Orphism - The Three Dimensions of Orphic Theological Conception 

 

Orpheus inherited from his ancestors (all of humanity) a deep inner knowledge that he not only used to organize his own perception of reality, but also deepened and expanded its boundaries with his own personal experience... This inner knowledge he bequeathed to the people.

One of the most basic concepts in Esoteric Science is the Concept of the Circle. It is of course a bit difficult to grasp the "concept of the circle" when we are talking about abstract states of perception, or thought, but this concept of the circle becomes clearer when we apply it to things closer to human experience. But it is worth trying to understand the mechanism.

Chaos (the Emptiness, the Zero) should not be "understood" as Empty but as Full, (but "without characteristics"), since it Contains and Manifests Everything. The Activation of Emptiness Generates Movement, as Self-Consciousness, as One. The Evolution of Self-Consciousness which begins in Nonexistence, is born in Awareness (in Presence), is completed in Fullness, and again diminishes to its final Disappearance Constitutes a Circle (a Momentary Emergence of Presence). Actually all this movement is phenomenal: Everything is From the Beginning Here, they just appear as if they are born, increase, etc., make the Circle. All Creation is Phenomenal. (We don't mean unreal, we just mean that everything exists from the beginning Here and emerges. From Nature, Everything grows completely naturally, blooms and withers, and again from the beginning).

Repeating this Cycle (Presence) Creates a Vibration (Presence). This Vibration, this Movement, is Life. The Variation of Vibration (Presence) Creates the Variety of Phenomenon. And from the Combination of Variety (or varieties) Life as Variety is created, the World of Experience, Existence, the worlds, the universe, material life, man...

Describing the same reality differently, we can say that the Repeat of the Cycle Creates the Vibration. Repetition of specific moments of Vibration Creates Rhythm. Equality in the duration of the intervals in the Rhythm Creates the Uniformity of Evolution. The Inequality in the duration of the intervals in the Rhythm Creates the Unevenness of the Evolution which when we See it as Unity Creates what We Perceive as Music (in its abstract and metaphysical essence). Evolution in Creation follows the Law of Uniformity which constitutes a Wider Space of Manifestation that includes within it the (partial phenomenon) of Non-uniformity. This Unevenness within the Space of Uniformity is Life. Speaking poetically, we can say that Life is the Music of Evolution. And to notice that every Music has a beginning, a duration and an end. At some point all the music stops.

Vibration when we try to perceive it in Time is (and is represented) as a Wave. All Phenomena are Vibration, all phenomena appear as if they are a Wave. From the most complex to the simplest, and vice versa. Even the solid forms, and their manifestations and their evolution. Creation is therefore Born and Evolves as a Vibration (of Consciousness or Presence) or as Waves (which are the same) that follow a Universal Rhythm. And everything that is created in the context of Creation manifests a wave nature, thus they exist and thus function within "Space" following a certain Rhythm. Stream of Consciousness, thought, energy, light, sound, even cosmic phenomena within space manifest a wave nature and follow a rhythm, on whatever level of manifestation (of existence) they operate... (Take for example - among many others-, the electron around the nucleus-proton of Hydrogen. What is the most scientific description of it? That the electron is a wave of an energetic presence around the nucleus... and indeed it moves so fast and develops such forces that " it looks" like a solid shell, like the shell of an egg... nevertheless it cannot be detected anywhere with absolute certainty, because it is a wave and not a particle...).

Just as the Cycle that creates the Wave starts from Zero to grow to Fullness and return to Zero (again and again and produces the Wave) so does the Wave. Having emerged from the Nature of the Circle, having the Essence of the Circle, it also constitutes (in its content) a Greater Circle. In other words, it follows a Birth, an increasing path to completion, to return again (with reduction) to Zero (at death). So the Cycle is the real course and content of Evolution, and of every evolution. The Cycle is followed not only by creation but also by local phenomena in the various states of existence, but also by the material universe on a macrocosmic level as well as on a local level, life, human life, the movement of nature and all phenomena. The Circle is the way everything manifests. Everything is a Circle.

A second important concept born of the Cycle and which clarifies the Cycle in Evolution and Time, is the concept of Cyclic Evolution or the Phases of Evolution (birth, increase, fullness, decline, death), which Creates from things the Levels or Grades, which begin at birth and end at the complete erasure (closing) of the Circle. Thus the Circle (of Consciousness, of Presence) Is the Essence of Evolution but also the Content and Meaning of Evolution. It is Completion through the Tiers.

The Circle (as Substantial Content) is still manifested in every phenomenon. In fact the experience of life, change, alteration, is determined by the opposite concepts (for example, absence-presence, dark-light, up-down, good-bad, big-small, etc... concepts that work in all levels of existence) whose essence becomes precisely apparent when seen within the manifestation of the Circle. For example, Light begins in Darkness, increases, reaches fullness, and then decreases to disappear (like the Phases of the Moon). We can therefore see the quality and character of the opposite concepts within their various phases in the context of their cyclical evolution. They are always complementary. The Concept of the Circle, the Circular Motion of Opposites, etc., is an Ancient Concept found throughout the Ancient Religious Tradition. A universal symbol that captures what we are saying is the Circle of Tao (with the Opposing Forces of Yang and Yin), which has ancient origins in China.

