CIRCLE OF LIGHT

CIRCLE OF LIGHT
The Essence of Consciousness and the Mystical Conundrum of AI
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM STUDIES
The Way
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE
Thursday, 14 November, 2024

Sunday, May 21, 2023

Asana

 

(The Unification of Existence at the Body Level)

 

"Just Sitting"

The "Just Sit" Exercise

Asanas

"Achievement"

"Action" with minimal effort

…..

 

"Just Sitting"

ASANA is a term that the unlearned usually translate as "seat" (and more specifically a seat for practicing meditation, mainly). It means something much Deeper, Wider, and more substantial. It means the "State" of Quietness (of the mind), Tranquility (of psychological activity), and "Stillness" (of the body). It is the First Step to the Unification of Existence. The Beginning (the First Stage) of Meditation.

When we are Aware (or become Aware with awareness), that we are here, present here, in the body, We are in a Balanced Position, where no effort is exerted, no energy is channeled into the body to activate it, or minimal effort is exerted. Such a State of Stillness, 'just being', 'just sitting', is difficult to achieve in the first place. Even if “just sitting'” is achieved there are needs to be met...if we have grasped the deeper meaning of “just sitting” then, when we need to act, we act with minimal effort and only for what is necessary, for the needs that arise every moment, whether it is actions inside the house, or out in the world, at work, etc. When we can we practice "I just am", "I just sit", precisely to deepen its meaning and to we act with minimal effort when needed.

The goal is to be here without effort, or to put only the minimum-necessary effort into whatever is needed. This is how we learn to Go with the Flow of Life, on the outer level.

But man does not do this. He is not Awake here, United with his body (with the world). He is Split into self(ego) and body, into which he channels energy to realize purposes set for him by thought, or pushed by psychological situations, or imposed on him by physical material "needs". We are in dissociation with the body, with the world, with others, with objects, scattered in a multitude of activities.

Practicing Unification at this level requires our Unification with external things, the body, the world, others, objects. The closest thing we have is our body (which is our connection to the world and things). So, we should realize the Unification with the body, learning to "simply be", "simply sit", without effort, and by extension through this general attitude-disposition, to act with minimal effort for its needs practical life.

This would be more easily done in an institution-space, dedicated to this educational purpose. But that doesn't mean we can't do it everywhere, in any circumstances.

…..

The "Just Sit" Exercise

So, "just sitting" means sitting without effort, without activities – without thought, without desires, without physical activity. Just sitting naturally, calmly – as if floating on earth.

Achieving this state frees us from the body, from the "presence" of the body. And there is a "special feeling" that is an indication that this state has been reached. The question that arises for the common man is: "Okay, how do I do it"?... There is no "how". You just do it. You sit down and do it. The "how" (the question) is made by the thought that wants to "guide" the body, to do something, while the goal is to do it without the intervention of the mind, without expectations or purposes, completely freely, just to sit. We are not "asked" for anything, not to think, not to reflect, not to make any effort, but to "simply sit".

We must simply "be here", "just sit" observing what is happening. When thoughts arise we must let them go (returning to the body). When expectations or aspirations arise, ignore them (returning to the body). We must "just sit".

"Being here", in the body, "just sitting", is Meditation on the body. We are here, observing the body (without thoughts, without psychological coloring). When the activities, the efforts decrease, we are in a meditative process. When we "just are" without any effort the Oneness of Existence, the Unified Awareness that is not separated from the body, is achieved, where "the presence of the body" recedes and we are freed from the body... a sense of lightness, immensity, that is not interrupted even by when we act with the least effort, in the world.

This "State" of Unified Existence, of Awareness where we, the body, the objects, simply exist, is a "State" of Letting Go in the Flow of Life that takes us where there is need, without "effort", without worry, without it breaks down when we have to act or be active in the world. We Just Let The Flow Of Life Lead Us... We Are One With The Flow Of Life.

We need to try it, observe what happens... if it happens, what obstacles or inhibitions there are.. and come back again and again, until it is "achieved".

…..

Asanas

There are five important postures (out of a total of at least 84 postures) to perform "just sitting":

Padmasana , the Lotus Pose,

Siddasana,

Suktasana,

Swastikasana,

Savasana , the Dead's Pose.

…..

"Achievement"

The “realization” of “just sitting” - no matter how much “effort” or “time” it takes - manifests in various effects, at all levels of functioning of being within the body. Sensory activity has "stilled" and does not drag us out of the space of awareness that we are paying attention to. The mental energy channeled from the mental center (the frontal brain) through the nervous system to the body is "turned off". The mental center "remains in attention" - here, now - without being distracted by memories, thoughts, imaginations, anything. This State of Unified Field Awareness, where we are simply here, has shifted us into Awareness, into Presence, into the State of Alertness, here, now. In this State of Awareness, meditative subject, meditation, object of meditation (which is the body), is "one", unified field of attention, being, perception, life. While we are in the process of integration, this process may be interrupted. But when we reach the state where the "effort", the active mental energy, is extinguished, we come to a State of Alertness that nothing can now alter.

Body sensation is dulled. Awareness has been released from the body and "without the limits of the body" we have the "sense of vastness". Awareness is absolutely sovereign of the body, since it deeply understands that only It channels energy and moves the body. Staying in this State reveals that this is the Natural State - Attitude - of Completion, Fullness, Satisfaction, Realization. From here (from this state) we "move" only when there is a need, and we do so with Full Alertness. When we sit we sit , when we walk we walk , when we work we work – without interruptions.

…..

"Action" with minimal effort

When we come out of the State of Balance, Alertness, of "just sitting", we act only where necessary and in the "shortest" way, from the most immediate action. This is done without getting lost in thought, without being carried away by feelings and tendencies: we do what life brings before us. To abandon ourselves to Life, to the needs of life, to always follow the path that is "opened" to us, is the only right way to live - action without effort.


Από τον "Έλεγχο του Σώματος" στην Ορθή Ζωή

(Η Ενοποίηση της Ύπαρξης στο Επίπεδο του Σώματος)

 

«Απλά Κάθομαι»

Η Άσκηση του «Απλά Κάθομαι»

Ασάνες

Η «Επίτευξη»

Η «Δράση» με την ελάχιστη προσπάθεια

…..

 

«Απλά Κάθομαι»

ΑΣΑΝΑ είναι ένας όρος που συνήθως, οι αμαθείς, μεταφράζουν σαν «κάθισμα» (και πιο αναλυτικά κάθισμα για την άσκηση του διαλογισμού, κυρίως). Σημαίνει κάτι πολύ Βαθύτερο, Ευρύτερο, και πιο ουσιαστικό. Σημαίνει την «Κατάσταση» της Ησυχίας (του νου), της Ηρεμίας (της ψυχολογικής δραστηριότητας), και της «Ακινησίας» (του σώματος). Είναι το Πρώτο Βήμα προς την Ενοποίηση της Ύπαρξης. Η Αρχή (το Πρώτο Στάδιο) του Διαλογισμού.

Όταν είμαστε σε Εγρήγορση (ή ερχόμαστε σε Εγρήγορση με την συνειδητοποίηση), ότι είμαστε εμείς εδώ, παρόντες εδώ, στο σώμα. Είμαστε σε μια Θέση Ισορροπίας, όπου δεν καταβάλλεται καμία προσπάθεια, δεν διοχετεύεται ενέργεια προς το σώμα να το δραστηριοποιήσει, ή καταβάλει την ελάχιστη προσπάθεια. Μια τέτοια Κατάσταση Ακινησίας, το «απλά είμαι», το «απλά κάθομαι», είναι καταρχήν δύσκολο να επιτευχθεί. Ακόμα κι αν επιτευχθεί το «απλά κάθομαι» υπάρχουν ανάγκες στις οποίες θα πρέπει να ανταποκριθούμε… αν έχουμε συλλάβει το βαθύτερο νόημα του «απλά κάθομαι», τότε, όταν χρειάζεται να ενεργήσουμε, ενεργούμε με την ελάχιστη προσπάθεια και μόνο για ό,τι είναι απαραίτητο, για τις ανάγκες που αναδύονται κάθε στιγμή, είτε πρόκειται για ενέργειες μέσα στο σπίτι, είτε έξω στον κόσμο, στην εργασία, κλπ. Όταν μπορούμε ασκούμε το «απλά είμαι», «απλά κάθομαι», ακριβώς για να εμβαθύνουμε στο νόημά του και να ενεργούμε με την ελάχιστη προσπάθεια όταν χρειάζεται.

Ο Στόχος είναι να είμαστε εδώ χωρίς προσπάθεια, ή να καταβάλουμε μόνο την ελάχιστη-αναγκαία προσπάθεια, σε ό,τι χρειάζεται. Έτσι μαθαίνουμε να Πορευόμαστε σύμφωνα με την Ροή της Ζωής, σε εξωτερικό επίπεδο.

Ο άνθρωπος όμως δεν κάνει αυτό. Δεν είναι σε Εγρήγορση εδώ, Ενοποιημένος με το σώμα του (με τον κόσμο). Είναι Διασπασμένος σε εαυτό(εγώ) και σώμα, στο οποίο διοχετεύει ενέργεια για να υλοποιήσει σκοπούς που του θέτει η σκέψη, ή τον ωθούν οι ψυχολογικές καταστάσεις, ή του επιβάλλουν ου σωματικές υλικές «ανάγκες». Είμαστε σε διάσταση με το σώμα, με τον κόσμο, με τους άλλους, με τα αντικείμενα, διασκορπισμένοι σε πλήθος δραστηριότητες.

Η Άσκηση της Ενοποίησης σε αυτό το επίπεδο απαιτεί την Ενοποίησή μας με τα εξωτερικά πράγματα, το σώμα, τον κόσμο, τους άλλους, τα αντικείμενα. Ό,τι έχουμε πιο κοντινό είναι το σώμα μας (που είναι ο σύνδεσμός μας με τον κόσμο και τα πράγματα). Θα πρέπει λοιπόν να πραγματοποιήσουμε την Ενοποίηση με το σώμα, μαθαίνοντας «απλά να είμαστε», «απλά να καθόμαστε», χωρίς προσπάθεια, και κατ’ επέκταση μέσα από αυτή την γενική στάση-διάθεση, να ενεργούμε με την ελάχιστη προσπάθεια για τις ανάγκες της πρακτικής ζωής.

Αυτό θα γινόταν πιο εύκολα σε ένα ίδρυμα-χώρο, αφιερωμένο σε αυτόν τον εκπαιδευτικό σκοπό.  Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε παντού, σε οποιοσδήποτε συνθήκες.

…..

Η Άσκηση του «Απλά κάθομαι»

«Απλά κάθομαι» λοιπόν σημαίνει να κάθομαι χωρίς προσπάθεια, χωρίς δραστηριότητες – χωρίς σκέψη, χωρίς επιθυμίες, χωρίς σωματική δραστηριότητα. Απλά να καθόμαστε φυσικά, ήρεμα – σαν να επιπλέουμε στη γη.

Η επίτευξη αυτής της κατάστασης μας απελευθερώνει από το σώμα, από την «παρουσία» του σώματος. Κι υπάρχει μια «ιδιαίτερη αίσθηση» που αποτελεί ένδειξη ότι έχει επιτευχθεί αυτή η κατάσταση. Το ερώτημα που αναδύεται στον συνηθισμένο άνθρωπο είναι: «Ωραία, πως το κάνω»;… Δεν υπάρχει «πως». Απλά το κάνεις. Κάθεσαι κάτω και το κάνεις. Το «πως» (το ερώτημα) γίνεται από την σκέψη που θέλει να «καθοδηγήσει» το σώμα, να κάνει κάτι, ενώ το ζητούμενο είναι να το κάνουμε χωρίς την παρέμβαση του νου, χωρίς προσδοκίες ή σκοπιμότητες, τελείως ελεύθερα, απλά να καθίσουμε. Δεν μας «ζητείται» τίποτα, ούτε να σκεφτούμε, ούτε να προβληματιστούμε, ούτε να καταβάλουμε κάποια προσπάθεια, παρά μόνο «απλά να καθίσουμε».

Πρέπει απλά να «είμαστε εδώ», «απλά να καθόμαστε» παρατηρώντας τι συμβαίνει. Όταν αναδύονται σκέψεις πρέπει να τις αφήσουμε να φύγουν (επιστρέφοντας στο σώμα). Όταν παρουσιάζονται προσδοκίες ή επιδιώξεις, να τις αγνοούμε (επιστρέφοντας στο σώμα). Πρέπει «απλά να καθόμαστε».

Το να «είμαστε εδώ», στο σώμα, «απλά να καθόμαστε», είναι Διαλογισμός πάνω στο σώμα. Είμαστε εδώ, παρατηρούμε το σώμα (χωρίς σκέψεις, χωρίς ψυχολογικούς χρωματισμούς). Όταν οι δραστηριότητες, οι προσπάθειες λιγοστεύουν είμαστε σε διαλογιστική διαδικασία. Όταν «απλά είμαστε» χωρίς καμιά προσπάθεια έχει επιτευχθεί η Ενοποίηση της Ύπαρξης, της Ενοποιημένης Επίγνωσης που δεν διαχωρίζεται από το σώμα, όπου «η παρουσία του σώματος» υποχωρεί και απελευθερωνόμαστε από το σώμα… μια αίσθηση ελαφρότητας, απεραντοσύνης, που δεν διακόπτεται ακόμα κι όταν ενεργούμε με την ελάχιστη προσπάθεια, στον κόσμο.

Αυτή η «Κατάσταση» της Ενοποιημένης Ύπαρξης, της Επίγνωσης όπου, εμείς, το σώμα, τα αντικείμενα, απλά υπάρχουν, είναι μια «Κατάσταση» Άφεσης στην Ροή της Ζωής που μας πηγαίνει όπου υπάρχει ανάγκη, χωρίς «προσπάθεια», χωρίς ανησυχία, δεν διασπάται όταν πρέπει να ενεργήσουμε ή να δραστηριοποιηθούμε στον κόσμο. Απλά Αφηνόμαστε στην Ροή της Ζωής να μας Οδηγεί… Είμαστε Ένα με το Ρεύμα της Ζωής.

Χρειάζεται να το δοκιμάσουμε, να παρατηρήσουμε τι συμβαίνει… αν πραγματοποιείται, τι εμπόδια ή αναστολές υπάρχουν.. και να επανέλθουμε ξανά και ξανά, μέχρι να «επιτευχθεί».

…..

Ασάνες

Υπάρχουν πέντε σημαντικές στάσεις (μέσα σε ένα σύνολο τουλάχιστον 84 στάσεων)  για να πραγματοποιήσουμε το «απλά κάθομαι»:

Παντμασάνα, η Στάση του Λωτού,

Σιντασάνα

Σουκτασάνα

Σβαστικασάνα

Σαβασάνα, η Στάση του Νεκρού.

…..

Η «Επίτευξη»

Η «πραγματοποίηση» του «απλά κάθομαι» - άσχετα πόση «προσπάθεια» ή «χρόνος» θα χρειαστεί – εκδηλώνεται με διάφορα αποτελέσματα, σε όλα τα επίπεδα λειτουργίας της ύπαρξης μέσα στο σώμα. Η αισθητηριακή δραστηριότητα έχει «ακινητοποιηθεί» και δεν μας παρασύρει έξω από τον χώρο επίγνωσης που προσέχουμε. Η ψυχική ενέργεια που διοχετεύεται από το νοητικό κέντρο τον μετωπιαίο εγκέφαλο) μέσω του νευρικού συστήματος προς το σώμα έχει «σβήσει». Το νοητικό κέντρο «παραμένει σε προσοχή» - εδώ, τώρα – χωρίς να αποσπάται από μνήμες, σκέψεις, φαντασίες, οτιδήποτε. Αυτή η Κατάσταση Επίγνωσης του Ενοποιημένου Πεδίου, όπου απλά είμαστε εδώ, μας έχει μετατοπίσει στην Επίγνωση, στην Παρουσία, στην Κατάσταση Εγρήγορσης, εδώ, τώρα. Σε αυτή την Κατάσταση Επίγνωσης, διαλογιζόμενο υποκείμενο, διαλογισμός, αντικείμενο του διαλογισμού (που είναι το σώμα), είναι «ένα», ενοποιημένο πεδίο προσοχής, ύπαρξης, αντίληψης, ζωής. Όσο είμαστε σε διαδικασία ενοποίησης μπορεί αυτή η διαδικασία να διακοπεί. Όταν όμως φτάσουμε στην κατάσταση όπου η «προσπάθεια», η ψυχική ενέργεια που δραστηριοποιείται, σβήνει, ερχόμαστε σε μια Κατάσταση Εγρήγορσης που τίποτα πλέον δεν μπορεί να αλλοιώσει.

Η αίσθηση του σώματος έχει αμβλυνθεί. Η Επίγνωση έχει απελευθερωθεί από το σώμα και «χωρίς τα όρια του σώματος» έχουμε την «αίσθηση της απεραντοσύνης». Η Επίγνωση  είναι απόλυτα κυρίαρχη του σώματος, αφού κατανοεί βαθιά ότι μόνον Αυτή διοχετεύει ενέργεια και κινεί το σώμα. Η παραμονή σε αυτή την Κατάσταση αποκαλύπτει ότι αυτή είναι η Φυσική Κατάσταση - Στάση – Ολοκλήρωσης, Πληρότητας, Ικανοποίησης, Πραγμάτωσης. Από εδώ (από αυτή την κατάσταση) «κινούμαστε» μόνο όταν υπάρχει ανάγκη, και το κάνουμε με Πλήρη Εγρήγορση. Όταν καθόμαστε καθόμαστε, όταν περπατάμε περπατάμε, όταν εργαζόμαστε εργαζόμαστε – χωρίς διασπάσεις.

…..

Η «Δράση» με την ελάχιστη προσπάθεια

Όταν βγαίνουμε από την Κατάσταση Ισορροπίας, Εγρήγορσης, του «απλώς κάθομαι», ενεργούμε μόνο όπου είναι αναγκαίο και με τον πιο «σύντομο» τρόπο, από την πιο άμεση δράση. Αυτό γίνεται χωρίς να χανόμαστε στην σκέψη, χωρίς να παρασυρόμαστε από συναισθήματα και τάσεις: κάνουμε αυτό που φέρνει η ζωή μπροστά μας. Το να αφεθούμε στην Ζωή, στις ανάγκες της ζωής, το να ακολουθούμε πάντα τον δρόμο που μας «ανοίγεται», είναι ο μόνος ορθός τρόπος ζωής – η δράση χωρίς προσπάθεια.


 

 


 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

TAOΪSM

TAOΪSM
Chapter 11. Embracing the Power of Emptiness: Reflections on Chapter 11 of the Tao Te Ching
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

BUDDHISM

BUDDHISM
Chapter 10. The Mystical Path to Compassion and Self-Mastery
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

VEDANTA

VEDANTA
(Atma Bodha - By Adi Sankaracharya) / The Mystical Journey of the Jivan Mukta in Atma Bodha (Verses 51-55)

The Mystical Journey of the Jivan Mukta in Atma Bodha (Verses 51-55) 

  

In the timeless verses of Atma Bodha, Adi Shankaracharya presents profound insights into the nature of spiritual liberation, or Jivan Mukti, and the final realization of Brahman, the Supreme Consciousness. Through verses 51 to 55, Shankaracharya unveils the inner journey of one who has attained self-knowledge, transcended worldly desires, and dissolved into the eternal essence of existence. This article will explore these mystical teachings, aiming to illuminate their meaning and provide a pathway for contemplating the true nature of the self. 

  

Verse 51: The Inner Radiance of the Self-Realized Soul 

  

"The self-abiding Jivan Mukta, relinquishing all his attachments to the illusory external happiness and satisfied with the bliss derived from the Atman, shines inwardly like a lamp placed inside a jar." 

  

In this verse, Shankaracharya describes the Jivan Mukta as one who has transcended attachment to the fleeting pleasures of the external world. The term Jivan Mukta refers to someone who has attained liberation (Moksha) while still in the body. This state is one of profound inner satisfaction, free from the continual search for external happiness, which is recognized as illusory. 

  

The image of the Jivan Mukta as a lamp shining within a jar conveys both isolation and illumination. The lamp's light, symbolizing the Atman's bliss, shines inwardly, undisturbed by external distractions. Here, the jar represents the body, mind, and senses, which contain but cannot obscure the brilliance of the self-realized soul. The inner light of the Atman does not need fuel from the outer world, for it is self-sustaining and self-fulfilling. This blissful state is serene and whole, and the soul’s quiet radiance emanates from a deep understanding that everything it has ever sought externally is, in truth, an aspect of its own divine essence. 

  

Verse 52: The Liberation Beyond Attachment 

  

"Though he lives in the conditionings (Upadhis), he, the contemplative one, remains ever unconcerned with anything or he may move about like the wind, perfectly unattached." 

  

The term Upadhis refers to the limiting adjuncts—such as body, mind, and ego—that can distort the perception of one's true nature. While the Jivan Mukta still inhabits these Upadhis, they no longer hold power over his consciousness. He remains Asanga, or detached, like the wind that moves freely through the world, yet remains untouched by it. 

  

In this state of freedom, the liberated soul may continue to engage in the activities of life but without attachment. His presence in the world is like the wind: free, boundless, and unaffected by what it encounters. This quality of detachment is not a coldness or indifference but rather a deep, unshakeable inner freedom. This liberated state signifies a level of self-realization where the individual is not burdened by worldly concerns, moving through life with an ease and lightness born of profound spiritual insight. 

  

Verse 53: Merging into the Infinite 

  

"On the destruction of the Upadhis, the contemplative one is totally absorbed in Vishnu, the All-pervading Spirit, like water into water, space into space, and light into light." 

  

In this verse, Shankaracharya describes the dissolution of the Upadhis upon physical death, a moment when the Jivan Mukta fully merges into the universal spirit, Vishnu, the All-pervading. This merging is akin to water blending seamlessly into water, space into space, and light into light. The individual consciousness, having realized its inherent unity with Brahman, loses its sense of separateness and dissolves into the totality of existence. 

  

The analogies used here—water, space, and light—each represent an aspect of this dissolution. Water symbolizes fluidity and continuity, suggesting that individual consciousness was never truly separate from the universal essence. Space represents the infinite and boundless, suggesting that all perceived separations were only illusions of limited perception. Light symbolizes knowledge and purity, illuminating the truth that the self, free from ignorance, is one with the eternal radiance of Brahman. 

  

This absorption is not annihilation but a return to the natural state of oneness. It signifies the end of all individuality and the realization of absolute unity with the cosmic source. In the final dissolution, the soul is forever liberated from the cycle of birth and rebirth, existing eternally as part of the infinite. 

  

Verse 54: The Attainment Beyond All Desires 

  

"Realise That to be Brahman, the attainment of which leaves nothing more to be attained, the blessedness of which leaves no other blessing to be desired, and the knowledge of which leaves nothing more to be known." 

  

In this verse, Shankaracharya reveals Brahman as the ultimate goal, the supreme attainment beyond which nothing further remains to be achieved. The satisfaction derived from Brahman is not one of ordinary contentment but is absolute. It fulfills all aspirations and longings, erasing any trace of desire. 

  

For the seeker, this realization means that once one truly knows Brahman, there is no further knowledge to pursue. This state is the pinnacle of all spiritual attainment, embodying both complete liberation and ultimate fulfillment. It speaks to the ineffable experience of wholeness, where all the fragments of perceived reality come together, no longer separate or divided. Realizing Brahman brings an end to the search, for nothing remains unknown, nothing left to desire, and nothing left to achieve. 

  

Verse 55: The Vision of Unity and Freedom from Rebirth 

  

"Realise that to be Brahman which, when seen, leaves nothing more to be seen, which having become one is not born again in this world and which, when knowing leaves nothing else to be known." 

  

In the closing verse of this series, Shankaracharya echoes and emphasizes the essence of Brahman as the source of all. The realization of Brahman is a revelation that all that was once sought externally is contained within. It is a vision so all-encompassing that nothing beyond it exists. 

  

When one merges with Brahman, the cycle of reincarnation ceases, as there remains no individual identity that needs to continue the cycle of birth and rebirth. The soul, having recognized its eternal nature, is no longer bound by ignorance or illusion. This realization completes the soul's journey, culminating in the mystical knowledge that it is one with all, free from desires, liberated from the confines of time and space. 

  

Conclusion: The Journey to the Eternal 

  

Through these verses, Shankaracharya provides a roadmap to the mystical experience of Atma Jnana, the knowledge of the self, and the ultimate realization of Brahman. The teachings in Atma Bodha offer a vision of liberation not as an abstract ideal but as an attainable reality for those willing to undertake the inward journey. The journey leads to the dissolution of separateness, an immersion into the bliss of the Atman, and the discovery that the ultimate truth has always been within. 

  

In this spiritual culmination, the seeker transcends the illusions of the world, abides in the self-luminous Atman, and ultimately merges into Brahman. Shankaracharya invites each of us to undertake this transformative journey, revealing that the truth of existence, the essence of all reality, and the source of all joy, is the divine presence within. 

... 

Το Μυστικό Ταξίδι του Jivan Mukta στο Atma Bodha (Στίχοι 51-55) 

  

Στους διαχρονικούς στίχους του Atma Bodha, ο Adi Shankaracharya παρουσιάζει βαθιές γνώσεις για τη φύση της πνευματικής απελευθέρωσης, ή τον Jivan Mukti, και την τελική συνειδητοποίηση του Brahman, της Υπέρτατης Συνείδησης. Μέσα από τους στίχους 51 έως 55, ο Shankaracharya αποκαλύπτει το εσωτερικό ταξίδι κάποιου που έχει επιτύχει την αυτογνωσία, έχει υπερβεί τις εγκόσμιες επιθυμίες και έχει διαλυθεί στην αιώνια ουσία της ύπαρξης. Αυτό το άρθρο θα διερευνήσει αυτές τις μυστικιστικές διδασκαλίες, με στόχο να φωτίσει το νόημά τους και να παράσχει ένα μονοπάτι για τον στοχασμό της αληθινής φύσης του εαυτού. 

  

Στίχος 51: Η εσωτερική ακτινοβολία της αυτοπραγματοποιημένης ψυχής 

  

«Ο αυτοσυντηρούμενος Jivan Mukta, εγκαταλείποντας όλες τις προσκολλήσεις του στην απατηλή εξωτερική ευτυχία και ικανοποιημένος με την ευδαιμονία που προέρχεται από το Atman, λάμπει εσωτερικά σαν μια λάμπα τοποθετημένη μέσα σε ένα βάζο». 

  

Σε αυτόν τον στίχο, ο Shankaracharya περιγράφει τον Jivan Mukta ως κάποιον που έχει ξεπεράσει την προσκόλληση στις φευγαλέες απολαύσεις του εξωτερικού κόσμου. Ο όρος Jivan Mukta αναφέρεται σε κάποιον που έχει επιτύχει την απελευθέρωση (Moksha) ενώ είναι ακόμα στο σώμα. Αυτή η κατάσταση είναι μια κατάσταση βαθιάς εσωτερικής ικανοποίησης, απαλλαγμένη από τη συνεχή αναζήτηση για εξωτερική ευτυχία, η οποία αναγνωρίζεται ως απατηλή. 

  

Η εικόνα του Jivan Mukta ως μια λάμπα που λάμπει μέσα σε ένα βάζο μεταφέρει τόσο την απομόνωση όσο και τον φωτισμό. Το φως του λαμπτήρα, που συμβολίζει την ευδαιμονία του Άτμαν, λάμπει εσωτερικά, αδιατάρακτο από εξωτερικούς περισπασμούς. Εδώ, το βάζο αντιπροσωπεύει το σώμα, το μυαλό και τις αισθήσεις, που περιέχουν αλλά δεν μπορούν να κρύψουν τη λάμψη της αυτοπραγματοποιημένης ψυχής. Το εσωτερικό φως του Άτμαν δεν χρειάζεται καύσιμο από τον εξωτερικό κόσμο, γιατί είναι αυτοσυντηρούμενο και αυτοεκπληρούμενο. Αυτή η ευδαιμονική κατάσταση είναι γαλήνια και ακέραια, και η ήσυχη λάμψη της ψυχής πηγάζει από μια βαθιά κατανόηση ότι όλα όσα έχει αναζητήσει ποτέ εξωτερικά είναι, στην πραγματικότητα, μια πτυχή της δικής της θεϊκής ουσίας. 

  

Στίχος 52: Η Απελευθέρωση Πέρα από την Προσκόλληση 

  

«Αν και ζει στις συνθήκες (Upadhis), αυτός, ο στοχαστικός, παραμένει αδιάφορος για τίποτα ή μπορεί να κινείται σαν τον άνεμο, τελείως αδέσμευτος». 

  

Ο όρος Upadhis αναφέρεται στα περιοριστικά πρόσθετα - όπως το σώμα, το μυαλό και το εγώ - που μπορούν να διαστρεβλώσουν την αντίληψη της αληθινής φύσης κάποιου. Ενώ ο Jivan Mukta εξακολουθεί να κατοικεί σε αυτούς τους Upadhi, δεν έχουν πλέον εξουσία πάνω στη συνείδησή του. Παραμένει Asanga, ή αποκομμένος, όπως ο άνεμος που κινείται ελεύθερα στον κόσμο, αλλά παραμένει ανέγγιχτος από αυτόν. 

  

Σε αυτή την κατάσταση ελευθερίας, η απελευθερωμένη ψυχή μπορεί να συνεχίσει να ασχολείται με τις δραστηριότητες της ζωής αλλά χωρίς προσκόλληση. Η παρουσία του στον κόσμο μοιάζει με τον άνεμο: ελεύθερος, απεριόριστος και ανεπηρέαστος από αυτό που συναντά. Αυτή η ιδιότητα της απόσπασης δεν είναι ψυχρότητα ή αδιαφορία, αλλά μάλλον μια βαθιά, ακλόνητη εσωτερική ελευθερία. Αυτή η απελευθερωμένη κατάσταση σηματοδοτεί ένα επίπεδο αυτοπραγμάτωσης όπου το άτομο δεν επιβαρύνεται από εγκόσμιες ανησυχίες, κινείται στη ζωή με μια ευκολία και ελαφρότητα που γεννιέται από βαθιά πνευματική ενόραση. 

  

Στίχος 53: Συγχώνευση στο Άπειρο 

  

«Στην καταστροφή των Ουπαντί, ο στοχαστικός απορροφάται πλήρως από τον Βισνού, το Παντοδύναμο Πνεύμα, όπως το νερό στο νερό, το διάστημα στο διάστημα και το φως στο φως». 

  

Σε αυτόν τον στίχο, ο Shankaracharya περιγράφει τη διάλυση των Upadhis μετά τον φυσικό θάνατο, μια στιγμή που ο Jivan Mukta συγχωνεύεται πλήρως στο παγκόσμιο πνεύμα, τον Vishnu, τον Παντοδύναμο. Αυτή η συγχώνευση μοιάζει με το νερό που αναμειγνύεται απρόσκοπτα στο νερό, το διάστημα στο διάστημα και το φως σε φως. Η ατομική συνείδηση, έχοντας συνειδητοποιήσει την εγγενή ενότητά της με το Μπράχμαν, χάνει την αίσθηση της χωριστικότητας και διαλύεται στην ολότητα της ύπαρξης. 

  

Οι αναλογίες που χρησιμοποιούνται εδώ - νερό, χώρος και φως - αντιπροσωπεύουν το καθένα μια πτυχή αυτής της διάλυσης. Το νερό συμβολίζει τη ρευστότητα και τη συνέχεια, υποδηλώνοντας ότι η ατομική συνείδηση δεν ήταν ποτέ πραγματικά ξεχωριστή από την συμπαντική ουσία. Ο χώρος αντιπροσωπεύει το άπειρο και το απεριόριστο, υποδηλώνοντας ότι όλοι οι αντιληπτοί διαχωρισμοί ήταν μόνο ψευδαισθήσεις περιορισμένης αντίληψης. Το φως συμβολίζει τη γνώση και την αγνότητα, φωτίζοντας την αλήθεια ότι ο εαυτός, απαλλαγμένος από την άγνοια, είναι ένα με την αιώνια λάμψη του Μπράχμαν. 

  

Αυτή η απορρόφηση δεν είναι εκμηδένιση αλλά επιστροφή στη φυσική κατάσταση της ενότητας. Σηματοδοτεί το τέλος κάθε ατομικότητας και την πραγματοποίηση της απόλυτης ενότητας με την κοσμική πηγή. Στην τελική διάλυση, η ψυχή ελευθερώνεται για πάντα από τον κύκλο της γέννησης και της αναγέννησης, που υπάρχει αιώνια ως μέρος του απείρου. 

  

Στίχος 54: Η επίτευξη πέρα από όλες τις επιθυμίες 

  

«Συνειδητοποιήστε ότι για να είστε Μπράχμαν, η επίτευξη του οποίου δεν αφήνει τίποτα άλλο να επιτευχθεί, η ευλογία του οποίου δεν αφήνει καμία άλλη ευλογία να είναι επιθυμητή και η γνώση του οποίου δεν αφήνει τίποτα άλλο να γίνει γνωστό». 

  

Σε αυτόν τον στίχο, ο Shankaracharya αποκαλύπτει το Brahman ως τον απώτερο στόχο, το υπέρτατο επίτευγμα πέρα από το οποίο δεν μένει τίποτα άλλο να επιτευχθεί. Η ικανοποίηση που προέρχεται από το Brahman δεν είναι μια συνηθισμένη ικανοποίηση αλλά είναι απόλυτη. Εκπληρώνει κάθε φιλοδοξία και λαχτάρα, σβήνοντας κάθε ίχνος επιθυμίας. 

  

Για τον αναζητητή, αυτή η συνειδητοποίηση σημαίνει ότι από τη στιγμή που κάποιος γνωρίσει αληθινά το Μπράχμαν, δεν υπάρχει περαιτέρω γνώση για επιδίωξη. Αυτή η κατάσταση είναι η κορυφή όλων των πνευματικών επιτευγμάτων, ενσωματώνοντας ταυτόχρονα την πλήρη απελευθέρωση και την τελική εκπλήρωση. Μιλάει για την άφατη εμπειρία της ολότητας, όπου όλα τα θραύσματα της αντιληπτής πραγματικότητας ενώνονται, δεν χωρίζονται πια ή διακρίνονται. Η συνειδητοποίηση του Μπράχμαν φέρνει ένα τέλος στην αναζήτηση, γιατί τίποτα δεν παραμένει άγνωστο, τίποτα δεν μένει να επιθυμείς και τίποτα δεν μένει να επιτύχεις. 

  

Στίχος 55: Το όραμα της ενότητας και της ελευθερίας από την αναγέννηση 

  

«Συνειδητοποίησε ότι το να είσαι Μπράχμαν που, όταν το δεις, δεν αφήνει τίποτα άλλο να φανεί, που αφού γίνει ένα δεν ξαναγεννιέται σε αυτόν τον κόσμο και που, όταν γνωρίζεις, δεν αφήνει τίποτα άλλο να γίνει γνωστό». 

  

Στον τελευταίο στίχο αυτής της σειράς, ο Shankaracharya απηχεί και τονίζει την ουσία του Brahman ως πηγής όλων. Η συνειδητοποίηση του Μπράχμαν είναι μια αποκάλυψη ότι όλα όσα κάποτε αναζητούνταν εξωτερικά περιέχονται μέσα τους. Είναι ένα όραμα τόσο περιεκτικό που δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτό. 

  

Όταν κάποιος συγχωνεύεται με το Μπράχμαν, ο κύκλος της μετενσάρκωσης παύει, καθώς δεν υπάρχει ατομική ταυτότητα που χρειάζεται να συνεχίσει τον κύκλο της γέννησης και της αναγέννησης. Η ψυχή, έχοντας αναγνωρίσει την αιώνια φύση της, δεν δεσμεύεται πλέον από άγνοια ή ψευδαίσθηση. Αυτή η συνειδητοποίηση ολοκληρώνει το ταξίδι της ψυχής, με αποκορύφωμα τη μυστικιστική γνώση ότι είναι ένα με όλα, απαλλαγμένη από επιθυμίες, απελευθερωμένη από τα όρια του χρόνου και του χώρου. 

  

Συμπέρασμα: Το Ταξίδι στο Αιώνιο 

  

Μέσα από αυτούς τους στίχους, ο Shankaracharya παρέχει έναν οδικό χάρτη για τη μυστικιστική εμπειρία του Atma Jnana, τη γνώση του εαυτού και την απόλυτη συνειδητοποίηση του Brahman. Οι διδασκαλίες στο Atma Bodha προσφέρουν ένα όραμα απελευθέρωσης όχι ως αφηρημένο ιδεώδες αλλά ως εφικτή πραγματικότητα για όσους επιθυμούν να αναλάβουν το ταξίδι προς τα μέσα. Το ταξίδι οδηγεί στη διάλυση της χωριστικότητας, σε μια βύθιση στην ευδαιμονία του Άτμαν και στην ανακάλυψη ότι η απόλυτη αλήθεια ήταν πάντα μέσα. 

  

Σε αυτό το πνευματικό αποκορύφωμα, ο αναζητητής υπερβαίνει τις ψευδαισθήσεις του κόσμου, μένει στο αυτόφωτο Άτμαν και τελικά συγχωνεύεται στο Μπράχμαν. Ο Shakaracharya προσκαλεί τον καθένα μας να αναλάβει αυτό το μεταμορφωτικό ταξίδι, αποκαλύπτοντας ότι η αλήθεια της ύπαρξης, η ουσία όλης της πραγματικότητας και η πηγή κάθε χαράς, είναι η θεϊκή παρουσία μέσα μας. 

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

jKRISHNAMURTI

jKRISHNAMURTI
The Only Revolution / The Mystical Dance of Stillness and Action: Unveiling the Essence of True Meditation
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

RELIGION

RELIGION
Freedom
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Quotes

Constantinos’s quotes


"A "Soul" that out of ignorance keeps making mistakes is like a wounded bird with helpless wings that cannot fly high in the sky."— Constantinos Prokopiou

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Copyright

Copyright © Esoterism Academy 2010-2024. All Rights Reserved .

Intellectual property rights


The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~