρουσία, η αυτοαντίληψη που είναι εγγενής σε αυτήν την αναγνώριση αναιρείται, αποκαλύπτοντας μια κατάσταση χωρίς ιδιότητες στην απουσία. Αντίθετα, όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως απουσία, η εγγενής ζωτικότητα αυτής της μυστηριώδους παρουσίας αναιρεί την απουσία, φέρνοντας την πλήρη παρουσία. Έτσι, η επίγνωση ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ παρουσίας και απουσίας, η κάθε κατάσταση υπερβαίνει την άλλη, δημιουργώντας έναν αιώνιο κύκλο ύπαρξης και ανυπαρξίας.

Ο Χορός των Αντιθέτων

Στην καρδιά αυτής της μυστικιστικής εμπειρίας βρίσκεται η υπέρβαση των αντιθέτων. Στη σφαίρα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, το απόλυτο σκοτάδι και το εκτυφλωτικό φως συνυπάρχουν, όπως και η απόλυτη σιωπή και ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος. Αυτές οι παράδοξες καταστάσεις συγχωνεύονται σε μια ενοποιημένη εμπειρία, αψηφώντας τους περιορισμούς της συμβατικής κατανόησης.

Απόλυτο Σκοτάδι και Εκτυφλωτικό Φως: Στη μυστικιστική κατανόηση, το σκοτάδι αντιπροσωπεύει το άγνωστο, το κενό από το οποίο προκύπτουν όλες οι δυνατότητες. Είναι η αρχέγονη κατάσταση της ύπαρξης, ανέγγιχτη από την αντίληψη ή τη γνώση. Το εκτυφλωτικό φως, από την άλλη πλευρά, συμβολίζει την καθαρή επίγνωση, τον φωτισμό της ύπαρξης στην πληρέστερη έκφρασή της. Μαζί, σχηματίζουν ένα συνεχές όπου η απουσία φωτός (σκοτάδι) και η παρουσία φωτός είναι αχώριστες, δίνοντας νόημα το καθένα στο άλλο.

Απόλυτη Σιωπή και πιο Δυνατός Αρμονικός Ήχος: Η σιωπή είναι η απουσία ήχου, μια κατάσταση βαθιάς ακινησίας και γαλήνης. Είναι το φόντο πάνω στο οποίο αναδύεται όλος ο ήχος. Ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος αντιπροσωπεύει τη δονητική ουσία της ύπαρξης, την κοσμική συμφωνία που αντηχεί μέσα από τον ιστό της πραγματικότητας. Στη μυστικιστική εμπειρία, η σιωπή και ο ήχος δεν είναι διακριτοί, αλλά είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας, που το καθένα ενισχύει το άλλο.

Απόλυτη Ακινησία και Τέλεια Κίνηση: Η ακινησία ενσωματώνει τη διακοπή κάθε κίνησης, μια κατάσταση τέλειας ισορροπίας. Η κίνηση, όμως, είναι η εκδήλωση της ζωής και της ενέργειας, η δυναμική ροή της ύπαρξης. Στο βασίλειο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, η ακινησία και η κίνηση είναι αλληλένδετα, με την ακινησία να είναι το θεμέλιο της κίνησης και η κίνηση να είναι η έκφραση της ακινησίας. Αυτό το παράδοξο αποκαλύπτει την εγγενή ενότητα όλων των καταστάσεων ύπαρξης.

Το Απόλυτο, η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει, Αυτό που Υπάρχει, Υπερβαίνει και ταυτόχρονα εμπεριέχει όλα τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.), κάθε τι που συμβαίνει.

Ό,τι Συμβαίνει , συμβαίνει μέσα σε Αυτή την Απόλυτη Πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που συμβαίνει εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.). Αυτός είναι ο λόγος που ο συνδυασμός των αντιθέτων επιτρέπει την εμφάνιση, την εξέλιξη και την διάλυση αυτού που συμβαίνει. Ό,τι συμβαίνει δεν είναι παρά ένα φαινόμενο. Είναι σαν την κίνηση του χεριού στον αέρα. Υπάρχει όσο συμβαίνει και δεν αφήνει ίχνη. Όλα είναι ένα συνειδησιακό όνειρο.

