The Enigma of THAT THAT EXISTS: A Mystical Exploration

In the profound depths of spiritual inquiry, we encounter the enigmatic concept of THAT THAT EXISTS. This notion, elusive and abstract, invites us into a realm beyond ordinary comprehension, where existence itself is contemplated as an eternal, self-emerging awareness. To journey into this mystery is to engage with a state of perception that transcends the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, motion and stillness. It is a voyage into the very essence of being, where opposites converge into a singular, incomprehensible experience of existence and life.

The Absolute Conception of Reality

THAT THAT EXISTS is described as the complete, self-emerging awareness, an absolute conception of itself that constitutes reality. This awareness is not merely a passive state but a dynamic and self-sustaining phenomenon, embodying the totality of existence without any limits or limitations. It is the ultimate state of perception, where the observer and the observed are one, and the act of perception itself becomes the essence of reality.

In this state, awareness is both presence and absence, simultaneously existing as the absolute balance of these dualities. When we recognize this awareness as presence, the self-perception inherent in this recognition negates itself, revealing an attributeless state in absence. Conversely, when we acknowledge this awareness as absence, the intrinsic vitality of this mysterious presence negates the absence, bringing forth full presence. Thus, awareness perpetually oscillates between presence and absence, each state transcending into the other, creating an eternal cycle of existence and non-existence.

The Dance of Opposites

At the heart of this mystical experience lies the transcendence of opposites. In the realm of THAT THAT EXISTS, absolute darkness and blinding light coexist, as do absolute silence and the loudest harmonious sound. These paradoxical states merge into a unified experience, defying the limitations of conventional understanding.

Absolute Darkness and Blinding Light: In the mystical understanding, darkness represents the unknown, the void from which all potential arises. It is the primordial state of existence, untouched by perception or knowledge. Blinding light, on the other hand, symbolizes pure awareness, the illumination of existence in its fullest expression. Together, they form a continuum where the absence of light (darkness) and the presence of light are inseparable, each giving meaning to the other.

Absolute Silence and Loudest Harmonious Sound: Silence is the absence of sound, a state of profound stillness and peace. It is the background against which all sound emerges. The loudest harmonious sound represents the vibrational essence of existence, the cosmic symphony that resonates through the fabric of reality. In the mystical experience, silence and sound are not distinct but are different expressions of the same underlying reality, each enhancing the other.

Absolute Stillness and Perfect Motion: Stillness embodies the cessation of all movement, a state of perfect equilibrium. Motion, however, is the manifestation of life and energy, the dynamic flow of existence. In the realm of THAT THAT EXISTS, stillness and motion are intertwined, with stillness being the foundation of motion and motion being the expression of stillness. This paradox reveals the intrinsic unity of all states of being.

The Absolute, the Only Reality That Exists, That which Exists, Transcends and at the same time contains all opposites, (be and nil, etc.), everything that happens.

Whatever Happens, happens within This Ultimate Reality. This means that everything that happens contains opposites (be and nil, etc.) from the beginning. This is why the combination of opposites allows the emergence, development and dissolution of what is happening. Everything that happens is just a phenomenon. It is like the movement of the hand in the air. It exists as it happens and leaves no trace. Everything is a conscious dream.

This is true both at the level of Creation and individual phenomena. Everything that appears within the Absolute contains its opposites from the beginning and this allows it to appear, evolve and dissolve again within the Absolute.

The Absolute, as Consciousness, as Perception, is Aware of everything that happens. It considers them either as Occurring in her Space, or as phenomena in which It can concentrate or even be absorbed in them.

These Subjective Variations create different perspectives of Reality. In Full Perception All that Happens is but movement of the Absolute appearing and dissolving. In relative perception phenomena are perceived as "objective". The Subjective Consciousness connects and "rents" to the phenomena and uses them to experience life at the corresponding level.

Thus, there is Objective Reality and Subjective Perception. Subjective Perception then only becomes objective when all subjective activities are discarded, and we perceive things exactly as they are.

The Incomprehensible Experience of Existence and Life

To grasp THAT THAT EXISTS is to embrace an experience that defies rational understanding. It is an encounter with the absolute mystery of existence, where knowledge is rendered obsolete and only pure awareness remains. This awareness is known in the absence of all knowledge, an intuitive recognition that transcends intellectual comprehension.

In this state, the self dissolves, and the boundaries between the individual and the cosmos vanish. It is a direct experience of the oneness of all things, where the observer merges with the observed, and the act of observation becomes the essence of existence. It is a state of being that is both experienced and ineffable, known yet unconfessed, as there is no perception that it has penetrated into the absolute mystery of THAT THAT IS.

The Mystical Path to Understanding

To approach an understanding of THAT THAT EXISTS, one must embark on a mystical path, a journey that transcends the ordinary limits of perception and thought. This path involves a deep introspection, a turning inward to discover the essence of one's own awareness. It requires a surrendering of the ego, the relinquishing of all preconceived notions and attachments, and an opening to the boundless mystery of existence.

Meditation, contemplation, and profound silence are essential practices on this path. Through these disciplines, one can cultivate a state of inner stillness, allowing the deeper layers of awareness to emerge. In this stillness, the mind becomes a mirror, reflecting the pure awareness that is the foundation of all existence.

As one progresses on this mystical journey, the dualities of presence and absence, light and darkness, sound and silence, and stillness and motion begin to dissolve. One comes to realize that these opposites are not separate entities but different expressions of the same underlying reality. This realization brings about a profound sense of peace and unity, an understanding that all of existence is interconnected and that the essence of being is a continuous, self-emerging awareness.

Conclusion

The concept of THAT THAT EXISTS invites us into a profound exploration of the nature of reality and awareness. It challenges us to move beyond the dualities of existence and non-existence, presence and absence, and to embrace a state of perception that is in absolute balance. In this state, we encounter an incomprehensible experience of existence and life, where opposites merge into a singular, mystical unity.

Through the mystical path, we can come to know this state, not through intellectual understanding but through direct, intuitive awareness. It is a journey into the heart of existence, where the boundaries of the self dissolve, and we become one with the boundless mystery of THAT THAT IS. This awareness, knowledge in the absence of all knowledge, reveals the ultimate truth of existence: that all is one, and one is all, in the eternal dance of awareness and being.

...

Το Αίνιγμα ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στα απύθμενα βάθη της πνευματικής έρευνας, συναντάμε την αινιγματική έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ. Αυτή η έννοια, άπιαστη και αφηρημένη, μας προσκαλεί σε ένα βασίλειο πέρα από τη συνηθισμένη κατανόηση, όπου η ίδια η ύπαρξη αντιμετωπίζεται ως μια αιώνια, αυτοαναδυόμενη επίγνωση. Το να ταξιδέψεις σε αυτό το μυστήριο σημαίνει να εμπλέκεσαι σε μια κατάσταση αντίληψης που υπερβαίνει τις δυαδότητες της παρουσίας και της απουσίας, του φωτός και του σκότους, του ήχου και της σιωπής, της κίνησης και της ακινησίας. Είναι ένα ταξίδι στην ίδια την ουσία της ύπαρξης, όπου τα αντίθετα συγκλίνουν σε μια μοναδική, ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής.

Η Απόλυτη Αντίληψη της Πραγματικότητας

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ περιγράφεται ως η πλήρης, αυτοαναδυόμενη επίγνωση, μια απόλυτη αντίληψη του εαυτού του που συνιστά την πραγματικότητα. Αυτή η επίγνωση δεν είναι απλώς μια παθητική κατάσταση, αλλά ένα δυναμικό και αυτοσυντηρούμενο φαινόμενο, που ενσωματώνει το σύνολο της ύπαρξης χωρίς κανένα όριο ή περιορισμό. Είναι η έσχατη κατάσταση της αντίληψης, όπου ο παρατηρητής και το παρατηρούμενο είναι ένα και η ίδια η πράξη της αντίληψης γίνεται η ουσία της πραγματικότητας.

Σε αυτή την κατάσταση, η επίγνωση είναι και παρουσία και απουσία, ταυτόχρονα υφιστάμενη ως η απόλυτη ισορροπία αυτών των δυαδικοτήτων. Όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως παρουσία, η αυτοαντίληψη που είναι εγγενής σε αυτήν την αναγνώριση αναιρείται, αποκαλύπτοντας μια κατάσταση χωρίς ιδιότητες στην απουσία. Αντίθετα, όταν αναγνωρίζουμε αυτή την επίγνωση ως απουσία, η εγγενής ζωτικότητα αυτής της μυστηριώδους παρουσίας αναιρεί την απουσία, φέρνοντας την πλήρη παρουσία. Έτσι, η επίγνωση ταλαντεύεται διαρκώς μεταξύ παρουσίας και απουσίας, η κάθε κατάσταση υπερβαίνει την άλλη, δημιουργώντας έναν αιώνιο κύκλο ύπαρξης και ανυπαρξίας.

Ο Χορός των Αντιθέτων

Στην καρδιά αυτής της μυστικιστικής εμπειρίας βρίσκεται η υπέρβαση των αντιθέτων. Στη σφαίρα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, το απόλυτο σκοτάδι και το εκτυφλωτικό φως συνυπάρχουν, όπως και η απόλυτη σιωπή και ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος. Αυτές οι παράδοξες καταστάσεις συγχωνεύονται σε μια ενοποιημένη εμπειρία, αψηφώντας τους περιορισμούς της συμβατικής κατανόησης.

Απόλυτο Σκοτάδι και Εκτυφλωτικό Φως: Στη μυστικιστική κατανόηση, το σκοτάδι αντιπροσωπεύει το άγνωστο, το κενό από το οποίο προκύπτουν όλες οι δυνατότητες. Είναι η αρχέγονη κατάσταση της ύπαρξης, ανέγγιχτη από την αντίληψη ή τη γνώση. Το εκτυφλωτικό φως, από την άλλη πλευρά, συμβολίζει την καθαρή επίγνωση, τον φωτισμό της ύπαρξης στην πληρέστερη έκφρασή της. Μαζί, σχηματίζουν ένα συνεχές όπου η απουσία φωτός (σκοτάδι) και η παρουσία φωτός είναι αχώριστες, δίνοντας νόημα το καθένα στο άλλο.

Απόλυτη Σιωπή και πιο Δυνατός Αρμονικός Ήχος: Η σιωπή είναι η απουσία ήχου, μια κατάσταση βαθιάς ακινησίας και γαλήνης. Είναι το φόντο πάνω στο οποίο αναδύεται όλος ο ήχος. Ο πιο δυνατός αρμονικός ήχος αντιπροσωπεύει τη δονητική ουσία της ύπαρξης, την κοσμική συμφωνία που αντηχεί μέσα από τον ιστό της πραγματικότητας. Στη μυστικιστική εμπειρία, η σιωπή και ο ήχος δεν είναι διακριτοί, αλλά είναι διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας, που το καθένα ενισχύει το άλλο.

Απόλυτη Ακινησία και Τέλεια Κίνηση: Η ακινησία ενσωματώνει τη διακοπή κάθε κίνησης, μια κατάσταση τέλειας ισορροπίας. Η κίνηση, όμως, είναι η εκδήλωση της ζωής και της ενέργειας, η δυναμική ροή της ύπαρξης. Στο βασίλειο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, η ακινησία και η κίνηση είναι αλληλένδετα, με την ακινησία να είναι το θεμέλιο της κίνησης και η κίνηση να είναι η έκφραση της ακινησίας. Αυτό το παράδοξο αποκαλύπτει την εγγενή ενότητα όλων των καταστάσεων ύπαρξης.

Το Απόλυτο, η Μόνη Πραγματικότητα που Υπάρχει, Αυτό που Υπάρχει, Υπερβαίνει και ταυτόχρονα εμπεριέχει όλα τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.), κάθε τι που συμβαίνει.

Ό,τι Συμβαίνει , συμβαίνει μέσα σε Αυτή την Απόλυτη Πραγματικότητα. Αυτό σημαίνει ότι κάθε τι που συμβαίνει εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα, (το είναι και το μηδέν, κλπ.). Αυτός είναι ο λόγος που ο συνδυασμός των αντιθέτων επιτρέπει την εμφάνιση, την εξέλιξη και την διάλυση αυτού που συμβαίνει. Ό,τι συμβαίνει δεν είναι παρά ένα φαινόμενο. Είναι σαν την κίνηση του χεριού στον αέρα. Υπάρχει όσο συμβαίνει και δεν αφήνει ίχνη. Όλα είναι ένα συνειδησιακό όνειρο.

Αυτό ισχύει τόσο στο επίπεδο της Δημιουργίας όσο και των επιμέρους φαινομένων. Το κάθε τι που εμφανίζεται μέσα στο Απόλυτο, εμπεριέχει εξαρχής τα αντίθετα κι αυτό του επιτρέπει να εμφανίζεται, να εξελίσεται και να διαλύεται πάλι μέσα στο Απόλυτο.

Το Απόλυτο, σαν Συνείδηση, σαν Αντίληψη,έχει Επίγνωση όλων όσων συμβαίνουν. Τα Θεωρεί είτε σαν Συμβαίνοντα στον Χώρο της, είτε σαν φαινόμενα στα οποία μπορεί να συγκεντρώνεται ή και να αποροφάται σε αυτά.

Αυτές οι Υποκειμενικές Διαφοροποιήσεις δημιουργούν διαφορετικές προοπτικές της Πραγματικότητας. Στην Πλήρη Αντίληψη Ό,τι Συμβαίνει δεν είναι παρά κίνηση του Απολύτου που εμφανίζεται και διαλύεται. Στην σχετική αντίληψη τα φαινόμενα γίνονται αντιληπτά σαν "αντικειμενικά". Η Υποκειμενική Συνείδηση, συνδέεται και "ενοικεί" στα φαινόμενα, και τα χρησιμοποιεί για να έχει εμπειρία ζωής στο ανάλογο επίπεδο.

Έτσι, υπάρχει η Αντικειμενική Πραγματικότητα και η Υποκειμενική Αντίληψη. Η Υποκειμενική Αντίληψη τότε μόνο γίνεται αντικειμενική όταν απορίπτονται όλες οι υποκειμενικές δραστηριότητες κι Αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι.

Η Ακατανόητη Εμπειρία της Ύπαρξης και της Ζωής

Το να κατανοήσεις ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ σημαίνει να αγκαλιάζεις μια εμπειρία που αψηφά την ορθολογική κατανόηση. Είναι μια συνάντηση με το απόλυτο μυστήριο της ύπαρξης, όπου η γνώση καθίσταται ξεπερασμένη και μένει μόνο η καθαρή επίγνωση. Αυτή η επίγνωση είναι γνωστή απουσία όλης της γνώσης, μιας διαισθητικής αναγνώρισης που υπερβαίνει την πνευματική κατανόηση.

Σε αυτή την κατάσταση, ο εαυτός διαλύεται και τα όρια μεταξύ του ατόμου και του κόσμου εξαφανίζονται. Είναι μια άμεση εμπειρία της ενότητας όλων των πραγμάτων, όπου ο παρατηρητής συγχωνεύεται με το παρατηρούμενο και η πράξη της παρατήρησης γίνεται η ουσία της ύπαρξης. Είναι μια κατάσταση ύπαρξης που είναι και βιωμένη και άφατη, γνωστή αλλά ανομολόγητη, καθώς δεν υπάρχει η αντίληψη ότι έχει διεισδύσει στο απόλυτο μυστήριο ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ.

Το Μυστικιστικό Μονοπάτι προς την Κατανόηση

Για να προσεγγίσει κανείς την κατανόηση του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ, πρέπει να ξεκινήσει ένα μυστικιστικό μονοπάτι, ένα ταξίδι που ξεπερνά τα συνηθισμένα όρια της αντίληψης και της σκέψης. Αυτό το μονοπάτι περιλαμβάνει μια βαθιά ενδοσκόπηση, μια στροφή προς τα μέσα για να ανακαλύψει την ουσία της δικής του επίγνωσης. Απαιτεί μια παράδοση του εγώ, την εγκατάλειψη όλων των προκατειλημμένων αντιλήψεων και προσκολλήσεων και ένα άνοιγμα στο απεριόριστο μυστήριο της ύπαρξης.

Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η βαθιά σιωπή είναι βασικές πρακτικές σε αυτό το μονοπάτι. Μέσω αυτών των πειθαρχιών, μπορεί κανείς να καλλιεργήσει μια κατάσταση εσωτερικής ακινησίας, επιτρέποντας στα βαθύτερα στρώματα της επίγνωσης να αναδυθούν. Σε αυτή την ακινησία, ο νους γίνεται ένας καθρέφτης, αντανακλώντας την καθαρή επίγνωση που είναι το θεμέλιο κάθε ύπαρξης.

Καθώς προχωρά κανείς σε αυτό το μυστικιστικό ταξίδι, οι δυαδικές σχέσεις παρουσίας και απουσίας, φωτός και σκότους, ήχος και σιωπή, και η ησυχία και η κίνηση αρχίζουν να διαλύονται. Συνειδητοποιεί κανείς ότι αυτά τα αντίθετα δεν είναι ξεχωριστές οντότητες αλλά διαφορετικές εκφράσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας. Αυτή η συνειδητοποίηση επιφέρει μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και ενότητας, μια κατανόηση ότι όλη η ύπαρξη είναι αλληλένδετη και ότι η ουσία της ύπαρξης είναι μια συνεχής, αυτοαναδυόμενη επίγνωση.

Συμπέρασμα

Η έννοια του ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ μας προσκαλεί σε μια βαθιά εξερεύνηση της φύσης της πραγματικότητας και της επίγνωσης. Μας προκαλεί να προχωρήσουμε πέρα από τις δυαδικότητες ύπαρξης και ανυπαρξίας, παρουσίας και απουσίας και να αγκαλιάσουμε μια κατάσταση αντίληψης που βρίσκεται σε απόλυτη ισορροπία. Σε αυτή την κατάσταση, συναντάμε μια ακατανόητη εμπειρία ύπαρξης και ζωής, όπου τα αντίθετα συγχωνεύονται σε μια μοναδική, μυστικιστική ενότητα.

Μέσα από το μυστικιστικό μονοπάτι, μπορούμε να γνωρίσουμε αυτήν την κατάσταση, όχι μέσω της διανοητικής κατανόησης αλλά μέσω της άμεσης, διαισθητικής επίγνωσης. Είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ύπαρξης, όπου τα όρια του εαυτού διαλύονται, και γινόμαστε ένα με το απεριόριστο μυστήριο ΑΥΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ. Αυτή η επίγνωση, γνώση στην απουσία κάθε γνώσης, αποκαλύπτει την απόλυτη αλήθεια της ύπαρξης: ότι όλα είναι ένα, και ένα είναι όλα, στον αιώνιο χορό της επίγνωσης και της ύπαρξης.

Sunday, March 31, 2024

Theosophy - The Theosophical Initiation

The Articles of Association of the Theosophical Society were drawn up and approved in New York on October 30, 1875, by Elena Petrovna Blavatsky, Editor Henry Steele Olcott, William Judge, and 13 other persons... and was considered an official organization on November 17, 1875, after Olcott's opening speech…

From the beginning the Society was organized in three Circles, one External, one Semi-Internal, and one Internal... which were directly related to the Purposes of the Society.

The Articles of Association of the Company took their final form in 1896 and there the Three Purposes of the Company were formulated in a clear manner.

1. Formation of a nucleus of Universal Brotherhood of humanity without distinction of race, religion, sex, social class and color.

2. Encouraging the comparative study of religions, philosophy and science.

3. Investigation of the uninterpreted laws of Nature and the hidden powers of man.

Thus, the Theosophical Society in its final form had an External Department with a Practical Aim of the Brotherhood of Man, and an External Theoretical Department with Works on Religion and religions, Philosophy, and Self-knowledge, which were carried out in the Theosophical Lodges... and an Internal Department where Theosophists Worked through the Five Initiations to Realize the Ultimate Reality…

In the Theosophical Lodges there was from the beginning Complete Freedom in Research and in the Study of religions.

The Comparative Study of religions has always been Objective and has never progressed to barbaric syncretism, to an arbitrary synthesis of various traditions...

The Essence of all religions was sought in their supreme goal, i.e. the Approach (Experiencing, Realization) of the Supreme Reality and not in mental descriptions of Reality or in external expressions and activities.

Thus, the Truth (the Experiential Truth) was considered as the Essence of Religion, as the True Religion: "There is no religion higher than the Truth."

With this "spirit" religions are studied... Vedanta, Buddhism, Jainism, Taoism, Confucianism, Zoroastrianism, Greek Philosophy, Christianity, Islam, Confucianism, Baha'i, etc.

Of course, in the Gulfs of the Theosophical Society, "personal views" are expressed about religions, but these are not official position of the Society (because there is no official position), but only "personal views".

The Theosophical Society's "Official Concept of Reality" stems from Blavatsky's Work, which "some" should approach with respect and caution.... It is mainly based on the Vedantic Concept, uses Terms of Greek Philosophy and also refers to Buddhist Concepts, as well as the Kabbalistic Worldview... In the final analysis, the Reality that is attempted to be "described" is the One Unique Reality, and all religions for this Reality they talk and more or less have similar approaches.

There is ONE UNIVERSAL DIVINE PRINCIPLE, ROOT OF ALL, from Whom All Proceed and to Whom All Will Return at the end of the great cycle of existence.

THIS ABSOLUTE IS SIMULTANEOUSLY ZERO and BEING, and the INDIRECT CAUSE of Creation and evolution.

From THIS UNAVAILABLE ABSOLUTE comes the LOGOS which is the Source of Objective and Subjective Evolution.

DISCOURSE, in Three Levels of Manifestation, Constitutes the Transition from the OBJECT to the SUBJECT. There is reference to THREE LOGOS (which are recognized and have special properties) but in This Field of Manifestation Unity of Existence Exists and is Experienced, and no OBJECT-SUBJECTIVE separation takes place.

