1.
The "Descent" and "Ascension" of Being
2.
ACTION - The Virtual Reality of Thought, The Split of Existence (into
Subject-Object)
3.
THE UNIFICATION of Split (Subject-Object) Perception, Meditation, The Four
Stages of Meditation
4.
The Process of "Ascension" through Meditation
5.
EXERCISE
…..
1.
The "Descent" and "Ascension" of Being
What
man really is (and to which we "come" when in a state of stillness,
we investigate with full attention "Who Am I"?, removing all
"suggestions" of thought...), is Pure Presence ("Awareness of
Existence", "I am here")... The Depth of This Presence, Without
Attributes, Boundless, Expands Infinitely into an Eternal Now: A Continuous
Life, Change, An Unaltered Flow... It is This Boundless Presence that Creates
the Objective Worlds and Emerges the Atomic Being, individual beings, man...
Man is a Presence that is "connected" to a material body. It exists,
Perceives, Thinks, Feels, and Acts in the body, (in the corresponding areas of
the nervous system - in the corresponding functional centers) and through the
body in the world.
…..
2.
ACTION - The Virtual Reality of Thought, The Split of Existence (into
Subject-Object)
When
man Perceives "what is happening" he is in a "state" of
Unified Awareness Within Which (in the Field of Which) everything happens, the
self, the world, other events... he is in direct contact with the events, the
processes. "What is happening" is a flow of awareness that captures
what is happening as flows, "becoming" (process of coming), happenings... All are alive within this unified
Awareness. The flow of awareness is ourselves, “others”, “things”... all are
flows.
In
such an action of awareness the only real thing is what is happening here, now,
in the flowing moment. The Only Real Space is "what happens". And the
only real time is the moment we live in now. Such a perception exists only in
the moment when it flows, leaving no traces, no residue. We are constantly,
here, now, fresh every moment, with fresh "vision" and we perceive
every moment a brand new world, born in this moment that flows, every moment,
and appears before us, renewed, every moment. This Action of Perception is True
Alertness, capturing what is really happening, here, now, every moment, leaving
no trace. Every moment we experience something new. This means that we live in
the moment, not in the time that people usually perceive, past-present-future
(which is an artificial construct of thought). We are essentially, now, here,
in the living flowing moment, outside of time. And every moment is complete.
Reality, (Truth), is the Flow, the Flow of Life, and wherever we are, we are we,
Present, All Alive, Whole in the moment.
…
Alertness
is an action of Perception that requires Integral Attention, Energy...but it is
also Complete Perception and Freedom from time and memory. But the common man
cannot be kept in Vigilance. For various reasons (which start from biological
origins and become psychological behaviors and mental attitudes) man cannot see
what is happening like this, live. Recognizes and makes known the environment,
the "space", the "self", the "objects". It
constructs a mental picture of the world and fixed images of
"things", and devotes itself (considering the environment, the things
known) to individual purposes and activities concerning "survival" in
general (at all levels).
Man
operates on the basis of this mental image which he adjusts (reprograms) as
soon as "changes" occur, otherwise he considers everything as given,
known. We live in a space (in our house). Because we perceive things as known
(and they are, in the mental image that we retain in memory), we can move even
with our eyes closed. We do not see the familiar objects that are in their
place. But if they change position (someone changes their position), we
"wake up" and readjust our mental image. if we change the position of
the objects, in some kitchen utensils for example, for a few days we go by
memory-instinct, towards their old position... until we readjust the mental
image we have of the environment. It happens to everyone.
We
are not Vigilant but we function through thought. We have a mental image of the
world, we project it into Reality, and while we move through the mental image,
into virtual reality, we think we are living in reality. The first consequence
of this action (the drift in thought) is that we live in a virtual reality,
where everything is known, "fixed images". The first image after the
"whole space" is the image of the self, and the objects in front of
us, then. We construct a fixed image of ourselves, we create the Subject (the
ego) with the specific qualities we attribute to it (within a false
self-awareness) and the objects, with their own qualities. Instead of seeing
(as in Waking) the Flow of Life and happenings, we see fixed substances (which
we apprehend as concepts and describe as nouns). We have split Reality,
Existence, into Subject-Object and experience an unbridgeable separation with
things. We live in a mental image that we have constructed with thought,
essentially entering a false reality, the world of duality (me-world, me-others).
Existence is broken.
…..
3.
THE UNIFICATION of Split (Subject-Object) Perception, Meditation, The Four
Stages of Meditation
Man
lives in a virtual reality of thought, having split his Existence into
Subject-Object... The need for the Unification of Existence emerges, from
things, again.
We
could consider as Meditation the Method of Unification of Existence that has
been used since ancient times in various traditions. Meditation as a General
Action is the Unification of Existence: There is the Subject, the separation
(the "perceptual distance" from the other), the object opposite us.
The General Action of Integration starts with the object (in a practical
exercise, we can put an object in front of us and see how the whole process
works. There is the object. We focus our attention on the object. Attention can
be distracted by various factors , so we bring it back again and again. For
some time we make an effort to concentrate. And as the disturbing factors are
removed, they “settle down”, the concentration deepens more and more. We have
already “transferred” (our awareness has been “transferred”) from object in the
process of concentration... When concentration is no longer exerted, when
concentration becomes easy, natural, unhindered... the process is forgotten.
There is now deep calm contemplation... a "state" of unified
awareness within which we and the former "object", without
separations, distances. The Unification of Existence, the "State" of
Alertness has been achieved. We perceive events, ourselves, things, everything.
The
Process of Unification of Existence (of Transcending the Subject-Object
separation) is One. We typically divide it into three stages. Concentration on
the object (Dharana). Meditation Process (Dhyana). Unified Field Theory
(Samadhi , with support).
This
is the General Action of Meditation (Samyama) which can be applied to the
various levels of human functioning, the body, the psychological – and moral –
behavior, the mental action…
It
should also be noted that experimental psychology (through experiments with
people who meditated, and whose brains were connected to electrodes and
computers) found (for thirty years now, in the United States, Japan, and
elsewhere) that during the concentration the brain waves are type "beta".
As Meditation deepens the brain waves tend to become “alpha” type, while when
the Unified Field Theory of Being is achieved the waves are “alpha”. At deeper
levels of Meditation the brainwaves become “theta”. And in Deep Ecstasy they
tend to become type "delta"... In other words, during Meditation the
brain waves tend to calm down (their frequency keeps decreasing), until they
become a slight ripple.
…..
4.
The Process of "Ascension" through Meditation
Man
as a Presence "connects" with a body, performing various functions:
Perception
– Alertness.
Thought
– Virtual reality, splitting of Existence into Subject-object
Dissociation
of Existence in psychological behavior
Dissolution
of Existence in the body (on the physical plane).
There
is therefore a need for man to Unify his Existence at all levels, starting from
below, from the body, the psychological behavior, to the mental process, and to
Return to Vigilant Action, where he will Perceive within a Unified Field of
Awareness, the Unity of all things... Thus, Meditation (whose General Action we
have described above) must be applied:
in
the body (Asana),
in
psychological behavior ( Yama-Niyama ),
in
mental action (Samyama: Dharana-Dyana-Samadhi),
to
achieve the "State" of Awakening (Samadhi, with support).
Awakening
when deepened reveals the Depth of Presence and the Transition takes place from
the State of Mere Presence within the Unified Field of Awareness, to a State
where We Are the Field, and then to a State Without Attributes, where Being is
Mirrored, as a Perfect Void. In these Inner States there is still Perception
(Unsupported Samadhi)... Beyond all this there exists a "State" of
Supreme Existence where We do not Perceive Existence, but Are Existence, Divine
Existence, the Attribute-less, Flowing Without Changing , which Is Alive
Without Manifesting, which is like the Void That Creates Everything, A
"State" Indescribable ( Kaivalya ).
…..
5.
EXERCISE
The
Important thing that we have to Understand is that all that we have described
are things that we have to Do, that we have to Realize, Within ourselves.
Ascension to our True Essence, the Limitless Attribute-less Presence, must be
Experiential, Real.
We
must Recognize Where We Are, and practically, methodically, carry out the Ascension,
no matter how long it takes... The need for time arises because we are
absorbed, attached, and do not want to unhook from our old way of life... But
we must ACT … let's do it. There is no other way.
…..
1. Η «Κάθοδος» και η «Άνοδος» του Όντος
2. ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ - Η Εικονική Πραγματικότητα της Σκέψης, Η Διάσπαση της Ύπαρξης
(σε Υποκείμενο-Αντικείμενο)
3. Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ της Διασπασμένης (σε Υποκείμενο-Αντικείμενο) Αντίληψης,
Διαλογισμός, Τα Τέσσερα Στάδια του Διαλογισμού
4. Η Διαδικασία της «Ανόδου» μέσω του Διαλογισμού
5. Η ΑΣΚΗΣΗ
…..
1. Η «Κάθοδος» και η «Άνοδος» του Όντος
Αυτό που είναι πραγματικά ο άνθρωπος (και στο οποίο «ερχόμαστε» όταν σε
κατάσταση ησυχίας, διερευνούμε με πλήρη προσοχή το «Ποιος Είμαι»;,
απομακρύνοντας όλες τις «προτάσεις» της σκέψης…), είναι Αγνή Παρουσία
(«Επίγνωση της Ύπαρξης», «είμαι εδώ»)… Το Βάθος Αυτής της Παρουσίας, Χωρίς
Ιδιότητες, Απεριόριστο, Διευρύνεται Επ’ άπειρον σε ένα Αιώνιο Τώρα: Μια Συνεχής
Ζωή, Αλλαγή, Μια Ροή Χωρίς Αλλοιώσεις… Είναι Αυτή η Απεριόριστη Παρουσία που
Δημιουργεί τους Αντικειμενικούς Κόσμους και Αναδύει το Ατομικό Ον, τα ατομικά
όντα, τον άνθρωπο… Ο άνθρωπος είναι Παρουσία που «συνδέεται» με ένα υλικό σώμα.
Υπάρχει, Αντιλαμβάνεται, Σκέπτεται, Συναισθάνεται, κι Ενεργεί στο σώμα, (στις
ανάλογες περιοχές του νευρικού συστήματος- στα αντίστοιχα λειτουργικά κέντρα)
και μέσω του σώματος στον κόσμο.
…..
2. ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ - Η Εικονική Πραγματικότητα της Σκέψης, Η Διάσπαση της Ύπαρξης
(σε Υποκείμενο-Αντικείμενο)
Όταν ο άνθρωπος Αντιλαμβάνεται «αυτό που συμβαίνει» είναι σε μια
«κατάσταση» Ενοποιημένης Επίγνωσης Εντός της Οποίας (στο Πεδίο της Οποίας)
συμβαίνουν όλα, ο εαυτός, ο κόσμος, τα άλλα συμβαίνοντα… έχει άμεση επαφή με τα
συμβαίνοντα, τις διαδικασίες. «Αυτό που συμβαίνει» είναι μια ροή επίγνωσης που
συλλαμβάνει όσα συμβαίνουν σαν ροές, «γίγνεσθαι», συμβαίνοντα… Όλα είναι
ζωντανά μέσα σε αυτή την ενοποιημένη Επίγνωση. Η ροή επίγνωσης είμαστε εμείς οι
ίδιοι, οι «άλλοι», τα «πράγματα»… όλα είναι ροές.
Σε μια τέτοια δράση επίγνωσης το μόνο πραγματικό είναι αυτό που συμβαίνει
εδώ, τώρα, στην στιγμή που ρέει. Ο Μόνος Πραγματικός Χώρος είναι «αυτό που
συμβαίνει». Κι ο μόνος πραγματικός χρόνος είναι η στιγμή που ζούμε τώρα. Μια
τέτοια αντίληψη υπάρχει μόνον στη στιγμή που ρέει, δεν αφήνει ίχνη, κατάλοιπα.
Είμαστε συνεχώς, εμείς, εδώ, τώρα, ολόφρεσκοι κάθε στιγμή, με ολόφρεσκια
«όραση» κι αντιλαμβανόμαστε κάθε στιγμή έναν ολοκαίνουργιο κόσμο, που γεννιέται
στην στιγμή αυτή που ρέει, κάθε στιγμή, κι εμφανίζεται μπροστά μας,
ανανεωμένος, κάθε στιγμή. Αυτή η Δράση της Αντίληψης είναι η Αληθινή Εγρήγορση,
που συλλαμβάνει αυτό που πραγματικά
συμβαίνει, εδώ, τώρα, κάθε στιγμή, χωρίς να αφήνει ίχνη. Κάθε στιγμή ζούμε κάτι
καινούργιο. Αυτό σημαίνει ότι ζούμε στην στιγμή, κι όχι στον χρόνο που
αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι συνήθως, παρελθόν-παρόν-μέλλον (που είναι μια
τεχνητή κατασκευή της σκέψης). Είμαστε ουσιαστικά, τώρα, εδώ, στη ζωντανή
ρέουσα στιγμή, έξω από τον χρόνο. Και κάθε στιγμή είναι πλήρης, ολοκληρωμένη. Η
Πραγματικότητα, (η Αλήθεια), είναι η Ροή, η Ροή της Ζωής, κι όπου κι αν
είμαστε, είμαστε εμείς, Παρόντες, Ολοζώντανοι, Ολοκληρωμένοι μέσα στην στιγμή.
…
Η Εγρήγορση είναι μια δράση της Αντίληψης που Απαιτεί Ολοκληρωτική Προσοχή,
Ενέργεια…αλλά είναι και Πλήρης Αντίληψη κι Ελευθερία από τον χρόνο και την
μνήμη. Ο συνηθισμένος άνθρωπος όμως δεν μπορεί να κρατηθεί σε Δράση Εγρήγορσης.
Για διάφορους λόγους (που ξεκινούν από βιολογικές καταβολές και γίνονται
ψυχολογικές συμπεριφορές και νοητικές νοοτροπίες) ο άνθρωπος δεν μπορεί να
βλέπει έτσι, ζωντανά, αυτά που συμβαίνουν. Αναγνωρίζει και κάνει γνωστό το
περιβάλλον, τον «χώρο», τον «εαυτό», τα «αντικείμενα». Κατασκευάζει μια νοητική
εικόνα του κόσμου και σταθερές εικόνες των «πραγμάτων», κι αφοσιώνεται
(θεωρώντας γνωστό τα περιβάλλον, τα πράγματα) σε επιμέρους σκοπούς και
δραστηριότητες που αφορούν την «επιβίωση» γενικά (σε όλα τα επίπεδα).
Ο άνθρωπος λειτουργεί με βάση αυτή την νοητική εικόνα την οποία
αναπροσαρμόζει (αναπρογραμματίζει) μόλις συμβαίνουν «αλλαγές», διαφορετικά τα
θεωρεί όλα δεδομένα, γνωστά. Ζούμε σε ένα χώρο (στο σπίτι μας). Επειδή
θεωρούμε γνωστά τα πράγματα (κι είναι,
μέσα στην νοητική εικόνα, που διατηρούμε στην μνήμη), μπορούμε να κινηθούμε
ακόμα και με κλειστά μάτια. Δεν βλέπουμε τα γνωστά αντικείμενα που είναι στην
θέση τους. Αν όμως αλλάξουν θέση (τους αλλάξει κάποιος θέση), «ξυπνάμε» κι
αναπροσαρμόζουμε την νοητική εικόνα μας. αν αλλάξουμε θέση στα αντικείμενα, σε
κάποια σκεύη της κουζίνας για παράδειγμα, για λίγες μέρες κατευθυνόμαστε από
μνήμη-ένστικτο, προς την παλιά θέση τους… μέχρι να αναπροσαρμόσουμε την νοητική
εικόνα που έχουμε για το περιβάλλον. Συμβαίνει σε όλους.
Δεν είμαστε σε Εγρήγορση αλλά λειτουργούμε μέσω της σκέψης. Έχουμε μια
νοητική εικόνα του κόσμου, την προβάλλουμε στην Πραγματικότητα, κι ενώ
κινούμαστε μέσω της νοητικής εικόνας, μέσα στην εικονική πραγματικότητα,
νομίζουμε ότι ζούμε στην πραγματικότητα. Η πρώτη συνέπεια αυτής της δράσης (της
ολίσθησης στην σκέψη) είναι ότι ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα, όπου όλα
είναι γνωστά, «σταθερές εικόνες». Η πρώτη εικόνα μετά τον «όλο χώρο» είναι η
εικόνα του εαυτού, και των αντικειμένων απέναντί μας, μετά. Κατασκευάζουμε μια
σταθερή εικόνα για τον εαυτό μας, δημιουργούμε το Υποκείμενο (το εγώ) με τις
συγκεκριμένες ιδιότητες που του αποδίδουμε (μέσα σε μια πλαστή αυτογνωσία) και
τα αντικείμενα, με τις δικές τους ιδιότητες. Αντί να βλέπουμε (όπως στην
Εγρήγορση) την Ροή της Ζωής και τα συμβάντα, βλέπουμε σταθερές ουσίες (που
συλλαμβάνουμε σαν έννοιες και περιγράφουμε σαν ουσιαστικά). Διασπάσαμε την
Πραγματικότητα, την Ύπαρξη, σε Υποκείμενο-Αντικείμενο και βιώνουμε ένα
αγεφύρωτο διαχωρισμό με τα πράγματα. Ζούμε μέσα σε μια νοητική εικόνα που
κατασκευάσαμε με την σκέψη, μπαίνοντας ουσιαστικά σε μια ψεύτικη
πραγματικότητα, στον κόσμο της δυαδικότητας (εγώ-κόσμος, εγώ-άλλοι). Η Ύπαρξη
έχει διασπαστεί.
…..
3. Η ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ της Διασπασμένης (σε Υποκείμενο-Αντικείμενο) Αντίληψης,
Διαλογισμός, Τα Τέσσερα Στάδια του Διαλογισμού
Ο άνθρωπος ζει μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα της σκέψης, έχοντας
διασπάσει την Ύπαρξή του σε Υποκείμενο-Αντικείμενο… Αναδύεται, εκ των πραγμάτων
η ανάγκη της Ενοποίησης της Ύπαρξης, ξανά.
Θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε σαν Διαλογισμό την Μέθοδο της Ενοποίησης της
Ύπαρξης που χρησιμοποιούν από τα αρχαία χρόνια σε διάφορες παραδόσεις. Ο
διαλογισμός σαν Γενική Δράση είναι η Ενοποίηση της Ύπαρξης: Υπάρχει το
Υποκείμενο, ο διαχωρισμός (η «αντιληπτική απόσταση» από το άλλο), το
αντικείμενο απέναντί μας. Η Γενική Δράση της Ενοποίησης ξεκινά από το
αντικείμενο (σε μια πρακτική άσκηση, μπορούμε να βάλουμε ένα αντικείμενο
απέναντί μας και να δούμε πως λειτουργεί η όλη διαδικασία. Υπάρχει το
αντικείμενο. Συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στο αντικείμενο. Η προσοχή μπορεί
να διασπάται από διάφορους παράγοντες, οπότε την επαναφέρουμε ξανά και ξανά.
Για κάποιο χρόνο καταβάλουμε προσπάθεια συγκέντρωσης. Και καθώς οι ενοχλητικοί
παράγοντες απομακρύνονται, «καταλαγιάζουν», η συγκέντρωση βαθαίνει όλο και πιο
πολύ. Ήδη έχουμε «μεταφερθεί» (η επίγνωσή μας έχει «μεταφερθεί») από το
αντικείμενο στην διαδικασία της συγκέντρωσης… Όταν στην συγκέντρωση δεν
καταβάλλεται πλέον καμία προσπάθεια, όταν η συγκέντρωση γίνεται εύκολη, φυσική,
χωρίς εμπόδια… η διαδικασία ξεχνιέται. Υπάρχει πλέον βαθιά ήρεμη ενατένιση… μια
«κατάσταση» ενοποιημένης επίγνωσης εντός της οποίας είμαστε εμείς και το πρώην
«αντικείμενο», χωρίς διαχωρισμούς, αποστάσεις. Έχει επιτευχθεί η Ενοποίηση της
Ύπαρξης, η «Κατάσταση» της Εγρήγορσης. Αντιλαμβανόμαστε τα συμβαίνοντα, εμάς,
τα πράγματα, όλα.
Η Διαδικασία της Ενοποίησης της Ύπαρξης (της Υπέρβασης του διαχωρισμού
Υποκειμένου-Αντικειμένου) είναι Μία. Τυπικά την διαχωρίζουμε σε τρία στάδια.
Συγκέντρωση στο αντικείμενο (Νταράνα). Διαλογιστική Διαδικασία (Ντυάνα). Θεωρία
του Ενοποιημένου Πεδίου (Σαμάντι, με υποστήριγμα).
Αυτή είναι η Γενική Δράση του Διαλογισμού (Σαμγιάμα) που μπορεί να
εφαρμοστεί στα διάφορα επίπεδα της ανθρώπινης λειτουργίας, το σώμα, την
ψυχολογική – και ηθική – συμπεριφορά, την νοητική δράση…
Να σημειώσουμε ακόμα ότι η πειραματική ψυχολογία (μέσα από πειράματα με
ανθρώπους που διαλογίζονταν, και των οποίων είχαν συνδέσει τον εγκέφαλο με
ηλεκτρόδια και ηλεκτρονικούς υπολογιστές) διαπίστωσε (εδώ και τριάντα χρόνια,
στις Ηνωμένες πολιτείες, στην Ιαπωνία, κι αλλού) ότι στην διάρκεια της
συγκέντρωσης τα εγκεφαλικά κύματα είναι τύπου «β». Καθώς βαθαίνει ο Διαλογισμός
τα εγκεφαλικά κύματα τείνουν να γίνουν τύπου «α», ενώ όταν επιτυγχάνεται η
Θεωρία του Ενοποιημένου Πεδίου της Ύπαρξης, τα κύματα είναι «α». Σε βαθύτερα
επίπεδα Διαλογισμού τα εγκεφαλικά κύματα γίνονται «θ». Και στην Βαθιά Έκσταση
τείνουν να γίνουν τύπου «δ»… Με άλλα
λόγια, κατά την διάρκεια του Διαλογισμού τα εγκεφαλικά κύματα τείνουν να
ηρεμήσουν (μικραίνει συνέχεια η συχνότητά τους), μέχρι να γίνουν ένας ελαφρύς
κυματισμός.
…..
4. Η Διαδικασία της «Ανόδου» μέσω του Διαλογισμού
Ο άνθρωπος σαν Παρουσία «συνδέεται» με ένα σώμα, επιτελώντας διάφορες
λειτουργίες:
Αντίληψη – Εγρήγορση.
Σκέψη – Εικονική πραγματικότητα, διάσπαση της Ύπαρξης σε
Υποκείμενο-αντικείμενο
Διάσπαση της Ύπαρξης στην ψυχολογική συμπεριφορά
Διάσπαση της Ύπαρξης στο σώμα (στο σωματικό επίπεδο).
Υπάρχει λοιπόν ανάγκη ο άνθρωπος να Ενοποιήσει την Ύπαρξή του σε όλα τα
επίπεδα, ξεκινώντας από κάτω, από το σώμα, την ψυχολογική συμπεριφορά, μέχρι
την νοητική διαδικασία, και να Επανέλθει σε Δράση Εγρήγορσης, όπου θα
Αντιλαμβάνεται μέσα σε ένα Ενοποιημένο Πεδίο Επίγνωσης, την Ενότητα των πάντων…
Έτσι ο Διαλογισμός (του οποίου την Γενική Δράση περιγράψαμε πιο πάνω) πρέπει να
εφαρμοστεί
στο σώμα (Ασάνα),
στην ψυχολογική συμπεριφορά (Γιάμα-Νιγιάμα),
στην νοητική δράση (Σαμγιάμα: Νταράνα-Ντυάνα-Σαμάντι),
για να επιτευχθεί η «Κατάσταση» Εγρήγορσης (Σαμάντι, με υποστήριγμα).
Η Εγρήγορση όταν βαθαίνει αποκαλύπτει το Βάθος της Παρουσίας και
πραγματοποιείται η Μετάβαση από την Κατάσταση της Απλής Παρουσίας μέσα στο
Ενοποιημένο Πεδίο Επίγνωσης, σε μια Κατάσταση όπου Είμαστε το Πεδίο, και μετά
σε μια Κατάσταση Χωρίς Ιδιότητες, όπου Καθρεφτίζεται το Είναι, σαν Τέλειο Κενό.
Σε αυτές τις Εσωτερικές Καταστάσεις υπάρχει ακόμα Αντίληψη (Σαμάντι χωρίς
υποστήριγμα)… Πέρα από όλα αυτά υφίσταται μια «Κατάσταση» Υπέρτατης Ύπαρξης
όπου Δεν Αντιλαμβανόμαστε την Ύπαρξη, αλλά Είμαστε η Ύπαρξη, η Θεϊκή Ύπαρξη, το
Χωρίς Ιδιότητες, που Ρέει Χωρίς να Αλλοιώνεται, που Είναι Ζωντανό Χωρίς να
Φανερώνεται, που είναι σαν το Κενό που Δημιουργεί τα Πάντα, Μια «Κατάσταση»
Απερίγραπτη (Καϊβαλγία).
…..
5. Η ΑΣΚΗΣΗ
Το Σημαντικό, που πρέπει να Κατανοήσουμε είναι ότι όλα αυτά που περιγράψαμε
είναι πράγματα που πρέπει να Κάνουμε, που πρέπει να Πραγματοποιήσουμε, Μέσα
μας. Η Ανύψωση Ως την Αληθινή Ουσία μας, την Απεριόριστη Χωρίς Ιδιότητες
Παρουσία, πρέπει να είναι Βιωματική, Πραγματική.
Πρέπει να Αναγνωρίσουμε Που είμαστε, και πρακτικά, μεθοδικά, να
πραγματοποιήσουμε την Άνοδο, όσος χρόνος κι αν χρειαστεί… Η ανάγκη του χρόνου
αναδύεται επειδή εμείς είμαστε απορροφημένοι, προσκολλημένοι, και δεν θέλουμε
να απαγκιστρωθούμε από τον παλιό τρόπο ζωής μας… Αλλά πρέπει να Δράσουμε… να το
Κάνουμε. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
…..