Αυτό ισχύει τόσο στο επίπεδο της Δημιουργίας όσο και των επιμέρους φαινομένων. Το κάθε τι που εμφανίζεται μέσα στο Απόλυτο, εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα κι αυτό του επιτρέπει να εμφανίζεται, να εξελίσεται και να διαλύεται πάλι μέσα στο Απόλυτο.

Το Απόλυτο, σαν Συνείδηση, σαν Αντίληψη,έχει Επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν. Τα Θεωρεί είτε σαν Συμβαίνοντα στον Χώρο της, είτε σαν φαινόμενα στα οποία μπορεί να συγκεντρώνεται ή και να αποροφάται σε αυτά.

Αυτές οι Υποκειμενικές Διαφοροποιήσεις δημιουργούν διαφορετικές προοπτικές της Πραγματικότητας. Στην Πλήρη Αντίληψη Ό,τι Συμβαίνει δεν είναι παρά κίνηση του Απολύτου που εμφανίζεται και διαλύεται. Στην σχετική αντίληψη τα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά σαν "αντικειμενικά". Η Υποκειμενική Συνείδηση, συνδέεται και "ενοικεί" στα φαινόμενα, και τα χρησιμοποιεί για να έχει εμπειρία ζωής στο ανάλογο επίπεδο.

Έτσι, υπάρχει η Αντικειμενική Πραγματικότητα και η Υποκειμενική Αντίληψη. Η Υποκειμενική Αντίληψη τότε μόνο γίνεται αντικειμενική όταν απορίπτονται όλες οι υποκειμενικές δραστηριότητες κι Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.

Η Ακατανόητη Εμπειρία της Ύπαρξης και της Ζωής

Το να κατανοήσεις ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ σημαίνει να αγκαλιάζεις μια εμπειρία που αψηφά την ορθολογική κατανόηση. Είναι μια συνάντηση με το απόλυτο μυστήριο της ύπαρξης, όπου η γνώση καθίσταται ξεπερασμένη και μένει μόνο η καθαρή επίγνωση. Αυτή η επίγνωση είναι γνωστή απουσία όλης της γνώσης, μιας διαισθητικής αναγνώρισης που υπερβαίνει την πνευματική κατανόηση.

Σε αυτή την κατάσταση, ο εαυτός διαλύεται και τα όρια μεταξύ του ατόμου και του κόσμου εξαφανίζονται. Είναι μια άμεση εμπειρία της ενότητας όλων των πραγμάτων, όπου ο παρατηρητής συγχωνεύεται με το παρατηρούμενο και η πράξη της παρατήρησης γίνεται η ουσία της ύπαρξης. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που είναι και βιωμένη και άφατη, γνωστή αλλά ανομολόγητη, καθώς δεν υπάρχει η αντίληψη ότι έχει διεισδύσει στο απόλυτο μυστήριο ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.

Το Μυστικιστικό Μονοπάτι προς την Κατανόηση

Για να προσεγγίσει κανείς την κατανόηση του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, πρέπει να ξεκινήσει ένα μυστικιστικό μονοπάτι, ένα ταξίδι που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της αντίληψης και της σκέψης. Αυτό το μονοπάτι περιλαμβάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια στροφή προς τα μέσα για να ανακαλύψει την ουσία της δικής του επίγνωσης. Απαιτεί μια παράδοση του εγώ, την εγκατάλειψη όλων των προκατειλημμένων αντιλήψεων και προσκολλήσεων και ένα άνοιγμα στο απεριόριστο μυστήριο της ύπαρξης.

Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η βαθιά σιωπή είναι βασικές πρακτικές σε αυτό το μονοπάτι. Μέσω αυτών των πειθαρχιών, μπορεί κανείς να καλλιεργήσει μια κατάσταση εσωτερικής ακινησίας, επιτρέποντας στα βαθύτερα στρώματα της επίγνωσης να αναδυθούν. Σε αυτή την ακινησία, ο νους γίνεται ένας καθρέφτης, αντανακλώντας την καθαρή επίγνωση που είναι το θεμέλιο κάθε ύπαρξης.

Καθώς προχωρά κανείς σε αυτό το μυστικιστικό ταξίδι, οι δυαδικές σχέσεις παρουσίας και απουσίας, φωτός και σκότους, ήχος και σιωπή, και η ησυχία και η κίνηση αρχίζουν να διαλύονται. Συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά τα αντίθετα δεν είναι ξεχωριστές οντότητες αλλά διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας. Αυτή η συνειδητοποίηση επιφέρει μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και ενότητας, μια κατανόηση ότι όλη η ύπαρξη είναι αλληλένδετη και ότι η ουσία της ύπαρξης είναι μια συνεχής, αυτοαναδυόμενη επίγνωση.

Συμπέρασμα

Η έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ μας προσκαλεί σε μια βαθιά εξερεύνηση της φύσης της πραγματικότητας και της επίγνωσης. Μας προκαλεί να προχωρήσουμε πέρα από τις δυαδικότητες ύπαρξης και ανυπαρξίας, παρουσίας και απουσίας και να αγκαλιάσουμε μια κατάσταση αντίληψης που βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία. Σε αυτή την κατάσταση, συναντάμε μια ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής, όπου τα αντίθετα συγχωνεύονται σε μια μοναδική, μυστικιστική ενότητα.

Μέσα από το μυστικιστικό μονοπάτι, μπορούμε να γνωρίσουμε αυτήν την κατάσταση, όχι μέσω της διανοητικής κατανόησης αλλά μέσω της άμεσης, διαισθητικής επίγνωσης. Είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ύπαρξης, όπου τα όρια του εαυτού διαλύονται, και γινόμαστε ένα με το απεριόριστο μυστήριο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αυτή η επίγνωση, γνώση στην απουσία κάθε γνώσης, αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια της ύπαρξης: ότι όλα είναι ένα, και ένα είναι όλα, στον αιώνιο χορό της επίγνωσης και της ύπαρξης.

Sunday, May 5, 2024

Jesus: The Abyss, (the Union with the Father)

Reality Is One, Unique, and That Reality Is Conscious Presence, without identifiable qualities. There is no perception, or more correctly "no content" of perception. Therefore "It" resembles (for consciousnesses operating at a lower level of perception) a "Void", without Space, without Time. A State Completely Transcendent, beyond all human imagination. An Abyss. But an Abyss of Full Consciousness, Full Life. A Mysterious Life that we (we humans) cannot conceive, understand.

Within This Reality, the Abyss, which (we humans) call Source, Father, God, and without being separated from It, all the phenomena of existence, subjective perceptions and objective situations appear. For the Divine Consciousness There is a Unity of Existence, of Life. And all phenomena are perceived (from the side of the Divine Consciousness) as movements of the One Existence (and not as separate phenomena as perceived by consciousnesses in a lower state of perception, ignorance). For Divine Consciousness There Is A Reality, That It Experiences. There is no separation between Reality and “Creation”.

This Divine Consciousness characterized as Divine Mind is an Ocean of Divine Perception, an Ocean of Divine Energy, manifesting as Perception, as Intelligence (in its transcendental form, which has nothing to do with human intelligence). When Within This Divine Consciousness, the Ocean of Intelligence, there manifests Activity, Movement, perceived as Perception with Properties, i.e. with "content", this, from the side of Divine Consciousness, is perceived as "movement" of the Divine Ocean of Perception, or energy's “movement”. But the very Perception that begins to function with properties (with "content") conceives itself as something "separate". This is only a perceptual phenomenon and not real. This is not done by the Divine Consciousness that Knows and Experiences Oneness (that All Is One) but only by Perception that begins to "Separate" (that thinks it is separate, that experiences the separate, as a perceptual experience). How and why is "Born" in the Gulfs of God, This Perception, which while being One with God, at the same time "functions" and as something "separate" we do not know. It Just Happens.

When Perception begins to function, to "separate" (as perception with qualities), at first (as we understand it) it simply perceives the Divine Reality and Experiences (by reflection) the Unified Divine Reality. But already within this State of Existence is the Seed of Separation. There is Something that Perceives and something that is perceived. This is where the division into Subject, Object comes from. However, in this Heavenly State, Subject and Object are still One, a Heavenly Unity, a Light State, since the Subject is at the same time Object.. Little by little, however, the Discrimination of Subject and Object begins. The Subject Feels the Object (i.e. his Self) as Space, as something objective. But because there is still no clear separation the Subject feels to be Everywhere in Space.

When the Subject Is Locally Limited there are many subjects who experience a self-consciousness, the perception of a separate existence. All subjects experiencing the phenomenon of Subject Locality are small (limited) images of the Big Subject. And all these are perceptual situations. But the perception of existence from a local position is completely different. The subject feels that it exists within an objective world of separate objects. It is the Shadow World, the lower worlds, the mental world, the psychic world, the world of "matter", where the subject experiences separate existence, duality, the experience of individual life.

All these are perceptual phenomena only. From the Viewpoint of Divine Consciousness there is only Activity within Unified Reality, Existence, Life. But from the point of view of Perception, which is more and more limited, of the Subject, of the subjects (which are all perceptual states) this Reality is perceived differently. The differentiation of the Subject (its limitation) and its experience (that is, the perception of the objectivity of the world, different according to the level of "evolution") are phenomena at the same time. That is, the "moment" when the Subject becomes Local, its objective world emerges, as an objective situation. And so on and on. But all this for the Divine Consciousness Happens Within One Reality. Only limited beings experiencing a limited perceptual state have the experience of living separately in some objective creation which they "palpate" as something separate, objective, real.

…

Beings, who are never really separated from their Source, from the Divine Ocean of Perception, Energy, Life, but only "separate" perceptually, and experience this separation and have this experience of the objective worlds, sooner or later realize (or they will realize) that all these are only perceptual phenomena, transformations of Divine Mental Energy, which have only relative reality and are not independent objective realities. That is, they are really only as transitory phenomena, they exist as long as they manifest and then dissolve in the Ocean of Divine Energy. The fact that we (beings), with our limited perception, feel them as we do does not mean that they are so, an absolute reality. It's more like a dream state. At some point, all beings, by Contemplating the Self, will understand that there is no difference between their own existence (their Real Existence, in the Deep) and the Divine Existence. This Path to Full Awakening was taught by all the Sages of Humanity. This Way to the Source, to our Father, was taught by Jesus.

The Experience of Return (in Full Understanding) is perceived by limited consciousnesses as Liberation, as Realization of the Divine Depth of Existence. Liberation from the Shadow worlds is only liberation from the lower worlds. But even True Life in the Heavens is nothing but Life within a "False Creation". The Ultimate Step is the Abandonment of every quality of Perception, every "content" and the Dissolution Into the Abyss of Divine Reality. If this is perceived by the Subject as an Annihilation, it is only on the Subject's side. It is actually the Transition to the Divine Perception of One Reality. Ultimately what dissolves is only the sense of separation, ignorance. The moment when as a Subject we feel Annihilation at the same time we are Reborn as God. We do not actually lose the Continuity of Existence. We are simply "Transforming" into What We Always Are.

…

Consciousness, depending on its State has a different Experience of Reality. But there is only One Reality. All other states are only perceptual states, dream states (in the sense of transitory phenomenon and not false phenomenon). But even the biggest dream ends at some point. Even the longest night has its dawn. And the Moment Comes When for Everyone Who Lives in Ignorance the Light Rises and Realizes That He Is Always Here, In Eternity, He Himself, One with God, God By His Nature, God in His Full Understanding, the Complete Being, without Attributes, Beyond Time, Beyond Space, Within the Abyss, the Abyss Itself.

…

Ιησούς: Η Άβυσσος, (η Ένωση με τον Πατέρα)

Η Πραγματικότητα Είναι Μία, Μοναδική, Κι Αυτή η Πραγματικότητα Είναι Συνειδητή Παρουσία, χωρίς αναγνωρίσιμες ιδιότητες. Δεν υπάρχει καμία αντίληψη, ή πιο σωστά «κανένα περιεχόμενο» αντίληψης. Για αυτό «Αυτό» μοιάζει (για συνειδήσεις που λειτουργούν σε ένα κατώτερο επίπεδο αντίληψης) με «Κενό», χωρίς Χώρο, χωρίς Χρόνο. Μια Κατάσταση Τελείως Υπερβατική, έξω από κάθε φαντασία του ανθρώπου. Μια Άβυσσος. Όμως μια Άβυσσος Πλήρους Συνειδητότητας, Πλήρους Ζωής. Μια Μυστηριώδης Ζωή που δεν μπορούμε (εμείς οι άνθρωποι) να συλλάβουμε, να κατανοήσουμε.

