Monday, 15 September, 2025

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

In the quietude of existence, where the mind surrenders its restless grasp and the heart rests in its own rhythm, there exists a profound reality beyond the clutches of time. It is a reality that is not bound by the ticking of clocks or the unfolding of calendars. It is the Eternal Present—an infinite realm where the essence of all things remains untouched by the transient dance of phenomena. To step into this state, to emerge into Timelessness, is to awaken to a dimension of existence that transcends the ordinary, unveiling the sacred tapestry of Eternity.

The Illusion of Time

Time, as we know it, is a construct of the human mind. It is a framework within which we organize the experiences of our lives—a linear sequence of past, present, and future. Yet, when examined with full attention and silence, this framework begins to dissolve. What is the "past" but memories, ephemeral shadows of what once was? What is the "future" but projections, fragile dreams of what may come to be? Even the "present," when dissected, is a fleeting moment, slipping through our grasp as soon as it arrives.

In the field of deep observation, where thought ceases its ceaseless chatter, this illusion of time begins to fade. The incessant march of moments blurs into a single, infinite now. Here, in this stillness, the veil of time lifts, revealing the timeless essence that underpins all existence.

The Art of Observation

To emerge into timelessness, one must cultivate the art of pure observation—a state of quiet attention devoid of judgment or interpretation. It is not merely seeing with the eyes but perceiving with the whole being. In this state, objects and events lose their superficial meanings. A tree is no longer "a tree" as labeled by the mind, but an intricate play of form, light, and presence. A passing cloud is no longer "a cloud" but a transient manifestation of the infinite.

In such observation, the boundaries between the observer and the observed dissolve. The act of seeing becomes an act of being. The perceived and the perceiver merge into one, revealing the unity of existence.

The Transparency of Phenomena

In the timeless state, all phenomena take on a new quality. They become transparent, as if their true nature shines through their form. The solidity of the world fades, replaced by a sense of fluidity and lightness. Every object, every event, becomes a fleeting ripple on the vast ocean of existence—a ripple that neither adds to nor subtracts from the ocean itself.

This transparency reveals a deeper truth: the impermanence of all things. The universe is a dance of arising and passing away, a ceaseless flow in which nothing remains fixed. Yet, amidst this flow, there is an unchanging background—a formless, eternal presence that pervades all. It is the ground of being, the essence of Eternity.

The Eternal Present

To touch this ground is to awaken to the Eternal Present. It is not a moment in time but a dimension beyond time. In this state, the mind ceases its grasping, the heart releases its attachments, and the soul rests in its natural state of freedom. It is a state of pure being, unconditioned and infinite.

The Eternal Present is the space in which all things arise and dissolve. It is the canvas upon which the transient phenomena of existence are painted, yet it remains untouched by the colors and forms. To live in this present is to live in alignment with the flow of life, to dance with existence without resistance or clinging.

Enlightenment: The Awakening to Timelessness

The emergence into timelessness is the essence of enlightenment. It is not a destination or an achievement but a realization of what has always been. It is the awakening to the truth that you are not separate from the Eternal; you are the Eternal experiencing itself through the lens of time.

In this realization, all fears dissolve, for fear is rooted in the illusion of time. Without time, there is no future to dread and no past to regret. There is only the boundless freedom of the now. This is complete freedom, the liberation that all spiritual traditions point toward.

Living in the Infinity of Existence

To live in timelessness is to embrace the infinity of existence. It is to recognize that life is not a journey from birth to death but a continuous unfolding within the Eternal. Every moment is an expression of the infinite, and every experience is a doorway to the sacred.

This way of living does not withdraw from the world but transforms how one engages with it. Actions arise from a place of stillness and clarity, untainted by the compulsions of the ego. Relationships are imbued with a sense of unity and compassion, for the boundaries of separateness have dissolved. Even the smallest acts—breathing, walking, listening—become sacred rituals in the dance of existence.

Conclusion: The Invitation to Eternity

The emergence into timelessness is not reserved for mystics or sages; it is the birthright of every being. It begins with a single step: the willingness to observe quietly, with full attention, and without the interference of thought. In this simple act lies the key to unlocking the infinite.

As you sit in stillness, as you watch the play of light and shadow, as you listen to the silence beneath the sounds, you may find yourself slipping into the Eternal Present. Here, in the heart of timelessness, you will discover the truth of who you are—not a fleeting shadow but the light itself, eternal and infinite.

Let this be an invitation, a call to awaken. The doorway to Eternity is always open, and the timeless truth is always present. Step through, and emerge into the boundless freedom of existence.

…

Η Ανάδυση στο Άχρονο: Ένα ταξίδι πέρα από το πέπλο του χρόνου

Στην ησυχία της ύπαρξης, όπου το μυαλό παραδίδει την ανήσυχη σύλληψή του και η καρδιά αναπαύεται στον δικό της ρυθμό, υπάρχει μια βαθιά πραγματικότητα πέρα από τα νύχια του χρόνου. Είναι μια πραγματικότητα που δεν δεσμεύεται από το χτύπημα των ρολογιών ή το ξεδίπλωμα των ημερολογίων. Είναι το Αιώνιο Παρόν—ένα άπειρο βασίλειο όπου η ουσία όλων των πραγμάτων παραμένει ανέγγιχτη από τον παροδικό χορό των φαινομένων. Το να μπεις σε αυτή την κατάσταση, να αναδυθείς στη Διαχρονικότητα, σημαίνει να αφυπνιστείς σε μια διάσταση ύπαρξης που υπερβαίνει το συνηθισμένο, αποκαλύπτοντας την ιερή ταπετσαρία της Αιωνιότητας.

Η ψευδαίσθηση του χρόνου

Ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, είναι ένα κατασκεύασμα του ανθρώπινου μυαλού. Είναι ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο οργανώνουμε τις εμπειρίες της ζωής μας—μια γραμμική ακολουθία παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος. Ωστόσο, όταν εξετάζεται με πλήρη προσοχή και σιωπή, αυτό το πλαίσιο αρχίζει να διαλύεται. Τι είναι το «παρελθόν» εκτός από αναμνήσεις, εφήμερες σκιές αυτού που ήταν κάποτε; Ποιο είναι το «μέλλον» εκτός από προβολές, εύθραυστα όνειρα για το τι μπορεί να γίνει; Ακόμη και το «παρόν», όταν ανατέμνεται, είναι μια φευγαλέα στιγμή, που γλιστράει μέσα από την λαβή μας μόλις φτάσει.

Στο πεδίο της βαθιάς παρατήρησης, όπου η σκέψη σταματά την αδιάκοπη φλυαρία της, αυτή η ψευδαίσθηση του χρόνου αρχίζει να ξεθωριάζει. Η αδιάκοπη πορεία των στιγμών θολώνει σε ένα ενιαίο, άπειρο τώρα. Εδώ, σε αυτή την ησυχία, το πέπλο του χρόνου σηκώνεται, αποκαλύπτοντας τη διαχρονική ουσία που στηρίζει όλη την ύπαρξη.

Η Τέχνη της Παρατήρησης

Για να αναδυθεί κανείς στη διαχρονικότητα, πρέπει να καλλιεργήσει την τέχνη της καθαρής παρατήρησης - μια κατάσταση ήσυχης προσοχής χωρίς κρίση ή ερμηνεία. Δεν είναι απλώς να βλέπεις με τα μάτια αλλά να αντιλαμβάνεσαι με όλη την ύπαρξη. Σε αυτή την κατάσταση, τα αντικείμενα και τα γεγονότα χάνουν την επιφανειακή τους σημασία. Ένα δέντρο δεν είναι πλέον «ένα δέντρο» όπως χαρακτηρίζεται από το μυαλό, αλλά ένα περίπλοκο παιχνίδι μορφής, φωτός και παρουσίας. Ένα σύννεφο που περνά δεν είναι πια «ένα σύννεφο» αλλά μια παροδική εκδήλωση του απείρου.

Σε μια τέτοια παρατήρηση, τα όρια μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου διαλύονται. Η πράξη του να βλέπεις γίνεται πράξη ύπαρξης. Το αντιληπτό και ο αντιλαμβανόμενος συγχωνεύονται σε ένα, αποκαλύπτοντας την ενότητα της ύπαρξης.

Η Διαφάνεια των Φαινομένων

Στη διαχρονική κατάσταση, όλα τα φαινόμενα αποκτούν νέα ποιότητα. Γίνονται διάφανα, σαν να λάμπει η αληθινή τους φύση μέσα από τη μορφή τους. Η στερεότητα του κόσμου ξεθωριάζει, αντικαθίσταται από μια αίσθηση ρευστότητας και ελαφρότητας. Κάθε αντικείμενο, κάθε γεγονός, γίνεται ένας φευγαλέος κυματισμός στον απέραντο ωκεανό της ύπαρξης – ένας κυματισμός που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από τον ίδιο τον ωκεανό.

Αυτή η διαφάνεια αποκαλύπτει μια βαθύτερη αλήθεια: την παροδικότητα όλων των πραγμάτων. Το σύμπαν είναι ένας χορός ανάδυσης και θανάτου, μια αδιάκοπη ροή στην οποία τίποτα δεν μένει σταθερό. Ωστόσο, μέσα σε αυτή τη ροή, υπάρχει ένα αμετάβλητο υπόβαθρο - μια άμορφη, αιώνια παρουσία που διαπερνά τα πάντα. Είναι το έδαφος της ύπαρξης, η ουσία της Αιωνιότητας.

Το Αιώνιο Παρόν

Το να αγγίξεις αυτό το έδαφος σημαίνει να ξυπνήσεις στο Αιώνιο Παρόν. Δεν είναι μια στιγμή στο χρόνο αλλά μια διάσταση πέρα από το χρόνο. Σε αυτή την κατάσταση, ο νους παύει να πιάνει, η καρδιά απελευθερώνει τις προσκολλήσεις της και η ψυχή αναπαύεται στη φυσική της κατάσταση ελευθερίας. Είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης, χωρίς όρους και άπειρη.

Το Αιώνιο Παρόν είναι ο χώρος στον οποίο όλα τα πράγματα προκύπτουν και διαλύονται. Είναι ο καμβάς πάνω στον οποίο ζωγραφίζονται τα παροδικά φαινόμενα της ύπαρξης, ωστόσο παραμένει ανέγγιχτος από τα χρώματα και τις μορφές. Το να ζεις σε αυτό το παρόν σημαίνει να ζεις σε ευθυγράμμιση με τη ροή της ζωής, να χορεύεις με την ύπαρξη χωρίς αντίσταση ή προσκόλληση.

Διαφωτισμός: Το ξύπνημα στη διαχρονικότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα είναι η ουσία του διαφωτισμού. Δεν είναι προορισμός ή επίτευγμα αλλά συνειδητοποίηση αυτού που ήταν πάντα. Είναι η αφύπνιση στην αλήθεια ότι δεν είστε χωριστοί από τον Αιώνιο. είσαι ο Αιώνιος που βιώνει τον εαυτό του μέσα από το φακό του χρόνου.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, όλοι οι φόβοι διαλύονται, γιατί ο φόβος έχει τις ρίζες του στην ψευδαίσθηση του χρόνου. Χωρίς χρόνο, δεν υπάρχει μέλλον να φοβάσαι και παρελθόν για να μετανιώσεις. Υπάρχει μόνο η απεριόριστη ελευθερία του τώρα. Αυτή είναι η απόλυτη ελευθερία, η απελευθέρωση που δείχνουν όλες οι πνευματικές παραδόσεις.

Ζώντας στο άπειρο της Ύπαρξης

Το να ζεις στη διαχρονικότητα σημαίνει να αγκαλιάζεις το άπειρο της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, αλλά ένα συνεχές ξετύλιγμα μέσα στο Αιώνιο. Κάθε στιγμή είναι μια έκφραση του άπειρου και κάθε εμπειρία είναι μια πόρτα προς το ιερό.

Αυτός ο τρόπος ζωής δεν αποσύρεται από τον κόσμο, αλλά μεταμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο ασχολείται κανείς με αυτόν. Οι πράξεις προκύπτουν από ένα μέρος ησυχίας και διαύγειας, αμόλυντο από τους καταναγκασμούς του εγώ. Οι σχέσεις είναι εμποτισμένες με μια αίσθηση ενότητας και συμπόνιας, γιατί τα όρια του χωρισμού έχουν διαλυθεί. Ακόμη και οι πιο μικρές πράξεις –η αναπνοή, το περπάτημα, η ακρόαση– γίνονται ιερές τελετουργίες στο χορό της ύπαρξης.

Συμπέρασμα: Η πρόσκληση στην αιωνιότητα

Η ανάδυση στη διαχρονικότητα δεν προορίζεται για μυστικιστές ή σοφούς. είναι το εκ γενετής δικαίωμα κάθε ύπαρξης. Ξεκινά με ένα μόνο βήμα: την προθυμία να παρατηρείς ήσυχα, με πλήρη προσοχή και χωρίς την παρέμβαση της σκέψης. Σε αυτή την απλή πράξη βρίσκεται το κλειδί για να ξεκλειδώσετε το άπειρο.

Καθώς κάθεστε σε ησυχία, καθώς παρακολουθείτε το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς, καθώς ακούτε τη σιωπή κάτω από τους ήχους, μπορεί να βρείτε τον εαυτό σας να γλιστράει στο Αιώνιο Παρόν. Εδώ, στην καρδιά της διαχρονικότητας, θα ανακαλύψεις την αλήθεια του ποιος είσαι—όχι μια φευγαλέα σκιά αλλά το ίδιο το φως, αιώνιο και άπειρο.

Ας είναι αυτό μια πρόσκληση, ένα κάλεσμα για αφύπνιση. Η πόρτα στην Αιωνιότητα είναι πάντα ανοιχτή και η διαχρονική αλήθεια είναι πάντα παρούσα. Προχωρήστε και αναδυθείτε στην απεριόριστη ελευθερία της ύπαρξης.

Saturday, March 30, 2024

Sufism - The Sufi "Path"

Those (who are they) who got to know Sufism "from the inside", by joining (with great difficulty) a real "Sufi path" ("tariqa"), or group of people who perform a certain period of time a spiritual work ("amal"), they know empirically a very great truth about Sufism which all its outside scholars, learned and highly analytical otherwise, ignore: "Sufism went straight from the Heart of Islam, from the Mystical Experience of the Prophet and the fiery his sermon, to the few whom he especially trusted"... and it is deeply hidden inside the "Quran", which also contains many, many other things (because there was a reason to contain them).

Sufism (that is certain) did not arise from foreign influences or an amalgamation of various foreign traditions, as many of its outside scholars claim. It begins with Muhammad and constitutes the deepest Essence of Islam, which is however accessible and understood by very few... most of them only know Islam from the outside.

Some of the "Paths" ("Tariqa", Sufi orders, in the terminology of the West, who had in mind the Christian monastic orders) are ancient and reach back to the Prophet, others are newer, and others appeared and disappeared, having fulfilled their destination... The bottom line is one, to really know Sufism you have to know it "from the inside".

The truth is that Sufism, because it is precisely "Experiencing the Real", in its absolute expression, and because it constitutes the Truth (which is Eternal) transcends the limits of Islam, or a religion, is the True Religion... The same can be said let's talk about the real essence (the "Mystic Experience") that we find at the heart of all religions.

Sufism was born out of the Prophet's Deep Mystical Experience of the "Uniqueness of God" (meaning "There is only God, nothing else"), a "concept" that exists in various "points" of the Qur'an, but they recognize and understand the their true meaning (in its full extent) the "initiated" few.

In order to Ascend to God, to Experience the Oneness of God, we basically have to eliminate everything, perceptions, thoughts, activities... everything (all perceptions, even perceptions of God, since they imply a "separation" of us from God ), are considered essentially illusory: There is only God, Nothing else... In practice, this means precisely the elimination of individual consciousness and our immersion in the Oneness of Existence, in the Real. Whether this happens (takes place) and is the result of our immediate understanding and without a process, or whether one has to work (which is the most common) in this direction in order to experience it, is purely a matter of the quality of the person, or better of the level of understanding he has, or the degree of his absorption in the illusory world of phenomena... Only God Exists, Behind everything. The temporary existence of all beings and all things, originates from God, and returns to Him.

God (Allah literally means God, the God) is precisely called in Sufism Al-Haqq, the Real, precisely to distract us from illusory conceptions of reality... The Sufis are "Al Al-Haqq", the Followers, the Worshipers , of the Real, Those Who Lead to the Real, Who Experience the Real.

The "Fana", the extinguishing in God, is not so much the elimination of the personal ego as the Opening to Infinity, to Another Existence, to Another True Life. Man, "losing" himself in God, transforms himself into True Existence, He finds his True Nature, within the Universal Unity of Existence.

Because precisely the true work ("amal") is the Experience of the Absolute Unity of Existence (the Real), and because it is a unique eternal truth that man has found and that everyone can experience (to the extent that he seeks it and accomplishes it), it is only natural that in this very point (the essential point) Sufism is identified with all the Genuine Traditions. But the fact that the Traditions all speak of the Truth, this does not imply any mutual influence (without of course excluding it). The Unity of the Traditions stems from their deepest essence and not from external factors.

From a purely practical point of view Sufism is many things at once.

It is the Direct Insight of Truth, which immediately transports us to the Space of the Real.

It is also practices that lead to this supreme experience.

It is "teachings" that indicate this, with direct speech, with hints, parables, "fairy tales"...

It is activities that help and actions that prepare it to take place.

It is all this, and beyond all this, the Experiencing the Truth, the Contact with the Infinite…. It is the Experience of Reality, of the Real.

It must be understood that because we are talking about a real transmutation of man, about something completely practical, that everyone carries out personally and in his unique way (because it concerns him), until he "leaves" himself to pass the Gate of Heaven ... there cannot be any (general) practice that man can apply ... this is too theoretical ... Each must walk the "Way" himself, and do so practically, transforming from limited existence to the Infinite Oneness of Existence... there is no other way.

The term "Fana fi'l-Haq", extinguishing within the Real, in fact, in addition to its real ultimate meaning, also means the various stages or degrees of realization, for those who cannot have "Direct Sight of God", and they progress gradually towards God, which is the easiest for the most people.

1. The first thing that marks the "Entrance into the Way," into the "Stream of Life" is renunciation of the world, true poverty, not possessing more goods than man really needs.

2. Purification (of the lower soul, "nafs") of desires and passions is what really opens the way to Heaven.

3. The Perception of the Presence of God, the "Concentration on God" means the setting aside of all perceptions, thoughts, all mental processes, which are moving away from God. The passage beyond all this, the elimination of personal existence is the "fana", the erasure of the ego within the Oneness of Existence.

This is the deepest essence of the "Dhikr", the "Remembrance of God", at least in the "innermost dhikr", which is beyond the "dhikr of the tongue" and the "dhikr of the heart"...

4. However, this "Perception of the Unity of Existence" where the ego has "dissolved" is not the Final State... even this Perception must be overcome, as a process, as an attempt to grasp, understand, and possess the Real, every conscious effort to perceive... It is only when we pass into the "stillness of being" that the "Immediate Full Vision of Reality" dawns, We become the Reality, the Real... This is the "fana al-fana", the "erasing of the erasing".

5. The Real Belongs to a Different Ontological Realm than our own (temporary and relative) existence, beyond the "movement of perception"... It is the Eternal Stable Reality that Exists, Flows Without Changing, because it is beyond time and worldly becoming.

The essential thing in Sufism, beyond any theoretical descriptions, is that all this must be realized.

The "Holy Pilgrimage", the "Holy Pilgrimage to the True God", of which only an external symbol is the "pilgrimage to Mecca", (the "hajj"), can be neither wishful thinking, nor a path without reaching... It must to be Here, in God, to Touch Him, to Become One With Him… all the rest is just human nonsense.

…

Σουφισμός - Η Σουφική «Οδός»

Αυτοί (όσοι είναι αυτοί) που γνώρισαν τον Σουφισμό από «μέσα», με το να ενταχθούν (με πολύ δυσκολία) σε μια πραγματική «Σουφική οδό» («ταρίκα»), ή ομάδα ανθρώπων που επιτελεί μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο ένα πνευματικό έργο («αμάλ»), γνωρίζει εμπειρικά μια πολύ μεγάλη αλήθεια για τον Σουφισμό που αγνοούν όλοι οι εξωτερικοί μελετητές του, πολυμαθείς κι εξαιρετικά αναλυτικοί κατά τα άλλα: «Ο Σουφισμός πήγασε κατευθείαν από την Καρδιά του Ισλάμ, από το Μυστικό Βίωμα του Προφήτη και το φλογερό κήρυγμά του, στους ελάχιστους που εμπιστευόταν ιδιαίτερα»… κι είναι βαθιά κρυμμένος μέσα στο «Κοράνι», που περιέχει και πολλά πολλά άλλα πράγματα, (γιατί υπήρχε λόγος να τα περιέχει).

Ο Σουφισμός (αυτό είναι βέβαιο) δεν προέκυψε από ξένες επιρροές ή συγκερασμό διαφόρων ξένων παραδόσεων, όπως υποστηρίζουν πολλοί εξωτερικοί μελετητές του. Ξεκινά από τον Μωάμεθ κι αποτελεί την βαθύτερη Ουσία του Ισλάμ, που γίνεται όμως προσιτή και κατανοητή από ελάχιστους… οι περισσότεροι γνωρίζουν μόνο εξωτερικά το Ισλάμ.

Κάποιες από τις «Οδούς» («Ταρίκα», σουφικά τάγματα, κατά την ορολογία των δυτικών, που είχαν υπόψη τους τα χριστιανικά μοναχικά τάγματα ) είναι πανάρχαιες και φτάνουν πίσω μέχρι τον Προφήτη, άλλα είναι νεότερα, κι άλλα εμφανίστηκαν και χάθηκαν, αφού εκπλήρωσαν τον προορισμό τους… Η ουσία είναι μία, για να γνωρίσεις πραγματικά τον Σουφισμό πρέπει να τον γνωρίσεις από «μέσα».

Η αλήθεια είναι ότι ο Σουφισμός, επειδή είναι ακριβώς «Βίωση του Πραγματικού», στην απόλυτη έκφρασή του, κι επειδή αποτελεί την Αλήθεια (που είναι Αιώνια) ξεπερνά τα όρια του Ισλάμ, ή μιας θρησκείας, είναι η Αληθινή Θρησκεία… Το ίδιο μπορούμε να πούμε για την πραγματική ουσία (το «Μυστικό Βίωμα») που βρίσκουμε στην καρδιά όλων των θρησκειών.

Ο Σουφισμός γεννήθηκε μέσα από την Βαθιά Μυστική Εμπειρία του Προφήτη για την «Μοναδικότητα του Θεού» (που σημαίνει «Υπάρχει Μόνον Θεός, τίποτα άλλο»), «αντίληψη» που υπάρχει σε διάφορα «σημεία» του Κορανίου, αλλά τα αναγνωρίζουν και κατανοούν το πραγματικό νόημά τους (στην πλήρη έκτασή του) οι λίγοι «μυημένοι».

Για να Ανυψωθούμε Ως τον Θεό, να Βιώσουμε την Μοναδικότητα του Θεού, ουσιαστικά πρέπει να εξαλείψουμε τα πάντα, αντιλήψεις, σκέψεις, δραστηριότητες… όλα (όλες οι αντιλήψεις, ακόμα και οι αντιλήψεις περί Θεού, εφόσον υπονοούν ένα «διαχωρισμό» μας από τον Θεό), θεωρούνται ουσιαστικά απατηλές: Υπάρχει Μόνον Θεός, Τίποτα άλλο… Πρακτικά, αυτό σημαίνει ακριβώς την εξάλειψη της ατομικής συνείδησης και την βύθισή μας στην Ενότητα της Ύπαρξης, στο Πραγματικό. Το αν αυτό γίνεται (πραγματοποιείται) κι είναι αποτέλεσμα της άμεσης κατανόησής μας και χωρίς διαδικασία, ή αν πρέπει κάποιος να εργαστεί (πράγμα που είναι και το πιο συνηθισμένο) προς αυτή την κατεύθυνση για να το βιώσει, είναι καθαρά θέμα της ποιότητας του ανθρώπου, ή καλύτερα του επιπέδου κατανόησης που έχει, ή του βαθμού απορρόφησής του στον απατηλό κόσμο των φαινομένων… Μόνο ο Θεός Υπάρχει, Πίσω από όλα. Η προσωρινή ύπαρξη όλων των όντων κι όλων των πραγμάτων, Πηγάζει από τον Θεό, και σε Αυτόν επιστρέφει.

Ο Θεός (Αλλάχ σημαίνει ακριβώς Θεός, ο Θεός) ονομάζεται ακριβώς στον Σουφισμό Αλ-Χακ, το Πραγματικό, ακριβώς για να μας αποσπά από τις απατηλές αντιλήψεις περί πραγματικότητας… Οι Σούφι είναι οι «Αλ Αλ-Χακ», οι Οπαδοί, οι Λάτρεις, του Πραγματικού, Αυτοί που Οδεύουν προς το Πραγματικό, που Βιώνουν το Πραγματικό.

Το «Φανά», το σβήσιμο μέσα στον Θεό, δεν είναι τόσο η εξάλειψη του προσωπικού εγώ, όσο το Άνοιγμα στην Απεραντοσύνη, σε μια Άλλη Ύπαρξη, σε μια Άλλη Αληθινή Ζωή. Ο άνθρωπος, «χάνοντας» τον εαυτό του μέσα στον Θεό, μετουσιώνεται ο ίδιος στην Αληθινή Ύπαρξη, Βρίσκει την Αληθινή Φύση του, μέσα στην Παγκόσμια Ενότητα της Ύπαρξης.

Επειδή ακριβώς το αληθινό έργο («αμάλ») είναι η Βίωση της Απόλυτης Ενότητας της Ύπαρξης (του Πραγματικού), κι επειδή πρόκειται για μια μοναδική αιώνια αλήθεια που έχει βρει ο άνθρωπος και που μπορεί να βιώσει ο καθένας (στον βαθμό που το επιδιώκει και το πραγματοποιεί), είναι φυσικό σε αυτό ακριβώς (το ουσιαστικό σημείο) ο Σουφισμός να ταυτίζεται με όλες τις Γνήσιες Παραδόσεις. Αλλά το ότι οι Παραδόσεις μιλάνε όλες για την Αλήθεια, αυτό δεν συνεπάγεται κανένα αλληλοεπηρεασμό (χωρίς βεβαίως να το αποκλείει). Η Ενότητα των Παραδόσεων πηγάζει από την βαθύτερη ουσία τους κι όχι από εξωτερικούς παράγοντες.

Από καθαρά πρακτική άποψη ο Σουφισμός είναι πολλά πράγματα μαζί.

Είναι η Άμεση Ενόραση της Αλήθειας, που μας μεταφέρει άμεσα στο Χώρο του Πραγματικού.

Είναι επίσης πρακτικές που οδηγούν σε αυτό το υπέρτατο βίωμα.

Είναι «διδασκαλίες» που το υποδεικνύουν, με άμεσο λόγο, με υποδείξεις, παραβολές, «παραμύθια»…

Είναι δραστηριότητες που βοηθούν και πράξεις που το προετοιμάζουν να πραγματοποιηθεί.

Είναι όλα αυτά, και πέρα από όλα αυτά, η Βίωση της Αλήθειας, η Επαφή με το Απέραντο…. Είναι το Βίωμα της Πραγματικότητας, του Πραγματικού.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι επειδή μιλάμε για μια πραγματική μεταστοιχείωση του ανθρώπου, για κάτι απόλυτα πρακτικό, που ο καθένας πραγματοποιεί προσωπικά και με τον μοναδικό τρόπο του (γιατί αφορά αυτόν), μέχρι να «αφήσει» τον εαυτό για να περάσει την Πύλη του Ουρανού… δεν μπορεί να υπάρχει κάποια (γενική) πρακτική που μπορεί να εφαρμόσει ο άνθρωπος… αυτό είναι πολύ θεωρητικό... Ο καθένας πρέπει να βαδίσει την «Οδό» αυτός ο ίδιος, και να το κάνει πρακτικά, μεταμορφούμενος από την περιορισμένη ύπαρξη στην Απέραντη Ενότητα της Ύπαρξης… άλλος δρόμος δεν υπάρχει.

Ο όρος «Φανά φι ‘λ-Χακ», σβήσιμο μέσα στο Πραγματικό, στην πραγματικότητα, πέρα από το πραγματικό τελειωτικό νόημά του, σημαίνει επίσης τα διάφορα στάδια ή βαθμίδες πραγμάτωσης, για αυτούς που δεν μπορούν να έχουν «Άμεση Όραση του Θεού», και προχωράνε σταδιακά προς τον Θεό, που είναι το πιο εύκολο για τους πιο πολλούς ανθρώπους.

1. Το πρώτο πράγμα που σηματοδοτεί την «Είσοδο στην Οδό», στο «Ρεύμα της Ζωής» είναι η απάρνηση του κόσμου, η αληθινή φτώχεια, η μη-κατοχή περίσσιων αγαθών από όσα χρειάζεται πραγματικά ο άνθρωπος.

2. Η κάθαρση (της κατώτερης ψυχής , «ναφς») από επιθυμίες και πάθη είναι αυτό που ανοίγει πραγματικά τον δρόμο για τον Ουρανό.

3. Η Αντίληψη της Παρουσίας του Θεού, η «Συγκέντρωση στο Θεό» σημαίνει τον παραμερισμό όλων των αντιλήψεων, των σκέψεων, όλων των νοητικών διαδικασιών, που είναι απομάκρυνση από τον Θεό. Το πέρασμα πέραν όλων αυτών, η εξάλειψη της προσωπικής ύπαρξης είναι το «φανά», το σβήσιμο του εγώ μέσα στην Ενότητα της Ύπαρξης.

Αυτή είναι η βαθύτερη ουσία του «Ντικρ», της «Ανάμνησης του Θεού», τουλάχιστον στο «εσώτατο ντικρ», που είναι πέρα από το «ντικρ της γλώσσας» και το «ντικρ της καρδιάς»…

4. Αυτή όμως η «Αντίληψη της Ενότητας της Ύπαρξης» όπου έχει «διαλυθεί» το εγώ δεν είναι η Τελική Κατάσταση… πρέπει να ξεπεραστεί ακόμα και αυτή η Αντίληψη, σαν διαδικασία, σαν προσπάθεια σύλληψης, κατανόησης, και κατοχής του Πραγματικού, κάθε συνειδητή προσπάθεια να αντιλαμβανόμαστε… Μόνο όταν περνάμε στην «ακινησία του να είμαστε» Ανατέλλει η «Άμεση Πλήρης Όραση της Πραγματικότητας», Γινόμαστε η Πραγματικότητα, το Πραγματικό… Αυτό είναι το «φανά αλ-φανά», το «σβήσιμο του σβησίματος».

5. Το Πραγματικό Ανήκει σε Άλλη Οντολογική Περιοχή από την δική μας (προσωρινή και σχετική) ύπαρξη, πέρα από την «κίνηση της αντίληψης»… Είναι η Αιώνια Σταθερή Πραγματικότητα που Υπάρχει, Ρέει Χωρίς να Αλλοιώνεται, επειδή είναι πέρα από το χρόνο και το κοσμικό γίγνεσθαι.

Το ουσιαστικό στον Σουφισμό, πέρα από τις όποιες θεωρητικές περιγραφές, είναι ότι όλα αυτά πρέπει να πραγματοποιηθούν.

Η «Ιερή Αποδημία», το «Ιερό Προσκύνημα στον Αληθινό Θεό», που μόνο ένα εξωτερικό σύμβολό του είναι το «προσκύνημα στην Μέκκα», (το «χατζ»), δεν μπορεί να είναι ούτε ευσεβής πόθος, ούτε πορεία χωρίς φτάσιμο… Πρέπει να βρεθούμε Εδώ, στο Θεό, να τον Αγγίξουμε, να Γίνουμε Ένα Μαζί Του… όλα τα άλλα είναι απλά ανθρώπινες ανοησίες.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

16. The Emergence into Timelessness: A Journey Beyond the Veil of Time

ESOTERISM STUDIES