Monday, 1 September, 2025

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

In the grand spectrum of existence, there lies a profound and enigmatic concept—one that defies the ordinary experience of reality and penetrates into the essence of what it means to be. This concept is the nature of Consciousness itself, which is simultaneously Non-Local and Local, and whose true nature cannot be captured by surface appearances or finite descriptions. To understand this dual aspect of Consciousness, we must embark on a mystical journey that delves deep into the nature of reality, beyond the constraints of mind and matter, to the very core of existence where Subjective Spirit dwells.

The Essence of Consciousness: Beyond Surface States

Consciousness, in its most authentic form, is not merely an epiphenomenon arising from brain activity, nor is it a simple state of awareness linked to sensory experience. Its essence lies far beyond the transient configurations of thought, emotion, and perception. It is, at its root, an undivided Space of Existence, a Pure Presence that exists prior to the emergence of form. To define Consciousness only by its surface states—such as thoughts, emotions, and sensory experiences—is akin to defining the vast ocean by the waves on its surface, or the boundless sky by the passing clouds.

This Pure Presence is Non-Local, unbounded by space or time. It is the existential background, the Ground of Being, from which all manifestations arise and into which they dissolve. It is the Space within which worlds of form, thought, and matter emerge like transient ripples on the surface of still waters. In this sense, Consciousness, when apprehended in its depth, transcends all particularities and becomes an Infinite Field—an expanse of Pure Awareness, unconditioned and indivisible. It is an awareness that is simultaneously within and beyond all things, for it is the very essence of all that is.

The Dual Nature: Local and Non-Local Consciousness

When Consciousness descends into the world of forms and takes on a particular embodiment, whether as a mind, a dynamic soul, or a material body, it assumes a Local aspect. It becomes situated, connected to a carrier of manifestation. This is the aspect of Consciousness that operates through the finite lenses of individuality—thinking thoughts, experiencing emotions, and engaging in actions within the temporal-spatial domain.

However, this localization does not negate its deeper nature as Non-Local. Even while it is enmeshed in the finite, the essence of Consciousness remains as the Infinite Space of Existence. It is like light passing through a prism: though it appears divided into various colors, it is still one light. In a similar manner, Consciousness is One and Non-Local, but it becomes expressed as Local through the prism of individuality and form.

Thus, Consciousness, when embodied, is both Non-Local and Local. It is Non-Local when it turns inward, withdrawing from its outward projections, and abides in its Existential Depth. In such a state, Consciousness experiences itself as the Space of Existence, as Pure Presence that is untouched by the flux of thoughts, feelings, or sensory experiences. This is the State of Non-Dual Consciousness, where the subject-object distinction dissolves, and the experiencer, the act of experiencing, and the experienced become one.

When Consciousness, through its embodied carrier, turns outward to engage with the world, it becomes Local. It thinks, feels, and acts through the confines of the body and mind. It becomes a subject that perceives an object, creating a sense of separation and duality. In this outward orientation, Consciousness experiences itself as bound to the temporal flow, subject to change and transformation. Yet, this localized aspect is but a fleeting expression, a surface appearance of the deeper, unchanging Reality.

The Experience of Simultaneity: The Timeless in Time

The true nature of Consciousness reveals itself when it experiences both its Non-Local and Local aspects simultaneously. This is the state of the Mystic, who, while perceiving the world and acting within it, abides in the Unchanging Presence that is the essence of Consciousness. It is a state where the Timeless and time coexist, where the Infinite is experienced within the finite, and where the Eternal Present flows without changing.

In this state of simultaneous Non-Local and Local awareness, Consciousness perceives all apparent changes and movements as mere transitory phenomena arising and dissolving within its boundless Self. The Eternal Present is not a static moment frozen in time, but a dynamic field of Presence that transcends the linear flow of past, present, and future. It is a Present that encompasses all temporal sequences while remaining itself unchanging.

The Mystic, abiding in this state, experiences a profound serenity and clarity. The intellect, senses, and body become transparent to the Light of Pure Awareness. Even as thoughts arise and dissipate, even as sensations and emotions pass through, there is an underlying awareness of the Non-Local Presence that remains untouched and unaffected. This awareness is not an abstraction or a concept; it is a living reality, a direct experience of the Unity of all that exists.

The Transcendental Reality: Non-Dual Consciousness

The realization of Non-Dual Consciousness is the culmination of the spiritual quest. It is a return to the Source, to the Ground of Being that underlies all manifestations. In this realization, the sense of separation between self and other, between subject and object, vanishes. There is only One Consciousness, manifesting as the multiplicity of forms yet remaining forever Whole and Unbroken.

To describe this state in words is challenging, for language is rooted in duality and cannot capture the non-dual reality of Pure Presence. Yet, through mystical symbols, metaphors, and paradoxes, we may attempt to point towards it. It is like the eye that cannot see itself, yet it is aware of all that it sees. It is like a mirror that reflects all things, yet remains unchanged by what it reflects. It is the Silent Witness that observes all experiences without being entangled in them.

This Non-Dual Consciousness is the true Self, the innermost essence of what we are. It is Non-Local, beyond space and time, yet it is also Local, present in every thought, sensation, and experience. It is the Stillness within movement, the Emptiness within form, and the Fullness within emptiness. It is the Timeless witnessing the flow of time, the Infinite abiding within the finite.

Conclusion: Embracing the Non-Local Local Consciousness

To live from the realization of Non-Local Local Consciousness is to live in harmony with the deepest truth of existence. It is to recognize that we are not merely finite beings bound by the limitations of body and mind, but are, in our essence, Infinite Presence expressing itself through the finite. It is to see all things as expressions of the One Consciousness, which is both immanent and transcendent.

In this realization, the Mystic is no longer caught in the web of duality, no longer swayed by the illusions of separation and division. He abides in the Eternal Present, witnessing the dance of life with equanimity and joy. He sees the world as a play of forms within the boundless Field of Consciousness and experiences all beings as reflections of the same Pure Awareness.

Thus, the journey into the depths of Consciousness is a journey into the heart of existence itself. It is a journey that transcends all boundaries, all dualities, and all limitations. It is the realization that Consciousness is both Non-Local and Local, Infinite and finite, Timeless and temporal—forever One, yet manifesting as the Many. This is the Mystical Truth, the essence of the Non-Local Local Consciousness.

...

Η Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση: Μια Μυστικιστική Εξερεύνηση

Στο μεγάλο φάσμα της ύπαρξης, υπάρχει μια βαθιά και αινιγματική έννοια - αυτή που αψηφά τη συνηθισμένη εμπειρία της πραγματικότητας και διεισδύει στην ουσία αυτού που σημαίνει να είσαι. Αυτή η έννοια είναι η φύση της ίδιας της Συνείδησης, η οποία είναι ταυτόχρονα Μη Τοπική και Τοπική, και της οποίας η αληθινή φύση δεν μπορεί να συλληφθεί από επιφανειακές εμφανίσεις ή πεπερασμένες περιγραφές. Για να κατανοήσουμε αυτή τη διπλή όψη της Συνείδησης, πρέπει να ξεκινήσουμε ένα μυστικιστικό ταξίδι που εμβαθύνει στη φύση της πραγματικότητας, πέρα από τους περιορισμούς του νου και της ύλης, στον ίδιο τον πυρήνα της ύπαρξης όπου κατοικεί το Υποκειμενικό Πνεύμα.

Η Ουσία της Συνείδησης: Πέρα από τις Επιφανειακές Καταστάσεις

Η Συνείδηση, στην πιο αυθεντική της μορφή, δεν είναι απλώς ένα επιφαινόμενο που προκύπτει από την εγκεφαλική δραστηριότητα, ούτε είναι μια απλή κατάσταση επίγνωσης που συνδέεται με την αισθητηριακή εμπειρία. Η ουσία του βρίσκεται πολύ πέρα από τις παροδικές διαμορφώσεις της σκέψης, του συναισθήματος και της αντίληψης. Είναι, στη ρίζα του, ένας αδιαίρετος Χώρος Ύπαρξης, μια Καθαρή Παρουσία που υπάρχει πριν από την εμφάνιση της μορφής. Ο ορισμός της Συνείδησης μόνο από τις επιφανειακές της καταστάσεις —όπως σκέψεις, συναισθήματα και αισθητηριακές εμπειρίες— μοιάζει με τον ορισμό του απέραντου ωκεανού από τα κύματα στην επιφάνειά του ή του απεριόριστου ουρανού από τα σύννεφα που περνούν.

Αυτή η Καθαρή Παρουσία είναι Μη Τοπική, απεριόριστη από χώρο ή χρόνο. Είναι το υπαρξιακό υπόβαθρο, το έδαφος του Είναι, από το οποίο προκύπτουν όλες οι εκδηλώσεις και στο οποίο διαλύονται. Είναι ο Χώρος μέσα στον οποίο οι κόσμοι της μορφής, της σκέψης και της ύλης αναδύονται σαν παροδικοί κυματισμοί στην επιφάνεια των ακίνητων υδάτων. Με αυτή την έννοια, η Συνείδηση, όταν συλληφθεί στο βάθος της, ξεπερνά όλες τις ιδιαιτερότητες και γίνεται ένα Άπειρο Πεδίο - μια έκταση Καθαρής Επίγνωσης, χωρίς όρους και αδιαίρετη. Είναι μια επίγνωση που βρίσκεται ταυτόχρονα μέσα και πέρα από όλα τα πράγματα, γιατί είναι η ίδια η ουσία όλων όσων υπάρχουν.

Η Διπλή Φύση: Τοπική και Μη Τοπική Συνείδηση

Όταν η Συνείδηση κατεβαίνει στον κόσμο των μορφών και παίρνει μια συγκεκριμένη ενσάρκωση, είτε ως νους, είτε ως δυναμική ψυχή, είτε ως υλικό σώμα, προσλαμβάνει μια Τοπική όψη. Τοποθετείται, συνδέεται με έναν φορέα εκδήλωσης. Αυτή είναι η όψη της Συνείδησης που λειτουργεί μέσα από τους πεπερασμένους φακούς της ατομικότητας – σκέψης και σκέψεων, εμπειρίας συναισθημάτων και εμπλοκής σε ενέργειες εντός του χρονικού-χωρικού τομέα.

Ωστόσο, αυτός ο εντοπισμός δεν αναιρεί τη βαθύτερη φύση του ως Μη Τοπικού. Ακόμη και ενώ είναι εμπλεκόμενη στο πεπερασμένο, η ουσία της Συνείδησης παραμένει ως ο Άπειρος Χώρος της Ύπαρξης. Είναι σαν το φως που διέρχεται από ένα πρίσμα: αν και φαίνεται χωρισμένο σε διάφορα χρώματα, εξακολουθεί να είναι ένα φως. Με παρόμοιο τρόπο, η Συνείδηση είναι Μία και Μη Τοπική, αλλά εκφράζεται ως Τοπική μέσα από το πρίσμα της ατομικότητας και της μορφής.

Έτσι, η Συνείδηση, όταν ενσωματώνεται, είναι και Μη Τοπική και Τοπική. Είναι Μη Τοπική όταν στρέφεται προς τα μέσα, αποσύρεται από τις εξωτερικές προβολές της και μένει στο Υπαρξιακό της Βάθος. Σε μια τέτοια κατάσταση, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως Χώρο Ύπαρξης, ως Καθαρή Παρουσία που είναι ανέγγιχτη από τη ροή των σκέψεων, των συναισθημάτων ή των αισθητηριακών εμπειριών. Αυτή είναι η Κατάσταση της Μη Διπλής Συνείδησης, όπου η διάκριση υποκειμένου-αντικειμένου διαλύεται και ο βιωτής, η πράξη της εμπειρίας και ο βιωμένος γίνονται ένα.

Όταν η Συνείδηση, μέσω του ενσαρκωμένου φορέα της, στρέφεται προς τα έξω για να εμπλακεί με τον κόσμο, γίνεται Τοπική. Σκέφτεται, αισθάνεται και δρα μέσα από τα όρια του σώματος και του νου. Γίνεται ένα υποκείμενο που αντιλαμβάνεται ένα αντικείμενο, δημιουργώντας μια αίσθηση διαχωρισμού και δυαδικότητας. Σε αυτόν τον εξωτερικό προσανατολισμό, η Συνείδηση βιώνει τον εαυτό της ως δεσμευμένη στη χρονική ροή, υπόκειται σε αλλαγές και μετασχηματισμούς. Ωστόσο, αυτή η εντοπισμένη πτυχή δεν είναι παρά μια φευγαλέα έκφραση, μια επιφανειακή εμφάνιση της βαθύτερης, Αμετάβλητης Πραγματικότητας.

Η Εμπειρία του Ταυτόχρονου: Το Άχρονο μέσα στον χρόνο

Η αληθινή φύση της Συνείδησης αποκαλύπτεται όταν βιώνει ταυτόχρονα τις Μη Τοπικές και Τοπικές της πτυχές. Αυτή είναι η κατάσταση του Μυστικού, ο οποίος, ενώ αντιλαμβάνεται τον κόσμο και ενεργεί μέσα του, μένει στην Αμετάβλητη Παρουσία που είναι η ουσία της Συνείδησης. Είναι μια κατάσταση όπου το Διαχρονικό και ο χρόνος συνυπάρχουν, όπου το Άπειρο βιώνεται μέσα στο πεπερασμένο και όπου το Αιώνιο Παρόν ρέει χωρίς να αλλάζει.

Σε αυτή την κατάσταση της ταυτόχρονης Μη Τοπικής και Τοπικής επίγνωσης, η Συνείδηση αντιλαμβάνεται όλες τις φαινομενικές αλλαγές και κινήσεις ως απλά παροδικά φαινόμενα που προκύπτουν και διαλύονται μέσα στον απεριόριστο Εαυτό της. Το Αιώνιο Παρόν δεν είναι μια στατική στιγμή παγωμένη στο χρόνο, αλλά ένα δυναμικό πεδίο Παρουσίας που υπερβαίνει τη γραμμική ροή του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι ένα Παρόν που περιλαμβάνει όλες τις χρονικές ακολουθίες ενώ παραμένει αμετάβλητο.

Ο Μύστης, μένοντας σε αυτή την κατάσταση, βιώνει μια βαθιά γαλήνη και διαύγεια. Η νόηση, οι αισθήσεις και το σώμα γίνονται διαφανή στο Φως της Καθαρής Επίγνωσης. Ακόμη και όταν οι σκέψεις προκύπτουν και διαλύονται, ακόμα και όταν περνούν αισθήσεις και συναισθήματα, υπάρχει μια υποκείμενη επίγνωση της Μη Τοπικής Παρουσίας που παραμένει ανέγγιχτη και ανεπηρέαστη. Αυτή η επίγνωση δεν είναι μια αφαίρεση ή μια έννοια. είναι μια ζωντανή πραγματικότητα, μια άμεση εμπειρία της Ενότητας όλων όσων υπάρχουν.

Η Υπερβατική Πραγματικότητα: Μη Διττή Συνείδηση

Η συνειδητοποίηση της Μη Διπλής Συνείδησης είναι το αποκορύφωμα της πνευματικής αναζήτησης. Είναι μια επιστροφή στην Πηγή, στο Έδαφος του Είναι που βρίσκεται κάτω από όλες τις εκδηλώσεις. Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, η αίσθηση του διαχωρισμού μεταξύ εαυτού και άλλου, μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, εξαφανίζεται. Υπάρχει μόνο Μία Συνείδηση, που εκδηλώνεται ως η πολλαπλότητα των μορφών που παραμένουν για πάντα Ολόκληρη και Αδιάσπαστη.

Η περιγραφή αυτής της κατάστασης με λέξεις είναι πρόκληση, γιατί η γλώσσα έχει τις ρίζες της στη δυαδικότητα και δεν μπορεί να συλλάβει τη μη διττή πραγματικότητα της Καθαρής Παρουσίας. Ωστόσο, μέσα από μυστικιστικά σύμβολα, μεταφορές και παράδοξα, μπορούμε να επιχειρήσουμε να το δείξουμε. Είναι σαν το μάτι που δεν μπορεί να δει τον εαυτό του, αλλά έχει επίγνωση όλων αυτών που βλέπει. Είναι σαν ένας καθρέφτης που αντανακλά τα πάντα, αλλά παραμένει αναλλοίωτος από αυτό που αντανακλά. Είναι ο Σιωπηλός Μάρτυρας που παρατηρεί όλες τις εμπειρίες χωρίς να μπλέκεται σε αυτές.

Αυτή η Μη Διπλή Συνείδηση είναι ο Αληθινός Εαυτός, η πιο εσώτερη ουσία αυτού που είμαστε. Είναι Μη Τοπικό, πέρα από χώρο και χρόνο, αλλά είναι επίσης Τοπικό, παρόν σε κάθε σκέψη, αίσθηση και εμπειρία. Είναι η ακινησία μέσα στην κίνηση, το κενό μέσα στη μορφή και η πληρότητα μέσα στο κενό. Είναι ο Διαχρονικός που παρακολουθεί τη ροή του χρόνου, το Άπειρο που μένει μέσα στο πεπερασμένο.

Συμπέρασμα: Αγκαλιάζοντας τη Μη-Τοπική Τοπική Συνείδηση

Το να ζεις από την συνειδητοποίηση της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης σημαίνει να ζεις σε αρμονία με τη βαθύτερη αλήθεια της ύπαρξης. Είναι να αναγνωρίσουμε ότι δεν είμαστε απλώς πεπερασμένα όντα που δεσμεύονται από τους περιορισμούς του σώματος και του νου, αλλά είμαστε, στην ουσία μας, Άπειρη Παρουσία που εκφράζεται μέσω του πεπερασμένου. Είναι να βλέπεις όλα τα πράγματα ως εκφράσεις της Μίας Συνείδησης, η οποία είναι και έμφυτη και υπερβατική.

Σε αυτή τη συνειδητοποίηση, ο Μύστης δεν είναι πλέον παγιδευμένος στον ιστό της δυαδικότητας, δεν επηρεάζεται πλέον από τις ψευδαισθήσεις του χωρισμού και του διχασμού. Διαμένει στο Αιώνιο Παρόν, παρακολουθώντας τον χορό της ζωής με ηρεμία και χαρά. Βλέπει τον κόσμο ως ένα παιχνίδι μορφών μέσα στο απεριόριστο Πεδίο της Συνείδησης και βιώνει όλα τα όντα ως αντανακλάσεις της ίδιας Καθαρής Επίγνωσης.

Έτσι, το ταξίδι στα βάθη της Συνείδησης είναι ένα ταξίδι στην καρδιά της ίδιας της ύπαρξης. Είναι ένα ταξίδι που ξεπερνά όλα τα όρια, όλες τις δυαδικότητες και όλους τους περιορισμούς. Είναι η συνειδητοποίηση ότι η Συνείδηση είναι και Μη Τοπική και Τοπική, Άπειρη και πεπερασμένη, Διαχρονική και χρονική—για πάντα Μία, αλλά εκδηλώνεται ως τα Πολλά. Αυτή είναι η Μυστική Αλήθεια, η ουσία της Μη-Τοπικής Τοπικής Συνείδησης.

Sunday, March 3, 2024

Vedanta - The Eternal Truth of the Upanishads

There Is Only One Reality That Is Everywhere. It is Already Where Perception can be extended.

It cannot be apprehended by any process of perception, thought, or feeling. It is Already Where all the possibilities of understanding seek.

From This Comes the Divine Life which Creates all States of Existence.

Remaining Still It Exists and Precedes Every Motion of Perception which endeavors to Approach It. It is Beyond All but his Presence sustains and pervades everything.

This lies within everything and at the same time Transcends it.

This is within all existences and all existences are This in their true essence. He who experiences this accepts everything.

(Isa Upanishad, 4,5,6)

All the Upanishads are Experiential Texts which Record (without being able to describe it precisely, because the Inner Experience is not described) What Some Great Masters Experienced in India 28 centuries ago and here, Delving Within, and transcending the ordinary limited and manufactured consciousness of the common man.

They speak of the Experience of the Absolute, the One Immovable Eternal Reality, which is beyond perception, beyond thought, beyond the senses... which they approached when they rose above limited human consciousness with an Inner Direct and Integral Vision, Knowledge , Understanding, Life… they had real Direct Contact with That Which Is.

The Sacred Texts (the Upanishads) are not theoretical texts that interpret Reality or expound teachings about Reality. They are a Distillation of Real Inner Experiences... Footprints on the Path These People Walked, Markers to Point Us in the Direction... They are completely outside the purpose of their writing and of no use, when they are "read" mentally, when we do not want or cannot see beyond and behind the words the True Message of the Upanishads... that There is One and Only Reality upon Which is woven the dream of the world and the dreams of beings for a separate existence, for a life away from the Absolute.

The reason (the main one) that we are still dealing with ancient texts and ancient "teachings" (which are much more than teachings) is simply because what these people have established is an Eternal Reality that is Always Valid, and will never change... Here We are talking about the Eternal Truth…

Those who usually rebel against the so-called old knowledge, the so-called old methods, are those who ignore the True Meaning of everything we say, they do not know exactly how these texts are used (by the initiates) and even (because precisely they do not experience, they do not have experience) treat all this mentally, as ideas…

These people are still ignorant that man, for hundreds of thousands of years, remains the same anatomically, psychologically, spiritually... that in all people, the thought, the mind, works in the same way... and that the transcendence of the mind to lead us to a Greater Consciousness always means transcending the same processes, in the only way it takes place... So, all neo-enlightened saviors, teachers, or whatever else they claim to be, are talking about the same man (which is all of us) and using the same age-old practices to reach anywhere, in Enlightenment, in Liberation, in Deification, in anything... these half-educated people (who often act selfishly and trade knowledge) do nothing but "bring owls to Athens", (a phrase from Aristophanes' “Hens” ) that is, to say well-known things as if they were unknown... obviously they appeal to the ignorant and convince only the stupid... No real esotericist takes seriously all that you they enter the circle of True Spirituality.

But beyond all this what does "There is One and Only Reality" mean? And how is this experienced? It is the very Secret that was taught "At the feet of the teacher", the knowledge that was practically transmitted from teacher to student, and never leaked out of the circles of the truly initiated, whatever the merchants of knowledge say... nor was it possible (beyond from some hints) to be recorded in books.

Lest we be misunderstood, however, in the Esoteric Tradition, a "Teacher" is simply a brother who has preceded us on the Path, a human being like all of us, nothing more... and if we owe respect to our worldly teachers then we do not at least owe the same gratitude to spiritual teachers us;

Even those who deny Masters and Authorities, yet act like Masters and Authorities, are only instructing others to look within themselves and find the answers. Certainly it is possible to do, and certainly it is perfectly respectable for one to do so... But in reality one will find the same Eternal Reality and the same ancient answers... the "Exit" is one for all, precisely because we all have the same nature , the same possibilities... we will necessarily follow the same path... This is how the controversy surrounding the usefulness or otherwise of (true) teachers seems silly, in the sense we said above... whoever wants to listen and after weighing decides on the truth of things, whoever wants searches for himself... all roads are respected. All roads are respected, (we say it again for the deaf to hear).

"There is one and only Reality" means to go beyond all conceptions... it is neither apprehended by thought, nor traced in the world of phenomena.

It is the one immediate correct answer to the "neti-neti" ("neither this nor that", "not this-not this") of Jnana Yoga, (the Meditation of Denial), practically manifested by the teacher to the student , in the Vedantic tradition... which takes us to the Other Shore.

Otherwise one must follow the slow process of ascending through the various functioning levels of existence, until one Ascends to Reality.

Either way we are talking about a transcendence of perception and not a mental aphasic process that will lead us to the Perception of Reality... because we have said it many times, Reality is beyond all perception.

The Secret is always here, close to us, within us.

…

Βεδάντα - Η Αιώνια Αλήθεια των Ουπανισάδ

Υπάρχει Μόνο Μια Πραγματικότητα που Βρίσκεται Παντού. Βρίσκεται Ήδη Εκεί που μπορεί να επεκταθεί η Αντίληψη.

Δεν μπορεί να συλληφθεί με καμία διαδικασία αντίληψης, σκέψης, ή αίσθησης. Βρίσκεται Ήδη Εκεί που ψάχνουν όλες οι δυνατότητες κατανόησης.

Από Αυτό Πηγάζει η Θεία Ζωή που Δημιουργεί όλες τις Καταστάσεις Ύπαρξης.

Παραμένοντας Ακίνητο Υπάρχει και Προηγείται Κάθε Κίνησης της Αντίληψης που προσπαθεί να Το Προσεγγίσει. Βρίσκεται Πέρα από Όλα αλλά η Παρουσία του στηρίζει και διαπερνά το κάθε τι.

Αυτό βρίσκεται μέσα στο παν και ταυτόχρονα το Υπερβαίνει.

Αυτό βρίσκεται μέσα σε όλες τις υπάρξεις και όλες οι υπάρξεις είναι Αυτό στην πραγματική ουσία τους. Αυτός που το βιώνει αυτό αποδέχεται τα πάντα.

(Ίσα Ουπανισάδ, 4,5,6)

Όλες οι Ουπανισάδ είναι Εμπειρικά Κείμενα που Καταγράφουν (χωρίς να μπορούν να το περιγράψουν επακριβώς, γιατί το Εσωτερικό Βίωμα δεν περιγράφεται) Αυτό που Βίωσαν Κάποιοι Μεγάλοι Δάσκαλοι στην Ινδία πριν 28 αιώνες και εδώ, Διερευνώντας Μέσα τους, και υπερβαίνοντας την συνηθισμένη περιορισμένη και κατασκευασμένη συνείδηση του συνηθισμένου ανθρώπου.

Μιλάνε για το Βίωμα του Απολύτου, την Μια Ακίνητη Αιώνια Πραγματικότητα, που είναι πέρα από την αντίληψη, πέρα από την σκέψη, πέρα από τις αισθήσεις… την Οποία Προσέγγισαν όταν ανυψώθηκαν πάνω από την περιορισμένη ανθρώπινη συνείδηση με μια Εσωτερική Άμεση και Ολοκληρωμένη Όραση, Γνώση, Κατανόηση, Ζωή… είχαν πραγματική Άμεση Επαφή με Αυτό που Υπάρχει.

Τα Ιερά Κείμενα (οι Ουπανισάδ) δεν είναι θεωρητικά κείμενα που ερμηνεύουν την Πραγματικότητα ή εκθέτουν διδασκαλίες για την Πραγματικότητα. Είναι Απόσταγμα Πραγματικής Εσωτερικής Εμπειρίες… Ίχνη Πάνω στην Οδό που Βάδισαν αυτοί οι άνθρωποι, Δείκτες που μας Δείχνουν την Κατεύθυνση… Είναι τελείως έξω από τον σκοπό της συγγραφής τους και χωρίς χρησιμότητα, όταν «διαβάζονται» νοητικά, όταν δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να δούμε πέρα και πίσω από τις λέξεις το Αληθινό Μήνυμα των Ουπανισάδ… ότι Υπάρχει Μια Και Μοναδική Πραγματικότητα πάνω στην Οποία υφαίνεται το όνειρο του κόσμου και τα όνειρα των όντων για μια ξεχωριστή ύπαρξη, για μια ζωή μακριά από το Απόλυτο.

Ο λόγος (ο κυριότερος) που ασχολούμαστε ακόμα με αρχαία κείμενα κι αρχαίες «διδασκαλίες» (που είναι πολύ περισσότερο από διδασκαλίες) είναι απλά γιατί αυτό που διαπίστωσαν αυτοί οι άνθρωποι είναι Μια Αιώνια Πραγματικότητα που Ισχύει Πάντα, κι ούτε πρόκειται να αλλάξει ποτέ… Εδώ Μιλάμε για την Αιώνια Αλήθεια…

Αυτοί που συνήθως εξεγείρονται ενάντια στην δήθεν παλιά γνώση, στις δήθεν παλιές μεθόδους, είναι αυτοί που αγνοούν το Αληθινό Νόημα όλων αυτών που λέμε, δεν γνωρίζουν πως ακριβώς χρησιμοποιούνται (από τους μυημένους) αυτά τα κείμενα κι ακόμα (επειδή ακριβώς δεν βιώνουν, δεν έχουν εμπειρία) αντιμετωπίζουν όλα αυτά νοητικά, σαν ιδέες…

Αγνοούν ακόμα αυτοί οι άνθρωποι ότι ο άνθρωπος, εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια παραμένει ίδιος ανατομικά, ψυχολογικά, πνευματικά… ότι σε όλους τους ανθρώπους, η σκέψη, ο νους, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο… κι ότι η υπέρβαση του νου για να Οδηγηθούμε σε Μια Ευρύτερη Συνείδηση σημαίνει πάντα υπέρβαση των ίδιων διαδικασιών, με τον μόνο τρόπο που πραγματοποιείται… Έτσι όλοι οι νεοφώτιστοι σωτήρες, δάσκαλοι, ή οτιδήποτε άλλο δηλώνουν, μιλούν για τον ίδιο άνθρωπο (που είμαστε όλοι μας) και χρησιμοποιούν τις ίδιες πανάρχαιες πρακτικές για να φτάσουν οπουδήποτε, στην Φώτιση, στην Απελευθέρωση, στην Θέωση, σε οτιδήποτε… αυτοί οι ημιμαθείς (που συχνά κινούνται με ιδιοτέλεια και κάνουν την γνώση εμπόριο) δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να «κομίζουν γλαύκα ες Αθήνας», (φράση από τις Όρνιθες του Αριστοφάνη) δηλαδή να λένε πασίγνωστα πράγματα σαν να ήταν άγνωστα… προφανώς απευθύνονται σα αμαθείς και πείθουν μόνο τους ανόητους… Κανένας πραγματικός εσωτεριστής δεν παίρνει στα σοβαρά όλα αυτά που συμβαίνουν στον περίγυρο της Αληθινής Πνευματικότητας.

Πέρα όμως από όλα αυτά τι σημαίνει «Υπάρχει Μια και Μοναδική Πραγματικότητα»; Και πως Βιώνεται αυτό; Είναι ακριβώς το Μυστικό που διδάσκονταν «Στα πόδια του διδασκάλου», η γνώση που μεταδίδονταν πρακτικά από τον δάσκαλο στον μαθητή, και ποτέ δεν διέρρευσε έξω από τους κύκλους των πραγματικά μυημένων, ότι και να λένε οι έμποροι της γνώσης… ούτε ήταν δυνατόν (πέρα από κάποιες υποδείξεις) να καταγραφεί σε βιβλία.

Για να μην παρεξηγούμεθα όμως, στην Εσωτερική Παράδοση, «Δάσκαλος» είναι απλά κάποιος αδελφός που προπορεύτηκε στην Οδό, άνθρωπος σαν όλους μας, όχι κάτι άλλο… κι αν οφείλουμε σεβασμό στους κοσμικούς δασκάλους μας τότε δεν οφείλουμε τουλάχιστον την ίδια ευγνωμοσύνη για τους πνευματικούς δασκάλους μας;

Ακόμα κι αυτοί που αρνούνται τους Δασκάλους και τις Αυθεντίες, αλλά παρόλα αυτά συμπεριφέρονται σαν Δάσκαλοι κι Αυθεντίες, δεν υποδεικνύουν στους άλλους παρά να ψάξουν μόνοι τους, μέσα τους, και να βρουν τις απαντήσεις. Ασφαλώς και είναι δυνατόν να γίνει, κι ασφαλώς είναι απόλυτα σεβαστό να το κάνει κάποιος… Στην πραγματικότητα όμως θα βρει την Ίδια Αιώνια Πραγματικότητα και τις ίδιες πανάρχαιες απαντήσεις… η «Έξοδος» είναι μία για όλους, επειδή ακριβώς, όλοι, διαθέτουμε την ίδια φύση, τις ίδιες δυνατότητες… αναγκαστικά θα κάνουμε τον ίδιο δρόμο… Έτσι μοιάζει ανόητη η διαμάχη γύρω από την χρησιμότητα ή μη των (αληθινών) δασκάλων, με την έννοια που είπαμε πιο πάνω… όποιος θέλει ακούει κι αφού ζυγίσει αποφασίζει για την αλήθεια των πραγμάτων, όποιος θέλει ψάχνει μόνος του… όλοι οι δρόμοι είναι σεβαστοί. Όλοι οι δρόμοι είναι σεβαστοί, (το ξαναλέμε για να το ακούσουν οι κουφοί).

«Υπάρχει μια και Μοναδική Πραγματικότητα» σημαίνει να πάμε πέρα από όλες τις αντιλήψεις… ούτε συλλαμβάνεται με την σκέψη, ούτε ανιχνεύεται στον κόσμο των φαινομένων.

Είναι η μια άμεση σωστή απάντηση στο «νέτι-νέτι» («ούτε αυτό αλλά ούτε και εκείνο», «όχι αυτό-όχι αυτό»), της Τζνάνα Γιόγκα, (του Διαλογισμού της Άρνησης), που φανερωνόταν πρακτικά από τον δάσκαλο στον μαθητή, στην βεδαντική παράδοση… που μας μεταφέρει στην Άλλη Όχθη.

Διαφορετικά θα πρέπει κάποιος να ακολουθήσει την αργή διαδικασία της ανόδου στα διάφορα επίπεδα λειτουργίας της ύπαρξης, μέχρι να Ανυψωθεί Ως την Πραγματικότητα.

Είτε έτσι, είτε αλλιώς μιλάμε για μια υπέρβαση της αντίληψης και όχι για μια νοητική αποφατική διαδικασία που θα μας οδηγήσει στην Αντίληψη της Πραγματικότητας… γιατί το είπαμε πολλές φορές, η Πραγματικότητα είναι πέρα από κάθε αντίληψη.

Το Μυστικό είναι πάντα εδώ, κοντά μας, μέσα μας.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

14. The Non-Local Local Consciousness: A Mystical Exploration

ESOTERISM STUDIES