Εντός Αυτής της Πραγματικότητας, της Αβύσσου, που (εμείς οι άνθρωποι) ονομάζουμε Πηγή, Πατέρα, Θεό, και χωρίς να διαχωρίζονται από Αυτή, εμφανίζονται όλα τα φαινόμενα της ύπαρξης, υποκειμενικές αντιλήψεις κι αντικειμενικές καταστάσεις. Για την Θεία Συνείδηση Υπάρχει Ενότητα Ύπαρξης, Ζωής. Κι όλα τα φαινόμενα γίνονται (από την πλευρά της Θείας Συνείδησης) αντιληπτά σαν κινήσεις της Μίας Ύπαρξης (κι όχι σαν ξεχωριστά φαινόμενα όπως τα συλλαμβάνουν συνειδήσεις σε μια κατώτερη κατάσταση αντίληψης, άγνοιας). Για την Θεία Συνείδηση Υπάρχει Μια Πραγματικότητα, που Βιώνει. Δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στην Πραγματικότητα και στην «Δημιουργία».

Αυτή η Θεία Συνείδηση που χαρακτηρίζεται σαν Θείος Νους είναι ένας Ωκεανός Θείας Αντίληψης, ένας Ωκεανός Θείας Ενέργειας, που εκδηλώνεται σαν Αντίληψη, σαν Νόηση (στην υπερβατική μορφή της, που δεν έχει καμία σχέση με την ανθρώπινη νοημοσύνη). Όταν Εντός Αυτής της Θείας Συνείδησης, του Ωκεανού της Νοημοσύνης, εκδηλώνεται Δραστηριότητα, Κίνηση, που γίνεται αντιληπτή σαν Αντίληψη με Ιδιότητες, δηλαδή με «περιεχόμενο», αυτό, από την πλευρά της Θείας Συνείδησης, συλλαμβάνεται σαν «κίνηση» του Θείου Ωκεανού της Αντίληψης, της Ενέργειας. Όμως η ίδια η Αντίληψη που αρχίζει να λειτουργεί με ιδιότητες (με «περιεχόμενο») συλλαμβάνει τον εαυτό της σαν κάτι «ξεχωριστό». Αυτά είναι μόνο αντιληπτικό φαινόμενο κι όχι πραγματικό. Αυτό δεν γίνεται από την Θεία Συνείδηση που Γνωρίζει και Βιώνει την Ενότητα (ότι Όλα Είναι Ένα) αλλά μόνο από την Αντίληψη που αρχίζει να «Διαχωρίζεται» (που νομίζει ότι διαχωρίζεται, που βιώνει την εμπειρία του ξεχωριστού, σαν μια αντιληπτική εμπειρία). Πως και γιατί «Γεννάται» στους Κόλπους του Θεού, Αυτή η Αντίληψη, που ενώ Είναι Ένα με τον Θεό, ταυτόχρονα «λειτουργεί» και σαν κάτι «ξεχωριστό» δεν γνωρίζουμε. Απλά Συμβαίνει.

