The Way
of True Self-Knowledge
THE TRUE SELF is the Eternal
Base Upon which all temporary perceptions, experiences, activities are built.
It is the Sky that "hosts" the transitory clouds that appear from
"nowhere" and disappear in the horizons of time.
Understanding Life is
Apprehension of the real meaning of "what happens". This
Understanding is not acquired by accumulating knowledge, experiences, or
activities.
Real (Realized)
Self-Knowledge, that is, Experiential Participation in our True Essence, is
Real Life and Freedom. It is Experiential Participation in the Infinite, in the
Oneness of Existence, Where All Are Connected with True Love and Transmuted
into Common Essence.
This is the Only True
Self-knowledge and not the self-knowledge of the limited, the separated self,
the "phenomenal self", the "sick self", this is only simple
"psychological" self-knowledge.
Honest self-awareness is
simply a Dilemma: Either we will be cured, or we will remain in the disease.
The WAY of True Self-Knowledge
(not mere psychological self-knowledge) is the ONLY WAY that Leads to Freedom
and True Life, in the Land of Truth.
Not accepting a teaching or
"believing" another man's words. No one can "fill" for us,
or "quench" our thirst for us...it is something we must do ourselves.
Resorting to teachings, or in the words of others (including the writer) it is
not only a rejection of True Self-Knowledge, the Freedom of Existence and
Action, it is not simply spiritual weakness, it is refuge in an
"artificial paradise", that is, in imagination, in dreams, in
illusion.
Real Freedom (and True
Spiritual Revolution) is Liberation from "illusions", i.e from all
activities that "falsify" Reality, "what happens", not an
activity in the space of becoming (the perceptual process and time), not an
activity in thought, not a process (an evolution) in time.
All activities in becoming
(all processes in time) are "illusory journeys" that leave us in the
"middle". No matter how much knowledge and experience we accumulate,
they leave us again in the realm of illusion.
"Exit" is not
through such an activity. Exit is rather a Complete "Abandonment" of
all such activity.
Real Freedom, Real Revolution
is the Knowledge of our True Self and not the investigation of its
"illusory states".
Sincere self-knowledge is the
Principle of Wisdom, but this self-knowledge must Bloom into True Unfading
Self-knowledge… just as the "bud" must be completed into a flower to
be a flower.
When, Within the "Unknown
in the Depths" of our Existence, all illusory activities
"cease", then Within This "Existential Silence" is Born the
Perception, the "Feeling" of a Different Reality, which is "Recognized"
as the True, Alive but Without Attributes, Without Alterations, Without Limits
and Limitations... The "Taste" of True Existence, True Life, True
Experience.
It is a 'Perception'
Completely Different, Pure Perception, without “observer”, without “experience”,
without “memory”, existing only as it manifests.
The Real Can Only Exist in
Silence.
When we try with perception,
thought, some activity, to conquer the Real, to live it, then what we perceive
is simply an experience of thought, another illusion, something that thought
itself projects and lives and "confirms" itself that it is real.
Thought can be completed only
in Silence, can only reach Silence. From There and Beyond Spread the Unknown
Depths of Reality.
There must be Silence, all
activities, efforts, desires, "experiences" must "cease",
for the Real to Reveal.
This very Existential Silence
(Experiencing Silence) is Freedom from limitations, from accumulated knowledge,
memory, imagination, from time (as a process of evolution).
When This Silence Really
Exists, which is not the product of effort, desire, activity, the real end of
illusions, then We Experience the Timeless. We experience it on His own terms,
in His own State, "we" being completely absent.
Then, only then, Do We Experience
Our True Essence, Our True Self, Real Freedom, True Life, Eternity. Then the
Sense of Vastness Has Content, Peace Has Infinite Depth, and Bliss Has Endless
Extent.
...
Η Οδός της Αληθινής Αυτογνωσίας
Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΕΑΥΤΟΣ Είναι η Αιώνια Βάση Πάνω στην Οποία χτίζονται
όλες οι πρόσκαιρες αντιλήψεις, εμπειρίες, δραστηριότητες. Είναι ο Ουρανός που
«φιλοξενεί» τα διαβατάρικα σύννεφα που εμφανίζονται από το «πουθενά» και
χάνονται στους ορίζοντες του χρόνου.
Η Κατανόηση της Ζωής
είναι Σύλληψη του πραγματικού νοήματος «αυτού που συμβαίνει». Αυτή η Κατανόηση
δεν αποκτιέται με την συσσώρευση γνώσεων, εμπειριών, ή με δραστηριότητες.
Η Πραγματική
(Πραγματωμένη) Γνώση του Εαυτού, δηλαδή η Βιωματική Μετοχή στην Αληθινή Ουσία
μας, είναι η Πραγματική Ζωή και Ελευθερία.Είναι η Βιωματική Μετοχή στο
Απεριόριστο, στην Ενότητα της Ύπαρξης, Όπου Όλα Συνδέονται με Αληθινή Αγάπη και
Μετουσιώνονται σε Κοινή Ουσία.
Αυτή είναι η Μόνη Αληθινή
Αυτογνωσία κι όχι η αυτογνωσία του περιορισμένου, του διαχωρισμένου εαυτού, του
«φαινομενικού εαυτού», του «άρρωστου εαυτού», αυτό είναι μονάχα απλή
«ψυχολογική» αυτογνωσία.
Η ειλικρινής αυτογνωσία
είναι απλά ένα Δίλλημα: Ή θα γιατρευτούμε, ή θα παραμένουμε μέσα στην αρρώστια.
Η ΟΔΟΣ της Αληθινής
Αυτογνωσίας (όχι της απλής ψυχολογικής αυτογνωσίας) είναι η ΜΟΝΗ ΟΔΟΣ που
Οδηγεί στην Ελευθερία και στην Αληθινή Ζωή, στη Χώρα της Αλήθειας.
Όχι η αποδοχή μιας
διδασκαλίας ή η «πίστη» στα λόγια ενός άλλου ανθρώπου. Κανείς δεν μπορεί να
«χορτάσει» για λογαριασμό μας, ή να «ξεδιψάσει» για εμάς… είναι κάτι που πρέπει
να κάνουμε μόνοι μας. Η καταφυγή σε διδασκαλίες, ή στα λόγια άλλων (συμπεριλαμβανομένου
και του γράφοντος) είναι όχι μόνο απόρριψη της Αληθινής Αυτογνωσίας, της
Ελευθερίας της Ύπαρξης και της Δράσης, είναι όχι απλά πνευματική αδυναμία,
είναι καταφυγή σε ένα «τεχνητό παράδεισο», δηλαδή στη φαντασία, στο όνειρο, στη
ψευδαίσθηση.
Η Πραγματική Ελευθερία
(κι η Αληθινή Πνευματική Επανάσταση) είναι η Απελευθέρωση από τις
«ψευδαισθήσεις», δηλαδή από όλες τις δραστηριότητες που «παραποιούν» την Πραγματικότητα,
«αυτό που συμβαίνει», όχι μια δραστηριότητα στο χώρο του γίγνεσθαι (της αντιληπτικής
διαδικασίας και του χρόνου), όχι μια δραστηριότητα μέσα στην σκέψη, όχι μια
διαδικασία (μια εξέλιξη) μέσα στον χρόνο.
Όλες οι δραστηριότητες
μέσα στο γίγνεσθαι (όλες οι διαδικασίες μέσα στον χρόνο) είναι «ψευδαισθητικά
ταξίδια» που μας αφήνουν στη «μέση». Όσες γνώσεις κι εμπειρίες κι αν συσσωρεύσουμε,
μας αφήνουν πάλι μέσα στον χώρο της ψευδαίσθησης.
Η «Έξοδος» δεν γίνεται
μέσω μιας τέτοιας δραστηριότητας. Η Έξοδος είναι μάλλον μια Ολοκληρωτική
«Παραίτηση» από κάθε τέτοια δραστηριότητα.
Η Πραγματική Ελευθερία, η
Πραγματική Επανάσταση είναι η Γνώση του Αληθινού Εαυτού μας κι όχι η διερεύνηση
των «ψευδαισθητικών καταστάσεών» του.
Η ειλικρινής αυτογνωσία
είναι η Αρχή της Σοφίας, αλλά αυτή η αυτογνωσία πρέπει να Ανθίσει σε Αληθινή
Αμάραντη Αυτογνωσία… όπως το «μπουμπούκι» πρέπει να ολοκληρωθεί σε λουλούδι για
να είναι λουλούδι.
Όταν, Μέσα στην «Άγνωστη
στο Βάθος» της Ύπαρξή μας, «πάψουν» όλες οι ψευδαισθητικές δραστηριότητες, τότε
Μέσα σε Αυτή την «Υπαρξιακή Σιωπή» Γεννιέται η Αντίληψη, η «Αίσθηση» Μιας
Διαφορετικής Πραγματικότητας, που «Αναγνωρίζεται» σαν το Αληθινό, Ζωντανό αλλά
Χωρίς Ιδιότητες, Χωρίς Αλλοιώσεις, Χωρίς Όρια και Περιορισμούς… Η «Γεύση» της
Αληθινής Ύπαρξης, της Αληθινής Ζωής, της Αληθινής Εμπειρίας.
Είναι Μια «Αντίληψη»
Τελείως Διαφορετική, Καθαρή Αντίληψη, χωρίς «παρατηρητή», χωρίς «εμπειρία»,
χωρίς «μνήμη», που υφίσταται μόνο όσο εκδηλώνεται.
Το Αληθινό Μπορεί να
Υπάρξει Μονάχα Μέσα στη Σιωπή.
Όταν προσπαθούμε με την
αντίληψη, την σκέψη, κάποια δραστηριότητα, να κατακτήσουμε το Αληθινό, να το
ζήσουμε, τότε αυτό που συλλαμβάνουμε είναι απλά μια εμπειρία της σκέψης, μια
ακόμα ψευδαίσθηση, κάτι που η ίδια η σκέψη προβάλει και ζει και «βεβαιώνει» τον
εαυτό της ότι είναι πραγματικό.
Η σκέψη μπορεί να
ολοκληρωθεί μονάχα στην Σιωπή, να φτάσει μονάχα μέχρι την Σιωπή. Από Εκεί και
Πέρα Απλώνονται τα Άγνωστα Βάθη της Πραγματικότητας.
Πρέπει να Υπάρξει Σιωπή,
να «τελειώσουν» όλες οι δραστηριότητες, οι προσπάθειες, οι επιθυμίες, οι
«εμπειρίες», για να Αποκαλυφθεί το Πραγματικό.
Αυτή ακριβώς η Υπαρξιακή
Σιωπή (να Βιώνεις την Σιωπή) είναι η Ελευθερία από τους περιορισμούς, από την
συσσωρευμένη γνώση, την μνήμη, την φαντασία, από τον χρόνο (σαν διαδικασία
εξέλιξης).
Όταν Υπάρξει Πραγματικά
Αυτή η Σιωπή, που δεν είναι προϊόν προσπάθειας, επιθυμίας, δραστηριότητας, το
πραγματικό τελείωμα των ψευδαισθήσεων, τότε Βιώνουμε το Άχρονο. Το Βιώνουμε με
τους δικούς Του όρους, στην δική Του Κατάσταση, «εμείς» απουσιάζουμε τελείως.
Τότε, μονάχα τότε,
Βιώνουμε την Αληθινή Ουσία μας, τον Αληθινό Εαυτό μας, την Πραγματική
Ελευθερία, την Αληθινή Ζωή, την Αιωνιότητα. Τότε η Αίσθηση της Απεραντοσύνης
Έχει Περιεχόμενο, η Ειρήνη Έχει Απέραντο Βάθος, και η Μακαριότητα Έχει
Ατελείωτη Έκταση.
