Esoterism Academy: Mindfulness

Monday, 8 December, 2025

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

In the depths of stillness, beyond the turbulence of mind and the fleeting echoes of form, there exists a sound that is not a sound, a resonance beyond perception. It is the Sound of Silence, the eternal hum of Pure Presence, the unchanging song of Undifferentiated Existence. This is the primordial essence from which all differentiation arises and into which all experience dissolves. To hear this sound is to awaken to the fundamental nature of Being itself.

The Eternal Undifferentiated Base

Before thought, before sensation, before the dance of light and shadow that forms the fabric of perception, there is a silent presence. This presence is not bound by time or space. It does not belong to the realm of past, present, or future. It simply is. And yet, within it lies the potentiality of all things—the vast, uncharted ocean from which the waves of existence emerge and into which they inevitably recede.

This silent presence is the undifferentiated base of all phenomena. It is the foundation upon which the universe manifests and dissolves, the unseen substratum that supports the visible world. Like the sky behind passing clouds, it remains unshaken by the coming and going of form. To rest in this presence is to recognize the ephemeral nature of differentiation, to see that all appearances are temporary fluctuations upon an eternal, unmoving ground.

The Manifestation of Differentiation

From the undifferentiated base arises the intricate play of differentiation. Space appears, delineating the vastness into here and there. Time unfolds, marking the transition between before and after. Perception comes alive, dividing experience into sight, sound, touch, taste, and thought. Form emerges, defining and shaping the formless into patterns of existence.

Yet, all differentiation is merely a transient dream. It is a flickering light upon the still waters of pure being. Though we become absorbed in this play, immersed in the ever-changing spectacle of life, the truth remains: all distinctions, all forms, all movements of experience are but momentary expressions, destined to dissolve once more into the silent abyss of the undifferentiated.

The Return to Pure Presence

No matter how deeply we wander into the realms of differentiation, the journey always leads back to the source. The flame of experience burns until its fuel is spent, and then—silence. The mind spins in its endless pursuit, only to arrive at stillness. The dream of form plays itself out, and the sleeper awakens to the vast, boundless presence beyond all dreams.

This return is not an ending but a homecoming. It is the dissolution of the illusion of separateness, the recognition that nothing was ever apart, that all manifestations are but ripples upon the same infinite ocean. To listen deeply, to surrender to the Sound of Silence, is to merge with that which is eternal, to be absorbed into the fundamental hum of existence itself.

The Paradox of Sound and Silence

The Sound of Silence is not an absence, nor is it merely the lack of auditory stimuli. It is a paradoxical presence, a fullness that is beyond form yet ever-present in all forms. It is the vibrating essence that pervades all things, the subtle echo of the formless within form.

Many spiritual traditions have spoken of this sound—the unstruck sound, the celestial resonance, the Nada, the voice of the Absolute. To hear it is to touch the eternal, to remember what has always been known yet often forgotten in the distractions of form and perception.

Living in the Undifferentiated Awareness

To live in awareness of this undifferentiated presence is to move through life with profound peace. One no longer clings to passing forms, nor is one disturbed by the ebb and flow of experience. The world remains as it is—a play of differentiation upon the silent stage of being—but the one who knows the base sees through the illusion of separation.

The enlightened one does not escape the world but moves through it with clarity. To hear the Sound of Pure Presence is to walk in both realms—to honor the play of differentiation while remaining anchored in the undifferentiated. It is to see all things as fleeting waves, yet to know oneself as the ocean beneath them.

The Invitation to Silence

The Sound of Pure Presence is not distant. It is not hidden in some faraway realm, nor does it require complex rituals to uncover. It is here, now, within and around all things. It is the sound of being itself, waiting to be recognized.

In the quiet spaces between thoughts, in the pause between breaths, in the stillness at the heart of experience, the silent sound can be heard. It calls not with force, but with an irresistible depth, drawing the seeker back into the source.

Listen deeply. Be still. And in that stillness, hear the eternal resonance of Pure Presence.

…

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας: Ένα Μυστικιστικό Ταξίδι στην Αδιαφοροποίητη Ύπαρξη

Στα βάθη της ησυχίας, πέρα από την αναταραχή του νου και τις φευγαλέες ηχώ των μορφών, υπάρχει ένας ήχος που δεν είναι ήχος, μια αντήχηση πέρα από την αντίληψη. Είναι ο Ήχος της Σιωπής, το αιώνιο βουητό της Καθαρής Παρουσίας, το αμετάβλητο τραγούδι της Αδιαφοροποίητης Ύπαρξης. Αυτή είναι η πρωταρχική ουσία από την οποία προκύπτει κάθε διαφοροποίηση και μέσα στην οποία διαλύεται κάθε εμπειρία. Να ακούσει κανείς αυτόν τον ήχο σημαίνει να αφυπνιστεί στη θεμελιώδη φύση του Είναι.

Η Αιώνια Αδιαφοροποίητη Βάση

Πριν από τη σκέψη, πριν από την αίσθηση, πριν από το παιχνίδι του φωτός και της σκιάς που υφαίνει τον ιστό της αντίληψης, υπάρχει μια σιωπηλή παρουσία. Αυτή η παρουσία δεν δεσμεύεται από τον χρόνο ή τον χώρο. Δεν ανήκει στη σφαίρα του παρελθόντος, του παρόντος ή του μέλλοντος. Απλώς είναι. Και όμως, μέσα της υπάρχει η δυναμική όλων των πραγμάτων—ο απέραντος, ανεξερεύνητος ωκεανός από τον οποίο αναδύονται και μέσα στον οποίο επιστρέφουν τα κύματα της ύπαρξης.

Αυτή η σιωπηλή παρουσία είναι η αδιαφοροποίητη βάση όλων των φαινομένων. Είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο το σύμπαν εκδηλώνεται και διαλύεται, το αόρατο υπόστρωμα που στηρίζει τον ορατό κόσμο. Όπως ο ουρανός πίσω από τα περαστικά σύννεφα, παραμένει ατάραχη από το πέρασμα των μορφών. Να αναπαυθεί κανείς σε αυτή την παρουσία σημαίνει να αναγνωρίσει την εφήμερη φύση της διαφοροποίησης, να δει ότι όλες οι εμφανίσεις είναι προσωρινές διακυμάνσεις πάνω σε μια αιώνια, αμετακίνητη βάση.

Η Εκδήλωση της Διαφοροποίησης

Από την αδιαφοροποίητη βάση αναδύεται το περίπλοκο παιχνίδι της διαφοροποίησης. Ο χώρος εμφανίζεται, διαχωρίζοντας την απεραντοσύνη σε εδώ και εκεί. Ο χρόνος εκτυλίσσεται, σηματοδοτώντας τη μετάβαση από το πριν στο μετά. Η αντίληψη ζωντανεύει, διαιρώντας την εμπειρία σε όραση, ήχο, αφή, γεύση και σκέψη. Η μορφή αναδύεται, ορίζοντας και διαμορφώνοντας το άμορφο σε σχέδια ύπαρξης.

Κι όμως, κάθε διαφοροποίηση είναι απλώς ένα παροδικό όνειρο. Είναι ένα τρεμόπαιγμα φωτός πάνω στα ήρεμα νερά της καθαρής ύπαρξης. Αν και απορροφιόμαστε σε αυτό το παιχνίδι, βυθιζόμαστε στο αέναα μεταβαλλόμενο θέαμα της ζωής, η αλήθεια παραμένει: όλες οι διακρίσεις, όλες οι μορφές, όλες οι κινήσεις της εμπειρίας δεν είναι παρά στιγμιαίες εκφράσεις, προορισμένες να διαλυθούν ξανά στη σιωπηλή άβυσσο του αδιαφοροποίητου.

Η Επιστροφή στην Καθαρή Παρουσία

Όσο βαθιά κι αν περιπλανηθούμε στους κόσμους της διαφοροποίησης, το ταξίδι οδηγεί πάντοτε πίσω στην πηγή. Η φλόγα της εμπειρίας καίει μέχρι να εξαντληθεί το καύσιμό της, και τότε—σιωπή. Ο νους στριφογυρίζει στην ατέρμονη αναζήτησή του, μόνο για να καταλήξει στην ακινησία. Το όνειρο της μορφής παίζεται μέχρι τέλους, και ο ονειρευτής ξυπνά στη απέραντη, απεριόριστη παρουσία πέρα από όλα τα όνειρα.

Αυτή η επιστροφή δεν είναι ένα τέλος αλλά ένας επαναπατρισμός. Είναι η διάλυση της ψευδαίσθησης της χωριστότητας, η αναγνώριση ότι τίποτα δεν ήταν ποτέ διαχωρισμένο, ότι όλες οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά κυματισμοί στον ίδιο άπειρο ωκεανό. Να ακούσει κανείς βαθιά, να παραδοθεί στον Ήχο της Σιωπής, σημαίνει να συγχωνευθεί με το αιώνιο, να απορροφηθεί στον θεμελιώδη παλμό της ίδιας της ύπαρξης.

Το Παράδοξο του Ήχου και της Σιωπής

Ο Ήχος της Σιωπής δεν είναι μια απουσία, ούτε απλώς η έλλειψη ακουστικών ερεθισμάτων. Είναι μια παραδοξολογική παρουσία, μια πληρότητα πέρα από τη μορφή και ταυτόχρονα πανταχού παρούσα μέσα σε όλες τις μορφές. Είναι η δονητική ουσία που διαπερνά τα πάντα, η λεπτή ηχώ του άμορφου μέσα στη μορφή.

Πολλές πνευματικές παραδόσεις έχουν μιλήσει για αυτόν τον ήχο—τον άκτιστο ήχο, την ουράνια αντήχηση, τη Νάντα, τη φωνή του Απολύτου. Να τον ακούσει κανείς σημαίνει να αγγίξει το αιώνιο, να θυμηθεί αυτό που ήταν πάντα γνωστό αλλά συχνά λησμονημένο μέσα στους περισπασμούς της μορφής και της αντίληψης.

Ζώντας μέσα στην Αδιαφοροποίητη Επίγνωση

Να ζει κανείς με επίγνωση αυτής της αδιαφοροποίητης παρουσίας σημαίνει να κινείται μέσα στη ζωή με βαθιά ειρήνη. Δεν προσκολλάται πλέον στις παροδικές μορφές, ούτε ταράζεται από την παλίρροια της εμπειρίας. Ο κόσμος παραμένει όπως είναι—ένα παιχνίδι διαφοροποίησης πάνω στη σιωπηλή σκηνή του Είναι—αλλά αυτός που γνωρίζει τη βάση βλέπει μέσα από την ψευδαίσθηση του διαχωρισμού.

Ο φωτισμένος δεν διαφεύγει από τον κόσμο, αλλά κινείται μέσα σε αυτόν με διαύγεια. Να ακούει κανείς τον Ήχο της Καθαρής Παρουσίας σημαίνει να περπατά και στους δύο κόσμους—να τιμά το παιχνίδι της διαφοροποίησης ενώ παραμένει αγκυροβολημένος στο αδιαφοροποίητο. Είναι να βλέπει όλα τα πράγματα ως εφήμερα κύματα, αλλά να γνωρίζει τον εαυτό του ως τον ωκεανό που τα στηρίζει.

Η Πρόσκληση στη Σιωπή

Ο Ήχος της Καθαρής Παρουσίας δεν είναι μακρινός. Δεν είναι κρυμμένος σε κάποιον απόμακρο κόσμο, ούτε απαιτεί περίπλοκες τελετές για να αποκαλυφθεί. Είναι εδώ, τώρα, μέσα και γύρω από όλα τα πράγματα. Είναι ο ήχος του ίδιου του Είναι, περιμένοντας να αναγνωριστεί.

Στους ήσυχους χώρους ανάμεσα στις σκέψεις, στην παύση ανάμεσα στις αναπνοές, στην ακινησία στην καρδιά της εμπειρίας, ο σιωπηλός ήχος μπορεί να ακουστεί. Δεν καλεί με δύναμη, αλλά με μια ακαταμάχητη βαθύτητα, τραβώντας τον αναζητητή πίσω στην πηγή.

Άκουσε βαθιά. Μείνε ακίνητος. Και μέσα σε αυτή την ακινησία, άκουσε την αιώνια αντήχηση της Καθαρής Παρουσίας.

Sunday, May 28, 2023

Mindfulness

From "Management of Mental Energy" to Ethical Discipline

1. Mindfulness and the Current of Life

2. Thought, the "construction" of the self, the "surface" self

3. "Self-Knowledge", Contemplative Introspection, Meditation on "Psychic Energy"

4. The True Self and the "management" of subtle energies

5. Moral Discipline (Apathy)

…..

1. Mindfulness and the Current of Life

When we are, (when one is) in MINDFULNESS, We Experience Being, Here, Now, we perceive "what is happening", that is happening, within a Unified Field of Awareness, the world, self, others, objects, everything. Attention spreads everywhere, and we respond where there is a need... to ourselves, to relationships, to "others". There is no existential center, an isolated awareness that separates itself from the world, from things. Everything is perceived within the Field of Unity, there is a connection, a mystical love. We follow the needs of life, wherever they appear, we go with the flow of life. We realize that the path of life unfolds by itself and we follow it, accepting what happens, without hesitation, or doubt, without conflict.

In such a state of being, when we experience existence in this way, there is Deep Oneness with Life, with the Flow of Life, peace, quiet, stillness, fullness in every moment. Every moment we live is already fulfilled, simply because we are here, now, and living. Life has no other purpose than life itself.

In reality we are One with Life… Life… We Go with the Stream of Life. And wherever we are, here, now, in this world, or in other worlds, the Sense of Existence does not change, and every moment (in the Flowing Moment), we are Whole.

…..

2. Thought, the "construction" of the self, the "surface" self

But most of us (humans) don't operate like that. Instead of being in Mindfulness, perceiving "what is happening" (the happenings) we construct a mental picture of the world, mental pictures of the things of the world (self, "other" things) and operate within that mental picture. It is assumed that when we are awake (what people think of as being awake) and the external senses are functioning, that we are living in reality, in real space, in real life, while simply - with regard to all that exists, including our "self" and "others" around us - we recall from memory the mental image (and mental images) we have constructed, we "see" our mental image, and notice only that it differs from the mental image - only to "reconstruct" the our mental image. We are literally living in a Virtual Reality.

So, within this constructed perception of reality we create a stable mental image of ourselves, the world, "other" things. We consider the self as an individual existence, separate from the world, we slowly build, from children, (and with the "education", "formation", "management", of society), a "psychological center", the ego:

We consider the self (the ego) as the "center" of existence, the universe, and everything else outside, secondary.

We recognize our existence, our needs.

We associate "everything" with our ego.

We evaluate "everything", in relation to ourselves, characterizing them as positive-negative, good-bad, pleasant-unpleasant, useful-useless, desirable-undesirable...

And we move towards "things", and we act, we manifest a behavior.

Life is this “motion”. From self to "things", the realization of goals (which relate our needs to things), the experience of things, and the fullness, or lacks we experience.

…..

Depending on our level of awareness we form the corresponding self-concept.

We may perceive the self as being, (transcendent, eternal, without attributes).

We may think of our fixed perceptions, feelings, behavior (our "personality") as a self.

We may consider the body as self, identify our existence with the body.

Depending on the "position" we adopt, the sense of the world, its evaluation, our behavior is shaped.

In the Experience of life that we have, there are (manifest) three elements:

We, (ourselves, however we think of them).

"Psychic energy", i.e. the sense of the world-the evaluation of it-the movement towards the world.

And "behavior", that is, practical activities, actions, on a physical or material level.

We can see this in any "act of life".

…..

3. "Self-Knowledge", Contemplative Introspection, Meditation on "Psychic Energy"

Self-awareness means in principle to Know, to Experience, and to Live our True Nature, which is Something Much Deeper than what we perceive directly, in the primary cognitive experience, in the state of awareness that we are. This kind of Deep Real Integral and Complete Self-Knowledge can only be "achieved" through "spiritual work" (which we will see later).

What we can do immediately. In the Present State of Awareness we are in, it is precisely to examine WHERE we are.

This is not a theoretical work but a completely practical work, since we have to feel what happens to us, what happens inside us, and in our "relationships" with the world.

So, it should be done from a "Fixed Attitude" of the body - experience, habit, supposed to be "mastered" already.

To Realize WHO, (who we are, in what state of existence we are) we should examine our activity, our actions, what we usually do, what we want or are forced to do.

Here we do not have an "object" (as in the case of the Previous Exercise of the Body (in Asana ), but with many actions. There are actions related to the survival of the body, actions related to the world, life in the world, and actions related to others. There are acts of mental information, knowledge (whether through reading, or listening, or thinking... There are acts of existence, to exist, to live, to want to live or to wonder about life, etc.

Everyone, depending on their level of awareness, prioritizes their goals, activities, actions. It prioritizes some things and "ignores" others.

…..

So, when we Sit (as we have learned, in a position of balance, in a position of quietness, tranquility, "stillness") to investigate the "mental energies" that lead to actions, three elements manifest (the three elements we had "recognized" in the Previous Exercise of the House, but at a higher level now):

We, (whatever self-concept we have),

The "mental energy", sense-evaluation-"movement",

The act.

We can "practice" (meditate on mental energy, give our "full attention" to what we "feel") by taking an ordinary important (we consider important) activity as an "object" of meditation. In the same way we can do it for every activity.

We need to "feel" all this movement that pushes us to this activity.

To "deepen" the reasons why we consider it important.

To feel exactly the "position of existence" from which we thus consider reality.

The Completion of the whole process leads to the realization that it is we, here, who give content to our existence, considering it as we consider it... and from this position we are completely free to choose the perception of the world, to evaluate our goals, the movement us, our external activity (our actions).

Whatever activity (which we consider important) we choose to meditate on, we eventually arrive at the ultimate consideration of free awareness which alone decides what it is like to be… if we are the free eternal essence, if we are a limited perception, feelings, bodily actions.

…..

4. The True Self and the "management" of subtle energies

By "INVESTIGATING" all our activities in this way, revealing that all activities come from limited self-perceptions, we are led to the Realization that True Essence Is at once Self-Knowledge, Inner Experiential Self-Conception, Inner Action... and not something that it seeks to be fulfilled by external activities and material acts.

We are Complete, Integrated and Sufficient Within ourselves. We don't need to realize anything outside, we don't need to achieve anything outside. We thus reach the State of Mental Apathy, which does not depend on anything external. This State is not a state of mental stagnation, emotional numbness, or external necrosis. Rather, it is a State of Full Alertness that "responds" to the real needs of existence, of life, and accomplishes what is moral, legal, and necessary.

It is understood through experiential experience that the ONLY GOAL OF LIFE IS LIFE ITSELF… to exist, here, now, whole, complete, every moment, in the Flowing Moment. This is the Position of Equilibrium in relation to mental activity and external actions. A State of AMINDFULNESS, of real mental apathy, which responds to the real needs of life, and only to them... In this State we leave ourselves completely to the Current of Life, to Guide us.

…..

5. Moral Discipline

Through the recognition of our mental activity, through the management of "psychic energy", we arrive at TRUE MINDFULNESS against all that we perceive, feel and do, in Real Freedom from mental activity, in a State of Deep Tranquility which the needs of life (that emerge) always restore. That is why the needs arise, to maintain the Equilibrium Position, and not to realize something else, not to break or interrupt this State.

In this State of Tranquility-Apathy we act to maintain our Balance and not to get out of Balance and get lost in futile pursuits and pointless external activities.

We really have not only MORAL INDEPENDENCE, which can alone, within FREEDOM, set the Real Goals of Life (which is Life Itself) but also the Moral Attitude towards life, which can become a LIGHT and a Guide for other people.

…..

Από την «Διαχείριση της Ψυχικής Ενέργειας» στην Ηθική Πειθαρχία

1. ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ και το Ρεύμα της Ζωής

2. Η Σκέψη, η «κατασκευή» του εαυτού, ο «επιφανειακός» εαυτός

3. «Αυτογνωσία», Στοχαστική ενδοσκόπηση, Διαλογισμός στην «ψυχική ενέργεια»

4. Ο Αληθινός Εαυτός κι η «διαχείριση» των λεπτών ενεργειών

5. Ηθική Πειθαρχία (Απάθεια)

…..

1. ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ και το Ρεύμα της Ζωής

Όταν είμαστε, (όταν κάποιος είναι) σε ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, Βιώνουμε την Ύπαρξη, Εδώ, Τώρα, αντιλαμβανόμαστε «αυτό που συμβαίνει», ότι συμβαίνει, μέσα σε ένα Ενοποιημένο Πεδίο Επίγνωσης, τον κόσμο, τον εαυτό, τους άλλους, τα αντικείμενα, όλα. Η Προσοχή απλώνεται παντού, κι ανταποκρινόμαστε όπου υπάρχει ανάγκη… στον εαυτό, στις σχέσεις, στα «άλλα». Δεν υπάρχει ένα υπαρξιακό κέντρο, μια απομονωμένη επίγνωση που διαχωρίζει τον εαυτό της από τον κόσμο, τα πράγματα. Όλα γίνονται αντιληπτά μέσα στο Πεδίο Ενότητας, υπάρχει μια σχέση σύνδεσης, μια μυστηριακή αγάπη. Ακολουθούμε τις ανάγκες της ζωής, όπου εμφανίζονται, συμπορευόμαστε με το ρεύμα της ζωής. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο δρόμος της ζωής ανοίγεται μόνος του και τον ακολουθούμε, αποδεχόμενοι αυτό που συμβαίνει, χωρίς δισταγμούς, ή αμφιβολίες, χωρίς συγκρούσεις.

Σε μια τέτοια κατάσταση ύπαρξης, όταν βιώνουμε την ύπαρξη με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει Βαθιά Ενότητα με την Ζωή, με την Πορεία της Ζωής, γαλήνη, ησυχία, ηρεμία, πληρότητα κάθε στιγμή. Κάθε στιγμή που ζούμε είναι ήδη εκπληρωμένη, απλά επειδή είμαστε εδώ, τώρα, και ζούμε. Δεν έχει άλλο σκοπό η ζωή από την ίδια την ζωή.

Στην πραγματικότητα είμαστε Ένα με την Ζωή… Ζωή… Πορευόμαστε με το Ρεύμα της Ζωής. Κι όπου κι αν είμαστε, εδώ, τώρα, σε αυτόν τον κόσμο, είτε σε άλλους κόσμους, δεν Αλλάζει η Αίσθηση της Ύπαρξης, και κάθε στιγμή (στη Στιγμή που Ρέει), είμαστε Ολοκληρωμένοι.

…..

2. Η Σκέψη, η «κατασκευή» του εαυτού, ο «επιφανειακός» εαυτός

Οι περισσότεροι όμως από εμάς (τους ανθρώπους) δεν λειτουργούμε έτσι. Αντί να είμαστε σε ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ, να αντιλαμβανόμαστε «αυτό που συμβαίνει» (τα συμβαίνοντα) κατασκευάζουμε μια νοητική εικόνα του κόσμου, νοητικές εικόνες των πραγμάτων του κόσμου (του εαυτού, των «άλλων» πραγμάτων) και λειτουργούμε μέσα σε αυτή την νοητική εικόνα. Υποτίθεται ότι όταν είμαστε σε εγρήγορση (αυτό που θεωρούν οι άνθρωποι εγρήγορση) και λειτουργούν οι εξωτερικές αισθήσεις, ότι ζούμε στην πραγματικότητα, στον πραγματικό χώρο, στην αληθινή ζωή, ενώ απλά – με αφορμή όσα υπάρχουν, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και ο «εαυτός» μας και τα «άλλα» γύρω μας – ανακαλούμε από την μνήμη την νοητική εικόνα (και τις νοητικές εικόνες) που έχουμε κατασκευάσει, «βλέπουμε» την νοητική εικόνα μας, και προσέχουμε μόνο ότι διαφοροποιείται από την νοητική εικόνα – μονάχα για να «αναδομήσουμε» την νοητική εικόνα μας. Ζούμε κυριολεκτικά σε μια Εικονική Πραγματικότητα.

Μέσα, λοιπόν, σε αυτή την κατασκευασμένη αντίληψη της πραγματικότητας φτιάχνουμε σταθερή νοητική εικόνα για τον εαυτό, τον κόσμο, τα «άλλα» πράγματα. Θεωρούμε τον εαυτό σαν μια ατομική ύπαρξη, ξέχωρη από τον κόσμο, οικοδομούμε σιγά-σιγά, από παιδιά, (και με την «διαπαιδαγώγηση», «διαμόρφωση», «διαχείριση», της κοινωνίας), ένα «ψυχονοητικό κέντρο», το εγώ:

Θεωρούμε τον εαυτό (το εγώ) σαν το «κέντρο» της ύπαρξης, του σύμπαντος κόσμου, κι όλα τα άλλα έξω, δευτερεύοντα.

Αναγνωρίζουμε την ύπαρξή μας, τις ανάγκες μας.

Συσχετίζουμε τα «πάντα» με το εγώ μας.

Αξιολογούμε τα «πάντα», σε σχέση με τον εαυτό μας, χαρακτηρίζοντάς τα θετικά-αρνητικά, καλά- κακά, ευχάριστα-δυσάρεστα, χρήσιμα-άχρηστα, επιθυμητά- μη επιθυμητά…

Και κινούμαστε προς τα «πράγματα», κι ενεργούμε, εκδηλώνουμε μια συμπεριφορά.

Η ζωή είναι αυτή η «κίνηση». Από τον εαυτό προς τα «πράγματα», η υλοποίηση στόχων (που συσχετίζουν τις ανάγκες μας με τα πράγματα), η εμπειρία των πραγμάτων, κι η πληρότητα, ή οι ελλείψεις που βιώνουμε.

…

Ανάλογα το επίπεδο επίγνωσής μας σχηματίζουμε την ανάλογη αντίληψη εαυτού.

Μπορεί να αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό σαν ύπαρξη, (υπερβατικό, αιώνιο, χωρίς ιδιότητες).

Μπορεί να θεωρούμε σαν εαυτό τις παγιωμένες αντιλήψεις, τα αισθήματα, την συμπεριφορά (την «προσωπικότητά» μας).

Μπορεί να θεωρούμε εαυτό το σώμα, να ταυτίζουμε την ύπαρξή μας με το σώμα.

Ανάλογα την «θέση» που υιοθετούμε διαμορφώνεται και η αίσθηση του κόσμου, η αξιολόγησή του, η συμπεριφορά μας.

Στην Εμπειρία της ζωής που έχουμε, υπάρχουν (εκδηλώνονται) τρία στοιχεία:

Εμείς, (ο εαυτός μας, όπως κι αν τον θεωρούμε).

Η «ψυχική ενέργεια», δηλαδή η αίσθηση του κόσμου-η αξιολόγησή του-η κίνηση προς τον κόσμο.

Κι η «συμπεριφορά», δηλαδή οι πρακτικές δραστηριότητες, οι πράξεις, σε σωματικό ή υλικό επίπεδο.

Αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε σε οποιαδήποτε «πράξη ζωής».

…..

3. «Αυτογνωσία», Στοχαστική ενδοσκόπηση, Διαλογισμός στην «ψυχική ενέργεια»

Αυτογνωσία σημαίνει καταρχήν να Γνωρίζουμε, να Βιώνουμε, και να Ζούμε την Αληθινή Φύση μας, που Είναι Κάτι Πολύ Βαθύτερο από αυτό που αντιλαμβανόμαστε άμεσα, στο πρωτοβάθμιο γνωστικό βίωμα, στην κατάσταση επίγνωσης που είμαστε. Αυτού του είδους η Βαθιά Πραγματική Ολοκληρωτική και Πλήρης Αυτογνωσία, δεν μπορεί παρά να «επιτευχθεί» μέσα από «πνευματική εργασία» (που θα δούμε στην συνέχεια).

Αυτό που μπορούμε να κάνουμε άμεσα. Στην Παρούσα Κατάσταση Επίγνωσης που είμαστε, είναι ακριβώς να εξετάσουμε ΠΟΥ είμαστε.

Αυτό δεν είναι μια θεωρητική εργασία αλλά μια απόλυτα πρακτική εργασία, αφού πρέπει να νοιώσουμε αυτό που μας συμβαίνει, που συμβαίνει μέσα μας, και στις «σχέσεις» μας με τον κόσμο.

Θα πρέπει λοιπόν να γίνει από μια «Σταθερή Στάση» του σώματος – εμπειρία, συνήθεια, που υποτίθεται ότι έχει «κατακτηθεί» ήδη.

Για να Συνειδητοποιήσουμε το ΠΟΙΟΣ, (ποιοι είμαστε, σε ποια υπαρξιακή κατάσταση είμαστε) θα πρέπει να εξετάσουμε την δραστηριότητά μας, τις πράξεις μας, αυτά που κάνουμε συνήθως, αυτά που θέλουμε ή μας επιβάλλονται να κάνουμε.

Εδώ δεν έχουμε ένα «αντικείμενο» (όπως στην περίπτωση της Προηγούμενης Άσκησης του Σώματος (στην Ασάνα), αλλά με πολλές πράξεις. Υπάρχουν πράξεις που σχετίζονται με την επιβίωση του σώματος, πράξεις που σχετίζονται με τον κόσμο, την ζωή στον κόσμο, και πράξεις που σχετίζονται με τους άλλους. Υπάρχουν πράξεις νοητικής ενημέρωσης, γνώσης (είτε μέσα από διάβασμα, ή άκουσμα, ή σκέψη… Υπάρχουν πράξεις υπαρξιακές, να υπάρχουμε, να ζούμε, να θέλουμε να ζούμε ή να αναρωτιόμαστε για την ζωή, κλπ.

Καθένας, ανάλογα με το επίπεδο επίγνωσής του ιεραρχεί τους στόχους, τις δραστηριότητες, τις πράξεις. Δίνει προτεραιότητα σε κάποια πράγματα και «αγνοεί» κάποια άλλα.

…

Όταν Καθόμαστε λοιπόν (όπως έχουμε μάθει, σε θέση ισορροπίας, σε στάση ησυχίας, ηρεμίας, «ακινησίας») για να ερευνήσουμε τις «ψυχικές ενέργειες» που οδηγούν στις πράξεις, εκδηλώνονται τρία στοιχεία (τα τρία στοιχεία που είχαμε «αναγνωρίσει» στην Προηγούμενη Άσκηση του Σώματος, αλλά σε ένα ανώτερο επίπεδο τώρα):

Εμείς, (όποια αντίληψη εαυτού κι αν έχουμε),

Η «ψυχική ενέργεια», αίσθηση-αξιολόγηση- «κίνηση»,

Η πράξη.

Μπορούμε να «ασκηθούμε» (να διαλογιστούμε πάνω στην ψυχική ενέργεια, να δώσουμε την «πλήρη προσοχή» μας σε αυτό που «νοιώθουμε»), παίρνοντας μια συνηθισμένη σημαντική (που θεωρούμε εμείς σημαντική) δραστηριότητα σαν «αντικείμενο» διαλογισμού. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να το κάνουμε για κάθε δραστηριότητα.

Χρειάζεται να «νοιώσουμε» όλη αυτή την κίνηση που μας ωθεί σε αυτή την δραστηριότητα.

Να «εμβαθύνουμε» στους λόγους που την θεωρούμε σημαντική.

Να νοιώσουμε ακριβώς την «θέση ύπαρξης» από την οποία θεωρούμε έτσι την πραγματικότητα.

Η Ολοκλήρωση της όλης διαδικασίας οδηγεί στην συνειδητοποίηση ότι είμαστε εμείς, εδώ, που δίνουμε περιεχόμενο στην ύπαρξή μας, θεωρώντας την όπως την θεωρούμε… κι από αυτή την θέση είμαστε τελείως ελεύθεροι να επιλέξουμε την αντίληψη του κόσμου, να αξιολογήσουμε τους στόχους μας, την κίνησή μας, την εξωτερική δραστηριότητά μας (τις πράξεις μας).

Όποια δραστηριότητα (που θεωρούμε σημαντική) κι αν επιλέξουμε να διαλογιστούμε, φτάνουμε τελικά στην ύστατη θεώρηση της ελεύθερης επίγνωσης που αυτή και μόνον αποφασίζει τι είναι σαν ύπαρξη… αν είμαστε η ελεύθερη αιώνια ουσία, αν είμαστε μια περιορισμένη αντίληψη, συναισθήματα, σωματικές πράξεις.

…..

4. Ο Αληθινός Εαυτός κι η «διαχείριση» των λεπτών ενεργειών

«ΔΙΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ» με αυτόν τον τρόπο όλες τις δραστηριότητές μας, αποκαλύπτοντας ότι όλες οι δραστηριότητες προέρχονται από περιορισμένες αντιλήψεις του εαυτού, οδηγούμαστε στην Συνειδητοποίηση ότι η Αληθινή Ουσία Είναι ταυτόχρονα Γνώση του Εαυτού, Εσωτερική Βιωματική Αντίληψη του Εαυτού, Εσωτερική Πράξη… κι όχι κάτι που αναζητά να εκπληρωθεί με εξωτερικές δραστηριότητες και υλικές πράξεις.

Είμαστε Πλήρεις, Ολοκληρωμένοι κι Επαρκείς Μέσα μας. Δεν χρειάζεται να πραγματοποιήσουμε τίποτα έξω, δεν χρειάζεται να επιτύχουμε τίποτα έξω. Φτάνουμε έτσι στην Κατάσταση της Ψυχικής Απάθειας, που δεν εξαρτάται από τίποτα εξωτερικό. Αυτή η Κατάσταση δεν είναι μια κατάσταση ψυχικής στασιμότητας, συναισθηματικής αναισθησίας, ή εξωτερικής νέκρωσης. Αντίθετα, είναι μια Κατάσταση Πλήρους Εγρήγορσης που «ανταποκρίνεται» στις πραγματικές ανάγκες της ύπαρξης, της ζωής, και πραγματοποιεί αυτά που είναι ηθικά, νόμιμα και αναγκαία.

Γίνεται κατανοητό μέσα από την βιωματική εμπειρία ότι ο ΜΟΝΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ… να υπάρχουμε, εδώ, τώρα, πλήρεις, ολοκληρωμένοι, κάθε στιγμή, στην Στιγμή που Ρέει. Αυτή είναι η Θέση Ισορροπίας σε σχέση με την ψυχική δραστηριότητα και τις εξωτερικές πράξεις. Μια Κατάσταση ΕΓΡΗΓΟΡΣΗΣ, πραγματικής ψυχικής απάθειας, που ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες της ζωής, και μόνον σε αυτές… Σε Αυτή την Κατάσταση Αφηνόμαστε τελείως στο Ρεύμα της Ζωής, να μας Οδηγήσει.

…..

5. Ηθική Πειθαρχία

Μέσα από την αναγνώριση της ψυχικής δραστηριότητάς μας, μέσα από την διαχείριση της «ψυχικής ενέργειας», φτάνουμε στην ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ απέναντι σε όλα αυτά που αντιλαμβανόμαστε, αισθανόμαστε και πράττουμε, στην Πραγματική Ελευθερία από την ψυχική δραστηριότητα, σε μια Κατάσταση Βαθιάς Ηρεμίας που οι ανάγκες της ζωής (που αναδύονται) αποκαθιστούν πάντα. Για αυτό αναδύονται οι ανάγκες, για να διατηρηθεί η Θέση Ισορροπίας, κι όχι για να πραγματοποιηθεί κάτι άλλο, όχι για να διασπάσουν ή να διακόψουν αυτή την Κατάσταση.

Σε Αυτή την Κατάσταση της Ηρεμίας-Απάθειας ενεργούμε για να διατηρήσουμε την Ισορροπία μας κι όχι για να βγούμε από την Θέση Ισορροπίας και να χαθούμε σε μάταιες αναζητήσεις και άσκοπες εξωτερικές δραστηριότητες.

Έχουμε, πραγματικά, όχι μόνο την ΗΘΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, που μπορεί μόνη, μέσα στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ να θέτει τους Πραγματικούς Σκοπούς της Ζωής (που είναι η Ίδια η Ζωή) αλλά και την Ηθική Στάση απέναντι στην ζωή, που μπορεί να γίνει ΦΩΣ κι Οδηγός για τους άλλους ανθρώπους.

Intellectual property rights

The entire content of our website, including, but not limited to, texts, news, graphics, photographs, diagrams, illustrations, services provided and generally any kind of files, is subject to intellectual property (copyright) and is governed by the national and international provisions on Intellectual Property, with the exception of the expressly recognized rights of third parties.
Therefore, it is expressly prohibited to reproduce, republish, copy, store, sell, transmit, distribute, publish, perform, "download", translate, modify in any way, in part or in summary, without the express prior written consent of the Foundation. It is known that in case the Foundation consents, the applicant is obliged to explicitly refer via links (hyperlinks) to the relevant content of the Foundation's website. This obligation of the applicant exists even if it is not explicitly stated in the written consent of the Foundation.
Exceptionally, it is permitted to individually store and copy parts of the content on a simple personal computer for strictly personal use (private study or research, educational purposes), without the intention of commercial or other exploitation and always under the condition of indicating the source of its origin, without this in any way implies a grant of intellectual property rights.
It is also permitted to republish material for purposes of promoting the events and activities of the Foundation, provided that the source is mentioned and that no intellectual property rights are infringed, no trademarks are modified, altered or deleted.
Everything else that is included on the electronic pages of our website and constitutes registered trademarks and intellectual property products of third parties is their own sphere of responsibility and has nothing to do with the website of the Foundation.

Δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας

Το σύνολο του περιεχομένου του Δικτυακού μας τόπου, συμπεριλαμβανομένων, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, των κειμένων, ειδήσεων, γραφικών, φωτογραφιών, σχεδιαγραμμάτων, απεικονίσεων, παρεχόμενων υπηρεσιών και γενικά κάθε είδους αρχείων, αποτελεί αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας (copyright) και διέπεται από τις εθνικές και διεθνείς διατάξεις περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, με εξαίρεση τα ρητώς αναγνωρισμένα δικαιώματα τρίτων.

Συνεπώς, απαγορεύεται ρητά η αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, αντιγραφή, αποθήκευση, πώληση, μετάδοση, διανομή, έκδοση, εκτέλεση, «λήψη» (download), μετάφραση, τροποποίηση με οποιονδήποτε τρόπο, τμηματικά η περιληπτικά χωρίς τη ρητή προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος. Γίνεται γνωστό ότι σε περίπτωση κατά την οποία το Ίδρυμα συναινέσει, ο αιτών υποχρεούται για την ρητή παραπομπή μέσω συνδέσμων (hyperlinks) στο σχετικό περιεχόμενο του Δικτυακού τόπου του Ιδρύματος. Η υποχρέωση αυτή του αιτούντος υφίσταται ακόμα και αν δεν αναγραφεί ρητά στην έγγραφη συναίνεση του Ιδρύματος.

Κατ’ εξαίρεση, επιτρέπεται η μεμονωμένη αποθήκευση και αντιγραφή τμημάτων του περιεχομένου σε απλό προσωπικό υπολογιστή για αυστηρά προσωπική χρήση (ιδιωτική μελέτη ή έρευνα, εκπαιδευτικούς σκοπούς), χωρίς πρόθεση εμπορικής ή άλλης εκμετάλλευσης και πάντα υπό την προϋπόθεση της αναγραφής της πηγής προέλευσής του, χωρίς αυτό να σημαίνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο παραχώρηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.

Επίσης, επιτρέπεται η αναδημοσίευση υλικού για λόγους προβολής των γεγονότων και δραστηριοτήτων του Ιδρύματος, με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρεται η πηγή και δεν θα θίγονται δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας, δεν θα τροποποιούνται, αλλοιώνονται ή διαγράφονται εμπορικά σήματα.

Ό,τι άλλο περιλαμβάνεται στις ηλεκτρονικές σελίδες του Δικτυακού μας τόπου και αποτελεί κατοχυρωμένα σήματα και προϊόντα πνευματικής ιδιοκτησίας τρίτων ανάγεται στη δική τους σφαίρα ευθύνης και ουδόλως έχει να κάνει με τον Δικτυακό τόπο του Ιδρύματος.

Esoterism Academy

CIRCLE OF LIGHT

18. The Sound of Pure Presence: A Mystical Journey into Undifferentiated Existence

ESOTERISM STUDIES

ESOTERISM ACADEMY NEW ARTICLE

Sunday, May 28, 2023

Mindfulness

TAOΪSM

BUDDHISM

VEDANTA

jKRISHNAMURTI

RELIGION

Quotes

Constantinos’s quotes

Copyright