Όταν η Αντίληψη αρχίζει να λειτουργεί, να «διαχωρίζεται» (σαν αντίληψη με ιδιότητες), στην αρχή (όπως το κατανοούμε εμείς) αντιλαμβάνεται απλά την Θεία Πραγματικότητα και Βιώνει (εξ’ αντανακλάσεως) την Ενοποιημένη Θεία Πραγματικότητα. Αλλά ήδη μέσα σε αυτή την Κατάσταση Ύπαρξης υπάρχει το Σπέρμα του Διαχωρισμού. Υπάρχει Κάτι που Αντιλαμβάνεται και κάτι που γίνεται αντιληπτό. Από εδώ πηγάζει ο διαχωρισμός σε Υποκείμενο, Αντικείμενο. Σε αυτή όμως την Ουράνια Κατάσταση Υποκείμενο και Αντικείμενο είναι ακόμα Ένα, μια Ουράνια Ενότητα, μια Φωτεινή Κατάσταση, αφού το Υποκείμενο είναι ταυτόχρονα Αντικείμενο.. Σιγά σιγά όμως αρχίζει η Διάκριση Υποκειμένου και Αντικειμένου. Το Υποκείμενο Νοιώθει το Αντικείμενο (δηλαδή τον Εαυτό του) σαν Χώρο, σαν κάτι αντικειμενικό. Επειδή όμως δεν υπάρχει ακόμα σαφής διαχωρισμός το Υποκείμενο νοιώθει να είναι Παντού μέσα στον Χώρο.

Όταν το Υποκείμενο Περιορίζεται Τοπικά εμφανίζονται πολλά υποκείμενα που βιώνουν μια αυτοσυνειδησία, την αντίληψη μιας ξεχωριστής ύπαρξης. Όλα τα υποκείμενα που βιώνουν το φαινόμενο της Τοπικότητας του Υποκειμένου είναι μικρές εικόνες (περιορισμένες) του Μεγάλου Υποκειμένου. Κι όλα αυτά είναι αντιληπτικές καταστάσεις. Η αντίληψη της ύπαρξης από μια τοπική θέση είναι όμως τελείως διαφορετική. Το υποκείμενο νοιώθει να υπάρχει μέσα σε ένα αντικειμενικό κόσμο με ξεχωριστά αντικείμενα. Είναι ο Κόσμος της Σκιάς, οι κατώτεροι κόσμοι, ο νοητικός κόσμος, ο ψυχικός κόσμος, ο κόσμος της «ύλης», όπου το υποκείμενο βιώνει την ξεχωριστή ύπαρξη, την δυαδικότητα, την εμπειρία της ατομικής ζωής.

Όλα αυτά είναι αντιληπτικά φαινόμενα μόνο. Από την Άποψη της Θείας Συνείδησης υπάρχει μόνο Δραστηριότητα μέσα στην Ενοποιημένη Πραγματικότητα, Ύπαρξη, Ζωή. Από την άποψη όμως της Αντίληψης, που περιορίζεται όλο και πιο πολύ, του Υποκειμένου, των υποκειμένων (που είναι όλα αντιληπτικές καταστάσεις) αυτή η Πραγματικότητα γίνεται αντιληπτή διαφορετικά. Η διαφοροποίηση του Υποκειμένου (ο περιορισμός του) κι η εμπειρία του (δηλαδή η αντίληψη της αντικειμενικότητας του κόσμου, διαφορετική ανάλογα με το επίπεδο «εξέλιξης») είναι φαινόμενα ταυτόχρονα. Δηλαδή την «στιγμή» που το Υποκείμενο γίνεται Τοπικό αναδύεται ο αντικειμενικός κόσμος του, σαν αντικειμενική κατάσταση. Κι έτσι συνέχεια. Όλα αυτά όμως για την Θεία Συνείδηση Συμβαίνουν Μέσα στην Μία Πραγματικότητα. Μόνο τα περιορισμένα όντα που βιώνουν μια περιορισμένη αντιληπτική κατάσταση έχουν την εμπειρία ότι ζουν ξεχωριστά σε κάποια αντικειμενική δημιουργία την οποία «ψηλαφίζουν» σαν κάτι ξεχωριστό, αντικειμενικό, πραγματικό.

…

Τα όντα, που δεν αποχωρίζονται ποτέ πραγματικά από την Πηγή τους, από τον Θείο Ωκεανό Αντίληψης, Ενέργειας, Ζωής, αλλά «αποχωρίζονται» μόνο αντιληπτικά, και βιώνουν αυτόν τον διαχωρισμό κι έχουν αυτή την εμπειρία των αντικειμενικών κόσμων, αργά ή γρήγορα συνειδητοποιούν (ή θα συνειδητοποιήσουν) ότι όλα αυτά είναι μόνο αντιληπτικά φαινόμενα, μετασχηματισμοί της Θείας Νοητικής Ενέργειας, που έχουν μόνο σχετική πραγματικότητα και δεν είναι ανεξάρτητες αντικειμενικές πραγματικότητες. Είναι δηλαδή πραγματικά μόνο σαν παροδικά φαινόμενα, υπάρχουν όσο εκδηλώνονται και μετά διαλύονται μέσα στον Ωκεανό της Θείας Ενέργειας. Το ότι εμείς (τα όντα), με την περιορισμένη αντίληψή μας τα νοιώθουμε όπως τα νοιώθουμε δεν σημαίνει ότι είναι έτσι, μια απόλυτη πραγματικότητα. Πιο πολύ μοιάζει με ονειρική κατάσταση. Κάποια στιγμή, όλα τα όντα, με την Περισυλλογή στον «Εαυτό» θα κατανοήσουν ότι δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα στην δική τους ύπαρξη (την Πραγματική Ύπαρξή τους, στο Βάθος) και την Θεία Ύπαρξη. Αυτή την Οδό προς την Πλήρη Αφύπνιση δίδαξαν όλοι οι Σοφοί της Ανθρωπότητας. Αυτή την Οδό προς την Πηγή, προς τον Πατέρα μας, δίδαξε ο Ιησούς.

Η Εμπειρία της Επιστροφής (στην Πλήρη Κατανόηση) γίνεται αντιληπτή από τις περιορισμένες συνειδήσεις σαν Απελευθέρωση, σαν Συνειδητοποίηση του Θείου Βάθους της Ύπαρξης. Η Απελευθέρωση από τους κόσμους της Σκιάς είναι μονάχα απελευθέρωση από τους κατώτερους κόσμους. Αλλά και η Αληθινή Ζωή στους Ουρανούς δεν είναι παρά Ζωή μέσα σε μια «Ψεύτικη Δημιουργία». Το Ύστατο Βήμα είναι η Εγκατάλειψη κάθε ιδιότητας της Αντίληψης, κάθε «περιεχομένου» και η Διάλυση Μέσα στην Άβυσσο της Θείας Πραγματικότητας. Αν αυτό γίνεται αντιληπτό από το Υποκείμενο σαν μια Εκμηδένιση, είναι μόνο από την πλευρά του Υποκειμένου. Στην πραγματικότητα είναι η Μετάβαση στην Θεία Αντίληψη της Μιας Πραγματικότητας. Τελικά αυτό που διαλύεται είναι μόνο η αίσθηση του διαχωρισμού, η άγνοια. Την στιγμή που σαν Υποκείμενο νοιώθουμε να Εκμηδενιζόμαστε την ίδια στιγμή Αναγεννιόμαστε σαν Θεός. Δεν χάνουμε στην πραγματικότητα την Συνέχεια της Ύπαρξης. Απλά «Μεταμορφωνόμαστε» σε Αυτό που Είμαστε Πάντα.

…

Η Συνείδηση, ανάλογα με την Κατάσταση της έχει διαφορετική Εμπειρία της Πραγματικότητας. Υπάρχει όμως Μόνο Μία Πραγματικότητα. Όλες οι άλλες καταστάσεις είναι μονάχα αντιληπτικές καταστάσεις, ονειρικές καταστάσεις (με την έννοια του παροδικού φαινομένου κι όχι του ψεύτικου φαινομένου). Αλλά ακόμα και το πιο μεγάλο όνειρο κάποια στιγμή τελειώνει. Ακόμα κι η πιο μακριά νύχτα έχει το ξημέρωμά της. Κι έρχεται η Στιγμή που για καθένα που ζει μέσα στην άγνοια Ανατέλλει το Φως και Συνειδητοποιεί ότι Είναι Πάντα Εδώ, Μέσα στην Αιωνιότητα, Αυτός ο Ίδιος, Ένα με τον Θεό, Θεός Από Την Φύση Του, Θεός μέσα στην Πλήρη Κατανόησή του, του Ολοκληρωμένου Όντος, του Χωρίς Ιδιότητες, Πέρα από τον Χρόνο, Πέρα από τον Χώρο, Μέσα στην Άβυσσο, η Ίδια η Άβυσσος.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES