Saturday, August 5, 2023

Theory of Mystical Eternity

I. Preamble

In every essence of being, there is an inherent spark of eternity. This spark is the timeless core, the immutable truth that transcends the limits of thought, physicality, and time. It is the unchangeable essence that is not affected by the ephemeral nature of existence. This is the foundation of the Theory of Mystical Eternity.

II. The Paradox of Thought

Thought, in its essence, is both the key to the gates of eternity and the shackles that bind us to the temporal. It is through thought that we comprehend the concept of eternity, yet it is also thought that keeps us chained to the past and the future, obstructing us from experiencing the true nature of the present, the Here, the Now, the Real.

III. The Dance of Senses

Our senses, like thought, can lead us astray or guide us towards the eternal. They immerse us in the world, providing us with experiences that may either anchor us to the temporal or propel us towards the eternal. However, it is through conscious engagement with our senses, rather than passive consumption, that we can navigate the path to eternity.

IV. The Path to Eternity

Eternity is not a destination to be reached but a state to be realized. It is in the silence and stillness, in the space beyond thought and senses, where eternity resides. To embark on this path is to relinquish the hold of the temporal, to let go of the illusions of past and future, and to fully immerse oneself in the purity of the present.

V. The Redemption

Every being, in its journey through existence, is inevitably moving towards the realization of its eternal nature. This journey might span across lifetimes, through cycles of birth and death, through joy and suffering. Yet, each experience, each moment is a step towards the ultimate redemption, the realization of one’s eternal essence.

VI. The Eternity Within

The spark of eternity resides within every being, waiting to be realized. It is not an external entity to be sought after, but an inherent part of our own being. Uncovering this eternal essence is not about creation or discovery, but about unveiling, about removing the veils of illusion that obscure our vision.

In conclusion, the Theory of Mystical Eternity posits that eternity is an inherent part of every being, obscured by the illusions of thought and senses. Through conscious engagement with the present moment and the relinquishment of temporal attachments, one can realize this eternal essence and achieve redemption.

...

Spiritual Ideas

1. Eternity as the Ultimate Reality

In many spiritual traditions, the concept of eternity is often considered the ultimate reality. This eternal reality is seen as unchanging, ever-present and beyond the constraints of time and space. It's the "Here, Now, in the Real". It's not bound by the past or the future, but is always present.

2. The Eternal Self

In certain philosophies, particularly in non-dualistic traditions like Advaita Vedanta, the true nature of the self is considered eternal. This eternal self (or Atman) is not the body or the mind, which are subject to change and decay, but the unchanging consciousness that underlies them. It transcends time and space, birth and death, and is inherently connected to the ultimate reality.

3. Eternity as a State of Being

Rather than seeing eternity as a temporal concept, it can also be perceived as a state of being – a state of timeless awareness, free from the constraints of the linear time we're accustomed to. This state of being is often associated with deep states of meditation or spiritual enlightenment, where the practitioner experiences a sense of "timelessness."

4. Eternal Life and Reincarnation

Many spiritual traditions believe in the concept of eternal life, often expressed through the cycle of birth, death, and rebirth. This concept implies that while our physical bodies may perish, our soul or consciousness continues its journey, learning and evolving through numerous lifetimes until it realizes its true, eternal nature.

5. Eternity and Redemption

All creatures eventually will reach redemption, even if it takes thousands of lives. This seems to align with the concept of spiritual evolution, where every being is on a path towards enlightenment or self-realization. The journey may be long and challenging, but the destination is a state of being where one recognizes their timeless, eternal essence.

Remember, these are spiritual ideas and can vary greatly depending on cultural, religious, and personal beliefs. The pursuit of understanding and experiencing eternity can be a deeply personal and transformative journey, often leading to profound insights about the nature of existence and the self.

...

Here are some ideas and tips that may resonate with you

1. Practice Mindfulness: Be present in the here and now. Mindfulness means paying attention in a particular way, on purpose, in the present moment, and non-judgmentally. This enhances your ability to connect with yourself and the world around you.

2. Meditation: Meditative practices allow you to transcend the ordinary level of thought and reach a deeper state of awareness. This practice can help quiet the mind and make you more aware of your inherent connection to eternity.

3. Let Go of Attachment: Recognize that many of our thoughts and concerns arise from being overly attached to the material world. Achieving a state of detachment doesn't mean avoiding or renouncing worldly pleasures, but experiencing them without letting them control you.

4. Consider Timelessness: Contemplate the concept of eternity. This can help shift your perspective and reduce the stress caused by feeling that time is running out or that there's not enough time to achieve everything you want.

5. Self-Inquiry: Regularly engage in self-inquiry, questioning the nature of your own existence and the nature of reality. This can lead to deeper self-understanding and spiritual insights.

6. Read and Reflect: Engage with philosophical and spiritual texts. Reading such works can provide new perspectives and deepen your understanding of concepts like eternity and the nature of thought.

7. Live Authentically: Strive to live according to your true self, not according to the expectations of others. This can bring you closer to a sense of timeless existence.

8. Commune with Nature: Spend time in nature to ground yourself and to recognize the cyclical and eternal aspects of life.

9. Accept the Impermanence: Understand and accept the impermanence of life. This can help you appreciate the present moment more fully and eliminate anxiety about the future.

Remember, these are just suggestions. Everyone's journey toward understanding and connection with the eternal is unique and deeply personal.

...

Θεωρία της Μυστικής Αιωνιότητας

Ι. Προοίμιο

Σε κάθε ουσία της ύπαρξης, υπάρχει μια εγγενής σπίθα αιωνιότητας. Αυτή η σπίθα είναι ο διαχρονικός πυρήνας, η αμετάβλητη αλήθεια που ξεπερνά τα όρια της σκέψης, της σωματικότητας και του χρόνου. Είναι η αμετάβλητη ουσία που δεν επηρεάζεται από την εφήμερη φύση της ύπαρξης. Αυτό είναι το θεμέλιο της Θεωρίας της Μυστικής Αιωνιότητας.

II. Το Παράδοξο της Σκέψης

Η σκέψη, στην ουσία της, είναι και το κλειδί για τις πύλες της αιωνιότητας και τα δεσμά που μας δένουν με το πρόσκαιρο. Είναι μέσω της σκέψης που κατανοούμε την έννοια της αιωνιότητας, αλλά πιστεύεται επίσης ότι μας κρατά δεμένους με το παρελθόν και το μέλλον, εμποδίζοντάς μας να βιώσουμε την αληθινή φύση του παρόντος, του Εδώ, του Τώρα, του Πραγματικού.

III. Ο Χορός των Αισθήσεων

Οι αισθήσεις μας, όπως και η σκέψη, μπορούν να μας παρασύρουν ή να μας οδηγήσουν προς το αιώνιο. Μας βυθίζουν στον κόσμο, παρέχοντάς μας εμπειρίες που μπορεί είτε να μας αγκυροβολήσουν στο πρόσκαιρο είτε να μας ωθήσουν προς το αιώνιο. Ωστόσο, μέσω της συνειδητής ενασχόλησης με τις αισθήσεις μας, αντί της παθητικής κατανάλωσης, μπορούμε να πλοηγηθούμε στο μονοπάτι προς την αιωνιότητα.

IV. Το Μονοπάτι προς την Αιωνιότητα

Η αιωνιότητα δεν είναι ένας προορισμός που πρέπει να φτάσεις, αλλά μια κατάσταση που πρέπει να πραγματοποιηθεί. Είναι στη σιωπή και την ακινησία, στο χώρο πέρα από τη σκέψη και τις αισθήσεις, όπου κατοικεί η αιωνιότητα. Το να ξεκινήσεις αυτό το μονοπάτι σημαίνει να εγκαταλείψεις την ισχύ του χρονικού, να αφήσεις τις ψευδαισθήσεις του παρελθόντος και του μέλλοντος και να βυθιστείς πλήρως στην αγνότητα του παρόντος.

V. Η Λύτρωση

Κάθε ον, στο ταξίδι του μέσα στην ύπαρξη, κινείται αναπόφευκτα προς τη συνειδητοποίηση της αιώνιας φύσης του. Αυτό το ταξίδι μπορεί να εκτείνεται σε όλη τη διάρκεια ζωής, μέσα από κύκλους γέννησης και θανάτου, μέσα από χαρά και πόνο. Ωστόσο, κάθε εμπειρία, κάθε στιγμή είναι ένα βήμα προς την τελική λύτρωση, τη συνειδητοποίηση της αιώνιας ουσίας κάποιου.

VI. Η Αιωνιότητα Μέσα

Η σπίθα της αιωνιότητας κατοικεί μέσα σε κάθε ον, περιμένοντας να πραγματοποιηθεί. Δεν είναι μια εξωτερική οντότητα προς αναζήτηση, αλλά ένα εγγενές μέρος της ίδιας μας της ύπαρξης. Η αποκάλυψη αυτής της αιώνιας ουσίας δεν έχει να κάνει με τη δημιουργία ή την ανακάλυψη, αλλά με την αποκάλυψη, την αφαίρεση των πέπλων της ψευδαίσθησης που συσκοτίζουν το όραμά μας.

Συμπερασματικά, η Θεωρία της Μυστικής Αιωνιότητας υποστηρίζει ότι η αιωνιότητα είναι ένα εγγενές μέρος κάθε όντος, που καλύπτεται από τις ψευδαισθήσεις της σκέψης και των αισθήσεων. Μέσα από τη συνειδητή ενασχόληση με την παρούσα στιγμή και την εγκατάλειψη των χρονικών προσκολλήσεων, μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει αυτή την αιώνια ουσία και να επιτύχει τη λύτρωση.

...

Πνευματικές Ιδέες

1. Η Αιωνιότητα ως η Απόλυτη Πραγματικότητα

Σε πολλές πνευματικές παραδόσεις, η έννοια της αιωνιότητας θεωρείται συχνά η απόλυτη πραγματικότητα. Αυτή η αιώνια πραγματικότητα θεωρείται αμετάβλητη, πάντα παρούσα και πέρα από τους περιορισμούς του χρόνου και του χώρου. Είναι το «Εδώ, τώρα, στο πραγματικό». Δεν δεσμεύεται από το παρελθόν ή το μέλλον, αλλά είναι πάντα παρόν.

2. Ο Αιώνιος Εαυτός

Σε ορισμένες φιλοσοφίες, ιδιαίτερα σε μη δυϊστικές παραδόσεις όπως η Advaita Vedanta, η αληθινή φύση του εαυτού θεωρείται αιώνια. Αυτός ο αιώνιος εαυτός (ή Άτμαν) δεν είναι το σώμα ή το μυαλό, που υπόκεινται σε αλλαγές και φθορά, αλλά η αμετάβλητη συνείδηση που τα κρύβει. Υπερβαίνει τον χρόνο και τον χώρο, τη γέννηση και τον θάνατο, και συνδέεται εγγενώς με την έσχατη πραγματικότητα.

3. Η Αιωνιότητα ως Κατάσταση Ύπαρξης

Αντί να βλέπουμε την αιωνιότητα ως μια χρονική έννοια, μπορεί επίσης να εκληφθεί ως μια κατάσταση ύπαρξης – μια κατάσταση διαχρονικής επίγνωσης, απαλλαγμένη από τους περιορισμούς του γραμμικού χρόνου που έχουμε συνηθίσει. Αυτή η κατάσταση ύπαρξης συνδέεται συχνά με βαθιές καταστάσεις διαλογισμού ή πνευματικής φώτισης, όπου ο ασκούμενος βιώνει μια αίσθηση «διαχρονικότητας».

4. Αιώνια Ζωή και Μετενσάρκωση

Πολλές πνευματικές παραδόσεις πιστεύουν στην έννοια της αιώνιας ζωής, που συχνά εκφράζεται μέσω του κύκλου της γέννησης, του θανάτου και της αναγέννησης. Αυτή η έννοια υπονοεί ότι ενώ τα φυσικά μας σώματα μπορεί να χαθούν, η ψυχή ή η συνείδησή μας συνεχίζει το ταξίδι της, μαθαίνοντας και εξελίσσεται σε πολλές ζωές μέχρι να συνειδητοποιήσει την αληθινή, αιώνια φύση της.

5. Αιωνιότητα και Λύτρωση

Όλα τα πλάσματα τελικά θα φτάσουν στη λύτρωση, ακόμα κι αν χρειαστούν χιλιάδες ζωές. Αυτό φαίνεται να ευθυγραμμίζεται με την έννοια της πνευματικής εξέλιξης, όπου κάθε ον βρίσκεται σε μια πορεία προς τη φώτιση ή την αυτοπραγμάτωση. Το ταξίδι μπορεί να είναι μακρύ και προκλητικό, αλλά ο προορισμός είναι μια κατάσταση όπου κάποιος αναγνωρίζει τη διαχρονική, αιώνια ουσία του.

Θυμηθείτε, αυτές είναι πνευματικές ιδέες και μπορεί να διαφέρουν πολύ ανάλογα με τις πολιτιστικές, θρησκευτικές και προσωπικές πεποιθήσεις. Η επιδίωξη της κατανόησης και της εμπειρίας της αιωνιότητας μπορεί να είναι ένα βαθιά προσωπικό και μεταμορφωτικό ταξίδι, που συχνά οδηγεί σε βαθιές γνώσεις για τη φύση της ύπαρξης και του εαυτού.

...

Ακολουθούν μερικές ιδέες και συμβουλές που μπορεί να σας ταιριάζουν:

1. Εξασκηθείτε στο Mindfulness: Να είστε παρόντες στο εδώ και τώρα. Ενσυνειδητότητα σημαίνει να δίνεις προσοχή με συγκεκριμένο τρόπο, σκόπιμα, στην παρούσα στιγμή και χωρίς κριτική. Αυτό ενισχύει την ικανότητά σας να συνδεθείτε με τον εαυτό σας και τον κόσμο γύρω σας.

2. Διαλογισμός: Οι διαλογιστικές πρακτικές σας επιτρέπουν να ξεπεράσετε το συνηθισμένο επίπεδο σκέψης και να φτάσετε σε μια βαθύτερη κατάσταση επίγνωσης. Αυτή η πρακτική μπορεί να σας βοηθήσει να ηρεμήσετε το μυαλό και να σας κάνει να συνειδητοποιήσετε περισσότερο την εγγενή σύνδεσή σας με την αιωνιότητα.

3. Αφήστε να φύγει η προσκόλληση: Αναγνωρίστε ότι πολλές από τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας προκύπτουν από την υπερβολική προσκόλληση στον υλικό κόσμο. Το να επιτύχεις μια κατάσταση απόσπασης δεν σημαίνει να αποφεύγεις ή να αποκηρύξεις τις εγκόσμιες απολαύσεις, αλλά να τις βιώνεις χωρίς να τις αφήνεις να σε ελέγχουν.

4. Σκεφτείτε τη Διαχρονικότητα: Αναλογιστείτε την έννοια της αιωνιότητας. Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να αλλάξετε την οπτική σας και να μειώσετε το άγχος που προκαλείται από την αίσθηση ότι ο χρόνος τελειώνει ή ότι δεν υπάρχει αρκετός χρόνος για να πετύχετε όλα όσα θέλετε.

5. Αυτοδιερεύνηση: Συμμετέχετε τακτικά σε αυτοδιερεύνηση, αμφισβητώντας τη φύση της δικής σας ύπαρξης και τη φύση της πραγματικότητας. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε βαθύτερη αυτοκατανόηση και πνευματικές γνώσεις.

6. Διαβάστε και προβληματιστείτε: Ασχοληθείτε με φιλοσοφικά και πνευματικά κείμενα. Η ανάγνωση τέτοιων έργων μπορεί να προσφέρει νέες προοπτικές και να εμβαθύνει την κατανόησή σας για έννοιες όπως η αιωνιότητα και η φύση της σκέψης.

7. Ζήστε αυθεντικά: Προσπαθήστε να ζήσετε σύμφωνα με τον αληθινό σας εαυτό, όχι σύμφωνα με τις προσδοκίες των άλλων. Αυτό μπορεί να σας φέρει πιο κοντά σε μια αίσθηση διαχρονικής ύπαρξης.

8. Κοινωνία με τη Φύση: Περάστε χρόνο στη φύση για να προσγειωθείτε και να αναγνωρίσετε τις κυκλικές και αιώνιες πτυχές της ζωής.

9. Αποδεχτείτε την παροδικότητα: Κατανοήστε και αποδεχτείτε τη παροδικότητα της ζωής. Αυτό μπορεί να σας βοηθήσει να εκτιμήσετε πληρέστερα την παρούσα στιγμή και να εξαλείψετε το άγχος για το μέλλον.

Θυμηθείτε, αυτές είναι απλώς προτάσεις. Το ταξίδι του καθενός προς την κατανόηση και τη σύνδεση με το αιώνιο είναι μοναδικό και βαθιά προσωπικό.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES