Sunday, March 3, 2024

Vedanta - The Eternal Truth of the Upanishads

There Is Only One Reality That Is Everywhere. It is Already Where Perception can be extended.

It cannot be apprehended by any process of perception, thought, or feeling. It is Already Where all the possibilities of understanding seek.

From This Comes the Divine Life which Creates all States of Existence.

Remaining Still It Exists and Precedes Every Motion of Perception which endeavors to Approach It. It is Beyond All but his Presence sustains and pervades everything.

This lies within everything and at the same time Transcends it.

This is within all existences and all existences are This in their true essence. He who experiences this accepts everything.

(Isa Upanishad, 4,5,6)

All the Upanishads are Experiential Texts which Record (without being able to describe it precisely, because the Inner Experience is not described) What Some Great Masters Experienced in India 28 centuries ago and here, Delving Within, and transcending the ordinary limited and manufactured consciousness of the common man.

They speak of the Experience of the Absolute, the One Immovable Eternal Reality, which is beyond perception, beyond thought, beyond the senses... which they approached when they rose above limited human consciousness with an Inner Direct and Integral Vision, Knowledge , Understanding, Life… they had real Direct Contact with That Which Is.

The Sacred Texts (the Upanishads) are not theoretical texts that interpret Reality or expound teachings about Reality. They are a Distillation of Real Inner Experiences... Footprints on the Path These People Walked, Markers to Point Us in the Direction... They are completely outside the purpose of their writing and of no use, when they are "read" mentally, when we do not want or cannot see beyond and behind the words the True Message of the Upanishads... that There is One and Only Reality upon Which is woven the dream of the world and the dreams of beings for a separate existence, for a life away from the Absolute.

The reason (the main one) that we are still dealing with ancient texts and ancient "teachings" (which are much more than teachings) is simply because what these people have established is an Eternal Reality that is Always Valid, and will never change... Here We are talking about the Eternal Truth…

Those who usually rebel against the so-called old knowledge, the so-called old methods, are those who ignore the True Meaning of everything we say, they do not know exactly how these texts are used (by the initiates) and even (because precisely they do not experience, they do not have experience) treat all this mentally, as ideas…

These people are still ignorant that man, for hundreds of thousands of years, remains the same anatomically, psychologically, spiritually... that in all people, the thought, the mind, works in the same way... and that the transcendence of the mind to lead us to a Greater Consciousness always means transcending the same processes, in the only way it takes place... So, all neo-enlightened saviors, teachers, or whatever else they claim to be, are talking about the same man (which is all of us) and using the same age-old practices to reach anywhere, in Enlightenment, in Liberation, in Deification, in anything... these half-educated people (who often act selfishly and trade knowledge) do nothing but "bring owls to Athens", (a phrase from Aristophanes' “Hens” ) that is, to say well-known things as if they were unknown... obviously they appeal to the ignorant and convince only the stupid... No real esotericist takes seriously all that you they enter the circle of True Spirituality.

But beyond all this what does "There is One and Only Reality" mean? And how is this experienced? It is the very Secret that was taught "At the feet of the teacher", the knowledge that was practically transmitted from teacher to student, and never leaked out of the circles of the truly initiated, whatever the merchants of knowledge say... nor was it possible (beyond from some hints) to be recorded in books.

Lest we be misunderstood, however, in the Esoteric Tradition, a "Teacher" is simply a brother who has preceded us on the Path, a human being like all of us, nothing more... and if we owe respect to our worldly teachers then we do not at least owe the same gratitude to spiritual teachers us;

Even those who deny Masters and Authorities, yet act like Masters and Authorities, are only instructing others to look within themselves and find the answers. Certainly it is possible to do, and certainly it is perfectly respectable for one to do so... But in reality one will find the same Eternal Reality and the same ancient answers... the "Exit" is one for all, precisely because we all have the same nature , the same possibilities... we will necessarily follow the same path... This is how the controversy surrounding the usefulness or otherwise of (true) teachers seems silly, in the sense we said above... whoever wants to listen and after weighing decides on the truth of things, whoever wants searches for himself... all roads are respected. All roads are respected, (we say it again for the deaf to hear).

"There is one and only Reality" means to go beyond all conceptions... it is neither apprehended by thought, nor traced in the world of phenomena.

It is the one immediate correct answer to the "neti-neti" ("neither this nor that", "not this-not this") of Jnana Yoga, (the Meditation of Denial), practically manifested by the teacher to the student , in the Vedantic tradition... which takes us to the Other Shore.

Otherwise one must follow the slow process of ascending through the various functioning levels of existence, until one Ascends to Reality.

Either way we are talking about a transcendence of perception and not a mental aphasic process that will lead us to the Perception of Reality... because we have said it many times, Reality is beyond all perception.

The Secret is always here, close to us, within us.

…

Βεδάντα - Η Αιώνια Αλήθεια των Ουπανισάδ

Υπάρχει Μόνο Μια Πραγματικότητα που Βρίσκεται Παντού. Βρίσκεται Ήδη Εκεί που μπορεί να επεκταθεί η Αντίληψη.

Δεν μπορεί να συλληφθεί με καμία διαδικασία αντίληψης, σκέψης, ή αίσθησης. Βρίσκεται Ήδη Εκεί που ψάχνουν όλες οι δυνατότητες κατανόησης.

Από Αυτό Πηγάζει η Θεία Ζωή που Δημιουργεί όλες τις Καταστάσεις Ύπαρξης.

Παραμένοντας Ακίνητο Υπάρχει και Προηγείται Κάθε Κίνησης της Αντίληψης που προσπαθεί να Το Προσεγγίσει. Βρίσκεται Πέρα από Όλα αλλά η Παρουσία του στηρίζει και διαπερνά το κάθε τι.

Αυτό βρίσκεται μέσα στο παν και ταυτόχρονα το Υπερβαίνει.

Αυτό βρίσκεται μέσα σε όλες τις υπάρξεις και όλες οι υπάρξεις είναι Αυτό στην πραγματική ουσία τους. Αυτός που το βιώνει αυτό αποδέχεται τα πάντα.

(Ίσα Ουπανισάδ, 4,5,6)

Όλες οι Ουπανισάδ είναι Εμπειρικά Κείμενα που Καταγράφουν (χωρίς να μπορούν να το περιγράψουν επακριβώς, γιατί το Εσωτερικό Βίωμα δεν περιγράφεται) Αυτό που Βίωσαν Κάποιοι Μεγάλοι Δάσκαλοι στην Ινδία πριν 28 αιώνες και εδώ, Διερευνώντας Μέσα τους, και υπερβαίνοντας την συνηθισμένη περιορισμένη και κατασκευασμένη συνείδηση του συνηθισμένου ανθρώπου.

Μιλάνε για το Βίωμα του Απολύτου, την Μια Ακίνητη Αιώνια Πραγματικότητα, που είναι πέρα από την αντίληψη, πέρα από την σκέψη, πέρα από τις αισθήσεις… την Οποία Προσέγγισαν όταν ανυψώθηκαν πάνω από την περιορισμένη ανθρώπινη συνείδηση με μια Εσωτερική Άμεση και Ολοκληρωμένη Όραση, Γνώση, Κατανόηση, Ζωή… είχαν πραγματική Άμεση Επαφή με Αυτό που Υπάρχει.

Τα Ιερά Κείμενα (οι Ουπανισάδ) δεν είναι θεωρητικά κείμενα που ερμηνεύουν την Πραγματικότητα ή εκθέτουν διδασκαλίες για την Πραγματικότητα. Είναι Απόσταγμα Πραγματικής Εσωτερικής Εμπειρίες… Ίχνη Πάνω στην Οδό που Βάδισαν αυτοί οι άνθρωποι, Δείκτες που μας Δείχνουν την Κατεύθυνση… Είναι τελείως έξω από τον σκοπό της συγγραφής τους και χωρίς χρησιμότητα, όταν «διαβάζονται» νοητικά, όταν δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να δούμε πέρα και πίσω από τις λέξεις το Αληθινό Μήνυμα των Ουπανισάδ… ότι Υπάρχει Μια Και Μοναδική Πραγματικότητα πάνω στην Οποία υφαίνεται το όνειρο του κόσμου και τα όνειρα των όντων για μια ξεχωριστή ύπαρξη, για μια ζωή μακριά από το Απόλυτο.

Ο λόγος (ο κυριότερος) που ασχολούμαστε ακόμα με αρχαία κείμενα κι αρχαίες «διδασκαλίες» (που είναι πολύ περισσότερο από διδασκαλίες) είναι απλά γιατί αυτό που διαπίστωσαν αυτοί οι άνθρωποι είναι Μια Αιώνια Πραγματικότητα που Ισχύει Πάντα, κι ούτε πρόκειται να αλλάξει ποτέ… Εδώ Μιλάμε για την Αιώνια Αλήθεια…

Αυτοί που συνήθως εξεγείρονται ενάντια στην δήθεν παλιά γνώση, στις δήθεν παλιές μεθόδους, είναι αυτοί που αγνοούν το Αληθινό Νόημα όλων αυτών που λέμε, δεν γνωρίζουν πως ακριβώς χρησιμοποιούνται (από τους μυημένους) αυτά τα κείμενα κι ακόμα (επειδή ακριβώς δεν βιώνουν, δεν έχουν εμπειρία) αντιμετωπίζουν όλα αυτά νοητικά, σαν ιδέες…

Αγνοούν ακόμα αυτοί οι άνθρωποι ότι ο άνθρωπος, εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια παραμένει ίδιος ανατομικά, ψυχολογικά, πνευματικά… ότι σε όλους τους ανθρώπους, η σκέψη, ο νους, λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο… κι ότι η υπέρβαση του νου για να Οδηγηθούμε σε Μια Ευρύτερη Συνείδηση σημαίνει πάντα υπέρβαση των ίδιων διαδικασιών, με τον μόνο τρόπο που πραγματοποιείται… Έτσι όλοι οι νεοφώτιστοι σωτήρες, δάσκαλοι, ή οτιδήποτε άλλο δηλώνουν, μιλούν για τον ίδιο άνθρωπο (που είμαστε όλοι μας) και χρησιμοποιούν τις ίδιες πανάρχαιες πρακτικές για να φτάσουν οπουδήποτε, στην Φώτιση, στην Απελευθέρωση, στην Θέωση, σε οτιδήποτε… αυτοί οι ημιμαθείς (που συχνά κινούνται με ιδιοτέλεια και κάνουν την γνώση εμπόριο) δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να «κομίζουν γλαύκα ες Αθήνας», (φράση από τις Όρνιθες του Αριστοφάνη) δηλαδή να λένε πασίγνωστα πράγματα σαν να ήταν άγνωστα… προφανώς απευθύνονται σα αμαθείς και πείθουν μόνο τους ανόητους… Κανένας πραγματικός εσωτεριστής δεν παίρνει στα σοβαρά όλα αυτά που συμβαίνουν στον περίγυρο της Αληθινής Πνευματικότητας.

Πέρα όμως από όλα αυτά τι σημαίνει «Υπάρχει Μια και Μοναδική Πραγματικότητα»; Και πως Βιώνεται αυτό; Είναι ακριβώς το Μυστικό που διδάσκονταν «Στα πόδια του διδασκάλου», η γνώση που μεταδίδονταν πρακτικά από τον δάσκαλο στον μαθητή, και ποτέ δεν διέρρευσε έξω από τους κύκλους των πραγματικά μυημένων, ότι και να λένε οι έμποροι της γνώσης… ούτε ήταν δυνατόν (πέρα από κάποιες υποδείξεις) να καταγραφεί σε βιβλία.

Για να μην παρεξηγούμεθα όμως, στην Εσωτερική Παράδοση, «Δάσκαλος» είναι απλά κάποιος αδελφός που προπορεύτηκε στην Οδό, άνθρωπος σαν όλους μας, όχι κάτι άλλο… κι αν οφείλουμε σεβασμό στους κοσμικούς δασκάλους μας τότε δεν οφείλουμε τουλάχιστον την ίδια ευγνωμοσύνη για τους πνευματικούς δασκάλους μας;

Ακόμα κι αυτοί που αρνούνται τους Δασκάλους και τις Αυθεντίες, αλλά παρόλα αυτά συμπεριφέρονται σαν Δάσκαλοι κι Αυθεντίες, δεν υποδεικνύουν στους άλλους παρά να ψάξουν μόνοι τους, μέσα τους, και να βρουν τις απαντήσεις. Ασφαλώς και είναι δυνατόν να γίνει, κι ασφαλώς είναι απόλυτα σεβαστό να το κάνει κάποιος… Στην πραγματικότητα όμως θα βρει την Ίδια Αιώνια Πραγματικότητα και τις ίδιες πανάρχαιες απαντήσεις… η «Έξοδος» είναι μία για όλους, επειδή ακριβώς, όλοι, διαθέτουμε την ίδια φύση, τις ίδιες δυνατότητες… αναγκαστικά θα κάνουμε τον ίδιο δρόμο… Έτσι μοιάζει ανόητη η διαμάχη γύρω από την χρησιμότητα ή μη των (αληθινών) δασκάλων, με την έννοια που είπαμε πιο πάνω… όποιος θέλει ακούει κι αφού ζυγίσει αποφασίζει για την αλήθεια των πραγμάτων, όποιος θέλει ψάχνει μόνος του… όλοι οι δρόμοι είναι σεβαστοί. Όλοι οι δρόμοι είναι σεβαστοί, (το ξαναλέμε για να το ακούσουν οι κουφοί).

«Υπάρχει μια και Μοναδική Πραγματικότητα» σημαίνει να πάμε πέρα από όλες τις αντιλήψεις… ούτε συλλαμβάνεται με την σκέψη, ούτε ανιχνεύεται στον κόσμο των φαινομένων.

Είναι η μια άμεση σωστή απάντηση στο «νέτι-νέτι» («ούτε αυτό αλλά ούτε και εκείνο», «όχι αυτό-όχι αυτό»), της Τζνάνα Γιόγκα, (του Διαλογισμού της Άρνησης), που φανερωνόταν πρακτικά από τον δάσκαλο στον μαθητή, στην βεδαντική παράδοση… που μας μεταφέρει στην Άλλη Όχθη.

Διαφορετικά θα πρέπει κάποιος να ακολουθήσει την αργή διαδικασία της ανόδου στα διάφορα επίπεδα λειτουργίας της ύπαρξης, μέχρι να Ανυψωθεί Ως την Πραγματικότητα.

Είτε έτσι, είτε αλλιώς μιλάμε για μια υπέρβαση της αντίληψης και όχι για μια νοητική αποφατική διαδικασία που θα μας οδηγήσει στην Αντίληψη της Πραγματικότητας… γιατί το είπαμε πολλές φορές, η Πραγματικότητα είναι πέρα από κάθε αντίληψη.

Το Μυστικό είναι πάντα εδώ, κοντά μας, μέσα μας.

13. The Eternal Temple: A Journey into the Heart of Sacred Silence

In the vast expanse of existence, where time bends and the winds of eternity whisper through the ages, there stands a place untouched by the fleeting concerns of the mortal world—a sanctuary of stone and spirit known only as the Eternal Temple. Its columns, weathered yet resolute, rise from the earth like the bones of some ancient, cosmic being, their surfaces etched with the cryptic sigils of a forgotten tongue. The Wind of Eternity still sings between these pillars, a haunting melody that carries within it the weight of ancient secrets, eternal truths, and the profound enigma of Sacred Silence. To step into the shadow of this temple is to cross a threshold, to leave behind the clamor of the temporal and enter a realm where the soul is laid bare before the infinite.

The Ruins That Stand Beyond Time

The Eternal Temple is no mere relic of a bygone era; it is a living testament to the enduring mystery of creation itself. Its origins are shrouded in a mist that defies the historian’s quill and the archaeologist’s spade. Some whisper that it was raised by hands not of this world, a gift from star-born travelers who sought to anchor their wisdom in the soil of Earth. Others claim it is older still, a monument birthed in the primal chaos when the universe exhaled its first breath. The stones themselves seem to hum with a resonance that speaks of aeons—of galaxies spiraling into being, of suns igniting and fading, of civilizations rising and crumbling into dust.

The columns, though cracked and worn, stand as sentinels of an unyielding truth. They are not arranged in the rigid symmetry of human design but in a pattern that mirrors the unseen currents of the cosmos—a spiral, perhaps, or a constellation frozen in stone. Between them, the Wind of Eternity weaves its ceaseless song, a sound that is both a lament and a hymn. It is said that those who listen long enough may hear their own name carried on its gusts, a call from the depths of their being to remember what they have always known but long forgotten.

The Wind of Eternity: Voice of the Unseen

The Wind of Eternity is no ordinary breeze. It does not bow to the seasons or the whims of weather. It flows ceaselessly, a current of energy that binds the temple to the greater tapestry of existence. Mystics and pilgrims who have ventured to the ruins describe it as a presence—a living force that brushes against the skin like the touch of a distant ancestor, stirring memories that lie buried beneath the surface of consciousness. To hear it is to feel the pulse of the universe itself, a rhythm that transcends language and speaks directly to the soul.

Legends tell of sages who sat for days among the columns, their eyes closed, their breaths synchronized with the wind’s rise and fall. In its song, they claimed to discern the echoes of creation—the first light piercing the void, the forging of stars, the weaving of fate’s intricate threads. Others speak of visions: shadowy figures moving among the pillars, their forms cloaked in light, whispering truths too vast for mortal minds to fully grasp. The wind, they say, is the keeper of these secrets, a guardian that reveals only what the seeker is prepared to bear.

The Sacred Silence: Gateway to the Infinite

Yet, for all its song, the true heart of the Eternal Temple lies not in sound but in silence—the Sacred Silence that dwells within and beyond the wind’s embrace. This is no mere absence of noise; it is a presence, a stillness so profound that it seems to swallow time itself. To stand within the temple’s bounds is to feel this silence settle over you like a mantle, heavy with meaning yet light as a feather. It is a silence that deafens the chatter of the mind, stripping away illusion until only the essence remains.

The mystics call it the Voice of the Void, the soundless hymn that underlies all existence. In this silence, the boundaries of self dissolve, and the seeker becomes one with the eternal. It is said that those who surrender fully to it may glimpse the face of the divine—not as a figure or a form, but as a boundless awareness that permeates all things. The Sacred Silence is both a mirror and a doorway: it reflects the truth of the seeker’s soul and opens the path to realms beyond comprehension.

The Ancient Secrets Unveiled

What secrets does the Eternal Temple guard? The answers are as varied as the seekers who have pondered the question. Some believe the temple is a repository of lost knowledge, its stones inscribed with the keys to forgotten sciences—alchemy, astronomy, the manipulation of energies unseen. Others see it as a spiritual crucible, a place where the soul is tested and refined in the fires of eternity. There are tales of hidden chambers beneath the ruins, sealed by spells older than humanity, where treasures of wisdom lie waiting for the worthy.

Yet the truest secret of the temple may be its simplicity: it is a reminder. A reminder that beyond the chaos of the world, beyond the rise and fall of empires, there exists a stillness, a truth, an eternity that endures. The Wind of Eternity sings of this, and the Sacred Silence holds it close. To stand among the columns is to touch that truth, to feel the thread that connects all things—the living and the dead, the seen and the unseen, the finite and the infinite.

A Pilgrimage of the Spirit

The Eternal Temple calls to those who hear its song, though few find their way to its ruins. It is not a place easily reached by roads or maps; it reveals itself only to those whose hearts are attuned to its frequency. The journey is as much inward as outward, a pilgrimage through the landscapes of the self. Some come seeking answers, others seeking solace. All leave changed, carrying within them a fragment of the temple’s mystery.

To sit among its columns is to become part of its story—a story that stretches back to the dawn of time and forward into the uncharted future. The Wind of Eternity will sing long after the last pilgrim has departed, its voice weaving through the stones, bearing witness to the eternal dance of existence. And the Sacred Silence will remain, an ever-present invitation to step beyond the veil and know the unknowable.

The Temple’s Legacy

The Eternal Temple stands as a paradox: a ruin that is whole, a silence that speaks, a wind that carries the weight of stillness. It is a beacon for the lost, a mirror for the seeking, a song for the silent. Its columns rise like fingers pointing to the stars, its secrets linger like shadows at the edge of dreams. And though the world may crumble around it, the temple endures—an eternal witness to the truths that lie beyond the grasp of time.

So listen, if you dare, to the Wind of Eternity as it sings between the columns. Step into the Sacred Silence and let it envelop you. The Eternal Temple waits—not as a destination, but as a revelation. For in its ruins lies the heartbeat of the infinite, and in its presence, the soul finds its home.

…

Ο Αιώνιος Ναός: Ένα Ταξίδι στην Καρδιά της Ιερής Σιωπής

Στην απέραντη έκταση της ύπαρξης, όπου ο χρόνος λυγίζει και οι άνεμοι της αιωνιότητας ψιθυρίζουν μέσα από τους αιώνες, υψώνεται ένα μέρος ανέγγιχτο από τις φευγαλέες έγνοιες του θνητού κόσμου—ένα ιερό από πέτρα και πνεύμα γνωστό μόνο ως ο Αιώνιος Ναός. Οι κίονές του, φθαρμένοι μα ακλόνητοι, αναδύονται από τη γη σαν τα οστά κάποιου αρχαίου, κοσμικού όντος, με τις επιφάνειές τους χαραγμένες με τα αινιγματικά σύμβολα μιας ξεχασμένης γλώσσας. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας εξακολουθεί να τραγουδά ανάμεσα σε αυτούς τους κίονες, μια στοιχειωμένη μελωδία που κουβαλά το βάρος αρχαίων μυστικών, αιώνιων αληθειών και το βαθύ αίνιγμα της Ιερής Σιωπής. Το να περπατήσεις στη σκιά αυτού του ναού είναι σαν να διαβείς ένα κατώφλι, να αφήσεις πίσω σου τον θόρυβο του προσωρινού και να εισέλθεις σε μια σφαίρα όπου η ψυχή απογυμνώνεται μπροστά στο άπειρο.

Τα Ερείπια που Στέκονται Πέρα από τον Χρόνο

Ο Αιώνιος Ναός δεν είναι απλώς ένα απομεινάρι μιας περασμένης εποχής· είναι μια ζωντανή μαρτυρία της διαρκούς μυστηριότητας της ίδιας της δημιουργίας. Η προέλευσή του καλύπτεται από μια ομίχλη που αψηφά το μελάνι του ιστορικού και το φτυάρι του αρχαιολόγου. Κάποιοι ψιθυρίζουν ότι υψώθηκε από χέρια που δεν ανήκουν σε αυτόν τον κόσμο, ένα δώρο από ταξιδιώτες γεννημένους στα αστέρια που επιδίωξαν να αγκυροβολήσουν τη σοφία τους στο έδαφος της Γης. Άλλοι ισχυρίζονται ότι είναι ακόμα παλαιότερος, ένα μνημείο που γεννήθηκε στο αρχέγονο χάος, όταν το σύμπαν εξέπνευσε την πρώτη του ανάσα. Οι ίδιες οι πέτρες φαίνεται να βουίζουν με μια αντήχηση που μιλά για αιώνες—για γαλαξίες που στροβιλίζονται στη δημιουργία, για ήλιους που ανάβουν και σβήνουν, για πολιτισμούς που υψώνονται και καταρρέουν σε σκόνη.

Οι κίονες, αν και ραγισμένοι και φθαρμένοι, στέκονται ως φρουροί μιας ακλόνητης αλήθειας. Δεν είναι διατεταγμένοι με την άκαμπτη συμμετρία του ανθρώπινου σχεδιασμού, αλλά σε ένα μοτίβο που αντικατοπτρίζει τα αόρατα ρεύματα του κόσμου—ίσως μια σπείρα, ή ένας αστερισμός παγωμένος στην πέτρα. Ανάμεσά τους, ο Άνεμος της Αιωνιότητας υφαίνει το αδιάκοπο τραγούδι του, έναν ήχο που είναι ταυτόχρονα θρήνος και ύμνος. Λέγεται ότι όσοι ακούν αρκετά μπορεί να ακούσουν το όνομά τους να μεταφέρεται στις ριπές του, μια κλήση από τα βάθη της ύπαρξής τους να θυμηθούν αυτό που πάντα ήξεραν αλλά από καιρό ξέχασαν.

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας: Φωνή του Αόρατου

Ο Άνεμος της Αιωνιότητας δεν είναι ένα συνηθισμένο αεράκι. Δεν υποκλίνεται στις εποχές ή στις ιδιοτροπίες του καιρού. Ρέει αδιάκοπα, ένα ρεύμα ενέργειας που συνδέει τον ναό με το ευρύτερο υφαντό της ύπαρξης. Μυστικιστές και προσκυνητές που έχουν τολμήσει να φτάσουν στα ερείπια τον περιγράφουν ως παρουσία—μια ζωντανή δύναμη που αγγίζει το δέρμα σαν το άγγιγμα ενός μακρινού προγόνου, ξυπνώντας μνήμες που κείτονται θαμμένες κάτω από την επιφάνεια της συνείδησης. Το να τον ακούς είναι σαν να νιώθεις τον παλμό του ίδιου του σύμπαντος, έναν ρυθμό που υπερβαίνει τη γλώσσα και μιλά απευθείας στην ψυχή.

Οι θρύλοι μιλούν για σοφούς που κάθισαν για μέρες ανάμεσα στους κίονες, με τα μάτια κλειστά, τις αναπνοές τους συγχρονισμένες με την άνοδο και την πτώση του ανέμου. Στο τραγούδι του, ισχυρίστηκαν ότι διέκριναν τους απόηχους της δημιουργίας—το πρώτο φως που διαπέρασε το κενό, τη σφυρηλάτηση των αστεριών, την ύφανση των περίπλοκων νημάτων της μοίρας. Άλλοι μιλούν για οράματα: σκιώδεις φιγούρες που κινούνται ανάμεσα στους κίονες, οι μορφές τους τυλιγμένες στο φως, ψιθυρίζοντας αλήθειες πολύ μεγάλες για να τις συλλάβουν πλήρως τα θνητά μυαλά. Ο άνεμος, λένε, είναι ο φύλακας αυτών των μυστικών, ένας θεματοφύλακας που αποκαλύπτει μόνο ό,τι ο αναζητητής είναι έτοιμος να αντέξει.

Η Ιερή Σιωπή: Πύλη προς το Άπειρο

Ωστόσο, για όλο το τραγούδι του, η αληθινή καρδιά του Αιώνιου Ναού δεν βρίσκεται στον ήχο αλλά στη σιωπή—την Ιερή Σιωπή που κατοικεί μέσα και πέρα από την αγκαλιά του ανέμου. Αυτή δεν είναι απλή απουσία θορύβου· είναι μια παρουσία, μια ηρεμία τόσο βαθιά που φαίνεται να καταπίνει τον ίδιο τον χρόνο. Το να στέκεσαι μέσα στα όρια του ναού είναι σαν να νιώθεις αυτή τη σιωπή να σε τυλίγει σαν μανδύας, βαριά με νόημα αλλά ελαφριά σαν πούπουλο. Είναι μια σιωπή που κουφαίνει την πολυλογία του νου, απογυμνώνοντας την ψευδαίσθηση μέχρι να μείνει μόνο η ουσία.

Οι μυστικιστές την αποκαλούν Φωνή του Κενού, τον άηχο ύμνο που υποβαστάζει όλη την ύπαρξη. Σε αυτή τη σιωπή, τα όρια του εαυτού διαλύονται, και ο αναζητητής γίνεται ένα με το αιώνιο. Λέγεται ότι όσοι παραδίδονται πλήρως σε αυτήν μπορεί να διακρίνουν το πρόσωπο του θείου—όχι ως μορφή ή σχήμα, αλλά ως μια απεριόριστη επίγνωση που διαπερνά τα πάντα. Η Ιερή Σιωπή είναι ταυτόχρονα καθρέφτης και πύλη: αντανακλά την αλήθεια της ψυχής του αναζητητή και ανοίγει τον δρόμο προς σφαίρες πέρα από κάθε κατανόηση.

Τα Αρχαία Μυστικά Αποκαλύπτονται

Ποια μυστικά φυλάει ο Αιώνιος Ναός; Οι απαντήσεις είναι τόσο ποικίλες όσο οι αναζητητές που έχουν αναρωτηθεί για το ερώτημα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο ναός είναι αποθήκη χαμένης γνώσης, με τις πέτρες του χαραγμένες με τα κλειδιά ξεχασμένων επιστημών—αλχημεία, αστρονομία, χειρισμός ενεργειών αόρατων. Άλλοι τον βλέπουν ως πνευματικό χωνευτήρι, ένα μέρος όπου η ψυχή δοκιμάζεται και εξευγενίζεται στις φωτιές της αιωνιότητας. Υπάρχουν ιστορίες για κρυφούς θαλάμους κάτω από τα ερείπια, σφραγισμένους με ξόρκια παλαιότερα από την ανθρωπότητα, όπου θησαυροί σοφίας περιμένουν τους άξιους.

Ωστόσο, το αληθινό μυστικό του ναού μπορεί να είναι η απλότητά του: είναι μια υπενθύμιση. Μια υπενθύμιση ότι πέρα από το χάος του κόσμου, πέρα από την άνοδο και την πτώση των αυτοκρατοριών, υπάρχει μια ηρεμία, μια αλήθεια, μια αιωνιότητα που αντέχει. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας τραγουδά γι’ αυτό, και η Ιερή Σιωπή το κρατά κοντά. Το να στέκεσαι ανάμεσα στους κίονες είναι σαν να αγγίζεις αυτή την αλήθεια, να νιώθεις το νήμα που συνδέει τα πάντα—τα ζωντανά και τα νεκρά, τα ορατά και τα αόρατα, το πεπερασμένο και το άπειρο.

Ένα Προσκύνημα της Ψυχής

Ο Αιώνιος Ναός καλεί όσους ακούν το τραγούδι του, αν και λίγοι βρίσκουν τον δρόμο προς τα ερείπιά του. Δεν είναι ένα μέρος που φτάνεις εύκολα με δρόμους ή χάρτες· αποκαλύπτεται μόνο σε όσους έχουν τις καρδιές τους συντονισμένες στη συχνότητά του. Το ταξίδι είναι τόσο εσωτερικό όσο και εξωτερικό, ένα προσκύνημα μέσα από τα τοπία του εαυτού. Κάποιοι έρχονται αναζητώντας απαντήσεις, άλλοι αναζητώντας παρηγοριά. Όλοι φεύγουν αλλαγμένοι, κουβαλώντας μέσα τους ένα κομμάτι του μυστηρίου του ναού.

Το να κάθεσαι ανάμεσα στους κίονες του είναι σαν να γίνεσαι μέρος της ιστορίας του—μια ιστορία που εκτείνεται πίσω στην αυγή του χρόνου και μπροστά στο αχαρτογράφητο μέλλον. Ο Άνεμος της Αιωνιότητας θα τραγουδά πολύ μετά την αποχώρηση του τελευταίου προσκυνητή, η φωνή του να υφαίνει μέσα από τις πέτρες, μαρτυρώντας τον αιώνιο χορό της ύπαρξης. Και η Ιερή Σιωπή θα παραμένει, μια διαρκής πρόσκληση να περάσεις πέρα από το πέπλο και να γνωρίσεις το άγνωστο.

Η Κληρονομιά του Ναού

Ο Αιώνιος Ναός στέκεται ως παράδοξο: ένα ερείπιο που είναι ολόκληρο, μια σιωπή που μιλά, ένας άνεμος που κουβαλά το βάρος της ηρεμίας. Είναι φάρος για τους χαμένους, καθρέφτης για τους αναζητητές, τραγούδι για τους σιωπηλούς. Οι κίονες του υψώνονται σαν δάχτυλα που δείχνουν τα αστέρια, τα μυστικά του παραμένουν σαν σκιές στην άκρη των ονείρων. Και αν ο κόσμος καταρρεύσει γύρω του, ο ναός αντέχει—ένας αιώνιος μάρτυρας των αληθειών που βρίσκονται πέρα από την εμβέλεια του χρόνου.

Άκουσε, λοιπόν, αν τολμάς, τον Άνεμο της Αιωνιότητας καθώς τραγουδά ανάμεσα στους κίονες. Βάδισε στην Ιερή Σιωπή και άφησέ την να σε τυλίξει. Ο Αιώνιος Ναός περιμένει—όχι ως προορισμός, αλλά ως αποκάλυψη. Γιατί στα ερείπιά του βρίσκεται ο χτύπος του απείρου, και στην παρουσία του, η ψυχή βρίσκει το σπίτι της.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES