Tuesday, August 22, 2023

Consciousness is the Unique Reality

For thousands of years now, we have been investigating, in religions, philosophies, theories, the Mystery of Existence. And we have used many terms, names and descriptions... What do they all mean, after all?

What is Tao? What is Conceived Brahman? What is Asamskrita, the Uncreated Reality? What is Ein Sof? What is God? What is Wahdat al-Wujud (Unity of Being)? The Absolute? The truth;

And beyond religions, philosophies, theories, is there in science, today, any term that could constitute the Foundation of Reality? The basis of a Unified View of Existence? The Support for a Unified Theory of Life?

Here is one such theory.

Introduction:

In the tapestry of existence, where the threads of reality and perception weave an intricate dance, there exists a mystical theory that explores the harmonious interplay between Consciousness, Creation, and the Multiverse. This theory proposes a holistic perspective that bridges the realms of science, spirituality, and metaphysics, inviting us to explore the profound interconnectedness of all things.

Foundations of Mystical Creation:

At the core of this mystical theory lies the concept of the "Conscious Creator." This is not a distinct deity, but rather an Overarching Consciousness that permeates all levels of existence, from the macrocosmic expanse of galaxies to the microcosmic subtleties of quantum particles. The Conscious Creator or Consciousness is the wellspring from which the multiverse emanates, an eternal source of creative intention that create the birth of universes.

Secret Dimensions and Multiverse:

The multiverse, in this theory, is not simply an arrangement of parallel universes, but a dynamic tapestry of dimensions unfolding in a symphony of frequency vibrations. Each dimension corresponds to a unique state of consciousness, resonating with specific energies and potentials.

These dimensions (worlds) are interconnected as they constitute the environment within which Consciousness manifests.

Consciousness as a Cosmic Loom:

In this mystical theory, Consciousness manifests as the wave of potential. Consciousness is likened to a cosmic loom, weaving the web of reality through intention and observation. The act of conscious observation collapses the wave of potential into a concrete reality, solidifying it into existence. This process, described in quantum physics as the observer effect, highlights the profound role of consciousness in shaping the universe.

The One and the Many:

Consciousness manifests as the wave of potential countless times within the Cosmic Environment creating nodes of presence, centers of perception, carriers of life. It is One and yet many (and all, each, is This One).

Consciousness through the nodes of presence (the centers of perception, the carriers of life), adapted to the conditions of each Dimension (Worlds), traverses the worlds and explores the different realities, the inner worlds and the outer material reality.

The Prism of Perception:

Perception, according to this theory, acts as a multifaceted prism through which consciousness interacts with the multiverse. Just as light refracts into a spectrum of colors through a physical prism, consciousness refracts into myriad perspectives through the prism of perception. These perspectives create a kaleidoscope of experiences, allowing the Conscious Creator to explore its own infinite nature.

Awakening the Mystic Within:

True meditation, as an integral part of this mystical theory, becomes the gateway to transcending the limitations of the individual self and merging with the Conscious Creator. Through meditation, individuals tap into the timeless realm of Pure Presence, silencing the chatter of the mind and aligning with the essence of creation. This communion allows one to harness the power of intention and traverse the multiverse, consciously shaping reality.

Conclusion:

The mystical theory presented here invites us to journey beyond the boundaries of conventional understanding, merging science and spirituality into a unified tapestry of wisdom. It suggests that we are both the weavers and the woven, the observers and the observed, intricately entwined in the dance of consciousness and creation. As we explore the depths of this theory, we uncover a new lens through which to perceive our existence—one that reveals the profound mystery and interconnectedness that lie at the heart of all that is.

...

Η Συνείδηση είναι η Μοναδική Πραγματικότητα

Χιλιάδες χρόνια τώρα, ερευνάμε, μέσα σε θρησκείες, φιλοσοφίες, θεωρήσεις, το Μυστήριο της Ύπαρξης. Κι έχουμε χρησιμοποιήσει πολλούς όρους, ονόματα και περιγραφές... Τι σημαίνουν, τελικά, όλα αυτά;

Τι είναι το Τάο; Τι είναι το Ασσύληπτο Μπράχμαν; Τι είναι το Ασαμσκρίτα, η Μη Δημιουργημένη Πραγματικότητα; Τι είναι το Έιν Σοφ; Τι είναι ο Θεός; Τι είναι η «Ενότητα του Όντος»; Το Απόλυτο; Η Αλήθεια;

Και πέρα από θρησκείες, φιλοσοφίες, θεωρήσεις, υπάρχει στην επιστήμη, σήμερα, κάποιος όρος που θα μπορούσε να αποτελέσει το Θεμέλιο της Πραγματικότητας; Την βάση μιας Ενιαίας Θεώρησης της Ύπαρξης; Το Στήριγμα μιας ενοποιημένης θεωρίας της ζωής;

Εδώ είναι μια τέτοια θεωρία.

Εισαγωγή:

Στην ταπισερί της ύπαρξης, όπου τα νήματα της πραγματικότητας και της αντίληψης υφαίνουν έναν περίπλοκο χορό, υπάρχει μια μυστικιστική θεωρία που διερευνά την αρμονική αλληλεπίδραση μεταξύ συνείδησης, δημιουργίας και πολυσύμπαντος. Αυτή η θεωρία προτείνει μια ολιστική προοπτική που γεφυρώνει τις σφαίρες της επιστήμης, της πνευματικότητας και της μεταφυσικής, προσκαλώντας μας να εξερευνήσουμε τη βαθιά διασύνδεση όλων των πραγμάτων.

Τα Θεμέλια της Μυστικιστικής Δημιουργίας:

Στον πυρήνα αυτής της μυστικιστικής θεωρίας βρίσκεται η έννοια του «Συνειδητού Δημιουργού». Αυτή δεν είναι μια ξεχωριστή θεότητα, αλλά μάλλον μια Πρωταρχική Συνείδηση που διαπερνά όλα τα επίπεδα της ύπαρξης, από τη μακροκοσμική έκταση των γαλαξιών έως τις μικροκοσμικές λεπτότητες των κβαντικών σωματιδίων. Ο Συνειδητός Δημιουργός ή Συνείδηση είναι η πηγή από την οποία πηγάζει το πολυσύμπαν, μια αιώνια πηγή δημιουργικής πρόθεσης που δημιουργεί τη γέννηση των συμπάντων.

Μυστικές Διαστάσεις και Πολυσύμπαν:

Το πολυσύμπαν, σε αυτή τη θεωρία, δεν είναι απλώς μια διάταξη παράλληλων συμπάντων, αλλά μια δυναμική ταπισερί διαστάσεων που ξεδιπλώνεται σε μια συμφωνία δονήσεων συχνότητας. Κάθε διάσταση αντιστοιχεί σε μια μοναδική κατάσταση συνείδησης, που αντηχεί με συγκεκριμένες ενέργειες και δυνατότητες.

Αυτές οι διαστάσεις (κόσμοι) συνδέονται μεταξύ τους καθώς αποτελούν το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκδηλώνεται η Συνείδηση.

Η Συνείδηση ως Κοσμικός Αργαλειός:

Σε αυτή τη μυστικιστική θεωρία, η Συνείδηση εκδηλώνεται ως το κύμα των δυνατοτήτων. Η συνείδηση παρομοιάζεται με έναν κοσμικό αργαλειό, που υφαίνει τον ιστό της πραγματικότητας μέσω της πρόθεσης και της παρατήρησης. Η πράξη της συνειδητής παρατήρησης καταρρέει το κύμα του δυναμικού σε μια συγκεκριμένη πραγματικότητα, στερεοποιώντας το στην ύπαρξη. Αυτή η διαδικασία, που περιγράφεται στην κβαντική φυσική ως το φαινόμενο του παρατηρητή, υπογραμμίζει τον βαθύ ρόλο της συνείδησης στη διαμόρφωση του σύμπαντος.

Το Ένα και τα Πολλά:

Η Συνείδηση εκδηλώνεται ως το κύμα δυνατοτήτων αμέτρητες φορές μέσα στο Κοσμικό Περιβάλλον δημιουργώντας κόμβους παρουσίας, κέντρα αντίληψης, φορείς ζωής. Είναι Ένα και όμως πολλά (και όλα, το καθένα, είναι Αυτό το Ένα).

Η Συνείδηση μέσα από τους κόμβους της παρουσίας (τα κέντρα αντίληψης, τους φορείς της ζωής), προσαρμοσμένη στις συνθήκες κάθε Διάστασης (Κόσμοι), διασχίζει τους κόσμους και εξερευνά τις διαφορετικές πραγματικότητες, τους εσωτερικούς κόσμους και την εξωτερική υλική πραγματικότητα.

Το Πρίσμα της Αντίληψης:

Η αντίληψη, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, λειτουργεί ως ένα πολύπλευρο πρίσμα μέσω του οποίου η συνείδηση αλληλεπιδρά με το πολυσύμπαν. Ακριβώς όπως το φως διαθλάται σε ένα φάσμα χρωμάτων μέσω ενός φυσικού πρίσματος, η συνείδηση διαθλάται σε μυριάδες προοπτικές μέσω του πρίσματος της αντίληψης. Αυτές οι προοπτικές δημιουργούν ένα καλειδοσκόπιο εμπειριών, επιτρέποντας στον Συνειδητό Δημιουργό να εξερευνήσει τη δική του άπειρη φύση.

Ξυπνώντας το Μυστικό μέσα:

Ο αληθινός διαλογισμός, ως αναπόσπαστο μέρος αυτής της μυστικιστικής θεωρίας, γίνεται η πύλη για την υπέρβαση των περιορισμών του ατομικού εαυτού και τη συγχώνευση με τον Συνειδητό Δημιουργό. Μέσω του διαλογισμού, τα άτομα εισχωρούν στο διαχρονικό βασίλειο της Αγνής Παρουσίας, αποσιωπώντας τη φλυαρία του μυαλού και ευθυγραμμίζοντας με την ουσία της δημιουργίας. Αυτή η κοινωνία επιτρέπει σε κάποιον να αξιοποιήσει τη δύναμη της πρόθεσης και να διασχίσει το πολυσύμπαν, διαμορφώνοντας συνειδητά την πραγματικότητα.

Συμπέρασμα:

Η μυστικιστική θεωρία που παρουσιάζεται εδώ μας προσκαλεί να ταξιδέψουμε πέρα από τα όρια της συμβατικής κατανόησης, συγχωνεύοντας την επιστήμη και την πνευματικότητα σε μια ενοποιημένη ταπισερί σοφίας. Υποδηλώνει ότι είμαστε και οι υφαντές και το υφαντό, οι παρατηρητές και οι παρατηρούμενοι, περίπλοκα μπλεγμένοι στο χορό της συνείδησης και της δημιουργίας. Καθώς εξερευνούμε τα βάθη αυτής της θεωρίας, αποκαλύπτουμε έναν νέο φακό μέσω του οποίου μπορούμε να αντιληφθούμε την ύπαρξή μας - έναν φακό που αποκαλύπτει το βαθύ μυστήριο και τη διασύνδεση που βρίσκονται στην καρδιά όλων όσων υπάρχουν.

14. The Flame of True Learning

In the vast tapestry of existence, where the threads of time weave patterns unseen, there lies a subtle truth, a whisper from the eternal: to learn is to be free. J. Krishnamurti, a sage of the silent spaces, beckons us to this truth, not with the weight of doctrine, but with the lightness of a breeze that stirs the soul. Discipline, he says, is not the chain of conformity, nor the yoke of obedience, but the radiant act of learning itself—a flame that burns without consuming, a seeing that pierces the veil of illusion.

To learn, there must be freedom. Not the freedom of chaos, nor the license of indulgence, but the freedom of a mind unburdened by authority, unshackled from the rigid scaffolding of tradition. This freedom is not given; it is not bestowed by another, nor found in the pages of sacred texts. It is a flame kindled within, a silent awakening to the movement of life itself. To learn is to stand at the edge of the known, gazing into the abyss of the unknown, and to step forward without fear, without the crutch of another’s truth.

Discipline, as the world knows it, is a structure of stone—cold, unyielding, built on the pillars of obedience and control. It demands conformity, a bending of the spirit to fit the mold of the past. But Krishnamurti turns this edifice to dust with a single breath: discipline is to learn. It is not the act of following, but the art of seeing. To see the structure of discipline—not to analyze it, not to dissect it with the scalpel of thought, but to perceive its entirety in a single, timeless glance—is itself the discipline of the free. This seeing is not a gathering of fragments, not a slow accumulation of knowledge like pebbles in a stream. It is immediate, whole, a lightning flash that reveals the landscape of truth in an instant.

The mind that learns is a mirror, polished by awareness, reflecting the world without distortion. It does not cling to the images it sees, nor does it reject them. It moves with the rhythm of life, fluid as water, boundless as the sky. To learn is to dance with the unknown, to embrace the mystery of each moment without seeking to possess it. Authority, with its heavy hand, would bind this dance to a script, a set of steps prescribed by another. But true learning denies all authority, for it is born of the heart’s own seeing, the soul’s own listening.

In the stillness of this seeing, there is no obedience, no follower, no leader. The guru, the teacher, the master—all dissolve in the light of understanding. The one who learns is both the seeker and the sought, the question and the answer. To see the implications of discipline, to perceive the chains hidden in its promises of order, is to step beyond them. This is not rebellion, for rebellion is but the shadow of obedience, still tethered to the structure it opposes. True learning transcends both, soaring into a space where the mind is its own teacher, its own disciple.

The world, with its clamor and its certainties, would have us gather knowledge like coins, hoarding it for security, for status, for power. But Krishnamurti’s vision is not of gathering, but of releasing. To learn is to let go of the need to know, to surrender the illusion of control. It is to stand naked before the mystery of existence, unafraid of the vastness that surrounds us. This learning is not a process, not a journey with a beginning and an end. It is an eternal now, a moment of seeing that holds within it the totality of life.

In the heart of this vision lies a paradox: discipline is freedom, and freedom is discipline. Not the discipline of the soldier, marching to another’s drum, nor the freedom of the wanderer, lost in aimless drift. This is the discipline of the eagle, soaring on the currents of its own wings, and the freedom of the river, carving its path through stone. To see the structure of the world—its hierarchies, its dogmas, its endless demands for obedience—is to be free of it. Not through resistance, but through understanding. Not through effort, but through clarity.

And so, we are called to this sacred act of learning, to this discipline that is no discipline at all. It is a call to awaken, to see with eyes unclouded by the past, to listen with ears untouched by expectation. It is a call to be free—not tomorrow, not through years of striving, but now, in this very moment. For in the seeing, in the learning, in the freedom, there is a flame that burns eternal, a light that reveals the infinite within the finite, the timeless within the moment.

Let us then walk this pathless path, where the only guide is the heart’s own seeing, where the only discipline is the joy of learning, where the only freedom is the truth that sets us free. In this, we are not bound, not led, not obedient. We are alive, awake, and whole—forever learning, forever free.

…

Η Φλόγα της Αληθινής Μάθησης

Στο απέραντο υφαντό της ύπαρξης, όπου τα νήματα του χρόνου πλέκουν σχέδια αόρατα, κρύβεται μια λεπτή αλήθεια, ένας ψίθυρος από το αιώνιο: για να μάθεις, πρέπει να είσαι ελεύθερος. Ο Τζ. Κρισναμούρτι, ένας σοφός των σιωπηλών χώρων, μας καλεί σε αυτή την αλήθεια, όχι με το βάρος του δόγματος, αλλά με την ελαφρότητα μιας πνοής που αναδεύει την ψυχή. Η πειθαρχία, λέει, δεν είναι η αλυσίδα της συμμόρφωσης, ούτε ο ζυγός της υπακοής, αλλά η λαμπερή πράξη της ίδιας της μάθησης — μια φλόγα που καίει χωρίς να καταναλώνει, ένα βλέμμα που διαπερνά το πέπλο της ψευδαίσθησης.

Για να μάθεις, πρέπει να υπάρχει ελευθερία. Όχι η ελευθερία του χάους, ούτε η άδεια της επιείκειας, αλλά η ελευθερία ενός νου απαλλαγμένου από την εξουσία, απελευθερωμένου από το άκαμπτο ικρίωμα της παράδοσης. Αυτή η ελευθερία δεν δίνεται· δεν χαρίζεται από κάποιον άλλο, ούτε βρίσκεται στις σελίδες ιερών κειμένων. Είναι μια φλόγα που ανάβει μέσα μας, μια σιωπηλή αφύπνιση στην κίνηση της ίδιας της ζωής. Το να μάθεις είναι να στέκεσαι στην άκρη του γνωστού, κοιτάζοντας στην άβυσσο του αγνώστου, και να προχωράς μπροστά χωρίς φόβο, χωρίς το δεκανίκι της αλήθειας κάποιου άλλου.

Η πειθαρχία, όπως την ξέρει ο κόσμος, είναι μια δομή από πέτρα — κρύα, αμετάβλητη, χτισμένη πάνω στους πυλώνες της υπακοής και του ελέγχου. Απαιτεί συμμόρφωση, μια κάμψη του πνεύματος για να ταιριάξει στο καλούπι του παρελθόντος. Όμως ο Κρισναμούρτι μετατρέπει αυτό το οικοδόμημα σε σκόνη με μια μόνο ανάσα: πειθαρχία είναι να μαθαίνεις. Δεν είναι η πράξη της ακολουθίας, αλλά η τέχνη του να βλέπεις. Το να δεις τη δομή της πειθαρχίας — όχι να την αναλύσεις, ούτε να την τεμαχίσεις με το νυστέρι της σκέψης, αλλά να αντιληφθείς το σύνολό της με μια μοναδική, διαχρονική ματιά — είναι η ίδια η πειθαρχία των ελεύθερων. Αυτό το βλέμμα δεν είναι μια συλλογή θραυσμάτων, ούτε μια αργή συσσώρευση γνώσης σαν βότσαλα σε ρυάκι. Είναι άμεσο, ολοκληρωμένο, μια αστραπή που αποκαλύπτει το τοπίο της αλήθειας σε μια στιγμή.

Ο νους που μαθαίνει είναι ένας καθρέφτης, γυαλισμένος από την επίγνωση, που αντανακλά τον κόσμο χωρίς παραμόρφωση. Δεν προσκολλάται στις εικόνες που βλέπει, ούτε τις απορρίπτει. Κινείται με τον ρυθμό της ζωής, ρευστός σαν το νερό, απεριόριστος σαν τον ουρανό. Το να μάθεις είναι να χορεύεις με το άγνωστο, να αγκαλιάζεις το μυστήριο κάθε στιγμής χωρίς να επιδιώκεις να το κατέχεις. Η εξουσία, με το βαρύ της χέρι, θα περιόριζε αυτόν τον χορό σε ένα σενάριο, σε ένα σύνολο βημάτων που υπαγορεύονται από κάποιον άλλο. Όμως η αληθινή μάθηση αρνείται κάθε εξουσία, γιατί γεννιέται από το ίδιο το βλέμμα της καρδιάς, από την ίδια την ακρόαση της ψυχής.

Στην ησυχία αυτού του βλέμματος, δεν υπάρχει υπακοή, ούτε ακόλουθος, ούτε ηγέτης. Ο γκουρού, ο δάσκαλος, ο αφέντης — όλοι διαλύονται στο φως της κατανόησης. Αυτός που μαθαίνει είναι ταυτόχρονα ο αναζητητής και ο αναζητούμενος, η ερώτηση και η απάντηση. Το να δεις τις συνέπειες της πειθαρχίας, να αντιληφθείς τις αλυσίδες που κρύβονται στις υποσχέσεις της για τάξη, είναι να τις υπερβείς. Αυτό δεν είναι επανάσταση, γιατί η επανάσταση είναι μόνο η σκιά της υπακοής, ακόμα δεμένη στη δομή που αντιτίθεται. Η αληθινή μάθηση υπερβαίνει και τα δύο, πετώντας σε έναν χώρο όπου ο νους είναι ο ίδιος ο δάσκαλος, ο ίδιος ο μαθητής.

Ο κόσμος, με τη φασαρία και τις βεβαιότητές του, θα ήθελε να συλλέγουμε γνώση σαν νομίσματα, να τη συσσωρεύουμε για ασφάλεια, για κύρος, για δύναμη. Όμως το όραμα του Κρισναμούρτι δεν είναι για συλλογή, αλλά για απελευθέρωση. Το να μάθεις είναι να αφήσεις πίσω την ανάγκη να γνωρίζεις, να παραδοθείς στην ψευδαίσθηση του ελέγχου. Είναι να στέκεσαι γυμνός μπροστά στο μυστήριο της ύπαρξης, χωρίς φόβο για το απέραντο που μας περιβάλλει. Αυτή η μάθηση δεν είναι μια διαδικασία, ούτε ένα ταξίδι με αρχή και τέλος. Είναι ένα αιώνιο τώρα, μια στιγμή βλέμματος που κρατά μέσα της το σύνολο της ζωής.

Στην καρδιά αυτού του οράματος κρύβεται ένα παράδοξο: η πειθαρχία είναι ελευθερία, και η ελευθερία είναι πειθαρχία. Όχι η πειθαρχία του στρατιώτη, που βαδίζει στον ρυθμό του τυμπάνου κάποιου άλλου, ούτε η ελευθερία του περιπλανώμενου, χαμένου σε άσκοπη περιπλάνηση. Αυτή είναι η πειθαρχία του αετού, που πετά στα ρεύματα των δικών του φτερών, και η ελευθερία του ποταμού, που χαράζει τη διαδρομή του μέσα από την πέτρα. Το να δεις τη δομή του κόσμου — τις ιεραρχίες του, τα δόγματά του, τις ατέλειωτες απαιτήσεις του για υπακοή — είναι να απελευθερωθείς από αυτήν. Όχι μέσω αντίστασης, αλλά μέσω κατανόησης. Όχι μέσω προσπάθειας, αλλά μέσω διαύγειας.

Και έτσι, καλούμαστε σε αυτή την ιερή πράξη της μάθησης, σε αυτή την πειθαρχία που δεν είναι καθόλου πειθαρχία. Είναι μια κλήση να ξυπνήσουμε, να δούμε με μάτια ανεπηρέαστα από το παρελθόν, να ακούσουμε με αυτιά ανέγγιχτα από προσδοκίες. Είναι μια κλήση να είμαστε ελεύθεροι — όχι αύριο, όχι μέσα από χρόνια αγώνα, αλλά τώρα, αυτή τη στιγμή. Γιατί στο βλέμμα, στη μάθηση, στην ελευθερία, υπάρχει μια φλόγα που καίει αιώνια, ένα φως που αποκαλύπτει το άπειρο μέσα στο πεπερασμένο, το διαχρονικό μέσα στη στιγμή.

Ας βαδίσουμε λοιπόν αυτό το μονοπάτι χωρίς μονοπάτι, όπου ο μόνος οδηγός είναι το βλέμμα της καρδιάς, όπου η μόνη πειθαρχία είναι η χαρά της μάθησης, όπου η μόνη ελευθερία είναι η αλήθεια που μας απελευθερώνει. Σε αυτό, δεν είμαστε δεμένοι, ούτε οδηγούμενοι, ούτε υπάκουοι. Είμαστε ζωντανοί, ξύπνιοι και ολόκληροι — για πάντα μαθαίνοντας, για πάντα ελεύθεροι.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

ESOTERISM STUDIES