Saturday, August 12, 2023

The Path of Mystical Knowing: Transcending Human Constructs

Introduction:

In the realm of mystical understanding, knowledge takes on a transcendent nature that goes beyond the limitations of human constructs. It is a perception unbound by concepts and words, rooted in direct experience and a deep connection with the essence of existence. This mystical theory seeks to explore the nature of true knowledge, its sacredness, and its inviolability, free from manipulation and abuse.

The Illusion of Human Knowledge:

Human knowledge, though valuable in its own right, is inherently limited and subjective. It is shaped by individual perspectives, cultural conditioning, and the constraints of language. Such knowledge is often projected onto the natural world, attempting to interpret and define it according to human constructs. However, this projection often fails to capture the true essence and order of nature.

The Transcendence of Perception:

True knowledge, in the mystical sense, arises from direct perception unencumbered by the filters of human constructs. It is an intuitive understanding that transcends the boundaries of conceptual thinking. This perception without limits allows one to connect with the underlying fabric of reality, experiencing the interconnectedness of all things and the inherent wisdom that pervades the universe.

Sacredness and Inviolability of True Knowledge:

True knowledge, being rooted in direct experience, holds a sacred and inviolable quality. It cannot be fully captured or manipulated by human intention or desires. It exists beyond the realm of ownership or commodification, as it is accessible to all who embark on the path of mystical knowing. Its inherent value lies not in its potential for exploitation but in its ability to reveal the profound depths of existence.

Liberation from the World of Illusion:

Escaping the confines of the human world, characterized by false culture, limited knowledge, and violent deeds, is not an act of treachery or cowardice. Instead, it is an expression of profound health and a longing for a deeper understanding of reality. By transcending the illusions of the human world, individuals open themselves to the transformative power of true knowledge, which liberates them from the shackles of ignorance and separation.

Embracing the Road to Truth:

The journey toward true knowledge is an individual and personal endeavor. It cannot be fully encapsulated in teachings, ways, or deeds. Instead, it is a path that each seeker must traverse through their own direct experience, unburdened by preconceived notions or external influences. On this road to truth, one learns to trust their intuitive wisdom, cultivating a deep connection with the mysteries of existence.

Conclusion:

In the realm of mystical understanding, true knowledge is not a possession to be exploited but a sacred and inviolable perception that arises from direct experience. It transcends human constructs and opens the door to profound insights and liberation from the limitations of the human world. By embracing the path of mystical knowing, individuals can embark on a transformative journey, connecting with the inherent wisdom of the universe and uncovering the profound truths that lie beyond the realm of human knowledge.

...

The core tenets are an intuitive understanding of absolute truth

- True knowledge comes from direct inner experience, beyond rational thought and language. It is ineffable and transcends human constructs.

- Nature and the cosmos have their own intrinsic order and wisdom that goes beyond human understanding. We must be humble and align ourselves with this greater flow.

- Letting go of ego, ambition, and material attachments allows us to become a clear vessel for universal truth and knowledge.

- Knowledge is not something to possess or exploit for personal gain. True knowledge is freely given and shared when the student is ready.

- The spiritual path requires retreating from the worldly affairs of society and culture, which distort truth through power structures, false ideals and manipulation.

- Openness, simplicity, compassion and service can help unveil our spiritual nature and intrinsic connection to all of life.

- Language and conceptual frameworks inherently limit mystical truth. Direct experience through meditative states reveals deeper realities.

- True knowledge protects and liberates while falsehood harms and ensnares. Discerning between them is a moral imperative on the spiritual journey.

...

Το μονοπάτι της Μυστικιστικής Γνώσης: Υπέρβαση των ανθρώπινων κατασκευών

Εισαγωγή:

Στη σφαίρα της μυστικιστικής κατανόησης, η γνώση αποκτά μια υπερβατική φύση που υπερβαίνει τους περιορισμούς των ανθρώπινων κατασκευών. Είναι μια αντίληψη αδέσμευτη από έννοιες και λέξεις, ριζωμένη στην άμεση εμπειρία και σε μια βαθιά σύνδεση με την ουσία της ύπαρξης. Αυτή η μυστικιστική θεωρία επιδιώκει να διερευνήσει τη φύση της αληθινής γνώσης, την ιερότητά της και το απαραβίαστο της, απαλλαγμένη από χειραγώγηση και κατάχρηση.

Η ψευδαίσθηση της ανθρώπινης γνώσης:

Η ανθρώπινη γνώση, αν και πολύτιμη από μόνη της, είναι εγγενώς περιορισμένη και υποκειμενική. Διαμορφώνεται από μεμονωμένες προοπτικές, πολιτιστικούς όρους και περιορισμούς της γλώσσας. Αυτή η γνώση συχνά προβάλλεται στον φυσικό κόσμο, προσπαθώντας να τον ερμηνεύσει και να ορίσει σύμφωνα με τις ανθρώπινες κατασκευές. Ωστόσο, αυτή η προβολή συχνά αποτυγχάνει να συλλάβει την αληθινή ουσία και τάξη της φύσης.

Η υπέρβαση της αντίληψης:

Η αληθινή γνώση, με τη μυστικιστική έννοια, προκύπτει από την άμεση αντίληψη που δεν επιβαρύνεται από τα φίλτρα των ανθρώπινων κατασκευών. Είναι μια διαισθητική κατανόηση που ξεπερνά τα όρια της εννοιολογικής σκέψης. Αυτή η αντίληψη χωρίς όρια επιτρέπει σε κάποιον να συνδεθεί με τον υποκείμενο ιστό της πραγματικότητας, βιώνοντας τη διασύνδεση όλων των πραγμάτων και την εγγενή σοφία που διαπερνά το σύμπαν.

Ιερότητα και απαραβίαστο της αληθινής γνώσης:

Η αληθινή γνώση, έχοντας τις ρίζες της στην άμεση εμπειρία, έχει μια ιερή και απαραβίαστη ιδιότητα. Δεν μπορεί να συλληφθεί πλήρως ή να χειραγωγηθεί από ανθρώπινες προθέσεις ή επιθυμίες. Υπάρχει πέρα από τη σφαίρα της ιδιοκτησίας ή της εμπορευματοποίησης, καθώς είναι προσβάσιμη σε όλους όσους ξεκινούν το μονοπάτι της μυστικιστικής γνώσης. Η εγγενής της αξία δεν έγκειται στη δυνατότητά της για εκμετάλλευση αλλά στην ικανότητά της να αποκαλύπτει τα βαθιά βάθη της ύπαρξης.

Απελευθέρωση από τον κόσμο της ψευδαίσθησης:

Η απόδραση από τα όρια του ανθρώπινου κόσμου, που χαρακτηρίζεται από ψεύτικη κουλτούρα, περιορισμένη γνώση και βίαιες πράξεις, δεν είναι πράξη προδοσίας ή δειλίας. Αντίθετα, είναι μια έκφραση βαθιάς υγείας και μια λαχτάρα για μια βαθύτερη κατανόηση της πραγματικότητας. Υπερβαίνοντας τις ψευδαισθήσεις του ανθρώπινου κόσμου, τα άτομα ανοίγονται στη μεταμορφωτική δύναμη της αληθινής γνώσης, η οποία τα απελευθερώνει από τα δεσμά της άγνοιας και του χωρισμού.

Αγκαλιάζοντας τον Δρόμο προς την Αλήθεια:

Το ταξίδι προς την αληθινή γνώση είναι μια ατομική και προσωπική προσπάθεια. Δεν μπορεί να ενσωματωθεί πλήρως σε διδασκαλίες, τρόπους ή πράξεις. Αντίθετα, είναι ένα μονοπάτι που κάθε αναζητητής πρέπει να διανύσει μέσα από τη δική του άμεση εμπειρία, χωρίς να επιβαρύνεται από προκαταλήψεις ή εξωτερικές επιρροές. Σε αυτόν τον δρόμο προς την αλήθεια, μαθαίνει κανείς να εμπιστεύεται τη διαισθητική του σοφία, καλλιεργώντας μια βαθιά σύνδεση με τα μυστήρια της ύπαρξης.

Συμπέρασμα:

Στη σφαίρα της μυστικιστικής κατανόησης, η αληθινή γνώση δεν είναι ένα κτήμα προς εκμετάλλευση, αλλά μια ιερή και απαραβίαστη αντίληψη που προκύπτει από την άμεση εμπειρία. Υπερβαίνει τις ανθρώπινες κατασκευές και ανοίγει την πόρτα σε βαθιές γνώσεις και απελευθέρωση από τους περιορισμούς του ανθρώπινου κόσμου. Αγκαλιάζοντας το μονοπάτι της μυστικιστικής γνώσης, τα άτομα μπορούν να ξεκινήσουν ένα μετασχηματιστικό ταξίδι, συνδεόμενα με την εγγενή σοφία του σύμπαντος και αποκαλύπτοντας τις βαθιές αλήθειες που βρίσκονται πέρα από τη σφαίρα της ανθρώπινης γνώσης.

...

Οι βασικές αρχές είναι μια διαισθητική κατανόηση της απόλυτης αλήθειας

- Η αληθινή γνώση προέρχεται από την άμεση εσωτερική εμπειρία, πέρα από τη λογική σκέψη και τη γλώσσα. Είναι άρρητη και υπερβαίνει τα ανθρώπινα κατασκευάσματα.

- Η φύση και ο κόσμος έχουν τη δική τους εγγενή τάξη και σοφία που υπερβαίνει την ανθρώπινη κατανόηση. Πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να ευθυγραμμιστούμε με αυτή τη μεγαλύτερη ροή.

- Η εγκατάλειψη του εγώ, της φιλοδοξίας και των υλικών προσκολλήσεων μας επιτρέπει να γίνουμε ένα καθαρό δοχείο για την παγκόσμια αλήθεια και γνώση.

- Η γνώση δεν είναι κάτι που πρέπει να κατέχετε ή να εκμεταλλευτείτε για προσωπικό όφελος. Η αληθινή γνώση δίνεται και μοιράζεται ελεύθερα όταν ο μαθητής είναι έτοιμος.

- Το πνευματικό μονοπάτι απαιτεί υποχώρηση από τις εγκόσμιες υποθέσεις της κοινωνίας και του πολιτισμού, που διαστρεβλώνουν την αλήθεια μέσω δομών εξουσίας, ψευδών ιδανικών και χειραγώγησης.

- Η ανοιχτότητα, η απλότητα, η συμπόνια και η εξυπηρέτηση μπορούν να βοηθήσουν στην αποκάλυψη της πνευματικής μας φύσης και της εγγενούς σύνδεσης με όλη τη ζωή.

- Η γλώσσα και τα εννοιολογικά πλαίσια περιορίζουν εγγενώς τη μυστικιστική αλήθεια. Η άμεση εμπειρία μέσω διαλογιστικών καταστάσεων αποκαλύπτει βαθύτερες πραγματικότητες.

- Η αληθινή γνώση προστατεύει και ελευθερώνει ενώ το ψέμα βλάπτει και παγιδεύει. Η διάκριση μεταξύ τους είναι ηθική επιταγή στο πνευματικό ταξίδι.

The Radiance of the Self: From Purity to Immortality

In the soundless cathedral of consciousness, where time dissolves like morning mist and space becomes but a whispered prayer, there dwells a light that knows neither beginning nor end...

The Purification of the Soul

Within the crucible of existence, the Jiva—that luminous thread of individual consciousness—lies wrapped in veils of countless colors, each thread a memory, each hue a desire that binds it to the wheel of becoming. Yet beneath these gossamer shrouds, beneath the accumulated dust of ten thousand lifetimes, there burns an ember that no wind can extinguish, no darkness can diminish.

Like a golden chalice buried beneath layers of earthen clay, the soul awaits its moment of revelation. The fire of knowledge—kindled not by the striking of flint against stone, but by the gentle breath of understanding that comes through sacred hearing, through the whispered teachings that float like lotus petals on the still waters of the heart—begins its work of alchemy.

In this cosmic forge, where the bellows of devotion fan flames that dance between the visible and invisible realms, the Jiva surrenders its borrowed robes. Each impurity, each shadow-self that clings like morning dew to spider's silk, evaporates in the rising heat of awareness. What remains is not the absence of something, but the presence of everything—pure gold, molten and radiant, singing its eternal song of recognition.

The Sun of Knowledge

Behold! In the vast sky of the heart, where thunderclouds of doubt once gathered and storms of confusion raged, there rises a Sun that casts no shadows, knows no eclipse, requires no fuel save the recognition of its own eternal burning. This is the Atman—not the sun that travels its daily arc across the dome of heaven, but the Sun behind the sun, the Light behind all lights.

This solar consciousness does not illuminate by addition, as a torch might light a darkened chamber, but by the simple withdrawal of that which obscures. It is the darkness of ignorance that is the stranger here, the interloper in a realm where darkness has no native dwelling. When the Sun of Knowledge rises, it does not battle the night—it reveals that night was but a dream, a forgetting, a temporary closing of eyes that were always meant to see.

In its radiance, all things become transparent. The solid walls of separation dissolve like salt in an infinite ocean. The boundaries between self and cosmos, between the seeker and the sought, between the worshipper and the worshipped, become as insubstantial as the line that divides sky from space. Here, in this luminous dissolution, the paradox reveals itself: by losing everything, one gains all; by becoming nothing, one becomes everything.

The Pathless Path to Immortality

In the realm beyond time's dominion, where past and future collapse into an eternal now that breathes with the rhythm of stars, there walks one who has renounced the very concept of walking. Activities fall away like autumn leaves from the tree of being—not through force or discipline, but through the simple recognition that the tree was always bare, always winter, always spring.

Here, in this dimensionless dimension, the limitations of time reveal themselves as prison bars made of moonbeams—seemingly solid until touched by the light of understanding. Space becomes not an expanse to be traversed, but a canvas upon which consciousness paints its dreams of separation. Direction loses meaning when every path leads home, when every step is both departure and arrival, when the traveler discovers that the destination was never elsewhere but always here, always now, always within.

In this worship without object, where the devotee and the divine merge like rivers flowing into an ocean that was never separate from them, something miraculous unfolds. The destroyer of heat and cold—that which stands untouched by the endless oscillations of pleasure and pain, summer and winter, hope and despair—reveals itself as one's own true nature.

This is not the cold comfort of detachment, but the warm embrace of that which includes all while being defined by none. It is Bliss-Eternal, not because it lasts a long time, but because it exists outside the very notion of duration. It is stainless, not because nothing can touch it, but because it is the very space in which all touching occurs.

The Flowering of Omniscience

In the garden of awakened consciousness, where knowing and being cross-pollinate in an endless spring of recognition, the one who has remembered their true face becomes a mirror in which all of existence recognizes itself. This is the All-knowing—not the accumulation of facts like dust upon a shelf, but the intimate recognition of the Self that wears all forms, dreams all dreams, knows all knowing.

To be All-pervading is to discover that one was never contained within the boundaries of skin and bone, never imprisoned within the fortress of individual identity. Like space itself, which is not found in things but in which all things appear, consciousness reveals its true nature as the context within which all experience unfolds.

The wave discovers it was always ocean. The cloud remembers it was always sky. The flame realizes it was always light itself.

The Deathless Death

And so we arrive at the final paradox, the ultimate mystery that dissolves all mysteries: Immortality is achieved not through the preservation of that which was never born, but through the recognition of that which can never die. Death becomes impossible when life is understood as the play of the eternal in the costume of time.

In this recognition, the seeker dissolves into the sought, the questioner into the answer, the dreamer into the dream. What remains is neither being nor non-being, but the very possibility of both, the pregnant emptiness that gives birth to all fullness, the silent music that orchestrates the symphony of existence.

Here, in this place that is no place, in this time that is no time, the radiance of the Self shines forth—not as something achieved, but as something finally, eternally, and impossibly remembered. The gold was always gold, the sun was always shining, the Self was always radiant.

The only question that remains is not whether this is true, but whether we are ready to stop pretending it is not.

In the end, which is also the beginning, we find that there is no journey, no traveler, no destination—only the eternal recognition of what was never lost, the endless remembering of what was never forgotten, the timeless celebration of what was never born and will never die.

The Radiance of the Self shines on.

...

Η Λαμπρότητα του Εαυτού: Από την Καθαρότητα στην Αθανασία

Στον αθόρυβο καθεδρικό ναό της συνείδησης, όπου ο χρόνος διαλύεται σαν πρωινή ομίχλη και ο χώρος γίνεται μια ψιθυριστή προσευχή, κατοικεί ένα φως που δεν γνωρίζει ούτε αρχή ούτε τέλος...

Ο Καθαρισμός της Ψυχής

Μέσα στο χωνευτήρι της ύπαρξης, η Τζίβα—εκείνο το φωτεινό νήμα της ατομικής συνείδησης—είναι τυλιγμένη σε πέπλα αμέτρητων χρωμάτων, κάθε νήμα μια ανάμνηση, κάθε απόχρωση μια επιθυμία που τη δένει στον τροχό της γέννησης. Ωστόσο, κάτω από αυτά τα διάφανα καλύμματα, κάτω από τη σκόνη που έχει συσσωρευτεί από δεκάδες χιλιάδες ζωές, καίει μια σπίθα που κανένας άνεμος δεν μπορεί να σβήσει, καμία σκιά δεν μπορεί να μειώσει.

Σαν χρυσό κύπελλο θαμμένο κάτω από στρώματα πήλινης γης, η ψυχή περιμένει τη στιγμή της αποκάλυψής της. Η φωτιά της γνώσης—που δεν ανάβεται με το χτύπημα πυρόλιθου σε πέτρα, αλλά με την απαλή πνοή της κατανόησης που έρχεται μέσω της ιερής ακρόασης, μέσω των ψιθυριστών διδασκαλιών που επιπλέουν σαν πέταλα λωτού στα ήρεμα νερά της καρδιάς—αρχίζει το έργο της αλχημείας.

Σε αυτό το κοσμικό καμίνι, όπου τα φυσερά της αφοσίωσης φουντώνουν φλόγες που χορεύουν ανάμεσα στα ορατά και τα αόρατα βασίλεια, η Τζίβα παραδίδει τα δανεικά της ενδύματα. Κάθε ακαθαρσία, κάθε σκιά-εαυτός που προσκολλάται σαν πρωινή δροσιά σε ιστό αράχνης, εξατμίζεται στη θερμότητα της επίγνωσης. Αυτό που απομένει δεν είναι η απουσία κάποιου πράγματος, αλλά η παρουσία του παντός—καθαρός χρυσός, λιωμένος και λαμπερός, που τραγουδά το αιώνιο τραγούδι της αναγνώρισης.

Ο Ήλιος της Γνώσης

Ιδού! Στον απέραντο ουρανό της καρδιάς, όπου κάποτε μαζεύονταν σύννεφα αμφιβολίας και ξέσπαγαν καταιγίδες σύγχυσης, ανατέλλει ένας Ήλιος που δεν ρίχνει σκιές, δεν γνωρίζει έκλειψη, δεν χρειάζεται καύσιμο πέρα από την αναγνώριση της δικής του αιώνιας καύσης. Αυτός είναι ο Άτμαν—όχι ο ήλιος που διατρέχει το καθημερινό του τόξο στον θόλο του ουρανού, αλλά ο Ήλιος πίσω από τον ήλιο, το Φως πίσω από όλα τα φώτα.

Αυτή η ηλιακή συνείδηση δεν φωτίζει με πρόσθεση, όπως ένας πυρσός θα φώτιζε ένα σκοτεινό δωμάτιο, αλλά με την απλή απόσυρση αυτού που την καλύπτει. Είναι το σκοτάδι της άγνοιας ο ξένος εδώ, ο εισβολέας σε ένα βασίλειο όπου το σκοτάδι δεν έχει φυσική κατοικία. Όταν ο Ήλιος της Γνώσης ανατέλλει, δεν πολεμά τη νύχτα—αποκαλύπτει ότι η νύχτα ήταν μόνο ένα όνειρο, μια λήθη, ένα προσωρινό κλείσιμο ματιών που προορίζονταν πάντα να δουν.

Στη λάμψη του, όλα γίνονται διάφανα. Οι συμπαγείς τοίχοι του διαχωρισμού διαλύονται σαν αλάτι σε έναν απεριόριστο ωκεανό. Τα όρια ανάμεσα στον εαυτό και τον κόσμο, ανάμεσα στον αναζητητή και το αναζητούμενο, ανάμεσα στον λατρευτή και το λατρευόμενο, γίνονται τόσο ασήμαντα όσο η γραμμή που χωρίζει τον ουρανό από το διάστημα. Εδώ, σε αυτή τη φωτεινή διάλυση, το παράδοξο αποκαλύπτεται: χάνοντας τα πάντα, κερδίζει κανείς τα πάντα· γινόμενος τίποτα, γίνεται τα πάντα.

Η Ατραπός Χωρίς Μονοπάτι προς την Αθανασία

Στο βασίλειο πέρα από την κυριαρχία του χρόνου, όπου παρελθόν και μέλλον καταρρέουν σε ένα αιώνιο τώρα που αναπνέει με τον ρυθμό των άστρων, περπατά κάποιος που έχει απαρνηθεί την ίδια την έννοια του περπατήματος. Οι δραστηριότητες πέφτουν σαν φύλλα του φθινοπώρου από το δέντρο της ύπαρξης—όχι με βία ή πειθαρχία, αλλά με την απλή αναγνώριση ότι το δέντρο ήταν πάντα γυμνό, πάντα χειμώνας, πάντα άνοιξη.

Εδώ, σε αυτή την αδιάστατη διάσταση, οι περιορισμοί του χρόνου αποκαλύπτονται ως κάγκελα φυλακής φτιαγμένα από ακτίνες σελήνης—φαινομενικά συμπαγή μέχρι να τα αγγίξει το φως της κατανόησης. Ο χώρος δεν είναι πλέον μια έκταση που πρέπει να διασχιστεί, αλλά ένας καμβάς πάνω στον οποίο η συνείδηση ζωγραφίζει τα όνειρα του διαχωρισμού. Η κατεύθυνση χάνει το νόημά της όταν κάθε μονοπάτι οδηγεί στο σπίτι, όταν κάθε βήμα είναι ταυτόχρονα αναχώρηση και άφιξη, όταν ο ταξιδιώτης ανακαλύπτει ότι ο προορισμός δεν ήταν ποτέ αλλού, αλλά πάντα εδώ, πάντα τώρα, πάντα μέσα του.

Σε αυτή τη λατρεία χωρίς αντικείμενο, όπου ο πιστός και το θείο συγχωνεύονται σαν ποτάμια που χύνονται σε έναν ωκεανό που ποτέ δεν ήταν ξεχωριστός από αυτά, κάτι θαυμαστό ξετυλίγεται. Ο καταστροφέας της ζέστης και του κρύου—εκείνο που παραμένει ανεπηρέαστο από τις ατέλειωτες ταλαντώσεις της ευχαρίστησης και του πόνου, του καλοκαιριού και του χειμώνα, της ελπίδας και της απόγνωσης—αποκαλύπτεται ως η αληθινή φύση του ανθρώπου.

Αυτό, δεν είναι η ψυχρή παρηγοριά της αποστασιοποίησης, αλλά η ζεστή αγκαλιά αυτού που περιλαμβάνει τα πάντα χωρίς να καθορίζεται από τίποτα. Είναι η Αιώνια Ευδαιμονία, όχι επειδή διαρκεί πολύ, αλλά επειδή υπάρχει έξω από την ίδια την έννοια της διάρκειας. Είναι αμόλυντη, όχι επειδή τίποτα δεν μπορεί να την αγγίξει, αλλά επειδή είναι ο ίδιος ο χώρος μέσα στον οποίο συμβαίνει κάθε άγγιγμα.

Η Ανθοφορία της Παντογνωσίας

Στον κήπο της αφύπνισης συνείδησης, όπου η γνώση και η ύπαρξη διασταυρώνονται σε μια ατέλειωτη άνοιξη αναγνώρισης, εκείνος που έχει θυμηθεί το αληθινό του πρόσωπο γίνεται ένας καθρέφτης στον οποίο όλη η ύπαρξη αναγνωρίζει τον εαυτό της. Αυτό είναι ο Παντογνώστης—όχι η συσσώρευση γεγονότων σαν σκόνη σε ράφι, αλλά η οικεία αναγνώριση του Εαυτού που φορά όλες τις μορφές, ονειρεύεται όλα τα όνειρα, γνωρίζει κάθε γνώση.

Το να είναι κανείς Πανταχού Παρών είναι να ανακαλύπτει ότι ποτέ δεν περιοριζόταν μέσα στα όρια του δέρματος και των οστών, ποτέ δεν φυλακιζόταν μέσα στο φρούριο της ατομικής ταυτότητας. Όπως ο χώρος, που δεν βρίσκεται στα πράγματα αλλά μέσα στον οποίο εμφανίζονται όλα τα πράγματα, η συνείδηση αποκαλύπτει την αληθινή της φύση ως το πλαίσιο μέσα στο οποίο ξετυλίγεται κάθε εμπειρία.

Το κύμα ανακαλύπτει ότι ήταν πάντα ωκεανός. Το σύννεφο θυμάται ότι ήταν πάντα ουρανός. Η φλόγα συνείδησης ότι ήταν πάντα το ίδιο το φως.

Ο Αθάνατος Θάνατος

Και έτσι φτάνουμε στο τελικό παράδοξο, το απόλυτο μυστήριο που διαλύει όλα τα μυστήρια: η Αθανασία επιτυγχάνεται όχι μέσω της διατήρησης αυτού που ποτέ δεν γεννήθηκε, αλλά μέσω της αναγνώρισης αυτού που δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει. Ο θάνατος γίνεται αδύνατος όταν η ζωή κατανοηθεί ως το παιχνίδι του αιώνιου μέσα στη στολή του χρόνου.

Σε αυτή την αναγνώριση, ο αναζητητής διαλύεται στο αναζητούμενο, ο ερωτών στην απάντηση, ο ονειροπόλος στο όνειρο. Αυτό που απομένει δεν είναι ούτε ύπαρξη ούτε ανυπαρξία, αλλά η ίδια η δυνατότητα και των δύο, η έγκυος κενότητα που γεννά κάθε πληρότητα, η σιωπηλή μουσική που οργανώνει τη συμφωνία της ύπαρξης.

Εδώ, σε αυτό το μέρος που δεν είναι μέρος, σε αυτόν τον χρόνο που δεν είναι χρόνος, η λάμψη του Εαυτού λάμπει—όχι ως κάτι που επιτεύχθηκε, αλλά ως κάτι που επιτέλους, αιώνια και αδύνατα, θυμήθηκε. Ο χρυσός ήταν πάντα χρυσός, ο ήλιος έλαμπε πάντα, ο Εαυτός ήταν πάντα λαμπρός.

Η μόνη ερώτηση που απομένει δεν είναι αν αυτό είναι αληθές, αλλά αν είμαστε έτοιμοι να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι δεν είναι.

Στο τέλος, που είναι επίσης η αρχή, βρίσκουμε ότι δεν υπάρχει ταξίδι, ούτε ταξιδιώτης, ούτε προορισμός—μόνο η αιώνια αναγνώριση αυτού που ποτέ δεν χάθηκε, η ατέλειωτη υπενθύμιση αυτού που ποτέ δεν ξεχάστηκε, η διαχρονική γιορτή αυτού που ποτέ δεν γεννήθηκε και δεν θα πεθάνει ποτέ.

Η Λαμπρότητα του Εαυτού λάμπει αιώνια.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES