(The
Unification of Existence at the Body Level)
"Just
Sitting"
The
"Just Sit" Exercise
Asanas
"Achievement"
"Action"
with minimal effort
…..
"Just
Sitting"
ASANA
is a term that the unlearned usually translate as "seat" (and more
specifically a seat for practicing meditation, mainly). It means something much
Deeper, Wider, and more substantial. It means the "State" of
Quietness (of the mind), Tranquility (of psychological activity), and
"Stillness" (of the body). It is the First Step to the Unification of
Existence. The Beginning (the First Stage) of Meditation.
When
we are Aware (or become Aware with awareness), that we are here, present here,
in the body, We are in a Balanced Position, where no effort is exerted, no
energy is channeled into the body to activate it, or minimal effort is exerted.
Such a State of Stillness, 'just being', 'just sitting', is difficult to
achieve in the first place. Even if “just sitting'” is achieved there are needs
to be met...if we have grasped the deeper meaning of “just sitting” then, when
we need to act, we act with minimal effort and only for what is necessary, for
the needs that arise every moment, whether it is actions inside the house, or
out in the world, at work, etc. When we can we practice "I just am",
"I just sit", precisely to deepen its meaning and to we act with
minimal effort when needed.
The
goal is to be here without effort, or to put only the minimum-necessary effort
into whatever is needed. This is how we learn to Go with the Flow of Life, on
the outer level.
…
But
man does not do this. He is not Awake here, United with his body (with the
world). He is Split into self(ego) and body, into which he channels energy to
realize purposes set for him by thought, or pushed by psychological situations,
or imposed on him by physical material "needs". We are in
dissociation with the body, with the world, with others, with objects,
scattered in a multitude of activities.
Practicing
Unification at this level requires our Unification with external things, the
body, the world, others, objects. The closest thing we have is our body (which
is our connection to the world and things). So, we should realize the
Unification with the body, learning to "simply be", "simply
sit", without effort, and by extension through this general
attitude-disposition, to act with minimal effort for its needs practical life.
This
would be more easily done in an institution-space, dedicated to this
educational purpose. But that doesn't mean we can't do it everywhere, in any
circumstances.
…..
The
"Just Sit" Exercise
So,
"just sitting" means sitting without effort, without activities –
without thought, without desires, without physical activity. Just sitting
naturally, calmly – as if floating on earth.
Achieving
this state frees us from the body, from the "presence" of the body.
And there is a "special feeling" that is an indication that this
state has been reached. The question that arises for the common man is:
"Okay, how do I do it"?... There is no "how". You just do
it. You sit down and do it. The "how" (the question) is made by the
thought that wants to "guide" the body, to do something, while the
goal is to do it without the intervention of the mind, without expectations or
purposes, completely freely, just to sit. We are not "asked" for
anything, not to think, not to reflect, not to make any effort, but to
"simply sit".
We
must simply "be here", "just sit" observing what is
happening. When thoughts arise we must let them go (returning to the body).
When expectations or aspirations arise, ignore them (returning to the body). We
must "just sit".
"Being
here", in the body, "just sitting", is Meditation on the body.
We are here, observing the body (without thoughts, without psychological
coloring). When the activities, the efforts decrease, we are in a meditative
process. When we "just are" without any effort the Oneness of
Existence, the Unified Awareness that is not separated from the body, is
achieved, where "the presence of the body" recedes and we are freed
from the body... a sense of lightness, immensity, that is not interrupted even
by when we act with the least effort, in the world.
This
"State" of Unified Existence, of Awareness where we, the body, the
objects, simply exist, is a "State" of Letting Go in the Flow of Life
that takes us where there is need, without "effort", without worry,
without it breaks down when we have to act or be active in the world. We Just
Let The Flow Of Life Lead Us... We Are One With The Flow Of Life.
We
need to try it, observe what happens... if it happens, what obstacles or
inhibitions there are.. and come back again and again, until it is
"achieved".
…..
Asanas
There
are five important postures (out of a total of at least 84 postures) to perform
"just sitting":
Padmasana
, the Lotus Pose,
Siddasana,
Suktasana,
Swastikasana,
Savasana
, the Dead's Pose.
…..
"Achievement"
The
“realization” of “just sitting” - no matter how much “effort” or “time” it
takes - manifests in various effects, at all levels of functioning of being
within the body. Sensory activity has "stilled" and does not drag us
out of the space of awareness that we are paying attention to. The mental
energy channeled from the mental center (the frontal brain) through the nervous
system to the body is "turned off". The mental center "remains
in attention" - here, now - without being distracted by memories,
thoughts, imaginations, anything. This State of Unified Field Awareness, where
we are simply here, has shifted us into Awareness, into Presence, into the
State of Alertness, here, now. In this State of Awareness, meditative subject,
meditation, object of meditation (which is the body), is "one",
unified field of attention, being, perception, life. While we are in the
process of integration, this process may be interrupted. But when we reach the
state where the "effort", the active mental energy, is extinguished,
we come to a State of Alertness that nothing can now alter.
Body
sensation is dulled. Awareness has been released from the body and "without
the limits of the body" we have the "sense of vastness".
Awareness is absolutely sovereign of the body, since it deeply understands that
only It channels energy and moves the body. Staying in this State reveals that
this is the Natural State - Attitude - of Completion, Fullness, Satisfaction,
Realization. From here (from this state) we "move" only when there is
a need, and we do so with Full Alertness. When we sit we sit , when we walk we
walk , when we work we work – without interruptions.
…..
"Action"
with minimal effort
When
we come out of the State of Balance, Alertness, of "just sitting", we
act only where necessary and in the "shortest" way, from the most
immediate action. This is done without getting lost in thought, without being
carried away by feelings and tendencies: we do what life brings before us. To
abandon ourselves to Life, to the needs of life, to always follow the path that
is "opened" to us, is the only right way to live - action without
effort.
…
(Η Ενοποίηση της Ύπαρξης στο Επίπεδο του Σώματος)
«Απλά Κάθομαι»
Η Άσκηση του «Απλά Κάθομαι»
Ασάνες
Η «Επίτευξη»
Η «Δράση» με την ελάχιστη προσπάθεια
…..
«Απλά Κάθομαι»
ΑΣΑΝΑ είναι ένας όρος που συνήθως, οι αμαθείς,
μεταφράζουν σαν «κάθισμα» (και πιο αναλυτικά κάθισμα για την άσκηση του
διαλογισμού, κυρίως). Σημαίνει κάτι πολύ Βαθύτερο, Ευρύτερο, και πιο
ουσιαστικό. Σημαίνει την «Κατάσταση» της Ησυχίας (του νου), της Ηρεμίας (της
ψυχολογικής δραστηριότητας), και της «Ακινησίας» (του σώματος). Είναι το Πρώτο
Βήμα προς την Ενοποίηση της Ύπαρξης. Η Αρχή (το Πρώτο Στάδιο) του Διαλογισμού.
Όταν είμαστε σε Εγρήγορση (ή ερχόμαστε σε Εγρήγορση με
την συνειδητοποίηση), ότι είμαστε εμείς εδώ, παρόντες εδώ, στο σώμα. Είμαστε σε
μια Θέση Ισορροπίας, όπου δεν καταβάλλεται καμία προσπάθεια, δεν διοχετεύεται
ενέργεια προς το σώμα να το δραστηριοποιήσει, ή καταβάλει την ελάχιστη
προσπάθεια. Μια τέτοια Κατάσταση Ακινησίας, το «απλά είμαι», το «απλά κάθομαι»,
είναι καταρχήν δύσκολο να επιτευχθεί. Ακόμα κι αν επιτευχθεί το «απλά κάθομαι»
υπάρχουν ανάγκες στις οποίες θα πρέπει να ανταποκριθούμε… αν έχουμε συλλάβει το
βαθύτερο νόημα του «απλά κάθομαι», τότε, όταν χρειάζεται να ενεργήσουμε,
ενεργούμε με την ελάχιστη προσπάθεια και μόνο για ό,τι είναι απαραίτητο, για
τις ανάγκες που αναδύονται κάθε στιγμή, είτε πρόκειται για ενέργειες μέσα στο
σπίτι, είτε έξω στον κόσμο, στην εργασία, κλπ. Όταν μπορούμε ασκούμε το «απλά
είμαι», «απλά κάθομαι», ακριβώς για να εμβαθύνουμε στο νόημά του και να
ενεργούμε με την ελάχιστη προσπάθεια όταν χρειάζεται.
Ο Στόχος είναι να είμαστε εδώ χωρίς προσπάθεια, ή να
καταβάλουμε μόνο την ελάχιστη-αναγκαία προσπάθεια, σε ό,τι χρειάζεται. Έτσι
μαθαίνουμε να Πορευόμαστε σύμφωνα με την Ροή της Ζωής, σε εξωτερικό επίπεδο.
…
Ο άνθρωπος όμως δεν κάνει αυτό. Δεν είναι σε Εγρήγορση
εδώ, Ενοποιημένος με το σώμα του (με τον κόσμο). Είναι Διασπασμένος σε
εαυτό(εγώ) και σώμα, στο οποίο διοχετεύει ενέργεια για να υλοποιήσει σκοπούς
που του θέτει η σκέψη, ή τον ωθούν οι ψυχολογικές καταστάσεις, ή του επιβάλλουν
ου σωματικές υλικές «ανάγκες». Είμαστε σε διάσταση με το σώμα, με τον κόσμο, με
τους άλλους, με τα αντικείμενα, διασκορπισμένοι σε πλήθος δραστηριότητες.
Η Άσκηση της Ενοποίησης σε αυτό το επίπεδο απαιτεί την
Ενοποίησή μας με τα εξωτερικά πράγματα, το σώμα, τον κόσμο, τους άλλους, τα
αντικείμενα. Ό,τι έχουμε πιο κοντινό είναι το σώμα μας (που είναι ο σύνδεσμός
μας με τον κόσμο και τα πράγματα). Θα πρέπει λοιπόν να πραγματοποιήσουμε την
Ενοποίηση με το σώμα, μαθαίνοντας «απλά να είμαστε», «απλά να καθόμαστε», χωρίς
προσπάθεια, και κατ’ επέκταση μέσα από αυτή την γενική στάση-διάθεση, να
ενεργούμε με την ελάχιστη προσπάθεια για τις ανάγκες της πρακτικής ζωής.
Αυτό θα γινόταν πιο εύκολα σε ένα ίδρυμα-χώρο, αφιερωμένο
σε αυτόν τον εκπαιδευτικό σκοπό. Αλλά
αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε παντού, σε οποιοσδήποτε
συνθήκες.
…..
Η Άσκηση του «Απλά κάθομαι»
«Απλά κάθομαι» λοιπόν σημαίνει να κάθομαι χωρίς
προσπάθεια, χωρίς δραστηριότητες – χωρίς σκέψη, χωρίς επιθυμίες, χωρίς σωματική
δραστηριότητα. Απλά να καθόμαστε φυσικά, ήρεμα – σαν να επιπλέουμε στη γη.
Η επίτευξη αυτής της κατάστασης μας απελευθερώνει από το
σώμα, από την «παρουσία» του σώματος. Κι υπάρχει μια «ιδιαίτερη αίσθηση» που
αποτελεί ένδειξη ότι έχει επιτευχθεί αυτή η κατάσταση. Το ερώτημα που αναδύεται
στον συνηθισμένο άνθρωπο είναι: «Ωραία, πως το κάνω»;… Δεν υπάρχει «πως». Απλά
το κάνεις. Κάθεσαι κάτω και το κάνεις. Το «πως» (το ερώτημα) γίνεται από την
σκέψη που θέλει να «καθοδηγήσει» το σώμα, να κάνει κάτι, ενώ το ζητούμενο είναι
να το κάνουμε χωρίς την παρέμβαση του νου, χωρίς προσδοκίες ή σκοπιμότητες,
τελείως ελεύθερα, απλά να καθίσουμε. Δεν μας «ζητείται» τίποτα, ούτε να
σκεφτούμε, ούτε να προβληματιστούμε, ούτε να καταβάλουμε κάποια προσπάθεια,
παρά μόνο «απλά να καθίσουμε».
Πρέπει απλά να «είμαστε εδώ», «απλά να καθόμαστε»
παρατηρώντας τι συμβαίνει. Όταν αναδύονται σκέψεις πρέπει να τις αφήσουμε να
φύγουν (επιστρέφοντας στο σώμα). Όταν παρουσιάζονται προσδοκίες ή επιδιώξεις,
να τις αγνοούμε (επιστρέφοντας στο σώμα). Πρέπει «απλά να καθόμαστε».
Το να «είμαστε εδώ», στο σώμα, «απλά να καθόμαστε», είναι
Διαλογισμός πάνω στο σώμα. Είμαστε εδώ, παρατηρούμε το σώμα (χωρίς σκέψεις,
χωρίς ψυχολογικούς χρωματισμούς). Όταν οι δραστηριότητες, οι προσπάθειες
λιγοστεύουν είμαστε σε διαλογιστική διαδικασία. Όταν «απλά είμαστε» χωρίς καμιά
προσπάθεια έχει επιτευχθεί η Ενοποίηση της Ύπαρξης, της Ενοποιημένης Επίγνωσης
που δεν διαχωρίζεται από το σώμα, όπου «η παρουσία του σώματος» υποχωρεί και
απελευθερωνόμαστε από το σώμα… μια αίσθηση ελαφρότητας, απεραντοσύνης, που δεν
διακόπτεται ακόμα κι όταν ενεργούμε με την ελάχιστη προσπάθεια, στον κόσμο.
Αυτή η «Κατάσταση» της Ενοποιημένης Ύπαρξης, της Επίγνωσης
όπου, εμείς, το σώμα, τα αντικείμενα, απλά υπάρχουν, είναι μια «Κατάσταση»
Άφεσης στην Ροή της Ζωής που μας πηγαίνει όπου υπάρχει ανάγκη, χωρίς
«προσπάθεια», χωρίς ανησυχία, δεν διασπάται όταν πρέπει να ενεργήσουμε ή να
δραστηριοποιηθούμε στον κόσμο. Απλά Αφηνόμαστε στην Ροή της Ζωής να μας Οδηγεί…
Είμαστε Ένα με το Ρεύμα της Ζωής.
Χρειάζεται να το δοκιμάσουμε, να παρατηρήσουμε τι
συμβαίνει… αν πραγματοποιείται, τι εμπόδια ή αναστολές υπάρχουν.. και να
επανέλθουμε ξανά και ξανά, μέχρι να «επιτευχθεί».
…..
Ασάνες
Υπάρχουν πέντε σημαντικές στάσεις (μέσα σε ένα σύνολο
τουλάχιστον 84 στάσεων) για να
πραγματοποιήσουμε το «απλά κάθομαι»:
Παντμασάνα, η Στάση του Λωτού,
Σιντασάνα
Σουκτασάνα
Σβαστικασάνα
Σαβασάνα, η Στάση του Νεκρού.
…..
Η «Επίτευξη»
Η «πραγματοποίηση» του «απλά κάθομαι» - άσχετα πόση
«προσπάθεια» ή «χρόνος» θα χρειαστεί – εκδηλώνεται με διάφορα αποτελέσματα, σε
όλα τα επίπεδα λειτουργίας της ύπαρξης μέσα στο σώμα. Η αισθητηριακή
δραστηριότητα έχει «ακινητοποιηθεί» και δεν μας παρασύρει έξω από τον χώρο
επίγνωσης που προσέχουμε. Η ψυχική ενέργεια που διοχετεύεται από το νοητικό
κέντρο τον μετωπιαίο εγκέφαλο) μέσω του νευρικού συστήματος προς το σώμα έχει
«σβήσει». Το νοητικό κέντρο «παραμένει σε προσοχή» - εδώ, τώρα – χωρίς να
αποσπάται από μνήμες, σκέψεις, φαντασίες, οτιδήποτε. Αυτή η Κατάσταση Επίγνωσης
του Ενοποιημένου Πεδίου, όπου απλά είμαστε εδώ, μας έχει μετατοπίσει στην
Επίγνωση, στην Παρουσία, στην Κατάσταση Εγρήγορσης, εδώ, τώρα. Σε αυτή την
Κατάσταση Επίγνωσης, διαλογιζόμενο υποκείμενο, διαλογισμός, αντικείμενο του
διαλογισμού (που είναι το σώμα), είναι «ένα», ενοποιημένο πεδίο προσοχής,
ύπαρξης, αντίληψης, ζωής. Όσο είμαστε σε διαδικασία ενοποίησης μπορεί αυτή η
διαδικασία να διακοπεί. Όταν όμως φτάσουμε στην κατάσταση όπου η «προσπάθεια»,
η ψυχική ενέργεια που δραστηριοποιείται, σβήνει, ερχόμαστε σε μια Κατάσταση
Εγρήγορσης που τίποτα πλέον δεν μπορεί να αλλοιώσει.
Η αίσθηση του σώματος έχει αμβλυνθεί. Η Επίγνωση έχει
απελευθερωθεί από το σώμα και «χωρίς τα όρια του σώματος» έχουμε την «αίσθηση
της απεραντοσύνης». Η Επίγνωση είναι
απόλυτα κυρίαρχη του σώματος, αφού κατανοεί βαθιά ότι μόνον Αυτή διοχετεύει
ενέργεια και κινεί το σώμα. Η παραμονή σε αυτή την Κατάσταση αποκαλύπτει ότι
αυτή είναι η Φυσική Κατάσταση - Στάση – Ολοκλήρωσης, Πληρότητας, Ικανοποίησης,
Πραγμάτωσης. Από εδώ (από αυτή την κατάσταση) «κινούμαστε» μόνο όταν υπάρχει
ανάγκη, και το κάνουμε με Πλήρη Εγρήγορση. Όταν καθόμαστε καθόμαστε, όταν
περπατάμε περπατάμε, όταν εργαζόμαστε εργαζόμαστε – χωρίς διασπάσεις.
…..
Η «Δράση» με την ελάχιστη προσπάθεια
Όταν βγαίνουμε από την Κατάσταση Ισορροπίας, Εγρήγορσης,
του «απλώς κάθομαι», ενεργούμε μόνο όπου είναι αναγκαίο και με τον πιο
«σύντομο» τρόπο, από την πιο άμεση δράση. Αυτό γίνεται χωρίς να χανόμαστε στην
σκέψη, χωρίς να παρασυρόμαστε από συναισθήματα και τάσεις: κάνουμε αυτό που
φέρνει η ζωή μπροστά μας. Το να αφεθούμε στην Ζωή, στις ανάγκες της ζωής, το να
ακολουθούμε πάντα τον δρόμο που μας «ανοίγεται», είναι ο μόνος ορθός τρόπος
ζωής – η δράση χωρίς προσπάθεια.