All these concepts we have described (hard to understand on an abstract level, but more understandable on a human level), the Cycle, the Cyclic Evolution, the Cyclic Evolution of Opposites, seriously occupied Orpheus for years and formed the basis of his theological thought: Orpheus Saw Chaos as the Beginning of All Things... Chaos Is the Essence, Activity and Content of the Circle of Creation. From Chaos, from the Circle of Presence (of Self-Consciousness), Is Born (Apparently, because It Exists From the Beginning Here and Forever) the Original Vibration, the Universal Reason that like a Wave Pervades Existence and with its Universal Rhythm Creates the Worlds and Phenomena. In the Essence of Cyclic Evolution Orpheus discovered the Constant Change of the Divine Aspect: God (Image of Open Chaos) Appears as Zagreus, turn into Dionysus during Development, completes as Apollo, and then again Towards Fusion with Primordial Chaos Becomes Bacchus also Disappears into the Infinite Void, to be Reborn as Zagreus, and so on... Finally, in the Cyclic Evolution of Opposites, Orpheus recognized the Cause of the Creation of Life and the Variety of Phenomena, of Birth, Development, Blossoming, of Ripening and Withering... Orpheus slowly Organized all this within his Perception and was able to formulate it in an Comprehensible Word: This is his Sacred Word.

This is the First Dimension of the Theological Conception of Orpheus.

But Orpheus went much further, to a greater depth of perception of the Phenomenon of Existence. He was able to Understand and Determine the Sacred Law of the Proportions of the Different Cycles (in all States of Existence and in all levels of functioning of existence and phenomena):

Chaos Is Not Just A Metaphysical Principle From Which The Organization And Order Of Existence Emerges...

Chaos is also (by reflection and analogy) the Principle of Matter. From Chaos (Which Constitutes the Natural State of Matter) the organization of matter is created, and then order constantly fights against decay (as long as it can).

By analogy, from the chaos of human perception, the Knowledge that puts the world in order is organized and struggles (perception) constantly to confirm (and correct) its findings in order to last.

By analogy, out of the chaos of the human community, the Circle of the Mysteries, the Initiates of True Knowledge, is organized and constantly strives to keep the Divine Flame of Truth Unquenchable, so that people can benefit, not only those who exist in each present phase, but also future generations.

Organization and Order require Energy to Emerge, Maintain and Impart Life. Universal Reason Draws from the Inexhaustible Energy Stores of the Abyssal Chaos, the Timeless Superstition, to Create Creation and Sustain Life.

Again from the Vast Universe (on a Material Level) Evolution draws Energy, with the condensation and development of the forces within it. To form matter and create the billions of galaxies and our own galaxy and our own Solar System and our own earth and our own composition of life (based on Carbon, which creates amino-acids, proteins, the cell , life, species, man, the Enlightened One, God).

And from the chaos of primitive ignorance, which however includes every future process of perception that will produce knowledge, man's intelligence creates the bright world of knowledge.

And from the chaos of the human community, the Mystic finds the right people to create the Circle of Mysteries whose Sacred Mission is to keep alive the Flame of Knowledge and deliver it to those who come to enlighten humanity.

Just as it happens on the Supernatural Level and on the Cosmic Level it also happens within the human being and within the community... there is always a Sacred Proportion.

This is the Second Dimension of the Theological Conception of Orpheus.

But Orpheus did not stop here, He went even deeper, pushing his understanding to the edge, to the last manifestations of the phenomena:

Orpheus Defined the Correspondences Between the Various Circles: If he did not create, he nevertheless developed as much as possible the Sacred Science of Correspondences which is an Ancient Initiatic Knowledge Process. Correspondences arise from Identity, Similitude of Substance, or Operation, or Proportion of Phenomena. The States of Existence, or the Spaces of Manifestation or Operation, or the Levels of observable phenomena, are: Existence, the World, the Universe, Space, Man, Society, History, Evolution, etc.

Thus, Divinity can and does Correspond to the Real Essence of Man, to the State of Enlightenment, to the Circle of Mysteries (or the Sacred Community), to Consummation, etc. Correspondingly the lower levels of one group correspond to the corresponding levels of other groups. Anyone can stretch the reasoning as far as they want (when it doesn't violate the rules of Correspondence).

Orpheus as a knower of all the religious experience of the past uses the sacred science of Symbolism, the sacred Knowledge of Correspondences and can thus express himself either literally (calling Reality by its name), or using philosophical terms, or mythological descriptions, or natural correspondences, even simple human activities. His Holy Word has many correspondences and is "read" on many levels. We must keep this in mind in order not to misinterpret the words of Ιnitiate and not to limit our interpretation to a narrow perceptual space. For the Mystic (for Orpheus) it is the same to refer to the Conscious State of Unity, or the Zagreus of the Ritual Myth, the Sun of the Winter Solstice, or the State of Redemption, or the Union with Bacchus, etc.

This is the Third Dimension of the Theological Conception of Orpheus.

Having all this Knowledge and all these Tools of Knowledge and Knowledge Transmission at his disposal, Orpheus was ready to Explain to people the Cyclic Evolution of all phenomena (perceptual, intellectual, material), speaking at various levels (theological, philosophical, mythical, ritualistic, natural) knowing that they will understand him... And thus the Sacred Community of the Orphics was born.

We live, according to Orpheus and the Orphic Conception of the World, in Five Οverlapping Existential Spaces with Different Characteristics Each (so even though they occupy the same Space they are not identical) and millions of information from all Spaces reach our Consciousness. Most people have their Attention directed to the narrowest outer space, the physical world, they operate (with all their Powers) in the physical world, they are absorbed in external phenomena (and so little information reaches Consciousness from the Inner Being). Consciousness (so as not to get confused and "crazy") filters all information leaving very little to reach the conscious, the awareness. Such filters are our Perceptual Depth, our idea system, the external perceptual system (determined by our mental character and orientations), the nervous system and the senses.

Open Chaos, the Transcendent Timeless, Timeless Zeus Is All Space (Including All Spaces), is the Here and Now of Modern Metaphysics. But in order to capture the Real Essence of Everything (the Here and Now) we must filter out all the "noise" at all levels of our functioning. This Awakened Observation, Awareness, is Mindfulness. And Attention is not a Process, but an end to all processes. It is the True Prayer that Brings us in Touch with Eternity. The elimination of all the "noises" of existence, the existential silence (not lack of life, activity, but full attention) Reveals the True Character of All, of the Here and Now, which is Chaos, or the Void (the Full and not the Empty ). At this Level of Perception Emptiness and Fullness are Identified because Here there are no Opposite Concepts. It's the A and Z.

This is how Orpheus described the Gradual Emergence to God. Understand that Everything Is Here and Now, Within Our Perception, that We Are Identified with the Universe, that We Are From the Beginning at the Beginning of Things, at the Center of Things, Perception, Creation and Phenomena. He understood that we function simultaneously on many levels of existence without one function interfering with the others. We can wonderfully rise within ourselves to God while at the same time walking the earth and doing the humblest tasks.

Our Life Itself has both Depth and Range of Perception and Capabilities of Accomplishing Many Purposes Simultaneously. In other words Life can unfold freely without being confused or hindered by spiritual evolution, or cosmic activity. The Great Wisdom is just that: to coordinate our various activities. If we can coordinate the Circle of our life with the Deeper and Wider Circle of Creation, with the Circle of our Spiritual Evolution, and Align it all with the Annual Cycle of Nature (the Solar Calendar, the cosmic environment, and the phenomena of nature) then we have achieved the Perfect Balance of Life, the Divine Life.

This is what Orpheus tried to achieve in his life and this is what he taught people: This is the Essence and Content of the Orphic Life: The Harmony between the Circles of Existence and with our own personal evolution and spiritual development.

(Excerpt from "Orphism")

…

Ορφισμός - Οι Τρεις Διαστάσεις της Ορφικής Θεολογικής Αντίληψης 

 

Ο Ορφέας κληρονόμησε από τους προγόνους του (όλη την ανθρωπότητα) μια βαθιά εσωτερική γνώση που όχι μόνο χρησιμοποίησε για να οργανώσει την δική του αντίληψη της πραγματικότητας, αλλά και βάθυνε κι επεξέτεινε τα όριά της με την δική του προσωπική εμπειρία… Αυτή την εσωτερική γνώση κληροδότησε στους ανθρώπους.

Μια από τις βασικότερες αντιλήψεις (έννοιες) στην Εσωτερική Επιστήμη είναι η Αντίληψη του Κύκλου. Είναι βέβαια λίγο δύσκολο να συλλάβουμε την «αντίληψη του κύκλου» όταν μιλάμε για αφηρημένες καταστάσεις της αντίληψης, ή της σκέψης, αλλά αυτή η αντίληψη του κύκλου αποσαφηνίζεται όταν την εφαρμόζουμε σε πράγματα που είναι πιο κοντά στην ανθρώπινη εμπειρία. Αξίζει όμως τον κόπο να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον μηχανισμό.

Το Χάος (το Μηδέν, η Κενότητα) δεν πρέπει να «νοείται» σαν Άδειο αλλά σαν Πλήρες, (αλλά «χωρίς χαρακτηριστικά»), αφού Εμπεριέχει κι Εμφανίζει τα Πάντα . Η Δραστηριοποίηση του Μηδενός Γεννά την Κίνηση, σαν Αυτοσυνειδησία, σαν το Ένα. Η Εξέλιξη της Αυτοσυνειδησίας που ξεκινά από την Ανυπαρξία, γεννιέται στην Επίγνωση (στην Παρουσία), ολοκληρώνεται στην Πληρότητα και πάλι μειώνεται ως την τελική Εξαφάνισή της Αποτελεί Ένα Κύκλο (μια Στιγμιαία Ανάδυση της Παρουσίας). Στην πραγματικότητα όλη αυτή η κίνηση είναι φαινομενική: Όλα είναι Εξ’ Αρχής Εδώ, απλώς εμφανίζονται σαν να γεννιούνται, να αυξάνουν, κλπ., να κάνουν τον Κύκλο. Όλη η Δημιουργία είναι Φαινομενική. (Δεν εννοούμε μη-πραγματική, εννοούμε απλά ότι όλα υπάρχουν εξ’ αρχής Εδώ και αναδύονται. Από την Φύση, Φύονται τελείως φυσικά όλα, ανθίζουν και μαραίνονται, και ξανά από την αρχή ).

Η Επανάληψη αυτού του Κύκλου (Παρουσίας) Δημιουργεί Μια Δόνηση (Παρουσίας). Αυτή η Δόνηση, η Κίνηση, είναι η Ζωή. Η Διαφοροποίηση της Δόνησης (Παρουσίας) Δημιουργεί την Ποικιλία του Φαινομένου. Κι από τον Συνδυασμό της Ποικιλίας (ή των ποικιλιών) Δημιουργείται η Ζωή σαν Ποικιλία, ο Κόσμος της Εμπειρίας, η Ύπαρξη, οι κόσμοι, το σύμπαν, η υλική ζωή, ο άνθρωπος…

Περιγράφοντας την ίδια πραγματικότητα διαφορετικά μπορούμε να πούμε πως η Επανάληψη του Κύκλου Δημιουργεί την Δόνηση. Η Επανάληψη συγκεκριμένων στιγμών της Δόνησης Δημιουργεί τον Ρυθμό. Η Ισότητα στην διάρκεια των διαστημάτων στον Ρυθμό Δημιουργεί την Ομοιομορφία της Εξέλιξης. Η Ανισότητα στην διάρκεια των διαστημάτων στον Ρυθμό Δημιουργεί την Ανομοιομορφία της Εξέλιξης που όταν την Δούμε σαν Ενότητα Δημιουργεί αυτό που Αντιλαμβανόμαστε σαν Μουσική (στην αφηρημένη και μεταφυσική της υπόσταση). Η Εξέλιξη στην Δημιουργία ακολουθεί το Νόμο της Ομοιομορφίας που αποτελεί Ένα Ευρύτερο Χώρο Εκδήλωσης που συμπεριλαμβάνει μέσα του το (μερικότερο φαινόμενο) της Ανομοιομορφίας. Αυτή η Ανομοιομορφία μέσα στον Χώρο της Ομοιομορφίας είναι η Ζωή. Μιλώντας ποιητικά μπορούμε να πούμε πως η Ζωή είναι Η Μουσική της Εξέλιξης. Και να παρατηρήσουμε πως κάθε Μουσική έχει μια αρχή, μια διάρκεια κι ένα τέλος. Κάποια στιγμή όλες οι μουσικές σωπαίνουν.

Η Δόνηση όταν προσπαθήσουμε να την αντιληφθούμε στο Χρόνο είναι (και παριστάνεται) σαν Κύμα. Όλα τα Φαινόμενα είναι Δόνηση, όλα τα φαινόμενα εμφανίζονται σαν είναι Κύμα. Από τα πιο Σύνθετα μέχρι τα πιο απλά, κι ανάποδα. Ακόμα κι οι στέρεες μορφές, κι οι εκδηλώσεις τους κι η εξέλιξή τους. Η Δημιουργία Γεννιέται λοιπόν κι Εξελίσσεται σαν Δόνηση (Συνείδησης ή Παρουσίας) ή σαν Κύματα (που είναι το ίδιο) που ακολουθούν ένα Παγκόσμιο Ρυθμό. Κι όλα όσα δημιουργούνται στα πλαίσια της Δημιουργίας εκδηλώνουν μια κυματική φύση, έτσι υπάρχουν κι έτσι λειτουργούν μέσα στον «Χώρο» ακολουθώντας κάποιο Ρυθμό. Η Ροή της Συνείδησης, η σκέψη, η ενέργεια, το φως, ο ήχος, ακόμα και κοσμικά φαινόμενα μέσα στο χώρο εκδηλώνουν μια κυματική φύση κι ακολουθούν ένα ρυθμό, σε όποιο επίπεδο εκδήλωσης (της ύπαρξης) κι αν λειτουργούν… (Πάρτε για παράδειγμα -μέσα σε πολλά άλλα-, το ηλεκτρόνιο γύρω από τον πυρήνα-πρωτόνιο του Υδρογόνου. Ποια είναι η πιο επιστημονική περιγραφή του; Ότι το ηλεκτρόνιο είναι ένα κύμα μιας ενεργειακής παρουσίας γύρω από τον πυρήνα… και μάλιστα κινείται τόσο γρήγορα κι αναπτύσσει τέτοιες δυνάμεις που «μοιάζει» με στέρεο φλοιό, σαν το τσόφλι του αυγού… παρ’ όλα αυτά δεν μπορεί να ανιχνευθεί πουθενά με απόλυτη βεβαιότητα, γιατί είναι κύμα κι όχι σωματίδιο…).

Όπως ο Κύκλος που δημιουργεί το Κύμα ξεκινά από το Μηδέν για να αναπτυχθεί ως την Πληρότητα και να επιστρέψει στο Μηδέν (ξανά και ξανά και παράγει το Κύμα) έτσι συμπεριφέρεται και το Κύμα. Έχοντας αναδυθεί από την Φύση του Κύκλου, έχοντας την Ουσία του Κύκλου, αποτελεί κι αυτό (στο περιεχόμενό του) ένα Μεγαλύτερο Κύκλο. Με άλλα λόγια ακολουθεί μια Γέννηση, μια αυξητική πορεία προς την ολοκλήρωση, για να επιστρέψει ξανά (με την μείωση) στο Μηδέν (στο θάνατο). Ο Κύκλος λοιπόν είναι η πραγματική πορεία και το περιεχόμενο της Εξέλιξης, και κάθε εξέλιξης. Τον Κύκλο ακολουθεί όχι μόνο η δημιουργία αλλά και τα τοπικά φαινόμενα στα διάφορες καταστάσεις της ύπαρξης, αλλά και το υλικό σύμπαν σε μακροκοσμικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο, η ζωή, η ζωή του ανθρώπου, η κίνηση της φύσης κι όλα τα φαινόμενα. Ο Κύκλος αποτελεί τον τρόπο που εκδηλώνονται τα πάντα. Όλα είναι Κύκλος.

Μια δεύτερη σημαντική αντίληψη (έννοια) που γεννιέται από τον Κύκλο και Διευκρινίζει τον Κύκλο στην Εξέλιξη και στον Χρόνο, είναι η αντίληψη της Κυκλικής Εξέλιξης ή των Φάσεων της Εξέλιξης (γέννηση, αύξηση, πληρότητα, μείωση, θάνατος), που Δημιουργεί εκ των πραγμάτων τα Επίπεδα ή τις Βαθμίδες, που ξεκινούν από την γέννηση κι ολοκληρώνονται στην πλήρη διαγραφή (στο κλείσιμο) του Κύκλου. Έτσι ο Κύκλος (της Συνείδησης, της Παρουσίας) Αποτελεί την Ουσία της Εξέλιξης αλλά και το Περιεχόμενο και το Νόημα της Εξέλιξης. Είναι η Ολοκλήρωση μέσω των Βαθμίδων.

Ο Κύκλος (σαν Ουσιαστικό Περιεχόμενο) εκδηλώνεται ακόμα σε κάθε φαινόμενο. Στην πραγματικότητα η εμπειρία της ζωής, η μεταβολή, η αλλαγή, καθορίζεται από τις αντιθετικές έννοιες (για παράδειγμα, απουσία-παρουσία, σκοτάδι-φως, πάνω-κάτω, καλό-κακό, μεγάλο-μικρό, κλπ… έννοιες που λειτουργούν σε όλα τα επίπεδα της ύπαρξης) που η ουσία τους γίνεται ακριβώς φανερή όταν την δούμε μέσα στην εκδήλωση του Κύκλου. Για παράδειγμα το Φως ξεκινά από το Σκοτάδι, αυξάνεται, φτάνει στην πληρότητα και μειώνεται μετά για να εξαφανιστεί (σαν τις Φάσεις της Σελήνης). Μπορούμε λοιπόν να δούμε την ποιότητα και τον χαρακτήρα των αντιθέτων εννοιών μέσα στις διάφορες φάσεις τους στα πλαίσια της κυκλικής εξέλιξής τους. Είναι πάντα συμπληρωματικές. Η Αντίληψη του Κύκλου, της Κυκλικής Κίνησης των Αντιθέτων, κλπ., είναι μια Πανάρχαια Αντίληψη που την συναντάμε σε ολόκληρη την Αρχαία Θρησκευτική Παράδοση. Ένα παγκόσμιο σύμβολο που αποτυπώνει αυτό που λέμε είναι ο Κύκλος του Ταό (με τις Αντίθετες Δυνάμεις του Γιανγκ και του Γιν), που έχει πανάρχαια καταγωγή στην Κίνα.

Όλες αυτές οι αντιλήψεις που περιγράψαμε (δυσνόητες σε αφηρημένο επίπεδο, αλλά πιο κατανοητές στο ανθρώπινο επίπεδο), Ο Κύκλος, η Κυκλική Εξέλιξη, η Κυκλική Εξέλιξη των Αντιθέτων, απασχόλησαν σοβαρά και για χρόνια τον Ορφέα και αποτέλεσαν την βάση της θεολογικής σκέψης του: Ο Ορφέας Είδε το Χάος σαν Αρχή των Πάντων… Το Χάος Είναι η Ουσία, η Δραστηριότητα και το Περιεχόμενο του Κύκλου της Δημιουργίας. Από το Χάος, από τον Κύκλο της Παρουσίας (της Αυτοσυνειδησίας), Γεννιέται (Φαινομενικά, γιατί Υπάρχει Εξ’ Αρχής Εδώ και για Πάντα) η Αρχική Δόνηση, ο Παγκόσμιος Λόγος που σαν Κύμα Διαπερνά την Ύπαρξη και με τον Παγκόσμιο Ρυθμό του Δημιουργεί τους Κόσμους και τα Φαινόμενα. Στην Ουσία της Κυκλικής Εξέλιξης ανακάλυψε ο Ορφέας την Διαρκή Αλλαγή της Θείας Όψης: Ο Θεός (Εικόνα του Ανοιχτού Χάους) Εμφανίζεται σαν Ζαγρέας, Μετουσιώνεται σε Διόνυσο στην διάρκεια της Ανάπτυξης, Ολοκληρώνεται σαν Απόλλωνας και μετά πάλι Οδεύοντας προς την Συγχώνευση με το Αρχέγονο Χάος Γίνεται ο Βάκχος κι Εξαφανίζεται Μέσα στο Απέραντο Κενό, για να Γεννηθεί Ξανά σαν Ζαγρέας, κι έτσι συνέχεια… Τέλος στην Κυκλική Εξέλιξη των Αντιθέτων αναγνώρισε ο Ορφέας την Αιτία της Δημιουργίας της Ζωής και της Ποικιλίας των Φαινομένων, της Γέννησης, της Ανάπτυξης, της Άνθισης, της Ωρίμανσης και του Μαρασμού… Όλα αυτά ο Ορφέας σιγά-σιγά τα Οργάνωσε μέσα στην Αντίληψή του και μπόρεσε να τα διατυπώσει σε Κατανοητό Λόγο: Αυτός είναι Ο Ιερός Λόγος του.

Αυτή είναι η Πρώτη Διάσταση της Θεολογικής Αντίληψης του Ορφέα.

Αλλά ο Ορφέας Προχώρησε πολύ παραπέρα , σε μεγαλύτερο βάθος αντίληψης του Φαινομένου της Ύπαρξης. Μπόρεσε να Κατανοήσει και να Προσδιορίσει τον Ιερό Νόμο των Αναλογιών των Διαφόρων Κύκλων (σε όλες τις Καταστάσεις Ύπαρξης και σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας της ύπαρξης και των φαινομένων):

Το Χάος δεν Αποτελεί απλά Μια Μεταφυσική Αρχή από την Οποία Αναδύεται η Οργάνωση και η Τάξη της Ύπαρξης…

Το Χάος Αποτελεί επίσης (κατ’ Αντανάκλαση και κατ’ Αναλογία) την Αρχή της Ύλης. Από το Χάος (που Αποτελεί την Φυσική Κατάσταση της Ύλης) δημιουργείται η οργάνωση της ύλης και μετά η τάξη παλεύει συνεχώς ενάντια στην αποσύνθεση (για όσο μπορεί).

Κατ’ αναλογία από το χάος της ανθρώπινης αντίληψης οργανώνεται η Γνώση που βάζει σε τάξη τον κόσμο κι αγωνίζεται (η αντίληψη) διαρκώς να επιβεβαιώνει (και να διορθώνει) τις διαπιστώσεις της για να διαρκέσει.

Κατ’ αναλογία από το χάος της ανθρώπινης κοινότητας οργανώνεται ο Κύκλος των Μυστών, των Μυημένων στην Αληθινή Γνώση κι αγωνίζεται συνεχώς να κρατήσει Άσβηστη τη Θεία Φλόγα της Αλήθειας, για να μπορούν να επωφελούνται οι άνθρωποι, όχι μόνο αυτοί που υπάρχουν σε κάθε παρούσα φάση, αλλά και οι μελλοντικές γενιές.

Η Οργάνωση και η Τάξη απαιτούν Ενέργεια για να Αναδυθούν, να Διατηρηθούν και να Μεταδώσουν τη Ζωή. Ο Παγκόσμιος Λόγος Αντλεί από τα Ανεξάντλητα Αποθέματα Ενέργειας του Απύθμενου Χάους, της Άχρονης Υπερουσίας, για να Δημιουργήσει την Δημιουργία και να Διατηρήσει τη Ζωή.

Πάλι από το Αχανές Σύμπαν (σε Υλικό Επίπεδο) αντλεί η Εξέλιξη την Ενέργεια, με την συμπύκνωση και την ανάπτυξη των δυνάμεων στο εσωτερικό της. Για να σχηματίσει την ύλη και να δημιουργήσει τα δισεκατομμύρια γαλαξίες και τον δικό μας γαλαξία και το δικό μας Ηλιακό Σύστημα και την δική μας γη και την δική μας σύνθεση της ζωής (με βάση των Άνθρακα, που δημιουργεί τα αμινοξέα, τις πρωτεΐνες, το κύτταρο, τη ζωή, τα είδη, τον άνθρωπο, τον Φωτισμένο, τον Θεό).

Κι από το χάος της πρωτόγονης άγνοιας, που εμπεριέχει όμως κάθε μελλοντική διαδικασία αντίληψης που θα παράγει γνώση η νοημοσύνη του ανθρώπου δημιουργεί τον φωτεινό κόσμο της γνώσης.

Κι από το χάος της ανθρώπινης κοινότητας ο Μύστης βρίσκει τους κατάλληλους ανθρώπους για να δημιουργήσει τον Κύκλο των Μυστών που Ιερή Αποστολή έχουν να διατηρήσουν ζωντανή τη Φλόγα της Γνώσης και να την παραδώσουν στους ερχόμενους για να φωτισθεί η ανθρωπότητα.

Έτσι όπως συμβαίνει στο Υπερφυσικό Επίπεδο και στο Κοσμικό Επίπεδο συμβαίνει και μέσα στον άνθρωπο και μέσα στην κοινότητα… υπάρχει πάντα μια Ιερή Αναλογία.

Αυτή είναι η Δεύτερη Διάσταση της Θεολογικής Αντίληψης του Ορφέα.

Αλλά ο Ορφέας δεν σταμάτησε εδώ, Προχώρησε σε ακόμα μεγαλύτερο βάθος οδηγώντας την κατανόησή του μέχρι την άκρη, στις τελευταίες εκδηλώσεις των φαινομένων:

Ο Ορφέας Καθόρισε τις Αντιστοιχίες Ανάμεσα στους Διάφορους Κύκλους: Αν δεν δημιούργησε πάντως ανέπτυξε όσο ήταν δυνατόν την Ιερή Επιστήμη των Αντιστοιχιών που είναι μια Πανάρχαια Μυητική Διαδικασία Γνώσης. Οι Αντιστοιχίες αναδύονται από την Ταυτότητα, την Ομοιότητα της Ουσίας, ή της Λειτουργίας, ή την Αναλογία των Φαινομένων. Οι Καταστάσεις Ύπαρξης, ή Οι Χώροι Εκδήλωσης ή Λειτουργίας, ή τα Επίπεδα των παρατηρήσιμων φαινομένων, είναι: η Ύπαρξη, ο Κόσμος, το Σύμπαν, ο Χώρος, ο Άνθρωπος, η Κοινωνία, η Ιστορία, η Εξέλιξη, κλπ.

Έτσι η Θεότητα μπορεί και Αντιστοιχεί στη Πραγματική Ουσία του Ανθρώπου, στη Κατάσταση της Φώτισης, στο Κύκλο των Μυστών (ή στην Ιερή Κοινότητα), στην Ολοκλήρωση, κλπ. Αντίστοιχα τα κατώτερα επίπεδα μιας ομάδας αντιστοιχούν στα ανάλογα επίπεδα άλλων ομάδων. Καθένας μπορεί να επεκτείνει το συλλογισμό μέχρι εκεί που θέλει (όταν δεν παραβιάζει τους κανόνες της Αντιστοιχίας).

Ο Ορφέας σαν γνώστης όλης της θρησκευτικής εμπειρίας του παρελθόντος χρησιμοποιεί την ιερή επιστήμη του Συμβολισμού, την ιερή Γνώση των Αντιστοιχιών και μπορεί έτσι να εκφράζεται είτε κυριολεκτικά (ονοματίζοντας την Πραγματικότητα με το όνομά της), είτε να χρησιμοποιεί φιλοσοφικούς όρους, είτε μυθολογικές περιγραφές, είτε φυσικές αντιστοιχίες, ακόμα κι απλές ανθρώπινες δραστηριότητες. Ο Ιερός Λόγος του έχει πολλές αντιστοιχίες και «διαβάζεται» σε πολλά επίπεδα. Αυτό πρέπει να το έχουμε υπόψη μας για να μην παρερμηνεύουμε τα λεγόμενα του Μύστη και να μην περιορίζουμε την ερμηνεία μας σε ένα στενό αντιληπτικό χώρο. Για τον Μύστη (για τον Ορφέα) είναι το ίδιο να αναφέρεται στην Συνειδησιακή Κατάσταση της Ενότητας, ή στον Ζαγρέα του Τελετουργικού Μύθου, στον Ήλιο του Χειμωνιάτικου Ηλιοστασίου, η στην Κατάσταση της Λύτρωσης, ή στην Ένωση με τον Βάκχο, κλπ.

Αυτή είναι η Τρίτη Διάσταση της Θεολογικής Αντίληψης του Ορφέα.

Έχοντας όλες αυτές τις Γνώσεις κι όλα αυτά τα Εργαλεία Γνώσης και Μετάδοσης της Γνώσης στην διάθεσή του ο Ορφέας ήταν έτοιμος να Εξηγήσει στους ανθρώπους την Κυκλική Εξέλιξη όλων των φαινομένων (αντιληπτικών, διανοητικών, υλικών), μιλώντας σε διάφορα επίπεδα (θεολογικό, φιλοσοφικό, μυθικό, τελετουργικό, φυσικό) γνωρίζοντας ότι θα τον καταλάβουν… Κι έτσι Γεννήθηκε η Ιερή Κοινότητα των Ορφικών.

Ζούμε, σύμφωνα με τον Ορφέα και την Ορφική Αντίληψη του Κόσμου, σε Πέντε Eπάλληλους Υπαρξιακούς Χώρους με Διαφορετικά Χαρακτηριστικά ο Καθένας (έτσι μολονότι καταλαμβάνουν τον Ίδιο Χώρο δεν ταυτίζονται) και στη Συνείδησή μας φτάνουν εκατομμύρια πληροφορίες από όλους τους Χώρους. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν στραμμένη τη Προσοχή τους στον πιο στενό εξωτερικό χώρο, του φυσικού κόσμου, λειτουργούν (με όλες τις Δυνάμεις τους) στον φυσικό κόσμο, είναι απορροφημένοι στα εξωτερικά φαινόμενα (κι έτσι λίγες πληροφορίες φτάνουν από το Εσωτερικό της Ύπαρξης στη Συνείδηση). Η Συνείδηση (για να μην πάθει σύγχυση και «τρελαθεί») φιλτράρει όλες τις πληροφορίες αφήνοντας ελάχιστες να φτάσουν στο συνειδητό, στην επίγνωση. Τέτοια φίλτρα είναι το Αντιληπτικό Βάθος μας, το σύστημα ιδεών μας, το εξωτερικό αντιληπτικό σύστημα (που καθορίζεται από τον ψυχικό χαρακτήρα μας και τους προσανατολισμούς μας), το νευρικό σύστημα κι οι αισθήσεις.

Το Ανοιχτό Χάος, το Υπερούσιο Άχρονο, ο Άχρονος Ζευς Είναι Όλος ο Χώρος (που Συμπεριλαμβάνει όλους τους Χώρους), είναι το Εδώ και Τώρα της Σύγχρονης Μεταφυσικής. Για να συλλάβουμε όμως την Πραγματική Ουσία Του Όλου (του Εδώ και Τώρα) οφείλουμε να φιλτράρουμε όλους τους «θορύβους» σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας μας. Αυτή η Αφυπνισμένη Παρατήρηση, η Επίγνωση, είναι η Προσοχή. Και η Προσοχή δεν είναι Διαδικασία, αλλά περάτωση όλων των διαδικασιών. Είναι η Αληθινή Προσευχή που μας Φέρνει σε Επαφή με την Αιωνιότητα. Η εξάλειψη όλων των «θορύβων» της ύπαρξης, η υπαρξιακή σιωπή (όχι έλλειψη ζωής, δραστηριότητας, αλλά πλήρης προσοχή) Αποκαλύπτει τον Αληθινό Χαρακτήρα του Όλου, του Εδώ και Τώρα, που είναι το Χάος, ή το Μηδέν (το Πλήρες κι όχι Άδειο). Σε αυτό το Επίπεδο Αντίληψης Κενότητα και Πληρότητα Ταυτίζονται γιατί Εδώ δεν υπάρχουν Αντιθετικές Έννοιες. Είναι το Α και Ω.

Με αυτό τον τρόπο Περιέγραφε ο Ορφέας την Βαθμιαία Ανάδυση στο Θεό. Κατανόησε ότι Όλα Βρίσκονται Εδώ και Τώρα, Μέσα στην Αντίληψή μας, ότι Ταυτιζόμαστε με το Παν, ότι Βρισκόμαστε Εξ’ Αρχής στην Αρχή των Πραγμάτων, στο Κέντρο των Πραγμάτων,  της Αντίληψης, της Δημιουργίας και των Φαινομένων. Κατανόησε ότι λειτουργούμε ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα ύπαρξης χωρίς η μία λειτουργία να εμποδίζει τις άλλες. Μπορούμε θαυμάσια να Ανυψωνόμαστε Μέσα μας προς τον Θεό ενώ ταυτόχρονα περπατάμε στη γη και κάνουμε τις πιο ταπεινές εργασίες.

Η Ίδια η Ζωή μας έχει και Βάθος και Εύρος Αντίληψης και Δυνατότητες Πραγματοποίησης πολλών σκοπών ταυτόχρονα. Με άλλα λόγια η Ζωή μπορεί να ξεδιπλωθεί ελεύθερα χωρίς να συγχέεται ή να εμποδίζεται  από την πνευματική εξέλιξη, ή την κοσμική δραστηριότητα. Η Μεγάλη Σοφία είναι ακριβώς αυτή: να συντονίζουμε τις διάφορες δραστηριότητές μας. Αν μπορούμε να συντονίσουμε τον Κύκλο της ζωής μας με τον Βαθύτερο κι Ευρύτερο Κύκλο της Δημιουργίας, με τον Κύκλο της Πνευματικής μας Εξέλιξης, και να τα Προσαρμόσουμε όλα στον Ετήσιο Κύκλο της Φύσης (στο Ηλιακό Ημερολόγιο, στο κοσμικό περιβάλλον και στα φαινόμενα της φύσης) τότε έχουμε επιτύχει την Τέλεια Ισορροπία Ζωής, την Θεία Ζωή.

Αυτό προσπάθησε να επιτύχει ο Ορφέας στη ζωή του κι αυτό δίδαξε στους ανθρώπους : Αυτή είναι η Ουσία και το Περιεχόμενο του Ορφικού Βίου: Η Αρμονία μεταξύ των Κύκλων Ύπαρξης και με την δική μας προσωπική εξέλιξη και πνευματική ανάπτυξη.

(Απόσπασμα από τον «Ορφισμό»)