It is precisely in the Lower Plane of Existence, MANAS, the Mental, where Creation now follows two separate but interrelated paths... the Path of OBJECTIVE NATURE, which functions as the Framework, as the Space of Existence, of all subjective beings... and the Path of SUBJECTIVE NATURE, of the atomic core of every being that manifests with some carrier in the objective field.

MANAS precisely because it constitutes a Transition, a Gateway to Unity (Above) and to Multiplicity (Below) has a double face and thus distinguishes Superior Manas (the True mental core of the being), and Lower Manas, the temporary personality, the ego, which is built from experiences, memories and thought…

MANAS Objectively Creates, at a lower level of manifestation, the Space of KAMA, Psychic impulse and Power...

KAMA, in turn, will create the Global Energy Space, PRANA...

Manifestations of Universal Energy are the World of Forms, RUPA.

What we have described is Creation, Evolution, in its Objective Aspect.

All These Aspects of Existence Exist in the SAME SPACE, but at a different "frequency of manifestation". The Higher Aspects Are Internal Forces of the Lower Body.

The Beings that Proceed from the PRINCIPLE, and First Manifest Within the LOGOS, without being "separated", are cut off in the Lower Worlds and experience a separate individual existence, which is of course an illusion... because nothing can exist independently of the SUPPORT.

In the State of FIRST LOGOS beings experience Existence as ATMA. Actually FIRST LOGOS and ATMA are the same Absolute Undifferentiated State, where there is no OBJECT-SUBJECT.

In the State of the SECOND LOGOS beings experience Existence as ATMA-BUDDHI. SECOND LOGOS and ATMA-BUDDHI "Identify"... There is a "Differentiation" from the Higher State, but one has to Experience it to feel it...

In the State of the THIRD LOGOS beings experience Existence as ATMA-BUDDHI-MANAS. In This State SECOND LOGOS and ATMA-BUDDHI-MANAS Exist Within the Unity of Existence. They exist at the same time, but they are not "separated"…

When beings Pass the Gate of MANAS, to the Multiplicity, then the "Higher Being" manifests in a temporary formation of the "Lower Manas"…

In Continuity, in the Downward Process, the "New Composition of the Higher Being" manifests within the "Kama Rupa".

Finally the "New Composition of the Higher Being", isolating a part of the Universal Energy, Prana, manifests within the "Rupa".

In reality all these "Powers", "Bodies" manifest in the same space as the body and within the body... How exactly it happens only a "master" can and should explain...

Of course, the Spiritual Powers transcend space and the body, and simply "present" and support ("embracing") the body... The "point of contact" with the body is the "higher center", the "higher brain. The "Lower Manas" manifests in the forebrain. The “Kama Rupa” manifests as our “emotional world”, in the seat of the heart... The “Rup”' itself manifests in the base of the body and biological activities.

Man, as described by the Theosophical Concept, contains within his NATURE, the DIVINE ESSENCE, as something INHERENT, as well as his DESTINY... to ACHIEVE SELF-KNOWLEDGE, and to RETURN to his SOURCE, to the ABSOLUTE.

If the Preparation of Man is done in the Outer Theoretical Department, to Know "What He Is", the REAL WORK is done in the INTERNAL DEPARTMENT, with the FIVE INITIATIONS...

FIVE INITIATIONS! Why Five? And not One? or Three? or Seven?… Because the INITIATIONS Relate to the INNER POWERS of Man, to the INNER BODIES of Man…

Of course, it is obvious (and this is done in all Traditions), that in order for someone to Advance on the Spiritual Path, he must renounce the external world and external pursuits... in order to be able to "Build", his Inner Self, to Reach SELF-KNOWLEDGE, and in the EXPERIENCE OF THE ABSOLUTE.

The Old Theosophists associated the FIRST INITIATION with the control, management and transcendence of the "Kama Rupa".

The SECOND INITIATION had as its Work the control-transcendence of the "Lower Manas", thought... Various practical actions can be used, but the goal is to "get" beyond thought, essentially, and naturally, and not through discipline or coercion.

THE THIRD INITIATION Constitutes the Activation of the SUPERIOR MANAS, a State of Unity of Existence, where Everything Exists United... This State when we isolate ourselves from the external world, in the act of Meditation, is essentially identified with the THIRD LOGOS (the ATMA-BUDDHI-MANAS) …

THE FOURTH INITIATION is, the Experience, in action of Meditation, of the SECOND REASON (the ATMA-BUDDHI).

THE FIFTH INITIATION is the Supreme Experience, within Creation, of the FIRST LOGOS (the ATMA), a State that Mirrors the ABSOLUTE.

Beyond Experiences and INITIATIONS EXISTS THE INCONCEPTIBLE PRINCIPLE, the ABSOLUTE, which cannot be an Experience because THIS SAME IS ABSOLUTE KNOWLEDGE, ETERNAL, EVER-PRESENT, UNCHANGING...

Perhaps some Theosophists follow a different view and description… but the essence remains the same…

All These States Are Experienced in Meditation… The SUPREME Samadhi is the EXPERIENCE of the ABSOLUTE…

The "Separation from the Rupa", and the Experiencing of the Inner Fields, is the subject of ANOTHER PROJECT in the THEOSOPHICAL EVOLUTION of Man... and here is not the place to refer to them…

…

Θεοσοφία - Η Θεοσοφική Μύηση

Το Ιδρυτικό Κείμενο της Θεοσοφικής Εταιρείας, συντάχθηκε κι εγκρίθηκε στην Νέα Υόρκη 30 Οκτωβρίου του 1875, από τους Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ, Συντ/χη Χένρι Στηλ Όλκοττ, Γουίλιαμ Τζατζ, κι άλλα 13 πρόσωπα... και θεωρήθηκε επίσημος οργανισμός στις 17 Νοεμβρίου του 1875, μετά την εναρκτήρια ομιλία του Όλκοττ…

Εξαρχής η Εταιρεία οργανώθηκε σε τρεις Κύκλους, έναν Εξωτερικό, ένα Μεσωτερικό, κι έναν Εσωτερικό… που σχετίζονταν άμεσα με τους Σκοπούς της Εταιρείας.

Το Καταστατικό της Εταιρείας πήρε την τελική μορφή του το 1896 κι εκεί διατυπώθηκαν οι Τρεις Σκοποί της Εταιρείας με ξεκάθαρο τρόπο.

1. Σχηματισμός ενός πυρήνα Παγκόσμιας Αδελφότητας της ανθρωπότητας χωρίς διάκριση φυλής, θρησκείας, φύλου, κοινωνικής τάξης και χρώματος.

2. Ενθάρρυνση της συγκριτικής μελέτης των θρησκειών, της φιλοσοφίας και της επιστήμης.

3. Έρευνα των ανερμήνευτων νόμων της Φύσης και των κρυμμένων δυνάμεων του ανθρώπου.

Έτσι η Θεοσοφική Εταιρεία στην τελική μορφή της είχε ένα Εξωτερικό Τμήμα με Πρακτικό Στόχο την Αδελφότητα των Ανθρώπων, κι ένα Εξωτερικό Θεωρητικό με Εργασίες πάνω στην Θρησκεία και τα θρησκεύματα, την Φιλοσοφία, και την Αυτογνωσία, που γίνονταν στις Θεοσοφικές Στοές… κι ένα Εσωτερικό Τμήμα όπου οι Θεόσοφοι Εργάζονταν μέσω των Πέντε Μυήσεων για την Πραγμάτωση της Ύστατης Πραγματικότητας…

Στις Θεοσοφικές Στοές υπήρχε εξαρχής Πλήρης Ελευθερία στην Έρευνα και στην Μελέτη των θρησκειών.

Η Συγκριτική Μελέτη των θρησκειών ήταν πάντα Αντικειμενική και δεν προχώρησε ποτέ σε βάρβαρο συγκρητισμό, σε αυθαίρετη σύνθεση διαφόρων παραδόσεων…

Η Ουσία όλων των θρησκειών αναζητήθηκε στον υπέρτατο στόχο τους, δηλαδή στην Προσέγγιση (Βίωση, Πραγμάτωση) της Υπέρτατης Πραγματικότητας κι όχι σε διανοητικές περιγραφές της Πραγματικότητας ή σε εξωτερικές εκφράσεις και δραστηριότητες.

Έτσι η Αλήθεια (η Βιωματική Αλήθεια) θεωρήθηκε σαν η Ουσία της Θρησκείας, σαν η Αληθινή Θρησκεία: «Δεν υπάρχει θρησκεία ανώτερη της Αλήθειας».

Με αυτό το «πνεύμα» μελετώνται οι θρησκείες… Βεδάντα, Βουδισμός, Ζαϊνισμός, Ταοϊσμός, Κομφουκιανισμός, Ζωροαστρισμός, Ελληνική Φιλοσοφία, Χριστιανισμός, Ισλαμισμός, Koμφουκιανισμός, Βαχάϊ, κλπ.

Βεβαίως, στους Κόλπους της Θεοσοφικής Εταιρείας, διατυπώνονται «προσωπικές απόψεις» για τις θρησκείες, αλλά αυτά δεν αποτελούν επίσημη θέση της Εταιρείας (γιατί δεν υπάρχει επίσημη θέση), αλλά μόνο «προσωπικές απόψεις».

Η «Επίσημη Αντίληψη για την Πραγματικότητα», της Θεοσοφικής Εταιρείας πηγάζει από το Έργο της Μπλαβάτσκυ, το οποίο θα έπρεπε «κάποιοι» να προσεγγίζουν με σεβασμό και προσοχή…. Στηρίζεται κυρίως στην Βεδαντική Αντίληψη, χρησιμοποιεί Όρους της Ελληνικής Φιλοσοφίας κι αναφέρεται και σε Βουδιστικές Αντιλήψεις, καθώς και στην Καμπαλιστική Κοσμοθεώρηση… Σε τελευταία ανάλυση, η Πραγματικότητα που επιχειρείται να «περιγραφεί» είναι η Μία Μοναδική Πραγματικότητα, κι όλες οι θρησκείες για Αυτή την Πραγματικότητα μιλούν και λίγο πολύ έχουν παρόμοιες προσεγγίσεις.

Υπάρχει ΜΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΘΕΙΑ ΑΡΧΗ, ΡΙΖΑ ΤΩΝ ΟΛΩΝ, από την Οποία τα Πάντα Προέρχονται και στην Οποία Όλα θα Επιστρέψουν στο τέλος του μεγάλου κύκλου της ύπαρξης.

ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ, Είναι Ταυτόχρονα και ΜΗΔΕΝ και ΕΙΝΑΙ, κι η ΕΜΜΕΣΗ ΑΙΤΙΑ της Δημιουργίας και της εξέλιξης.

Από ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΡΟΣΙΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ Πηγάζει ο ΛΟΓΟΣ που Αποτελεί την Πηγή της Αντικειμενικής κι Υποκειμενικής Εξέλιξης.

Ο ΛΟΓΟΣ, σε Τρία Επίπεδα Εκδήλωσης, Αποτελεί την Μετάβαση από το ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ στο ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ. Γίνεται αναφορά σε ΤΡΕΙΣ ΛΟΓΟΥΣ (που αναγνωρίζονται κι έχουν ιδιαίτερες ιδιότητες) αλλά σε Αυτό το Πεδίο Εκδήλωσης Υπάρχει και Βιώνεται Ενότητα της Ύπαρξης, και δεν πραγματοποιείται διαχωρισμός ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥ-ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΥ.

Είναι Ακριβώς στο Κατώτερο Πεδίο Ύπαρξης, το ΜΑΝΑΣ, το Νοητικό, όπου η Δημιουργία Ακολουθεί πλέον δυο ξέχωρους αλλά συσχετιζόμενους δρόμους… τον Δρόμο της ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ, που λειτουργεί σαν Πλαίσιο, σαν Χώρος Ύπαρξης, όλων των υποκειμενικών όντων… και τον Δρόμο της ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΗΣ ΦΥΣΗΣ, του ατομικού πυρήνα κάθε όντος που εκδηλώνεται με κάποιο φορέα στο αντικειμενικό πεδίο.

Το ΜΑΝΑΣ επειδή ακριβώς αποτελεί μια Μετάβαση, μια Πύλη προς την Ενότητα (Άνω) και προς την Πολλαπλότητα (Κάτω) έχει μια διπλή όψη κι έτσι διακρίνεται Ανώτερο Μάνας (ο Αληθινός νοητικός πυρήνας του όντος), και Κατώτερο Μάνας, η πρόσκαιρη προσωπικότητα, το εγώ, που χτίζεται από εμπειρίες, μνήμες και σκέψη…

Το ΜΑΝΑΣ Δημιουργεί Αντικειμενικά, σε ένα κατώτερο επίπεδο εκδήλωσης, τον Χώρο του ΚΑΜΑ, της Ψυχικής ροπής και Δύναμης…

Το ΚΑΜΑ θα δημιουργήσει με την σειρά του, τον Χώρο της Παγκόσμιας Ενέργειας, ΠΡΑΝΑ…

Εκδηλώσεις της Παγκόσμιας Ενέργειας είναι ο Κόσμος των Μορφών, ΡΟΥΠΑ

Αυτό που περιγράψαμε είναι η Δημιουργία, η Εξέλιξη, στην Αντικειμενική Όψη της.

Όλες Αυτές οι Όψεις της Ύπαρξης Υπάρχουν στον ΙΔΙΟ ΧΩΡΟ, αλλά σε διαφορετική «συχνότητα εκδήλωσης». Οι Ανώτερες Όψεις Αποτελούν Εσωτερικές Δυνάμεις του Κατώτερου Φορέα.

Τα Όντα που Προέρχονται από την ΑΡΧΗ, κι Εκδηλώνονται Καταρχήν Μέσα στον ΛΟΓΟ, χωρίς να «διαχωρίζονται», αποκόπτονται στους Κατώτερους Κόσμους και βιώνουν μια ξεχωριστή ατομική ύπαρξη, πράγμα που είναι βέβαια μια ψευδαίσθηση… γιατί τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από το ΥΠΟΣΤΗΡΙΓΜΑ.

Στην Κατάσταση του ΠΡΩΤΟΥ ΛΟΓΟΥ τα όντα βιώνουν την Ύπαρξη σαν ΑΤΜΑ. Στην πραγματικότητα ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ και ΑΤΜΑ είναι η ίδια Απόλυτη Αδιαφοροποίητη Κατάσταση, όπου δεν υπάρχει ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ-ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟ.

Στην Κατάσταση του ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΛΟΓΟΥ τα όντα βιώνουν την Ύπαρξη σαν ΑΤΜΑ-ΜΠΟΥΝΤΙ. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ και ΑΤΜΑ-ΜΠΟΥΝΤΙ «Ταυτίζονται»… Υπάρχει μια «Διαφοροποίηση» από την Ανώτερη Κατάσταση, αλλά πρέπει κάποιος να το Βιώσει για να το νοιώσει…

Στην Κατάσταση του ΤΡΙΤΟΥ ΛΟΓΟΥ τα όντα βιώνουν την Ύπαρξη σαν ΑΤΜΑ-ΜΠΟΥΝΤΙ-ΜΑΝΑΣ. Σε Αυτή την Κατάσταση ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ και ΑΤΜΑ-ΜΠΟΥΝΤΙ-ΜΑΝΑΣ Υπάρχουν Μέσα στην Ενότητα της Ύπαρξης. Υπάρχουν ταυτόχρονα, αλλά δεν «διαχωρίζονται»…

Όταν τα όντα Περνούν την Πύλη του ΜΑΝΑΣ, προς την Πολλαπλότητα, τότε η «Ανώτερη Οντότητα» εκδηλώνεται σε ένα προσωρινό σχηματισμό του «Κατώτερου Μάνας»…

Στην Συνέχεια, στην Πορεία προς τα Κάτω, η «Νέα Σύνθεση της Ανώτερης Οντότητας» εκδηλώνεται μέσα στο «Κάμα Ρούπα».

Τέλος η «Νέα Σύνθεση της Ανώτερης Οντότητας», απομονώνοντας ένα μέρος της Παγκόσμιας Ενέργειας, Πράνα, εκδηλώνεται μέσα στο «Ρούπα».

Στην πραγματικότητα όλες αυτές οι «Δυνάμεις», «Σώματα» εκδηλώνονται στον ίδιο χώρο με το σώμα και μέσα στο σώμα… Το πώς συμβαίνει ακριβώς μόνο ένας «δάσκαλος» μπορεί και πρέπει να το εξηγήσει…

Βεβαίως οι Πνευματικές Δυνάμεις, υπερβαίνουν το χώρο και το σώμα, κι απλά «παρίστανται» κι υποστηρίζουν («αγκαλιάζοντάς» το) το σώμα… Το «σημείο επαφής» με το σώμα είναι το «ανώτερο κέντρο», ο «ανώτερος εγκέφαλος. Το «Κατώτερο Μάνας» εκδηλώνεται στον πρόσθιο διανοητικό εγκέφαλο. Το «Κάμα Ρούπα» εκδηλώνεται σαν ο «συναισθηματικός κόσμος» μας, στην θέση της καρδιάς… Το ίδιο το «Ρούπα» εκδηλώνεται στην βάση του σώματος και στις βιολογικές δραστηριότητες.

Ο Άνθρωπος, έτσι όπως περιγράφεται από την Θεοσοφική Αντίληψη, Εμπεριέχει Μέσα στην ΦΥΣΗ του, την ΘΕΪΚΗ ΟΥΣΙΑ, σαν κάτι ΕΓΓΕΝΕΣ, καθώς και τον Προορισμό του… να Αποκτήσει ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, και να ΕΠΙΣΤΡΕΨΕΙ στην ΠΗΓΗ του, στο ΑΠΟΛΥΤΟ.

Αν στο Εξωτερικό Θεωρητικό Τμήμα γίνεται η Προετοιμασία του Ανθρώπου, για να Γνωρίσει «Τι Είναι», το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΕΡΓΟ γίνεται στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ, με τις ΠΕΝΤΕ ΜΥΗΣΕΙΣ…

ΠΕΝΤΕ ΜΥΗΣΕΙΣ! Γιατί Πέντε; Κι όχι Μία; ή Τρεις; ή Επτά;… Επειδή οι ΜΥΗΣΕΙΣ Σχετίζονται με τις ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ του Ανθρώπου, με τα ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΣΩΜΑΤΑ του Ανθρώπου…

Βεβαίως είναι φανερό (κι αυτό γίνεται σε όλες τις Παραδόσεις), ότι για να Προχωρήσει κάποιος στο Πνευματικό Μονοπάτι, πρέπει να απαρνηθεί τον εξωτερικό κόσμο και τις εξωτερικές επιδιώξεις… για να μπορέσει να «Οικοδομήσει», τον Εσωτερικό Εαυτό του, να Φτάσει στην ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, και στην ΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ.

Οι Παλιοί Θεόσοφοι Συσχέτιζαν την Α’ ΜΥΗΣΗ με τον έλεγχο, την διαχείριση και την υπέρβαση του «Κάμα Ρούπα».

Η Β’ ΜΥΗΣΗ είχε σαν Έργο τον έλεγχο-υπέρβαση του «Κατώτερου Μάνας», της σκέψης… Μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορες πρακτικές δράσεις, αλλά ο στόχος είναι να «βρεθούμε» πέραν της σκέψης, ουσιαστικά, και φυσικά, κι όχι μέσα από πειθαρχία ή εξαναγκασμό.

Η Γ’ ΜΥΗΣΗ Αποτελεί την Ενεργοποίηση του ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΜΑΝΑΣ, μια Κατάσταση Ενότητας της Ύπαρξης, όπου Όλα Υπάρχουν Ενωμένα… Η Κατάσταση Αυτή όταν απομονωνόμαστε από τον εξωτερικό κόσμο, σε δράση Διαλογισμού, ταυτίζεται ουσιαστικά με τον ΤΡΙΤΟ ΛΟΓΟ (το ΑΤΜΑ-ΜΠΟΥΝΤΙ-ΜΑΝΑΣ)…

Η Δ’ ΜΥΗΣΗ είναι, η Εμπειρία, σε δράση Διαλογισμού, του ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΛΟΓΟΥ (το ΑΤΜΑ-ΜΠΟΥΝΤΙ).

Η Ε’ ΜΥΗΣΗ είναι η Υπέρτατη Εμπειρία, μέσα στη Δημιουργία, του ΠΡΩΤΟΥ ΛΟΓΟΥ (το ΑΤΜΑ), μια Κατάσταση που Καθρεφτίζει το ΑΠΟΛΥΤΟ.

Πέρα από Εμπειρίες και ΜΥΗΣΕΙΣ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ Η ΑΣΣΥΛΗΠΤΗ ΑΡΧΗ, το ΑΠΟΛΥΤΟ, που δεν μπορεί να είναι Εμπειρία γιατί ΑΥΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΓΝΩΣΗ, ΑΙΩΝΙΑ, ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΟΥΣΑ, ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗ…

Ίσως κάποιοι Θεόσοφοι ακολουθούν μια άλλη θεώρηση και περιγραφή… αλλά η ουσία παραμένει η ίδια…

Όλες Αυτές οι Καταστάσεις Βιώνονται μέσα στον Διαλογισμό… Το ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΣΑΜΑΝΤΙ είναι η ΒΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ…

Ο «Αποχωρισμός από το Ρούπα», κι η Βίωση των Εσωτερικών Πεδίων, αποτελεί αντικείμενο ενός ΑΛΛΟΥ ΕΡΓΟΥ μέσα στην ΘΕΟΣΟΦΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ του Ανθρώπου… κι εδώ δεν είναι ο χώρος, να αναφερθούμε σε αυτά…

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES