Theory of History
Which "History" are we talking about?
History of Evolution
History of culture
The fake (on demand) story
The Myth-story
The True History and the future of the planet
WHICH "HISTORY" ARE WE TALKING ABOUT?
Does it make sense to talk about "history" from a metaphysical point of view?... It depends, of course, what we mean by "metaphysics", what "metaphysics" we are talking about, and what "history" we are referring to...
Real Metaphysics is an Experience, it is not a philosophy, it is not a theory, it is not an intellectual reason... A Consciousness That Experiences Another Reality, beyond what the consciousness of an ordinary person perceives, Perceives Reality completely "differently" from what the ordinary person perceives... The "metaphysical experience" is not simply the space of perception and experience, but "the whole space of existence", of life. "Transferring" metaphysical experience into mental discourse not only takes us "out" of the Living Space of Experiencing, but is often difficult, if not impossible, since we are trying to convey things Wider within limited dimensions... It is as if we want to convey a real three-dimensional sphere on the flat paper. The "representation" of the sphere in two dimensions is a "still life", it is always incomplete and we need to "transcend" the two dimensions of the paper to "capture", to "experience" the real three-dimensional sphere...
Thus, those who have real metaphysical experience, those who Experience Reality, transcending the "theoretical interpretations" from which they started, those who Experience the Assamskrita of Buddhism, the Brahman of Vedanta, the Tao of Taoism, the Ein Sof of Kabbalah, the Union with God the Father, of Christianity, etc., are in the Space of Experience, beyond explanations, intellectual speech, words, beyond the "flat" world of human dimensions...
So, from the point of view of Real Metaphysics (regardless of the “tradition” in which real metaphysics “develop”'...) does it make sense to talk about “history”? The answer is no!
A Consciousness That Is (or “reached”, or “perceive”) in its Full Evolution, Experiencing Reality, Experiencing Eternity, the Eternal Here, Now, Occupying All Space of Existence. For such a (Divine) Consciousness, there is no time, phenomena come and go (and are perceived) within the Eternal Now that "Flows", but they do not matter, they belong to the realm of "cosmic delusion". The entire "creation" evolves within the Infinite Perception of Consciousness, God. Is it "real"? "is not"? What is the "meaning" of all this? These questions are eternal, they are not new... they were formulated three thousand years ago in the Vedas, in the Upanishads, and later in great traditions such as Buddhism, Taoism, and in many Christian mystics (not in the context of "official Christianity"... )… For a Consciousness that Experiences Reality there is (in the final analysis) no creation, no memory, no history, no events… all come and go like the “waves” of the sea… in an endless cycle…
Only when we descend to the level of the theoretical (intellectual) metaphysical interpretation of the world (Buddhist, Hindu, Taoist, Christian, etc...) can we talk theoretically about creation, history, man, his present and future (and always within the particular tradition, and with the "perspective" of that particular tradition... But all these "perceptions" are mental constructs, exercises on paper... they may interest some professional metaphysicians, clergy, or intellectuals, but not "us"...
HISTORY OF EVOLUTION
Even if Consciousness (a Consciousness) perceives creation as real, again, to interpret (as far as our "limited perception" allows) creation we must "refer" to the Evolution of Consciousness within the limited space of creation and its "transformations" ("changes", "alterations"...) from the Unlimited and Timeless to the limited and cosmic, to the spirit, the mind, the soul, the matter...
There are Consciousnesses (even today) that have experience of "metaphysical worlds" (whether they are considered "non-existent" in their final analysis, or considered "real" in the context of "relative perception")...
So, in this regard, what "history" are we talking about? For the creation history? Of metaphysical worlds? Of the spirit? Of the mind; Of the soul; Of matter?
Few people on earth have oversight of these things and few dared to speak out formulating "theories", or even "myths", like the Great Teachers, or even the Great Philosophers, like Plato, Plotinus, Eckhart, Hegel , and others...
Even if we overlook all this and confine ourselves to the space that ordinary man can observe, the "material space," and want to see the course of evolution, we should do so by following the evolution of "man's knowledge" of the existence, the environment, oneself... In other words we should study the "history of knowledge", of "civilization"...
In this sense the "only real history" that can be documented is the "civilizational history" of man...
We can, to a point, "reconstruct" the evolution of the universe, the earth, life, man (always within the framework of some reliable theory and filling in the blanks with "hypotheses")... at the same time following the evolution of knowledge, ideas, of the perceptions of man, which have certainly changed since the time when man “appeared” on earth 500,000 years ago in a pre-human stage and evolved to modern man... watching his "behavior", the organization of his life...
From the beginning of the appearance of life (in the depths of the "sea"), life as an "organized structure" developing movement, sensation, perception, consciousness, had first of all to survive, to continue to exist, and then everything else. Thus, life (the living organism) develops "survival mechanisms" in principle. The most important mechanism is the "perception of the environment" in which it (the organism) must "move" in order to "survive" (mechanism that from the "automatic reaction" to the environment, developed into sensation, perception, consciousness). Then, and at the same time, mechanisms were developed to preserve life, "exchange with the environment", "action", etc... Finally, more general organization mechanisms were developed at the group level. Creatures on the planet usually live in groups, societies, to survive…
So, if we want to follow the evolution of man, we should follow his evolution in the three main areas of his existence and action on earth. It is important to see how the "consciousness of man" evolved (from a philosophical point of view), how man evolved as a species (from an anthropological point of view, in his "behavior"), and how the organization of human groups evolved (from a sociological point of view, that is, how he organized his social, economic, "political" life...)...
A "real history of man" must not only trace the evolution of man in the three areas we mentioned, but also establish the causes, that the "spiritual" development (the development of "knowledge", perception) "delays", that many basic human problems of social organization have not been solved, that even today, in our so-called "civilized world", man cannot organize a truly humane, just, democratic society (modern societies remain in the 22nd century civilized jungles …)…
After all, if we want to talk about History, we have to talk about the History of Culture,
on the "philosophy" of man,
on the "anthropology" of man,
on the "sociology" of man...
HISTORY OF CULTURE
From the point of view of the "Real History of Man" (the History of Civilization) it is obvious that we must refer to events concerning Man, his " perception", his "behavior", his "organization" into groups... and not just in (historical) events…
It is much more important to understand why men organize themselves into groups, under the authority of a powerful group, or of a powerful man... than to chronicle the life and state of a "personality"...
It is much more important to understand why people organize themselves as they do, why they fight with each other... than to refer in detail to some "historical battle"...
In other words, we must see the "depth", the "causes" of human behavior... and then the facts...
The simple recounting of the lives of "personalities", and events, and an allegedly historical course is not History... it is "para-history"...
In other words, the philosopher, the anthropologist, the sociologist can talk much more about the "Real History of Man" than the historian per se...
To really understand the historical development of man, we need to see the development of his "knowledge", his perceptions, his economic life (related to his survival), the organization of society, societies...
The real historian must examine man (as a philosopher, anthropologist, sociologist) under this perspective and then refer to the facts... and not simply chronicle the lives of personalities, political, international, diplomatic, events, or simply historical events... "Historical events", in this latter sense, are the result of deeper causes, and are often "misleading", or "indifferent"...
THE FAKE (MADE TO ORDER) HISTORY
History, as we try to define it as "Real History of Man", as "History of Civilization", has nothing to do with history as it has been established to be recorded and taught in the framework of national educational systems... Why is this happening?
Since ancient times, powerful groups (or powerful people) who "organized" societies made sure to commission "historians" to recount their lives and deeds... Of course, this "commissioned history" is not history.
The "historiography on an objective basis" made its appearance in Hellas in the 5th B.C. century... and then its first theoretical and practical problems (of history as a science) emerged...
Is it a coincidence that "true history", which is interested in the truth, and the causes of events, was born in the "Hellenic Republic"?...
However, all the centuries that followed history was written "to order"...
In the 19th century , the Germans, wanting to give a pseudo-scientific character to historiography, laid some "scientific" foundations... However, "German historicism" (the most valuable historical school of the 19th century) in fact simply gives some pseudo-scientific foundations to "made-to-order history" since it does not deal with the real man and the root causes of his behavior (and his social organization), but is limited to the political, military, and diplomatic recounting of events...
In the 20th century (which has just passed) a shift is made in the field of history. From political and military and diplomatic history, from the history of personalities and various "historical" events, a shift is made to anthropological, economic and social history... The Marxist view of history (for all its one-sidedness) highlighted the importance of economic processes, and the causes of social organization and social conflict...
However, even today the official history of the various nations is a "bespoke history" that promotes the idea of the nation, historical continuity, etc., and is written according to the standards of "German historicism"... This kind of history is taught in schools of the various states, falsifying the real historical truth, creating a national myth with many historical lies, and preventing the various nations from smoothly integrating into the general environment... At least in Hellas, history is taught in this way... In neighboring states the "made to order history" brutally falsifies the truth even exceeding the limits of national propaganda (Turkey, Skopje, etc.)... No, not all of these are real history, but they do not even meet the conditions of a relative objectivity...
Monstrous lies are taught especially about the "history of the Hellenic nation"... Considering ourselves as Genuine Hellenes, Descendants (at least ideologically) of the Ancient Hellenes of the Republic, "relatives" of all the great Hellenes Sages, of the 6th, 5th, 4th, 3rd century, we must say that the history of Hellas stopped (essentially) with Alexander . Then Hellas became a province first of the states of the Successors of Alexander, then of Rome, then of the Byzantines, then of the Ottoman Empire, and then in 1821 it became vassal to the foreign and local "bankers" (that is why it arrived today, once again , in "bankruptcy")...
"Byzantium" is not "Hellenic history"... "Christianity" (not the Christianity of Jesus, but the Christianity of the priesthood...) was imposed by force on the "Byzantine populations", as was the "Hellenic language"...
During the years of the Ottoman Administration, Hellenes provosts (kotzabasis) and Christian clergy were "assimilated" to the "Ottoman administration"...
After 1821, the "administration" was not undertaken by those who fought to free Hellas, but by the "collaborators" of the Ottomans and Hellenes and foreign career diplomats... " Othon was imposed as a "regent king" precisely because the Germans and other Europeans had "invested" in Greece (independence loans, etc.)... All those who served in the ("alleged") Greek administration, until today, work for the benefit of the of their foreign and local "bosses"...
The Hellenes must rewrite their "history" ("correctly" this time), and above all they must learn to "read" their history, otherwise they will always be "slaves of the nations"...
If today, some modern Hellenes, study the Ancient Philosophers, if they deal with the True Athenian Democracy... it is because they are trying to rediscover their roots that were "cut" violently (during the years of Roman and Byzantine domination...), they are trying to "re-be » Greeks after so many centuries of slavery to Romans, Byzantines, Ottomans, and modern Europeans, overlords... But there are very few who really care about the "historical truth"... (unfortunately...)...
THE MYTH-HISTORY
Seeing History from our own (metaphysical) point of view, we simply try to see the Truth in everything that happens around us, in everything that happened in this "nation"... Certainly, there are conscientious and good historians, and historians with vision... The rest of us are waiting for them to write a "true history of the Hellenic nation"
One thing we understand and everyone should know this: "There is no definitive or official history. History must be written again and again"... The Hellenes will have to someday find the courage to "see" their real history, and above all they will have to find the courage to talk about it and teach it to their children... Only so this nation still has some hopes…
History is not the way in which an "imposed" group, or a "society" in general, perceives its past. "Society" often misperceives reality and wrongly transmits "historical truth" from generation to generation... Very few modern Hellenes know their real history... That's why history needs to be "rewritten"... not by the "official state", but by "independent" historians...
The "history" that does not perceive a nation, a society, a group in the context of the human species... the "history" that does not see the deeper causes of the group's behavior and "organization"... the "history" that falsifies situations and events , or creates fictitious situations, in which it includes "historical reality", it is not History, it is "myth-history"
Modern "myth-history", for example, "speaks" of a "Hellenic state"... "overlooking" that from 1821 onwards (with the independence loans, and financial dependence on foreign and local "lenders"), the nationality, the land, the wealth, the people (themselves) are, all, "mortgaged"... "ignoring" the fact that the "borders" of the country are not respected neither by European partners, nor by neighbors, nor by "slave traders " and "impoverished illegal immigrants" who enter and leave uncontrollably... "overlooking" the fact that the "public administration" is unable to control situations and people and that the "state" has been broken for many, many, years...
After all... what "is" Hellas?
The "knowledge" that the Great Hellenes Sages bequeathed to us? The words of Plato and other teachers that still resound in the air of Athens? The "echo" from the "call" of the "Eleusinian mystery" that calls us to the "Holy" (things)? The Democracy that was never seen again in this place that created it? All of us who are "grabbing" from the past, should we save what we can, become "Hellenes" again to feel "human" again?
What "is" Hellas?
Is it the "Mortgage Hellas"? Is it the Hellas of shameless usurer bankers? Of sold politicians? The indifferent judges? Of the long-lost who wear priestly garments?
What "is" Hellas?
Is it the Hellas of the people of wealth and their "comfortable" companions? Is it the Hellas of the "naïve" newly poor who still believe they "live" in a legitimate democratic state? Is it the Hellas of impoverished illegal immigrants (who are also unhappy)?
What "is" Hellas?
Is it the Hellas of the (few) people who are awake and anxious for this desolate place, for the suffering people that fate threw them in this desolate place?
After all... what "is" Hellas?
Who, (in their right mind), will answer?
THE TRUE HISTORY AND THE FUTURE OF THE PLANET
"True History" must be about Man, his perception (his "consciousness"), his "behavior", his "organization" into groups...
True History is the Life we live, that we create... "historiography" is meditation, contemplation, question and answer, to everything that happens, but above all it is "humanity"...
The True History must be "told" without evasions...
True History must "teach" us what mistakes we have made (as a "species", as people, as a society), and "teach" us how to correct our mistakes...
True History must have a "vision" of a better society, more democratic (truly democratic), more just, more humane, above all more humane...
This planet has been oppressed by powerful groups (and people) for thousands of years now... The "organization" of societies is done by a few (in their interest)... The people are unhappy...
What future does this planet have?
People, societies create problems, and people, societies have to solve them...
It needs knowledge, virtue, justice, equality, solidarity, humanity, love... And all of us, each one of us, has his share of responsibility...
And so we return again to the field of "metaphysics"...
"Man" is much more than a "political animal"... or simply an "animal"...
“Human"…
…
Θεωρία Ιστορίας
Για ποια «ιστορία» μιλάμε;
Ιστορία της Εξέλιξης
Ιστορία πολιτισμού
Η ψεύτικη (κατά παραγγελία) ιστορία
Η Μυθ-ιστορία
Η Αληθινή Ιστορία και το μέλλον του πλανήτη
ΓΙΑ ΠΟΙΑ «ΙΣΤΟΡΙΑ» ΜΙΛΑΜΕ;
Έχει νόημα να μιλάμε για «ιστορία» από μεταφυσική άποψη;… Εξαρτάται βέβαια τι εννοούμε «μεταφυσική», για ποια «μεταφυσική» μιλάμε, και σε ποια «ιστορία» αναφερόμαστε…
Η Πραγματική Μεταφυσική είναι Βίωμα, δεν είναι φιλοσοφία, δεν είναι θεωρία, δεν είναι διανοητικός λόγος… Μία Συνείδηση που Βιώνει Μία Άλλη Πραγματικότητα, πέραν αυτών που αντιλαμβάνεται η συνείδηση ενός κοινού ανθρώπου, Αντιλαμβάνεται την Πραγματικότητα τελείως «διαφορετικά» από ότι την αντιλαμβάνεται ο συνηθισμένος άνθρωπος… Το «μεταφυσικό βίωμα» είναι όχι απλά ο χώρος αντίληψης κι εμπειρίας, αλλά «όλος ο χώρος ύπαρξης», ζωής. Η «μεταφορά» του μεταφυσικού βιώματος σε διανοητικό λόγο όχι μόνο μας μεταφέρει «έξω» από τον Ζωντανό Χώρο του Βιώματος, αλλά είναι συχνά δύσκολη, αν όχι αδύνατη, αφού προσπαθούμε να μεταφέρουμε πράγματα Ευρύτερα μέσα σε περιορισμένες διαστάσεις… Είναι σαν να θέλουμε να μεταφέρουμε μία πραγματική τρισδιάστατη σφαίρα πάνω στο επίπεδο χαρτί. Η «αναπαράσταση» της σφαίρας σε δύο διαστάσεις είναι «νεκρά φύση», είναι πάντα ελλιπής και χρειάζεται να «υπερβούμε» τις δύο διαστάσεις του χαρτιού για να «συλλάβουμε», να έχουμε «εμπειρία» της πραγματικής τρισδιάστατης σφαίρας…
Έτσι, όσοι έχουν πραγματική μεταφυσική εμπειρία, όσοι Βιώνουν την Πραγματικότητα, υπερβαίνοντας τις «θεωρητικές ερμηνείες» από όπου ξεκίνησαν, όσοι Βιώνουν το Ασαμσκρίτα του Βουδισμού, το Βράχμαν της Βεδάντα, το Ταό του Ταοϊσμού, το Έιν Σοφ της Καμπάλλα, την Ένωση με το Θεό Πατέρα, του Χριστιανισμού, κλπ., βρίσκονται στον Χώρο του Βιώματος, πέρα από τις εξηγήσεις, τον διανοητικό λόγο, τα λόγια, πέρα από τον «επίπεδο» κόσμο των ανθρωπίνων διαστάσεων…
Από την άποψη λοιπόν της Πραγματικής Μεταφυσικής (άσχετα από την «παράδοση» μέσα στην οποία «αναπτύχθηκε» η πραγματική μεταφυσική…) έχει νόημα να μιλάμε για «ιστορία»; Η απάντηση είναι Όχι!
Μία Συνείδηση που Βρίσκεται (ή «έφτασε, ή «αντιλήφθηκε») στην Πλήρη Εξέλιξή της, που Βιώνει την Πραγματικότητα, Βιώνει την Αιωνιότητα, το Αιώνιο Εδώ, Τώρα, που Καταλαμβάνει Όλο τον Χώρο Ύπαρξης. Για μία Τέτοια (Θεϊκή) Συνείδηση, δεν υπάρχει χρόνος, τα φαινόμενα έρχονται και φεύγουν (και γίνονται αντιληπτά) μέσα στο Αιώνιο Τώρα που «Ρέει», αλλά δεν έχουν σημασία, ανήκουν στο χώρο της «κοσμικής αυταπάτης». Ολόκληρη η «δημιουργία» εξελίσσεται μέσα στην Απεριόριστη Αντίληψη της Συνείδησης, του Θεού. Είναι «πραγματική»; «δεν είναι»; Ποιο είναι το «νόημα» όλων αυτών; Τούτα τα ερωτήματα είναι αιώνια, δεν είναι καινούργια… διατυπώθηκαν εδώ και τρεις χιλιάδες χρόνια μέσα στις Βέδες, στα Ουπανισάδ, κι αργότερα σε μεγάλες παραδόσεις όπως ο Βουδισμός, ο Ταοϊσμός, και σε πολλούς χριστιανούς μυστικιστές (όχι στα πλαίσια του «επίσημου χριστιανισμού»…)… Για Μία Συνείδηση που Βιώνει την Πραγματικότητα δεν υπάρχει (σε τελευταία ανάλυση) δημιουργία, μνήμη, ιστορία, γεγονότα… όλα έρχονται και φεύγουν σαν τα «κύματα» της θάλασσας… σε ένα ατελείωτο κύκλο…
Μόνο όταν κατεβαίνουμε στο επίπεδο της θεωρητικής (διανοητικής) μεταφυσικής ερμηνείας του κόσμου (βουδιστικής, ινδοϊστικής, ταοϊστικής, χριστιανικής, κλπ…) μπορούμε να μιλάμε θεωρητικά για την δημιουργία, την ιστορία, τον άνθρωπο, το παρόν και το μέλλον του (και πάντα μέσα στα πλαίσια της συγκεκριμένης παράδοσης, και με την «προοπτική» αυτής της συγκεκριμένης παράδοσης… Αλλά όλες αυτές οι «αντιλήψεις» είναι διανοητικές κατασκευές, ασκήσεις επί χάρτου… μπορεί να ενδιαφέρουν κάποιους επαγγελματίες μεταφυσικούς, ιερατεία, ή διανοούμενους, αλλά όχι «εμάς»…
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ
Ακόμα κι αν η Συνείδηση (μία Συνείδηση) εκλάβει την δημιουργία σαν πραγματική, πάλι, για να ερμηνευθεί (όσο μας επιτρέπει η «περιορισμένη αντίληψή» μας) η δημιουργία θα πρέπει να «αναφερθούμε» στην Εξέλιξη της Συνείδησης μέσα στον περιορισμένο χώρο της δημιουργίας και τις «μεταμορφώσεις» της («μεταβολές», «αλλοιώσεις»…) από το Απεριόριστο και Άχρονο στο περιορισμένο και κοσμικό, στο πνεύμα, στο νου, στη ψυχή, στην ύλη…
Υπάρχουν Συνειδήσεις (ακόμα και σήμερα) που έχουν εμπειρία των «μεταφυσικών κόσμων» (είτε θεωρηθούν «μη υπαρκτοί» στη τελική ανάλυσή τους, είτε θεωρηθούν «πραγματικοί» στα πλαίσια της «σχετικής αντίληψης»)…
Έτσι, από αυτή την άποψη για ποια «ιστορία» θα μιλήσουμε; Για την ιστορία της δημιουργίας; Των μεταφυσικών κόσμων; Του πνεύματος; Του νου; Της ψυχής; Της ύλης;
Ελάχιστοι άνθρωποι πάνω στην γη έχουν εποπτεία αυτών των πραγμάτων κι ελάχιστοι τόλμησαν να μιλήσουν διατυπώνοντας «θεωρίες», ή και «μύθους», όπως οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι, ή και οι Μεγάλοι Φιλόσοφοι, όπως ο Πλάτωνας, ο Πλωτίνος, ο ΄Εκκαρτ, ο Χέγκελ, κι άλλοι…
Ακόμα κι αν τα παραβλέψουμε όλα αυτά και περιοριστούμε στον χώρο που μπορεί να εποπτεύσει ο συνηθισμένος άνθρωπος, τον «υλικό χώρο», και θέλουμε να δούμε την πορεία της εξέλιξης, θα πρέπει να το κάνουμε ακολουθώντας την εξέλιξη της «γνώσης του ανθρώπου» για την ύπαρξη, το περιβάλλον, τον εαυτό του… Με άλλα λόγια θα πρέπει να μελετήσουμε την «ιστορία της γνώσης», του «πολιτισμού»…
Με αυτή την έννοια η «μόνη πραγματική ιστορία» που μπορεί να στοιχειοθετηθεί είναι η «ιστορία του πολιτισμού» του ανθρώπου…
Μπορούμε, ως ένα σημείο, να «ανασυνθέσουμε» την εξέλιξη του σύμπαντος, της γης, της ζωής, του ανθρώπου (πάντα στα πλαίσια κάποιας αξιόπιστης θεωρίας και συμπληρώνοντας τα κενά με «υποθέσεις»)… παρακολουθώντας παράλληλα την εξέλιξη της γνώσης, των ιδεών, των αντιλήψεων, του ανθρώπου, που ασφαλώς μεταβλήθηκαν από την εποχή που ο άνθρωπος εμφανίστηκε στη γη εδώ και 500.000 χρόνια σε προανθρώπινο στάδιο κι εξελίχθηκε μέχρι τον σύγχρονο άνθρωπο… παρακολουθώντας την «συμπεριφορά» του, την οργάνωση της ζωής του…
Από την αρχή της εμφάνισης της ζωής (στα βάθη της «θάλασσας»), η ζωή σαν «οργανωμένη δομή» που αναπτύσσει κίνηση, αίσθηση, αντίληψη, συνείδηση, χρειάστηκε πρώτα από όλα να επιβιώσει, να συνεχίσει να υπάρχει, και μετά οτιδήποτε άλλο. Έτσι, η ζωή (ο ζωντανός οργανισμός) αναπτύσσει κατ’ αρχήν «μηχανισμούς επιβίωσης». Ο πιο σημαντικός μηχανισμός είναι η «αντίληψη του περιβάλλοντος» μέσα στο οποίο πρέπει (ο οργανισμός) να «κινηθεί» για να «επιβιώσει» (μηχανισμός που από την «αυτόματη αντίδραση» στο περιβάλλον, αναπτύχθηκε σε αίσθηση, αντίληψη, συνείδηση). Μετά, και παράλληλα, αναπτύχθηκαν μηχανισμοί διατήρησης της ζωής, «ανταλλαγής με το περιβάλλον», «δράσης», κλπ… Τελικά αναπτύχθηκαν μηχανισμοί γενικότερης οργάνωσης και σε ομαδικό επίπεδο. Τα πλάσματα στον πλανήτη συνήθως ζουν σε ομάδες, κοινωνίες, για να επιβιώσουν…
Αν θέλουμε λοιπόν να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του ανθρώπου, θα πρέπει να παρακολουθήσουμε την εξέλιξή του στους τρεις κύριους τομείς της ύπαρξης και της δράσης του πάνω στη γη. Είναι σημαντικό να δούμε πως εξελίχθηκε η «συνείδηση του ανθρώπου», (από φιλοσοφική άποψη), πως εξελίχθηκε ο άνθρωπος σαν είδος (από ανθρωπολογική άποψη, στην «συμπεριφορά» του), και πως εξελίχθηκε η οργάνωση των ανθρωπίνων ομάδων (από κοινωνιολογική άποψη, πως οργάνωσε δηλαδή την κοινωνική, οικονομική, «πολιτική» ζωή του…)…
Μία «πραγματική ιστορία του ανθρώπου» όχι μόνο οφείλει να παρακολουθήσει την εξέλιξη του ανθρώπου στους τρεις τομείς που αναφέραμε, αλλά και να διαπιστώσει τις αιτίες, που η «πνευματική» ανάπτυξη (η ανάπτυξη της «γνώσης», της αντίληψης) «καθυστερεί», που δεν έχουν λυθεί πολλά βασικά ανθρώπινα προβλήματα της κοινωνικής οργάνωσης, που ακόμα και σήμερα, στον δήθεν «πολιτισμένο κόσμο» μας, ο άνθρωπος δεν μπορεί να οργανώσει μία πραγματικά ανθρώπινη, δίκαιη, δημοκρατική κοινωνία (οι σύγχρονες κοινωνίες παραμένουν στον 22ο αιώνα πολιτισμένες ζούγκλες…)…
Τελικά, αν θέλουμε να μιλήσουμε για Ιστορία, πρέπει να μιλήσουμε για Ιστορία Πολιτισμού,
για την «φιλοσοφία» του ανθρώπου,
για την «ανθρωπολογία» του ανθρώπου,
για την «κοινωνιολογία» του ανθρώπου…
ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Από την άποψη της «Πραγματικής Ιστορίας του Ανθρώπου» (της Ιστορίας του Πολιτισμού) είναι προφανές ότι πρέπει να αναφερόμαστε σε γεγονότα που αφορούν τον Άνθρωπο, την «αντίληψή» του, την «συμπεριφορά» του, την «οργάνωσή» του σε ομάδες… κι όχι απλά σε (ιστορικά) γεγονότα…
Είναι πολύ πιο σημαντικό να κατανοήσουμε γιατί οι άνθρωποι οργανώνονται σε ομάδες, κάτω από την εξουσία μίας ισχυρής ομάδας, ή ενός ισχυρού ανθρώπου… από το να εξιστορήσουμε τον βίο και την πολιτεία μίας «προσωπικότητας»…
Είναι πολύ πιο σημαντικό να κατανοήσουμε γιατί οι άνθρωποι οργανώνονται όπως οργανώνονται, γιατί πολεμούν μεταξύ τους… από το να αναφερθούμε αναλυτικά σε κάποια «ιστορική μάχη»…
Με άλλα λόγια πρέπει να βλέπουμε το «βάθος», τις «αιτίες» της ανθρώπινης συμπεριφοράς… και μετά τα γεγονότα…
Η απλή εξιστόρηση βίων «προσωπικοτήτων», και γεγονότων, και μίας δήθεν ιστορικής πορείας δεν είναι Ιστορία… είναι «παρα-ιστορία»…
Με άλλα λόγια για την «Πραγματική Ιστορία του Ανθρώπου» μπορεί να μιλήσει, πολύ περισσότερο, ο φιλόσοφος, ο ανθρωπολόγος, ο κοινωνιολόγος… παρά ο καθ’ εαυτό ιστορικός…
Για να κατανοήσουμε πραγματικά την ιστορική εξέλιξη του ανθρώπου, χρειάζεται να δούμε την εξέλιξη της «γνώσης» του, των αντιλήψεών του, την οικονομική ζωή του (που σχετίζεται με την επιβίωσή του), την οργάνωση της κοινωνίας, των κοινωνιών…
Ο πραγματικός ιστορικός πρέπει να εξετάσει τον άνθρωπο (σαν φιλόσοφος, ανθρωπολόγος, κοινωνιολόγος) κάτω από αυτή την προοπτική και μετά να αναφερθεί στα γεγονότα… κι όχι να εξιστορεί απλά, βίους προσωπικοτήτων, πολιτικά, διακρατικά, διπλωματικά, συμβάντα, ή απλά ιστορικά γεγονότα… Τα «ιστορικά γεγονότα», με αυτή την τελευταία έννοια, είναι αποτέλεσμα βαθύτερων αιτιών, και συχνά είναι «παραπλανητικά», ή «αδιάφορα»…
Η ΨΕΥΤΙΚΗ (ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ) ΙΣΤΟΡΙΑ
Η Ιστορία, έτσι όπως προσπαθούμε να την ορίσουμε σαν «Πραγματική Ιστορία του Ανθρώπου», σαν «Ιστορία Πολιτισμού», δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία όπως έχει καθιερωθεί να καταγράφεται και να διδάσκεται στα πλαίσια των εθνικών παιδαγωγικών συστημάτων… Γιατί συμβαίνει αυτό;
Από την αρχαιότητα, οι ισχυρές ομάδες (ή οι ισχυροί άνθρωποι) που «οργάνωναν» τις κοινωνίες φρόντιζαν να παραγγέλνουν σε «ιστοριογράφους» την εξιστόρηση του βίου τους και των πράξεών τους… Ασφαλώς αυτή η «κατά παραγγελία ιστορία» δεν είναι ιστορία.
Η «ιστοριογραφία πάνω σε αντικειμενική βάση» έκανε την εμφάνισή της στην Ελλάδα τον 5ο π.Χ. αιώνα… και τότε αναδείχτηκαν και τα πρώτα θεωρητικά και πρακτικά προβλήματά της (της ιστορίας σαν επιστήμης)…
Είναι σύμπτωση που η «αληθινή ιστορία», που ενδιαφέρεται για την αλήθεια, και τις αιτίες των γεγονότων, γεννήθηκε μέσα στην «Ελληνική Δημοκρατία»;…
Πάντως, όλους τους αιώνες που ακολούθησαν η ιστορία γραφόταν «κατά παραγγελία»…
Τον 19ο αιώνα οι Γερμανοί, θέλοντας να δώσουν ένα ψευτο-επιστημονικό χαρακτήρα στην ιστοριογραφία, έβαλαν κάποιες «επιστημονικές» βάσεις… Ο «γερμανικός ιστορισμός» όμως (η αξιολογότερη ιστορική σχολή του 19ου αιώνα) στην πραγματικότητα δίνει απλά κάποιες ψευτοεπιστημονικές βάσεις στην «κατά παραγγελία ιστορία» αφού δεν ασχολείται με τον πραγματικό άνθρωπο και τις βαθύτερες αιτίες της συμπεριφοράς του (και της κοινωνικής οργάνωσής του), αλλά περιορίζεται στην πολιτική, στρατιωτική, και διπλωματική, εξιστόρηση γεγονότων…
Τον 20ο αιώνα (που μόλις έφυγε) γίνεται μία στροφή στον χώρο της ιστορίας. Από την πολιτική και στρατιωτική και διπλωματική ιστορία, από την ιστορία των προσωπικοτήτων και των διαφόρων «ιστορικών» γεγονότων, γίνεται μία στροφή προς την ανθρωπολογική, οικονομική και κοινωνική ιστορία… Η μαρξιστική θεώρηση της ιστορίας (παρ’ όλη την μονομέρειά της) ανέδειξε την σημασία των οικονομικών διεργασιών, και τις αιτίες της κοινωνικής οργάνωσης και των κοινωνικών συγκρούσεων…
Πάντως, ακόμα και σήμερα η επίσημη ιστορία των διαφόρων εθνών, είναι μία «κατά παραγγελία ιστορία» που προωθεί την ιδέα του έθνους, την ιστορική συνέχεια, κλπ., και γράφεται κατά τα πρότυπα του «γερμανικού ιστορισμού»… Τέτοιου είδους ιστορία διδάσκεται στα σχολεία των διαφόρων κρατών, παραποιώντας την πραγματική ιστορική αλήθεια, δημιουργώντας ένα εθνικό μύθο με πολλά ιστορικά ψέματα, κι εμποδίζοντας τα διάφορα έθνη να ενταχθούν ομαλά στον γενικότερο περίγυρο… Τουλάχιστον στην Ελλάδα, η ιστορία με αυτό τον τρόπο διδάσκεται… Σε γειτονικά κράτη η «κατά παραγγελία ιστορία» παραποιεί βάναυσα την αλήθεια ξεπερνώντας ακόμα και τα όρια της εθνικής προπαγάνδας (Τουρκία, Σκόπια, κλπ.)… Όχι πραγματική ιστορία δεν είναι όλα αυτά, αλλά δεν τηρούν καν τους όρους μίας σχετικής αντικειμενικότητας…
Ιδιαίτερα για την «ιστορία του ελληνικού έθνους» διδάσκονται τερατώδη ψεύδη… Θεωρώντας τον εαυτό μας Γνήσιο Έλληνα, Απόγονο (τουλάχιστον ιδεολογικά) των Αρχαίων Ελλήνων της Δημοκρατίας, «συγγενή» όλων των μεγάλων Ελλήνων Σοφών, του 6ου, 5ου, 4ου, 3ου, αιώνα, πρέπει να πούμε ότι η ιστορία της Ελλάδας σταμάτησε (ουσιαστικά) με τον Αλέξανδρο. Μετά η Ελλάδα γίνεται επαρχία πρώτα των κρατών των Διαδόχων του Αλέξανδρου, μετά της Ρώμης, μετά των Βυζαντινών, μετά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και μετά το 1821 γίνεται υποτελής στους ξένους και ντόπιους «τραπεζίτες» (γι’ αυτό κι έφτασε σήμερα, ακόμα μία φορά, στην «χρεοκοπία»)…
Το «Βυζάντιο» δεν είναι «ελληνική ιστορία»… Ο «χριστιανισμός» (όχι ο χριστιανισμός του Ιησού, αλλά ο χριστιανισμός του ιερατείου…) επιβλήθηκε με την βία στους «βυζαντινούς πληθυσμούς», όπως και η «ελληνική γλώσσα»…
Στα χρόνια της Οθωμανικής Διοίκησης Έλληνες προεστοί (κοτζαμπάσηδες) και χριστιανοί κληρικοί, είχαν «αφομοιωθεί» στην «οθωμανική διοίκηση»…
Μετά το 1821 την «διοίκηση» δεν την ανέλαβαν αυτοί που πολέμησαν να ελευθερωθεί η Ελλάδα αλλά οι «συνεργάτες» των Οθωμανών κοτζαμπάσηδες και Έλληνες και ξένοι διπλωμάτες καριέρας… Ο Όθωνας επιβλήθηκε σαν «βασιλιάς τοποτηρητής» ακριβώς επειδή οι Γερμανοί κι άλλοι Ευρωπαίοι είχαν «επενδύσει» στην Ελλάδα (δάνεια ανεξαρτησίας, κλπ.)… Όλοι αυτοί που υπηρέτησαν στην («δήθεν») ελληνική διοίκηση, μέχρι σήμερα, εργάζονται για το όφελος των ξένων και ντόπιων «αφεντάδων» τους…
Οι Έλληνες πρέπει να ξαναγράψουν την «ιστορία» τους («σωστά» αυτή την φορά), και προπάντων πρέπει να μάθουν να «διαβάζουν» την ιστορία τους, αλλιώς θα είναι πάντα «δούλοι των εθνών»…
Αν σήμερα, κάποιοι σύγχρονοι Έλληνες, μελετούν τους Αρχαίους Φιλοσόφους, αν ασχολούνται με την Αληθινή Αθηναϊκή Δημοκρατία… είναι γιατί προσπαθούν να ξαναβρούν τις ρίζες τους που «κόπηκαν» βίαια (στα χρόνια της ρωμαϊκής και βυζαντινής επικυριαρχίας…), προσπαθούν να «ξανά-είναι» Έλληνες μετά από τόσους αιώνες σκλαβιάς σε Ρωμαίους, Βυζαντινούς, Οθωμανούς, και σύγχρονους Ευρωπαίους, επικυρίαρχους… Αλλά είναι ελάχιστοι αυτοί που νοιάζονται πραγματικά για την «ιστορική αλήθεια»… (δυστυχώς…)…
Η ΜΥΘ-ΙΣΤΟΡΙΑ
Βλέποντας την Ιστορία από την δική μας (μεταφυσική) άποψη, απλά, προσπαθούμε να δούμε την Αλήθεια σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας, σε ό,τι συνέβη σε αυτό το «έθνος»… Ασφαλώς υπάρχουν και ευσυνείδητοι και καλοί ιστορικοί, και ιστορικοί με όραμα… Εμείς οι υπόλοιποι περιμένουμε να γράψουν μία «αληθινή ιστορία του ελληνικού έθνους»
Ένα πράγμα κατανοούμε και πρέπει να το γνωρίζουν όλοι αυτό: «Οριστική ή επίσημη ιστορία δεν υπάρχει. Η ιστορία πρέπει να γράφεται ξανά και ξανά»… Οι Έλληνες θα πρέπει κάποτε να βρουν το θάρρος να «δουν» την πραγματική ιστορία τους, και προπάντων θα πρέπει να βρουν το κουράγιο να μιλήσουν γι’ αυτή και να την διδάξουν στα παιδιά τους… Μόνο έτσι έχει ακόμα κάποιες ελπίδες αυτό το έθνος…
Δεν είναι ιστορία ο τρόπος που μία ομάδα που «επιβάλλεται», ή μία «κοινωνία» γενικότερα, αντιλαμβάνεται το παρελθόν της. Η «κοινωνία» συχνά αντιλαμβάνεται λάθος την πραγματικότητα και μεταδίδει λάθος την «ιστορική αλήθεια» από γενιά σε γενιά… Ελάχιστοι σύγχρονοι Έλληνες γνωρίζουν την πραγματική ιστορία τους… Γι’ αυτό χρειάζεται να «ξαναγραφεί» η ιστορία… όχι από το «επίσημο κράτος», αλλά από «ανεξάρτητους» ιστορικούς…
Η «ιστορία» που δεν αντιλαμβάνεται ένα έθνος, μία κοινωνία, μία ομάδα στα πλαίσια του ανθρωπίνου είδους… η «ιστορία» που δεν βλέπει τα βαθύτερα αίτια της συμπεριφοράς και της «οργάνωσης» της ομάδας… η «ιστορία» που παραποιεί καταστάσεις και γεγονότα, ή δημιουργεί πλασματικές καταστάσεις, στις οποίες εντάσσει την «ιστορική πραγματικότητα», δεν είναι Ιστορία, είναι «μυθ-ιστορία»
Η σύγχρονη «μυθ-ιστορία», για παράδειγμα, «μιλά» για ένα «ελληνικό κράτος»… «παραβλέποντας» ότι από το 1821 και μετά (με τα δάνεια ανεξαρτησίας, και την οικονομική εξάρτηση από ξένους και ντόπιους «δανειστές»), η εθνικότητα, η γη, ο πλούτος, οι άνθρωποι (οι ίδιοι) είναι, όλα, «υποθηκευμένα»… «παραβλέποντας» το γεγονός ότι τα «σύνορα» της χώρας δεν γίνονται σεβαστά ούτε από ευρωπαίους εταίρους, ούτε από γείτονες, ούτε από «δουλεμπόρους» και «εξαθλιωμένους λαθρομετανάστες» που μπαίνουν και βγαίνουν ανεξέλεγκτα… «παραβλέποντας» το γεγονός ότι η «δημόσια διοίκηση» αδυνατεί να ελέγξει καταστάσεις κι ανθρώπους κι ότι το «κράτος» έχει καταλυθεί εδώ και πολλά, πολλά, χρόνια…
Τελικά… τι «είναι» η Ελλάδα;
Η «γνώση» που μας άφησαν κληρονομιά οι Μεγάλοι Έλληνες Σοφοί; Τα λόγια του Πλάτωνα κι άλλων δασκάλων που ακόμα ηχούν στον αέρα της Αθήνας; Ο «απόηχος» από το «κάλεσμα» του «ελευσίνιου μύστη» που μας καλεί στα «Ιερά» (πράγματα); Η Δημοκρατία που δεν ξαναφάνηκε ποτέ σε αυτό τον τόπο που την δημιούργησε; Όλοι εμείς που «αρπαζόμαστε» από το παρελθόν, να περισώσουμε ό,τι μπορούμε, να ξαναγίνουμε «Έλληνες» για να ξανανιώσουμε «άνθρωποι»;
Τι «είναι» η Ελλάδα;
Είναι η «Ελλάδα των υποθηκών»; Είναι η Ελλάδα των ξεδιάντροπων τοκογλύφων τραπεζιτών; Των πουλημένων πολιτικών; Των αδιάφορων δικαστικών; Των αποχαυνωμένων ρασοφόρων;
Τι «είναι» η Ελλάδα;
Είναι η Ελλάδα των ανθρώπων του πλούτου και των «βολεμένων» συνοδοιπόρων τους; Είναι η Ελλάδα των «αφελών» νεόφτωχων που πιστεύουν ακόμα ότι «ζουν» σε ένα έννομο δημοκρατικό κράτος. Είναι η Ελλάδα των εξαθλιωμένων λαθρομεταναστών (που κι αυτοί δυστυχισμένοι είναι);
Τι «είναι» η Ελλάδα;
Είναι η Ελλάδα των (λίγων) ανθρώπων που ξαγρυπνούν κι αγωνιούν για τον έρημο τούτο τόπο, για τους ταλαίπωρους ανθρώπους που η μοίρα τους έριξε σε αυτό τον έρημο τόπο;
Τελικά… τι «είναι» η Ελλάδα;
Ποιος, (με πλήρη συνείδηση), θα απαντήσει;
Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
Η «Αληθινή Ιστορία» πρέπει να έχει αντικείμενο τον Άνθρωπο, την αντίληψή του (την «συνείδησή» του), την «συμπεριφορά» του, την «οργάνωσή» του σε ομάδες…
Η Αληθινή Ιστορία είναι η Ζωή που ζούμε, που δημιουργούμε… Η «ιστοριογραφία» είναι μεταλογισμός, στοχασμός, απορία κι απάντηση, σε ό,τι συμβαίνει, αλλά προπάντων είναι «ανθρωπιά»…
Η Αληθινή Ιστορία πρέπει να «λέγεται» χωρίς υπεκφυγές…
Η Αληθινή Ιστορία πρέπει να μας «μαθαίνει» τι λάθη έχουμε κάνει (σαν «είδος», σαν άνθρωποι, σαν κοινωνία), και να μας «διδάσκει» πώς να διορθώσουμε τα λάθη μας…
Η Αληθινή Ιστορία πρέπει να έχει «όραμα» μια καλύτερη κοινωνία, πιο δημοκρατική (αληθινά δημοκρατική), πιο δίκαιη, πιο ανθρώπινη, προ πάντων πιο ανθρώπινη…
Τούτος ο πλανήτης χιλιάδες χρόνια τώρα καταδυναστεύεται από ισχυρές ομάδες (κι ανθρώπους)… Η «οργάνωση» των κοινωνιών γίνεται από λίγους (κατά το συμφέρον τους)… Οι λαοί είναι δυστυχισμένοι…
Τι μέλλον έχει τούτος ο πλανήτης;
Τα προβλήματα οι άνθρωποι, οι κοινωνίες τα δημιουργούν, κι οι άνθρωποι, οι κοινωνίες πρέπει να τα λύσουν…
Χρειάζεται γνώση, αρετή, δικαιοσύνη, ισονομία, αλληλεγγύη, ανθρωπιά, αγάπη… Κι όλοι μας, ο καθένας μας, έχει το μερίδιο της ευθύνης του…
Κι έτσι επιστρέφουμε ξανά στο χώρο της «μεταφυσικής»…
Ο «άνθρωπος» είναι κάτι πολύ περισσότερο από «πολιτικό ζώο»… ή απλά «ζώο»…
Ο «άνθρωπος»…