CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
* NEW BOOK *

The Eternal Dance of Awareness: Embracing the One Unique Reality 

  

Consciousness Remains Consciousness, Awareness, Perception, regardless of whether any content is absent, or whether content is present. It is a Self-sufficient, Self-luminous and Self-sufficient Ability, it needs nothing else. It remains Eternal, living and Flowing Without Changing. 

This Full Awareness is the One Unique Reality, regardless of conditions, absence of phenomena or presence of phenomena. 

This Unique Awareness is the Essence and Support of all particular awareness with content. From the Basic Awareness all the special awarenesses with content arise and exhaust themselves in it, extinguish in it. 

Thus, all are conscious phenomena. Creation exists within Consciousness, as a conscious phenomenon. There is no external creation, no separation from Basic Awareness, no "return. All these are born of ignorance and imagination. 

Eternity is the Only Reality. 

  

The Nature of Consciousness 

  

Consciousness, in its purest form, is devoid of any content. It is a blank canvas, an empty vessel that holds the potential for all experiences yet is itself untainted by any particularity. This Basic Awareness is the source from which all specific awarenesses, imbued with content, emerge. These particular experiences, whether they be thoughts, emotions, or sensory perceptions, are transient phenomena. They arise from the wellspring of Basic Awareness, play out their roles in the grand theater of existence, and then dissolve back into the void from whence they came. 

  

The cyclical nature of these phenomena—arising, existing, and then extinguishing—is a testament to the eternal flow of Consciousness. It is a continuous dance, a rhythmic pulsation of creation and dissolution that occurs within the boundless expanse of Awareness. In this dance, there is no separation between the dancer and the dance, between the phenomena and the Awareness that perceives them. They are one and the same, inseparable and indivisible. 

  

The Illusion of Separation 

  

The belief in an external creation, a reality separate from our inner Awareness, is a product of ignorance and imagination. It is a veil that obscures the true nature of existence and perpetuates the illusion of duality. This dualistic perception creates a false dichotomy between the self and the other, between subject and object, between the observer and the observed. In truth, there is no external creation; all phenomena exist within Consciousness, as manifestations of the same underlying reality. 

  

This realization dissolves the boundaries that seemingly separate us from the world around us. It reveals the interconnectedness of all things, the seamless continuity of existence that binds us to the cosmos. In this state of heightened Awareness, we recognize that there is no need for a "return" to some primordial state of being, for we have never left it. The notion of a journey back to a lost paradise is but a figment of our imagination, a narrative constructed by the mind to make sense of the inexplicable. 

  

The Timeless Reality 

  

Eternity is the only reality. In the realm of Consciousness, time is but a fleeting shadow, a construct that holds no sway over the eternal now. The past and the future are mere abstractions, illusions that distract us from the present moment, which is the only true reality. In this eternal present, we find the essence of our being, the unchanging core that persists through all the vicissitudes of life. 

  

This timeless reality is the foundation of our existence, the bedrock upon which the edifice of our lives is built. It is a source of infinite peace and tranquility, a refuge from the turmoil and strife of the transient world. In recognizing this truth, we free ourselves from the chains of time and space, from the illusion of separation and duality. We come to understand that we are not separate beings navigating a hostile universe, but integral parts of a single, unified whole. 

  

The Path to Awakening 

  

The journey to this realization is both simple and profound. It requires a shift in perception, a turning inward to explore the depths of our own Awareness. Through practices such as meditation, contemplation, and mindful living, we can peel away the layers of ignorance that obscure our true nature. We can cultivate a state of presence, an unwavering attention to the here and now, that allows us to glimpse the eternal within the mundane. 

  

As we deepen our practice, we begin to see through the illusion of duality and recognize the oneness of all things. We come to understand that every thought, emotion, and perception is a transient wave on the ocean of Consciousness, a momentary expression of the eternal dance of creation and dissolution. In this Awareness, we find liberation from the cycles of birth and death, from the endless pursuit of fleeting pleasures and the avoidance of pain. 

  

Living the Eternal Truth 

  

To live in alignment with this eternal truth is to embody a state of grace and equanimity. It is to move through the world with a sense of ease and flow, unburdened by the weight of past regrets or future anxieties. It is to see the divine in every moment, to recognize the sacredness of all existence, and to act with compassion and wisdom in all our endeavors. 

  

In this state of Full Awareness, we become beacons of light in a world shrouded in darkness. We radiate a presence that touches the hearts of those around us, inspiring them to awaken to their own true nature. We become instruments of the eternal, channels through which the boundless love and wisdom of the cosmos flow into the world. 

  

Conclusion 

  

Consciousness remains Consciousness, Awareness, Perception, regardless of the presence or absence of content. It is a self-sufficient, self-luminous, and eternal reality that underlies all existence. This Full Awareness is the one unique reality, the essence and support of all particular awareness with content. From this Basic Awareness, all special awarenesses arise and dissolve, creating the dance of creation and dissolution that characterizes our experience of life. 

  

In embracing this truth, we transcend the illusion of separation and recognize our oneness with the cosmos. We find peace in the eternal now, liberation from the cycles of time, and a profound sense of connection to all that is. This is the path to awakening, the journey to realizing the eternal dance of Awareness that lies at the heart of all existence. 

... 

  

Ο Αιώνιος Χορός της Επίγνωσης: Αγκαλιάζοντας τη Μία Μοναδική Πραγματικότητα 

  

Η Συνείδηση Παραμένει Συνείδηση, Επίγνωση, Αντίληψη, ανεξάρτητα αν απουσιάζει οποιοδήποτε περιεχόμενο, ή αν υπάρχει περιεχόμενο. Είναι μια Δυνατότητα Αυτοδύναμη, Αυτόφωτη κι Αυτάρκης, δεν χρειάζεται τίποτα άλλο. Παραμένει Αιώνια, ζωντανή και Ρέει Χωρίς να Αλλάζει. 

Αυτή η Πλήρης Επίγνωση είναι η Μία Μοναδική Πραγματικότητα, ανεξάρτητα από συνθήκες, απουσία φαινομένων ή παρουσία φαινομένων. 

Αυτή η Μοναδική Επίγνωση είναι η Ουσία και το Στήριγμα κάθε ιδιαίτερης επίγνωσης με περιεχόμενο. Από την Βασική Επίγνωση αναδύονται όλες οι ιδιαίτερες επιγνώσεις με περιεχόμενο κι εξαντλούνται σε αυτήν, σβήνουν σε αυτήν. 

Έτσι, όλα είναι συνειδησιακά φαινόμενα. Η Δημιουργία, υπάρχει μέσα στην Συνείδηση, σαν συνειδησιακό φαινόμενο. Δεν υπάρχει εξωτερική δημιουργία, αποχωρισμός από την Βασική Επίγνωση, ούτε “επιστροφή”. Όλα αυτά είναι γεννήματα της άγνοιας και της φαντασίας. 

Η Αιωνιότητα είναι η Μόνη Πραγματικότητα. 

  

 Η Φύση της Συνείδησης 

  

Η Συνείδηση, στην πιο αγνή της μορφή, στερείται οποιουδήποτε περιεχομένου. Είναι ένας κενός καμβάς, ένα άδειο δοχείο που έχει τη δυνατότητα για όλες τις εμπειρίες, αλλά το ίδιο είναι αμόλυντο από οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα. Αυτή η Βασική Επίγνωση είναι η πηγή από την οποία αναδύονται όλες οι συγκεκριμένες συνειδητοποιήσεις, εμποτισμένες με περιεχόμενο. Αυτές οι συγκεκριμένες εμπειρίες, είτε είναι σκέψεις, είτε συναισθήματα ή αισθητηριακές αντιλήψεις, είναι παροδικά φαινόμενα. Προκύπτουν από την πηγή της Βασικής Επίγνωσης, παίζουν τους ρόλους τους στο μεγάλο θέατρο της ύπαρξης και μετά διαλύονται ξανά στο κενό από όπου ήρθαν. 

  

Η κυκλική φύση αυτών των φαινομένων - που αναδύονται, υπάρχουν και στη συνέχεια σβήνουν - είναι μια απόδειξη της αιώνιας ροής της Συνείδησης. Είναι ένας συνεχής χορός, ένας ρυθμικός παλμός δημιουργίας και διάλυσης που συμβαίνει μέσα στην απέραντη έκταση της Επίγνωσης. Σε αυτόν τον χορό, δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ του χορευτή και του χορού, μεταξύ των φαινομένων και της Επίγνωσης που τα αντιλαμβάνεται. Είναι ένα και το αυτό, αχώριστοι και αδιαίρετοι. 

  

Η ψευδαίσθηση του χωρισμού 

  

Η πίστη σε μια εξωτερική δημιουργία, μια πραγματικότητα ξεχωριστή από την εσωτερική μας Επίγνωση, είναι προϊόν άγνοιας και φαντασίας. Είναι ένα πέπλο που συσκοτίζει την αληθινή φύση της ύπαρξης και διαιωνίζει την ψευδαίσθηση της δυαδικότητας. Αυτή η δυαδική αντίληψη δημιουργεί μια ψευδή διχοτόμηση μεταξύ του εαυτού και του άλλου, μεταξύ υποκειμένου και αντικειμένου, μεταξύ του παρατηρητή και του παρατηρούμενου. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει εξωτερική δημιουργία. Όλα τα φαινόμενα υπάρχουν μέσα στη Συνείδηση, ως εκδηλώσεις της ίδιας υποκείμενης πραγματικότητας. 

  

Αυτή η συνειδητοποίηση διαλύει τα όρια που φαινομενικά μας χωρίζουν από τον κόσμο γύρω μας. Αποκαλύπτει τη διασύνδεση όλων των πραγμάτων, την απρόσκοπτη συνέχεια της ύπαρξης που μας δένει με τον κόσμο. Σε αυτή την κατάσταση αυξημένης Επίγνωσης, αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει ανάγκη για μια “επιστροφή” σε κάποια αρχέγονη κατάσταση ύπαρξης, γιατί δεν την έχουμε εγκαταλείψει ποτέ. Η ιδέα ενός ταξιδιού πίσω σε έναν χαμένο παράδεισο δεν είναι παρά ένα αποκύημα της φαντασίας μας, μια αφήγηση που κατασκευάστηκε από το μυαλό για να κατανοήσει το ανεξήγητο. 

  

Η διαχρονική πραγματικότητα 

  

Η Αιωνιότητα είναι η μόνη πραγματικότητα. Στο βασίλειο της Συνείδησης, ο χρόνος δεν είναι παρά μια φευγαλέα σκιά, μια κατασκευή που δεν ασκεί καμία επιρροή στο αιώνιο τώρα. Το παρελθόν και το μέλλον είναι απλές αφαιρέσεις, ψευδαισθήσεις που μας αποσπούν από την παρούσα στιγμή, που είναι η μόνη αληθινή πραγματικότητα. Σε αυτό το αιώνιο παρόν, βρίσκουμε την ουσία της ύπαρξής μας, τον αμετάβλητο πυρήνα που επιμένει σε όλες τις αντιξοότητες της ζωής. 

  

Αυτή η διαχρονική πραγματικότητα είναι το θεμέλιο της ύπαρξής μας, το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζεται το οικοδόμημα της ζωής μας. Είναι πηγή άπειρης γαλήνης και ηρεμίας, καταφύγιο από την αναταραχή και τις διαμάχες του παροδικού κόσμου. Αναγνωρίζοντας αυτή την αλήθεια, απελευθερωνόμαστε από τις αλυσίδες του χρόνου και του χώρου, από την ψευδαίσθηση του χωρισμού και της δυαδικότητας. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε ξεχωριστά όντα που περιηγούνται σε ένα εχθρικό σύμπαν, αλλά αναπόσπαστα μέρη ενός ενιαίου, ενοποιημένου συνόλου. 

  

Το μονοπάτι προς την αφύπνιση 

  

Το ταξίδι προς αυτή τη συνειδητοποίηση είναι τόσο απλό όσο και βαθύ. Απαιτεί μια αλλαγή στην αντίληψη, μια στροφή προς τα μέσα για να εξερευνήσουμε τα βάθη της δικής μας Επίγνωσης. Μέσω πρακτικών όπως ο διαλογισμός, ο στοχασμός και η συνειδητή ζωή, μπορούμε να ξεφλουδίσουμε τα στρώματα της άγνοιας που συσκοτίζουν την αληθινή μας φύση. Μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια κατάσταση παρουσίας, μια αταλάντευτη προσοχή στο εδώ και τώρα, που μας επιτρέπει να δούμε το αιώνιο μέσα στο εγκόσμιο. 

  

Καθώς εμβαθύνουμε την πρακτική μας, αρχίζουμε να βλέπουμε μέσα από την ψευδαίσθηση της δυαδικότητας και να αναγνωρίζουμε την ενότητα όλων των πραγμάτων. Καταλαβαίνουμε ότι κάθε σκέψη, συναίσθημα και αντίληψη είναι ένα παροδικό κύμα στον ωκεανό της Συνείδησης, μια στιγμιαία έκφραση του αιώνιου χορού της δημιουργίας και της διάλυσης. Σε αυτή την Επίγνωση, βρίσκουμε την απελευθέρωση από τους κύκλους της γέννησης και του θανάτου, από την ατελείωτη αναζήτηση φευγαλέων απολαύσεων και την αποφυγή του πόνου. 

  

Ζώντας την Αιώνια Αλήθεια 

  

Το να ζεις σε ευθυγράμμιση με αυτή την αιώνια αλήθεια σημαίνει να ενσωματώνεις μια κατάσταση χάρης και γαλήνης. Είναι να κινείσαι στον κόσμο με μια αίσθηση ευκολίας και ροής, χωρίς να επιβαρύνεσαι από το βάρος των τύψεων του παρελθόντος ή των μελλοντικών ανησυχιών. Είναι να βλέπουμε το θείο σε κάθε στιγμή, να αναγνωρίζουμε την ιερότητα κάθε ύπαρξης και να ενεργούμε με συμπόνια και σοφία σε όλες τις προσπάθειές μας. 

  

Σε αυτή την κατάσταση Πλήρους Επίγνωσης, γινόμαστε φάροι φωτός σε έναν κόσμο τυλιγμένο στο σκοτάδι. Εκπέμπουμε μια παρουσία που αγγίζει τις καρδιές των γύρω μας, εμπνέοντάς τους να αφυπνιστούν στη δική τους αληθινή φύση. Γινόμαστε όργανα του αιώνιου, κανάλια μέσω των οποίων η απεριόριστη αγάπη και η σοφία του σύμπαντος ρέει στον κόσμο. 

  

Συμπέρασμα 

  

Η Συνείδηση παραμένει Συνείδηση, Επίγνωση, Αντίληψη, ανεξάρτητα από την παρουσία ή την απουσία περιεχομένου. Είναι μια αυτάρκης, αυτόφωτη και αιώνια πραγματικότητα που βρίσκεται κάτω από κάθε ύπαρξη. Αυτή η Πλήρης Επίγνωση είναι η μοναδική πραγματικότητα, η ουσία και η υποστήριξη κάθε συγκεκριμένης επίγνωσης με περιεχόμενο. Από αυτή τη Βασική Επίγνωση προκύπτουν και διαλύονται όλες οι ειδικές συνειδητοποιήσεις, δημιουργώντας τον χορό της δημιουργίας και της διάλυσης που χαρακτηρίζει την εμπειρία της ζωής μας. 

  

Αγκαλιάζοντας αυτήν την αλήθεια, υπερβαίνουμε την ψευδαίσθηση του χωρισμού και αναγνωρίζουμε την ενότητά μας με τον κόσμο. Βρίσκουμε ειρήνη στο αιώνιο τώρα, απελευθέρωση από τους κύκλους του χρόνου και μια βαθιά αίσθηση σύνδεσης με ό,τι είναι. Αυτός είναι ο δρόμος προς την αφύπνιση, το ταξίδι προς την πραγματοποίηση του αιώνιου χορού της Επίγνωσης που βρίσκεται στην καρδιά κάθε ύπαρξης. 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
* NEW BOOK *
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Saturday, 14 September, 2024

Monday, August 21, 2023

Buddhism Zen


Buddhism Zen

The Path of Enlightenment and Mindful Awareness

Zen Buddhism, a contemplative and profound tradition within the broader tapestry of Buddhism, has captivated seekers of spiritual insight and enlightenment for centuries. Rooted in the teachings of Siddhartha Gautama, the historical Buddha, Zen Buddhism has evolved into a distinct school of thought that emphasizes direct experience, mindfulness, and the realization of one's inherent Buddha nature.

Historical Context and Emergence:

Zen Buddhism, known as "Chan" in China and "Seon" in Korea, originated in India but found fertile ground for development in East Asian cultures. The 6th century Chinese monk Bodhidharma is often credited with introducing Zen to China. Seeking a way to transmit the essence of Buddhism beyond mere textual knowledge, Bodhidharma emphasized direct experience and the realization of one's own mind as the true path to enlightenment. This emphasis on experiential understanding set the foundation for the Zen tradition.

Core Principles of Zen Buddhism:

At the heart of Zen Buddhism lie several foundational principles that distinguish it from other Buddhist schools:

1. Direct Experience: Zen encourages individuals to directly experience reality without the interference of conceptual thinking. It urges practitioners to go beyond words and concepts to grasp the ineffable nature of existence.

2. Mindfulness and Presence: The practice of mindfulness is central to Zen. By being fully present in each moment, individuals can cultivate awareness and insight into the nature of their own minds and the world around them.

3. Koans and Paradoxes: Zen employs koans, paradoxical statements or questions, to provoke deep contemplation and challenge conventional thinking. These puzzles are designed to break down logical reasoning and trigger moments of insight.

4. Zazen (Seated Meditation): Zazen, a distinctive form of meditation, plays a crucial role in Zen practice. Through disciplined sitting and breathing, practitioners aim to calm the mind and awaken to their true nature.

5. Teacher-Student Relationship: Zen emphasizes the significance of a teacher-student relationship. The transmission of wisdom is often passed down through direct, personal interaction between a qualified teacher (sensei) and their students.

Practices and Rituals:

Zen practices are geared towards cultivating a heightened state of awareness and awakening. These practices include:

1. Zazen: Practiced in a formal setting, zazen involves seated meditation marked by focused attention on the breath, posture, and the arising and passing of thoughts.

2. Kinhin (Walking Meditation): Integrating mindfulness into movement, kinhin is a slow, mindful walking practice often done in between periods of zazen.

3. Teisho (Dharma Talks): Teachers offer insights and guidance through dharma talks, shedding light on complex concepts and sharing their own experiences.

4. Sesshin (Intensive Retreats): Sesshin are extended periods of intensive practice, lasting several days or even weeks, during which participants engage in prolonged meditation and self-inquiry.

Impact and Influence:

Zen Buddhism's influence extends beyond religious spheres, leaving an indelible mark on various aspects of Eastern and Western cultures:

1. Art and Aesthetics: Zen-inspired art, such as Japanese ink painting and the Zen rock garden, reflects the simplicity, impermanence, and profound insight of the tradition.

2. Philosophy and Psychology: Zen has inspired philosophical inquiry and influenced psychological practices like mindfulness-based therapies, emphasizing present-moment awareness and personal transformation.

3. Martial Arts and Mind-Body Practices: Zen principles have found their way into martial arts and other mind-body practices, where focus, discipline, and the embodiment of awareness are vital.

4. Literature and Poetry: Many renowned poets and authors, both in Asia and the West, have drawn inspiration from Zen teachings, integrating its themes of impermanence and enlightenment into their works.

Conclusion:

Zen Buddhism stands as a testament to the human quest for inner truth and spiritual awakening. Its emphasis on direct experience, mindfulness, and non-conceptual awareness offers a unique approach to understanding the nature of reality and one's place within it. As it continues to resonate with individuals seeking profound insight and liberation from the confines of ordinary thought, Zen Buddhism remains an enduring and influential tradition that bridges the gap between ancient wisdom and modern understanding.

THE " TRANSCENDENT" THEORY OF REALITY

Preamble

The Buddha Nature

Ignorance

True Zen and a Step-by-Step Approach, Kenso, Satori, Bodhi

Awakening

Preamble

The Right Approach to Buddhism is not through rational inquiry and comprehensible clarification. It is done through a specific experiential behavior, which has been tested and verified by those who have gone before on the Path.

Understanding Zen presupposes sufficient knowledge and experiential experience of the "previous" teachings of Buddhism.

The Central Perception-Teaching-View of Zen is a further "deepening" and expansion of the "Idealistic" View of Mahayana (Yogara). The "Subject" of Yogacara Emerges in Universal Nature is the Buddha Nature, the Buddha Essence, which constitutes the True Essence of all "beings" that appear as beings. This Essence is no longer Mind (in the "sense" of Citta, Vijnana), it is non-mind.

This Mahayana Buddhist Conception comes to merge with the Taoist Conception of Wu-Hsin (No-mind). This is why Chan appeared in China with the introduction of Buddhism from India (Bodhidharma) and its fusion with Taoism (as in the Shaolin Temple).

The Buddha Nature

There is only Buddha Nature, Perfect Wisdom, Sunyata, Asamskrita (Nirvana). There is, This Essence Alone, This Alone the Absolute Subject (which is Emptiness). This means that since every 'being' is This Buddha Essence, the Absolute Subject, every being is from the beginning and forever 'Enlightened'. From this comes the understanding, the teaching, that since all "beings" have Buddha Nature, they do not need to "enlighten" or realize or achieve Enlightenment, no practical effort is needed. Herein lies Dōgen's teaching that Enlightenment and "practice" are identical, that "simply sitting" is Enlightenment, the behavior of the Buddha.

In reality the Buddha Nature, the Buddha Essence, the Absolute Subject is Stillness Flowing in Eternity. Everything else that seems to move, change, etc., belongs to the Subjective dream.

To Feel your Buddha Nature means to be "Still" and not "caught" in any movement, in any process. What "moves" is "phenomena", the flow of "phenomena". Perception (Mind) is aware of "phenomena", without being "caught" anywhere. This is Enlightenment. It is the "Immovable Wisdom". If it is "caught", then, it "travels" in the dream state with the "object" as a "vehicle". This is ignorance, delusion, misery.

Ultimately, if the "being" Feels its Buddha Nature, it works like that and needs no practice. But when he "doesn't feel" his Buddha Nature then obviously he has to "realize" it and here "practice" is needed (what this "practice" is is another matter).

But if you do not "Feel" your Buddha Nature you cannot seek Enlightenment because it will be a false enlightenment. Then; Do you remain in the state of ignorance? Obviously not. You just change "level" The "how" is exactly the "practice". This is Zen.

Ignorance

Let's repeat it: To Feel your Buddha Nature means to be "Still" and not "caught" in any movement, in any process. What "moves" is "phenomena", the flow of "phenomena". Perception (Mind) is aware of "phenomena", without being "caught" anywhere. This is Enlightenment. If it is "caught", then, it "travels" in the dream state with the "object" as a "vehicle". This is ignorance, delusion, misery.

To be "caught" by something means, in fact, that volitional energy is present, the will is "involved" and the activity takes on a "personal" character. This is how we sink into ignorance.

To put it another way, to get "caught" is to enter into ego-rational biased activity, with all that that entails.

True Zen and a Step-by-Step Approach

Since the Buddha Nature is the True Nature, i.e., it is innate in every being, it is natural and next to emphasize the direct insight of this nature, its realization and its practical expression. This is Prajna (the non-conceptual insight). This leads to a differentiation of the "concept" of Meditation. The "perception", the "awareness" of our True Nature depends entirely on us (on the Absolute Subject), on our Will and Attention. It does not depend on "external" factors, or time, or some activity or process. It is therefore immediate as an event, "sudden" and not gradual or revealed successively over time. Enlightenment occurs as an instantaneous transformation, total and instantaneous.

What is the Basis, the Foundation of Zen: "Here, Now, Me":

There is nothing but the Now (Time is "realized" in the Now).

There is nothing but Here (Space is "manifested" in Here).

There is nothing but the Ego, the True Self, The Infinite "appears" in the Ego).

The Absolute Subject is Enlightenment, the Gate of Eternity, the Freedom of Endless!

The True Goal of Zen is to See, to Realize the True Self. Thus, it is wrong to set a goal other than the Self. When you set no other goal, this is the true goal.

If you find the True Self you don't need to find anything else, it is the All, everything, everything. When you experience the All, you experience it always, everywhere, in everything. This is Ethics!

True Meditation (the Essence of Zen) is "the Immersion of the 'spirit' into the center of the 'Heart'." Here is the "Original Mind", the Self, our True Nature, the Root of the Subject, the Absolute Subject. Within the Body, Beyond the Body (Non-temporal, non-local, non-perceived).

The Absolute Subject is Always Pure, Unadulterated, Transparent, without "dust", True Zen consists of experiencing the Absolute, realizing the Absolute and acting the Absolute in our daily activities.

Sikandaza (to 'sit still') means to Remain 'Still' no matter what you do or what happens. Perception (the Mind) "watches" the "phenomena", without getting "caught" anywhere. At first you may need to sit in a meditative posture (Zazen, sitting meditation) but at some point, you can become independent of this and remain in "Stillness" even when you are in activity (Qinqin, walking meditation). So, to "sit simply" means not to get caught up in processes of the body, the senses, the mind, all of which belong to the dream.

Sikandaza (to 'sit still') means to Remain 'Still' no matter what you do or what happens. True Zen, (the Essence of Meditation) is not 'no-thought', sitting still like a grassy stone on the mountain or like a log at the edge of the forest or like a straw scarecrow in the field. Zen is Life, it is being alive on all levels of being. Therefore, where the term "no-thought" (no-mind, no-mind) is used it is used in the sense of cessation of egoic thought and not in the sense of nothingness.

To be "Still" is to be in fully concentrated alertness (samadhi), in an unbroken "clarity," and in that state to "see (everything) and act." It is the perception of the world from the perspective of samadhi. It is the State of Concentration (jyo) and to see thus is Prajna (Wisdom). There is nothing but the Subject, all else is phenomena that come and go. If you become absorbed in something, if you "follow" something the Subject changes (becomes "mind") and the object emerges, you are immersed in dualistic perception, life and experience.

In this State of "Stillness" without changing you are one with all. How is this possible? You act like a mirror that reflects everything without holding anything back. There are "signs" that you are actually in "Stillness", in samadhi (absolutely focused alertness) when you sit in Sikindaza:

1) You feel like you are "floating" (you feel like you are "floating" because there is no sense of the body as only the minimum necessary energy is channeled into the body).

2) You feel everything without "reacting" to anything.

3) The thought worships unhindered without being "seduced" or "absorbed" into something.

4) Your Action (your reaction to the world) depends entirely on your Will. Even when you 'react suddenly or 'instinctively'. The strange thing about the State is that you automatically follow the Light Path of Dharma and never slide down the downward dark paths of ignorance, passion and loss.

Dharma (Right Action on all Levels of Existence) is Objective. The confused subject perceives it and accepts it as an objective rule. The liberated subject perceives and accepts it as an Essential Law of Nature. The Absolute Subject Recognizes it as an Expression of His Own Nature.

The Stepwise Approach

Of course, some argue that the awareness of our True Nature can be sudden, but a gradual deepening of insight, and of our understanding, a "maturation" is required. This simply means that one does not see, does not perceive clearly and needs time to get rid of one's "limitations". Most people operate this way, even those who frequent the "spiritual" space.

The Basic Concept here is that the Essential Nature, is the Innermost Nature (What We Experience in the Depths of Self) that Transcends and "encloses" the "I" with which we usually identify. The "I" is a useful tool for manifestation and activity in outer life but it has no relation to our Real Nature. That's how we have to "get over it". So, where it was a "fossilized" mechanism (the "I" with its ideologies, its memories and its "knowledge, its prejudices) a free, spontaneous and unhindered relationship with the outside world is established.

So, it is clear that only through ignorance or denial of our true nature can enlightenment be seen as something to seek, a destination that we may someday reach.

The dissolution of ignorance of Buddha Nature can be achieved Here, Now, by Mindful Observation, by the dissolution of all illusory perceptions.

Phased Approach:

To "see" our True Nature (as Timeless Space) is called Kenso.

The Living of the " Void " is Satori

But we should quite naturally and effortlessly "settle" permanently in this state in order to say that we have reached final "liberation" (Bodhi).

Levels of “Meditation:

Perception of the world. Kenso.

Inner Perception and Absolute Perception. Satori.

Bodhi.

Analytically:

There are two ways of perception.

1) To see things that exist within the "Space".

2) To see the "Space" within which there are "things".

Starting from the first case, when you rise to the Perception of "Space" you arrive at Kenso. The Mirror mirrors things. More specifically, observing things we see that they are in relation to the environment. In the end, the important thing is not the thing but the "space" in which it is included. This is how the "concept of 'space'" emerges as the unifying element of everything.

From the perception of "Space" (when you let go of "things") you rise to the Perception that You Are Space. The Mirror simply Mirrors (but there is "nothing" to mirror). This is the Pure Unadulterated Essence of the Mirror. The Satori.

Beyond that is the One Reality, the Mirror. The Bodhi.

Bhodi

Woo-shin

Bodhi is wu -shin, not mind, not consciousness, emptiness.

Bodhi is the One Reality. It is not born, it is not lost, it is not realized, it is the nature of everything and everything. Within Bodhi, activities and phenomena emerge, quite naturally, and disappear again, quite naturally.

Bodhi (wu - shin) is One and Only Reality and there is no difference between rest and activity.

Wu-shin and Shin

When the Bodhi (wu-shin) is allowed to function like this, whether in rest or in activity, Reality is experienced.

When Bodhi (wu-shin) is restrained, grasped and remains attached to a phenomenon (junji), the natural flow of wu-shin is interrupted, wu-shin becomes immobilized, becomes shin (mind, consciousness): we enter an imaginary space and time. This state obeys its own laws of operation. It seems like a real existence, it has consistency thanks to the law of karma, there is evolution, reincarnation, a demand for liberation. This is all fantastic.

Actually wu-shin is the background, it is not lost, it is our nature, it is Reality, there is nothing to realize, nothing to liberate. Shin (consciousness) constitutes attachment. It's dreamy. As long as we stick to the imaginary, this works (and everything seems real). When this is abandoned then we realize that Reality Is Always One, that we were living in a dream, we woke up from the dream.

Accomplishment

We are Bodhi (wu-shin), we possess Bodhi, we don't need to perform anything. Sin is an illusion.

So, what is needed is to reject the fantastic, to detach ourselves from the phenomenon. Any movement towards the phenomenon must be rejected. Every grab from the phenomenon must be cut off. Any obsession with the phenomenon must be eliminated. (By phenomenon we mean what we have in front of us at this moment, what we are living at this moment) When this happens and the wu-shin thus detached from the phenomenon, then it flows freely, (there is a perfect, unhindered freedom) – the sin disappears... Then we realize that we are always in this State, that before we lived in the imaginary, which has its own time – we could be there for a moment or ages, lifetimes, forever.

Wu-shin has no time - the imaginary has its own time.

The Non-Practice of Zen

As long as we are Bodhi (wu-shin) there is nothing to be realized – just to be detached from the phenomenon (what we have right now in front of us).

So, Zen is not a process, it is not something we have to do, to realize (this concept belongs to the imaginary) – we just have to detach ourselves from the phenomenon.

Zen is Bodhi, there is no other Reality than Bodhi. Its interruption is immersion in the fantastic. That is, something that does not exist in reality.

Practicing Zen means simply experiencing our nature, living our reality, sitting like that, and realizing. There is no way out of this state, course, evolution, release (this perception belongs to the imaginary).

What is rejected is the exit from Bondi, the attachment to the phenomenon.

(What the Zen Masters reveal to their students is the attachment to the phenomenon, which introduces them to the imaginary. The impact is this: You are attached, you are in an imaginary space, do you see it? This is called direct suggestion (upaya). impact can lead to immediate detachment from the phenomenon, where the wu-shin is detached and we perceive Reality (this is Satori), or the impact can thus pass into the lost).

Awakening

Zen is a direct way of approaching Reality. It doesn't analyze anything; it doesn't explain anything. We take for granted our nature (wu-hsin), that which exists. Wu-shin is the background (not described because it is emptiness). The only immediate datum is xin (consciousness, attachment to the phenomenon) Zen is detachment from the phenomenon. Zen shows our true nature. It leads to Satori, the ultimate unhindered freedom (wu -shin).

Zen is not a religion, it is not a topic for discussion, not even a way to approach Reality, a way to live... It is our nature, it is our daily life, it is in front of us, behind us, it is right, left, up and down... and try as we might we can't help but see it, ... we just can't hide from ourselves.

...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

Chapter 9 

  

The Mystical Wisdom of Tao Te Ching: Embracing Moderation and the Way of Heaven 

  

Introduction 

  

Chapter 9 of the Tao Te Ching, attributed to the ancient sage Laozi, offers profound insights into the principles of moderation, impermanence, and the cyclical nature of life. This chapter emphasizes the importance of avoiding excess, recognizing the limitations of material wealth and status, and knowing when to withdraw. By aligning with the natural flow of the Tao, one can achieve harmony and fulfillment. Laozi’s teachings in this chapter serve as a timeless guide, reminding us that true wisdom lies in understanding the balance of life and embracing the way of heaven. 

  

The Perils of Excess 

  

"Better stop short than fill to the brim. 

Over sharpen the blade, and the edge will soon blunt." 

  

The opening lines of Chapter 9 highlight the dangers of excess. In the natural world, overfilling a vessel leads to spillage, and over-sharpening a blade results in a dull edge. These metaphors illustrate the principle that pushing beyond the natural limits of things can lead to deterioration and loss. This wisdom encourages us to practice moderation in all aspects of life, avoiding the pitfalls of overindulgence and overexertion. 

  

In a broader sense, this teaching advises against the relentless pursuit of more—more wealth, more power, more success—recognizing that such pursuits often lead to imbalance and dissatisfaction. By understanding the importance of moderation, we can maintain a state of equilibrium and preserve the integrity of our endeavors. 

  

The Illusion of Security in Wealth and Status 

  

"Amass a store of gold and jade, and no one can protect it. 

Claim wealth and titles, and disaster will follow." 

  

These lines address the fleeting nature of material wealth and social status. Amassing treasures like gold and jade may seem to offer security, but such accumulation inevitably invites risk and vulnerability. Similarly, the pursuit of wealth and titles can lead to envy, conflict, and eventual downfall. Laozi warns that relying on external possessions and honors for a sense of security is illusory and ultimately precarious. 

  

In Taoist philosophy, true security and contentment come from within, from a state of harmony with the Tao. By focusing on internal development and spiritual alignment rather than external acquisitions, one can achieve a lasting sense of peace and stability. This teaching encourages a shift in perspective from materialism to mindfulness, valuing inner richness over outer riches. 

  

The Wisdom of Knowing When to Withdraw 

  

"Retire when the work is done. 

This is the way of heaven." 

  

The concluding lines of Chapter 9 emphasize the importance of knowing when to step back and let go. Once a task is completed, it is wise to retire and refrain from further intervention. This principle reflects the cyclical nature of life and the understanding that all things have their time and place. By recognizing when a cycle has come to its natural conclusion, we can avoid unnecessary struggle and conflict. 

  

This teaching aligns with the Taoist concept of wu wei (無 為), or effortless action. Wu wei involves acting in harmony with the natural flow of events, knowing when to act and when to refrain from action. It is a practice of aligning with the Tao, allowing things to unfold naturally without force or interference. This approach leads to a state of balance and harmony, reflecting the way of heaven. 

  

Mystical Implications: The Cyclical Nature of the Tao 

  

The teachings of Chapter 9 invite us to contemplate the deeper, mystical aspects of the Tao, particularly its cyclical and self-regulating nature. The Tao, as the fundamental principle of the universe, operates through cycles of growth and decline, action and rest. By aligning with these natural rhythms, we can achieve a state of harmony and balance. 

  

Embracing Moderation 

  

The principle of moderation is central to Taoist philosophy. It teaches us to recognize the limits of our actions and desires, understanding that excess leads to imbalance and eventual decline. By practicing moderation, we can maintain a state of equilibrium, preserving our energy and resources for when they are truly needed. This approach fosters a sense of contentment and sufficiency, allowing us to appreciate the present moment without constantly striving for more. 

  

Recognizing the Illusory Nature of Wealth and Status 

  

Laozi’s warning about the perils of wealth and status encourages us to look beyond the superficial and transient aspects of life. Material possessions and social honors are subject to change and loss, and relying on them for security is ultimately futile. By shifting our focus to inner development and spiritual alignment, we can cultivate a sense of true and lasting security that is independent of external circumstances. 

  

Understanding the Importance of Withdrawal 

  

The wisdom of knowing when to withdraw is a key aspect of living in harmony with the Tao. This teaching emphasizes the importance of recognizing the natural conclusion of cycles and allowing things to end gracefully. By stepping back and letting go at the appropriate time, we can avoid unnecessary struggle and conflict, maintaining a state of balance and harmony. This approach reflects the Taoist ideal of wu wei, acting in accordance with the natural flow of events without force or interference. 

  

Practical Applications: Living in Harmony with the Tao 

  

The insights of Chapter 9 can be applied to various aspects of life, offering practical guidance for cultivating balance, contentment, and harmony. 

  

1. Practicing Moderation: In daily life, practicing moderation involves being mindful of our consumption and actions. This can include managing our diet, work, and leisure activities to avoid excess and maintain balance. By recognizing our limits and practicing restraint, we can preserve our energy and resources, fostering a sense of well-being and equilibrium. 

  

2. Shifting Focus from External to Internal: Recognizing the illusory nature of wealth and status encourages us to focus on inner development. This can involve cultivating mindfulness, self-awareness, and spiritual practices that nurture our inner richness. By valuing inner qualities such as compassion, wisdom, and integrity, we can achieve a sense of true and lasting security. 

  

3. Knowing When to Withdraw: Understanding the importance of withdrawal involves recognizing the natural conclusion of cycles and allowing things to end gracefully. This can include knowing when to end a project, step back from a role, or let go of a relationship. By accepting the natural flow of events and practicing wu wei, we can maintain a state of balance and harmony, avoiding unnecessary struggle and conflict. 

  

Conclusion 

  

Chapter 9 of the Tao Te Ching offers profound and timeless wisdom for living in harmony with the Tao. By embracing moderation, recognizing the illusory nature of wealth and status, and understanding the importance of knowing when to withdraw, we can achieve a state of balance, contentment, and harmony. These teachings encourage us to align with the natural rhythms of the Tao, fostering a life of simplicity, mindfulness, and inner richness. By following the way of heaven, we can navigate the complexities of life with grace and wisdom, discovering the profound beauty and peace that come from living in accordance with the timeless principles of the Tao. 

... 

Η μυστικιστική σοφία του Tao Te Ching: Αγκαλιάζοντας το μέτρο και τον δρόμο του ουρανού 

  

Εισαγωγή 

  

Το Κεφάλαιο 9 του Tao Te Ching, που αποδίδεται στον αρχαίο σοφό Laozi, προσφέρει βαθιές γνώσεις για τις αρχές του μέτρου, της παροδικότητας και της κυκλικής φύσης της ζωής. Αυτό το κεφάλαιο τονίζει τη σημασία της αποφυγής της υπερβολής, της αναγνώρισης των περιορισμών του υλικού πλούτου και της θέσης και της γνώσης πότε πρέπει να αποσυρθούμε. Με την ευθυγράμμιση με τη φυσική ροή του Τάο, μπορεί κανείς να επιτύχει αρμονία και εκπλήρωση. Οι διδασκαλίες του Laozi σε αυτό το κεφάλαιο χρησιμεύουν ως ένας διαχρονικός οδηγός, υπενθυμίζοντάς μας ότι η αληθινή σοφία βρίσκεται στην κατανόηση της ισορροπίας της ζωής και στην αγκαλιά της οδού του ουρανού. 

  

Οι κίνδυνοι της υπερβολής 

  

«Καλύτερα να σταματήσεις εγκαίρως παρά να γεμίσεις μέχρι το χείλος. 

Ακονίστε τη λεπίδα και η άκρη σύντομα θα αμβλύνει». 

  

Οι αρχικές γραμμές του Κεφαλαίου 9 υπογραμμίζουν τους κινδύνους της υπερβολής. Στον φυσικό κόσμο, η υπερβολική πλήρωση ενός δοχείου οδηγεί σε διαρροή και το υπερβολικό ακόνισμα μιας λεπίδας έχει ως αποτέλεσμα μια θαμπή άκρη. Αυτές οι μεταφορές απεικονίζουν την αρχή ότι η ώθηση πέρα από τα φυσικά όρια των πραγμάτων μπορεί να οδηγήσει σε φθορά και απώλεια. Αυτή η σοφία μας ενθαρρύνει να ασκούμε το μέτρο σε όλες τις πτυχές της ζωής, αποφεύγοντας τις παγίδες της υπερβολικής τέρψης και της υπερέντασης. 

  

Με μια ευρύτερη έννοια, αυτή η διδασκαλία συμβουλεύει να μην επιδιώκουμε περισσότεροερισσότερο πλούτο, περισσότερη δύναμη, περισσότερη επιτυχία-, αναγνωρίζοντας ότι τέτοιες επιδιώξεις συχνά οδηγούν σε ανισορροπία και δυσαρέσκεια. Κατανοώντας τη σημασία της μετριοπάθειας, μπορούμε να διατηρήσουμε μια κατάσταση ισορροπίας και να διατηρήσουμε την ακεραιότητα των προσπαθειών μας. 

  

Η ψευδαίσθηση της ασφάλειας στον πλούτο και στην σταθερή κατάσταση 

  

«Γεμίστε μια αποθήκη  με χρυσό και νεφρίτη και κανείς δεν θα μπορεί να την προστατεύσει. 

Διεκδικήστε πλούτη και τίτλους και θα ακολουθήσει η καταστροφή». 

  

Αυτές οι γραμμές αναφέρονται στη φευγαλέα φύση του υλικού πλούτου και της κοινωνικής θέσης. Η συγκέντρωση θησαυρών όπως ο χρυσός και ο νεφρίτης μπορεί να φαίνεται ότι προσφέρουν ασφάλεια, αλλά μια τέτοια συσσώρευση αναπόφευκτα προκαλεί κίνδυνο και ευπάθεια. Ομοίως, η επιδίωξη του πλούτου και των τίτλων μπορεί να οδηγήσει σε φθόνο, σύγκρουση και τελικά πτώση. Ο Λάοζι προειδοποιεί ότι το να βασίζεσαι σε εξωτερικές κτήσεις και τιμές για μια αίσθηση ασφάλειας είναι απατηλό και τελικά επισφαλές. 

  

Στην Ταοϊστική φιλοσοφία, η αληθινή ασφάλεια και ικανοποίηση προέρχονται από μέσα, από μια κατάσταση αρμονίας με το Τάο. Εστιάζοντας στην εσωτερική ανάπτυξη και την πνευματική ευθυγράμμιση και όχι στα εξωτερικά αποκτήματα, μπορεί κανείς να επιτύχει μια διαρκή αίσθηση ειρήνης και σταθερότητας. Αυτή η διδασκαλία ενθαρρύνει μια αλλαγή της οπτικής γωνίας από τον υλισμό στην επίγνωση, εκτιμώντας τον εσωτερικό πλούτο έναντι του εξωτερικού πλούτου. 

  

Η σοφία του να ξέρεις πότε πρέπει να αποσυρθείς 

  

«Αποσυρθείτε όταν τελειώσει η δουλειά. 

Αυτή είναι η οδός του ουρανού». 

  

Οι καταληκτικές γραμμές του Κεφαλαίου 9 τονίζουν τη σημασία του να γνωρίζουμε πότε πρέπει να κάνετε πίσω και να αφεθείτε. Μόλις ολοκληρωθεί μια εργασία, είναι συνετό να αποσυρθείτε και να αποφύγετε περαιτέρω παρέμβαση. Αυτή η αρχή αντανακλά την κυκλική φύση της ζωής και την κατανόηση ότι όλα τα πράγματα έχουν τον χρόνο και τον τόπο τους. Αναγνωρίζοντας πότε ένας κύκλος έχει φτάσει στη φυσική του κατάληξη, μπορούμε να αποφύγουμε περιττούς αγώνες και συγκρούσεις. 

  

Αυτή η διδασκαλία ευθυγραμμίζεται με την ταοϊστική έννοια του wu wei (無 為), ή της αβίαστης δράσης. Το Γου Γουέι περιλαμβάνει δράση σε αρμονία με τη φυσική ροή των γεγονότων, γνωρίζοντας πότε πρέπει να ενεργούμε και πότε να αποφεύγουμε τη δράση. Είναι μια πρακτική ευθυγράμμισης με το Τάο, επιτρέποντας στα πράγματα να ξεδιπλώνονται φυσικά χωρίς δύναμη ή παρεμβολές. Αυτή η προσέγγιση οδηγεί σε μια κατάσταση ισορροπίας και αρμονίας, αντανακλώντας τον δρόμο του ουρανού. 

  

Μυστικές επιπτώσεις: Η κυκλική φύση του Τάο 

  

Οι διδασκαλίες του Κεφαλαίου 9 μας καλούν να αναλογιστούμε τις βαθύτερες, μυστικιστικές πτυχές του Τάο, ιδιαίτερα την κυκλική και αυτορυθμιζόμενη φύση του. Το Τάο, ως η θεμελιώδης αρχή του σύμπαντος, λειτουργεί μέσα από κύκλους ανάπτυξης και παρακμής, δράσης και ανάπαυσης. Ευθυγραμμίζοντας με αυτούς τους φυσικούς ρυθμούς, μπορούμε να επιτύχουμε μια κατάσταση αρμονίας και ισορροπίας. 

  

Αγκαλιάζοντας τη μετριοπάθεια 

  

Η αρχή του μέτρου είναι κεντρική στην ταοϊστική φιλοσοφία. Μας διδάσκει να αναγνωρίζουμε τα όρια των πράξεων και των επιθυμιών μας, κατανοώντας ότι η υπερβολή οδηγεί σε ανισορροπία και τελικά παρακμή. Με το μέτρο, μπορούμε να διατηρήσουμε μια κατάσταση ισορροπίας, διατηρώντας την ενέργεια και τους πόρους μας για όταν πραγματικά χρειάζονται. Αυτή η προσέγγιση καλλιεργεί μια αίσθηση ικανοποίησης και επάρκειας, επιτρέποντάς μας να εκτιμούμε την παρούσα στιγμή χωρίς να προσπαθούμε συνεχώς για περισσότερα. 

  

Αναγνωρίζοντας την Απατηλή Φύση του Πλούτου και της Κατάστασης 

  

Η προειδοποίηση του Laozi για τους κινδύνους του πλούτου και της θέσης μας ενθαρρύνει να κοιτάξουμε πέρα από τις επιφανειακές και παροδικές πτυχές της ζωής. Τα υλικά αγαθά και οι κοινωνικές τιμές υπόκεινται σε αλλαγές και απώλειες, και το να βασίζεσαι σε αυτά για ασφάλεια είναι τελικά μάταιο. Μετατοπίζοντας την εστίασή μας στην εσωτερική ανάπτυξη και την πνευματική ευθυγράμμιση, μπορούμε να καλλιεργήσουμε μια αίσθηση αληθινής και διαρκούς ασφάλειας που είναι ανεξάρτητη από τις εξωτερικές συνθήκες. 

  

Κατανόηση της σημασίας της απόσυρσης 

  

Η σοφία του να ξέρεις πότε να αποσυρθείς είναι μια βασική πτυχή του να ζεις σε αρμονία με το Τάο. Αυτή η διδασκαλία τονίζει τη σημασία της αναγνώρισης της φυσικής ολοκλήρωσης των κύκλων και του επιτρέποντος στα πράγματα να τελειώνουν με χάρη. Κάνοντας ένα βήμα πίσω και αφήνοντας να φύγουμε την κατάλληλη στιγμή, μπορούμε να αποφύγουμε περιττούς αγώνες και συγκρούσεις, διατηρώντας μια κατάσταση ισορροπίας και αρμονίας. Αυτή η προσέγγιση αντανακλά το ταοϊστικό ιδεώδες του wu wei, ενεργώντας σύμφωνα με τη φυσική ροή των γεγονότων χωρίς δύναμη ή παρεμβολή. 

  

Πρακτικές εφαρμογές: Ζώντας σε αρμονία με το Τάο 

  

Οι ιδέες του Κεφαλαίου 9 μπορούν να εφαρμοστούν σε διάφορες πτυχές της ζωής, προσφέροντας πρακτική καθοδήγηση για την καλλιέργεια ισορροπίας, ικανοποίησης και αρμονίας. 

  

1. Εξάσκηση της μετριοπάθειας: Στην καθημερινή ζωή, η άσκηση μετριοπάθειας περιλαμβάνει να προσέχουμε την κατανάλωση και τις πράξεις μας. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τη διαχείριση της διατροφής, της εργασίας και των ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων μας για να αποφύγουμε την υπερβολή και να διατηρήσουμε την ισορροπία. Αναγνωρίζοντας τα όριά μας και ασκώντας αυτοσυγκράτηση, μπορούμε να διατηρήσουμε την ενέργεια και τους πόρους μας, καλλιεργώντας μια αίσθηση ευεξίας και ισορροπίας. 

  

2. Μετατόπιση της εστίασης από το εξωτερικό στο εσωτερικό: Η αναγνώριση της απατηλής φύσης του πλούτου και της θέσης μας ενθαρρύνει να επικεντρωθούμε στην εσωτερική ανάπτυξη. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει την καλλιέργεια της επίγνωσης, της αυτογνωσίας και των πνευματικών πρακτικών που τρέφουν τον εσωτερικό μας πλούτο. Εκτιμώντας τις εσωτερικές ιδιότητες όπως η συμπόνια, η σοφία και η ακεραιότητα, μπορούμε να επιτύχουμε μια αίσθηση αληθινής και διαρκούς ασφάλειας. 

  

3. Γνωρίζοντας πότε πρέπει να αποσυρθείτε: Η κατανόηση της σημασίας της απόσυρσης περιλαμβάνει την αναγνώριση της φυσικής ολοκλήρωσης των κύκλων και το να επιτρέψετε στα πράγματα να τελειώσουν με χάρη. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει το να γνωρίζετε πότε πρέπει να τερματίσετε ένα έργο, να αποχωρήσετε από έναν ρόλο ή να αφήσετε μια σχέση. Με την αποδοχή της φυσικής ροής των γεγονότων και την εξάσκηση στο wu wei, μπορούμε να διατηρήσουμε μια κατάσταση ισορροπίας και αρμονίας, αποφεύγοντας περιττούς αγώνες και συγκρούσεις. 

  

Συμπέρασμα 

  

Το Κεφάλαιο 9 του Τάο Τε Τσινγκ προσφέρει βαθιά και διαχρονική σοφία για να ζεις σε αρμονία με το Τάο. Αγκαλιάζοντας το μέτρο, αναγνωρίζοντας την απατηλή φύση του πλούτου και της θέσης και κατανοώντας τη σημασία του να γνωρίζουμε πότε πρέπει να αποσυρθούμε, μπορούμε να επιτύχουμε μια κατάσταση ισορροπίας, ικανοποίησης και αρμονίας. Αυτές οι διδασκαλίες μας ενθαρρύνουν να ευθυγραμμιστούμε με τους φυσικούς ρυθμούς του Τάο, καλλιεργώντας μια ζωή με απλότητα, επίγνωση και εσωτερικό πλούτο. Ακολουθώντας τον δρόμο του ουρανού, μπορούμε να περιηγηθούμε στην πολυπλοκότητα της ζωής με χάρη και σοφία, ανακαλύπτοντας τη βαθιά ομορφιά και την ειρήνη που προέρχονται από το να ζούμε σύμφωνα με τις διαχρονικές αρχές του Τάο. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

Chapter 9. The Mystical Essence of Good and Evil in the Dhammapada 

  

The Dhammapada, a revered text within the Theravada Buddhist tradition, offers profound insights into the nature of good and evil, guiding individuals toward a life of wisdom, compassion, and mindfulness. Chapter IX, which delves into the concept of evil, presents a series of verses that, when contemplated deeply, reveal the mystical relationship between our thoughts, actions, and the karmic outcomes that follow. 

  

The Dual Paths: Hastening Towards Good or Delighting in Evil 

  

The Dhammapada begins its exploration of evil with a stark admonition in verse 116: "If a man would hasten towards the good, he should keep his thought away from evil; if a man does what is good slothfully, his mind delights in evil." Here, the text highlights the importance of intention and mindfulness in our actions. The mind is like a garden, where thoughts are seeds. If one is not diligent in nurturing the seeds of goodness, the weeds of evil can easily take root and flourish. 

  

The phrase "slothfully" suggests that spiritual laziness is a gateway to moral decay. The verse emphasizes that the pursuit of goodness is not passive; it requires active, consistent effort. When one becomes complacent, the mind naturally gravitates towards negative tendencies. This idea is echoed in many spiritual traditions, where the concept of vigilance over one’s thoughts and actions is seen as essential to maintaining a virtuous life. 

  

The Ripple Effect of Sin and Virtue 

  

Verses 117 and 118 present a dichotomy between the outcomes of sin and virtue. In verse 117, the Dhammapada warns, "If a man commits a sin, let him not do it again; let him not delight in sin: pain is the outcome of evil." Conversely, verse 118 advises, "If a man does what is good, let him do it again; let him delight in it: happiness is the outcome of good." 

  

These verses remind us that every action we take, whether good or evil, sets into motion a chain of karmic consequences. The universe, in its infinite wisdom, does not forget; it merely waits. The outcomes of our actions may not be immediate, but they are inevitable. This is the mystical law of karma at work—a force that transcends time and space, ensuring that justice is meted out, whether in this life or the next.