Welcome!
The Foundations, ("Circle of Light", "Esoterism Studies", "Esoterism Academy", "Religious Philosophy Foundation"), are Spiritual Organizations, which have a purely educational character.
The Publications have a purely practical nature, to illuminate the phenomenon of existence. We try to look at our subjects from various, different, perspectives, precisely to illuminate as best we can the object of our contemplation. Some repetitions are done not out of blindness but for purely educational purposes.
We believe that we deal with all traditions, religions, theories and views, objectively. The reference to the various traditions is made to show that ultimately the Truth is one, regardless of its various historical expressions.
Our purpose is not only to give something from our understanding, but also to share the knowledge with everyone. If you have any question, suggestion, or opinion, about the topics published, we will be happy to share them with us.

Welcome to the Land of Truth (whose deepest and truest expression is the Silence that Rises in Understanding).

Thank you for being here!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Translate

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Esoterism Studies

Esoterism Studies
* NEW BOOK
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ARTICLE

ARTICLE
Saturday, 27 July, 2024

Sunday, August 13, 2023

Taoism

 

Taoism

Taoism, also known as Daoism, is a philosophical and religious tradition that emphasizes living in harmony with the Tao (or Dao). The word "Tao" translates roughly to "way" or "path" but in the context of Taoism, it refers to a sort of intrinsic order or fundamental essence of the Universe. Taoism originated in China around the 4th century BCE and is traditionally attributed to the philosopher Laozi, although it has evolved significantly over the centuries.

Taoism includes several key concepts:

- Tao: As mentioned above, the Tao is the natural, spontaneous, eternal and indescribable way everything began and took course. It's an underlying, non-dualistic principle that governs the universe.

- Yin and Yang: These are opposite and complementary principles in nature. Yin is passive, dark, and feminine, Yang is active, light, and masculine. The interplay between these two forces shapes the universe and everything in it.

- Wu-wei: This means "non-action" or "effortless action". It's a state of being in which our actions align with the ebb and flow of the natural world.

- Ziran: This translates to "naturalness" or "spontaneity". It describes the state of existing without pretense or artificiality, in harmony with the Tao.

Taoism has influenced many aspects of Chinese culture, including literature, art, medicine, martial arts, and cuisine. It's considered one of the three main pillars of traditional Chinese thought, alongside Confucianism and Buddhism.

Taoism can be seen both as a philosophy and a religion. As a philosophical system, it primarily deals with the natural philosophy and ethics, emphasizing naturalness, simplicity, spontaneity, and the Three Treasures: compassion, moderation, and humility. As a religious system, it incorporates rituals, ancestor veneration, divination, and various spiritual practices, with different sects and interpretations over time.

In terms of texts, the "Tao Te Ching" (also spelled Daodejing) and the "Zhuangzi" are two of the most significant. The former is attributed to Laozi and the latter to the philosopher Zhuangzi. Both discuss the nature of the Tao and how to live in accord with it.

Please note that understanding Taoism can be difficult, as it's often paradoxical and works more as a system of thought to be experienced rather than as a set of dogmas to be followed.

...

Preamble

Chang Tao

Tao

The existence

Wu - Wei

Preamble

“The Tao that we can talk about (call it the Tao) is not the "Unchangeable Tao " (Ch'ang Tao).

The name we can give it is not "Unchangeable Name" (ch'ang ming ).

Invisible (Wu) is the name I give to the Generator of Yang and Yin.

Visible (Yeu) is the name I give to the Mother of ten thousand beings.

Truly, in Wu (“not to be”, “to have no determinations”, invisible) we will marvel at the mystery.

In the Yeu ("Being", "has determinations", visible) we will see the external phenomena.

These two (Wu and Yeu) spring from the same (Tao), but their ways are different.

This "same" (Tao), I call the Dark (Xuan).

The darkest of this darkness is the "Gate of All Mysteries" (Ch'ang Tao).

(Tao Te Ching, chapter 1).

Chang Tao

TAO is the Only Reality:

“The Tao of which we can speak (call it Tao) is not the ETERNAL UNCHANGING TAO (CHANG TAO)”, (Tao Te Ching, chapter 1).

Tao

The Tao which we can talk about is described in chapter 25.

"There was an indefinite complete,

It was, before Heaven and earth appeared.

Silent, without any identifiable substance,

Resting on nothing, Immutable,

It penetrates (and is felt) everything, pervades everything, remaining Inexhaustible.

It is the source of all things.

I don't know its real name.

Tao is a name I give to It.

Trying to define it, I should say Mega (Ta, Infinite, Immeasurable).

But "ta" also means to evolve according to its nature

And to evolve means to spread to infinity

And to stretch out to infinity is to return back to its source.

Thus, as the Tao has "this property of evolving"

And as Uranus also has this property

And as the earth has it

So, the dominant man also has this ability.

Thus, within "reality" there are four processes of evolution

And one refers to "man".

The "ways" of men adapt to those of the earth

The "ways" of earth to those of Heaven

The "ways" of Heaven to those of the Tao

And the "ways" of the Tao in those "of It who is thus of Itself" (Ch'ang Tao).

(TTK, 25).

Within the texts of Lao Tzu a clear distinction is therefore made between the Ch'ang Tao and the Tao (of which we can speak), that is, the Reality that can be perceived.

The Chang Tao is Te. It is identified with Te (Spontaneous Energy), contains Te, manifests through Te. When Te calms then Ch'ang Tao is Ch'ang Tao. When Te is active then Tao is revealed. Tao in this sense means "Activity", "Process", Evolutionary Course, Path, Way (and in this sense it is not distinguished from Te). From the Tao all things arise and to the Tao they return (TTK, 25).

How is this possible? Within the Tao emerge two forces, yang (represented by a solid line) and yin (represented by a dashed line) activities that complement each other and exist simultaneously both together. Yang means spiritual energy, intelligence, the mentality that grasps abstract realities, relationships, etc. Yin means the essential element, the essence. Substance can have a "spiritual texture" or more coarse (what appears as "matter"). This depends on the level of activity (as explained below).

Yang and yin exist simultaneously, always, but their action is complementary. When Yang increases, Yin decreases and vice versa. This results in a spectrum of activity starting from Pure Yang and as yin progressively increases it ends up in pure yin. In this spectrum of activity there are infinite gradations but roughly different fields of activity can be distinguished. The transition from one field of activity to another is gradual but for purely practical reasons we identify three main phases represented by three lines, (as in the trigrams K'ien and K'uen ) or by the combination of three trigrams.

So, from Chiang Tao is born the One (Tao). From the One are born the two forces Yang and Yin. From the two forces are born the three distinct phases of activity that produce all fields of activity and all phenomena. According to Lao Tzu:

"The Tao (Ch'ang Tao) gave birth to the One,

One gave birth to duality,

Then two gave birth to three,

All three gave birth to all that exists.

These ten thousand creations have yin on their backs

And they embrace Yang

And their balance is based on this combination of forces..."

(TTK, 42).

In the beginning Yang predominates and yin is potent. This state is completely abstract and there are no discernible determinations for it and it is called Unseen (Wu, "not to be", "not to have determinations"). Nevertheless, three phases, states, can be distinguished, which are represented by three continuous lines, one on top of the other (the trigram Kien). This means the complete Predominance of Yang (which is why it is called Pure Yang, or simply Yang, or Heaven), but also the three phases, the transition from Pure Yang to the strengthening and emergence of yin.

In these three purely spiritual states the Tao appears to be:

1) I, Indistinct, undistinguished, "without idioms", "empty".

2) Si, Voiceless, Silent, "without presence".

3) Wei, Intangible, Subtle, imperceptible, "non-existent".

According to Lao Tzu:

"I look with my eyes but do not see: this I therefore call the Indiscernible (I).

I listen with the ears but do not hear it: and then I call it the Silent (Si).

I feel it with my hands but I do not feel it: and so I call it the Subtle (Wei).

All three of these experiences reveal the unexplored,

Thus, I perceive nothing but an Undifferentiated Unity.

Rising it does not shine, setting it does not darken.

Infinity, chain, not specified

Because it is within the space where there is no discrimination.

Described as shapeless,

Like an image without a face

That's why they call it Inconceivable.

You stare at it, but it has no face.

You follow it, but it has no spine.

And yet if you devote yourself to the ancient Tao

You will dominate even today.

Knowing the principle

It means "to have found the essence of Tao ".

When yin is active then there are distinct differences and different fields of activity are identified. All these states are characterized as the Visible (Yeu, "being", "having determinations"). While in the higher field of activity (Invisible) existence is composed of Yang, while yin is in potential and perceived as an Undifferentiated Unity, in the lower fields of activity (Visible) existence is composed of Yang and yin and appears to break down into Subject, consciousness of ego, (hsig , of Yang nature , spiritual energy) and object (mig , of Yin nature , vital substance). In the higher realm of Vision the hsig is pure intelligence and the mig is mental in texture. In the middle field of vision the hsig is degraded and the mig is energetic in texture. In the lower realm of Vision the hsig is even more degraded and the mig is of a material texture. Thus, in the Visible existence appears fragmented (the subject perceives itself within an objective world) and multiple (there are many subjects and objects).

Within Visible, three main fields of activity emerge, each comprising three phases.

1) When Yang dominates but Yin is active.

2) When yin dominates but yang is active.

3) When yin and yang fully prevail, it exists in potential.

Analytically:

1) The field of activity in which Yang dominates but yin is active is called Huen . Huen means the general state of the spiritual, luminous, higher soul but also the individual spiritual soul (of Yang nature). The individual spiritual soul is composed of spiritual energy (xig , of Yang nature ), concretized into mentality  (xin), and vital substance (mig , of Yin nature ), of mental texture. There are three main activities in this field represented by the three trigrams Tui, Li, Suen, which consist of two continuous lines and one broken line (top, middle, bottom, respectively). The three trigrams show (from top to bottom) the progressive strengthening of yin which slowly becomes the basis of existence. These three activities correspond to mental activities, functions, which in Western philosophy are called intellect, intelligence, perception.

2) When yin is further strengthened we pass into a field of activity qualitatively different from the previous one, the field where yin dominates but yang is active which is called p'o . Which means the general state of the "physical", dark, lower soul but also the individual "physical" soul (of the yin nature). The individual "physical" soul is composed of degraded mental activities and vital substance (mig) of energetic texture, which is gross and therefore appears as a form and is called "physical". There are three main activities represented by the three trigrams Chen, K'an, Ken which consist of two broken lines and one continuous line (bottom, middle, top, respectively). The three trigrams show (from top to bottom) the further strengthening of yin which at some point fully dominates. These three activities correspond to the animal energies, activities, consciousness, will, sense, of Western philosophy.

3) When yin is further strengthened we move into a field of activity qualitatively different from the previous one, in the field where yin fully predominates and yang exists in potential. This field is represented by the trigram K'wen consisting of three dotted lines. The three dotted lines mean the full Predominance of yin (hence called pure yin, earth), appearing as a substance of "material texture". The three lines further indicate that there are three states of material substance. Abstract energy, energy transformed into matter, and the totality of material objects.

The existence

The Chang Tao is the Only Reality From the Ch'ang Tao emerges the Tao . From Tao comes the Invisible (Wu) where Undifferentiated Unity prevails and the Visible (Yeu) with the various fields of activity where multiplicity of consciousness is manifested.

Thus, "that" which appears as "being", "existence", is the Tao manifested in the various fields of existence. In the Invisible Field there is perception of the Oneness of existence. In the Visible Fields the being also has an individual consciousness and manifests through a body of mental texture, energy texture, material texture (depending on the field in which it manifests). In the realm of pure yin, the being manifests itself through a carrier of material texture (the body).

Thus, being in the material realm is:

1) Tao.

2) Wu, Three states of conscious unity, (I, Si, Wei).

3) Yeu, (huen), three mental activities.

4) Yeu,  (p'o), three animal activities.

5) Son, body.

Wu - Wei

The Chang Tao is the Only Reality. From Chiang Tao, when it is active (Te) the Tao emerges, and from the Tao everything emerges, develops and returns again to the primordial state. Return is the Way, the natural culmination of evolution. When the Activity (Te) is released it will complete its cycle and return back to the Tao (in Ch'ang Tao). So, we must not interfere in the course of things. This Action is characterized as Wu -Wei (Non-Action) because it occurs spontaneously (chu ran), without any "grab" in the activity or the phenomenon. Everything that appears emerges from the Tao and sinks back into It, it is nothing different.

“Rise to ultimate emptiness

Hold fast in the state of calmness

And you will dominate all phenomena.

I have noticed them as they come back.

See, all things come out of nothing

They return back to the source from which they came.

This return to the source is called Tranquility,

Tranquility is called adaptation to "nature".

Whatever conforms to its "nature" becomes one with the Tao.

When you know the Tao you are enlightened.

To not know it is to walk blindly towards destruction.

He who knows the Tao has understanding.

He who has understanding attains an unbiased universality.

To be so is to be majestic,

To be majestic is to have the nature of Yang,

To have the nature of Yang is to become one with the Tao.

The Tao is eternal and he who knows the Tao well

Although his body dies he is not destroyed."

(TTK, 16).

The Tao only exists, nothing else. The Tao Is the true nature of all beings. All phenomena emerge from Tao, through Te and return to It again. This happens on a global and individual level.

When Te manifests unhindered, when there is Wu-Wei (Non-Action) everything follows its natural course and reaches its natural end, the Tao. But when the Te from Wu -Wei (Non-Action) is diverted to Wei (Action), when there is rapture in the activity, the situation, the phenomenon then there is confusion and the process is complicated.

The Tiers of Wu -Wei

Wu - wei as action (or rather as non-action) is not passive observation of phenomena but disciplined behavior aimed at raising consciousness from the lower functions of existence to the higher, as the Tao. This is done by calming the functions, starting with the lower and outer and progressing progressively to the higher and inner.

Practice consists of not getting attached to anything. The typological levels are:

1) Chiang Tao.

2) Wu, Tai -I, three states ( wu hsin )

3) Yeu, three degrees of hsin calmness.

4) Yeu, three levels of qi calming.

5) Yeu, calmness of the body.

Lao Tzu describes this path in chapter 56:

"Those who know don't talk about it,

Those who chatter know nothing.

Blocked the flow of the senses,

Close all the gates of entry and exit of the will,

Let all the turmoil of the world soften and fade away.

All entanglements, all complications are dissolved

The delusive light of intellect has dimmed,

The split mind, the dust of thought, has settled.

This is called the mystical plane (the mystical unity).

He who has attained mystical unity has neither attachments nor fears, (i.e. he becomes Wei, "non-existent"),

He is offended by nothing, flattered by nothing, (i.e. becomes Si, "without presence"),

He has no gains or losses, (i.e. it becomes I, “without idioms”, “empty”),

And for this very reason he becomes the supreme being (i.e. the Tao)

(TTK, 56).

 

 

 

Posted by at
Labels:
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Chapter 2 

 

The Eternal Dance of Opposites: Unveiling the Mysticism of Tao Te Ching,   

 

In the profound wisdom of Laozi's “Tao Te Ching”, Chapter 2 reveals a mystical tapestry where the dualities of existence are not just acknowledged but celebrated as intrinsic elements of the universal balance. This chapter, succinct yet infinitely deep, invites us to ponder the essential nature of contrasts, the harmonious interplay of opposites, and the serene wisdom of the sage who embodies the Tao. 

 

The Illumination of Dualities 

 

"Under heaven, all can see beauty as beauty only because there is ugliness. 

All can know good as good only because there is evil." 

Laozi begins by highlighting an undeniable truth: the very perception of qualities such as beauty and goodness is predicated on their opposites, ugliness and evil. This dualistic nature of human understanding is foundational in Taoist thought. It echoes the yin-yang principle, where opposing forces are interconnected and interdependent in the natural world, giving rise to each other in turn. 

Beauty and ugliness, good and evil, are not standalone absolutes but relational constructs. The existence of one gives meaning to the other. This profound realization challenges us to see beyond surface-level judgments and appreciate the deeper, interconnected nature of all things. It urges us to transcend binary thinking and embrace a more holistic view of existence. 

 

The Symphony of Complements 

 

"Therefore having and not having arise together. 

Difficult and easy complement each other. 

Long and short contrast each other; 

High and low rest upon each other; 

Voice and sound harmonize each other; 

Front and back follow one another." 

Laozi elaborates on the theme of duality by illustrating how seemingly opposite concepts are inextricably linked. In this cosmic dance, having and not having, difficulty and ease, length and shortness, height and lowness, voice and sound, front and back—each pair exists because of the other. They do not merely coexist but actively define and enrich one another. 

Consider the relationship between difficulty and ease. Without challenges, the notion of ease would be meaningless. It is through overcoming difficulties that we come to appreciate ease. Similarly, the concept of "having" gains significance only in contrast to "not having." This interplay extends to all aspects of life, from the physical to the metaphysical, weaving a rich tapestry of existence where every thread contributes to the whole. 

 

The Way of the Sage 

 

"Therefore the sage goes about doing nothing, teaching no-talking. 

The ten thousand things rise and fall without cease, 

Creating, yet not possessing, 

Working, yet not taking credit. 

Work is done, then forgotten. 

Therefore it lasts forever." 

In this passage, Laozi introduces the sage, a figure who embodies the Tao, or the Way. The sage's wisdom lies in action through inaction, a concept known as “wu wei”. This does not imply laziness or passivity but rather an alignment with the natural flow of the universe. The sage acts without attachment to the outcomes, teaches without imposing, and creates without claiming ownership. 

The sage's approach is one of humility and non-interference. By not clinging to achievements or seeking recognition, the sage remains in harmony with the Tao. This detachment allows the sage's work to endure, echoing the idea that true legacy is built on selflessness and alignment with the natural order. 

 

The Timeless Wisdom 

 

The concluding lines of this chapter encapsulate a timeless wisdom: "Work is done, then forgotten. Therefore, it lasts forever." This paradoxical statement reveals a profound truth about the nature of lasting impact. When actions are performed with selfless intent and without attachment to personal gain, they resonate through time, becoming eternal. 

In our modern world, where success is often measured by recognition and accumulation, Laozi's teachings offer a refreshing perspective. The idea that true fulfillment and lasting impact arise from a place of humility and detachment challenges contemporary values. It encourages us to shift our focus from the ephemeral to the eternal, from the self to the greater whole. 

 

Embracing the Tao 

 

Chapter 2 of the “Tao Te Ching” invites us to embrace the Tao by recognizing and honoring the dualities of existence. It calls us to see beyond surface distinctions and appreciate the interconnectedness of all things. By adopting the sage's approach of action through inaction and selfless service, we align ourselves with the natural flow of the universe. 

This mystical journey through the dualities of life, as guided by Laozi, offers not only a philosophical framework but also a practical guide for living in harmony with the world. It is a reminder that true wisdom lies in simplicity, humility, and a deep understanding of the eternal dance of opposites that shapes our reality. 

As we navigate the complexities of modern life, let us draw inspiration from the sage and strive to act with grace, humility, and an unwavering connection to the Tao. In doing so, we become part of the timeless flow, where our actions, though forgotten, leave an indelible mark on the tapestry of existence. 

... 

Ο Αιώνιος Χορός των Αντιθέτων: Αποκαλύπτοντας τον Μυστικισμό του Τάο Τε Τσινγκ 

 

Με τη βαθιά σοφία του “Tao Te Ching” του Laozi, το Κεφάλαιο 2 αποκαλύπτει μια μυστικιστική ταπετσαρία όπου οι δυαδότητες της ύπαρξης όχι απλώς αναγνωρίζονται, αλλά δοξάζονται ως εγγενή στοιχεία της παγκόσμιας ισορροπίας. Αυτό το κεφάλαιο, συνοπτικό αλλά απείρως βαθύ, μας καλεί να αναλογιστούμε την ουσιαστική φύση των αντιθέσεων, την αρμονική αλληλεπίδραση των αντιθέτων και τη γαλήνια σοφία του σοφού που ενσαρκώνει το Τάο. 

 

Ο Φωτισμός των δυαδικοτήτων 

 

«Κάτω από τον ουρανό, όλοι μπορούν να δουν την ομορφιά ως ομορφιά μόνο επειδή υπάρχει ασχήμια. 

Όλοι μπορούν να γνωρίσουν το καλό ως καλό μόνο επειδή υπάρχει το κακό». 

Ο Laozi ξεκινάει τονίζοντας μια αναμφισβήτητη αλήθεια: η ίδια η αντίληψη ιδιοτήτων όπως η ομορφιά και η καλοσύνη βασίζεται στα αντίθετά τους, την ασχήμια και το κακό. Αυτή η δυαδική φύση της ανθρώπινης κατανόησης είναι θεμελιώδης στην ταοϊστική σκέψη. Απηχεί την αρχή yin-yang, όπου οι αντίθετες δυνάμεις αλληλοσυνδέονται και αλληλοεξαρτώνται στον φυσικό κόσμο, προκαλώντας η μία την άλλη με τη σειρά της. 

Η ομορφιά και η ασχήμια, το καλό και το κακό, δεν είναι αυτόνομα απόλυτα αλλά σχεσιακά κατασκευάσματα. Η ύπαρξη του ενός δίνει νόημα στο άλλο. Αυτή η βαθιά συνειδητοποίηση μας προκαλεί να δούμε πέρα από επιφανειακές κρίσεις και να εκτιμήσουμε τη βαθύτερη, διασυνδεδεμένη φύση όλων των πραγμάτων. Μας προτρέπει να υπερβούμε τη δυαδική σκέψη και να αγκαλιάσουμε μια πιο ολιστική άποψη της ύπαρξης. 

 

Η Συμφωνία των Συμπληρωμάτων 

 

«Επομένως το να έχουμε και να μην έχουμε προκύπτουν μαζί. 

Δύσκολα και εύκολα αλληλοσυμπληρώνονται. 

Μεγάλη και σύντομο αντιτίθενται μεταξύ τους. 

Υψηλό και χαμηλό ακουμπούν το ένα στο άλλο. 

Φωνή και ήχος εναρμονίζονται μεταξύ τους. 

Μπροστά και πίσω διαδέχονται το ένα το άλλο». 

Ο Laozi επεξεργάζεται το θέμα της δυαδικότητας παρουσιάζοντας πώς οι φαινομενικά αντίθετες έννοιες συνδέονται άρρηκτα. Σε αυτόν τον κοσμικό χορό, το να έχεις και να μην έχεις, η δυσκολία και η ευκολία, το μακρύ και το κοντό, το ύψηλό και το χαμηλό, φωνή και ήχος, εμπρός και πίσω — το κάθε ζευγάρι υπάρχει εξαιτίας του άλλου. Δεν συνυπάρχουν απλώς, αλλά προσδιορίζουν και εμπλουτίζουν ενεργά το ένα το άλλο. 

Εξετάστε τη σχέση μεταξύ δυσκολίας και ευκολίας. Χωρίς προκλήσεις, η έννοια της ευκολίας θα ήταν χωρίς νόημα. Είναι μέσα από την υπέρβαση των δυσκολιών που φτάνουμε να εκτιμήσουμε την ευκολία. Ομοίως, η έννοια του «έχω» αποκτά σημασία μόνο σε αντίθεση με το «δεν έχω». Αυτή η αλληλεπίδραση επεκτείνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής, από τη φυσική έως τη μεταφυσική, υφαίνοντας μια πλούσια ταπισερί ύπαρξης όπου κάθε νήμα συνεισφέρει στο σύνολο. 

 

Ο Δρόμος του Σοφού 

 

«Επομένως, ο σοφός συνεχίζει να μην κάνει τίποτα, διδάσκοντας να μην μιλάμε. 

Τα δέκα χιλιάδες πράγματα ανεβαίνουν και πέφτουν ασταμάτητα, 

Δημιουργώντας, αλλά όχι κατέχοντας, 

Δουλεύοντας, αλλά μη λαμβάνοντας κέρδος. 

Η δουλειά γίνεται και μετά ξεχνιέται. 

Επομένως, διαρκεί για πάντα». 

Σε αυτό το απόσπασμα, ο Laozi εισάγει τον σοφό, μια φιγούρα που ενσαρκώνει το Τάο ή τον Δρόμο. Η σοφία του σοφού βρίσκεται στη δράση μέσω της αδράνειας, μια έννοια γνωστή ως “wu wei”. Αυτό δεν συνεπάγεται τεμπελιά ή παθητικότητα, αλλά μάλλον ευθυγράμμιση με τη φυσική ροή του σύμπαντος. Ο σοφός ενεργεί χωρίς προσκόλληση στα αποτελέσματα, διδάσκει χωρίς να επιβάλλει και δημιουργεί χωρίς να διεκδικεί την ιδιοκτησία. 

Η προσέγγιση του σοφού είναι προσέγγιση ταπεινότητας και μη παρεμβολής. Με το να μην προσκολλάται στα επιτεύγματα ή να αναζητά την αναγνώριση, ο σοφός παραμένει σε αρμονία με το Τάο. Αυτή η απόσπαση επιτρέπει στο έργο του σοφού να αντέξει, απηχώντας την ιδέα ότι η αληθινή κληρονομιά βασίζεται στην ανιδιοτέλεια και την ευθυγράμμιση με τη φυσική τάξη. 

 

Η Διαχρονική Σοφία 

 

Οι καταληκτικές γραμμές αυτού του κεφαλαίου συμπυκνώνουν μια διαχρονική σοφία: «Η δουλειά γίνεται, μετά ξεχνιέται. Επομένως, διαρκεί για πάντα». Αυτή η παράδοξη δήλωση αποκαλύπτει μια βαθιά αλήθεια για τη φύση του διαρκούς αντίκτυπου. Όταν οι πράξεις εκτελούνται με ανιδιοτελή πρόθεση και χωρίς προσκόλληση σε προσωπικό κέρδος, αντηχούν στο χρόνο, γίνονται αιώνιες. 

Στον σύγχρονο κόσμο μας, όπου η επιτυχία μετριέται συχνά με την αναγνώριση και τη συσσώρευση, οι διδασκαλίες του Laozi προσφέρουν μια αναζωογονητική προοπτική. Η ιδέα ότι η αληθινή εκπλήρωση και ο διαρκής αντίκτυπος προκύπτουν από έναν τόπο ταπεινότητας και αποστασιοποίησης αμφισβητεί τις σύγχρονες αξίες. Μας ενθαρρύνει να μετατοπίσουμε την εστίασή μας από το εφήμερο στο αιώνιο, από τον εαυτό στο ευρύτερο σύνολο. 

 

Αγκαλιάζοντας το Τάο 

 

Το Κεφάλαιο 2 του “Tάο Τε Τσινγκ” μας προσκαλεί να αγκαλιάσουμε το Τάο αναγνωρίζοντας και τιμώντας τις δυαδότητες της ύπαρξης. Μας καλεί να δούμε πέρα από τις επιφανειακές διακρίσεις και να εκτιμήσουμε τη διασύνδεση όλων των πραγμάτων. Υιοθετώντας την προσέγγιση δράσης του σοφού μέσω της αδράνειας και της ανιδιοτελούς υπηρεσίας, ευθυγραμμιζόμαστε με τη φυσική ροή του σύμπαντος. 

Αυτό το μυστικιστικό ταξίδι στις δυαδότητες της ζωής, όπως καθοδηγείται από τον Laozi, προσφέρει όχι μόνο ένα φιλοσοφικό πλαίσιο αλλά και έναν πρακτικό οδηγό για να ζεις σε αρμονία με τον κόσμο. Είναι μια υπενθύμιση ότι η αληθινή σοφία βρίσκεται στην απλότητα, την ταπεινοφροσύνη και τη βαθιά κατανόηση του αιώνιου χορού των αντιθέτων που διαμορφώνει την πραγματικότητά μας. 

Καθώς περιηγούμαστε στην πολυπλοκότητα της σύγχρονης ζωής, ας αντλούμε έμπνευση από τον σοφό και ας προσπαθούμε να ενεργούμε με χάρη, ταπείνωση και ακλόνητη σύνδεση με το Τάο. Με αυτόν τον τρόπο, γινόμαστε μέρος της διαχρονικής ροής, όπου οι πράξεις μας, αν και ξεχασμένες, αφήνουν ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ταπισερί της ύπαρξης. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Chapter 2. On Earnestness 

 

The Mystical Path of Earnestness: Reflections from the Dhammapada 

  

The Dhammapada, a revered text in Buddhist literature, offers profound insights into the nature of earnestness and its crucial role in the journey toward Nirvana. In the verses from Chapter II, we are guided through the essence of earnestness as the path of immortality and spiritual awakening. This mystical exploration reveals the transformative power of mindfulness, the dangers of thoughtlessness, and the ultimate realization of Nirvana. 

 

Earnestness: The Path to Immortality 

 

"Earnestness is the path of immortality (Nirvana), thoughtlessness the path of death. Those who are in earnest do not die, those who are thoughtless are as if dead already." 

The Dhammapada begins by contrasting earnestness with thoughtlessness. Earnestness, characterized by mindfulness and diligence, leads to the immortal state of Nirvana. In contrast, thoughtlessness, marked by neglect and heedlessness, is akin to spiritual death. This dichotomy underscores the importance of a vigilant and mindful approach to life. 

To be earnest is to be fully awake, conscious of each moment, and dedicated to the path of righteousness. It is a state of being where one transcends the mundane and connects with the deeper truths of existence. Thoughtlessness, on the other hand, traps individuals in a cycle of ignorance and suffering, preventing them from realizing their true potential. 

 

The Joy of Earnestness 

 

"Those who are advanced in earnestness, having understood this clearly, delight in earnestness, and rejoice in the knowledge of the Ariyas (the elect)." 

For those who have grasped the value of earnestness, it becomes a source of joy and fulfillment. These enlightened beings, known as Ariyas or the elect, find profound satisfaction in their diligent practice and the wisdom it brings. The knowledge of the Ariyas represents a deep understanding of the Dharma and the nature of reality. 

This delight in earnestness is not merely intellectual but deeply experiential. It involves a heartfelt commitment to the spiritual path, leading to a transformative and joyous experience of life. The earnest practitioner finds joy not in external achievements or sensory pleasures but in the inner peace and wisdom that arise from mindfulness and right action. 

  

Attaining Nirvana through Steadfastness 

  

"These wise people, meditative, steady, always possessed of strong powers, attain to Nirvana, the highest happiness." 

  

The path to Nirvana, the ultimate goal of Buddhist practice, is marked by meditation, steadiness, and inner strength. The wise, who remain meditative and unwavering in their efforts, cultivate powerful mental and spiritual faculties. These qualities enable them to transcend the illusions of the material world and attain the highest happiness—Nirvana. 

  

Nirvana is often described as the cessation of suffering, a state of perfect peace and liberation from the cycles of birth and death. It is the realization of the true nature of the self and the dissolution of all attachments and desires. The steadfast and meditative practice of earnestness is the key to unlocking this sublime state of being. 

  

The Glory of the Earnest 

  

"If an earnest person has roused himself, if he is not forgetful, if his deeds are pure, if he acts with consideration, if he restrains himself, and lives according to law, —then his glory will increase." 

  

Earnestness is not a passive state but an active and dynamic engagement with life. An earnest person is vigilant, mindful, and conscientious in all actions. Purity of deeds, thoughtful consideration, self-restraint, and adherence to the Dharma are the hallmarks of such a person. These qualities lead to the growth and flourishing of one's spiritual glory. 

  

This glory is not of a worldly nature but a radiant inner light that shines forth as a result of virtuous living and sincere practice. It reflects the inner transformation and spiritual elevation that earnestness brings about, making the practitioner a beacon of wisdom and compassion in the world. 

  

Creating an Unassailable Island 

  

"By rousing himself, by earnestness, by restraint and control, the wise man may make for himself an island which no flood can overwhelm." 

  

The metaphor of creating an island suggests the construction of a stable and secure foundation of spiritual practice. By cultivating earnestness, self-restraint, and control, the wise build an inner refuge that remains unshaken by the external world. This island represents the steadfast mind and heart, impervious to the floods of desire, attachment, and suffering. 

  

This image of an unassailable island highlights the importance of inner resilience and steadfastness in the face of life's challenges. It encourages practitioners to develop a strong and unwavering commitment to their spiritual path, ensuring their progress toward liberation. 

  

The Vanity of Fools vs. the Jewel of Earnestness 

  

"Fools follow after vanity, men of evil wisdom. The wise man keeps earnestness as his best jewel." 

  

Vanity, the pursuit of superficial and transient pleasures, is the domain of the foolish and the unwise. These individuals, guided by misguided understanding, chase after empty and fleeting goals. In contrast, the wise cherish earnestness as their most precious possession—a jewel that guides them toward true fulfillment and liberation. 

  

Earnestness, as a jewel, symbolizes the priceless value of mindfulness and diligence. It is a treasure that enriches the soul and leads to lasting happiness. By valuing and cultivating earnestness, the wise ensure that they remain on the path of righteousness and spiritual growth. 

  

The Serenity of the Wise 

  

"When the learned man drives away vanity by earnestness, he, the wise, climbing the terraced heights of wisdom, looks down upon the fools, serene he looks upon the toiling crowd, as one that stands on a mountain looks down upon them that stand upon the plain." 

  

The Dhammapada presents a vivid image of the wise ascending the terraced heights of wisdom, achieving a vantage point from which they can see the world with clarity and serenity. This elevated perspective allows them to view the toiling crowd with compassion and understanding, recognizing the futility of their vain pursuits. 

  

This metaphor illustrates the transformative power of earnestness. By transcending vanity and cultivating wisdom, the practitioner gains a serene and detached perspective on life. This detachment is not cold or indifferent but marked by a deep sense of peace and compassion for all beings. 

  

Advancing Like a Racer 

  

"Earnest among the thoughtless, awake among the sleepers, the wise man advances like a racer, leaving behind the hack." 

  

The contrast between the earnest and the thoughtless is striking. The earnest, fully awake and mindful, advance rapidly on the spiritual path, leaving behind those who are heedless and asleep. The image of a racer emphasizes the dynamic and progressive nature of earnest practice, leading to swift spiritual advancement. 

  

This verse encourages practitioners to remain vigilant and committed, always striving to progress on their spiritual journey. It serves as a reminder that earnestness propels us forward, allowing us to overcome obstacles and achieve our highest potential. 

  

The Praise of Earnestness 

  

"By earnestness did Maghavan (Indra) rise to the lordship of the gods. People praise earnestness; thoughtlessness is always blamed." 

  

Earnestness is celebrated not only in the human realm but also in the divine. The example of Maghavan (Indra) rising to the lordship of the gods through earnestness highlights its supreme value. Earnestness is universally praised as a virtue that leads to greatness and spiritual elevation, while thoughtlessness is universally condemned. 

  

This verse reinforces the idea that earnestness is a fundamental quality for achieving both worldly and spiritual success. It encourages us to emulate the virtues of diligence and mindfulness, ensuring that we earn the praise and respect of both humans and gods. 

  

The Fiery Bhikshu 

  

"A Bhikshu (mendicant) who delights in earnestness, who looks with fear on thoughtlessness, moves about like fire, burning all his fetters, small or large." 

  

The image of a Bhikshu moving like fire conveys the transformative and purifying power of earnestness. Just as fire burns away impurities, the earnest mendicant destroys all fetters—both small and large—through diligent practice. This process of purification leads to greater freedom and spiritual advancement. 

  

This verse emphasizes the importance of vigilance and mindfulness in the life of a Bhikshu. By delighting in earnestness and fearing thoughtlessness, the mendicant ensures steady progress on the path to liberation, burning away all obstacles and attachments. 

  

The Reflective Bhikshu 

  

"A Bhikshu (mendicant) who delights in reflection, who looks with fear on thoughtlessness, cannot fall away (from his perfect state)—he is close upon Nirvana." 

  

Reflection, or deep contemplation, is a crucial aspect of earnestness. A Bhikshu who delights in reflection and fears thoughtlessness is safeguarded from falling away from the perfect state of mindfulness and purity. Such a practitioner remains steadfast on the path, ever closer to the realization of Nirvana. 

  

This final verse highlights the protective power of reflection and mindfulness. By cultivating a reflective and earnest mind, the Bhikshu remains firmly rooted in the Dharma, ensuring steady progress toward the ultimate goal of Nirvana. 

  

Embracing the Path of Earnestness 

  

The verses from Chapter II of the Dhammapada offer a comprehensive guide to the mystical path of earnestness. They encourage us to cultivate mindfulness, diligence, and reflection, warning against the perils of thoughtlessness and vanity. By embracing earnestness as our guiding principle, we can navigate the challenges of life with clarity and wisdom, ultimately realizing the highest happiness of Nirvana. 

  

These teachings remind us that the journey to spiritual awakening requires constant vigilance and effort. Earnestness is not merely an abstract ideal but a practical and dynamic quality that shapes our thoughts, actions, and experiences. By making earnestness our best jewel, we ensure that we remain on the path of righteousness, progressing steadily toward the eternal peace and liberation of Nirvana. 

  

In embracing this mystical path, let us be inspired by 

... 

Το μυστικιστικό μονοπάτι της ειλικρίνειας: Αντανακλάσεις από το Dhammapada 

  

Το Dhammapada, ένα σεβαστό κείμενο στη βουδιστική λογοτεχνία, προσφέρει βαθιές γνώσεις για τη φύση της σοβαρότητας και τον κρίσιμο ρόλο της στο ταξίδι προς τη Νιρβάνα. Στους στίχους από το Κεφάλαιο ΙΙ, καθοδηγούμαστε μέσα από την ουσία της σοβαρότητας ως το μονοπάτι της αθανασίας και της πνευματικής αφύπνισης. Αυτή η μυστικιστική εξερεύνηση αποκαλύπτει τη μεταμορφωτική δύναμη της επίγνωσης, τους κινδύνους της αστοχίας και την τελική συνειδητοποίηση του Νιρβάνα. 

  

Σοβαρότητα: Το μονοπάτι προς την αθανασία 

  

"Η ειλικρίνεια είναι ο δρόμος της αθανασίας (Νιρβάνα), η αστοχία ο δρόμος του θανάτου. Όσοι είναι σοβαροί δεν πεθαίνουν, αυτοί που είναι αλόγιστοι είναι σαν να έχουν ήδη πεθάνει." 

  

Το Dhammapada ξεκινά αντιπαραβάλλοντας τη σοβαρότητα με την αστοχία. Η σοβαρότητα, που χαρακτηρίζεται από επίγνωση και επιμέλεια, οδηγεί στην αθάνατη κατάσταση του Νιρβάνα. Αντίθετα, η αστοχία, που χαρακτηρίζεται από παραμέληση και απροσεξία, μοιάζει με πνευματικό θάνατο. Αυτή η διχοτόμηση υπογραμμίζει τη σημασία μιας άγρυπνης και συνειδητής προσέγγισης στη ζωή. 

  

Το να είσαι σοβαρός σημαίνει να είσαι πλήρως ξύπνιος, έχοντας επίγνωση της κάθε στιγμής και αφοσιωμένος στο μονοπάτι της δικαιοσύνης. Είναι μια κατάσταση όπου κάποιος υπερβαίνει τα εγκόσμια και συνδέεται με τις βαθύτερες αλήθειες της ύπαρξης. Η αστοχία, από την άλλη πλευρά, παγιδεύει τα άτομα σε έναν κύκλο άγνοιας και οδύνης, εμποδίζοντάς τα να συνειδητοποιήσουν τις πραγματικές δυνατότητές τους. 

  

Η χαρά της ειλικρίνειας 

  

«Όσοι είναι προχωρημένοι στη σοβαρότητα, αφού το έχουν κατανοήσει καθαρά, χαίρονται με τη σοβαρότητα και χαίρονται για τη γνώση των Αρίγια (των εκλεκτών).» 

  

Για όσους έχουν κατανοήσει την αξία της σοβαρότητας, γίνεται πηγή χαράς και εκπλήρωσης. Αυτά τα φωτισμένα όντα, γνωστά ως Ariyas ή οι εκλεκτοί, βρίσκουν βαθιά ικανοποίηση από την επιμελή πρακτική τους και τη σοφία που φέρνει. Η γνώση των Αρίγια αντιπροσωπεύει μια βαθιά κατανόηση του Ντάρμα και της φύσης της πραγματικότητας. 

  

Αυτή η απόλαυση στη σοβαρότητα δεν είναι απλώς διανοητική αλλά βαθιά βιωματική. Περιλαμβάνει μια εγκάρδια δέσμευση στο πνευματικό μονοπάτι, που οδηγεί σε μια μεταμορφωτική και χαρούμενη εμπειρία ζωής. Ο ένθερμος ασκούμενος βρίσκει χαρά όχι στα εξωτερικά επιτεύγματα ή τις αισθητηριακές απολαύσεις, αλλά στην εσωτερική γαλήνη και σοφία που προκύπτουν από την επίγνωση και τη σωστή δράση. 

  

Επίτευξη Νιρβάνα μέσω της Σταθερότητας 

  

«Αυτοί οι σοφοί άνθρωποι, διαλογιστές, σταθεροί, πάντα με ισχυρές δυνάμεις, φτάνουν στη Νιρβάνα, την υψηλότερη ευτυχία». 

  

Το μονοπάτι προς τη Νιρβάνα, τον απώτερο στόχο της βουδιστικής πρακτικής, χαρακτηρίζεται από διαλογισμό, σταθερότητα και εσωτερική δύναμη. Οι σοφοί, που παραμένουν στοχαστικοί και αταλάντευτοι στις προσπάθειές τους, καλλιεργούν ισχυρές νοητικές και πνευματικές ικανότητες. Αυτές οι ιδιότητες τους επιτρέπουν να ξεπεράσουν τις ψευδαισθήσεις του υλικού κόσμου και να επιτύχουν την υψηλότερη ευτυχία - τη Νιρβάνα. 

  

Η Νιρβάνα περιγράφεται συχνά ως η παύση του πόνου, μια κατάσταση τέλειας ειρήνης και απελευθέρωσης από τους κύκλους της γέννησης και του θανάτου. Είναι η συνειδητοποίηση της αληθινής φύσης του εαυτού και η διάλυση όλων των προσκολλήσεων και επιθυμιών. Η σταθερή και διαλογιστική εξάσκηση της σοβαρότητας είναι το κλειδί για το ξεκλείδωμα αυτής της εξαιρετικής κατάστασης ύπαρξης. 

  

Η δόξα των Εντιμότερων 

  

«Αν ένας σοβαρός άνθρωπος έχει ξεσηκωθεί, αν δεν είναι ξεχασιάρης, αν οι πράξεις του είναι αγνές, αν ενεργεί με προσοχή, αν συγκρατείται και ζει σύμφωνα με το νόμο, τότε η δόξα του θα αυξηθεί». 

  

Η σοβαρότητα δεν είναι μια παθητική κατάσταση αλλά μια ενεργητική και δυναμική ενασχόληση με τη ζωή. Ένα σοβαρό άτομο είναι άγρυπνο, συνειδητό και ευσυνείδητο σε όλες τις πράξεις. Η καθαρότητα των πράξεων, η στοχαστική σκέψη, η αυτοσυγκράτηση και η προσκόλληση στο Ντάρμα είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός τέτοιου ατόμου. Αυτές οι ιδιότητες οδηγούν στην ανάπτυξη και στην άνθηση της πνευματικής δόξας κάποιου. 

  

Αυτή η δόξα δεν είναι κοσμικής φύσης, αλλά ένα λαμπερό εσωτερικό φως που λάμπει ως αποτέλεσμα ενάρετης ζωής και ειλικρινούς πρακτικής. Αντανακλά την εσωτερική μεταμόρφωση και την πνευματική ανύψωση που επιφέρει η σοβαρότητα, καθιστώντας τον ασκούμενο φάρο σοφίας και συμπόνιας στον κόσμο. 

  

Δημιουργώντας ένα ακατάσχετο νησί 

  

«Ξυπνώντας τον εαυτό του, με σοβαρότητα, με περιορισμό και έλεγχο, ο σοφός μπορεί να φτιάξει για τον εαυτό του ένα νησί που καμία πλημμύρα δεν μπορεί να κατακλύσει». 

  

Η μεταφορά της δημιουργίας ενός νησιού υποδηλώνει την κατασκευή ενός σταθερού και ασφαλούς θεμελίου πνευματικής πρακτικής. Καλλιεργώντας σοβαρότητα, αυτοσυγκράτηση και έλεγχο, οι σοφοί χτίζουν ένα εσωτερικό καταφύγιο που παραμένει ακλόνητο από τον εξωτερικό κόσμο. Αυτό το νησί αντιπροσωπεύει το σταθερό μυαλό και την καρδιά, αδιαπέραστο από τις πλημμύρες της επιθυμίας, της προσκόλλησης και του πόνου. 

  

Αυτή η εικόνα ενός ακατάσχετου νησιού υπογραμμίζει τη σημασία της εσωτερικής ανθεκτικότητας και της σταθερότητας απέναντι στις προκλήσεις της ζωής. Ενθαρρύνει τους ασκούμενους να αναπτύξουν μια ισχυρή και ακλόνητη δέσμευση στην πνευματική τους πορεία, διασφαλίζοντας την πρόοδό τους προς την απελευθέρωση. 

  

Η ματαιοδοξία των ανόητων έναντι στο κόσμημα της ειλικρίνειας 

  

«Οι ανόητοι ακολουθούν τη ματαιοδοξία, άνθρωποι με κακή σοφία. Ο σοφός κρατά τη σοβαρότητα ως το καλύτερο του κόσμημα». 

  

Η ματαιοδοξία, η επιδίωξη επιφανειακών και παροδικών απολαύσεων, είναι ο τομέας των ανόητων και των ασύνετων. Αυτά τα άτομα, με γνώμονα την λανθασμένη κατανόηση, κυνηγούν κενούς και φευγαλέους στόχους. Αντίθετα, οι σοφοί εκτιμούν τη σοβαρότητα ως το πιο πολύτιμο κτήμα τους—ένα κόσμημα που τους οδηγεί προς την αληθινή εκπλήρωση και απελευθέρωση. 

  

Η σοβαρότητα, ως κόσμημα, συμβολίζει την ανεκτίμητη αξία της προσοχής και της επιμέλειας. Είναι ένας θησαυρός που εμπλουτίζει την ψυχή και οδηγεί σε διαρκή ευτυχία. Εκτιμώντας και καλλιεργώντας τη σοβαρότητα, οι σοφοί διασφαλίζουν ότι παραμένουν στο μονοπάτι της δικαιοσύνης και της πνευματικής ανάπτυξης. 

  

Η Γαλήνη του Σοφού 

  

«Όταν ο λόγιος διώχνει τη ματαιοδοξία με σοβαρότητα, αυτός, ο σοφός, σκαρφαλώνοντας στα κλιμακωτά ύψη της σοφίας, κοιτάζει από ψηλά τους ανόητους, γαλήνιος κοιτάζει το πλήθος που εργάζεται, όπως αυτός που στέκεται σε ένα βουνό κοιτάζει κάτω αυτούς που στέκονται στον κάμπο». 

  

Το Dhammapada παρουσιάζει μια ζωντανή εικόνα των σοφών που ανεβαίνουν στα υψώματα της σοφίας, επιτυγχάνοντας ένα πλεονέκτημα από το οποίο μπορούν να δουν τον κόσμο με σαφήνεια και γαλήνη. Αυτή η υπερυψωμένη προοπτική τους επιτρέπει να βλέπουν το πλήθος που εργάζεται με συμπόνια και κατανόηση, αναγνωρίζοντας τη ματαιότητα των μάταιων επιδιώξεών τους. 

  

Αυτή η μεταφορά απεικονίζει τη μεταμορφωτική δύναμη της σοβαρότητας. Υπερβαίνοντας τη ματαιοδοξία και καλλιεργώντας τη σοφία, ο ασκούμενος αποκτά μια γαλήνια και αποστασιοποιημένη οπτική για τη ζωή. Αυτή η απόσπαση δεν είναι ψυχρή ή αδιάφορη, αλλά χαρακτηρίζεται από μια βαθιά αίσθηση ειρήνης και συμπόνιας για όλα τα όντα. 

  

Προχωρώντας σαν δρομέας 

  

«Εντιμότερος ανάμεσα στους απερίσκεπτους, ξύπνιος ανάμεσα στους κοιμώμενους, ο σοφός προχωρά σαν δρομέας, αφήνοντας πίσω του τα τραύματα». 

  

Η αντίθεση μεταξύ του σοβαρού και του απερίσκεπτου είναι εντυπωσιακή. Οι σοβαροί, πλήρως ξύπνιοι και συνειδητοποιημένοι, προχωρούν γρήγορα στο πνευματικό μονοπάτι, αφήνοντας πίσω τους απρόσεκτους και κοιμισμένους. Η εικόνα ενός δρομέα τονίζει τη δυναμική και προοδευτική φύση της σοβαρής εξάσκησης, που οδηγεί σε γρήγορη πνευματική πρόοδο. 

  

Αυτό το εδάφιο ενθαρρύνει τους ασκούμενους να παραμείνουν σε εγρήγορση και αφοσιωμένοι, προσπαθώντας πάντα να προοδεύσουν στο πνευματικό τους ταξίδι. Λειτουργεί ως υπενθύμιση ότι η σοβαρότητα μας ωθεί προς τα εμπρός, επιτρέποντάς μας να ξεπεράσουμε τα εμπόδια και να επιτύχουμε τις υψηλότερες δυνατότητές μας. 

  

Ο έπαινος της σοβαρότητας 

  

"Με σοβαρότητα ο Maghavan (Ίντρα) ανέβηκε στην κυριαρχία των θεών. 

  

Η ειλικρίνεια γιορτάζεται όχι μόνο στο ανθρώπινο βασίλειο αλλά και στο θείο. Το παράδειγμα του Maghavan (Indra) που ανέρχεται στην κυριαρχία των θεών μέσω της σοβαρότητας αναδεικνύει την υπέρτατη αξία του. Η ειλικρίνεια υμνείται παγκοσμίως ως αρετή που οδηγεί σε μεγαλείο και πνευματική ανύψωση, ενώ η αστοχία καταδικάζεται παγκοσμίως. 

  

Αυτός ο στίχος ενισχύει την ιδέα ότι η σοβαρότητα είναι θεμελιώδης ιδιότητα για την επίτευξη τόσο κοσμικής όσο και πνευματικής επιτυχίας. Μας ενθαρρύνει να μιμηθούμε τις αρετές της επιμέλειας και της επίγνωσης, διασφαλίζοντας ότι κερδίζουμε τον έπαινο και τον σεβασμό τόσο των ανθρώπων όσο και των θεών. 

  

Ο Φλογερός Μπικσού 

  

"Ένας Bhikshu (mendicant) που χαίρεται με σοβαρότητα, που κοιτάζει με φόβο την αστοχία, κινείται σαν φωτιά, καίγοντας όλα τα δεσμά του, μικρά ή μεγάλα." 

  

Η εικόνα ενός Μπικσού που κινείται σαν φωτιά μεταδίδει τη μεταμορφωτική και καθαρτική δύναμη της σοβαρότητας. Ακριβώς όπως η φωτιά καίει τις ακαθαρσίες, ο ειλικρινής αναζητής καταστρέφει όλα τα δεσμά - τόσο μικρά όσο και μεγάλα - μέσω της επιμελούς πρακτικής. Αυτή η διαδικασία κάθαρσης οδηγεί σε μεγαλύτερη ελευθερία και πνευματική πρόοδο. 

  

Αυτός ο στίχος τονίζει τη σημασία της επαγρύπνησης και της προσοχής στη ζωή ενός Μπικσού. Απολαμβάνοντας τη σοβαρότητα και φοβούμενος την αστοχία, ο ασκούμενος εξασφαλίζει σταθερή πρόοδο στο μονοπάτι προς την απελευθέρωση, καίγοντας όλα τα εμπόδια και τις προσκολλήσεις. 

  

Ο αντανακλαστικός Bhikshu 

  

"Ένας Bhikshu  που απολαμβάνει τον προβληματισμό, που κοιτάζει με φόβο την αστοχία, δεν μπορεί να ξεφύγει (από την τέλεια κατάστασή του) - είναι κοντά στον Νιρβάνα." 

  

Ο προβληματισμός ή ο βαθύς στοχασμός είναι μια κρίσιμη πτυχή της σοβαρότητας. Ένας Bhikshu που απολαμβάνει τον προβληματισμό και φοβάται την αστοχία, προστατεύεται από το να πέσει μακριά από την τέλεια κατάσταση της επίγνωσης και της αγνότητας. Ένας τέτοιος ασκούμενος παραμένει σταθερός στο μονοπάτι, όλο και πιο κοντά στην υλοποίηση του Νιρβάνα. 

  

Αυτός ο τελευταίος στίχος υπογραμμίζει την προστατευτική δύναμη του προβληματισμού και της επίγνωσης. Καλλιεργώντας ένα στοχαστικό και σοβαρό μυαλό, ο Μπικσού παραμένει σταθερά ριζωμένος στο Ντάρμα, εξασφαλίζοντας σταθερή πρόοδο προς τον τελικό στόχο του Νιρβάνα. 

  

Αγκαλιάζοντας το μονοπάτι της ειλικρίνειας 

  

Οι στίχοι από το Κεφάλαιο II του Dhammapada προσφέρουν έναν περιεκτικό οδηγό για το μυστικιστικό μονοπάτι της σοβαρότητας. Μας ενθαρρύνουν να καλλιεργήσουμε επίγνωση, επιμέλεια και προβληματισμό, προειδοποιώντας για τους κινδύνους της αστοχίας και της ματαιοδοξίας. Αποδεχόμενοι τη σοβαρότητα ως την κατευθυντήρια αρχή μας, μπορούμε να πλοηγηθούμε στις προκλήσεις της ζωής με σαφήνεια και σοφία, συνειδητοποιώντας τελικά την υψηλότερη ευτυχία του Nirvana. 

  

Αυτές οι διδασκαλίες μας υπενθυμίζουν ότι το ταξίδι προς την πνευματική αφύπνιση απαιτεί συνεχή εγρήγορση και προσπάθεια. Η ειλικρίνεια δεν είναι απλώς ένα αφηρημένο ιδανικό, αλλά μια πρακτική και δυναμική ιδιότητα που διαμορφώνει τις σκέψεις, τις πράξεις και τις εμπειρίες μας. Κάνοντας τη σοβαρότητα το καλύτερο μας στολίδι, διασφαλίζουμε ότι παραμένουμε στο μονοπάτι της δικαιοσύνης, προχωρώντας σταθερά προς την αιώνια ειρήνη και την απελευθέρωση του Νιρβάνα. 

  

Αγκαλιάζοντας αυτό το μυστικιστικό μονοπάτι, ας εμπνευστούμε 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya)

The Mystical Unveiling of Reality: Insights from Adi Sankaracharya's Atma Bodha 

  

In the timeless wisdom of Adi Sankaracharya’s “Atma Bodha”, verses 6 through 10 guide us through the profound mysteries of existence, illusion, and the ultimate truth. These teachings illuminate the path toward self-realization, offering us a way to transcend the transient world and experience the eternal reality of Brahman. 

  

The Illusory World of Attachments and Aversions 

  

"The world which is full of attachments, aversions, etc., is like a dream. It appears to be real, as long as it continues but appears to be unreal when one is awake (i.e., when true wisdom dawns)." 

  

Adi Sankaracharya begins by drawing a parallel between the waking state and the dream state. In our daily lives, we are caught in a web of attachments and aversions, mistaking them for reality. Much like a dream that feels real while we are asleep, our worldly experiences seem tangible and permanent until we awaken to higher wisdom. 

  

This metaphor encourages us to question the nature of our reality. Are our pursuits and desires rooted in the eternal, or are they mere figments of a dream? True wisdom, or self-realization, dispels the illusions of the mind, revealing the transient nature of worldly attachments and guiding us toward the unchanging truth. 

  

The Illusion of Silver in Mother-of-Pearl 

  

"The Jagat appears to be true (Satyam) so long as Brahman, the substratum, the basis of all this creation, is not realised. It is like the illusion of silver in the mother-of-pearl." 

  

Here, the world (Jagat) is likened to the illusion of silver in mother-of-pearl. To the uninformed eye, mother-of-pearl may seem like silver, but this perception is merely an illusion. Similarly, the world appears real and substantial until we realize Brahman, the ultimate substratum of all creation. 

  

This analogy invites us to look beyond appearances and seek the underlying reality. Just as the illusion of silver vanishes upon closer inspection, the seeming reality of the world dissolves when we perceive the omnipresent Brahman. This realization transforms our understanding, leading us to see the world as a manifestation of the divine rather than an end in itself. 

  

The Bubbles in Water 

  

"Like bubbles in the water, the worlds rise, exist and dissolve in the Supreme Self, which is the material cause and the prop of everything." 

  

Adi Sankaracharya illustrates the ephemeral nature of the universe with the image of bubbles in water. Bubbles form, exist briefly, and then merge back into the water, their source. Similarly, worlds and beings arise from, exist within, and ultimately dissolve into the Supreme Self, Brahman. 

  

This metaphor highlights the transient nature of all creation. The bubbles, though momentarily distinct, are never separate from the water. In the same way, all phenomena are expressions of Brahman, the eternal source and support of everything. Recognizing this unity allows us to transcend the fear of change and loss, finding peace in the eternal continuity of the Self. 

  

The Substratum of Imagination 

  

"All the manifested world of things and beings are projected by imagination upon the substratum which is the Eternal All-pervading Vishnu, whose nature is Existence-Intelligence; just as the different ornaments are all made out of the same gold." 

  

The manifested world is likened to various ornaments crafted from gold. Though the ornaments differ in form and function, they are essentially the same gold. Similarly, all things and beings are projections of the imagination upon the substratum of Vishnu, whose essence is existence and intelligence. 

  

This analogy underscores the unity underlying apparent diversity. Just as gold remains unchanged despite being shaped into different ornaments, the divine essence pervades all forms and names. By recognizing the underlying oneness of all creation, we transcend superficial distinctions and experience the unity of existence. 

  

The Diversity of Akasa 

  

"The All-pervading Akasa appears to be diverse on account of its association with various conditionings (Upadhis) which are different from each other. Space becomes one on the destruction of these limiting adjuncts: So also the Omnipresent Truth appears to be diverse on account of Its association with the various Upadhis and becomes one on the destruction of these Upadhis." 

  

Adi Sankaracharya uses the analogy of space (Akasa) to illustrate the concept of upadhis, or limiting adjuncts. Space, in its essence, is indivisible and all-pervading. However, it appears diverse when associated with different conditionings, such as rooms or containers. When these limiting adjuncts are removed, the unity of space becomes evident. 

  

Similarly, the omnipresent Truth appears diverse due to its association with various upadhis—individual identities and conditions. When these limiting adjuncts are transcended through self-realization, the underlying unity of the Self is revealed. This realization dissolves the apparent multiplicity, merging us into the singular reality of Brahman. 

  

Embracing the Eternal Truth 

  

The teachings of Adi Sankaracharya in *Atma Bodha* guide us to transcend the illusions of the material world and recognize the eternal truth of Brahman. By understanding the transient nature of attachments, the illusory nature of perceived reality, and the underlying unity of all existence, we can awaken to our true nature. 

  

This journey of self-realization is not merely philosophical but deeply transformative. It invites us to shift our perspective from the ephemeral to the eternal, from the superficial to the profound. As we internalize these teachings, we move closer to experiencing the ultimate reality, where the distinctions of the world dissolve into the boundless expanse of the Self. 

  

In embracing this mystical wisdom, we align ourselves with the eternal flow of existence, finding peace and fulfillment in the realization of our oneness with the divine. Let these insights from “Atma Bodha” be a guiding light on our path to spiritual awakening, illuminating the way to the eternal truth that lies within us all. 

(Atma Bodha 5-10) 

... 

Η μυστικιστική αποκάλυψη της πραγματικότητας: Πληροφορίες από το Atma Bodha του Adi Sankaracharya 

  

Στη διαχρονική σοφία του “Atma Bodha” του Adi Sankaracharya, οι στίχοι 6 έως 10 μας καθοδηγούν στα βαθιά μυστήρια της ύπαρξης, της ψευδαίσθησης και της απόλυτης αλήθειας. Αυτές οι διδασκαλίες φωτίζουν το μονοπάτι προς την αυτοπραγμάτωση, προσφέροντάς μας έναν τρόπο να ξεπεράσουμε τον παροδικό κόσμο και να βιώσουμε την αιώνια πραγματικότητα του Μπράχμαν. 

  

Ο Απατηλός Κόσμος των Προσκολλήσεων και των Αποστροφών 

  

"Ο κόσμος που είναι γεμάτος προσκολλήσεις, αποστροφή κ.λπ., μοιάζει με όνειρο. Φαίνεται αληθινός, όσο συνεχίζεται, αλλά φαίνεται εξωπραγματικός όταν κάποιος είναι ξύπνιος (δηλαδή όταν ξημερώνει η αληθινή σοφία)." 

  

Ο Adi Sankaracharya ξεκινά κάνοντας έναν παραλληλισμό μεταξύ της κατάστασης εγρήγορσης και της κατάστασης του ονείρου. Στην καθημερινή μας ζωή, βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε έναν ιστό προσκολλήσεων και αποστροφής, παρερμηνεύοντάς τα ως πραγματικότητα. Σαν ένα όνειρο που μοιάζει αληθινό ενώ κοιμόμαστε, οι κοσμικές εμπειρίες μας φαίνονται απτές και μόνιμες μέχρι να ξυπνήσουμε σε ανώτερη σοφία. 

  

Αυτή η μεταφορά μας ενθαρρύνει να αμφισβητήσουμε τη φύση της πραγματικότητάς μας. Οι επιδιώξεις και οι επιθυμίες μας έχουν τις ρίζες τους στο αιώνιο ή είναι απλώς αποκυήματα ενός ονείρου; Η αληθινή σοφία, ή η αυτοπραγμάτωση, διαλύει τις ψευδαισθήσεις του νου, αποκαλύπτοντας την παροδική φύση των εγκόσμιων προσκολλήσεων και καθοδηγώντας μας προς την αμετάβλητη αλήθεια. 

  

Η Ψευδαίσθηση του Ασημιού στη Μητέρα του Μαργαριταριού 

  

"Το Jagat φαίνεται να είναι αληθινό (Satyam) όσο το Brahman, το υπόστρωμα, η βάση όλης αυτής της δημιουργίας, δεν έχει πραγματοποιηθεί. Είναι σαν την ψευδαίσθηση του ασημιού στο μαργαριτάρι." 

  

Εδώ, ο κόσμος (Jagat) παρομοιάζεται με την ψευδαίσθηση του ασημιού σε φίλντισι. Στο ανενημέρωτο μάτι, το φίλντισι μπορεί να φαίνεται σαν ασήμι, αλλά αυτή η αντίληψη είναι απλώς μια ψευδαίσθηση. Ομοίως, ο κόσμος φαίνεται πραγματικός και ουσιαστικός μέχρι να συνειδητοποιήσουμε το Μπράχμαν, το απόλυτο υπόστρωμα όλης της δημιουργίας. 

  

Αυτή η αναλογία μας καλεί να κοιτάξουμε πέρα από τα φαινόμενα και να αναζητήσουμε την υποβόσκουσα πραγματικότητα. Ακριβώς όπως η ψευδαίσθηση του αργύρου εξαφανίζεται με μια πιο προσεκτική εξέταση, η φαινομενική πραγματικότητα του κόσμου διαλύεται όταν αντιλαμβανόμαστε το πανταχού παρόν Μπράχμαν. Αυτή η συνειδητοποίηση μεταμορφώνει την κατανόησή μας, οδηγώντας μας να δούμε τον κόσμο ως εκδήλωση του θείου και όχι ως αυτοσκοπό. 

  

Οι φυσαλίδες στο νερό 

  

«Όπως οι φυσαλίδες στο νερό, οι κόσμοι υψώνονται, υπάρχουν και διαλύονται στον Υπέρτατο Εαυτό, που είναι η υλική αιτία και το στήριγμα των πάντων». 

  

Ο Adi Sankaracharya απεικονίζει την εφήμερη φύση του σύμπαντος με την εικόνα των φυσαλίδων στο νερό. Σχηματίζονται φυσαλίδες, υπάρχουν για λίγο και μετά συγχωνεύονται ξανά στο νερό, την πηγή τους. Ομοίως, κόσμοι και όντα προκύπτουν από, υπάρχουν μέσα και τελικά διαλύονται στον Υπέρτατο Εαυτό, το Μπράχμαν. 

  

Αυτή η μεταφορά τονίζει την παροδική φύση όλης της δημιουργίας. Οι φυσαλίδες, αν και στιγμιαία διακριτές, δεν είναι ποτέ ξεχωριστές από το νερό. Με τον ίδιο τρόπο, όλα τα φαινόμενα είναι εκφράσεις του Μπράχμαν, της αιώνιας πηγής και υποστήριξης των πάντων. Η αναγνώριση αυτής της ενότητας μας επιτρέπει να υπερβούμε τον φόβο της αλλαγής και της απώλειας, βρίσκοντας ειρήνη στην αιώνια συνέχεια του Εαυτού. 

  

Το Υπόστρωμα της Φαντασίας 

  

"Όλος ο εκδηλωμένος κόσμος των πραγμάτων και των όντων προβάλλεται με τη φαντασία πάνω στο υπόστρωμα που είναι ο Αιώνιος Παντοδύναμος Βισνού, του οποίου η φύση είναι Ύπαρξη-Νοημοσύνη, όπως ακριβώς τα διαφορετικά στολίδια είναι όλα φτιαγμένα από τον ίδιο χρυσό." 

  

Ο εκδηλωμένος κόσμος παρομοιάζεται με διάφορα στολίδια κατασκευασμένα από χρυσό. Αν και τα στολίδια διαφέρουν ως προς τη μορφή και τη λειτουργία, είναι ουσιαστικά ο ίδιος χρυσός. Ομοίως, όλα τα πράγματα και τα όντα είναι προβολές της φαντασίας πάνω στο υπόστρωμα του Βισνού, του οποίου η ουσία είναι η ύπαρξη και η ευφυΐα. 

  

Αυτή η αναλογία υπογραμμίζει την ενότητα που κρύβεται πίσω από τη φαινομενική ποικιλομορφία. Ακριβώς όπως ο χρυσός παραμένει αμετάβλητος παρά το σχήμα του σε διαφορετικά στολίδια, η θεϊκή ουσία διαπερνά όλες τις μορφές και τα ονόματα. Αναγνωρίζοντας την υποκείμενη ενότητα όλης της δημιουργίας, υπερβαίνουμε τις επιφανειακές διακρίσεις και βιώνουμε την ενότητα της ύπαρξης. 

  

Η διαφορετικότητα του Akasa 

  

"Το παντοδύναμο Akasa φαίνεται να είναι ποικίλο λόγω της συσχέτισής του με διάφορους όρους (Upadhis) που είναι διαφορετικοί μεταξύ τους. Ο χώρος γίνεται ένα με την καταστροφή αυτών των περιοριστικών πρόσθετων: Έτσι και η Πανταχού παρούσα Αλήθεια φαίνεται να είναι διαφορετική λόγω της συσχέτισής της με τους διάφορους Ουπαντί και γίνεται ένα για την καταστροφή αυτών των Ουπαντί». 

  

Ο Adi Sankaracharya χρησιμοποιεί την αναλογία του χώρου (Akasa) για να επεξηγήσει την έννοια των upadhis, ή των περιοριστικών πρόσθετων. Ο χώρος, στην ουσία του, είναι αδιαίρετος και διαπεραστικός. Ωστόσο, εμφανίζεται ποικίλος όταν συνδέεται με διαφορετικές ρυθμίσεις, όπως δωμάτια ή κοντέινερ. Όταν αφαιρεθούν αυτά τα περιοριστικά πρόσθετα, η ενότητα του χώρου γίνεται εμφανής. 

  

Ομοίως, η πανταχού παρούσα Αλήθεια εμφανίζεται ποικίλη λόγω της συσχέτισής της με διάφορους ουπαντί—ατομικές ταυτότητες και συνθήκες. Όταν αυτά τα περιοριστικά πρόσθετα ξεπεραστούν μέσω της αυτοπραγμάτωσης, αποκαλύπτεται η υποκείμενη ενότητα του Εαυτού. Αυτή η συνειδητοποίηση διαλύει τη φαινομενική πολλαπλότητα, συγχωνεύοντάς μας στη μοναδική πραγματικότητα του Μπράχμαν. 

  

Αγκαλιάζοντας την Αιώνια Αλήθεια 

  

Οι διδασκαλίες του Adi Sankaracharya στο “Atma Bodha” μας καθοδηγούν να ξεπεράσουμε τις ψευδαισθήσεις του υλικού κόσμου και να αναγνωρίσουμε την αιώνια αλήθεια του Μπράχμαν. Κατανοώντας την παροδική φύση των προσκολλήσεων, την απατηλή φύση της αντιληπτής πραγματικότητας και την υποκείμενη ενότητα κάθε ύπαρξης, μπορούμε να αφυπνιστούμε στην αληθινή μας φύση. 

  

Αυτό το ταξίδι αυτοπραγμάτωσης δεν είναι απλώς φιλοσοφικό αλλά βαθιά μεταμορφωτικό. Μας καλεί να μετατοπίσουμε την οπτική μας από το εφήμερο στο αιώνιο, από το επιφανειακό στο βαθύ. Καθώς εσωτερικεύουμε αυτές τις διδασκαλίες, πλησιάζουμε περισσότερο στο να βιώσουμε την απόλυτη πραγματικότητα, όπου οι διακρίσεις του κόσμου διαλύονται στην απεριόριστη έκταση του Εαυτού. 

  

Αγκαλιάζοντας αυτή τη μυστικιστική σοφία, ευθυγραμμιζόμαστε με την αιώνια ροή της ύπαρξης, βρίσκοντας ειρήνη και πληρότητα στην συνειδητοποίηση της ενότητάς μας με το θείο. Αφήστε αυτές τις ιδέες από το “Atma Bodha” να είναι ένα φως καθοδήγησης στην πορεία μας προς την πνευματική αφύπνιση, φωτίζοντας το δρόμο προς την αιώνια αλήθεια που βρίσκεται μέσα σε όλους μας. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

The Only Revolution

The Mystical Journey of Meditation: Embracing Innocence and Vulnerability 

  

In the serene expanses of India, where ancient wisdom dances with the whispers of the wind, the essence of meditation unfurls not as a technique but as a timeless journey into the depths of the mind and heart. Here, under the vast canopy of the sky and amidst the rhythmic lullaby of the ocean waves, meditation reveals its profound truth: it is not a means to an end but a state of being, a delicate dance between innocence and vulnerability. 

  

The Essence of Meditation 

  

Meditation, in its truest form, is a celebration of the quality of mind and heart. It is an embrace of a state that transcends achievement and attainment, a state where the mind is as innocent as a child's and as vulnerable as a tender bud. This innocence and vulnerability are not the products of experiences accumulated or the milestones achieved; rather, they emerge from a profound negation of these very experiences. Through this negation, a positive state of being arises, one that is untouched by the convolutions of thought and the weight of memories. 

  

The Illusion of Achievement 

  

In the modern quest for enlightenment, there often lies a subtle trap: the pursuit of meditation as a tool for achieving something - be it peace, clarity, or spiritual insight. However, this pursuit itself is a denial of the purity that meditation embodies. For meditation is not a linear path leading to a destination; it is a circular, all-encompassing presence that holds both the journey and the destination within its embrace. To seek to achieve through meditation is to miss its essence, for the mind can never be made innocent through the accumulation of experiences or the striving for goals. 

  

The Innocence Beyond Thought 

  

The true state of meditation is one where thought ceases to dominate. Thought, with its incessant chatter and relentless analysis, can never be innocent. It is laden with the residues of the past and the anticipations of the future. Meditation, therefore, is the ending of thought, not through an act of will by the meditator, but through a profound realization that the meditator and the meditation are one and the same. When this realization dawns, the separation dissolves, and what remains is a state of pure being - an innocence that is beyond the reach of thought. 

  

Nature as a Mirror 

  

In the quiet solitude of a seashore or the majestic silence of the hills, nature offers itself as a mirror to this meditative quality. The ceaseless ebb and flow of the waves, the whispering winds, and the timeless stillness of the mountains all speak of the beauty and pain of life. They invite us to awaken to our own sorrow and, through this awakening, to the possibility of its ending. In this communion with nature, we are reminded that meditation is the root, the plant, the flower, and the fruit of existence. It is an undivided whole, a continuous unfolding that defies the divisions imposed by words and thoughts. 

  

The Unity of Virtue and Perception 

  

In the mystical journey of meditation, virtue is not a set of moral precepts or ethical guidelines to be followed. It is the total perception of life in its wholeness. This perception, untainted by the fragmentation of thought, brings about a natural goodness that flows effortlessly. It is in this unified perception that true action arises - action that is not a result of calculation or deliberation, but a spontaneous expression of the innate harmony of existence. 

  

Embracing the Present 

  

To truly meditate is to let go of the past and the future, to immerse oneself completely in the present moment. It is to wander by the seashore, allowing the meditative quality to arise naturally, without pursuing it or clinging to the memory of its past presence. For what was is the death of what is. Each moment of meditation is a fresh blossoming, a renewal that cannot be captured or replicated by the mind. 

  

Conclusion 

  

In the heart of meditation lies a mystical journey that transcends the ordinary dimensions of time and space. It is a journey that beckons us to embrace innocence and vulnerability, to negate the accumulations of experience and to awaken to a state of pure being. As we wander through the landscapes of nature and the terrains of our inner world, let us allow meditation to reveal its profound truth - that it is both the means and the end, a timeless presence that holds the key to the mystery of existence. In this sacred journey, may we find the clarity to perceive life in its wholeness and the courage to live with an open heart. 

(India 2) 

... 

Το Μυστικό Ταξίδι του Διαλογισμού: Αγκαλιάζοντας την αθωότητα και την ευαλωτότητα 

  

Στις γαλήνιες εκτάσεις της Ινδίας, όπου η αρχαία σοφία χορεύει με τους ψιθύρους του ανέμου, η ουσία του διαλογισμού ξεδιπλώνεται όχι ως τεχνική αλλά ως ένα διαχρονικό ταξίδι στα βάθη του νου και της καρδιάς. Εδώ, κάτω από τον απέραντο θόλο του ουρανού και μέσα στο ρυθμικό νανούρισμα των κυμάτων του ωκεανού, ο διαλογισμός αποκαλύπτει τη βαθιά του αλήθεια: δεν είναι ένα μέσο για τον σκοπό, αλλά μια κατάσταση ύπαρξης, ένας λεπτός χορός μεταξύ αθωότητας και ευαλωτότητας. 

  

Η ουσία του διαλογισμού 

  

Ο διαλογισμός, στην πιο αληθινή του μορφή, είναι μια γιορτή της ποιότητας του νου και της καρδιάς. Είναι μια αγκαλιά μιας κατάστασης που υπερβαίνει τα επιτεύγματα και τις πραγματοποιήσεις, μια κατάσταση όπου το μυαλό είναι τόσο αθώο όσο ένα παιδί και τόσο ευάλωτο όσο ένα τρυφερό μπουμπούκι. Αυτή η αθωότητα και η ευαλωτότητα δεν είναι προϊόντα εμπειριών που έχουν συσσωρευτεί ή των ορόσημων που έχουν επιτευχθεί. Μάλλον, προκύπτουν από μια βαθιά άρνηση αυτών των ίδιων εμπειριών. Μέσα από αυτήν την άρνηση, προκύπτει μια θετική κατάσταση ύπαρξης, μια κατάσταση που είναι ανέγγιχτη από τις συνελίξεις της σκέψης και το βάρος των αναμνήσεων. 

  

Η ψευδαίσθηση του επιτεύγματος 

  

Στη σύγχρονη αναζήτηση για φώτιση, συχνά κρύβεται μια λεπτή παγίδα: η επιδίωξη του διαλογισμού ως εργαλείου για την επίτευξη κάτι - είτε είναι ειρήνη, διαύγεια ή πνευματική ενόραση. Ωστόσο, αυτή η ίδια η επιδίωξη είναι μια άρνηση της αγνότητας που ενσωματώνει ο διαλογισμός. Γιατί ο διαλογισμός δεν είναι μια γραμμική διαδρομή που οδηγεί σε έναν προορισμό. είναι μια κυκλική, περιεκτική παρουσία που κρατά στην αγκαλιά της τόσο το ταξίδι όσο και τον προορισμό. Το να επιδιώκεις να πετύχεις μέσω του διαλογισμού σημαίνει ότι χάνεις την ουσία του, γιατί ο νους δεν μπορεί ποτέ να γίνει αθώος μέσω της συσσώρευσης εμπειριών ή της προσπάθειας για στόχους. 

  

Η αθωότητα πέρα από τη σκέψη 

  

Η πραγματική κατάσταση του διαλογισμού είναι εκείνη όπου η σκέψη παύει να κυριαρχεί. Η σκέψη, με την αδιάκοπη φλυαρία και την αμείλικτη ανάλυσή της, δεν μπορεί ποτέ να είναι αθώα. Είναι φορτωμένη με τα υπολείμματα του παρελθόντος και τις προσδοκίες του μέλλοντος. Ο διαλογισμός, επομένως, είναι το τέλος της σκέψης, όχι μέσω μιας πράξης θέλησης από τον διαλογιστή, αλλά μέσω μιας βαθιάς συνειδητοποίησης ότι ο διαλογιστής και ο διαλογισμός είναι ένα και το αυτό. Όταν αυτή η συνειδητοποίηση ξημερώνει, ο χωρισμός διαλύεται και αυτό που μένει είναι μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης - μια αθωότητα που είναι πέρα από τη σκέψη. 

  

Η φύση ως καθρέφτης 

  

Στην ήσυχη μοναξιά μιας ακρογιαλιάς ή στη μαγευτική σιωπή των λόφων, η φύση προσφέρεται ως καθρέφτης σε αυτή τη διαλογιστική ποιότητα. Η αδιάκοπη άμπωτη και η ροή των κυμάτων, οι ψιθυριστές άνεμοι και η διαχρονική ησυχία των βουνών μιλούν για την ομορφιά και τον πόνο της ζωής. Μας προσκαλούν να αφυπνιστούμε στη δική μας θλίψη και, μέσα από αυτή την αφύπνιση, στην πιθανότητα να τελειώσει. Σε αυτή την επικοινωνία με τη φύση, μας υπενθυμίζεται ότι ο διαλογισμός είναι η ρίζα, το φυτό, το λουλούδι και ο καρπός της ύπαρξης. Είναι ένα αδιαίρετο σύνολο, ένα συνεχές ξετύλιγμα που αψηφά τους διαχωρισμούς που επιβάλλουν οι λέξεις και οι σκέψεις. 

  

Η Ενότητα Αρετής και Αντίληψης 

  

Στο μυστικιστικό ταξίδι του διαλογισμού, η αρετή δεν είναι ένα σύνολο ηθικών εντολών ή ηθικών οδηγιών που πρέπει να ακολουθούνται. Είναι η συνολική αντίληψη της ζωής στην ολότητά της. Αυτή η αντίληψη, αμόλυντη από τον κατακερματισμό της σκέψης, επιφέρει μια φυσική καλοσύνη που ρέει αβίαστα. Σε αυτή την ενιαία αντίληψη προκύπτει η αληθινή δράση - δράση που δεν είναι αποτέλεσμα υπολογισμού ή συλλογισμού, αλλά αυθόρμητη έκφραση της έμφυτης αρμονίας της ύπαρξης. 

  

Αγκαλιάζοντας το παρόν 

  

Το να διαλογίζεσαι αληθινά σημαίνει να αφήνεις το παρελθόν και το μέλλον, να βυθίζεσαι ολοκληρωτικά στην παρούσα στιγμή. Είναι να περιπλανιέσαι στην ακτή, επιτρέποντας στη διαλογιστική ποιότητα να αναδυθεί φυσικά, χωρίς να την επιδιώκεις ή να κολλάς στη μνήμη της προηγούμενης παρουσίας της. Γιατί αυτό που ήταν είναι ο θάνατος αυτού που είναι. Κάθε στιγμή διαλογισμού είναι μια φρέσκια άνθηση, μια ανανέωση που δεν μπορεί να συλληφθεί ή να αναπαραχθεί από το μυαλό. 

  

Συμπέρασμα 

  

Στην καρδιά του διαλογισμού βρίσκεται ένα μυστικιστικό ταξίδι που ξεπερνά τις συνηθισμένες διαστάσεις του χρόνου και του χώρου. Είναι ένα ταξίδι που μας καλεί να αγκαλιάσουμε την αθωότητα και την ευαλωτότητα, να αρνηθούμε τις συσσωρεύσεις εμπειρίας και να αφυπνιστούμε σε μια κατάσταση καθαρής ύπαρξης. Καθώς περιπλανιόμαστε στα τοπία της φύσης και στα εδάφη του εσωτερικού μας κόσμου, ας επιτρέψουμε στον διαλογισμό να αποκαλύψει τη βαθιά του αλήθεια - ότι είναι και το μέσο και ο σκοπός, μια διαχρονική παρουσία που κρατά το κλειδί για το μυστήριο της ύπαρξης. Σε αυτό το ιερό ταξίδι, είθε να βρούμε τη διαύγεια να αντιληφθούμε τη ζωή στην ολότητά της και το θάρρος να ζήσουμε με ανοιχτή καρδιά. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

The Echo of the Bell: A Mystical Journey Through Time and Consciousness 

  

The bell rings... 

what era does it come from? 

Dreams! 

  

The Resonance of the Ancient Chime 

The bell rings, a sound that transcends the immediate moment, carrying with it echoes from a bygone era. This bell does not belong to the Now; it emanates from a religious past, a time steeped in rituals and beliefs that humanity has ostensibly transcended. Yet, despite our evolution, the sound of the bell lingers, a haunting reminder of a world that once was. Does it still hold meaning, or has it become an anachronism, a relic devoid of relevance in our modern age? 

The Bell as a Symbol 

The bell, in many cultures, symbolizes the divine, a call to prayer, or a marker of sacred time. It is a sound that punctuates the mundane, elevating the moment from the ordinary to the extraordinary. In ancient monasteries, the bell dictated the rhythm of life, calling monks to meditation, prayer, and contemplation. It represented a connection to something greater, a reminder of the eternal amidst the temporal. 

However, in our contemporary world, where science and technology reign supreme, the bell's significance seems to have faded. The rhythms of modern life are dictated by clocks, schedules, and digital notifications, not the resonant peal of a bell. The sacred has been supplanted by the secular, the mystical by the material. The bell's call to the divine seems drowned out by the cacophony of progress.  

Awakening to the Eternal Present 

Yet, there is a profound truth that lies beneath the surface of this apparent dissonance. When one awakens to the Eternal Present, the Unique Reality, a startling revelation emerges: everything is a dream. The past, with its religious fervor and mystical practices, and the present, with its relentless pursuit of progress and achievement, are but different facets of the same illusion. 

In this state of awakened consciousness, one perceives the interwoven tapestry of existence, where time is an illusion and all moments coexist in the Eternal Now. The bell, once a symbol of religious duty, becomes a herald of this deeper truth. It reminds us that the constructs of quests, theories, efforts, and achievements, which we hold so dear, belong to the realm of daydreaming. 

The Dream of Reality 

To understand this mystical perspective, one must delve into the nature of reality itself. The sages and mystics of old often spoke of the world as Maya, an illusion or dream. According to this view, the material world, with all its apparent solidity and permanence, is but a transient manifestation of a deeper, underlying reality. This deeper reality is timeless, unchanging, and eternal. 

In the light of this understanding, the bell's sound is not just an echo from a forgotten past but a reminder of this deeper truth. It calls us to wake up from the dream of material existence and to recognize the Eternal Present. In this state of awakened awareness, we see that our quests for knowledge, our theories about the universe, our efforts to achieve and accumulate, are all part of the dream. 

Embracing the Mystical Path 

The mystical path invites us to transcend the dualities of past and present, sacred and secular, material and spiritual. It calls us to embrace the Eternal Present, where all distinctions dissolve, and we perceive the unity of all existence. This path is not about rejecting the world but about seeing through its illusion to the deeper reality that underlies it. 

To walk this path, one must cultivate a state of mindfulness and presence. Meditation, contemplation, and other spiritual practices can help quiet the mind and open the heart to the truth of the Eternal Now. As we deepen in this awareness, the bell's sound transforms from a reminder of a bygone era to a call to the Divine, a call to awaken to our true nature. 

Conclusion 

The bell rings, and in its sound, we hear the echoes of a religious past and the call to the Eternal Present. It invites us to awaken from the dream of day-to-day existence and to recognize the deeper reality that underlies all things. In this state of awakened consciousness, we see that quests, theories, efforts, and achievements are but facets of the dream, and we embrace the mystical path that leads us to the heart of the Eternal Now. 

In the end, the bell makes perfect sense, not as a relic of a forgotten past, but as a timeless symbol of the journey to awakening. It reminds us that beyond the illusion of time and space, there lies a deeper, unchanging reality, the Unique Reality of the Eternal Present. And in this realization, we find peace, joy, and the true meaning of existence. 

… 

Η Ηχώ της Καμπάνας: Ένα μυστικιστικό ταξίδι στο χρόνο και τη συνείδηση 

  

Η καμπάνα χτυπά... 

από ποιά εποχή έρχεται; 

Όνειρα! 

  

Η αντήχηση της αρχαίας καμπάνας 

Η καμπάνα χτυπά, ένας ήχος που ξεπερνά την άμεση στιγμή, κουβαλώντας μαζί του ηχώ από μια περασμένη εποχή. Αυτή η καμπάνα δεν ανήκει στο Τώρα. πηγάζει από ένα θρησκευτικό παρελθόν, μια εποχή βουτηγμένη σε τελετουργίες και πεποιθήσεις που η ανθρωπότητα φαινομενικά έχει υπερβεί. Ωστόσο, παρά την εξέλιξή μας, ο ήχος της καμπάνας παραμένει, μια στοιχειωμένη υπενθύμιση ενός κόσμου που ήταν κάποτε. Εξακολουθεί να έχει νόημα ή έχει γίνει αναχρονισμός, λείψανο χωρίς συνάφεια στη σύγχρονη εποχή μας; 

Η καμπάνα ως σύμβολο 

Η καμπάνα, σε πολλούς πολιτισμούς, συμβολίζει το θείο, ένα κάλεσμα για προσευχή ή έναν δείκτη του ιερού χρόνου. Είναι ένας ήχος που σημειώνει το εγκόσμιο, ανεβάζοντας τη στιγμή από το συνηθισμένο στο εξαιρετικό. Στα αρχαία μοναστήρια, η καμπάνα υπαγόρευε τον ρυθμό της ζωής, καλώντας τους μοναχούς σε διαλογισμό, προσευχή και περισυλλογή. Αντιπροσώπευε μια σύνδεση με κάτι μεγαλύτερο, μια υπενθύμιση του αιώνιου ανάμεσα στο πρόσκαιρο. 

Ωστόσο, στον σύγχρονο κόσμο μας, όπου η επιστήμη και η τεχνολογία κυριαρχούν, η σημασία της καμπάνας φαίνεται να έχει ξεθωριάσει. Οι ρυθμοί της σύγχρονης ζωής υπαγορεύονται από τα ρολόγια, τα χρονοδιαγράμματα και τις ψηφιακές ειδοποιήσεις και όχι από το ηχηρό χτύπημα ενός μιας καμπάνας. Το ιερό έχει αντικατασταθεί από το κοσμικό, το μυστικό από το υλικό. Το κάλεσμα της καμπάνας στο θείο μοιάζει πνιγμένο από την κακοφωνία της προόδου.  

Αφύπνιση στο αιώνιο παρόν 

Ωστόσο, υπάρχει μια βαθιά αλήθεια που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια αυτής της φαινομενικής ασυμφωνίας. Όταν κάποιος ξυπνά στο Αιώνιο Παρόν, τη Μοναδική Πραγματικότητα, αναδύεται μια εκπληκτική αποκάλυψη: όλα είναι ένα όνειρο. Το παρελθόν, με τη θρησκευτική του ζέση και τις μυστικιστικές πρακτικές, και το παρόν, με την αδιάκοπη επιδίωξη της προόδου και των επιτευγμάτων, δεν είναι παρά διαφορετικές όψεις της ίδιας ψευδαίσθησης. 

Σε αυτή την κατάσταση της αφυπνισμένης συνείδησης, αντιλαμβάνεται κανείς τη συνυφασμένη ταπετσαρία της ύπαρξης, όπου ο χρόνος είναι μια ψευδαίσθηση και όλες οι στιγμές συνυπάρχουν στο Αιώνιο Τώρα. Η καμπάνα, κάποτε σύμβολο του θρησκευτικού καθήκοντος, γίνεται κήρυξ αυτής της βαθύτερης αλήθειας. Μας υπενθυμίζει ότι οι κατασκευές των αναζητήσεων, των θεωριών, των προσπαθειών και των επιτευγμάτων, που θεωρούμε τόσο αγαπητές, ανήκουν στη σφαίρα της ονειροπόλησης. 

Το όνειρο της πραγματικότητας 

Για να κατανοήσει κανείς αυτή τη μυστικιστική προοπτική, πρέπει να εμβαθύνει στη φύση της ίδιας της πραγματικότητας. Οι σοφοί και οι μύστες της παλιάς εποχής συχνά μιλούσαν για τον κόσμο ως Μάγια, μια ψευδαίσθηση ή ένα όνειρο. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, ο υλικός κόσμος, με όλη τη φαινομενική στερεότητα και μονιμότητά του, δεν είναι παρά μια παροδική εκδήλωση μιας βαθύτερης, υποβόσκουσας πραγματικότητας. Αυτή η βαθύτερη πραγματικότητα είναι διαχρονική, αμετάβλητη και αιώνια. 

Υπό το φως αυτής της κατανόησης, ο ήχος της καμπάνας δεν είναι απλώς μια ηχώ από ένα ξεχασμένο παρελθόν, αλλά μια υπενθύμιση αυτής της βαθύτερης αλήθειας. Μας καλεί να ξυπνήσουμε από το όνειρο της υλικής ύπαρξης και να αναγνωρίσουμε το Αιώνιο Παρόν. Σε αυτή την κατάσταση αφυπνισμένης επίγνωσης, βλέπουμε ότι οι αναζητήσεις μας για γνώση, οι θεωρίες μας για το σύμπαν, οι προσπάθειές μας να επιτύχουμε και να συσσωρεύσουμε, είναι όλα μέρος του ονείρου. 

 Αγκαλιάζοντας το Μυστικό Μονοπάτι 

Το μυστικιστικό μονοπάτι μας καλεί να υπερβούμε τις δυαδικότητες του παρελθόντος και του παρόντος, του ιερού και του κοσμικού, του υλικού και του πνευματικού. Μας καλεί να αγκαλιάσουμε το Αιώνιο Παρόν, όπου όλες οι διακρίσεις διαλύονται, και αντιλαμβανόμαστε την ενότητα κάθε ύπαρξης. Αυτό το μονοπάτι δεν έχει να κάνει με την απόρριψη του κόσμου αλλά με το να δούμε μέσα από την ψευδαίσθησή του τη βαθύτερη πραγματικότητα που τον κρύβει. 

Για να περπατήσει κανείς σε αυτό το μονοπάτι, πρέπει να καλλιεργήσει μια κατάσταση επίγνωσης και παρουσίας. Ο διαλογισμός, ο στοχασμός και άλλες πνευματικές πρακτικές μπορούν να βοηθήσουν να ηρεμήσει το μυαλό και να ανοίξει την καρδιά στην αλήθεια του Αιώνιου Τώρα. Καθώς εμβαθύνουμε σε αυτή την επίγνωση, ο ήχος της καμπάνας  μεταμορφώνεται από μια υπενθύμιση μιας περασμένης εποχής σε μια κλήση προς το Θείο, μια κλήση για αφύπνιση στην αληθινή μας φύση. 

Συμπέρασμα 

Η καμπάνα χτυπά και στον ήχο της ακούμε τους απόηχους ενός θρησκευτικού παρελθόντος και το κάλεσμα στο Αιώνιο Παρόν. Μας καλεί να αφυπνιστούμε από το όνειρο της καθημερινής ύπαρξης και να αναγνωρίσουμε τη βαθύτερη πραγματικότητα που βρίσκεται κάτω από όλα τα πράγματα. Σε αυτή την κατάσταση αφυπνισμένης συνείδησης, βλέπουμε ότι οι αναζητήσεις, οι θεωρίες, οι προσπάθειες και τα επιτεύγματα δεν είναι παρά πτυχές του ονείρου και αγκαλιάζουμε το μυστικιστικό μονοπάτι που μας οδηγεί στην καρδιά του Αιώνιου Τώρα. 

Τελικά, η καμπάνα βγάζει νόημα, όχι ως λείψανο ενός ξεχασμένου παρελθόντος, αλλά ως διαχρονικό σύμβολο του ταξιδιού προς την αφύπνιση. Μας υπενθυμίζει ότι πέρα από την ψευδαίσθηση του χρόνου και του χώρου, υπάρχει μια βαθύτερη, αμετάβλητη πραγματικότητα, η Μοναδική Πραγματικότητα του Αιώνιου Παρόντος. Και σε αυτή τη συνειδητοποίηση, βρίσκουμε την ειρήνη, τη χαρά και το αληθινό νόημα της ύπαρξης. 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

Meditation Music

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2024. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~