Friday, September 15, 2023

The Illumination of Knowledge: A Journey Beyond the Mundane

In the vast tapestry of existence, there are those who wander through life shackled by the chains of societal expectations, and then there are those who liberate themselves from the constraints of the mundane, embracing the ethereal realm of spiritual freedom. This article explores the transformative power of knowledge, and how it guides us towards the path of ultimate enlightenment, offering a unique perspective on our existence, beyond the superficialities of the human condition.

The Renunciation of the Mundane

In the pursuit of true spiritual freedom, the enlightened individual often finds themselves at odds with the norms of society. These are the sages of our time, who renounce the conventional civilized society of men, not bound by its culture, notions, or habits.

Indeed, one might question whether what we perceive as the 'culture of men' is a culture at all. Is it not rather an amalgamation of ingrained habits, social constructs, and preconceived notions that far too often limit the boundaries of our existence?

The Path of Renunciation and Self-Strengthening

There are two distinct paths that a spiritual seeker can tread on. The first is the Path of Renunciation, also known as the White Way, where one relinquishes their ego, their desires, and their attachment to the physical world. This path, though strewn with challenges, ultimately leads to Divine union, the realization of the ultimate Truth.

The second is the Path of Self-Strengthening, or the Dark Path, where one is consumed by their desires, their ego, and their attachment to the physical world. This path, although initially enticing, only leads to further ignorance, binding the individual to the cycle of birth and death, pushing them closer to their animalistic tendencies.

The Illumination of Knowledge

Like the moon that dispels the darkness of the night, the light of knowledge dispels the shadows of ignorance. It illuminates the path of virtue, guiding us towards a life of authenticity and truth.

Knowledge, in this metaphysical context, is not the accumulation of facts and figures. It is not the mastery of scientific theories or the understanding of complex equations. Rather, it is the profound understanding of the Self and the Universe, the realization of the interconnectedness of all things and the impermanence of the physical world.

The Eternal Reality

When the ghosts of your weary mind are extinguished in the light of this profound knowledge, you realize that reality, in its truest form, is always here, eternal, flowing in its serenity. It is not subject to the constraints of time or space, nor is it influenced by the ups and downs of human experiences.

It is in this space of eternal reality, beyond the illusion of the physical world, that one finds true peace, true freedom, and true enlightenment.

The journey towards this realization is not easy, nor is it immediate. It requires patience, perseverance, and most importantly, the willingness to let go of deeply ingrained beliefs and notions. But once you set foot on this path, guided by the light of knowledge, you embark on the most rewarding journey, the journey to the realization of your true Self.

In the light of knowledge, we find not just understanding, but a profound peace and freedom that transcends the constraints of the physical world. This is the path of the sage, the path of the enlightened, the path to spiritual freedom. And it is available to all, if only we have the courage to seek it.

...

Ο Φωτισμός της Γνώσης: Ένα Ταξίδι πέρα από το Εγκόσμιο

Στην απέραντη ταπισερί της ύπαρξης, υπάρχουν εκείνοι που περιπλανώνται στη ζωή δεσμευμένοι από τις αλυσίδες των κοινωνικών προσδοκιών, και μετά υπάρχουν εκείνοι που απελευθερώνονται από τους περιορισμούς του εγκόσμιου, αγκαλιάζοντας το αιθέριο βασίλειο της πνευματικής ελευθερίας. Αυτό το άρθρο διερευνά τη μεταμορφωτική δύναμη της γνώσης και πώς μας οδηγεί στο μονοπάτι της απόλυτης φώτισης, προσφέροντας μια μοναδική οπτική για την ύπαρξή μας, πέρα από τις επιπολαιότητες της ανθρώπινης κατάστασης.

Η αποκήρυξη του εγκόσμιου

Στην επιδίωξη της αληθινής πνευματικής ελευθερίας, το φωτισμένο άτομο συχνά βρίσκεται σε αντίθεση με τους κανόνες της κοινωνίας. Αυτοί είναι οι σοφοί της εποχής μας, που αποκηρύσσουν τη συμβατική πολιτισμένη κοινωνία των ανθρώπων, χωρίς να δεσμεύονται από τον πολιτισμό, τις έννοιες ή τις συνήθειές της.

Πράγματι, θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει εάν αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως «κουλτούρα των ανθρώπων» είναι καθόλου πολιτισμός. Δεν είναι μάλλον μια συγχώνευση ριζωμένων συνηθειών, κοινωνικών κατασκευών και προκατειλημμένων αντιλήψεων που πολύ συχνά περιορίζουν τα όρια της ύπαρξής μας;

Το μονοπάτι της απάρνησης και της αυτοενίσχυσης

Υπάρχουν δύο διακριτά μονοπάτια στα οποία μπορεί να πατήσει ένας πνευματικός αναζητητής. Το πρώτο είναι το μονοπάτι της απάρνησης, γνωστό και ως Λευκός Δρόμος, όπου κάποιος παραιτείται από το εγώ του, τις επιθυμίες του και την προσκόλλησή του στον φυσικό κόσμο. Αυτό το μονοπάτι, αν και γεμάτο προκλήσεις, οδηγεί τελικά στη Θεία ένωση, την συνειδητοποίηση της απόλυτης Αλήθειας.

Το δεύτερο είναι το μονοπάτι της αυτοενίσχυσης, ή το σκοτεινό μονοπάτι, όπου κάποιος καταναλώνεται από τις επιθυμίες του, το εγώ του και την προσκόλλησή του στον φυσικό κόσμο. Αυτό το μονοπάτι, αν και αρχικά δελεαστικό, οδηγεί μόνο σε περαιτέρω άγνοια, δεσμεύοντας το άτομο στον κύκλο της γέννησης και του θανάτου, ωθώντας το πιο κοντά στις ζωώδεις τάσεις του.

Ο Φωτισμός της Γνώσης

Όπως το φεγγάρι που διώχνει το σκοτάδι της νύχτας, το φως της γνώσης διώχνει τις σκιές της άγνοιας. Φωτίζει το μονοπάτι της αρετής, οδηγώντας μας σε μια ζωή αυθεντικότητας και αλήθειας.

Η γνώση, σε αυτό το μεταφυσικό πλαίσιο, δεν είναι η συσσώρευση γεγονότων και αριθμών. Δεν είναι η κυριαρχία των επιστημονικών θεωριών ή η κατανόηση σύνθετων εξισώσεων. Μάλλον, είναι η βαθιά κατανόηση του Εαυτού και του Σύμπαντος, η συνειδητοποίηση της διασύνδεσης όλων των πραγμάτων και της παροδικότητας του φυσικού κόσμου.

Η Αιώνια Πραγματικότητα

Όταν τα φαντάσματα του κουρασμένου μυαλού σου σβήσουν υπό το φως αυτής της βαθιάς γνώσης, συνειδητοποιείς ότι η πραγματικότητα, στην πιο αληθινή της μορφή, είναι πάντα εδώ, αιώνια, ρέει στη γαλήνη της. Δεν υπόκειται στους περιορισμούς του χρόνου ή του χώρου, ούτε επηρεάζεται από τα σκαμπανεβάσματα των ανθρώπινων εμπειριών.

Είναι σε αυτόν τον χώρο της αιώνιας πραγματικότητας, πέρα από την ψευδαίσθηση του φυσικού κόσμου, που βρίσκει κανείς την αληθινή ειρήνη, την αληθινή ελευθερία και την αληθινή φώτιση.

Το ταξίδι προς αυτή τη συνειδητοποίηση δεν είναι εύκολο, ούτε είναι άμεσο. Απαιτεί υπομονή, επιμονή και το πιο σημαντικό, προθυμία να αφήσεις βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις και αντιλήψεις. Μόλις όμως πατήσεις το πόδι σου σε αυτό το μονοπάτι, με οδηγό το φως της γνώσης, ξεκινάς το πιο ανταποδοτικό ταξίδι, το ταξίδι προς την συνειδητοποίηση του αληθινού Εαυτού σου.

Υπό το φως της γνώσης, δεν βρίσκουμε απλώς κατανόηση, αλλά μια βαθιά ειρήνη και ελευθερία που υπερβαίνει τους περιορισμούς του φυσικού κόσμου. Αυτός είναι ο δρόμος του σοφού, ο δρόμος του φωτισμένου, ο δρόμος προς την πνευματική ελευθερία. Και είναι διαθέσιμο σε όλους, αρκεί να έχουμε το θάρρος να το αναζητήσουμε.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES