Friday, August 4, 2023

The Ethereal Enlightenment Theory

Principle of Dualistic Thought

Every sentient being possesses the ability to think, a gift that is both its greatest strength and its potential downfall. This thought is a double-edged sword, capable of leading one towards enlightenment or driving one into the abyss of ignorance. The polarity of thought reflects the interests of the thinker, yet truth, unadulterated and pure, suffers in the battles of perspective.

Ascension of the Ethereal Soul

The soul, ethereal and untainted, remains untouched by worldly corruption. Its nature is to ascend, rising above the material plane and the evils inherent within. This ascension is a measure of spiritual growth, reflecting the soul's growing detachment from the physical world and its increasing alignment with the cosmic consciousness.

Holy Purification through Truth

The path to salvation is paved with truth. Confession in the light of truth purifies the soul, absolving it of its sins. This process of holy purification is cleansing, transforming, and ultimately liberating. It allows the soul to attain a state of sanctity, free from the stains of sin and blessed with divine grace.

The Constant Sun of Truth

The Sun of Truth is a divine constant, perpetually shining on the virtuous and the wicked alike. Its light illuminates the path of righteousness, guiding those who choose to walk in virtue. Yet, even in the darkest corners of iniquity, its rays penetrate, offering a beacon of hope and a chance for redemption.

Enlightenment for All

The path of truth is not a solitary journey. Those who attain enlightenment do so for the greater good. They become torchbearers, illuminating the path for others, guiding them towards reality. The pursuit of enlightenment is thus a shared quest, one that transcends individual interests and embraces the well-being of all creatures.

In conclusion, the Ethereal Enlightenment Theory proposes that our journey in life is a quest for truth and enlightenment, guided by the Sun of Truth. It emphasizes the importance of thought, the purity of the soul, the power of confession, and the shared responsibility to seek enlightenment for the benefit of all.

Some spiritual ideas based on the themes we've mentioned.

1. Dual Nature of Thought: It's important to remember that thoughts are simply tools. They can be used to build or devastate, to heal or hurt. It's not the thought itself, but the intention behind it that makes the difference. What we need is the wisdom to discern between thoughts that serve the Truth and those that deviate from it.

2. Ascent of the Soul: As the soul evolves, it becomes less attached to the material world and more attuned to the spiritual realm. It's like a bird learning to fly higher and higher. The higher it soars, the less it is affected by the stormy weather down below.

3. Purification through Truth: Truth has a purifying power. When we confront our flaws and mistakes honestly, without trying to justify or hide them, we cleanse ourselves of them. This is the real meaning of confession and absolution.

4. Sun of Truth: The Sun of Truth is impartial. It shines equally on the virtuous and the wicked, the enlightened and the ignorant. But it's up to each individual to choose whether to stay in the light or hide in the shadows.

5. Path of Enlightenment: Walking the path of enlightenment is not just about personal growth. It's about becoming a beacon of light for others, guiding them on their own spiritual journey. The enlightened soul doesn’t just attain reality for themselves, but also helps others to see and understand it.

Remember, these are just ideas and interpretations. Spiritual concepts can be deeply personal and vary greatly depending on individual beliefs and experiences.

Practical advice

The path to enlightenment is a long and arduous one, but it is one that is worth pursuing. It is a path that leads to a deeper understanding of ourselves, of the world around us, and of the nature of reality. It is a path that leads to peace, joy, and fulfillment.

If you are interested in starting your own journey of enlightenment, there are a few things you can do. First, you need to find a real teacher who can guide you on your path. This teacher can help you to understand the teachings of the great spiritual masters and to apply them to your own life.

Second, you need to start practicing meditation. Meditation is a powerful tool that can help you to quiet your mind and to connect with your inner self. It can also help you to develop the concentration and focus that you need to progress on your path.

Third, you need to start reading spiritual texts. There are many great spiritual texts that can help you to learn more about the nature of reality and about the path to enlightenment. Some of the most popular texts include the Bhagavad Gita, the Dhammapada, and the Tao Te Ching.

Finally, you need to start living your life in accordance with the teachings of the great spiritual masters. This means living a life of compassion, love, and service to others. It also means living a life of simplicity and non-attachment.

The path to enlightenment is not easy, but it is a path that is worth pursuing. If you are willing to put in the work, you will be rewarded with a life of peace, joy, and fulfillment.

...

Η Θεωρία της Αιθέριας Διαφώτισης

Αρχή της Δυαδικής Σκέψης

Κάθε αισθανόμενο ον έχει την ικανότητα να σκέφτεται, ένα δώρο που είναι ταυτόχρονα η μεγαλύτερη δύναμή του και η πιθανή πτώση του. Αυτή η σκέψη είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, ικανό να τον οδηγήσει στη φώτιση ή να τον οδηγήσει στην άβυσσο της άγνοιας. Η πολικότητα της σκέψης αντανακλά τα συμφέροντα του στοχαστή, ωστόσο η αλήθεια, ανόθευτη και καθαρή, υποφέρει στις μάχες της προοπτικής.

Ανάληψη της Αιθέριας Ψυχής

Η ψυχή, αιθέρια και αμόλυντη, παραμένει ανέγγιχτη από την εγκόσμια διαφθορά. Η φύση της είναι να ανεβαίνει, να ανυψώνεται πάνω από το υλικό επίπεδο και τα κακά που ενυπάρχουν μέσα του. Αυτή η ανάταση είναι ένα μέτρο πνευματικής ανάπτυξης, αντικατοπτρίζοντας την αυξανόμενη απόσπαση της ψυχής από τον φυσικό κόσμο και την αυξανόμενη ευθυγράμμισή της με την κοσμική συνείδηση.

Ιερός Εξαγνισμός μέσω της Αλήθειας

Ο δρόμος προς τη σωτηρία είναι στρωμένος με αλήθεια. Η εξομολόγηση υπό το φως της αλήθειας καθαρίζει την ψυχή, απαλλάσσοντάς την από τις αμαρτίες της. Αυτή η διαδικασία του ιερού εξαγνισμού καθαρίζει, μεταμορφώνει και τελικά ελευθερώνει. Επιτρέπει στην ψυχή να αποκτήσει μια κατάσταση αγιότητας, απαλλαγμένη από τους λεκέδες της αμαρτίας και ευλογημένη με τη θεία χάρη.

Ο Σταθερός Ήλιος της Αλήθειας

Ο Ήλιος της Αλήθειας είναι μια θεϊκή σταθερά, που λάμπει αέναα στους ενάρετους και στους κακούς. Το φως του φωτίζει το μονοπάτι της δικαιοσύνης, καθοδηγώντας όσους επιλέγουν να περπατήσουν στην αρετή. Ωστόσο, ακόμη και στις πιο σκοτεινές γωνιές της ανομίας, οι ακτίνες του διεισδύουν, προσφέροντας ένα φάρο ελπίδας και μια ευκαιρία για λύτρωση.

Φώτιση για όλους

Ο δρόμος της αλήθειας δεν είναι ένα μοναχικό ταξίδι. Όσοι επιτυγχάνουν τη φώτιση το κάνουν για το μεγαλύτερο καλό. Γίνονται λαμπαδηδρόμοι, φωτίζοντας το δρόμο για τους άλλους, καθοδηγώντας τους προς την πραγματικότητα. Η επιδίωξη της φώτισης είναι επομένως μια κοινή αναζήτηση, μια αναζήτηση που υπερβαίνει τα ατομικά συμφέροντα και αγκαλιάζει την ευημερία όλων των πλασμάτων.

Συμπερασματικά, η Θεωρία του Αιθέριου Διαφωτισμού προτείνει ότι το ταξίδι μας στη ζωή είναι μια αναζήτηση της αλήθειας και της φώτισης, καθοδηγούμενη από τον Ήλιο της Αλήθειας. Τονίζει τη σημασία της σκέψης, την αγνότητα της ψυχής, τη δύναμη της εξομολόγησης και την κοινή ευθύνη για αναζήτηση φώτισης προς όφελος όλων.

Μερικές πνευματικές ιδέες βασισμένες στα θέματα που αναφέραμε.

1. Διπλή φύση της σκέψης: Είναι σημαντικό να θυμάστε ότι οι σκέψεις είναι απλά εργαλεία. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χτίσουν ή να καταστρέψουν, να θεραπεύσουν ή να πληγώσουν. Δεν είναι η ίδια η σκέψη, αλλά η πρόθεση πίσω από αυτήν που κάνει τη διαφορά. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η σοφία να διακρίνουμε μεταξύ των σκέψεων που υπηρετούν την Αλήθεια και εκείνων που αποκλίνουν από αυτήν.

2. Ανάβαση της Ψυχής: Καθώς η ψυχή εξελίσσεται, γίνεται λιγότερο προσκολλημένη στον υλικό κόσμο και εναρμονίζεται περισσότερο με το πνευματικό βασίλειο. Είναι σαν ένα πουλί που μαθαίνει να πετάει όλο και πιο ψηλά. Όσο πιο ψηλά πετάει, τόσο λιγότερο επηρεάζεται από τον θυελλώδη καιρό κάτω.

3. Καθαρισμός μέσω της Αλήθειας: Η αλήθεια έχει μια εξαγνιστική δύναμη. Όταν αντιμετωπίζουμε με ειλικρίνεια τα ελαττώματα και τα λάθη μας, χωρίς να προσπαθούμε να τα δικαιολογήσουμε ή να τα κρύψουμε, καθαριζόμαστε από αυτά. Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της εξομολόγησης και της άφεσης.

4. Ήλιος της Αλήθειας: Ο Ήλιος της Αλήθειας είναι αμερόληπτος. Λάμπει εξίσου στους ενάρετους και στους πονηρούς, στους φωτισμένους και στους αδαείς. Αλλά είναι στο χέρι του καθενός να επιλέξει αν θα μείνει στο φως ή θα κρυφτεί στις σκιές.

5. Μονοπάτι της Διαφώτισης: Το να περπατάς στο μονοπάτι της φώτισης δεν έχει να κάνει μόνο με την προσωπική ανάπτυξη. Είναι να γίνεις φάρος φωτός για τους άλλους, καθοδηγώντας τους στο δικό τους πνευματικό ταξίδι. Η φωτισμένη ψυχή όχι μόνο αποκτά την πραγματικότητα για τον εαυτό της, αλλά βοηθά επίσης τους άλλους να τη δουν και να την κατανοήσουν.

Θυμηθείτε, αυτά είναι απλώς ιδέες και ερμηνείες. Οι πνευματικές έννοιες μπορεί να είναι βαθιά προσωπικές και ποικίλλουν πολύ ανάλογα με τις ατομικές πεποιθήσεις και εμπειρίες.

Πρακτικές συμβουλές

Ο δρόμος προς τη φώτιση είναι μακρύς και επίπονος, αλλά είναι αυτός που αξίζει να επιδιώξουμε. Είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί σε μια βαθύτερη κατανόηση του εαυτού μας, του κόσμου γύρω μας και της φύσης της πραγματικότητας. Είναι ένα μονοπάτι που οδηγεί στην ειρήνη, τη χαρά και την εκπλήρωση.

Εάν ενδιαφέρεστε να ξεκινήσετε το δικό σας ταξίδι διαφώτισης, υπάρχουν μερικά πράγματα που μπορείτε να κάνετε. Πρώτα, πρέπει να βρείτε έναν πραγματικό δάσκαλο που μπορεί να σας καθοδηγήσει στην πορεία σας. Αυτός ο δάσκαλος μπορεί να σας βοηθήσει να κατανοήσετε τις διδασκαλίες των μεγάλων πνευματικών δασκάλων και να τις εφαρμόσετε στη δική σας ζωή.

Δεύτερον, πρέπει να αρχίσετε να ασκείτε διαλογισμό. Ο διαλογισμός είναι ένα ισχυρό εργαλείο που μπορεί να σας βοηθήσει να ηρεμήσετε το μυαλό σας και να συνδεθείτε με τον εσωτερικό σας εαυτό. Μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να αναπτύξετε τη συγκέντρωση και την εστίαση που χρειάζεστε για να προχωρήσετε στην πορεία σας.

Τρίτον, πρέπει να αρχίσετε να διαβάζετε πνευματικά κείμενα. Υπάρχουν πολλά σπουδαία πνευματικά κείμενα που μπορούν να σας βοηθήσουν να μάθετε περισσότερα για τη φύση της πραγματικότητας και για την πορεία προς τη φώτιση. Μερικά από τα πιο δημοφιλή κείμενα περιλαμβάνουν το Bhagavad Gita, το Dhammapada και το Tao Te Ching.

Τέλος, πρέπει να αρχίσετε να ζείτε τη ζωή σας σύμφωνα με τις διδασκαλίες των μεγάλων πνευματικών δασκάλων. Αυτό σημαίνει να ζεις μια ζωή με συμπόνια, αγάπη και υπηρεσία στους άλλους. Σημαίνει επίσης να ζεις μια ζωή απλότητας και μη προσκόλλησης.

Ο δρόμος προς τη φώτιση δεν είναι εύκολος, αλλά είναι ένας δρόμος που αξίζει να ακολουθήσεις. Εάν είστε πρόθυμοι να βάλετε τη δουλειά, θα ανταμειφθείτε με μια ζωή ειρήνης, χαράς και πληρότητας.

The Radiance of the Self: From Purity to Immortality

In the soundless cathedral of consciousness, where time dissolves like morning mist and space becomes but a whispered prayer, there dwells a light that knows neither beginning nor end...

The Purification of the Soul

Within the crucible of existence, the Jiva—that luminous thread of individual consciousness—lies wrapped in veils of countless colors, each thread a memory, each hue a desire that binds it to the wheel of becoming. Yet beneath these gossamer shrouds, beneath the accumulated dust of ten thousand lifetimes, there burns an ember that no wind can extinguish, no darkness can diminish.

Like a golden chalice buried beneath layers of earthen clay, the soul awaits its moment of revelation. The fire of knowledge—kindled not by the striking of flint against stone, but by the gentle breath of understanding that comes through sacred hearing, through the whispered teachings that float like lotus petals on the still waters of the heart—begins its work of alchemy.

In this cosmic forge, where the bellows of devotion fan flames that dance between the visible and invisible realms, the Jiva surrenders its borrowed robes. Each impurity, each shadow-self that clings like morning dew to spider's silk, evaporates in the rising heat of awareness. What remains is not the absence of something, but the presence of everything—pure gold, molten and radiant, singing its eternal song of recognition.

The Sun of Knowledge

Behold! In the vast sky of the heart, where thunderclouds of doubt once gathered and storms of confusion raged, there rises a Sun that casts no shadows, knows no eclipse, requires no fuel save the recognition of its own eternal burning. This is the Atman—not the sun that travels its daily arc across the dome of heaven, but the Sun behind the sun, the Light behind all lights.

This solar consciousness does not illuminate by addition, as a torch might light a darkened chamber, but by the simple withdrawal of that which obscures. It is the darkness of ignorance that is the stranger here, the interloper in a realm where darkness has no native dwelling. When the Sun of Knowledge rises, it does not battle the night—it reveals that night was but a dream, a forgetting, a temporary closing of eyes that were always meant to see.

In its radiance, all things become transparent. The solid walls of separation dissolve like salt in an infinite ocean. The boundaries between self and cosmos, between the seeker and the sought, between the worshipper and the worshipped, become as insubstantial as the line that divides sky from space. Here, in this luminous dissolution, the paradox reveals itself: by losing everything, one gains all; by becoming nothing, one becomes everything.

The Pathless Path to Immortality

In the realm beyond time's dominion, where past and future collapse into an eternal now that breathes with the rhythm of stars, there walks one who has renounced the very concept of walking. Activities fall away like autumn leaves from the tree of being—not through force or discipline, but through the simple recognition that the tree was always bare, always winter, always spring.

Here, in this dimensionless dimension, the limitations of time reveal themselves as prison bars made of moonbeams—seemingly solid until touched by the light of understanding. Space becomes not an expanse to be traversed, but a canvas upon which consciousness paints its dreams of separation. Direction loses meaning when every path leads home, when every step is both departure and arrival, when the traveler discovers that the destination was never elsewhere but always here, always now, always within.

In this worship without object, where the devotee and the divine merge like rivers flowing into an ocean that was never separate from them, something miraculous unfolds. The destroyer of heat and cold—that which stands untouched by the endless oscillations of pleasure and pain, summer and winter, hope and despair—reveals itself as one's own true nature.

This is not the cold comfort of detachment, but the warm embrace of that which includes all while being defined by none. It is Bliss-Eternal, not because it lasts a long time, but because it exists outside the very notion of duration. It is stainless, not because nothing can touch it, but because it is the very space in which all touching occurs.

The Flowering of Omniscience

In the garden of awakened consciousness, where knowing and being cross-pollinate in an endless spring of recognition, the one who has remembered their true face becomes a mirror in which all of existence recognizes itself. This is the All-knowing—not the accumulation of facts like dust upon a shelf, but the intimate recognition of the Self that wears all forms, dreams all dreams, knows all knowing.

To be All-pervading is to discover that one was never contained within the boundaries of skin and bone, never imprisoned within the fortress of individual identity. Like space itself, which is not found in things but in which all things appear, consciousness reveals its true nature as the context within which all experience unfolds.

The wave discovers it was always ocean. The cloud remembers it was always sky. The flame realizes it was always light itself.

The Deathless Death

And so we arrive at the final paradox, the ultimate mystery that dissolves all mysteries: Immortality is achieved not through the preservation of that which was never born, but through the recognition of that which can never die. Death becomes impossible when life is understood as the play of the eternal in the costume of time.

In this recognition, the seeker dissolves into the sought, the questioner into the answer, the dreamer into the dream. What remains is neither being nor non-being, but the very possibility of both, the pregnant emptiness that gives birth to all fullness, the silent music that orchestrates the symphony of existence.

Here, in this place that is no place, in this time that is no time, the radiance of the Self shines forth—not as something achieved, but as something finally, eternally, and impossibly remembered. The gold was always gold, the sun was always shining, the Self was always radiant.

The only question that remains is not whether this is true, but whether we are ready to stop pretending it is not.

In the end, which is also the beginning, we find that there is no journey, no traveler, no destination—only the eternal recognition of what was never lost, the endless remembering of what was never forgotten, the timeless celebration of what was never born and will never die.

The Radiance of the Self shines on.

...

Η Λαμπρότητα του Εαυτού: Από την Καθαρότητα στην Αθανασία

Στον αθόρυβο καθεδρικό ναό της συνείδησης, όπου ο χρόνος διαλύεται σαν πρωινή ομίχλη και ο χώρος γίνεται μια ψιθυριστή προσευχή, κατοικεί ένα φως που δεν γνωρίζει ούτε αρχή ούτε τέλος...

Ο Καθαρισμός της Ψυχής

Μέσα στο χωνευτήρι της ύπαρξης, η Τζίβα—εκείνο το φωτεινό νήμα της ατομικής συνείδησης—είναι τυλιγμένη σε πέπλα αμέτρητων χρωμάτων, κάθε νήμα μια ανάμνηση, κάθε απόχρωση μια επιθυμία που τη δένει στον τροχό της γέννησης. Ωστόσο, κάτω από αυτά τα διάφανα καλύμματα, κάτω από τη σκόνη που έχει συσσωρευτεί από δεκάδες χιλιάδες ζωές, καίει μια σπίθα που κανένας άνεμος δεν μπορεί να σβήσει, καμία σκιά δεν μπορεί να μειώσει.

Σαν χρυσό κύπελλο θαμμένο κάτω από στρώματα πήλινης γης, η ψυχή περιμένει τη στιγμή της αποκάλυψής της. Η φωτιά της γνώσης—που δεν ανάβεται με το χτύπημα πυρόλιθου σε πέτρα, αλλά με την απαλή πνοή της κατανόησης που έρχεται μέσω της ιερής ακρόασης, μέσω των ψιθυριστών διδασκαλιών που επιπλέουν σαν πέταλα λωτού στα ήρεμα νερά της καρδιάς—αρχίζει το έργο της αλχημείας.

Σε αυτό το κοσμικό καμίνι, όπου τα φυσερά της αφοσίωσης φουντώνουν φλόγες που χορεύουν ανάμεσα στα ορατά και τα αόρατα βασίλεια, η Τζίβα παραδίδει τα δανεικά της ενδύματα. Κάθε ακαθαρσία, κάθε σκιά-εαυτός που προσκολλάται σαν πρωινή δροσιά σε ιστό αράχνης, εξατμίζεται στη θερμότητα της επίγνωσης. Αυτό που απομένει δεν είναι η απουσία κάποιου πράγματος, αλλά η παρουσία του παντός—καθαρός χρυσός, λιωμένος και λαμπερός, που τραγουδά το αιώνιο τραγούδι της αναγνώρισης.

Ο Ήλιος της Γνώσης

Ιδού! Στον απέραντο ουρανό της καρδιάς, όπου κάποτε μαζεύονταν σύννεφα αμφιβολίας και ξέσπαγαν καταιγίδες σύγχυσης, ανατέλλει ένας Ήλιος που δεν ρίχνει σκιές, δεν γνωρίζει έκλειψη, δεν χρειάζεται καύσιμο πέρα από την αναγνώριση της δικής του αιώνιας καύσης. Αυτός είναι ο Άτμαν—όχι ο ήλιος που διατρέχει το καθημερινό του τόξο στον θόλο του ουρανού, αλλά ο Ήλιος πίσω από τον ήλιο, το Φως πίσω από όλα τα φώτα.

Αυτή η ηλιακή συνείδηση δεν φωτίζει με πρόσθεση, όπως ένας πυρσός θα φώτιζε ένα σκοτεινό δωμάτιο, αλλά με την απλή απόσυρση αυτού που την καλύπτει. Είναι το σκοτάδι της άγνοιας ο ξένος εδώ, ο εισβολέας σε ένα βασίλειο όπου το σκοτάδι δεν έχει φυσική κατοικία. Όταν ο Ήλιος της Γνώσης ανατέλλει, δεν πολεμά τη νύχτα—αποκαλύπτει ότι η νύχτα ήταν μόνο ένα όνειρο, μια λήθη, ένα προσωρινό κλείσιμο ματιών που προορίζονταν πάντα να δουν.

Στη λάμψη του, όλα γίνονται διάφανα. Οι συμπαγείς τοίχοι του διαχωρισμού διαλύονται σαν αλάτι σε έναν απεριόριστο ωκεανό. Τα όρια ανάμεσα στον εαυτό και τον κόσμο, ανάμεσα στον αναζητητή και το αναζητούμενο, ανάμεσα στον λατρευτή και το λατρευόμενο, γίνονται τόσο ασήμαντα όσο η γραμμή που χωρίζει τον ουρανό από το διάστημα. Εδώ, σε αυτή τη φωτεινή διάλυση, το παράδοξο αποκαλύπτεται: χάνοντας τα πάντα, κερδίζει κανείς τα πάντα· γινόμενος τίποτα, γίνεται τα πάντα.

Η Ατραπός Χωρίς Μονοπάτι προς την Αθανασία

Στο βασίλειο πέρα από την κυριαρχία του χρόνου, όπου παρελθόν και μέλλον καταρρέουν σε ένα αιώνιο τώρα που αναπνέει με τον ρυθμό των άστρων, περπατά κάποιος που έχει απαρνηθεί την ίδια την έννοια του περπατήματος. Οι δραστηριότητες πέφτουν σαν φύλλα του φθινοπώρου από το δέντρο της ύπαρξης—όχι με βία ή πειθαρχία, αλλά με την απλή αναγνώριση ότι το δέντρο ήταν πάντα γυμνό, πάντα χειμώνας, πάντα άνοιξη.

Εδώ, σε αυτή την αδιάστατη διάσταση, οι περιορισμοί του χρόνου αποκαλύπτονται ως κάγκελα φυλακής φτιαγμένα από ακτίνες σελήνης—φαινομενικά συμπαγή μέχρι να τα αγγίξει το φως της κατανόησης. Ο χώρος δεν είναι πλέον μια έκταση που πρέπει να διασχιστεί, αλλά ένας καμβάς πάνω στον οποίο η συνείδηση ζωγραφίζει τα όνειρα του διαχωρισμού. Η κατεύθυνση χάνει το νόημά της όταν κάθε μονοπάτι οδηγεί στο σπίτι, όταν κάθε βήμα είναι ταυτόχρονα αναχώρηση και άφιξη, όταν ο ταξιδιώτης ανακαλύπτει ότι ο προορισμός δεν ήταν ποτέ αλλού, αλλά πάντα εδώ, πάντα τώρα, πάντα μέσα του.

Σε αυτή τη λατρεία χωρίς αντικείμενο, όπου ο πιστός και το θείο συγχωνεύονται σαν ποτάμια που χύνονται σε έναν ωκεανό που ποτέ δεν ήταν ξεχωριστός από αυτά, κάτι θαυμαστό ξετυλίγεται. Ο καταστροφέας της ζέστης και του κρύου—εκείνο που παραμένει ανεπηρέαστο από τις ατέλειωτες ταλαντώσεις της ευχαρίστησης και του πόνου, του καλοκαιριού και του χειμώνα, της ελπίδας και της απόγνωσης—αποκαλύπτεται ως η αληθινή φύση του ανθρώπου.

Αυτό, δεν είναι η ψυχρή παρηγοριά της αποστασιοποίησης, αλλά η ζεστή αγκαλιά αυτού που περιλαμβάνει τα πάντα χωρίς να καθορίζεται από τίποτα. Είναι η Αιώνια Ευδαιμονία, όχι επειδή διαρκεί πολύ, αλλά επειδή υπάρχει έξω από την ίδια την έννοια της διάρκειας. Είναι αμόλυντη, όχι επειδή τίποτα δεν μπορεί να την αγγίξει, αλλά επειδή είναι ο ίδιος ο χώρος μέσα στον οποίο συμβαίνει κάθε άγγιγμα.

Η Ανθοφορία της Παντογνωσίας

Στον κήπο της αφύπνισης συνείδησης, όπου η γνώση και η ύπαρξη διασταυρώνονται σε μια ατέλειωτη άνοιξη αναγνώρισης, εκείνος που έχει θυμηθεί το αληθινό του πρόσωπο γίνεται ένας καθρέφτης στον οποίο όλη η ύπαρξη αναγνωρίζει τον εαυτό της. Αυτό είναι ο Παντογνώστης—όχι η συσσώρευση γεγονότων σαν σκόνη σε ράφι, αλλά η οικεία αναγνώριση του Εαυτού που φορά όλες τις μορφές, ονειρεύεται όλα τα όνειρα, γνωρίζει κάθε γνώση.

Το να είναι κανείς Πανταχού Παρών είναι να ανακαλύπτει ότι ποτέ δεν περιοριζόταν μέσα στα όρια του δέρματος και των οστών, ποτέ δεν φυλακιζόταν μέσα στο φρούριο της ατομικής ταυτότητας. Όπως ο χώρος, που δεν βρίσκεται στα πράγματα αλλά μέσα στον οποίο εμφανίζονται όλα τα πράγματα, η συνείδηση αποκαλύπτει την αληθινή της φύση ως το πλαίσιο μέσα στο οποίο ξετυλίγεται κάθε εμπειρία.

Το κύμα ανακαλύπτει ότι ήταν πάντα ωκεανός. Το σύννεφο θυμάται ότι ήταν πάντα ουρανός. Η φλόγα συνείδησης ότι ήταν πάντα το ίδιο το φως.

Ο Αθάνατος Θάνατος

Και έτσι φτάνουμε στο τελικό παράδοξο, το απόλυτο μυστήριο που διαλύει όλα τα μυστήρια: η Αθανασία επιτυγχάνεται όχι μέσω της διατήρησης αυτού που ποτέ δεν γεννήθηκε, αλλά μέσω της αναγνώρισης αυτού που δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει. Ο θάνατος γίνεται αδύνατος όταν η ζωή κατανοηθεί ως το παιχνίδι του αιώνιου μέσα στη στολή του χρόνου.

Σε αυτή την αναγνώριση, ο αναζητητής διαλύεται στο αναζητούμενο, ο ερωτών στην απάντηση, ο ονειροπόλος στο όνειρο. Αυτό που απομένει δεν είναι ούτε ύπαρξη ούτε ανυπαρξία, αλλά η ίδια η δυνατότητα και των δύο, η έγκυος κενότητα που γεννά κάθε πληρότητα, η σιωπηλή μουσική που οργανώνει τη συμφωνία της ύπαρξης.

Εδώ, σε αυτό το μέρος που δεν είναι μέρος, σε αυτόν τον χρόνο που δεν είναι χρόνος, η λάμψη του Εαυτού λάμπει—όχι ως κάτι που επιτεύχθηκε, αλλά ως κάτι που επιτέλους, αιώνια και αδύνατα, θυμήθηκε. Ο χρυσός ήταν πάντα χρυσός, ο ήλιος έλαμπε πάντα, ο Εαυτός ήταν πάντα λαμπρός.

Η μόνη ερώτηση που απομένει δεν είναι αν αυτό είναι αληθές, αλλά αν είμαστε έτοιμοι να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι δεν είναι.

Στο τέλος, που είναι επίσης η αρχή, βρίσκουμε ότι δεν υπάρχει ταξίδι, ούτε ταξιδιώτης, ούτε προορισμός—μόνο η αιώνια αναγνώριση αυτού που ποτέ δεν χάθηκε, η ατέλειωτη υπενθύμιση αυτού που ποτέ δεν ξεχάστηκε, η διαχρονική γιορτή αυτού που ποτέ δεν γεννήθηκε και δεν θα πεθάνει ποτέ.

Η Λαμπρότητα του Εαυτού λάμπει αιώνια.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES